Te veel Rijkspolitie op het
platteland
Vincent Scotto overleden
Kloostercongregatie voor ZIEKE VROUWEN
'R rSiSccp
vD
Belgische oppositie opnieuw
in de aanval
Generaal Eisenhower bezocht
zijn aanstaande residentie
Stabiliteit der V.S. en voortgang
buitenlandse politiek verzekerd
Stalin wil Churchill en Eisen
hower ontmoeten
EMIGRATIEDIENST IN NIEUWE
HANDEN
OVERZICHT TWEEDE KAMER
Gemeente-classificatie moet verdwijnen
Stichting Landverhuizing Nederland
opgeheven
Zong van Parijs en
de ed Parijs zingen
Grote Amerikaanse
order voor
Denemarken
Waarde van goederen in
douanezaken
OUDE GENEVER
EXTRA
I. 7.7 5
Na de Senaat thans de Kamer
Spaak verloochent zijn vroegere humaniteit
Overleg op het Witte Huis
Staat ontvangt valuta
winst van 39 millioen
Pater Kaptein S.M.M.
na ongeval overleden
Vluchtelingenhulj:
„New-York Post" meldt:
WOENSDAG 19 NOVEMBER 1952
PAGINE 3
Classificatie
nproev
F. 221'ers
PARIJS:
Ambtenaarssalarissen
„Verdrag een stap in 't duister
BIJ HOEST EN KEELPIJN
SLUM-OPLOSSEND
Ned. Bank keert voordelig salda
over 1945/51 uit
Onder vier ogen
De beide staatslieden hebben eerst 15
minuten onder vier ogen met elkaar ge
sproken. De enige fotograaf, die aan het
begin van deze ontmoeting werd toegela
ten om een plaatje te maken, constateer
de een formele stemming. Eisenhower
zowel als Truman keken ernstig en pas
hij de derde foto kon er een lachje af.
Mrs Eisenhower ging
naar ziekenhuis
PROF. OLIPHANT MEENT
,Geen volwaardige
waterstofbom ontploft
Russen voelen er niets voor
CONCOURS ROTTERDAM
Groot- en kleingoed bij
Binnenlandse Zaken
's-GKAVENHAGE, 18 November 1952.
Bi) de begroting van Binnenlandse Zaken, welke na afdoening van twee
andere wetsontwerpen (zie elders) hedenmiddag aan de orde kwam, was
de eerste spreker de beer Maenen (K.V.P.), die aan bet einde van zijn
rede zeide zich te verheugen, dat wéér minister Beel zijn plaats in het
Torentje had ingenomen als minister van Binnenlandse Zaken, omdat
een voortdurende ministerswisseling niet bevorderlijk was voor de conti
nuering van bet beleid en bij in bet beleid van dr Beel alle vertrouwen had.
Het zijn ieder jaar dezelfde vraagstuk
ken, welke vooral bij een begroting als
die van Binnenlandse Zaken de aandacht
vragen: het politie-vraagstuk, de finan
ciële verhouding tussen Rijk en gemeente
en de gemeentelijke classificatie.... en
nog 101 andere.
Over het politie vraagstuk merkte de
heer Maenen op, dat dit in zijn totaliteit
moest worden opgelost. De minister had
in de M. v. A. wel gezegd, dat hij een
spoedige oplossing in overleg met het mi
nisterie van Justitie nastreefde, maar nij
vroeg zich af, hoe de minister dit spoedig
zou willen verwezenlijken, aangezien alle
commissies, die zich met dit ingewikkelde
vraagstuk hadden bezig gehoyden, zoveel
hoofden zoveel zinnen te zien hadden ge
geven.
Intussen vond hij de politievoorzier.ing
ten plattelande een vraagstuk, dat de aan
dacht verdiende. Vroeger had men in de
meeste dorpen één Rijksveldwachter,
thans drie of meer manschappen van de
Rijkspolitie, wat op de bevolking ten plat
telands een onprettige indruk maakte, een
Indruk namelijk van geldverspilling. Ket
Politiepersoneel was van 1939 tot 1952 ge-
"egen met 56,8 pet tot 21.400 en zo men de
?°00 man marechaussee eraf trok, nog al-
Jd met ruim 43 pet.
De heer Maenen becritiseerde voorts de
nieuwe verlenging, nu weer met. '1 jaar,
van de Noodregeling inzake de financiële
Verhouding tussen Rijk en gemeenten door
de commissie-Oud voorgesteld. Het begon
cr op te lijken, dat deze commissie, die
hu reeds vijf jaar werkt, verworden was
tot een permanent adviescollege voor de
regering. Hij drong aan op een spoedige
duurzame regeling.
Wat de gemeentelijke classificatie be
treft, zeide de heer Maenen: Ook deze
minister weet wel, dat Je huidige rege-
ling niet te lang meer kan worden ge
handhaafd. Nu het rapport van de S.E.R.
er is, wil de regering de Commissie van
Overleg inzake ambtenarenzaken weer
gaan horen. Zo komen we er nooit. De
K.V.P.-fractie stelde zich op het stand
punt. dat in 1953 de eerste stap naar af
schaffing van de oude regeling moet
worden gezet.
Ook het wetsontwerp inzake de lees
bibliotheken zeide hij spoedig te verwach
ten.
Met vele andere kwesties kwamen ook
de F-221'ers weer op het tapijt. Men her
innert zich deze nare zaak, de ambtenaren
betreffende, die na de bevrijding door de
tribunalen werden „uitgezuiverd" zonder
van de eigen dossiers inzage te kunnen
krijgen. Het betreft hier nog slechts enkele
honderden mensen en bij vorige gelegen
heden heeft de regering steeds betoogd,
dat een herziening onmogelijk was, om
dat anders deze gehele zaak opnieuw op
de helling zou moeten komen. De regering
was natuurlijk veel te blij eindelijk van
deze en andere nare zaken als die van
de politieke delinquenten te zijn verlost;
al deze zaken waren nagels aan haar dood
kist en men liet de zaak dus maar het
liefst zoals zij nu eenmaal was afgedaan.
Een bijzonder toe te juichen rechtsopvat
ting was dat echter niet. Herhaaldelijk
hebben de F-221'ers inzage van hun dos
siers gevraagd om hun zaak bij de Raad
van State te kunnen verdedigen. Maar
dat lukte slechts een enkele maal. Zo ves
tigden nu o.a. de heren Ritmeester (VVD)
en Beernink (CH) de aandacht op de
zaak Hooy in Krommenie, welke ten
slotte voor de Raad van )State was ge
komen. De heer Hooy was indertijd weg
gezuiverd als gemeentesecretaris en amb
tenaar van de Burgerlijke Stand.
De Raad van State deed nu enige tijd
geleden uitspraak in die zin, dat volgens
haar overtuiging de heer Hooy in de be
zettingstijd een goed vaderlander was
geweest en in zijn beide functies moest
worden hersteld. De minister van Bin
nenlandse Zaken besliste echter anders.
Hij verzette zich niet tegen herstel als
ambtenaar van de Burgerlijke Stand,
maar wel tegen het herstel als gemeen
tesecretaris met het argument, dat de
heer Hooy het ambtelijke gezicht nu
eenmaal ondanks alles had verloren. De
heer Ritmeester noemde dit in hoge
mate subjectief en niet gebaseerd op het
recht.
Het oordeel van de Raad van State was
zeer menselijk geweest, het oordeel van
de minister volgens de heer Ritmeester
In een buitengewone vergadering van gratiedienst hun werkzaamheden aan-
dc raad van beheer der Stichting Land- vangen, hiermede een allesomvattend ap-
ANNO 16 90
WAT LEVERT LEVERT IS GOED'
verhuizing Nederland is gistermiddag be
sloten tot liquidatie van deze stichting,
als uitvloeisei van de nieuwe wet op de
organen voor de emigratie. De liquidatie
zal een feit worden op de datum waar
op de nieuwe emigratiedienst zijn taak
zal aanvangen.
De voorzitter van de raad van beheer,
de heer C. van der Lende, bracht in
herinnering hoe door de arbeid van de
Stichting, die in 1931 voortkwam uit de
Vereniging Landverhuizing en de Emi
gratiecentrale Holland, de Nederlandse
emigratie geleidelijk gestalte kreeg. Hij
bracht dank aan de regering voor het
vertrouwen, waaruit de medewerking is
voortgevloeid, die zij vooral na de be
vrijding aan de Stichting heeft verleend.
In zijn antwoord zeide minister Suur-
hoff, dat, als binnenkort de emigratie-
raad, het emigratiebestuur en de emi-
Van de wijsjes, die in het Parijs
van 1900 op straat te horen wa
ren is „Sous les Ponts de Paris"
tot op de huidige dag over de hele
wereld bekend en geneuried geble
ven. Het kende een populariteit als
oude folkloristische liederen. Als een
„Sur le Pont, d'Avignon".bij
voorbeeld, alhoewel het op die halve
brug bij rondedansen bleef. Weet
men wat de auteur in dat altijd zo
mooi geprezen tijdperk van 1900 voor
zijn succeswijsje gekregen heeft? 25
Frankjes. Tegenwoordig zelfs niet
genoeg om een boterham te kopen.
Vincent Scotto, die met het zo
aardige wijsje uit een tijd waarvan
de Parijzenaar nu nog slechts droomt,
als nog fluitende jongen debuteer
de, is nu pas gestorven, al werd hij
maar zes en zeventig. Zo bleef in zijn
wijsjes de helaas lang voorbije ro
mantische tijd voortleven. Als op dit
dat 2eze reselen in de krant
veel ^vrienden"" d°°r °ntZaglljk
wordt ten grave
gedragen, zal het
Edith Piaf vooral
droevig te moede
gaan, want voor
haar heeft hij zijn
zwanenzang ge
zongen. Juist ver
leden week. Voor
haar nieuwe lied
je had hij de
toonzetting geko
zen vanOpent
de deuren wijdwaarbij hij zo
weinig dacht aan de poort, die nim
mer dicht gaat, dat hij op de voor
avond van zijn plotseling sterven het
nog had over de nieuwe operette, die
hij ging schrijven. Wensen we hem
toe dat 't met de Engelen zal zijn.
Weet U hoeveel liedjes hij in zijn
leven door de wereld heeft helpen
dragen? Precies 4200. Lees; "icï dui
zend t./ee honderd. En operettes
hielp hij bij dozijnen toonzetten of
schreef ze alleen, waarvan de meest
bekende nog avond aan avond volle
zalen amuseren. Men denke maar
aan „Violettes Impériales", waarvoor
Mogadon of het Theatre Lyrique
steeds te klein zijn.
Als componist is Scotto geen Schu-
°ert geweest, maar een wonderkind
an de straat zeker. Hi.i was in het
b0eest volkse deel van Marseille ge-
de en> als laatste van het dozijn kin
hit r? Van een farnibe d*e daar van-
tnu'y.hpei? was komen wonen en, na-
Toen l de Sitaa had meegebracht.
van "ij zeven jaar oud, op de stoep
b]e armelijke huisje was gezeten,
stils- de voorbijkomende straat reeds
Vi„ 20 aardig speelde de jonge
"Cent. Toen hij twaalf was kon hij
i .Z1I" brood verdienen met op brui-
te >_..en Parti-ien te spelen. Maar
°cn hij tegen de twintig liep werd
Marseille hem te klein. Hij wilde
"ogerop en ging natuurlijk naar Pa
hs. waar de Bohème van Mont-
martre ging bloeien en het leed van
„1 °1rlog van Zeventig voldoende
rgeten was om het avondleven
weer tot een vrolijke partij te maken.
Zijn broodwinning was zijn gitaar
en natuurlijk de wijsjes, die hij daar
aan vroeg en die hij optekende, Het
drukken en verkocht. Die werden
weldra overal gezongen in dat Parijs,
waar op elke straathoek en voor de'
bistro-tabac liedjeszangers de voor
bijgangers een ogenblik verpo'ging
gaven. Wat was Parijs toen gezellig!
Scotto zong van 't volk voor 't volk.
Van die romantische liedjes, welker
"ogewektheid en weemoed, a'ler-
bei, zo goed werden uitgedrukt door
de melodie, die wel vastgehouden en
gadra6en moest worden. In het
ec bedje te Parijs (van de tijd
lot les Po"ts"), bezong hij het
v' v?n' de zeeman, El Nuvigatore.
altiid -nZ at en haar yolk, dat gaat er
£"J%"aar Parüs dacht aan Ton-
k' ^f(r?n pranse woorden nodig
e" °n'f"nd -La Petite Tonkin-
fv' ied®r ateliermeisje en elke
loteling nog steeds weet te zingen.
Scotto moest wel naam maken. Hii
was tegen Christine aangelopen ook
uit Italiaanse familie én die in die
tijd de lyrische theaters van zijn ope
rettes voorzag. Christiné had hem
opgemerkt, tot groter werk dan de
aardige liedjes aangezet en Scotto
kreeg gelegenheid om aan operettes
mee te werken. Later zou hij ze zelt-
standig schrijven. Het is jammer, dal
de film niet een Scotto in volle kracht
heeft gevonden, hij zelf was .oen al
lang zijn jeugd voorbij. Hu had toon
al een villa in Deauville en natuur
lijk ook aan zijn
lieve Middelland-
sezeekust te Can
nes.
Maar in Parijs is
hij tot de dood tóe
zijn eerste kwar
tier trouw geble
ven. Het eenvou
dige appartement
dicht bij de Porte
Saint-Denis, wat
hij bij aankomst
j. als 't centrum van
(iTht?e kunst had gevonden, zo
waar rfiJ.d,e. boulevard Saint-Martin
was u"a theaters lagen. Daar
goedkoop 6h?nneiï.te werken aan een
?i ennp^"k-houten tafel, die hij
j s me inktvlekken bad ver-
aan die tafel heeft hij ook
uü zang Beschreven. 't Was
ZofrHo piT%Sevc?Iin' die hem insm-
prbsgeven. hlJ nooit hee£t wiIle"
Heel wat vedettes van het „chan
son de Paris" heeft Scotto naar
het succes gevoerd. Nog vóór de
oorlog van Veertien de bekende
chansonnier Mayol niet „Si vous vou-
lez 1' Amour", Esther Lekain met
Quand on aime on voit tónt er,
rose" liedjes die in alle vertalingen
in alle revues ter wereld eveneens
werden gebruikt. Tijdens die eerste
oorlog heeft zijn „Les Mómes de ia
Cloche" wel het meest algemene suc
ces gehad. Daarna zong Josephine
Baker ziin J' ai deux amours en de
eerste grote successen voor Maurice
Chevalier verkreeg die met -ps
Dère" dat wel een van de be^ce dm
gen is die hij ooit heeft gezien.
Althans wat de voordracht be.- -
Op operette-gebied was Scotto s
naam gemaakt met zijn „La trompet
te de bois" van de operette Rose
Amy. De tijd was toen al lang voor
bij, dat men de kunstenaars maar
raak kon bestelen. Het auteursrecht
werd toegepast en Scotto was m
goede doen geraakt. Zijn „Violettes
Impériales" bracht hem flink geld op.
Scotto was een man van betekenis
geworden in het Parijse mondaine
leven en zonder zijn allereenvoudigst
gebleven figuur kon geen première
plaats hebben.
Voor een wijsje had Scotto maar
het gedicht te lezen, dan nam hij ziin
gitaar en het wijsje kwam van zelf.
En als iemand vroeg: is dat zo ge
makkelijk? dan nam Scotto zijn gi
taar en speelde:
„O, 't is zo gemakkelijk,
Doe het maar na".
paraat zal zijn gevormd, dat in staat zal
zijn de veelzijdige taak van de oplossing
der 'huidige emigratie-problemen ter
hand te nemen. Dit apparaat, waarin
maatschappelijke organisaties en over
heid samenwerken, zal dan de taak van
de Stichting Landverhuizing Nederland
overnemen.
De steeds toenemende regeringsfoe-
moeienis, aldus de heer Suurhoff, werd
noodzakelijk door de behoefte aan eigen
krachten voor de wederopbouw van ons
land en voor het herstel van onze eco
nomie, alsmede door de problemen in
zake de bevolkingsdruk. De minister gaf
uiting aan de dankbaarheid en waarde
ring der regering jegens de bestuurde-
ren en het personeel van de Stiohting,
voor de belangrijke diensten, die zij ten
behoeve van de Nederlandse emigratie
hebben verricht.
Beide sprekers, alsmede de heer G. W.
Kampschöer, namens de leden van de
raad van beheer, brachten in het bijzon
der dank aan de heer J. Hartland, di
recteur der Stichting, die sedert 1925 in
het centrum van 't emigratiewerk heeft
gestaan.
Zeven grote aannemers in Denemarken
zullen samen voor de Amerikaanse mili
taire autoriteiten op Groenland werken
uitvoeren tot een bedrag van 1.200.000
dollar. Het werk is reeds begonnen en
zal in het voorjaar voltooid zijn.
In de officiële Deense mededeling hier
over wordt niets gezegd over de bouw
van nieuwe vliegvelden op Groenland,
zoals in enkele Kopenhaagse bladen is
gemeld. Volgens een officiële woordvoer
der gaat het om werkzaamheden aan een
basis, die al dateert uit de laatste wereld
oorlog.
niet. Het was duidelijk: indien de heer
Hooy zijn ambtelijke inzicht had verlo
ren had hij dit volgens de uitspraak van
de Raad van State verloren, door een on
juiste uitspraak van het tribunaal en zou
'het zaak moeten zijn hem door herstel
in zijn functie het ambtelijke gezicht te
rug te geven.
Van alle verdere kwesties, die er zo zijn,
waren het weer „Steunt Wettig Gezag",
Bescherming Burgerbevolking, Pensioen
regeling en andere ambtenarenkwesties.
die de aandacht vroegen. Er waren niet
minder dan dertien sprekers, die over
deze onderwerpen het woord voerden.
De bezoldiging van het overheidsperso
neel had de aandacht van de heer Van
der Zanden (K.V.P.). die mèt de heer
Beernink (C.H.) speciaal voor een ver
betering van de salariëring der lagere
ambtenaren pleitte.
Hij vroeg de grootste aandacht van de
regeling voor het plan van de A.R.K.A.
en verzocht de minister een salarisverho
ging voor de middengroepen op korte ter
mijn in het G O aan de orde te stellen.
Ds Zandt had het deze keer eens over
het kiesstelsel, waarmee hij het niet eens
was, omdat het de grote partijen be
voordeelde en de kleine onrechtvaardig
behandelde. Zo was de S.G.P. ten onrech
te een zetel in de Eerste Kamer ont
gaan. Dat gebeurt dan allemaal in het
belang van een zuivere politieke wils
vorming, zo zeide ds Zandt. Wat. is dat
eigenlijk? vroeg hi.i. Zo speelt de rege
ring met vuur. De zedenverwildering
kwam nog wel ter sprake, maar de vac
cinatie werd deze keer thuis gelaten.
Prof Lemaire (K.N.P.) legde nadruk
op al de taken welke de minister van
Binnenlandse Zaken wachten. Zo noem
de hij bij de grote vraagstukken als de
gemeenteclassificatie e.d., waarover reeds
gesproken was, de film. en bioscoopwet,
de kampeerwet, de wet op de leesbiblio
theken, de bescherming burgerbevolking,
de progressie in de kinderbijslag voor het
overheidspersoneel, urgent om de grote
re gezinnen op adem te doen komen, de
salariëring van de midden- en topamb
tenaren en de gehuwde ambtenares. En
hij stelde de ernstige vraag: welke van
deze vraagstukken minister Beel het
meest urgent achtte en in welke volg
orde hij ze zou willen schikken.
De heren Reuter (C.P.N.), De Loor
(P.v.d.A.) en Scheps (P.v.d.A.) sloten de
rij.
Zelfs de heer Scheps konden de hon
derd onderwerpen, die aan de begroting
van Binnenlandse Zaken inhaerent zijn,
niet tot een enthousiaste redevoering
wekken. Alleen bij de bespreking van
de wijziging van gemeente- en provin
ciegrenzen raakte hij terwijl hij de his
toric erbij haalde, ouderwets op dreef.
Minister Beel begon zijn antwoord op
al deze redevoeringen met dank voor de
vriendelijke woorden bij zijn terugkeer
als minister. Het antwoord op de vele
verdere opmerkingen zal hij morgen,
Woensdag, geven.
F. S.
Vele leden juichen de totstandkoming
van het verdrag van Brussel van 15 Dec.
1950 nopens de waarde van goederen in
douanezaken toe, ald"s lezen w'i in het
voorlopige verslag van de Tweede Kamer
over het wetsontwerp tot goedkeuring van
dit verdrag. De vraag rijst echter, waar
om de regering tussen het tekenen van
het verdrag en het indienen van het wets
ontwerp meer dan lVs jaar heeft laten
verlopen.
Vele andere leden lijkt het thans echter
geen geschikt! ogenblik reeds een verdrag
omtrent dit waardebegrip to sluiten, nu is
komen vast te staan, dat er onder de hui
dige omstandigheden geen sprake kan zijn
van het tot stand komen van een Europe
se Tariefgemeenschap.
Het hoofdbezwaar van liet bedrijfsleven
dat geheel door de hierbedoelde leden
werd gedeeld, is gericht tegen het feit. dat
er in de waardedefinitie alleen sprake is
van een theoretische „normale pri.is" en
niet wordt uitgegaan van de betaalde of te
betalen prijs, de z.g. „factuurprijs", zoals
toch in de praktijk geschiedt bij 80 a
90 pet. van de aangiften.
Deze leden waren van oordeel dat de in
dit wetsontwerp voorgesteldegoedkeuring
een stap in het duister zou betekenen.
Het leek hun gewenst, de goedkeuring
van dit verdrag aan te houden.
Ook een tak in Nederland
Wie naar het klooster gaat, vioet de ,,onera religionis", de lasten die het
kloosterleven oplegt, kunnen.dragen.~Hij moet zijn eigen deel in het gemeenschap
pelijk werk en de gemeenschappelijke ontberingen aan kunnen. In sommige orden
moet hij bovendien bestand zijn tegen de lasten van een ongeu'oon streng leven,
tegen veelvuldig en langdurig vasten, tegen een te korte, nachtrust en zelfs tegen
allerlei boetepractijken. In een actieve congregatie moet hij ook de last van anderen
kunnen dragen, van zieken en onwetenden en zondaars.
Toch zijn er zieke mensen, zeker in onze dagen, in wie de indicaties van een
werkelijke roeping aanwezig zijn, tencijl het lang niet zeker is, dat deze mensen
ook zonder de hulpmiddelen die het kloosterleven biedt, zullen komen tot die mate
van intimiteit met God, waartoe zij geroepen zijn. God doorkruist nïeestal de
regelingen van de mensen niet en Hij geeft niet altijd afin hen, die het klooster
nodig hebben, de buitengewone middelen die bei kloosttr „overbodig'' maken.
da. én kunnen niet alle zusters deel-
-ïeme
Aangezien de kerkelijke wet echter het
klooster niet principieel ontoegankelijk
maakt voor wie de onera religionis niet
dragen kan, kon in Frankrijk het initia
tief geboren worden tot stichting van
een kloostercongregatie voor vrouwen,
wier leven door het kruis van een zwakke
gezondheid getekend is. In 1930 stelden
vijf vrouwen zich beschikbaar voor de
Wil van God, die door zieken op een
zeer speciale wijze, op een wijze die Hij
Zelf heeft uitgekozen, gediend wil wor
den. Reeds voor de oorlog groeide uit dit
eerste begin de Congregation de Jésus
Crucifié, waarvan het moederhuis staat
te Brou-en-Chantereine in het bisdom
Meaux.
De Regel van de congregatie is nauw
verwant aan die van Benedictus. en ken
merkt zich door eenvoud en door de
mogelijkheid van een grote souplesse.
Verreweg de meeste zusters kunnen er
physiek niet voldoen aan de eisen die
men in kloosters over het algemeen stel
len moet. Wel kunnen er gezonde meisjes
intreden, maar de zieken bepalen de
modus vivendi. Zieken hebben er de
voorkeur. Vrouwen echter, die een psy
chiatrische behandeling nodig hebben,
worden niet aangenomen, evenmin als
vrouwen, wier aanwezigheid het gevaar
van tuberculeuze besmetting oplevert.
Men denkt er evenwel over om in spe
ciale inrichtingen ook voor deze laatsten
het kloosterleven mogelijk te maken.
Iedere dag bidden de zusters het offi
cie, maar het nachtkoor is gereserveerd
voor de feestdagen en ook op gewone
nemen aan alle getijden. Zelfs bij de
H. Mis kunnen niet allen aanwezig zijn.
De geett van het gebed der Kerk is
echtw t'e geest van de congregatie, die
zich w^t opgenomen fn het grote koor
van bh.denden over de hele wereld.
De deugdbeoefening van de zusters
wordt geheel beheerst door het. feit, dat
zij ziek zijn. Zij leggen een vierde ge
lofte af van trouw aan Gods Wil, die
zich in het ziek zijn manifesteert. Haar
streven is er op gericht, een gezonde
ziel in een ziek lichaam te doen wonen.
Zij kennen het gevaar, dat, het ziek
zijn voor vrome mensen oplevert: het
gevaar van de geëxalteerdheid. Zij ma
ken zichzelf niet wijs. dat het kruis op
zichzelf zo'n feestelijk ding is. Ook
Christus in de Hof van Olijven vroeg
aan de Vader, dat het mocht voorbij
gaan. Zij doen evenwel haar best, om
de dingen, zelfs de dood, niet tragischer
te nemen dan ze zijn.
Het stilzwijgen heeft in deze congre
gatie zijn zéér bijzondere zin. Er wordt
niet gepraat over de eigen kwaal en de
zo grote gevoeligheid van zieke mensen
wordt zoveel mogelijk beheerst door een
strakke discipline van de verbeelding,
van vermoeidheid en tegenzin. Iede!"
heeft haar eigen kruis te dragen, dat
haar door God is opgelegd en dat voor de
anderen niet nog een extra kruis mag
worden.
De behandeling die de dokter heeft
voorgeschreven, heeft ook in het kloos
ter plaats, maar dokters en behandelin
gen die een gewoon mens niet betalen
kan, moeten ook de zusters zich ontzeg
gen. zelfs als er enige verlichting van te
verwachten zou zijn.
Het belangrijkste in de hier toegepaste
therapie is waarschijnlijk de heilzame
therapie van de arbeid. Iedere zuster
moet geven wat ze geven kan, ook in het
werk. Zii ontleent aan haar ziekte niet
het privilege van de werkloosheid. Het
spreekt vanzelf, dat men voor het on
derhoud van deze kloosters gedeeltelijk
aangewezen is op de gemeenschap en op
de hulp van goede vrienden. Maar iedere
zuster is er van overtuigd, dat men niet
op anderen mag rekenen, zolang men
zelf niet heeft gedaan wat men kan.
In de kloosters ziin tot dusverre vooral
Franqaïses ingetreden. Maar er zijn ook
zusters die komen uit Zwitserland, Bel
gië, Ierland, de Verenigde Staten, Japan,
Canada en Nederland. Het gerucht saat
en er zijn bewijzen, dat het la"!, met
zonder grond is dat er ook in Neder
land een tak van deze congregatie gaat
komen.
In Te
Wynand Fockink
Advertentie
omuimct
(Tel. van onze Brusselse correspondent).
'De linkse oppositie, na vorige week in
de Senaat tegen de homogene CVP^rege-
ring de gevallen De Bodt en Van Cop-
penollc te hebben uitgebuit (zonder suc
ces, zoals men weet) heeft Dinsdag in
de Kamer dat spel hervat.
Dezelfde beweringen, hoewel de vorige
weck in de Senaat door de woordvoerders
van de regering weerlegd, werden niet
temin in de Kamer door andere sprekers
van links weer opgediend.
De meest bijzondere interpellant, de
socialistische Waal Collart, ontwikkelde
zijn aanval tegen de regering op een waar
dige toon en in voorname bewoordingen.
Doch men. voelde dadelijk aan, dat hij
deze door de partij opgelegde taak, niet
bepaald met veel enthousiasme vervulde.
Hij verweet, de regering o.m., dat zij ge
weigerd had de parlementaire vacantie te
onderbreken om naar de interpellaties
over De Bodt en Van Coppenolle te luiste
ren. Ook voerde hij aan, dat als er na
de eerste wereldoorlog in België geen en
kele collaborateur werd gefusilleerd, dit
was, omdat men toen aannam, dat men
een lange periode van internationale
vrede tegemoet ging. Deze wens is niet in
vervulling gegaan en daarom moet na deze
tweede wereldoorlog krachtig tegen de col
laborateurs van deze tweede editie wor
den opgetreden.
Het bleef niet lang kalm, toen na de
heer Collart ook de CVP-minister van
Justitie, de heer Lagae en minister-pre
sident Van Houtte aan het woord kwa
men. Beiden borstelden een breed fresco,
van wat na 1944 de repressie in België is
geweest. Op grote schaal overdreven en
te streng, en niet zelden ook onrechtvaar
dig. Dat was allemaal niet naar de zin
van de socialisten, vooral niet naar die
van de rode voormannen der socialisten,
die voortdurend onderbraken en riepen:
„Spreek ons over De Bodt en Van Cop
penolle"! „Gij zult voldoening beko
men" zo repliceerde de premier, maar
gij zult mij niet beletten geheel het re
pressieprobleem te behandelen. Hij voeg
de hieraan toe: „Wraaklust en rechtvaar
digheid gaan niet samen". In geen enkel
geallieerd land werden propartioneel zo
veel collaborateurs gefusilleerd als in
België; niet minder dan 242. Verder wer
den vijftig duizend personen wegens col
laboratie veroordeeld.
Traditioneel walgt men in België van de
doodstraf. Acht jaar na de bevrijding was
de tijd gekomen om die niet meer toe te
passen. Geheel het parlement was het er
aan het begin van dit jaar mee eens. Van
waar komt nu plotseling de veranderde
houding der oppositie tegen een besluit,
dat zij zelf was bijgetreden. Het is niets
anders dan een poging om de CVP-rege-
ring omver te werpen.
Om zijn bewering nog meer kracht
bij te zetten, vroeg de premier lezing
van een door Spaak als eerste minister
gedicteerde brief, waaruit duidelijk
bleek, dat ook deze rode voormar, toen
van oordeel was, dat voel collaborateurs
te streng waren gestraft. Spraak, samen
met andere socialisten hieven toen een
zodanig huilkoor aan, dat de Kamer
voorzitter herhaaldelijk te kennen gaf,
dat het parlementaire prestige met der
gelijke „argumenten" allesbehalve was
gediend.
De premier analyseerde de overwegin
gen van humanitaire aard, waarom de
zieke Van Coppenolle door de CVP-rege-
ring in voorlopige vrijheid werd gesteld.
En over De Bodt zeide Van Houten, dat
deze nooit meer op een verdere clemen-
tiemaatregel mag rekenen. Met andere
woorden De Bodt zal nooit meer de ge
vangenis verlaten.
De minister van Justitie deelde mede,
dat er zich op het ogenblik nog achthon
derd collaborateurs in de gevangenis be
vinden, waaronder nog dertien ter dood
veroordeelden, wier straf nog niet werd
omgezet. Indien men zou handelen, zoals
socialisten, liberalen en communisten dat
willen, alsnog gefusilleerd zouden moeten
worden, jaren na het uitspreken van hun
Bij de Tweede Kamer is ingediend een
wetsontwerp tot wijziging van de wet op
de Middelen voor 1951. Hierin komt o.a.
een post „ontvangsten uit hoofde van de
uitvoering door de Nederlandsche Bank
van de regeling van het deviezenverkeer
groot 39.047.189. Dit bedrag bestaande
uit voordelige koersverschillen en winsten
op termijn affaires in vreemde valuta ge
durende dc jaren 1945 tot en met 1951,
komt ingevolge de met de Nederlandsche
Bank gemaakte afspraak aan de Staat toe.
In de memorie van toelichting wordt
meegedeeld, dat ook na het van kracht
werden van het deviezenbesluit 1945, de
Nederlandsche Bank belast bleef met de
uitvoering, voor rekening en risico van
de Staat, van de regeling van het devie
zen verkeer, zodat de aldus ontstane win
sten of verliezen evenals tot dusver ten
bate of ten laste van de staat bleven
komen. Daartoe gemachtigd werden de
winsten in afwachting van een definitieve
bestemming nog niet aan de Staat uitge
keerd, doch voorlopig gereserveerd en or
een aparte rekening bij de Nederlandsche
Bank geadministreerd. Teneinde de
reserve tegen koersverschillen op vreemde
valuta tevens rentegevend te maken werd
ddze belegd in schatkistpapier. Deze
reserve, welke inmiddels tot een aan
merkelijk bedrag was aangegroeid, wordt
thans, onder gelijktijdige liquidatie van
de aparte rekening bij de Nederlandsche
Bank aangewend tot versterking van
's Rijks Schatkist.
Tenslotte wordt nog medegedeeld dat
het voornemen bestaat om verrekeningen
tussen de Bank en de Staat, welke voort
vloeien uit de uitvoering van de regeling
van het betalingsverkeer met het buiten
land in den vervolge van jaar tot jaar te
doen geschieden.
women, jam.. v.Gisteren is ten gevolge van een on
verschrikkelijke straf. De humaniteit ver- geval in het^Elisabeth-ziekenhuis te Alk-
11
Hot Witte Huis ontving gisteren bezoek van zijn aanstaande bewoner.
Generaal Eisenhower keerde voor de eerste maal sinds de 2e Juni naar
Washington terug. Op die dag ontving bij, zojuist uit Europa teruggekeerd
en aan dc vooravond van zijn presidentiële campagne, uit dc handen van
president Truman dc derde Distinction of Merit-medaille en dat was
zo ongeveer de laatste vriendelijkheid, die Truman jegens liem betoonde.
Iti de harde verkiezingsstrijd hadden de beide mannen nog slechts dc
zwaarste beschuldigingen voor elkander over. Gisteren, nu de strijd voorbij
is en Eisenhower met de regering de aanstaande regeringswisseling kwam
bespreken, had Truman alle overheidsdienaren, waaraan Washington zo
rijk is, vrij gegeven om de generaal een hartelijk welkom te bereiden!
Ai^/tn'1/' en £t na zijn rustkuur in
Augusta, kwam Eisenhower op het vlieg
veld van Washington aan. De politie had
aan de suppoiters van de generaal ver
boden zich naar de luchthaven te be
geven. maar er waren daar toch nog wel
een paar honderd officiële personen om
hem een enthousiast welkom te bereiden
Blootshoofds en in een open wagen
maakte hij de tocht naar de hoofdstad,
waar honderdduizenden naar schat
ting ruim een half millioen waren
uitgelopen om hem toe te juichen. Eisen
hower genoot zichtbaar van dit, vreugde
betoon en toonde het publiek zijn breed
ste glimlach.
Alleen toen hij, nog buiten de stad,
langs het Pentagon reed, waar hü vele
dramatische momenten, zoals zijn be
noeming tot opperbevelhebber der ge
allieerde invasie-macht in de afgelo
pen oorlog, beleefde en waar hij later
als stafchef heeft gefungeerd, kreeg
zijn gezicht een zeer ernstige uitdruk
king. Ditzelfde gebeurde bij het pas
seren van het State Department, op
welk ministerie Eisenhower's buiten
landse politiek der komende jaren zal
worden gemaakt. Beide gebouwen
werden door Eisenhower van de grond
tot het dak bekeken.
Omringd door een schare reporters en
fotografen en toegejuicht door ongeveer
40.000 toeschouwers, stapte Eisenhower
uit zijn wagen om het Witte Huis binnen
te gaan, waar hi) door president Truman
werd ontvangen.
Wat er tussen hen besproken is, is
een geheim.
Daarna ontmoette de a.s. president on
geveer een dertigtal van de voornaamste
regeringspersonen, o.m. de minister van
buitenlandse zaken Acheson, diens
ambtgenoten van financiën en defensie,
Snijder en Lovett, en de M.S.A.-directeur,
Harriman. Het gehele bezoek duurde 75
minuten
Na afloop legde Eisenhower op de
trappen van het Witte Huis een verkla
ring af, waarin hij zeide blij verrast te
zijn geweest over het welkom, dat de be
volking hem bereid had. Hij had slechts
een zuiver zakelijke bijeenkomst ver
wacht.
Later werd door het Witte Huis een
communiqué uitgegeven, door Truman
en Eisenhower gezamenlijk ondertekend,
waarin werd gezegd:
„Wij hebben enige van de belangrijk
ste problemen besproken. Aan Generaal
Eisenhower zijn over deze problemen in
lichtingen gegeven. Wij hebben een
schema voor contact en het uitwisselen
van gegevens tussen de huidige en de
komende regering opgesteld, doch wu
hebben geen regelingen getroffen, die
niet, overeenkomen met. de volledige
geest van onze grondwet. Aan generaal
Eisenhower is niet verzocht enige ver
antwoordelijkheid van het Prefld?I?y
schap over te nemen, voor hy de amots-
C°Wh 'zijn echter van mening dat de
door ons getroffen regelingen voo^r sa
menwerking van grote waaide zullen
zjjn voor de stabiliteit van ons land en
de gunstige voortgang der buitenlandse
P°Naede" bespreking begaf Eisenhower
zich nog naar het Pentagon voor een
speciale bespreking met minister Lovett
en de commissie van stafchefs. Naar
verluidt was het de bedoeling van de
generaal, een overzicht te krijgen van
de militaire toestand in de wereld en te
spreken over zijn plan voor een reis naar
Korea.
Mevrouw Eisenhower was onmiddellijk
na aankomst op het vliegveld haars
weegs gegaan. Zij begaf zich naar het
legerziekenhuis, waar zij ruim een uur
door verschillende geneesheren werd on
derzocht. De reden van deze medische be
handeling werd niet bekend gemaakt.
De Eisenhowers, vergezeld van hun
schoondochter, begaven zich later op de
dag per vliegtuig naar New York, waar
Eisenhower's hoofdkwartier zal zijn ge
vestigd tot de officiële ambtsaanvaarding
op 20 Januari, -
zet zich daartegen. „En men zou er goed
aan doen te denken, dat achter elk gede
tineerde diens vrouw, diens kinderen en
ook misschien wel dier.s ouders in de
grootste ellende en het grootste verdriet
leven".
Het debat wordt heden (Woensdag)
voortgezet.
De Australische geleerde op het gebied
van de kernsplitsing, prof. Marcus Oli-
phant, heeft er Dinsdag zijn twijfel over
uitgesproken, dat de V. S. een volwaardige
waterstofbom op Eniwetok tot ontploffing
hebben gebracht.
Prof. Oliphant is van mening, dat de
V S hebben aangetoond, dat een thermo-
kernphysische reactie, waarbij waterstof
van verschillend soort wordt gebruikt,
mogelijk is. „Dat wil zeggen, dat zij heb
ben aangetoond, Jat energie uit een
atoomontploffing met waterstof samen een
grotere ontploffing teweeg zal brengen".
Een andere Australische kernphysiens,
prof. Titterton, zeide dat hoewel dc V. S.
wellicht het eerst met de waterstoïbom
zijn, andere landen, waaronder Rusland,
vroeg of laat zulten volgen.
Volgens prof. Titterton heeft het geen
zin om een bom zo krachtig te maken, dat
zij slechts meer schade aanricht buiten
het eigenlijke doelwit. Naar zijn mening
is er enige aanwijzing, dat atoombommen
reeds te krachtig zijn om bruikbaar te
kunnen zijn in strikt militaire zin.
Prijzen voor kalkzandsteen vrij. In de
Staatscourant is een beschikking gepu
bliceerd tot vrijlating van de prijzen
voor kalkzandstenen. Daardoor is ge
noemd materiaal niet meer aan speciale
prjjsvoorschriften gebonden.
maar overleden pater Th. Kaptein S.M.M.
overste van het scholastikaat „O.L.
T rouw Koningin der Harten" der pater*
Montfortanen te Oirschot. Pater Kapte
had Maandagmiddag omstreeks één
per bromfiets Akersloot verlaten,
streeks half twee is hij door een jft1
rende arts gewond langs de weg
omgeving van Heiloo aangetroff-
vermoedt, dat de geestelijke -e
bromfiets is gevallen. zijn
Pater Th. J. Kaptein werdPi,," 1909 in
Akersloot geboren; in 1929 trad hjj in de
congregatie der pater Montfortanen en
in 1935 werd hij in Rome priester gewijd.
In datzelfde jaar werd hij benoemd lot
professor in de philosophie te Oirschot,
terwijl hij van 1939 professor was in de
H. Schrift en Liturgie. In 1947 werd hj
benoemd tot Overste van het Scholasti
kaat. De begrafenis is Vrjjdag a.s. in
Oirschot.
Een poging van de Sovjet-Unie, om een
eind te maken aan het werk van de V. N.-
hoge commissaris voor de vluchtelingen,
onze landgenoot Van Heuven Goedhart, is
mislukt, aldus de „Voice of America
In de begrotingscommissie van de V. N.
heeft de Russische afgevaardigde Zaroe-
kiu voorgesteld, een post van 650.000^ dol
lar te schrappen, die was uitgetrokken
voor hulp aan vluchtelingen. Bovendien
drong de Sovjet-afgevaardigde aan op af
schaffing van de functie van hoge com
missaris voor de vluchtelingen.
Het bureau van de commissaris, aldus
de Sovjet-afgevaardigde, is onwettig. Als
het mige doel er van zag hij het recrute-
ren van goedkope arbeidskrachten en het
bevorderen van agressie.
De heer Van Heuven Goedhart noemde
de beschuldigingen „fantastisch".
De begrotingscommissie was intussen
van mening, dat „mocht zulks nodig
zijn" meer geld voor het vluchtelingen
werk uitgetrokken dient te worden.
Een columnist van de „New lork
Post", Robert Allen, schreef Dinsdag in
zijn blad, dat de Russen „voelhorens
hebben uitgestoken voor een conferentie
tussen Stalin en de Britse premier Chur
chill". Bovendien zouden de Russen een
krachtige wenk gegeven hebben, dat
Churchill van de voorgestelde conferen
tie een driemogendheden bespreking zal
maken, door zijn goede vriend de a.s.
president der V.S., Eisenhower, uit te
nodigen, er aan deel te nemen.
Allen meldt verder, dat de Russen te
kennen hebben gegeven, dat Stalin be
reid is, „de Westelijke leiders halverwege
tegemoet te treden".
De communisten zouden bun initiatief
hebben kenbaar gemaakt via een „neu
traal diplomatiek kanaal". Enjge nadere
bronvermelding voor dit bericht wordt
niet gegeven.
De Internationale Hippische Federatie
heeft de data van het zesde officieel In
ternationaal Concours Hippique te Rot
terdam, dat van 2 September tot 6 Sep
tember 1953 te Rotterdam wordt gehou
den, goedgekeurd.
