Belofu
en alleen doen zwarte markt
bloeien in het arbeidersparadijs
Commissie v. Sehaik aanvaardt
cijfers der artsen
(Wolken
wem
gen
Doiiwe Egberts
Addio, Grimaldi P - een kleine
wereld ging onder
1
Mojan's devies: Handelen heler
dan onderhandelen
-Zaterdagse
mijmeringen
Maar steeds iveer zullen de
tuinen bloeien
Verdere korting op grote practijken?
Observator
Vluclitelingenconventie
treedt in werking
Zuster van Willielm II
overleden
Harry Prikker,
SATERDAG 23 JANUARI 1954
PAGINA 3
De Grote Zes. Zo noemt men de kleine groep, die na de dood van Stalin de leiding in het Kremlin in
handen genomen heeft. Maar zo men ten tijde van de IJzeren Georgiër wist, wie er regeerde, thans
kan men slechts gissen naar de eigenlijke machthebber. Er zijn kenners van de situatie in egerings*
kringen in Moskou, die menen, dat er momenteel nog steeds om de macht gevochten en geïntrigeerd
wordt, waarbij Malenkov aangezien wordt voor de man met de meeste kansen. De Giote Zes zijn Georgi
M. Malenkov, Vya tjeslav M. Molotov, Nikita S. Krushchef, Nicolai A. Bulganin, Lazar M. Kagano-
witsj en Anastasj I. Mikojan. Over Malenkov en Molotov is reeds heel wat gepubliceerd. Kaganowitsj
we zeiden het reeds de vorige maal is te oud, om nog serieus mee te tellen en over de drie
anderen hebben we de vorige week het een en ander medegedeeld. We waren toen hij Mikojan beland,
de man, die Sovjet-Ruslands buitenlandse handel moet reorganiseren en de inlossing van Malenkov's
beloften mogelijk moet maken: genoeg te eten voor elke Sovjet-burger, voldoende gebruiksvoorwerpen
en zelfs luxe-artikelen, de laatste vooral voor de vrouwen: schoonheidsmiddelen en mooie kleren.
FOR
r tam
'-.s
Alvorens we de figuur van Mikojan nog eens nader beschouwen, willen
we toch even uitweiden over de positie, welke de Grote Zes innemen. Niet
«Heen, dat ze ongetwijfeld de belangrijkste persoonlijkheden aan de top
zijn, ze vormen met z'n zessen ook een vastbesloten meerderheid in de
voornaamste bestuurslichamen van de Sovjet-Unie. Het presidentschap van
het Centraal Comité van de communistische partij voor heel Sovjet-Rusland
wordt door negen personen gevormd. Eu dc Grote Zes zetelen man voor
man in dit machtige lichaam, terwijl bovendien één hunner eerste secretaris
van de partij is (Bulganin) en deze dus volkomen beheerst, gezien de
communistische traditie.
-
Het afsluiten van gunstige handels
verdragen bezorgde Mikojan in 1936
de Lenin-orde. Tijdens de Tweede
V ereldoorlog werd hij lid van de
Opperste Verdedigingsruad eu plaats-
Neen, misschien was liet niet zo erg maar toch.nu Hélène Noltlie-
mus ons de geschiedenis ervan vertelt in haar prachtige boekje „Addio,
Grimaldi!" (smaakvol uitgegeven door Het Spectrum te Utrecht), nu ver
vult ons de ondergang van dit kleine, aparte wereldje toch wel met 'n
beetje weemoed. Want gaat bet niet om een van de verrukkelijkste plekjes,
waarboven de zon van Italië straalt? En zijn de Grimaldijnen niet als één
grote familie in hun deugden en ondeugden, in hun liefde en haat, in
bun levensvormen en in bun uiteindelijke trouw aan het geloof en gebon
denheid aan de aarde met de akkers en bongerds? Zij zijn trots en hebben
een zeker gemak om zich heen te slaan door het leven, dat noch goed noch
kwaad voor hen is; maar de levenskracht was te zwak geworden voor
Goed zo
Rood en zwart gaat niet
DE VROEGERE pater Don Andrea
Gaggero te Genua, die door de Sovjet-
Russische regering met de Stalin-Vre-
deprijs werd onderscheiden is krach
tens beslissing van het H. Officie in
de lekenstand teruggebracht. De ker
kelijke autoriteiten protesteren thans
tegen de berichten in sommige Itali
aanse en buitenlandse bladen, waarin
van een „katholiek priester" werd ge
sproken, die te Moskou deze onder
scheiding zou hebben ontvangen. De
beslissing van het H. Officie tegen
Don Gaggero, die lid was van de orde
der Oratorianen van de H. Philip pus
Neri, dateert reeds van 9 Mei 1953.
Don Gaggero had destijds aan het
communistische „Vredescongres" te
Warschau in 1950 deelgenomen en be
hoort sindsdien tot de vaste mede
werkers van het communistische Ita
liaanse orgaan „VXJnita".
Rota en huwelijk
DE SACRA ROTA, de oudste ker
kelijke rechtbank, heeft gedurende
het afgelopen jaar 1953 in 177 huwe
lijksprocessen uitspraak gedaan. In
170 processen betrof het de geldigheid
van het huwelijkvan 94 gevallen
werd de geldigheid van het huwelijk
bevestigd, terwijl de overige 76 hu
welijken ongeldig verklaard zijn. Van
de 170 processen zijn er 68 kosteloos
behandeld.
Tienmaal zoveel
DE VATICAANSE persdienst meldt,
dat het aantal rechtszaken, dat in 1953
bij de Rota aanhangig werd gemaakt,
tien keer zo groot is als veertig jaar
geleden. In 1913 waren 87 zaken in be
handeling, terwijl het er dit jaar 910
waren. Gedurende 1953 zijn bij de
Rota 337 processen aanhangig ge
maakt, waarvan er 200 uit Italië en de
overige uit andere landen afkomstig
zijn. Aan de Rechtbank is een bijzon
dere cursus verbonden voor priesters,
die zich in de praktijk van de proce
dure van huwelijksprocessen wensen
te bekwamen.
En morgen?
MORGEN IS het weer Zondag. Wat
zal er geofferd worden op de schaal
voor de nieuwe kerken, wanneer de
gelovigen zich tenminste houden aan
dc epistelwoorden om een hongerige
of dorstige vijand zelfs eten en drin
ken te verschaffen. St. Paulus geeft
trouwens nog meer wenken. Opletten
gewenst. Het evangelie verhaalt weer
gevallen van beloning voor sterk ge
loof. Voor de rest een wijsheid-Zon
dag met het vredige gelaat van
iemand, die door het goede het kwade
weet te overwinnen.
llelcne Nolthenius
Grote zes in het Kremlin
dus de Grote Zes, ter dege rekening hou
den. Uiteindelijk valt de nieuwe koers
intussen in belangrijke mate terug te voe
ren toch het simpele feit, dat Iwan Iwano-
wltsj en Natasja Ivanovna, zoals de ge
middelde Sovjet-burger en -burgeres ook
wel worden aangeduid, niet meer alles
wat ze verdienen, door de staat willen zien
opgeslokt.
Sovjct-Russisclie statistici erken
nen, dat liet inkomen van de ge
middelde Sovjet-burger 1200 roebels
per maand bedraagt. Hiervan gaat
in eerste instantie een aanzienlijk be
drag voor de vakorganisatie en staats
verzekeringen af. Het gemiddelde
van 1200 houdt in, dat ook de vrouw
werkt. Welnu, een costnum voor de
man kost in Sovjet-Rusland ruim
1000 roebels, de vrouw moet minstens
600 roebels spenderen, om er behoor
lijk uit te zien. Behoorlijk althans
volgens communistische begrippen,
hetgeen betekent, dat baar kleding
veel op een uniform lijkt en weinig
variatie en eigen smaak toelaat.
Boter kost 40 roebel per kilo, kousen
kosten eveneens 40 roebel, schoenen
600 roebel.
I Wat dit voor een gezin betekent, kan
men gemakkelijk uitrekenen. Een één
kamerwoning kost veertig roebel per
maand. Andere kosten zijn navenant. In
de winter stijgen de prijzen van brood,
aardappelen en groenten aanzienlijk en
kosten gewoonlijk het dubbele van het
geen ze in de zomermaanden kosten.
De gemiddelde burger houdt vrijwel
niets voor zich zelf over en is niet eens
in staat, zich de een of andere kleinigheid
aan te schaffen, om zijn woning wat op
te vrolijken.
Er wordt nu een beroep gedaan op de
boeren, om meer te produceren en hun
producten goedkoper te leveren, zodat de
gemiddelde Sovjet-burger geld over zal
kunnen houden, voor een luxueuzer leven,
of liever, een hogere levensstandaard zal
kunnen genieten.
De beloften van Malenkov e.s. zijn
vooral gericht tot de opkomende mid
denstand van technici en bedrijfs
leiders, die reeds lang meer dan ge
noeg hebben voor het „alles voor
allen en niets voor de enkeling". Van
daar, dat de zwarte markt bloeit in
bet arbeidersparadijs van de Grote
Zes
„i"
hl Sovjet-Rusland uonlt geen Kerstmis meer gevierd. Men Lint er ook geen
Kerstmis verschijnt er „Vadertje 1 orst die heel veel op het Kerstmannetje lijk-!
door kinderen van een élite-school te Moskou.
Sinterklaas. Maar omstreeks
Men ziet hem hier, omringd
Een ander van de Grote Zes is premier
van de Sovjet-Unie, meer een ornament,
maar toch iemand met een vinger in de
pap, vier zijn er belangrijke bestuursleden
van de partij. Tot de Grote Zes behoren
de minister van buitenlandse zaken (Mo
lotov), die van oorlog (Bulganin) en de
minister van handel (Mikojan) wiens
economische macht buitengewoon groot is,
terwijl Krushchef, naar we in ons eerste
ariikel constateerden, de landbouwpolitiek
leidt en evenzeer een sleutelpositie in het
communistische regiem inneemt.
Malenkov is de jongste van de
Grote Zes, wier leeftijd die van
aganowitsj uitgezonderd om de
«stig draait. Wat nu Mikojan aan
gaat, hij Illoct a]s de vertrouweling
van Malenkov beschouwd worden.
Hij behoort, evenals indertijd Stalin,
tot de Kaukasische communisten, die
van meet af aan zich de onverzoen-
lijkste tegenstanders van l,et kapita
lisme toonden en nooit een duim
breed weken.
Het was Mikojan, d:e zorgde, dat de
olievelden van Baku, welke indertijd door
de Engelsen geëxploiteerd werden ,tot na- „v.w.
tionaal bezit van het Sovjet-Russische thans Mikojans devies. En zijn contacten
vervangend voorzitter van de Raad
van Volkscommissarissen. Hij slaagde
er in, van de Verenigde Staten enor
me hoeveelheden materiaal en grote
voedselvoorraden los te krijgen en
na de oorlog organiseerde hij de her
stelbetalingen van de overwonnen
landen, Duitsland inbegrepen, aan
„de zegevierende Sovjet-Unie" Dat
millioenen proletariërs in die lan
den zich hierdoor de vruchten van
bun moeizame arbeid zagen ontgaan,
deerde hem niet. „Krieg ist Krieg",
zei bij Hitier na
Toen de door Molotov gepropageer
de politiek van autarkie aan zichzelf be
gon te bezwijken, was Mikojan het, die de
eerste handelsverdragen met de satelliet
staten sloot en een soort Sovjet-Russisch
handelsblok vormde, hetwelk een pendant
moest zijn van de z.g. Marshallstaten.
Na de grote economische conferentie
van 1952 te Moskou zette hij een politiek
in van het afsluiten van handelsverdra
gen met landen als Denemarken, Finland,
Argentinië, Noorwegen en Egypte, waar
na Engeland en Frankrijk volgden. „Han
delen is beter dan onderhandelen", luidt
naar z
jaar 1877 Rusland voorstelde: als een
octopus Europa bedreigend. De man
I bezat ongetwijfeld iets van een voor
spellende geestofschoon hij het
grote gevuar van hei politieke com
munisme der Sovjets niet kon
voorzien.
vele soldaten in Oost-Duits]and en zelfs
in de satellietlanden veel betere toestan
den aantroffen dan in het vaderland heer
sen, is aan de gesignaleerde onrust niet
vreemd. Deze onrust bezit beslist geen
revolutionnair karakter, maar ze beïn
vloedt de stemming en de publieke opinie
verre van gunstig en is oorzaak van een
zekere onverschilligheid, die o.a. een na
delige invloed heeft op de arbeidsproduc
tiviteit en in het algemeen op de bereid
heid van de gemiddelde Sovjet-burger, om
zich voor de collectiviteit in te spannen.
De vruchten van het eens zo opgehemel
de collectivisme blijven uit en ofschoon
de communistische propaganda niet aflaat
om het te doen voorkomen, dat de men
sen buiten Sovjet-Rusland in een soort
slavernij en vaak in de diepste ellende
leven, begint het Russische volk toch te
vermoeden, dat het arbeidersparadijs niet
is, wat het er van moet geloven. Boven
dien, zoals bekend bestaat de Sovjet-Unie
niet alleen uit Russen, maar uit tal van
andere volken, die alhoewel min of meer
verwant, toch allengs meer In verzet ko
men tegen de Russificering en het ver
drukken van de andere nationaliteiten.
Ook hiermede moeten Malenkov c.s.,
Naar wij vernemen, heeft de commissie-
Van Sehaik, waarin deskundigen van zie
kenfondsen en artsen en die van het de
partement van Sociale Zaken de cijfers
betreffende artsenhonoraria bestuderen,
overeenstemming bereikt over het bedrag
van 7 als abonnementstarief voor de hij
de ziekenfondsen aangesloten huisartsen.
Dit zon dan moeten geiden tot een maxi
mum van 3009 ingeschreven patiënten.
Ter elfder ure aangevoerde cijfers, stam
mende uit een enquête onder huisartsen
hebben blijkbaar nog eens onderstreept,
dat dit bedrag juist gesteldw as.
Zoals bekend, was in de geschorste over
eenkomst eveneens een tarief van 7 tot
3000 patiënten opgenomen. Voor de ove
rige patiënten zou een vergoeding van
5 per jaar gegeven worden.
Op dit laatste punt is de commissie-Van
Sehaik verder ingegaan. Hoewel, voor
zover wü tvcten dit niet haar opdracht
was, is zjj zich gaan mengen in 't vraag
stuk van de grote practijken en naar hel
schijnt zou zjj het voorstel doen, dat het
tarief van 5.slechts zal gelden voor
patiënten lussen de 3000 en 4000; voor vol
gende patiënten zou dan nog maar 3.
vergoed worden.
Hiermede zou dus een soort progressieve
korting worden ingevoerd. Iedereen die
sedert het nog steeds niet opgeloste spe-
■cialisten-conflict weet hoe gevoelig
medici zijn voor progressieve korting, be
seft., dat een dergelijk voorstel voor de
artsen evenmin aanvaardbaar zou zijn.
Een commissie, die partijen tot elkaar
moet brengen, zal andere wegen moeten
bewandelen. Indien werkelijk is komen
vast te staan, dat de 7.— juist zijn, dan
is er, dunkt ons, geen aanleiding op die
enkele grote practijken van meer dan
4000 zielen de overeenstemming te laten
stranden. Er zijn niet zo heel veel van die
practijken en het is bekend, dat er van
de zijde van de L. H. V. een onderzoek
wordt ingesteld naar de situatie ten aan
zien van de zeer grote practijken. Eerst
aan de hand van de volledige gegevens
zouden conclusies kunnen worden getrok
ken, ook ten aanzien van de kosten en de
honorering.
Tijdens een plechtigheid in het gebouw
van de Ver. Naties te New York heeft dn
Australische permanente vertegenwoordi
ger bij de V. N. gisteren de acte van
toetreding tot de vluchtelingenconveniie
gedeponeerd. Nu deze zesde ratificatie een
feit is (België, Denemarken, West-Duits-
land, Njoorwegen en Luxemburg waren al
voorgegaan), zal over 90 dagen de con-
ventiej.bétrefende de status van vluchte
lingen automatisch in werking treden.
Do landgravin Margaretha van Hessen,
geboren prinses van Pruisen, zuster van
wijlen ex-keizer Wilhelm II van Duits
land ën kleindochter van wijlen konin-
I gin Victoria van Engeland, is in de nacht
j van Donderdag op Vrijdag te Kornberg
(Taunus) op 81-jarige leeftijd overleden.
Haar oudste twee zonen zijn in de eerste
wereldoorlog gesneuveld, haar jongste
zoon verloor zij in de laatste wereld
oorlog.
volk werden verklaard Mikojan deinsde
voor niets terug en hij heeft zich in de
strijd van het Rode Leger tegen de bin
nengedrongen Turkse, Engelse en Wit-
Russisehe troepen telkens weer onderschei
den. Zo maakte hij b.v. een gevaarlijke
zeiltocht van 800 kilometer over de Kas-
P'*che Zee. om het front van de befaamde
Wit-Russische generaal Denikin te ontwij
ken en een zitting van het Centrale Co
mité te Astrakan te kunnen bijwonen. Hij
ontging ternauwernood de executie V3n
28 volkscommissarissen t.e Baku door de
Engelsen en heeft de onderdrukking van
de opstand der Armenen (zijn eigen land
genoten) en die in Azerbeidsjan op zijn
naam staan (1920).
Van Rostov uit leidde hij na 1922 vier
jaar lang de organisatie van de jonge com
munistische partij in de Kaukasus. waar
na hij ais volkscommissaris voor de bin
nen- en buitenlandse handel het l°ngste
lid van de sovjet-regering werd. In 193U
wordt hij ook met de voedselvoorziening
belast. Toen de moejiks in opstand kwa
men, aangezien de regering hun bijna alle
voedsel afnam, iiet hy hun dorpen met
bommen bewerken. Na de moord op Kirov
werd hij in het Politburo opgenomen.
Mikojan was het, die de eerste winkels
voor buitenlanders opende, waar Sovjet
burgers hun goud en juwelen, laatste
restje van een voorbije weelde, konden
verkopen en waar de toeristen zich
prachtige Bokhara-tapijten en mooie anti
quiteiten konden aanschaffen. In het jaar
1936 kreeg hij verlof, een reis naar de
Verenigde Staten te maken en het gevolg
was, dat in Sovjet-Rusland tal van con-
servenfabrieken en warenhuizen werden
opgericht en een vriesindustrie ontstond.
met het buitenland verdedigt hij tegen
over de orthodoxe communisten in het
Centrale Comité met te zeggen, dat men
zich de ervaringen van buitenlandse des
kundigen ten nutte moet maken en zich
niet in een dwangbuis van principen moet
laten opsluiten.
Mikojan is momenteel de man, die de
onrust, na Stalins dood ontstaan, bij het
Sovjet-Russische volk moet wegnemen.
Stalins autoriteit heeft kort voor zijn
dood het volk in een schier magische ban
gehouden. Het was tot op zekere hoogte
tevreden en morde niet, Vadertje Stalin
lovend en vererend. Maar Malenkov c.s.
hebben niet die autoriteit en de liquida
tie van Beria moet heel wat onrust ver
wekt hebben.
Vandaar dc beloften van een beter
leven. Mikojan beloofde bet Sovjet-
Russische volk een jaarlijkse pro
ductie van 330.000 ijskasten, 22
inillioen horloges, 2,5 inillioen kilo
vlees en 560 inillioen kilo boter. Ilij
ging nog verder: een deel van de
oorlogsindustrie zou omgeschakeld
worden ten behoeve van de productie
van consumentengoederen, dus van
gebruiksvoorwerpen, waaraan in
Sovjet-Rusland nog steeds een nij
pend tekort heerst, ondanks enorme
invoeren.
Het is, naar het schijnt, niet alleen de
na Stalins dood ontstane onrust en onze
kerheid, welke de nieuwe mannen m het
Kremlin er toe hebben gebracht met de
hoorn des overvloeds te jongleren.
Te lang heeft Stalin meer clan vijf
en twintig jaren de wensdroom van de
gemiddelde Sovjet-burger; een leven, ver
gelijkbaar met dat van de mensen in het
Westen, onvervuld gelaten. Het feit, dat
EEN kleine, heel kleine en streng gesloten samenleving is ondergegaan en
niemand heeft er iets van gemerkt. Misschien is het ook niet zo be
langrijk ze was immers maar één van de ontelbare, die door de ramp
zalige gebeurtenissen van de laatste twintig jaar zijn meegesleurd en in
bloed en tranen gesmoord. En bet kleine volkje der Grimaldijnen, levend
aan dc Italiaanse kant van de grens tussen de Italiaanse en Franse Rivièra
was trouwens oud en moe en niet meer levensvatbaar na de grote be
proeving.
Addio, Grimaldi! Vreemdelingen uit het
Zuiden, jong en levenslustig en fel, zijn
gekomen en wat vermag de krachteloze
haat der overgebleven Grimaldijnen tegen
hen uit te richten? Een tijdperk is af
gesloten, een volk-zonder-jeugd is onder
gegaan. De paar Grimaldijnen, in wie de
polsslag van het leven nog klopte en
die niet, verslagen, met gebogen hoofd op
een rotsblok op het Laatste Oordeel wil
den wachten, zijn heengegaan om elders
het leven voort te zetten en voort te
dragen. Maar boven Grimaldi schijnt nog
steeds de zon.
En iets van deze zon heeft mevrouw
Nolthenius in dit boekje, gevangen, toen
rij in 1952-'53 te Grimaldi di Ventimigli
deze kleine kroniek schreef. Het boekje
bestaat uit. drie delen, waarvan het eerste
ons vertelt van het landschap en de
kleine samenleving: een kleurig verhaal,
bruisend van leven en met een heel fijne
geestigheid, die er een heerlijke lichte
toon aan geeft.
Prachtige types worden ons getekend,
vluchtig maar raak. Daar is de oude
vrouw Bernetti, die met haar bijna
negentig jaar zo'n beetje de stammoeder
is- Ze is zich bewust van haar gezag en
macht: de kaap heeft haar rijk gemaakt,
want de druiven bleken er goed te ge
dijen. Er is voorts de zonderlinge dorps-
filosoof, die de religie van de P propa
geert zonder veel succes overigens.
Er zijn de kapper, de winkelierster en
nog verschillende andere rasechte Gri
maldijnen.
Bijzondere aandacht vragen voorts drie
mannen, die weliswaar van elders zijn ge
komen en min of meer afzijdig van de
kleine Grimaldijnse gemeenschap staan,
maar die er toch ook weer bij horen. Dat
zijn: don Matteo, de anti-fascistische
dorpspastoor, die zijn deel aan de collec
tieve schuld en schande poogt uit te wis
sen door in het verzet te gaan; dokter
Bielinski, die met 150 apen als proef
dieren een wanhopige strijd tegen de
kanker voert, waaraan hij tenslotte, voor
de tweede maal in ballingschap, zelf be
zwijkt. En de derde is de smokkelkoning
Mastro Aldo Aranciotti, gie een groots
en weinig scrupuleus plan had om Gri
maldi rijk te maken Deze episode heeft
de schrijfster met bijzonder veel esprit
verteld, zonder een spoor van overdaad,
die de meeste Nederlandse humor onge
nietbaar maakt.
Meer een passant is Cavaliere Agostin;,
stichter en president van „het genootschap
der klieren" een club, de „Queer tra
des" van Chesterton waardig!
ZO leeft dit kleine wereldje voort. Er
zjjn de gebeurtenissen van het ver
leden, die de een welvarend hebben
gemaakt en voor de anderen noodlottig
zijn geweest. Er zijn de kleine schandalen,
de dagelijkse zorgen, de praatjes, het bij
geloof; er wordt bemind en gekust, en de
olijven en druiven groeien, de anjer» kleu
ren
Totdat het noodlot toeslaat. Er is oorlog
in Europa en vanuit Rome, dat zo ver weg
ligt en hier, in Grimaldi, eigenlijk niet
meer dan een begrip is, wordt het bevel
gegeven om het zieltogende Frankrijk ',n
de rug aan te vallen. Door Grimaldi trek
ken nu troepen, maar verder verandert er
weinig; tot op het moment dat de ge
allieerden op Sicilië landen, de Italianen
de Duitsers in de steek laten en dezen het
land van de vroeger bondgenoot bezetten
en er genadeloos heersen.
Dan begint de lijdensweg van de be
woners van Grimaldi, een lijden, waar zij
zich niet meer uit zullen opheffen. Hoe
vreselijker de Duitsers huis houden-
Zware beschietingen doen de rest. En niet
alleen de huizen worden vernietigd
erger is het, dat de levensdrang der Gri
maldijnen gedood wordt. Als de Duitsers
zijn verjaagd, komen „Zuidlanders", ves
tigen zich in Grimaldi en overheersen er
weldra. Zij brengen er een geheel nieuw
leven.
Zelfs Mastro Aldo, de smokkelkoning,
ziet er geen heil meer in nog te blijven.
„Hij bezit geen akkers en geen bongerds
die hem binden, hij bezit enkel de grim
mige walging die hem losrukt en weg
drijft. Hij gaat naar Zuid-Amerika, waar
nog mogelijkheden moeten zijn voor een
man als hij en een branche als de zijne
Met hem en hij weet het vertrekt
de laatste geestkracht uit het grensland".
Aran de boot af kjjkt hjj voor de laatste
maal naar Grimaldi, dat steeds kleiner
wordt. „Steunend tegen de railing maakt
Mastro Aldo het kruisteken, dat h(j sinds i
vjjftig jaar maakte over dit dal en dankt
hij de Heer voor het schoonste stukje van
Z(jn aarde",
In Grimaldi blijven de doden achter en
de levenden, die op de dood wachten; en
de levenskrachtige vreemden, de enigen
voor wie in dit nieuwe Grimaldi de tui
nen weer zullen bloeien
MEN ZAL MOETEN TOEGEVEN, dat er
in deze kroniek die in de onderde
len gefantaseerd is, maar ongetwij
feld steunt op feitelijke gegevens genoeg
tragiek voorkomt. Hélène Nolthenius is
deze tragiek allerminst uit de weg ge
gaan flitsend en scherp heeft zij haar
beschreven of aangeduid, soms snijdt het
de lezer dopr de ziel. En toch laat het
verhaal eerder een sfeer van hoop dan
van wanhoop achter. In feite is dit boekje
een der weinige lichtpuntjes in de zo
grauwe literatuur van onze dagen.
Omdat het met het hart geschreven is
Omdat er iets in gevat ligt van de
Italiaanse zon, iets van de spiritualiteit
van de wijn, geperst uit de druiven die
in deze zon rijpten. Omdat het getuigt
van geloof in het leven, van de zeker
heid, dat hier en overal op de wereld
altijd weer de tuinen zullen bloeien (met
alle gevolgen van dien!), voor wie dan
ook.
Omdat het een stukje van het echte,
volle leven is, en niet een vertekenende
uitsnijding uit het leven. Dit alles maakt
„Addio, Grimaldi tot een boekje, dat
het hart verwarmt en dat ons naast een
beetje weemoed ook wat hoop geeft.
H. R.
Eenheid meer dan ooit.
„MEER DAN OOIT is in de tegen
woordige tijd de eenheid der katholie
ken noodzakelijk," zei de H. Vader
deze week tijdens een speciale au
diëntie, verleend aan een honderdtal
priesters uit geheel Italië. Aldus meldt
Radio Vaticana. Deze priesters had
den tezamen met pater Ricardo Lom
bard! S.J., de prediker van de Kruis
tocht der Goedheid, de middelen en
wegen besproken tot verbetering van
de wereld. De H. Vader wees erop,
dat slechts wanneer de katholieken
één zijn, zij hun taak op de wereld
kunnen volbrengen.
Het is te hopen, dat „men" deze be
langrijke stem nu eens wel hoort.
Noch persoonlijk, noch als groep af
scheiden, allen in de rij.
DE DIRECTIE van het Tiroolse
bergspoor naar de Zugspitze, de 1604
meter hoge berg op de grens tussen
Duitsland en Oostenrijk zal in Mei
een speciaal gezinstarief invoeren,
waarbij drie kinderen tot een leeftijd
van veertien jaar tezamen voor de
prijs van één volwassene vervoerd
mogen worden. Dit is de eerste keer,
dat een Oostenrijkse vervoermaat
schappij aan kinderrijke gezinnen een
dergelijke tegemoetkoming verleent.
In Zwitserland bestaan deze regelin
gen reeds lange tijd.
De Nederlandse spoorwegefi zijn
nog steeds niet zover. Hier is het
betalen.
Ook geestelijken moeten uitkijken,
om niet in verkeerd vaarwater terecht
te komen. Volledige naastenliefde zon
der gevaar kan alleen het Christendom
leveren.
Weer eens een bewijs, dat niet al
leen rijken een z.g. ontbinding kunnrn
„klaar krijgen".
Werden processen vroeger niet zo
spoedig aanhangig gemaakt, of zijn de
moeilijkheden in deze tijd groter
Het cijfer stemt in ieder geval tot na
denken en is vandaag tegelijk een
aansporing om, teneinde later last te
voorkomen, zich op het huwelijk se
rieus voor te bereiden.
