Breek die goedverwarmde tent
in Panmoendjon af
„Maak je geen zorgen om mij..
E„
Geweeklaag van
doedelzakken
Overbevolkte boerderij
aan de Noordzee
Besmette koekjes en
vogels
Truman werpt last af
Zes invalieden maken
geen athleet
Vergiftigde rijstvelden
De hand met de
kroontjespen
Verschuivingen
Nederland)
y*' Lr WOENSDAG 31 DECEMBER 1952PAGINA
:asablanca
ALGER IE
PYgNCYANG
a N.KOREA
•sariwon
PANMOENJON I
I IZ. KOREA
ww-l11
■HOMOI W»*
LANCSON*#
}m LOCBINH
'HANOI
Laos
was weinig, dat ons nog schokken kon.
Voortlevend in het barre klimaat van de koude oorlog, gehard tegen het alarm over toenemende spanningen, uiterlijk sceptisch
tegenover berichten omtrent enige verbetering in de wederzijdse betrekkingen, luisterden wij weinig geïnteresseerd naar de
woorden van de „Prawda", die de Amerikanen „kanibalen" noemde, waren allang de tel kwijt, toen Jakob Malik zijn 52stc
veto uitsprak, geraakten weer gewoon aan de nieuwe rode hetze over een „Westerse bacteriënoorlog"
In dit jaar 1952 publiceerde een grote Canadese krant drie dagen lang op de voorpagina onder precies dezelfde kop precies
hetzelfde nieuws uit Korea. Wanneer men ditzelfde tweemaal gedaan had met een strip, een voetbalverslag, het echtschei-
dingsverhaal van een filmster, zou de telefoon niet stilgestaan hebben. Thans was er geen lezer, die protesteerde.
En de wereld, die in vuur en vlam gestaan had over het proces Mindszenty, sloeg grotendeels het nieuws over toen mgr
Bossilkov, of wat de „wetenschappelijke procesvoorbereiding" van hem overgelaten had gretig zijn zelfbeschuldigingen
formuleerde. Eenzamer nog dan de Hongaarse Kardinaal, want dit nieuwe geval was „oud nieuws"
En waarom mocht men aan boord van een schip in de Pacific niet grinniken om de nieuwe naam van een reusachtige,
oranje bal, die een heel eiland vergruizelde en een hitte verspreidde, welke men 50 km. verder nog voelde: de eerste door
mensen gemaakte zon? de waterstofbom? „Wij noemden het ding >,Lulu", schreef een zeeman naar huis
„Moe ben je, Joseph...." zegt de offi
cier zacht en bijna vertederd, wanneer
hij ver na middernacht de eensaam wa
kende figuur nadert, wiens gedachten
bij zijn volk, bij de miïlioenen tussen
Elbe en Chinese Zee vertoeven.
Langzaam heft de aangesprokene het
hoofd, zijn aan tientallen miïlioenen zo
vertrouwde vaderlijke trekken ontspan
nen zich. ..Maak je geen zorgen om mij",
antwoordt hij, „ik houd het nog honderd
jaar uit..."
Close up van de camera: het hoofd
met de katachtige, Slavisch ondoorgron
delijke gelaatstrekken vult het film-doek,
kijkt de zaal in.
Maar niemand kent het raadsel van
die blik en ook de nieuwe Russische film
„Joseph Stalin" onthult slechts, dat „de
grootste mens, die de wereld ooit heeft
voortgebracht, onze leider en vader" Jo
seph Djugashvili nooit vermoeid zal ra
ken...
Op die stormachtige Nieuwsj aars
ochtend van het jaar 1952, waarin een
kleine koppige Deen, Kurt Carlsen, een
zaam op het ontredderde wrak van de
„Flying Enterprise", de wilde waterhori
zon afzocht naar de volstoom ter assis
tentie voortjagende sleepboot „Turmoil"
ontwaakte de wereld met een groot aan
tal oude problemen.
Terwijl Nieuwjaarsboodschappen van
„gematigd optimisme" spraken vanwege
een „herstel van het machtsevenwicht
tussen Oost en West" en de vooruitzichten
van een spoedige vrede in Korea, ratel
den dc mitrailleurs langs het Suezkanaal,
sloeg de Britse commandant Erskine, op
wiens hoofd door een links Egyptisch
blad een prijs van 1000 was gezet, met
tanks en artillerie het verzet in Ismailia
kapot en cisten horden opgewonden be
togers in de straten van Cairo een onmid
dellijke oorlogsverklaring.
Churchill besprak in Washington de
verontrustende situatie in Malakka, de
financiële crisis in Groot-Brittannië en
polste Truman over een nieuw contact
der Grote Drie.
Het „Shepheardhotel brandde en de
vonken sloegen over naar Tunis, waar
Frankrijk, dat na de dood van generaal de
Lattre de Tassigny ook in Indo-China te-.
INDO'CHINA
genslag op tegenslag incasseerde, de
broeiende onwil van de Bey tegenover
zich had en ongeregeldheden tegen het
„Westers juk" het
beroep op de
Verenigde Naties
kracht bijzetten.
Geen nieuws
meer was de
schemeroorlog in
Korea, waar men
reeds zes maan
den syllabe voor
syllabe over wa
penstilstandsvoorwaarden vocht en thans
na de vliegveldkwestie, het probleem der
11.000 UNO-gevangenen (incompleet) en
de eindeloos veel langere lijsten der
krijgsgevangenen in geallieerde handen ter
tafel bracht.
„Breek die goedverwarmde tent In
Panmoendjon af," mompelden de half be
vroren holendieren, de ogen bijna dicht
tegen de intense kou, „en laat ze buiten
komen onderhandelen1
In totaal waren er toen reeds 343 Ne
derlanders vermist, gewond of gesneu
veld, en min of meer nauwkeurige bere
keningen leerden, dat de Koreaanse oor
log aan beide zijden 1.907.400 man had ge
kost.
„De jongen bloedde idt zijn oogholten; beide ogen wa
ren weggeschoten en hij huilde toen ik hem een honderd
meter 'van de verbandplaats vond. Terwijl ik met hem
praatte, klommen twee hospitaalsoldaten met moeite tus
sen de rotsen naar hem toe, probeerden hem naar de
post te brengen. Ik trachtte hem wat gerust te stellen:
de jongen was pas vijf maanden in liet leger. Ik zei dat
allés wel in orde zou komen.
„Het komt niet terecht," zei hij uitgeput terwijl hij met
een vuile hemdsmouw probeerde zijn bloedend gezicht af
te vegen. „Ik had het platoon met mijn mitrailleur moeten
steunen en ik had een pracht plek gevonden, waar ik ze
bijna elke meter kon volgen. Ik zag de luitenant voorop
lopen; hij nam de patrouille mee over een kleine heuvel en
ik wist dat daar een hinderlaag moest zijn als er een was.
Toen zag ik de hinderlaag, zes of acht Chinezen kwamen
overeind met hun machinepistolen Amerikaanse ma
chinepistolen waren het en begonnen op ons te schie-
(Foto David Douglas Duncan „Life")
fen. Daarvoor had ik nou net die post betrokken en ik
kreeg ze fantastisch in het vizier. Ik wist dat mijn eer
ste roffel bovendien de patrouille zou waarschuwen. Maar
ik was nog nauwelijks begonnen of ik werd door iets ge
troffen. Het deed niet veel pijn in het begin, maar ik
kon niets meer zien. Ik wist niet dat ik blind was. Nou
weet ik het, nou doet het ook zeer...."
„Wat zullen ze nou van me denken t" onderbrak hij
schor van pijn en onzekerheid zijn verhaal.
„De enige mitrailleur in het hele onderdeel om hen te
beschermen en ik kon niet zien om ermee te schieten. Ik
voel me rot, ik heb ze in de steek gelaten... het was stom-
ik ben een lafaard geweest..."
Hij kroop half overeind op een elleboog en schreeuwde
plotseling: ,J)aar komen ze weer!"
En toén was hij dood...."
(Uit een reportage van een Amerikaanse oorlogs-
v correspondent in Korea)
Een Amerikaan, wiens zoon posthuum
was onderscheiden, wilde de medaille niet
aanvaarden, geloofde niet in medailles.
In Nederland ging de koffie van de bon.
draaide de 20.000ste plaat van „De Speel
tuin", vertrok Dr Drees naar Amerika, en
hoorde men de woedende automonsters in
een der zwaarste rallyes op Monte Carlo
afscheuren. 33 Mijl van Kaap Lizard zonk
de „Enterprise", 'n Amerikaanse million-
nair, Tommy Manville, maakte plannen
om te trouwen met de vrouw, waarmee
hij vrij recent tweemaal had geluncht, en
dat zou dan zijn negende worden, en op
„De Maasbode" gaf een onbekende een
enveloppe af, verdween nog vóór men had
kunnen constateren, dat daar f 1000.— in
zat voor een Carmelitessencel in Beek.
Mossadeq liet negen Britse consulaten
sluiten, zei „Nee" toen de wereldbank
aanbood om onder bepaalde voorwaarden
de heropening der olie-installaties te fi
nancieren, speelde in een steeds dieper
bankroet zijn riskant „va banque" spel
verder.
In Kenya vernam Prinses Elisabeth de
plotselinge dood van haar vader en ter
wijl vorsten en staatshoofden op 15
Februari de verscheiden George VI naar
zijn laatste rustplaats volgden, wee
klaagde over een grauwe doodstille we
reldstad de rouw der doedelzakken.
Op een der grafkransen stond „Farouk,
Koning van Egypte en de Sudan"
De 14 NATO-landen op 20 Februari te
Lissabon bijeen, kozen Parijs tot defini
tieve hoofdzetel, besloten tot de bouw
van een 200-tal straaljager- en atoom-
bommenwerperbases, en werkten een ge
meenschappelijk verdedigingsplan uit,
dat o.m. vóór het einde van 1952 50 divi
sies en 4000 vliegtuigen ter beschikking
zou stellen aan SHAPE, cijfers, die in
twee jaar tijds verdubbeld zouden zijn.
Bovendien stelde men zich achter het
toekomstige Europese leger (EDG),
waaraan ook Duitsland 12 „groupements"
(divisies) zou afstaan. „De dageraad is
gekomen..." zei Acheson in de zonnige
Portugese hoofdstad, maar aan de kim
stapelden zich reeds de eerste zwaar weer
wolken op: Frankrijk achterdochtig te
genover Duitsland, Duitsland, dat volko
men gelijkberechtiging wenste, en boven
dien geen afscheid nemen wilde van de
Oostduitse landgenoten.
„Deze wereldoorlog is in feite al be
gonnen", zei Jakob Malik in de UNO.
Tot één millioen soldaten, tot ruim 1700
vliegtuigen (waarvan 900 jets) hadden
de Roden tijdens de wapenstilstandson
derhandelingen hun Koreapotentiëel
reeds opgevoerd, waarschuwden intelli-
gencerapporten. En het nieuws uit Pan
moendjon meldde „één stap vooruit, één
stap achteruit etc. etc."
„Het leven is hier sinds de souvereini-
teitsoverdracht moeilijker geworden",
gaf Sharir toe. „en de welvaart is voor
de meerderheid van het volk verder ver
wijderd", waarna Indonesië zich in een
kabinetscrisis over aanvaarding van
MSA-gelden, opnieuw van het Westelijke
kamp distanciëerde, en Dr Drees ver
klaarde niet te geloven in een oplossing
voor het slepende Nieuw Guinea-pro-
bleem.
Wij werden zevende in de Olympische
winterspelen, argumenteerden pro- en
contra over de „Groep Steenberghe",
wier accoord met de KVP tot latere te
leurstellingen en dreigementen van KAB-
zijde leidde, en waren ongerust over het
stijgend aantal werklozen.
Voor de woningbouwleningen werd
vlot 70 millioen bijeengebracht en in df
„overbevolkte boerderij aan de Noord
zee" (zoals een CH-pessimist in de Eersti
Kamer ons land omschreef) werd op 14
Maart het eerste kievitsei gevonden- Di
onverklaarde ramp met het op 22 Maari
bij Frankfort neergestorte KLM-toeste.
„Koningin Juliana" bracht rouw over ons
land. het eerste vliegtuig landde op een
drijvend Poolijsveld, en geleerden bestu
deerden de reacties van vijf apen, die in
de neus van een V 2 de stratosfeer wer
den ingejaagd.
Twee weken lang was het alziend televisieoog, waren ook de ogen van heel de wereld gericht op de gloeiend hete
benauwde conventiehall in Chicago, waar „Mr Delegate" Eisen hower en Stevenson als
candidaten voor het presidentschap koos.
Tot de weinige aangename her
inneringen aan zijn aflopende ambts
periode behoorde zeker Truman's gast
heerschap voor ons Koninklijk paar.
Op 30 Maart (,,I have done my damn
dest") verraste de Amerikaanse presi
dent een 6000-gasten-diner der democra
ten met de mededeling, dat hij zich niet
opnieuw candidaat zou laten stellen,
schudde de gewone boerenjongen uit
Missouri, de kampioen van de kleine
man, de last af, welke een verwarde we
reld op zijn schouders had gelegd.
Drie dagen na Truman's verrassende
mededeling begroette hij ons Koninklijk
paar. Tijdens die tocht van kust naar
kust zou Koningin Juliana 63 maal het
„Wilhelmus" horen, 10 grote redevoerin
gen houden („een mensheid in nood moet
op Uw oordeel kunnen vertrouwen", zei
ze tot het Congres), en zelfs in een tijd,
dat de eerste verkiezingshartstochten en
Truman's „machtsmisbruik" om de drei
gende staalstaking te voorkomen, zoveel
krantenkolommen eisten, kreeg zij een
enthousiaste pers.
In de milde voorjaarslucht (Pasen zo
enorm druk dat honderden touristen hier
in hun auto moesten overnachten) klon
ken ook uit Moskou ongewoon vriende
lijke woorden: Rusland, reeds zo begaan
met het lot van Duitsland, nodigde een
aantal West-Europese zakenlieden uit,
deed zeer aanlokkelijke voorstellen,
waardoor echter tevens het embargo te
gen alle landen achter het gordijn zou
worden doorbroken, en op een Ameri
kaanse vraag antwoordde Stalin boven
dien dat de oorlog niet dichterbij was
dan twee-drie jaar geleden.
Elke dag kon een wapenstilstands-
accoord verwacht worden, zeiden rode
journalisten in Korea. Een van de laatste
legerbulletins van de commandant van
In de Achterhoek haalde men Westerling
uit zijn onderduikplaats, de mislukte her
halingsoefeningen in Oirschot bezorgden
minister Staf een warm kwartiertje in de
Kamer en de eerste bijzonderheden werden
vrijgegeven over het 75 ton zware atoom
kanon (vier maal zo accuraat als normale
artillerie).
Op 26 Mei stonden er in Bonn minder
accurate waterkanonnen klaar tegen relle
tjes, toen Eden, Schuman, Acheson en
Adenauer daar de contractuele overeen
komsten tekenden, die het bezettingssta
tuut moesten vervangen.
Zeven jaar na de onvoorwaardelijke
overgave van een murw gebeukt land,
dat onmetelijke ellende gebracht had
over heel de wereld, was dit land in
Westelijke ogen weer vrij en souverein,
leefde men er beter dan de Engelse over
winnaars, was de Reichs Mark harder
dan de Franse franc, werd West-Duits-
land- weer gelijkberechtigd op voorwaar
de dat het zich zou aansluiten bij zijn
voormalige vijanden om de bres in hun
defensiesysteem te dichten tegen een
nieuwe vijand.
Op papier althans werd deze bres ge
sloten, toen de dag daarop in Parijs het
Europese Defensie Gemeenschapsverdrag
(E.D.G.) getekend werd, dat aan de 6 deel
nemende landen (Benelux. Frankrijk,
Italië, West-Duitsland) een gezamenlijke
land-, zee- en luchtmacht schenken zou
onder een gezamenlijke generale staf.
Adenauer (de „A" van „Allemagne")
tekende het eerst, hoorde boven het gekras
der diplomatenpennen reeds de krijsende
protesten van Grotewohl, die vanuit het"
Oosten dreigde met een Duits Korea
van de Westduitse socialist Schumacher,
(„zes invalieden kunnen ook in het E.D.G.
nog niet één athleet vervangen"), die
schreeuwde: „Wie dit contract aanvaardt,
houdt op Duitser te zijn!"
Relletjes in Hamburg en Essen, en aller
Was de hand van de Russische minis
ter van Buitenlandse Zaken gevaarlijk
toen ze plotseling het Westen een nota
overhandigde, welke aandrong op een
spoedig vredesverdrag met Duitsland?
Was dit een antwoord op Lissabon? Een
poging om Duitsland uit het Westelijke
kamp te houden? Betekende dit, zoals
Frankrijk's Schuman zich afvroeg een
koerswijziging, en moest men het nog
eén keer proberen? Tien dagen duurde
het voor het Westen een antwoord had
opgesteld en nadere toelichting vroeg: zou
Duitslands éénwording mogelijk zijn zon
der vrije verkiezingen? Wat werd het lot
der Oder-Neisse gebieden? Zou een ver
enigd Duitsland zijn eigen buitenlandse
politiek mogen bepalen?
Het Russische antwoord ging accoord
met een commissie der vier machten om
de mogelijkheden tot vrlie verkiezingen
te controleren, wees een UNO-commissie
af. Men had ervaringen te over met ob
structiemogelijkheden in een viermach-
ten-commissie, was teleurgesteld, en
Adenauer, koers stoer West, werd zelfs
niet geschokt door een (mislukte) bom
aanslag. al liet het zwaar weer van de
binnenlandse pressie niet op zich wach
ten.
Er brak een nieuwe crisis in Tunis uit,
en boven de feestvreugde om de Van Rie-
beeckfeesten in Zuid-Afrika, kraakte de
electrisch geladen atmosfeer waarin
plotseling
't scheld
woord „Na
zi" naar de
harde boe-
rekop van
Malan blik
semde, toen
deze zich
niet neer wilde leggen bij de uitspraak
van het Hooggerechtshof, dat zijn oplos
sing om de anderhalf millioen kleurlingen
door vier blanken te laten vertegenwoor
digen, onwettig was.
Malik spoot vitriool met zijn onthul
lingen, dat de geallieerden in Korea en
China zwaar besmet ongedierte, koekjes,
spinnen, vlooien en vogels zouden hebben
gedropt.
En in de stilte, welke over de bespre
kingen in Panmoendjon viel (geheim, om
de Communisten, zo gevoelig voor' ge
zichtsverlies, te sparen) klonk rauwer
nog de vertwijfelde schreeuw: „Medic!"
(„dokter!"), over het niemandsland tus
sen de beide linies. Alleen de Amerikanen
hadden al 105.000 man verloren.
Later besefte ik pas", aldus de nieuw gekozen President der Verenigde Staten
Eisenhower tijdens een verkiezingsspeech, „later besefte ik pas hoe arm wij
vroeger thuis geweest moeten zijn, maar het is de glorie van Amerika, dat we het
ons als kleine jongens nooit gerealiseerd hebben. „Je hebt overal rondom je de
kansen voor het grijpen", zeiden onze dappere ouders, „neem ze, waar ben je'bang
voor"En Eisenhower greep zijn kans.
het 8e US-leger, Generaal Van Fleet, zou
dan een brief zijn. welke hij liet publi
ceren in de normale bekendmakingen:
„Lieve Moeder", stond erboven, „dit is
een brief aan een soldatenvrouw. Er hoe
ven dus geen tranen op vergoten te wor
den. Ik ga naar Korea; de tijd is geko
men om Uw man mijn hulp aan te bie
den..."
Zo nam de 26-jarige le Luitenant Van
Fleet afscheid van zijn moeder.
In een van de eerste Lentenachten
keerde hij niet terug met zijn B 26 bom
menwerper.
Voor het eerst waagden zich de MIG's
weer over de Yalu, in Oslo zag de „vredes
conferentie" documentaires over de bac
teriënoorlog, en na 18 geheime zittingen
barstte in Panmoendjon de optimistische
bom: de Roden waren woedend, dat de
lijst van gevangenen, die niet terug wilden
tienduizenden Noord-Koreaanse en Chi
nese namen bevatte. En men vocht gewoon
door.
Vliegtuigen opereerden ook in Malakka,
besproeiden er in het oerwoud de padi-
velden der rebellen met vergif, en de
nieuwe Britse gouverneur, Templêr, sloeg
hard toe, legde in Tanjong Malim 20.000
mensen huisarrest op, aangezien de rebel
len kennelijk opereerden met steun der
burgerbevolking.
Na lang wikken en wegen verklaarde
Adenauer zich vóór een conferentie der
grote vier. verbond daaraan echter de
voorwaarde van vrije verkiezingen, geen
neutralisering van Duitsland, revisie der
Oder-Neisse-bepalingen, kondigde aan in
middels gewoon te zullen doorgaan met de
lopende besprekingen over het geallieerde
vredescontract met de grote drie.
Clark Gable scheidde van zijn vierde
vrouw, Opa Klyzing werd wereldkam
pioen pijproken (17 April), de sigaren zou
den goedkoper worden en Nederland leed
een nederlaag in de hel van Deurne (42).
ogen op het eiland Berlijn, dat de eerste
branding van de Rode zee moest opvan
gen. In Leipzig marcheerden „Blauwhem-
den" van Zaisers Volkspolizei, die vast
beraden „Greift zum Gewehr, Kamera
den" zongen, de Oost-West telefoonver
binding werd afgesneden, Britten omsin
gelden een rode radiostudio in West-Ber-
lijn en een monsterachtige „tondeuze"
schoor met bruut, niets ontziend geweld
een isolatiestrook van 1500 km lengte kaal
tussen Oost en West. Het litteken dwars
door Duitsland wat voor wereld was
dit! werd diep en duivels methodisch
weer open gereten.
Een Britse geleerde van het interplane
taire genootschap bestudeerde een methode
om met de bewoners van andere planeten
te praten, stelde voor aanvankelijk niets
dan I II III IIIIII uit te zenden
tot ze het begrijpen zouden, maar men
begreep onze taal vijfhonderd kilometer
verder al niet meer!
In Parijs verwelkomden de communisten
Eisenhowers opvolger, Ridgway („le mi-
crobien"). veegden 8000 politieagenten de
straat schoon, arresteerden Duclos, die in
zijn auto een zender, een pistool, een
ploertendoder en twee dode duiven had.
Eden vloog naar Berlijn en West-Europa
herinnerde zich onbehagelijk bepaalde
zinsneden uit het (later als vals ontmas
kerde) „Fechtelerrapport", dat Europa zo
zwak achtte, dat de Russen het in, drie
dagen onder de voet konden lopen en
meende dat oorlog vóór 1960 onvermijde
lijk was.
Was het wonder dat er reeds meer
dan een millioen gramofoonplaten ver
kocht waren van Johnie Ray's tophit
„Cry", wiens gemelodiseerde delirium-
tremens-stijl en larmoyante Mister-
Emotion-kreten over heel de wereld de
„fans" tot tranen roerden f
Op 27 Mei luidden 400 klokken over Bar
celona het 35e Internationale Eucharis
tische Congres in.
Er was rumoer om het Amsterdamse
bestuur van de Katholieke middenstands
bond en de Eerste Kamer verwierp de
zeteluitbreiding; 'n mijnlamp met de woor
den „Glück Auf" vormde de vuurwerk
apotheose van de gouden Staatsmijnfees
ten en op 14 Mei speelden wij gelijk tegen
Zweden. De Amsterdamse Beurs werd tot
nader order gesloten en door ontevreden
heid in de visserijwereld kwam vlaggetjes
dag in gevaar. 21 Mei opende de Koningin
het Amsterdam-Rijnkanaal, werd Den
Haag opgeschrikt door een moordaanslag
op de Indonesische militaire attaché en gaf
professor Romme in Bolsward het start
schot voor een verkiezingsactie, die feller
dan gewoonlijk toch niet halen zou bij die
welke de Verenigde Staten reeds toen in
een frenetieke Sint Vitusdans bracht.
Radio-Pyongyang zond de bekentenissen
uit van twee gevangen genomen US-hac-
teriepiloten, maar het was ander nieuws
uiteraard niet dat van sneuvelende sol
daten hetwelk plotseling de schijnwer
per der wereldbelangstelling terugzwaaide
naar Korea.
In een der enorme, 80.000 man grote
krijgsgevangenenkampen werd de Ame
rikaanse commandant, generaal T. Dodd
gekidnapt en 78 uur vastgehouden door
de rebellen, een ijlings naar Koje over
gevlogen andere generaal begon te on
derhandelen met de rebellenleider, gaf
toe dat er
inderdaad
bloed ge
vloeid was
(er waren
reeds
vroeger
onlusten
onder
drukt)
maar terwijl het hele verre Oosten
gnuifde over dit gezichtsverlies, greep
Mark Clark, Ridgway's opvolger in To
kio, persoonlijk in, zond „Stier" Boat-
ner met keiharde parachutisten naar 't
eiland, stuurde ook Britten en Canade
zen en liet meedogenloos toeslaan.
De onverklaarde oorlog ging zijn derde
jaar in, alleen de periode na de wapen
stilstandsbesprekingen had het Westen
30.000 man gekost, en toen klonk op een
nacht de blinde woede van 500 bommen
werpers, die gewaagd dicht bij de riskante
grens van Mandsjoerjje 5 Koreaanse
krachtstations bombardeerden.
Andermaal protesteerden de Engelse
socialisten en ook Churchill zelf was pijn
lijk verrast, dat men de juist uit Korea
teruggekeerde minister Alexander niet ge
waarschuwd had.
In het Westen demonstreerden woedende
Zweden voor de Russische ambassade over
het neerschieten van twee ongewapende
vliegtuigen boven de Oostzee. En temidden
van al die wederzijdse beschuldigingen, de
steeds feller wordende nota's, de onzeker
heid en machteloosheid, schreef een hand
met een gewone kroontjespen een bood
schap aan het Russische volk. Paus Pius
XII wijdde Rusland toe aan het Onbevlekt
Hart van Maria.
Het was een verwarde wereld, maar wij
beseften het nog nauwelijks. Gide en Mo
ravia kwamen op de index, Opa Macfad-
den sprong op zijn 83e verjaardag in een
rode pyama per parachute de Seine in, de
nieuwe tophit heette „Kiss of Fire" en
twee operasterren sloten het eerste tele
visiehuwelijk, zongen een ontroerend duet
„Sweethearts", waarna vijf dagen later de
echtscheidingspapieren getekend werden.
Er waren plastic gordijnen met gegaran
deerde geurende bloemenopdruk er waren
nieuwe chorophylpillen, waardoor ook de
hond voortaan reukeloos zou zijn en om te
bewijzen dat ze geen bangerikken waren,
schoten twee opgeschoten vlegels in New
York een hun volkomen onbekende man
neer. In Nederland stortte tijdens de oefe
ning „Bluebird" een Nederlandse thunder-
jet op een Brits marinevaartuig, wat 16
mensen het leven kostte (er waren ver
ontrustend veel ongelukken met straalja
gers, ook in Engeland). In een vliegende
storm ging de Ronde van Nederland van
start en Rotterdam (nog steeds geen vlieg
veld) kreeg eindelijk zijn nieuwe burge
meester. Mossadeq, wiens olie door de in
beslagname van de eerste „blokkadebre
ker", de tanker „Rose Mary" in Aden,
weer in het middelpunt van de belangstel
ling stond, pleitte in Den Haag persoonlijk
voor het Internationale Hof, dat zich later
niet bevoegd verklaarde. Het brood werd
één cent duurder en de ontevredenheid van
de middenstand deed ook in Nederland de
verkiezingshartstochten hoog oplaaien. Na
dat Willem II landskampioen geworden
was en Piet Bruin (met de grote oren) vier
jaar tegen zich had horen eisen, ging men
Nederlands-degelijk ter stembus.
Maar het conservatieve Nederland, wars
van alle grote verschuivingen, zorgde dit
maal voor een verrassing: de P.v.d.A. won
drie zetels, onttroonde de K.V-P. als groot
ste party en deelde zijn winst o.a. met de
K.N.P. van Weiter.
Drees werd formateur, de Braakman
ging dicht en heel Nederland volgde de
Nederlandse ploeg in de Tour, de hoofd
artikelen vol venijn over wie de schuld
had van de verbroken Katholieke eenheid
grotendeels aan de vakmensen latend.
366 DAGEN WERELD
GESCHIEDENIS
