Salzburg, een Tuin van Barok
BINNENHUIS
Trouw aan een oude roeping
Mogelijkheden voor Nederlandse
zakenlieden in Venezuela
Met bezwaard hart vertrokken
Grote kwestie nog niet
afgedaan
Een Kerstvertelling van K. v. JV.
Inkomstenbelastingheffing bij over
dracht van aanmerkelijk belang
De camera op t
buitenland
H1
WOENSDAG 24 DECEMBER 1952
PAGINA 14
J. MEIJS
directeur van katholieke
hotelvakschool
NIEUWE GEHEIM
KAMERHEER
Eeuwenoud kruispunt
SPOORLIJNEN BIJ APEL
DOORN WEER „VEILIG"
Dief van aardleidingen
gearresteerd
WETHOUDER VAN GENNEP
NA AANRIJDING OVERLEDEN
ONDERDIRECTEUR VAN
„OMMELANDEN"
VEROORDEELD
Duizend gulden boete
„ORANJE" NAAR
INDONESIë
Oudejaarsavond in de
Middellandse Zee
Vlak bij ouderlijke woning
JONGETJE GEDOOD DOOR
VRACHTAUTO
Volkscultuur
MrMilius: „Tentoonstelling
in Mexico was uitstekend
visitekaartje"
„Waar blijven de Nederlanders
met hun koffertje
GELD „VERDIEND" AAN
ANDERMANS NOOD
G. CASPERSZ f
Een ivrevel-wekkende bepaling
PHILIPSDIRECTEUR IN
MEXICO WEER VRIJ
MR J. M. H. BARON
VAN HEEMSTRA
INBRAAK IN COOPERATIE-
GEBOUW
2500.- uit brandkast gestolen
THOLEN HEEFT MEER
WERKGELEGENHEID
NODIG
v:
Tot directeur van de Katholieke Middel
bare Hotelvakschool te Maastricht is be
noemd de heer J. Meijs, leraar in de Franse
taal. De vroegere directeur de weleerw.
heer J. Spronck, is door de bisschop van
Roermond benoemd tot regent van het in
stituut. Beide benoemingen gaan in oo
1 Januari a.s. De hotelvakschool telt thans
71 leerlingen.
(Van onze correspondent)
Z.H. de Paus heeft benoemd tot Geheim
Kamerheer drs J. W. Goessens, oud-direc
teur van het Bisschoppelijk College te
Roermond. Mgr Goessens was van 1922 tot
1945 directeur van dit bekende onderwijs
instituut dat het vorig jaar zijn eeuwfeest
herdacht.
Onder zijn bestuur werden zowel het
onderwijs als de gebouwen uitgebreid tot
de huidige omvang cn het leerlingenaan
tal meer dan verdubbeld. Reeds eerder
werd mgr Goessens door de bisschop be
noemd tot kanunnik bij het kathedraal
kapittel.
Het oude stadsdeel van Salzburg, zoals het ligt aan de oever van de op deze foto juist onzichtbare oever van
de Salzach: in de luwte van de Mönchsberg, waarop de machtige
beschermend troont.
Middeleeuwse vesting Hohe-Salzburg
(Van onze redacteur)
SALZBURG, December 1952.
De romantische reiziger, die Oostenrijk bezoekt, kan er, zelfs wanneer
het doel van zijn reis van meer prozaïsche aard is, eenvoudig niet aan
ontkomen, dat zijn eerste aandacht gevangen wordt door de herinnerings
tekens van een eens stralende cultuur. De enkeling, die deze stelling in
haar algemeenheid meent te moeten aanvechten, zal er onverwijld mee
instemmen, zodra hij verneemt, dat Salzburg hier als uitgangspunt
bedoeld werd.
I bestaat thans de taak het publiek op te
voeden, om nog kunstmanifestaties moge
lijk te maken. Dat maakt een groot ver
schil! Maar het Salzburgse volk steekt
nog altijd vol begaafdheden, zegt men niet
zonder trots, en het is daarbij niet nodig
om op de uitzonderlijke Festspiele te wijzen
Zie maar om U heen, verzocht men ons,
naar onze theaters, koren, uitgeverijen.
Luister uit hoeveel huizen nog muziek
komt en tel eens na, hoeveel belangrijks
mannen Salzburg, ook in het recente ver
leden, voortbracht. Gelukkig het land,
voegen wij er aan toe, welks regenten
voorgaan in eerbied voor de geestelijke
prestaties van hun onderdanen!
L. W.
Salzburg in de maand December mist de
bruisende beweeglijkheid van de Festival-
tijd, wanneer het „inwonertal" tijdelijk
verdubbeld is. Ook al weet men, dat de
vaste bevolking er sinds 1937 met 40.000
personen tot een aantal van 120.000 is
aangegroeid, en dat er een, door de na
oorlogse Oostenrijkse verhoudingen be
gunstigd, industrialisatie-proces aan de
gang is. het maakt niettemin de indruk
van een stil, enigszins nadenkend gestemd
stadje, waar men op Zondag de burgerij
door de smalle Gassen van het oude
stadsdeel kan zien flaneren. Voor de sou-
vernir-winkels verdringen zich geen
vreemdelingen; het huis, waar Salzburg's
wonderkind Mozart werd geboren staat
verlaten, en men kan de prachtige kerken
binnenlopen, zonder te botsen op scharen
mede-buitenlanders, die onder de ver
klaringen van de gids de tijd korten met
fotograferen.
Gelegen aan de Alpenweg over de
Tauern naar Italië bewaakte Salzburg in
vroeger eeuwen een der grote toegangs
poorten naar het Zuiden. Men leefde daar
eeuwenlang in het trotse zelfbewustzijn,
dat men niemand naar de ogen had te
zien, noch de Oostenrijkse Keizer, noch
de Duitse vorsten. Tot het begin der 19de
eeuw hadden de bisschoppen van Salzburg
ook het wereldlijk heft in handen. En deze
geestelijke vorsten, die enerzijds de onaf
hankelijkheid van hun klein gebied angst
vallig behoedden, waren anderzijds de
ruimblikkende minnaars van de schone
kunsten en van een weelderige hofpraal,
die van Salzburg Oostenrijk's kostbaar
„Schmuckstück" maakten. Zij trokken ge
leerden en kunstenaars aan naar hun Ro
me boven de Alpen". En zij slaagden erin
op de kleine oppervlakte van het oude
stadsgedeelte tegen de wand van de door
de machtige Hohesalzburg beheerste
Mönchberg een blijvend monument voor
hun Maecenas-werk te bouwen. Naast de
opgepakte, door schilderachtige straatjes,
poortjes en gangetjes doorsneden burger-
wijk, ligt daar de Dom en de oude residen
tie der Salzburgse prelaten, door 'n geraf
fineerde ruimtewerking van het stadsplan
De Apeldoornse politie heeft een dief
gearresteerd, die gedurende lange tijd
kans heeft gezien de koperen aardleidin
gen langs de spoorlijn Apeldoorn-Amers-
foort en Apeldoorn—Deventer te slopen.
Het spoorwegverkeer had door deze dief
stallen ernstig nadeel kunnen ondervin
den.
Het is de 33-jarige J. T. uit Apeldoorn,
die dit soort diefstallen op grote schaal
heeft gepleegd. Het koper verkocht hij
tegen een zacht prijsje aan de 36-jarige
opkoper H. D. uit Apeldoorn, die het op
zjjn beurt weer doorverkocht aan de 38-
jarige opkoper A. K., eveneens afkomstig
uit Apeldoorn.
Alle drie zijn in verzekerde bewaring
gesteld.
Een grote partij koper kon worden
achterhaald en in beslag genomen.
Op zijn 61ste verjaardag is de heer A.
van Hout te Gennep overleden. De vorige
week had hij ernstige verwondingen opge
lopen, toen hij door een auto op de Rijks
weg onder Milsbeek werd aangereden.
Sedert April 1950 was de overledene wet
houder van de gemeente Gennep. In 1931
deed hij zijn intrede in de Raad.
Als gering in bediedenis en
van weinigen profijteverzuim
de de Schriften te verhalen hoe
Maria, leunend ten schoudere
van den kommer-zwaren Jozef,
hijgend een iceinig van 't vele
gaan en met droefheid in hare
oogen van lang, verdrietig do
len, kwam voorbij het huisje
van twee zeer arme lieden;
toen ze, reize-moe en in de pij
nen van 't nakende baren,
schreed, door Bethleëm dat in
zacliten sneeuw lag, en zocht
dewijl haar onbekend was de
voor-beeldende wil van Hem,
die hunne schamelheid zou lei
den naar den stal en kribbe,
die Hij verkoren had voor ge
boorte-huis en wieg,) zocht de
goede Herberg, die de veilige
rust voor haar, en Dien ze
droeg, kon worden.
En Zoo kiva.ni ze voorbij het
huisje van twee zeer arme lie
den, die waren een oude man
en dezes vrouw.
En toen die vrouw, door het
venster dat den schoonen, geel-
grijzen weg, donzig in den sneeuw, toonde, zag dolen
in de stil-mistige schemering die even lichtte nog, deze
andere vrouw die groot ging, toen kreeg ze zeer diep
medelijden; en ze sprak, zich keerend naar heuren man
die gebogen zat in de dempend-dalende duisternis der
kamer
Er gaat een vrouw voorbij, die zal baren; zij ziet
er moede uit, en de man die naast haar gaat is vol kom
mer. Ze zijn niet van deze streek, want. mijn geheugen
zou ze spoedig thuis wijzen. Ik ken ze niet."
De man stond op van zijn
stoel, naar 't venster gaande,
zag hij hoe dood-moe Maria
scheen, en hoe kommer-gébo-
gen de nek van Jozef. Hij
sprak:
„Het zijn arme lieden. Zij
gaan een kind hebben".
En keerend naar de trieste-
rige duisternis der kat.ier:
„Wij hebben geen kinde
ren
De vrouw bleef, aangedaan,
turen. Het was een oude, goe
de vrouw.
Maria en Jozef waren
reeds ver, éen grauwbeeld ge
worden in de doezeling van den
wasgrijzen avond-lucht.
En de oude vrouw zei, ziende
hoe Maria tegen Jozef zwaar
der nog aanleunde:
Zij draagt een zwdre
vrucht...."
Ze ging wêer zitten in de ijl
stille kamer.
En beiden, haar man en zij,
dachten toen dat ze de dwalen
de reizigers hadden kunnen
nooden, binnen te komen. En de vrouw dacht, hoe
het kind ddar ware geboren, bij heel-zacht lampe-
licht, en hoe zij het bij glanzend vuur hadde uit-
geheet en gebakerd; en de man dacht, in zijne
treurigheid, hoe hij nooit kinderen had noch kende.
Maar Maria en Jozef dwaalden heel ver reeds
en de twee arme menschen hadden ze niet binnen
geroepen.
(Van onze correspondent)
Het kort geding, dat de coöperatieve
condensfabriek „Friesland" te Leeuwar
den heeft ingesteld tegen de onderdirec
teur van de „Ommelanden" te Groningen,
de heer B. V., is door de condensfabriek
gewonnen. De rechtbank heeft in deze
zaak Dinsdag uitspraak gedaan en de vor
dering toegewezen, waardoor de heer V.
de dwangsom van duizend gulden zal moe
ten betalen alsmede de kosten van het
geding.
Voorts is in dit geval lijfsdwang van
toepassing geacht, en wel voor de eerste
overtreding voor de duur van veertien
dagen en daarna voor de wettelijke ter
mijn van één jaar.
Zoals bekend was het feit dat de heer
V. na enkele jaren bij de condensfabriek
te hebben gewerkt overging naar de
„Ommelanden", waarbij de directie van
de condensfabriek van mening was dat
hier het met dit bedrijf overeengekomen
concurrentiebeding werd overtreden, aan
leiding tot dit geding.
Zaterdag zal het m.s. „Oranje" van de
Stoomvaartmij „Nederland" voor de laat
ste maal in 1952 van Amsterdam naar
Indonesië vertrekken.
Ook aan boord van Amsterdam's vlagge-
achip zal de jaarwisseling niet ongemerkt
voorbijgaan. Op Oudejaarsavond, als het
schip zich in de Middellandse Zee ter
hoogte van Algiers bevindt, zal aan de
passagiers een souper worden aangeboden,
terwijl de vaderlandse oliebollen ondanks
de belangrijk hogere temperatuur, niet
gullen ontbreken. Onder de passagiers be
vinden zich negen paters. Het schip wordt
17 Januari te Tandjong Priok verwacht.
Gistermiddag stak het vijfjarig jongetje
E. D. uit de Durbanstraat te 's-Graven-
hage, niet ver van zijn ouderlijk huis on
voorzichtig de rijweg van de Schalkbur
gerstraat over. Hi) geraakte daarbij onder
de achterwielen van een met stenen ge
laden vrachtauto en werd op slag gedood.
weids van karakter. De gastvrijheid, ver
leend aan bouwmeesters en kunstenaars
uit het Duitse Noorden en Italiaanse Zui
den heeft dit met kerken en paleizen be-
kranste stadje tot een bloeiende synthese I
gemaakt van de Germaanse en de Latijnse
geest. Zelfs in het winterse December-
weer ligt de oude stad aan de Salzach voor
de bezoekers open als een „tuin van ba
rok" aan de rand der bergen.
Thans is de oude macht en praal van
Salz'ourg reeds voorbij. De ondankbare
tijd heeft de namen van vele grote mannen i
uit zijn verleden uit het geheugen der
mensen gewist, gemakshalve de naam van I
zijn grote zoon Mozart met Salzburg ver
eenzelvigd en de prachtige gebouwen aan
de vreemdelingenindustrie gelegateerd.
Maar hoeden we ons voor overdrijving!
Men mag niet beweren, dat Salzburg is
bezweken voor de verleiding, die van elk
groots verleden uitgaat, n.l. om het voor
bije zo te verabsoluteren, dat men er de
huidige cultuurpolitiek om vergeet, voor
zover deze iets meer inhoudt dan het
mummificeren en commercialiseren van
dat verleden. Er leeft in Salzburg nog al
tijd het besef, dat men er een Europese
traditie op creatieve wijze heeft voort te
zetten. De internationale Hochschule en,
vooral, de door Hugo von Hofmansthal
en Max Reinhardt in 1920 gestichte Fest
spiele, ontsproten aan eenzelfde gedachte,
als eens de vorstelijke prelaten bezield
moet hebben: Salzburg te maken tot een
ontmoetingsplaats van traditie en moderne
kunst uit alle delen van Europa.
De Festspiele vormen hier de bekroning
maar in zekere zin ook de buitenkant van.
Het is als het ware het applaus van het
publiek, dat niet weet van de verborgen
inspanning, om dit applaus te verdienen.
In de oude bisschoppelijke residentie
zijn thans de burelen van de Landesre-
gierung der provincie Salzburg onderge
bracht. „Provincie" is eigenlijk een on
voorzichtig woord, waartegen iedere
rechtgeaarde Salzburger zal protesteren.
Oostenrijk is een bondsrepubliek, Salz
burg vormt daarvan 'n deelstaat, bestuurd
door een eigen „regering". Dat het onaf
hankelijk verleden der Salzburgse politici
er nog eens bijzonder toe drijft, de toe
gemeten autonomie geringschattend en
onvoldaan te bezien, spreekt wel vanzelf.
Intussen heeft men in de voormalige re
sidentie niet slechts de onafhankelijk
heidszin, maar ook de bewuste zorg voor
de schone zaken des levens van de oude
bewoners geërfd. Dr Josef Klaus, de jonge
Landeshauptmann, is één van die, geluk
kig nog talrijke, Oostenrijkers, voor wie
beschaving en cultuur niet een luxe is,
die men zich, als men wil, eventueel naast
„zijn werk" kan veroorloven. Voor hem
is het een hoofdzakelijk levensklimaat,
dat in alle levensverrichtingen tot gelding
komt, zowel in de wijze waarop de boer
zijn land bebouwt, waarop men met el
kaar omgaat, waarop de familiekring mu
ziek maakt, als in de belangstelling, die
men stelt in het werk van geleerden en
kunstenaars.
Dr Klaus is er van overtuigd, dat Salz
burg zijn rol als Europees-christelijk fo
rum slechts kan blijven spelen, als 't er
in slaagt een werkelijke volkscultuur in
stad en omgeving te behouden, die met de
hoogste cultuurmanifestaties in een wer
kelijke en innige verhouding staat en er de
voedingsbodem voor is. Het geniale indi
vidu rijst pas omhoog, als talloze naam
lozen zijn weg bereiden, zegt hij, wijzend
op het voorbeeld van Salzburg's grootste
zoon Mozart, wiens verschijning nauwe
lijks verbaast na de eeuwenoude muziek
traditie van de bisschoppelijke liturgie en
hofluister, waarmee de bevolking ver
groeid was.
Het oude Maecenas-type raakt uitge
storven en de overheid is helaas een 1e
schrale vervangster. In plaats van een
weelderige patronage van kunstmanifes
taties, welke uit zichzelf publiek trokken,
(Van onze Utrechtse redacteur)
„Mijn persoonlijke indruk is, dat de in
Mexico gehouden Nederlandse tentoon
stelling een voortreffelijke demonstratie
is geweest van de mogelijkheden, die
het bedrijfsleven van ons land biedt, zo
wel in kwaliteit als in verscheidenheid.
Het is een van de allerbeste visitekaar
tjes geweest, die Nederland de laatste
jaren in het buitenland heeft afgegeven".
Dit verklaarde ons mr J. Milius, direc
teur van de Kon. Ncd. Jaarbeurs, die in
gezelschap van Prins Bernhard in Oc
tober mee naar Mexico vloog, daarna
nog een bezoek bracht aan Venezuela,
Curacao, Aruba en Suriname en Vrijdag
j.l. met de „Cottica" in ons land terug
keerde.
Uit talrijke besprekingen, die mr Mi
lius gevoerd had, is hem gebleken, dat
Nederland een belangrijke bijdrage kan
leveren tot de industrialisatie van
Mexico en Venezuela. Wil ons land daar
echter iets bereiken, dan zullen onze
vertegenwoordigers er echter zelf heen
moeten gaan. De Duitsers ontwikkelen
daar reeds een grote activiteit, met
welke concurrentie we rekening zullen
moeten houden.
Venezuela vooral biedt grote mogelijk
heden voor de vestiging van kleine in
dustrieën, met gebruikmaking van Ne
derlands kapitaal en Nederlandse tech
nical-assistances. Het is echter wel zaak,
dat men hierover eerst bij de Venezola-
nen zelf te rade gaat en de heer Milius
achtte het gewenst, dat de leiders van
onze industrie daar zelf eens gaan kijken,
waarbij voor kleine industrieën een com
binatie gevormd zou kunnen worden.
Aan de economische outillage van onze
gezantschappen in de door mr Milius be-
niet veel meer te bereiken is. ligt wel
de mogelijkheid voor economische ex
pansie.
Op Curagao is de Nederlandse import
door de oorlog, toen het eiland op Ame
rika was aangewezen, sterk teruggelo
pen.
Toch zag de heer Milius mogelijkheden
om de export naar Curagao, evenals naar
Aruba, te vergroten, waarvoor persoon
lijk bezoek wel weer gebiedende eis is.
Meermalen had men de heer Milius de
vraag gesteld, waar de Nederlanders met
hun koffertjes, zoals vroeger, blijven?
Op Suriname was de heer Milius onder
de indruk gekomen van de polder-Wage-
ningen, waar een oerwoud is ontgonnen
en nu de eerste boerderij wordt uitgege
ven. Een handicap is het ontbreken van
goede wegen.
Met deze polder hoopt men evenwel
tot een behoorlijke rijstopbrengst te ko
men, wat voor Suriname van grote be
tekenis is. Door de gezamenlijke in
spanning der boeren kan hier veel bereikt
worden en de heer Milius geloofde, dat
ook de Nederlandse boerenstand hier
voor krachten kan leveren.
De Haagse rechtbank heeft gisteren de
kantoorbediende J- J. van W. veroor
deeld tot een jaar met aftrek.
Van W. had in een courant per adver
tentie geld te leen aangeboden tot een
bedrag van 150 Kwamen er reflectan
ten dan moesten deze eerst 5 storten,
zogenaamd voor „informatiekosten". In
werkelijkheid stak v- W. dit geld in zijn
zak en van leningen kwam niets.
De officier had een jaar en negen maan
den geëist.
eerst
bijna
Cas-
Op 19 December j.l. is, naar
thans bekend is geworden, op
86-jarigeleeftijd de heer G. P. J
persz, overleden. De heer Caspersz was
directeur van de Semarang-Joana, de
Oost Java, de Serajoedula, en de Sema-
rangCheribon Stoomtrammaatschap
pijen. Voorts bekleedde hij bestuursfunc
ties bij de Kon. Paketvaart Maatschappij,
Werkspoor en de Rotterdamse Tramweg
Mij.
De overledene was ridder in de orde
van Oranje Nassau en ridder in de Orde
van de Nederlandse Leeuw.
De inkomstenbelasting beschouwt iemand
die tezamen met zijn naaste verwanten
meer dan een vierde van het nominale
kapitaal ener N. V. heeft, zo ongeveer als
de eigenaar van het bedrijf.
Indien deze aandeelhouder zijn aandelen-
Aan de rand van de residentie der vroegere vorst-bisschoppen van Salzburg
ligt, uitgehouwen in de rotsen, het stille Sankt Peter-kerkhof. Hier vonden
de oude prelaten, die Salzburg zijn luister gaven, hun laatste rustplaats in
hoe kan het andersbarokke graftomben.
bezit verkoopt en hiermede winst behaalt,
zochte landen ontbrëekt nog veel, daar dan belast de wet deze winst als bedrijfs-
men niet over voldoende krachten be- winst. Kortweg duidt men dit aan als
schikt om onze industrie van voorlich- de belasting van het aanmerkelijk belang,
ting te dienen en daarom achtte hij het j Het is duidelijk wat de wetgever met
zeer gewenst, dat de regering voor de j deze bepaling voor heeft. Hij wil voor-
nodige aanvulling zorgt. In de landen, j komen dat men zijn bedrijf als N. V. ver
waar in politiek opzicht voor Nederland
In aansluiting op het bericht van de
Raad van Bestuur der N.V. Philips Gloei
lampenfabrieken inzake de arrestatie van
de heer L. van R., directeur van Philips
Mexico, deelt men ons van de zijde van
Philips Eindhoven thans nog het vol
gende mede:
„Uit een zoeven uit Mexico ontvangen
telegrafisch bericht blijkt, dat de actie
tegen deze Philips-functionaris bevredi
gend is beëindigd. Dat er geen enkel delict
is bedreven en dat de heer van R. on
middellijk in vrijheid is gesteld. Hoge
Mexicaanse autoriteiten hebben voorts
hun erkentelijkheid uitgedrukt over het
feit, dat de directeur van Philips van geen
enkele schikking heeft willen weten, doch
dat hij er de voorkeur aan heeft gegeven
in hechtenis te blijven totdat het recht
zijn loop zou hebben gehad. Dit feit voor
al heeft de integriteit en het prestige van
Philips in dit land nog verhoogd.
ZO HEEFT DAN de Algemene Ver
gadering van de Verenigde Naties
deel één van haar jaarlijkse bijeen
komst besloten om straks na een lang
durig Kerstreces voor deel twee terug te
keren. Bjj de aanvang van de Assemblee
schreven wjj reeds, dat de agenda zo uit
gebreid was. dat men er in de normale
tijd nauwelijks gereed mee zou kunnen
komen. Het is erger dan we verwacht
hebben: een aantal punten van de twee
de rang is afgehandeld, maar de hoofd
punten: Korea en ontwapening staan
nog steeds op de agenda; het tweede is
zelfs nog niet in ernstige behandeling
genomen.
Men zal zich wel niet vergissen,
als men meent en schrijft, dat verreweg
de meeste afgevaardigden met een be
zwaard hart vertrekken en over enige
weken met een even bezwaard hart zul
len moeten terugkeren. Want hoewel
iedere politicus, wie de wereldvrede lief
is, onvoorwaardelijk zal wensen en ho
pen, dat de Verenigde Naties blijven
voortbestaan, hij beseft tegelijkertijd, dat
de Verdeelde Naties, dit zou een juis
ter naam zijn het onder de gegeven
omstandigheden niet veel verder zullen
brengen dan een derde wereldoorlog
voorkomen. Misschien zelfs is het woord
„voorkomen" nog ietwat te sterk, ten
minste als het in positieve, constructieve
zin wordt opgevat; want de grote taak,
welke de Verenigde Naties zich hebben
gesteld, zich onder de dwang van de we
reldverdeeldheid hebben moeten stellen,
is uitermate beperkt geworden en staat
in feite buiten de z.g. grote politiek,
waarin toch ook de wereldvrede is ge
legen.
Op het secundaire niveau doet de UNO
veel en veel goed werk en tenslotte zal
dat op den duur zeker tot de versteviging
van de wereldvrede leiden; welvarende
volken zijn gemeenlijk niet oorlogszuch
tig; men verliest niet gaarne wat men
heeft en gewapende conflicten vernieti
gen onvermijdelijk elke welvaart: twee
wereldoorlogen hebben dit afdoende be
wezen. Maar het is nu eenmaal een feit,
dat er veel te weinig werkelijk welvaren
de volken in de wereld zijn en een der
benauwende gevolgen van deze situatie
is, dat de vrede uitermate labiel is. De
gevaren dier labiliteit kunnen alleen op
het hoogste plan: dat van de grote inter
nationale politiek weggenomen of ten
minste aanzienlijk worden verkleind. Als
men de naoorlogse Algemene Vergade
ringen echter nauwlettend heeft gevolgd,
ontkomt men niet aan het pijnlijke ge
voel, dat daar voorlopig weinig of niets
te verwachten is.
Het is daar ja tegen neen en neen
tegen ja. Zo lang in deze penibele situatie
geen radicale wijziging komt, blijft de
vrede labiel. Men heeft in de afgelopen
jaren veel over de koude oorlog gespro
ken; nu gewaagt men al van een koude
vrede, waarin de koude oorlog nog min
stens tien jaren zal worden voortgezet,
zo is althans de Churchilliaanse opvat
ting, Als daarna een waarachtige vrede
zou kunnen worden totstandgebracht,
zou men met de moeilijkheden van de
eerstvolgende tien jaar nog genoegen
kunnen nemen; de wereldgeschiedenis
kent langere perioden van onrust en on
zekerheid. Maar men heeft geen enkele
waarborg, dat na dat tijdperk het licht
van de vrede over de wereld zal stralen.
Het is mogelijk zo'n koude oorlog bijna
onbeperkt te doen voortduren, tot de
tegenstander er meer dan genoeg van
krijgt en tot gewapend geweld overgaat.
Nu verkeren we in de gunstige omstan
digheid, dat het uitgedaagde land de
Verenigde Staten is, dat als het op oorlog
aankomt, een maximum aan geduld en
verdraagzaamheid kan presteren, terwijl
de Sovjet-Unie nauwkeurig berekent,
hoever het kan gaan zonder een hete
oorlog te ontketenen. Maar helemaal
zonder gevaar is dat spelen met vuur
toch nooit
van het bewind-Eisenhower zal zijn. In
feite is het dus zo, dat telkens van de
vier jaren, waarin de Algemene Verga
dering bijeenkomt, tweemaal de Ver
enigde Staten door de wijze, waarop
Amerika zijn president kiest, tot een
gevaarlijke bijna-machteloosheid zijn ge
doemd; is het derde jaar met het oog op
de aanstaande verkiezingscampagne, in
het vierde omdat het oude regiem al
dood is, terwijl het nieuwe nog niet leeft.
De Amerikaanse methode dateert van
anderhalve eeuw terug, maar past niet
meer bij Amerika's positie in onze mo
derne wereld. Misschien dat het nieuwe
Congres de zaak eens in onderzoek
neemt. Zelfs het werk in de Verenigde
Naties zou er mede zijn gebaat.
monit en de stille reserves belastingvrij
realiseert door overdracht van zijn aan
delenbezit.
Tot zover is er geen reden tot wrevel.
Indien men echter in de wet leest dat
verliezen» welke bij vervreemding
van een aanmerkelijk belang zijn ontstaan,
van de opbrengst van de aandelen, m»ar
uitsluitend inhoudt dat, indien deze op
brengst negatief is. dit verlies niet In
mindering mag worden gebracht op an
dere inkomensbestanddelen. De bepaling
komt dus eerst in aanmerking nadat uit
gemaakt is of een transactie met het aan
merkelijk belang in een bepaald jaar
winst of verlies heeft opgebracht. Men
mag dus de winst op een of meer aan
delen in een bepaald jaar behaald wèl
terdege compenseren met het verlies op
een of meer aandelen in hetzelfde jaar
geleden. Op deze gronden vernietigde de
Hoge Raad de uitspraak van de Raad van
Beroep.
Hoewel teruggebracht tot bovengenoem
de proportie, blijft de wetsbepaling dat de
fiscus overigens met verliezen geen reke
ning behoeft te houden, een doorn in het
Met ingang van 23 Februari a.s. is mr
J. M. H. Baron van Heemstra» thans amb
tenaar van het Openbaar Ministerie bij
het Kantongerecht te Leeuwarden, be
noemd tot chef van het kabinet van de
Burgemeester te Utrecht. Mr Baron van
Heemstra, die de leeftijd van 36 jaar heeft,
is een zoon van de oud-Commissaris der
Koningin in Gelderland.
bij het vaststellen van het inkomen xiii e t00g. Herhaaldelijk komt het voor dat
in aanmerking genomen worden, komt het - -
billijkheidsgevoel in opstand. De fiscus
neemt zijn aandeel als er winst is. maar
geeft niet thuis indien er verlies is!
Is dit al erg genoeg, erger maakte het
nog een inspecteur en de Raad van Beroep
te Amsterdam. Een belastingplichtige ver
kocht 'in een zeker jaar 12 aandelen. Op
één van deze 12 stukken maakte hij een
winst van 300 op de 11 andere verloor
hij per stuk f 50. In saldo leed hij dus een
verlies van f 250. De inspecteur stelde zich
nu op het standpunt dat hij ieder aandeel
op zich zelf moest beschouwen en derhal
ve met het verlies op de 11 aandelen niets
te maken had. Hij voegde dus bij het aan
gegeven inkomen de winst van 300 door
de belastingplichtige gemaakt op het ene
stuk. Het verlies op de elf andere stukken
verwaarloosde hij.
Genoemde Raad van Beroep gaf de in
specteur gelijk op grond van de hierbo
ven geciteerde bepaling, dat de wetgever
met verliezen geen rekening wenst te hou
den.
Gelukkig kwam de correctie van de
Hoge Raad. Bij een arrest van 29 October
J-I. wist de Hoge Raad voornoemde bepa
ling binnen de juiste grenzen in te per
ken. Het College overwoog nl dat deze
wetsbepaling niet betreft de vaststelling
ET GROTE BELANG van de Ver
enigde Naties in deze gedachten-
gang nu is. dat zij als het ware een
thermometer zijn, waarop men graad
voor graad kan lezen, hoe koud de koude
oorlog is, of de temperatuur stijgt, of op
een bepaald ogenblik de koude naar
kookhitte dreigt over te slaan. Aan beide
zijden van het ijzeren gordijn heeft men
het. oog voortdurend op r"??e thermo
meter gevestigd. In de Veiligheidsraad
mag men daarnaast een barometer zien.
waarop men kan lezen of er weer een
storm op komst is. Momenteel staat deze
op regen en vooral mist; een onprettige
maar niet bijzonder gevaarlijke situatie
zodat men zelfs op dit ogenblik eer
adempauze schijnt te hebben. Maar he'
blijft zaak onophoudelijk waar te nemen
Niet zonder betekenis is, dat bij de her
vatting van de Algemene Vergaderinr
de Verenigde Staten, welke naast dr
Sovjet-Unie de machtigste figuur van dr
UNO zijn, weer een daadkrachtig bewinc1
zullen hebben. Eigenlijk was het een
dwaze vertoning, dat in New York de
wereldorganisatie vergaderde, terwijl eer
van de twee machtigste leden practisch
tot geen bindend besluit in staat was,
terwijl men nog slechts in heel algemene
lijnen kan vermoeden, welke de politiek i
iemand in een bepaald jaar een gedeelte
van zijn aanmerkelijk belang vervreemdt
met verlies en in het volgend jaar een
ander gedeelte met winst. In dat geval be
hoeft de fiscus zich van het verlies niets
aan te trekken.
Het is begrijpelijk dat een dergelijke
gedragslijn bij de betrokkenen wrevel
wekt. Het wordt tijd, dat de wetgever zich
hierop bezint cn met een wetswijziging
deze onbillijkheid opheft. Of het spoedig
zal gebeuren, is gezien de vele deside
rata op dit gebied twijfelachtig.
INDUBIO.
(Van onze correspondent).
Een bakker van d.e coöperatie te Mel-
derslo, gem. Horst, die Dinsdagmorgen in
alle vroegte aan het werk wilde gaan,
vond tot zijn verbazing vier deuren van
het coöperatiegebouw geforceerd en ver
nield, terwijl een ruit van het kantoor
bleek te zijn uitgesneden. De bakker
waarschuwde onmiddellijk de politie en bij
onderzoek kwam vast te staan, dat er
's nachts een inbraak was gepleegd en
dat er uit de brandkast een bedrag van
2500 was gestolen. Blijkbaar heeft de
ongenode bezoeker eerst getracht achter
om binnen te komen, vier deuren ge
forceerd en het toen moeten opgeven,
waarna hij aan de andere kant is binnen
gedrongen door een ruit uit te snijden.
Hoe de inbreker het geld uit de brand
kast heeft kunnen halen, is een zaak die
de politie thans uitzoekt, daar de safe niet
was geforceerd. De coöperatie was ver
zekerd tegen diefstal.
Het door de beeldhouwer
Gerard van Aalst ver
vaardigde bronzen borst
beeld van mr dr IV. G. A
van Sonsbeeck, oud
burgemeester van Breda,
iat dezer dagen aan het
gemeentebestuur van de
Baroniestad is overgedra
gen en dat een plaats zal
krijgen in het park, dat
naar de oud-burgemeester
is genoemd.
De Provinciale Staten van Zeeland heb
ben de begroting van de provincie voor
1953 goedgekeurd. Bij de beantwoording
van de sprekers verklaarde gedeputeerde
mr A. J. van der Weel dat Zeeland, wat
de woningbouw betreft, zeker niet achter
gesteld wordt bij de andere delen van
Nederland. Voor de periode van 1954 tot
en met 1956 worden 1236 woningen toege
wezen, dat wil zeggen 412 per jaar. De
heer Van der Weel deelde voorts mede,
dat waarschijnlijk op 1 April a.s. een be
gin wordt gemaakt met de levering van
lange afstandsgas uit Sluiskil in Zeeuwsch
Vlaanderen aan midden-Zeeland.
De gedeputeerde A. Lockefeer deelde
mede, dat n. der bezien zal worden of aan
de veerdienst Zierikzee-Katseveer op Zon
dag uitb iding moet worden gegeven. Hij
verklaarde voorts, dat voor het schep
pen van een blijvende werkgelegenheid
industrialisatie onontbeerlijk is. Dat geldt
met name voor het eiland Tholen, waar
over weinige jaren, wanneer hier niet
ingegrepen wordt, 20% van de beroeps
bevolking werkloos zal zijn.
