scooter
voor
een
Per
Bethlehem
Limburgs gezin woonde ontroerende
in Geboortekerk bij
de wereld rond
dag wereldstad
Nachtmis
In Utrecht komt centrale gas
fabriek voor midden-Nederland
3r
Omwenteling op belastingg
bij waterschappen
DE NIEUWE ARTSEN
TARIEVEN
Drie rijksdelen opnieuw in
conferentie bijeen
LONDENS BOBBIES: „MINDER
POPULAIR"
De toekomst van het Koninkrijk
Hoeveel moeders zouden in deze nacht een
kind in liaar armen klemmen.''
Gloria in Excelsis Deo
Restloze vergassing
Zullen nieuwe groepen eigenaars heffing
moeten betalen?
Rem op gratis telefonische consulten
„Samenwerken op voet van gelijk-
waardigheid
Op de Zeeuwse eilanden
gaat men door!
PAGINA 5
WOENSDAG 13 JANUARI 1954
Geduldig wachten
De kerstklokken klepten...
„Er is maar één troost
„Merry Christmas'
LONDEN:
Commissaris weet
wat
IB
HELICOPTER-COMMISSIE
Mr Van der Wiel vervangt
tvijlen dr Plesman
Het zelfbeschikkingsrecht
Openheid en eerlijkheid
Goede sfeer bij aanvang
Wie water deert, die water
keert
Ramp opende ook
perspectieven
M ogelijklieden
"T GOOI TEGEN „KOUDE
ANNEXATIE"
tijd beginnen in dat over- en overvolle
kerkje, boven de plaats waar eens de
kribbe stond
tdeze plaats de dienst mee te maken. Het
'regent echter en de lucht is donker. De
'plechtigheid is eenvoudig maar ontroe
rend, omdat zo vele mensen, van verschil
lende plaatsen over de gehele wereld hier
de eeuwenoude Kerstliederen zingen er.
luisteren naar het al even oude en toch
telkens weer zo wonderlijke, mooie ver
haal, dat in het Engels wordt verteld
Een koor van Christen-Arabische man
nen en meisjes zingt. Geen andere bege
leiding is er dan die van de regen en de
zacht ruisende wind door de bomen, die
op deze plaats nog staan.
Opname gedurende de Naclrtmis in
de Geboortekerk
BETHLEHEM, December.
ER LOPEN drie wegen naar
Betlileliemde oude, die je et-
in vijf minuten met een taxi ZOU
KUNNEN brengen, een nieuwere, die
dertig kilometer lang is en de aller
nieuwste die veertien kilometer
lengte beeft en zich met tientallen
bochten een weg door de bergen
schijnt te zoeken alsof hij wil zeg
gen: „Jullie mensen kunnen het nóg
zo moeilijk maken, een weg naar
Bethlehem móet er zijn".
Want die eerste, oude en „echte ver
binding tussen Jeruzalem en Bethlehem
ligt al sedert de strijd tussen de Arabische
en Joodse wereld in niemandsland. Toen
heeft men de tweede aangelegd maar ook
die moest wijken voor dolle redeneringen
en overeenkomsten, die de grens weer
deden veranderen. En nu ligt daar die
derde weg dan, kronkelend, fcl-wit van
nieuwheid, met hier en daar nog onafge
werkte bochten, alsof de makers ervan
nog twijfelen aan het voortbestaan van de
verbinding.
En over die weg zijn de honderden en
nog eens honderden auto's gegaan die
Kerstavond om Bethlehem te zien, om
even te zijn in de plaats waar toen nu
bijna tweeduizend jaar geleden het kin-
deke Jesus geboren werd' in eem grot
Van alle kanten, uit alle landen zijn de
mens gekomen „die van goeden wille zyn
„om het Wonder nog eens te beleven als
het ware, in deze nacht. Boten en treinen
hebben ze gebracht, vijftig extra vlieg
tuigend) zijn geland en zelfs de hermetisch
gesloten grenzen tussen Israël en Jordanië
zijn deze dag opengesteld voor dc vele in
Israël wonende Arabieren en buitenlan
ders onder wie leden van het Corps Di
plomatique. die allen het feest van Chris
tus' geboorte wilden meemaken.
Z~) is Bethlehem, het anders zo stille en
kleine plaatsje, voor één dag een we
reldstad geworden. De enkele hotelle
tjes zijn weken en zelfs maanden van te
voren reeds tegen het drie- of viervoudige
van de normale prijs aan t kamers verhu
ren geslagen, de taxi's, waarmee je anders
tegen de prijs van zeven piasters (zeven
tig cent) een ritje Jeruzalem-Bethlehem
maakt, vragen nu rustig een pond het
geen tien gulden betekent.
Souvenir verkopers, ansichtkaartenstal
letjes en fruithandelaren hebben hun dag-
de politie komt handen te kort en het
verkeer loopt in het kleine plaatsje hope
loos in de war- Natuurlijk ook hier weer
eenzelfde beeld bij aankomst als in Jeru
zalem' halve vechtpartijen tussen de „gid
sen" de auto-„bewakers", schoenpoet
sers' pakjesdragers, geldwisselaars....
Bethlehem gonst van de honderden en nog
eens honderden toeristen. Velen loPen™et
een kaartje van de stad m lhun zalk. weer
anderen hebben een belang - n_
je": de toegang tot de kerk, waarini va
nacht de Mis zal worden opgedragen,
Nachtmis der wereld op deze da„.
Maar 's middags is er eerst een eenvou
dige Protestantse dienst op het veld, waar
eens de herders lagen. De plaats is m:n
of meer in bescherming genomen door de
YMCA. die netjes met witgeverfde stenen
het pad heeft aangegeven waarlangs men
in de grot kan komen- waarin naar men
denkt, de drie herders destijds hebben
gezetenVelen zijn gekomen om op
EN zo kwam de avond. De avond van
de plechtige Nachtmis. De honderden
en nog eens honderden die in het im
mer te kleine kerkje willen, verdrongen
zich al uren van te voren voor de ingan
gen aan verschillende kanten. Tegen tie
nen was het een mensenmassa geworden
duwend, doordat enkelen hun geduld
blijkbaar niet konden bewaren. De Ara
bische politie deed alles om het gezag te
handhaven, maar het lukte helaas niet.
Vier agenten hielden de mensen tegcm
„Kaartjes", riep men, -alleen mensen met
kaartics kunnen binnen, alle anderen moe
ien wachten" Er zat iets redelijks in deze
maatregel: de "hartjes'-mensen hadden
namelijk recht op l al^ cr rufmtë
kaartie had moest dus als er ruimte
over was - staan. Maar ge moet eens,
wYar ook ter wereld, van de mensen den
ken dat ze eerlijk géén stoel zullen nemen
als zc gécn kaartje hebben
Mannetje voor mannetje werd dus bin
nengelaten. Ik bewonder het intense ge
duld van al die mensen. En was een Ne
derlands gezin uit het goede Limburg bij,
een man, zijn vrouw en een paar nog
kleine kinderen, die om vijf uur die mor
gen uit Israël met alle poespas die er bij
hoort aan de grens, eindelijk -,over" wa
ren gekomen en die nu, om elf uur des
avonds nog geduldig wachten om binnen
gelaten te worden
Er waren ouden van dagen bij, met een
vliegtuig uit Amerika overgevlogen,
Australiërs, mensen uit Canada, Japan,
Duitsland en alle landen van Europa.
Een pater heeft eindelijk de zaak gered
wat vier vijf agenten niet konden. Hij
opende de dubbele deur (die slechts „half
ODen" was geweest) helemaal, en blijkbaar
boezemde zijn figuur met een pracht van
een baard méér ontzag in, want men kwam
ordelijk binnen, en in een twee keer
zo vlug tempo als voordien
En zo kon de H. Mis dus toch nog op
GE moet, zoals velen met me- die Kerst
klokken gehoord hebben die nacht,
kleppend over Bethlehem, het dal rn
naar de diepte en wijd daarachter, in de
dalen, die tot Jeruzalem reiken. Ge moet
in die kerk gestaan hebben (want zitten
was er ook voor Uw correspondent niet
bij) en alles gezien hebben, juist op déze
plaats. Ge vergeet dan even al het an
dere de souvenirverkopers, de gidsen,
het onechte, het gedrang van de mensen,
en het lawaai van de taxi-chauffeurs. Ge
vergeet de strijd tussen de Grieken en
Kopten en anderen. Ge vergeet het goud
en de sterren in de geboortegrot, die grot,
een stal eens, voor het veeWant in
de herberg was immers geen plaats?
Vergeet even die grot die geen grot
meer is, maar een propvol museum- waar
in geen stukje rots te zien is, waar niets
meer aan een stal herinnert, niets aan
de eenvoud van Christus....
Ge staat hier in de kerk- Negentienhon
derd-drie-en-vijftig jaren later
laten straten, nat en glibberig, met lege
sigarettendoosjes en bananen- en sinaas
appelschillen. Een onvermoeibare winke
lier wil je nog eens naar binnen lokken
met zijn „Merry Christmas" en -,Very
cheap, sir"- Dat „merry Christmas heeit
honderden keren geklonken toen de kerk
daarstraks uitkwam. Het zal nóg honder
den keren klinken als de vermoeide pel
grims en toeristen straks in hun peper
dure hotels terugkomen, waar nederige
bedienden hun presenteerblaadjes voor
zullen houden met sigaretten, sigaren, tof
fees en ander snoepgoed. Ze zullen dat
,-Merry Christmas" lispelen en hun het
blad voorhouden, waarop, in het midden
een glas is geplaatst, met daarin een pa
piertje van tien piasters.
En ge moet niet, zoals ik, heel brutaal
deed. dat tientje grijpen.
„Het staat toch óók op het presenteer
blad?" zei ik.
ZO was het met Kerstmis in Jeruzalem
en Bethlehem. Ik weet het: alles
anders als U dacht. Het is nog eens
gezegd vaak een bittere teleurstelling
voor al die mensen die van zó ver zijn geko
men met zulke hooggespannen verwach
tingen, al maakt het bijwonen van de
Nachtmis in de Geboortekerk veel goed.
De vrede is niet daar. De eenvoud niet,
de naastenliefde ook niet. Er is allem
toeristenindustrie, opgeschroefde protse
righeid en wantrouwen E» is staat van
oorlog, prikkeldraad, geweren en vele
arme vluchtelingen, slachtoffers van dit
alles met niets meer dan een tent en
die hebben ze nog gekrégen ook.
Een Nederlandse pater zei tegen me:
,.Er is maar één troost: dat allen die
vechten om het bezit der Heilige
Plaatsen er tenminste voor zorgen
dat die plaatsen bewaard blijven.
Maar men zou willen dat ze tweedui
zend jaar later gevonden zouden zijn,
dan was de ware eenvoud, liet échte
waarschijnlijk bewaard gebleven
WIM DUSSEL.
Niet denken aan de strijd bier
tussen al die mensen, aan de vluchte
lingen. Het koor zingt immers, bet
orgel ruist en de kaarsen daar bij
bet altaar branden. Vrede op aarde...
hoeveel kindekes zouden er vannacht
geboren worden in tenten en grotten,
grotten gelijk die waarin eens Hij
werd geboren?
Hoeveel moeders zouden er deze
nacht een kind in baar armen
klemmen, een vluchtelingenkind?
De klokken luiden en de mensen
zingen „Ere zij God in den Hoge"....,
wie zou er vannacht weer dood
geschoten worden aan de grens tussen
Jordanië en Israël?
„Gloria in excelsis Deo"
ZO gaat ge weg, in de nacht, als het
koud is en de regen weer valt. In U-.v
hart is vrede. De taxi-prijzen naar
Jeruzalem zijn weer gestegen twintig gul
den per wagen
De nacht is ook donker en de wagen
flitst zijn bundels licht over de slingeren
de weg terug, langs de ravijnen, tegen de
bergen, op de kampen der vluchtelingen,
die voor één dollar per maand voedsel
krijgen toegestopt. Vijf maanden lang eten
als je niet met een taxi gaat
Bethlehem wordt stiller en stiller, naar
mate de auto's, de taxi's en de bussen
wegrijden. Nog even zwerf je door de ver-
(Van onze Utrechtse redacteur)
Er bestaan reeds enkele jaren plannen om bet midden van Nederland
van een centraal punt uit van gas te voorzien, waarvoor in Utrecht een
fabriek moet worden gebouwd. De gemeenten Utrecht, Amersfoort, Zeist,
Woerden, Culemborg en Baarn zullen daarin samenwerken, alle gemeen
ten, die rekening moeten houden met bet feit, dat baar eigen productie
apparaat over een paar jaar zal zijn verouderd, zodat liet economischer is
een nieuwe centrale inrichting te bouwen. Bovendien is dan voor bet
centrum van Nederland een productie-apparaat voor gas met een capaciteit
van 80 a 100 milliocn kubieke meter per jaar nodig.
De uitvoering van het plan voor een
centrale gasfabriek heeft echter op zich
laten wachten, omdat er zich intussen om
standigheden hebben voorgedaan, die het
mogelijk maken op voordeliger wijze gas
te fabriceren n.l. door restloze vergassing
van kolen, die geheel worden verbruikt
voor gas, waaraan echter, om de nodige
calorische waarde te krijgen, kraakgas of
aardgas moet worden toegevoegd. Geble
ken is, dat er meer aardgas in het Oos
ten van ons land aanwezig is dan men
aanvankelijk vermoedde, terwijl het voor
Utrecht zeer'gunstig is, dat van het Oos
ten een leiding langs Utrecht heen wordt
aangelegd. Het uit olie te winnen kraak
gas kan uit Pernis worden betrokken.
Bovendien is de benodigde kolensoort ge
makkelijk, voornamelijk uit Duitsland, te
verkrijgen.
Om voor de centrale gasvoorziening van
Utrecht uit het nieuwe procédé toe te pas
sen wordt overleg met de regering ge
pleegd. Doch al zouden deze onderhande
lingen mislukken, toch staat het vast, dat
er in Utrecht een gascentrale komt. Mi-
nister Zijlstra heeft nog een maand gele
den in de Tweede Kamer doen uitkomen,
dat de gasvoorziening primair een taak
van de gemeenten is.
De totale vergassing levert driemaal zo
veel op als de gewone wijze van gaspro
ductie, waarbij cokes overblijft, waarvan
de wereldvoorraad reeds zó groot is, dat
men er geen raad mee weet. Zeer belang
rijk is ook, dat een dergelijke fabriek
slechts 16 millioen gulden behoeft te kos
ten, terwijl voor het oorspronkelijke plan
30 millioen was begroot.
Een ander voordeel van het nieuwe
systeem is, dat dit gas ook beter geschikt
is voor ruimteverwarming, hetgeen voor
al van belang is, omdat de beschikbare
voorraad anthraciet terugloopt. Ervarin
gen met de totale vergassing in Frankrijk
en Italië hebben bewezen, dat dit systeem
veilig en betrouwbaar is.
Deze mededelingen werden ons gisteren
avond gedaan door de Utrechtse wethou
der van Bedrijven en voorzitter van de
commissie voor de centrale gasvoorziening
voor midden-Nederland, dc heer H. Ploeg,
tijdens het jaarlijkse persdiner van B. en
W. van Utrecht.
Burgemeester jhr mr C. J. A. de Ranitz
heeft in aansluiting op zijn Nieuwjaars
rede, waarin hij reeds belangrijke plannen
voor' de vergrote stad aankondigde, nog
gewezen op het z.i. zeer belangrijke punt
n.l. dat men de natuurlijke functies van
een stad niet moet aantasten, waarbij het
funest is, wanneer vooral door de over
heid concurrentie wordt aangedaan. Veel
beter is een goede cn openhartige samen
werking, waarbij men natuurlijk niet de
kaarten op tafel behoeft te leggen, omdat
de gedecentraliseerde welvaart aan ons
land ten goede kan komen.
Voor de industrieterreinen in Utrecht
blijkt verheugende belangstelling te be
slaan.
(Van onze correspondent)
LONDEN, 10 Januari 1954.
IK heb droevig nieuws voor u: de
„Bobbies" van Londen, die vrien-
delijk-hoogmoedige politie-agen-
ten, die nergens ter wereld huns ge
lijke vinden, zijn bezig hun spreek--
woordelijke populariteit te verliezen.
Dit is niet zo maar een losse consta
tering van iemand, die misschien een
minder prettige ervaring met een
„Bobby" gehad heeft, maar het is de
mening van de hoofdcommissaris der
Londense Metropolitan Police, Sir
John Nott-Bower. En als deze in de
politiedienst vergrijsde man dit zegt,
dan moet er toch
wel iets waar zijn
van dit in Britse
ogen vreselijke feit.
De Londense Bob
by was het toon
beeld van gedien
stigheid, gemoede
lijkheid, plichtsbe
trachting, autori
teit. Hij was en
is de enige poli-
tieman ter wereld,
die geen vuur- of steekwapens
draagt: een gummiknuppel is altijd
voldoende geweest en ook die ge
bruikte hij vrijwel nooit. De Bobby
was de Wet, ongenaakbaar, onaan
tastbaar, onomkoopbaar, en hij is het
nog altijd De Bobby was niet de
grote-mensenoppasser die hij in vele
landen is, maar hij was de vriend
van de mensen, die hij krachtens zijn
ambt moest beschermen. Er straalde
een door niemand betwiste autoriteit
van hem uit, een vaderlijke welwil
lendheid, gepaard met gestrengheid
die alle lichamelijk geweld overbodig
maakte. Met langzame, statige pas
sen, de wit-gehandschoende handen
op de rug. de kepi over de ogen ge
trokken, de helmriem martiaal onder
de kin, de schoenen glimmend ge
poetst en de donkerblauwe uniform
smetteloos, beende hij door de stra
ten van Londen, onbewogen door net
drukke verkeer, ogenschijnlijk niet
geïnteresseerd in wat er om hem
heen gebeurde, maar in werkelijkheid
alles in zich opnemend. Niets ontging
zijn aandacht: de grote en de kleine
misdaad niet, maar ook niet het oude
dametje, dat niet dorst oversteken,
of het kleine meisje, dat stond te hui
len, omdat het haar moeder verloren
had. Was er ergens een oploop, men
kon er zeker van zijn, dat er binnen
onvoorstelbaar korte tijd een boom
van een Bobby ter plaatse was, die de
verhitte gemoederen zonder geweld
of verheffing van stem tot bedaren
wist te brengen.
De Bobby was de grote vraagbaak.
Alles wist hij, ieder straatje kende
hij. En hij wist zijn kennis met zulke
vaderlijk-welwillende strengheid aan
u mede te delen, dat ge erbij stondt
als een kleine jongen ternauwernood
bestemd tegen die doorborende blik,
die van onder de imposante helm on
derzoekend op u gericht was. Al de
kleine kwajongenszonden van uw
jeugd, alle clandestiene voetbalpar
tijtjes en ingetrapte ruiten, alle ver
boden uitstapjes, alle gapperijtjes en
alle stiekeme bioscoopjes deden uw
in slaap gesust schuldbewustzijn weer
ontwaken, als die ogen van de Lon
dense bobby gericht waren op uw
gezicht, dat toch ai lang niet meer
overtogen was door de dons der
jeugd. Gij vroegt toch niets bijzon
ders, alleen maar de 'weg naar de
Horse Guards, maar vanwaar dan dat
timide gevoel van kleinheid, dat ont
zag voor de hoogheid der wet, toen
die Bobby, wehvillend-hooghartig
op u neerschouwend. geduldig luis
terde naar uw plotseling-stotterend
Engels, en even geduldig, maar feil
loos van punctuele formulering, u een
gedeelte van de geheimen der Lon
dense topografie ontsluierde? Alleen
de Bobby wist het antwoord op die
vraag, want het was het geheim van
zijn autoriteit-zonder-wapengeweld.
HOE NU? Zou deze grote vriend,
deze mensenkenner, deze ziels-
doorboorder, deze altijd-hulp-
vaardige, deze „Bobby", niet meer
dezelfde zijn? Mijn
respect voor de
Bobby is te diep
geworteld, dan dat
l de autoriteit van
der Bobbies' Bobby
in twijfel zou dur
ven trekken. Sir
John weet wat hij
zegt, en ik kan niet
anders dan dank-
baar zijn, dat hij
het gezegd heeft,
want hij voegde er nog iets aan
toe, waaruit blijkt, dat de schuld
van deze verminderde populari
teit* niet bij óe Bobbies ligt.
Dit: „De politieman moet wetten
toepassen, die bij het publiek niet po
pulair zijn. De verkeersregels, de be
palingen voor maximum-snelheid, de
parkeervoorschriften, om alleen deze
te noemen, brengen vele de wet res
pecterende burgers vaak zonder dat
zij er erg in hebben, op minder pret
tige manier met de politiemacht in
3dnr3kin§"
Wat was eigenlijk het geheim van
het wonderbaarlijke feit, dat niet
meer dan 70.000 ongewapende!
politiemannen de orde konden"hand-
haven in een rijk van 50 millioen zie
len? De burgerzin van de Brit deed
hem samenwerken met de politie. Hij
wist, dat die politieman er was om
hem tegen alle kwaad te beschermen,
niet om, als was hij een kwajongen,
op hem toe te zien. Maar de regule
ring van het Londense verkeer heeft
zoveel voorschriften in het leve/i ge
roepen, dat vooral de automobilist
nauwelijks meer kan weten wanneer
hij een verkeersovertreding begaat en
wanneer niet. En als dan zo'n niets
kwaads vermoedende Brit door een
Bobby op de vingers wordt getikt, of,
nog erger, een bekeuring van hem
krijgt, dan is die Bobby in zijn ogen
niet meer de grote vriend, maar de
grote bedil-al. En de Brit kan veel
hebben, maar bedild en bevit te wor
den, dat maakt de Nurks in hem wak
ker.
Sir John is bezig een reorganisatie
van de Metropolitan Police tot stand
te brengen, waarbij de straatdienst
verrichtende politieagent ook wordt
betrokken bij het detectivewerk. Dit
s noodzakelijk, zegt hij, om meer
esprit de corps te kweken. Ei-ei, is
het dan toch noodzakelijk voor de
Bobby óók de hand in eigen boezem
te steken?
P.S. Mijn latent schuldbewustzijn
is weer ontwaakt, nu ik alsmaar ge
sproken heb over „de Bobby", terwijl
de man zelf deze henaming veront
waardigd verwerpt. „Officer", „Con
stable", „Policeman" ja, maar nooit
dat afschuwelijke „Bobby!" Dit
woord wordt alleen door die rare
vreemdelingen gebruikt! Yes, Mr
BobbI mean: officer, ik zal het
nooit meer doen, maar weet u: ik bèn
één van die rare vreemdelingen»
Minister Algera heeft gistermiddag te
Den Haag de commissie „Financieel be
stel waterschapswezen" geïnstalleerd.
Z.Exc. hield daarbij een rede, waarin hij
er aan herinnerde, dat de taak der com
missie zal omvatten: een onderzoek, of
en zo ja in hoeverre en op welke wijze
verandering zal moeten worden gebracht
Deze ontwikkelingen, aldus de minis
ter, houden o.m. verband met de steeds
groeiende behoefte van land- en tuin
bouw aan water en de voortdurend hoge
re eisen, welke aan de kwaliteit daarvan
worden gesteld, met de ook ten platte-
lande voortschrijdende industrialisatie
en de daaruit voortspruitende lozings- en
in het financiële bestel van het water- verontreinigingsproblemen alsmede met
schapswezen, zulks met het oog op nieu- de intensivering van 2f
we ontwikkelingen ten opzichte van de
taak der waterschappen of het gebruik
van waterstaatsobjecten, die zich in het
jongste verleden hebben voorgedaan.
Bethlehemanders een stil plaatsje,
is op 24 December, op de vooravond
van Kerstmis, altijd druk bevolkt.
Als lid van de commissie onderzoek toe
passing hefschroefvliegtuig in de burger
luchtvaart is, in de plaats van wijlen dr
A. Plesman, tijdelijk aangewezen mr J.
van der Wiel, algemeen secretaris van de
K. L. M.
Bij K-B. is <3e gemeente Dinteloord en
Prinsenland aangewezen als een gemeente,
waar de functie van burgemeester en sec
retaris is gecombineerd. Hieruit vloeit
voortl dat burgemeester mr H. Pot is be
noemd tot gemeentesecretaris.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Om 10 uur Antilliaanse tij tl lieeft gistermorgen dc gouverneur der Ned.
Antillen, mr A. A. M. Struycken, in de vergaderzaal van de Antilliaanse
staten een welkomstrede uitgesproken, waarmede liij liet overleg opende
lussen de Nederlandse, Surinaamse en Antilliaanse delegaties in de zg.
„kleine commissie", die de voortzetting van dc rondetafel-conferenties over
de status der Nederlandse rijksdelen zal voorbereiden. Behalve de drie
delegaties waren de leden der Antilliaanse Staten en enkele genodigden
aanwezig. De publieke tribune was overvol.
De landelijke Huisartsen Vere"\f "S
heeft de nieuwe tarieven voor particu
liere patiënten bekend gemaakt. yoa
wij reeds meldden, zullen deze tarieven
met terugwerkende kracht ingaan op I
Januari j.l- Dc tarieven zijn als v0'St:
voor een patiënt niet een inkomen, dat
ligt beneden .f 5300, zal berekend wor
den een tarief per consult op het spreek
uur van f 2,50 en aan huis ,f 3. Voor
inkomens tussen 5300 en f 7000 liggen
rie,e bedragen resp. op f 3 en 3,50.
Vooof hogere inkomens wordt alleen
een advies gegeven met dien verstan
de, dat wordt voorgesteld tot een in
komen van f 10.00 resp. 3,50 en J 4, te
berekenen. Deze bedragen klimmen met
...M.n nn tot een inkomen van
fT' 900 t l" OM: f 20-000 en 25.000, met
Hot voor inkomens tus-
sen'f 20J,ÖO en'j 25.000 geadviseerd wordt
een spreekuurtarief1 vani 30000
consult aan huis voor J w-
gij" deze advies meer!
Daarboven geldt zelts geen _nrppb.
Telefonische consulten, die e
■nroonsult vervangen, 7"Uc" <„reek-
berekend worden ais gold het ee p
"urconsulk Men wil daarmee dc tele
fonische consulten remmen en zoveel
mogelijk bewerkstelligen, dat er ófwel
een spreekuurconsult ófwel een consult
aan huis uit resulteert.
Een dubbel tarief kan worden bere
kend voor bezoeken, die na de middag
worden aangevraagd, hetgeen ook geldt
voor consulten op een bepaald tijdstip
of op Zondag.
Voor verloskundige hulp wordt bij
een inkomensgrens van meer dan
f 7 000 het twintigvoudige van een ge-
I woon consult aan huis berekend. Tot
een inkomen van 7.000 wordt 60
I berekend indien ter plaatse geen vroed-
1 vrouw is gevestigd en 75 indien die wel
het geval is. De Landelijke Huisartsen
vereniging heeft zich nog met beraden
naar aanleiding van het Wetsontwerp
de leeftijdsgrens voor
Spr. zeide o.a. te hopen, dat de delega
ties bezield zijn door weldenkendheid en
dat de geest, waarin de besprekingen
worden gehouden, er een zal zijn van
welwillendheid. Pe vrijheid aldus de
gouverneur is de mogelijkheid om een
keuze te doen en zich in keuze te binden
naar vrije wil en een vrij inzicht. Het
evenbeeld van de vrijheid is de verant
woordelijkheid.
Nadat de gouverneur zijn rede had
uitgesproken werd het woord gevoerd
door de voorzitters der drie delegaties:
minister Kernkamp, mr Pos en mr dr
Da Costa Gomez.
Minister Kernkamp zeide o.a., dat
sinds op 29 Mei de R.T.C. te Den Haag
werd verdaagd, een intensieve monde
linge en schriftelijke gedachtënwisseling
is geweest binnen en tussen de rlJks-
delen, die in vele opzichten verhelderend
heeft gewerkt en heeft bijgedragen tot
een beter begrip voor de wederzijdse
standpunten. Later zijn er moeilijkheden
ontstaan over de interpretatie van het
New Yorkse memorandum. De weerstand
in Nederland en de Ned. Antillen, die
hiervan het gevolg was. maakte ver
wezenlijking van het destijds door spr.
studerende
kinderen boven de 16 J^aar, die in aan
merking' komen voor de ïndirect-yer-
plichte ziekenfondsverzekering, te ver
hogen van 21 tot 27 jaar. De Zieken
fondsraad heeft, gelijk gemeld, de zie- jngenomen standpunt onmogelijk
kenfondsen reeds verzocht om met in-
ging van 1 Januari j.l. te handelen De Nederlandse regering meent, thans
alsof de wijziging reeds in werking is i een oplossing te hebben gevonden, die
getreden. °P ecn redelijke wijze tegemoet komt aan
de in Suriname gekoesterde verlangens,
waaronder vermelding van het recht van
zelfbeschikking in de preambule van het
statuut, dat de staatkundige verhouding
tussen de rijksdelen regelt, verbonden
aan een voorstel met betrekking tot de
wijze, waarop het statuut zal kunnen
worden gewijzigd. Dit voorstel is door de
drie rijksdelen aanvaardbaar geacht als
uitgangspunt voor het overleg in de
„kleine commissie", met welker bijeen
komsten thans een aanvang wordt ge
maakt.
Het hoofd der Surinaamse delegatie,
mr Pos, zeide dat het thans de taak der
delegaties is, t,e zoeken naar een vorm
van samenwerking op de voet van gelijk
waardigheid.
Wij moeten een geest van gelijkwaar
digheid wekken tussen landen, die samen
werken, ondanks het feit, dat zij ver
schillend zijn. Deze geest kan slechts
worden gewekt, indien er wordt gespro
ken met grote openheid en eerlijkheid.
Mr Pos wees op de relativiteit van het
te bereiken resultaat: wij bepalen slechts
een stadium, de toekomst zal de historie
bepalen. Hij besloot met het uitspreken
van de hoop, dat de conferentie een geest
zal weten te wekken, die uitgaat boven
wetsartikelen en geschriften.
Da Costa Gomez optimist
De voorzitter van de Antilliaanse rege
ringsraad, mr dr M. F. Da Costa Gomez,
hield een korte rede, waarin hij dank
bracht voor het feit, dat de Ned. Antillen
thans als gastheer mogen optreden. Hij
noemde de taak, die op de schouders van
de delegaties gelegd is, moeilijk omdat,
ondanks het intensieve overleg in het
verleden, er vraagstukken hangend zijn
gebleven en nieuwe gezichtspunten zijn
ontstaan. De verantwoordelijkheid, die
dit inhoudt, geeft hoop, dat de hinder
palen op de weg naar het succes spoedig
uit de weg zullen zijn geruimd. Mr Da
Costa Gomez sprak het vertrouwen uit,
dat de conferentie op korte termijn tot
een goed einde zal worden gebracht.
Hiermede was de plechtigheid afge
lopen en begaven de delegaties zich naar
het landhuis „Rooi Catootje", waar de
bijeenkomsten worden gehouden, voor
de eerste gezamenlijke besloten bijeen
komst.
Maandagavond waren de drie voorzitters
van de delegaties reeds bij elkaar geweest
voor een bespreking van procedure-kwes
ties. Hierbij werd blijkbaar besloten, het
strikt besloten karakter der bijeenkomsten
volledig te handhaven- Intussen meent
men wel te weten- dat in onderling over
leg, minister Kernkamp de voorzitters
hamer zal hanteren.
Zoals bekend, is het de vurige wens van
de Surinamers, dat ook te Paramaribo zal
worden vergaderd. Het is aannemelijk, dat
deze vurige wens min of meer als een eis
dient te worden opgevat. Gezien de prin
cipiële accoordverklaring hiermede van -ie
Antilliaanse delegatie en het feit, dat de
Nederlandse delegatie later toch naar
Suriname zou gaan, zijn de bezwaren
tegen bet Surinaamse verlangen vermoe
delijk niet onoverkomelijk, alhoewel het
schijnbaar niet valt te verenigen met de
eveneens vurige wens van Antilliaanse
zijde, dat er met het overleg spoed zal
worden betracht.
Inmiddels is de stemming in de diverse
kringen in Willemstad er een tussen af
wachting en optimisme. Bepaald pessimis
tische stemmen worden vrijwel niet ge
hoord, hetgeen men een bemoedigend
teken acht. De zinsnede in de rede van
minister Kernkamp, waarin de minister
zich, sprekend over het memorandum van
New York, min of meer aan de zijde van
de Surinaamse verlangens heeft geschaard
heeft de aandacht gelrokken en in het
Surinaamse kamp voldoening geoogst
Naar men meent is er reden om aan te
nemen, dat de besprekingen in een goede
sfeer zijn begonnen.
daardoor gevorderde aanpassing van de
waterschapswegen.
Met deze groei naar taak en verant
woordelijkheid gaat gepaard een uitbouw
van het bestuursapparaat, een groeiende
behoefte aan technische assistentie en
het streven het belastinggebied van de
waterschappen naar mogelijkheid uit te
bouwen en naar waterschapsaard alle
belanghebbenden in de omslag van de
lasten te betrekken.
In beginsel zou het zo moeten zijn, dat
alles wat het waterschap aan uitgaven
heeft te doen, wordt bekostigd uit de op
brengst van het eigen belastinggebied.
Hoewel de vraag of dit streven gewettigd
is, buiten discussie is en dit inzicht zich
ook buiten de waterschapskringen alge
meen baan breekt, is anderzijds in het
oog te vatten, dat in vele gevallen de
doorvoering van dat beginsel op bezwa
ren stuit. De lasten zouden bij voorbeeld
de draagkracht van de belanghebbende
gronden te boven kunnen gaan, zoals dit
het geval is met betrekking tot de cala-
miteuze polders. In andere gevallen kun
nen de bezwaren ontleend zijn aan het
systeem van de waterstaatswetgeving of
bestaan bezwaren van feitelijke aard.
In zodanige omstandigheden wordt het
vraagstuk der financiën nijpend. Met
name daar rijst de vraag of in het finan
ciële bestel van het waterschapswezen
verandering moet worden gebracht.
Het is aan u, zo besloot spr., het bol
werk te ontwerpen, dat Nederlands toe
komst mede zal beveiligen.
Mr dr R. H. baron de Vos van Steen-
wijk, voorzitter van de commissie, beant
woordde de minister.
Hij wees er daarbij op, dat men met
betrekken tot de waterschappen in zo
verre wel van gewijzigde opvattingen kan
spreken, dat men in vroegere tijden veelal
de grondeigenaren en dan nog meestal
alleen van de ongebouwde eigendommen,
als belastingplichtig beschouwde, voor
zover zij door de werken van het water
schap worden gebaat. Hetgeen tot uit
drukking kwam in de bekende woorden:
„wie water deert, die water keert".
Thans wenst men dit beginsel In
tweeërlei opzicht een uitbreiding te doen
ondergaan en wel in de eerste plaats in
die zin, dat ook de eigenaren van de
gebouwde eigendommen, die veelal door
de werken van de waterschappen even
zeer gebaat worden, schuldplichtig wor
den gemaakt en dat men ook wenst aan
te slaan de eigenaren van die gronden,
welke weliswaar niet gebaat worden,
maar die de overlast, waarvoor de wer
ken van het waterschap worden aange
legd, hebben veroorzaakt.
De Nieuwjaarsrede van de voorzitter
van de Kamer van Koophandel en Fabrie
ken voor de Zeeuwse eilanden uitge
sproken tijdens de algemene vergadering
in hotel „de Korenbeurs" te Goes
stond natuurlijk in het teken van de
watersnoodramp, die het gebied der
Kamer uitzonderlijk zwaar teisterde.
In zijn vorige jaarrede had de heer C.
Kammeraad reeds gewezen op de wense
lijkheid van vaste oeververbindingen, als
een der middelen tot ontsluiting van de
natuurlijke welvaartsbronnen in dit ge
bied. Niemand had kunnen vermoeden dat
nauwelijks een week later dit probleem
op zo tragische wijze acuut zou worden.
Men mag de ogen niet sluiten voor het
vele goede, dat uit deze ramp kan voort
komen en dat zich nu reeds begint te
manifesteren, zoals de herverkavelingen
in de drooggekomen gebieden, de bestu
dering van de uitvoering van het zgn.
drie-eilandenplan, de krotopruiming en
vervanging door menswaardige behuizin
gen alsmede de voorbereidingen tot be
langrijke verbeteringen in de verkeers
verbindingen en -middelen tussen en op
de eilanden. Dit alles, aldus spreker,
brengt economische activiteit, waarvan
een toenemende welvaart ongetwijfeld het
gevolg zal zijn. De werkloosheid was dan
ook in het district der Kamer ongekend
laag: per 1000 personen van de mannelijke
beroepsbevolking slechts 14, tegen 28 het
jaar tevoren.
Ook de vooruitgang in de Benelux, die
in het afgelopen jaar werd bereikt, noem
de de voorzitter een lichtpunt-
Verheugend is het lofwaardige initia
tief, dat de zusterkamer in Rotterdam
heeft ontwikkeld bij de totstandkoming
van helicopterverbindingen. Ongetwijfeld
zal het nog enige jaren duren alvorens
de genomen initiatieven voorzover het de
binnenlandse aftakkingen betreft zullen
zijn gerealiseerd, doch het stemt tot vol
doening, dat het eilandendistrict der
Zeeuwse kamer als no. 1 op het verlang
lijstje staat.
Het geheel overziende, kwam de voor
zitter van de Zeeuwse Kamer tot de con
clusie dat het jaar 1953, behoudens in de
rechtstreeks getroffen gebieden, een gun
stig jaar is geweest. Lieten de vooruit
zichten zich onmiddellijk na de ramp zeer
ongunstig aanzien, naarmate verkeer en
vervoer op gang kwamen, heerste er alom
een verheugende en weldadig aandoende
activiteit.
Bij de algemene beschouwingen over de
Bussumse gemeentebegroting van 1954
keerde de VVD zich tegen de uitlatingen
van de burgemeester van Amsterdam, ge
daan in zijn nieuwjaarsrede inzake het
actief en passief kiesrecht in de woon-
dan wel de werkgemeenten. Als deze
suggestie zou worden uitgevoerd, zou dit
luiden tot een Amsterdamse penetratie
in o.a .de Gooise gemeenten, welke pene
tratie zou kunnen worden gezien als een
koude annexatie. Het verwonderde de
VVD uitermate, dat de voorzitter van de
Ver. van Nederlandse Gemeenten in een
andere functie een dergelijk plan kon
voorstellen, een plan dat overduidelijk zou
leiden tot een uitholling van het staats
rechtelijk begrip gemeente.
