Aalmoezenier Brevi keerde terug
met negen kostbare notitieboekjes
Coquetteren met vredesduif
Toekomstige officieren moeten
opgeleid worden op „Europese
scholen"
CHRISSE-MEUJE IS OUDSTE
NEDERLANDSE
In een wereld van
werkelijkheid
droom en
Zaterdagse
mijmeringen
Speelsheid is er voornaamste
kenmerk
Bonn wil „Pruisische geest' vernietigen
Weer pseudo-vogelpest
De
Picasso gekocht
Op 1 Januari veertig honderd- en
meerjarigen
VAGINA 3
ZATERDAG 30 JANUARI 1951
itsers in Duitsland, Japanners in Japan* Italianen in Italië. Krrjgs-
3ru,r uit Sovjet-Russisché krijgsgevangenschap Waarom'' Reeds
Ze kwamen terug....- Duitsers
iMghSdra leÜmiTmoeten^jn. De geallieerden helil.en zo spoedig mogelijk hun knjgsgc-
vansenen naar huis gestuurd. De Sovjet-Russen, die m de gevangenkampen van de As vei-
bleven, konden bijna" onmiddellijk na het beëindigen van de vijandelijkheden huiswaarts
keren Thans komen andere krijgsgevangenen hij tientallen, soms bij enkele honderdtallen.
Waaróm ze tern-komen? Wel, Malenkov heeft een politiek van rijke beloften voor de gemid
delde Sovjet-burger geproclameerd. Deze zal eindelijk behoorlijk kunnen gaan leven, wani
een deel van de oorlogsindustrie zal voor het produceren van gebruiksvoorwerpen worden
omgeschakeld
Bovendien proclameerde Molotof een politiek van ver
zoening en toegefelijkheid tegenover het buitenland. Daar
om 'komen druppelsgewijs krijgsgevangenen terug, waar
van velen tien, elf jaar onder allerlei voorwendsels m
strafkampen werden vastgehouden, waar ze slavenarbei
moesten verrichten, ten einde de Sovjet-economie op e
been te helpen en aan goedkope producten te P®"*
Druppelsgewijs. En het zijn er^lecMs
SeteaÓdeÏÏtSnTan slavenkampen, onder het regiem van de knoet
worden vastgehouden. Er zijn kampen in het Hoge Noorden, waarvan
degenen die er heen gestuurd worden, nooit terugkeren. Duits
land eist nog honderdduizend krijgsgevangenen op. Italië diende nog
pas kortgeleden te Moskou een lijst in van zestigduizend krijgsgevan
genen, waarvan te Rome wordt aangenomen, dat ze nog in leven
zijn. Japan heeft eveneens een grote vordering aan mensen op Sovjet-
Rusland, dat zich nimmer aan de overeenkomsten, inzake de uitwis
seling der krijgsgevangenen heeft gehouden.
men van honderden en honderden
Italiaanse officieren en soldaten,
die in harde gevangenschap stier
ven, nog steeds gevangen worden
gehouden en als slaven gebruikt.
Hij kon die notitieboekjes verber-
alsmede een ruw, door hem-
Op dit alles is een eenvoudig en
simpel antwoord: het relaas van de
terugkerende krijgsgevangenen, de
z.g. oorlogsmisdadigers. Hier is er
één, pater Brevi, aalmoezenier der
Italiaanse troepen. Hij keerde te
rug met negen kostbare notitie
boekjes, waarin de namen voorko
ken. „Als je ooit in Italië terug
komt", verzekerden ze hem, „zul
je beslist geen priester meer wil
len zijn". Hij zwierf daarna van het
ene slavenkamp naar het andere.
Overal las hij heimelijk de H. Mis
en niet alleen vele Italianen, maar
nog meer niet-Italianen en niet-
katholieken heeft hij in hun laatste
ogenblikken bijgestaan. Hij toonde
aan een grote menigte, die hem
volgde ze waren over Hon
garije uit het Don-bekken naar
het vaderland gereisd een
klein, beduimeld brevier. Het was
niet het brevier, waarmede hij zijn
werkzaamheid als aalmoezenier bij
de in Sovjet-Rusland strijdende
Italiaanse troepen was begonnen.
Dit had men hem afgepakt, toen
hij gevangen genomen werd en tot
„oorlogsmisdadiger" verklaard.
Enkele jaren later kreeg hij het
andere brevier zowaar van een
Hongaarse, Joodse propagandist
van het communisme, die blijkbaar
zelf niet zo erg in de communisti
sche leer geloofde.
gen.
zelf gesneden, houten kruis en een
zelf gemaakt altaarkleed, waarop
hij versieringen en het I.H.S. had
aangebracht met verf, uit bepaalde
geneesmiddelen gehaaldVoorts
had hij nog bij zich een uit hout
gesneden kelk en enkele paramen
ten, uit soldatendistinctieven ge
maakt.
Wat pater Brevi betreft, deze
werd, voordat hij voor een militai
re rechtbank werd gedaagd, een
jaar in een kerker opgesloten, tus
sen gewone misdadigers. De com
munistische bewakers deden alles,
om hun zijn geloof te doen verza-
„Femme assisenaar Eindhoven
Ze zijn gekomen uit Samarkano
in Turkestan, de teruggekeerde
Italiaanse krijgsgevangenen, uit
kleine steden in de omgeving van
Kazan, uit kampen in Siberië, bo
ven de Poolcirkel gelegen. Alle
maal hadden ze minstens een jaar
celstraf uitgezeten, na in monster
processen, waarin allerlei vage be
schuldigingen geuit, als oorlogs
misdadigers veroordeeld te zijn,
sommigen tot vijf en twintig jaar
kerkerstraf, hetgeen dwangarbeid
betekent.
Men kan over hun lot denken
wat men wil en redeneren, dat
krijgsgevangenen moeten boeten
voor de wandaden hunner regerin
gen. Maar een waarschuwend feit
is wel, dat geen hunner als bewon
deraar van het arbeidersparadijs
terugkeerde.
Observator
Mededogen
T ragi-comedie
Geen knuppel uwer
Rode veinzerij
En toch....
Nog even anders dan hier
En morgen
Harry Prikker
(»o- millioenen van allerlei naties
in Sovi et-slavenkam pen
0 B i«.4- U«4- Uymrior* titoorwiorlo Vin 7111*1
Er zuchten nog millioenen van aller
lei naties in de slavenkampen, waarop
Sovjet-Rusland zijn nieuwe welvaart
probeert op te bouwen. Niet alleen
krijgsgevangen, ook politieke gevange
nen uit Rusland zelf en de satellietlan-
den, Oost-Duitsland incluis, dat zelfs
jongens van 16 jaar als „politieke of
economische misdadigers" eerst naar
de uraniummijnen van Oost-Europa
en daarna naar Sovjet-Rusland zelf
De wereld mag dit niet weten. Nu
zag gestuurd worden.
Sovjet-Rusland tijd wil winnen, om
orde op eigen zaken in het binnenland
te stellen, nu er onrust heerst sinds
Stalins dood en de strijd om de macht
tussen de Grote Zes, komen er krijgs
gevangenen terug. En Sovjet-Rusland
bereikt in belangrijke mate zijn doel.
Zie je wel, zeggen de communistische
propagandisten en de rode sympathi
santen het Kremlin laat zelfs de oor
logsmisdadigers vrijEn het ge-
coquetteer met de vredesduif en het
misleidende gedoe met de krijgsgevan
genen strooit de mensen zand in de
ogen. In de Verenigde Staten consta
teerde een bekend publicist dezer da
gen, dat overal in de wereld Sovjet-
Rusland zo niet aan sympathie, dan
toch aan waardering wint. Het geeste
lijke front van het Westen wordt on
dermijnd. En Molotof in Berlijn mag
zich er over verbazen, dat het Westen
en speciaal de Verenigde Staten niet
zo gemakkelijk op zijn mooie woorden
ingaan. Hoe is het mogelijk, zeggen de
propagandisten en de sympathiseren-
den: Hij bedoelt het toch kennelijk
goedEn in Sovjet-Rusland zegt
de onwetend gehouden Sovjet-bur
ger: het Kremlin is op de goede weg.
Het wil vrede. Het militairistische
communisme wenst ontwapening en
internationale controle op de atoom
wapenen
Pater Brevi had óók nog een en
veloppe bij zich, waarin zich twee
haarlokken bevonden van Italianen,
die hij van de laatste H. Sacramenten
der Stervenden had voorzien. Hij kan
nu de hun gedane belofte vervullen,
de haarlok aan hun ouders te geven.
Het waren jongemannen, wier god
vruchtige dood hem zelf ten zeerste
gesterkt heeft. Hij kon talrijke mede
delingen doen omtrent het lot van ge
vangenen, op wier terugkeer hun
familie nog steeds wachtte. Helaas
moest hij een groot aantal als dood
aangeven bij het bureau voor oorlogs-
vermisten. Toch bevat zijn verzameling
dagboeken tevens de naam van meni
ge' Italiaanse soldaat of officier, die
in de eindeloze steppen van Sovjet-
Rusland verdween of in de slaven
kampen is omgekomen. Van enkelin
gen, die hij lang had meegemaakt, kon
hij niet zeggen, waar ze tenslotte te
recht waren gekomen en of ze nog in
leven waren
Volgens pater Brevi is het hoogst
twijfelachtig, dat zich als binnenkort
de laatste transporten van Italiaanse
Pater Brevi (van de Congregatie der
Priesters van het Heilig Hart) werd in
1942 gevangenen genomen en driemaal
tot kerkerstraf veroordeeld. Driemaal
stond hij terecht voor rechters, die in
een schijnproces hem telkens tot tien
jaar veroordeelden, op belachtelijke
beschuldigingen. Met andere geestelij
ken had pater Brevi niets anders ge
gaan, dan zowel Italiaanse als andere
krijgsgevangenen godsdienstige bij
stand verstrekt. Dit had ook pater
Zavatta gedaan, een Italiaanse missio
naris van de Oosterse ritus. De oorlog
overviel hem in Odessa, waar hij
werkzaam was. Hij bleef bij zijn kud
de Toen de Duitsers in 1944 terug
trokken, bleef hij eveneens en werd
toen door de communisten gevangen
genomen.
„Ik heb niets anders gedaan, dan
bij mijn kudde te blijven en mijn
priesterwerk onder alle omstandig
heden voort te zetten", verklaarde hij
bij zijn terugkomst in Italië. „Dat was
het enige, wat ze tegen me in konden
brengen. Ze beschouwden het als een
ernstige misdaad
Theodor Blank, de Westduitse rege-
ringsgevolmachtigde voor beveiligings
zaken heeft op een persconferentie te
Koenigstein, nabij Frankfort, mededelin
gen gedaan over een „revolutionnair her
vormingsplan" dat ten doel heeft te wa
ken tegen een herleving van de Prui
sische militaire geest onder de le(Jen van
een Westduits contingent van het voor
gestelde Europese leger.
Blank verklaarde^ dat alle officieren
van een Westduitse legerafdeling afge
studeerden zouden moeten zijn van
„Europese militaire scholen" en een offi
cier, die in aanmerking kwam om gene
raal te worden, zou op geen enkele wijze
met militaire vereniginigen of politici in
verbinding mogen staan.
„Er bevinden zich thans ongeveer 1.500
voormalige generaals in West-Duitsland.
Het merendeel hunner is te oud, om ook
in de toekomst nog een commando te
kunnen vervullen" aldus Blank.
De Westduitse deskundige voor bevei
ligingsaangelegenheden sprak zich voorts
uit tegen het aanwerven van vrijwilligers
voor een Westduits E.D.G -contingent en
voor de wederinvoering van militaire
dienstplicht. „Het verdedigen van Duits
land, indien dit zou worden aangevallen,
is de morele plicht van elke Duitse bur
ger", besloot Blank.
Binnen een week is in de gemeente
Dalen een tweede geval van pseudo-vogel
pest geconstateerd, thans onder het pluim
vee van de gebr. Blaauwgeers op De Loo
Alle op het bedrijf aanwezige kippen
totaal 110 stuks, zijn afgemaakt.
">1
(Van onze correspondent.)
Het uit 1909 daterende schilderij van
Pablo Picasso, waarover in Eindhoven
zoveel te doen is geweest, omdat men de
koopsom abnormaal hoog vond, is thans
door de gemeente aangekocht.
Het schilderij, dat in de collectie Pen
rose te Londen bekend is als „Femme
assise", heeft aan de gemeente 122.000
gekost en is bestemd ter completering
van de' basiscollectie van het Stedelijk
Van Abbe-museum.
Ged. Staten hebben het besluit van de
gemeenteraad tot het voteren van
300.000, uit welk bedrag ook deze
Picasso is gekocht, echter nog niet goed
gekeurd.
en moeder dood, een ander zag voor
het eerst na tien jaar zijn dochtertje
terug, dat hij als kind van enkele
jaren had verlaten en dat nu.vooi-
een vreemde stond, waaraan ze toch
Een krijgsgevangene begroet na elf jaar zijn moeder. Hij teer in c< n
monsterproces als oorlogsmisdadigertot tien jaar dtvangar ei ver
oordeeld. De communisten hadden goedkope arbeidskrachten no ig en
maakten andere proletariërs tol slaven!
krijgsgevangenen in het vaderland zijn
aangekomen, er nog in Sovjet-Russi
sche handen zullen bevinden, althans
levend. Maar aangezien hij lang niet
alle kampen kent en het hem natuur
lijk onmogelijk was, juiste gegevens
té verzamelen, blijft de mogelijkheid
bestaan, dat van de zestigduizend, die
nooit uitgeleverd werden, er nog
steeds duizenden in de uithoeken van
de Sovjet-Unie zware dwangarbeid
verrichten.
Voor de krijgsgevangenen was de
grootste marteling, nooit of bijna nooit
iets uit het vaderland te horen. Velen
wisten absoluut niet, hoe hun ouders
of vrouw en kinderen het maakten.
Pater Brevi zelf heeft één keer in de
elf jaar, dat hij in Sovjet-Rusland ge
vangen zat, toestemming gekregen,
naar huis te schrijven en antwoord
terug te ontvangen. Het antwoord
mocht slechts op een kaart geschreven
worden en kon dus weinig nieuws be
vatten. Thans rust hij, evenals talrijke
lotgenoten, bij zijn familie van de
doorstane ellende uit. In tal van ste
den en dorpen van Italië zijn momen
teel teruggekeerde krijgsgevangenen
het middelpunt van de belangstelling
en ze moeten duizend en één vragen
beantwoorden, want allerwegen be
vinden zich mensen, van wie een fami
lielid nooit meer uit de Sovjet-Unie
terugkeerde
Het zou ons te ver voeren, de ver
halen weer te geven, welke de terug
gekeerden vertellen en te schilderen,
welke toneeltjes zich bij hun aankomst
afspeelden. Van de één bleken vader
even moest wennen. Weer een ander
werd door zijn moeder aan de grens
afgehaald. Ze had bericht van zijn
aankomst ontvangen en was een dag
lang naar het grensstation gereisd. Ze
keek vol verwachting naar de uit de
trein stappende mannen. Maar ze her
kende haar zoon niet.Deze riep
haar. Ze aarzelde. Tenslotte wist hij
haar te overtuigen
Enkele groepen gerepatrieerden
stonden nog onder bevel van de offi
cier, die hen in de oorlog gecomman
deerd had. Een dezer officieren ver
telde, de grootste moeite te hebben
gehad, om zijn mannn gedurende de
lange reis door de Sovjet-Unie bijeen
te houden. De eindeloze gevangen
schap had hen wantrouwend en wan
hopig gemaakt en ze geloofden een
voudig niet, dat ze werkelijk huistoe
gingen. Daarom wilden ze onderweg
vluchten. Hun grootste vrees was,
weer naar een ander kamp vervoerd
te zullen worden en daarom wensten
ze, op eigen gelegenheid naar huis te
rug te keren.
In de Decemberaflevering 1953 van de
maandstatistiek van de bevolking heeft
het C.B.S. cijfers gepubliceerd over het
aantal in Nederland aanwezige en over
leden personen van honderd jaar en
ouder in de loop van de laatste eeuw.
Uit deze cijfers blijkt, dat onze bevol
king op 1 Januari 1953: 46 personen (15
mannen en 31 /rouwen) telde, die de tien
kruisjes achter de rug hadden. Bij de
eeuwwisseling, cp 1 Januari 1900, waren
er 10. Sindsdien zijn twee personen de
leeftijd van 106 jaar gepasseerd, nl een
vrouw overleden in 1935 (106 jaar en 1
maand, nl „Opoe' Tjaden uit Groningen)
en een vrouw overleden in 1948 (106 jaar
en 6 maanden, nl „Opoe" Herfst uit Rot
terdam)
De oudste overledene hier te lande,
ten aanzien van wiens bereikte leeftijd
zekerheid bestaat, is een man van 110
jaar geweest, nl Geert Adriaan Boom
gaard, doch dat was vóór 1900.
Nog zij vermeld, dat, voorzover thans
bekend is, op 1 Januari 1954 12 mannen
en 28 vrouwen 100 jaar of ouder waren
en dat op deze datum de 104-jarige
Chrisse KarnebeekBaks (Chrisse-
Meuje) uit Eibergen de oudste inwoon
ster van Nederland was.
Het is een fantastisch
rijk, waarin de schrijfster
Henriëtte van Eyk ons in
de meeste van haar boe
ken binnenvoert: een
.droomwereld, waarin de
iderlingste en verras
sendste dingen kunnen
voorvallen, een sprookjes
wereld, vol vreemde figu
ren en wonderlijke moge
lijkheden en tóch een
wereld, die met duizenden
geheime draden gebonden
is aan die, waarin wij le
ven en die dikwijls zo
onherbergzaam voor ons
is. Met haar glanzende hu
mor en speelse vindingrijk
heid voert de schrijfster
ons mee het lijkt op een
desertie uit de werkelijk
heid, maar telkens weer
blijkt het eerder een cor
rectie van de werkelijkheid
te zijn
Enige van de beste wer
ken van Henriëtte van Eyk
zijn thans herdrukt in de
Salemander-recks van de
Uitgeverij Em. Querido te
Amsterdam en herlezing
van de speelse Sinterklaas
verhalen „Als dc wereld
donker is", van de geestige vertellingen, die in „Bedelarmband zijn
bijeengebracht, van „Gabriël", de geschiedenis van een mager mannetje,
maar bijzonder van de kostelijke roman „Truus de nachtmerrie", heeft
bewezen dat dit werk in de loop der jaren niets is verbleekt. Integendeel.
Het heeft, temidden van veel luidruchtig geprezen humor (op liet ogenblik
een mode-artikel zijn geheel eigen plaats, men mag wel zeggen:
ereplaats, behouden.
HENRIëTTE VAN EYK
correctie van de werkelijkheid
Eater Brevi. de aalmoezenier.
met het door hem zelf gemaakte en beschilderde altaurkleed. Elf jaar bracht
hij in Sovjet-Russische gevangenschap door
Hoe is, zo zou men zich kunnen af
dragen, de binding tussen de droomver-
nalen van Henriëtte van Eyk en het
nuchtere en dikwijls harde verhaal van
ons dagelijkse leven te verklaren? Het
antwoord hierop is eenvoudig: omdat dc
schrijfster altijd, zelfs in de meeste on
waarschijnlijke situaties, die ze schept, zo
echt menselijk blijft. Geen menselijke ge
voelens, geen menselijke eigenschappen of
tekortkomingen zijn vreemd aan de zon na
straal,, het sterretje, de dieren...,
Zo wordt ons eigen leven, maar dan
vederlicht en met een verrukkelijke
humor, geprojecteerd in een droom
wereld en het is dus geen wonder, dat
we ons daarin thuis gevoelen en dik
wijls iets van onszelf herkennen. De
tragiek is in deze afspiegeling niet ver
doezeld; maar al is er niet de pijnlijk,
heid aan ontnomen verre van dat 1
wel mist het alle scherpte en wreed
heid.
Truus de nachtmerrie is ongehoorzaam
uit mededogen met de mensen. Het is
„een klein, ruig, zwart paardje met
fosforiserende ogen en doorzichtige vleu
gels van celophaan". Het bestaat heus,
maar we zien het niet. Waarom niet?
Daarop antwoordt Henriëtte van Eyk
naar waarheid: „Als zo'n dier je 's avonds
voorbij draaft, zul je het in negen van de
tien gevallen niet eens willen zien, om
dat het de kleur heeft van de donkerte.
En als je het wel ziet, dan denkt je, dat
een jong veulentje, weggedwaald uit de
-vei, zich met grote, harkerige sprongen
erug haast naar z'n moeder".
Truus is in dienst van de Opperdromer
:n men begrijpt welke haar taak is: dc
nensen angstaanjagende en benauwde
iromen te bezorgen. Of, om het met de
geestige woorden van de schrijfster te
ïeggen: „Een nachtmerrie moet alle nach
ten naar de mensen, die kreeft of paling
of zulk soort dingen hebben gegeten voor
ze slapen gingen". Truus is niet erg inge
nomen met dit werk en heel logisch
vraagt ze zich af: „Waarom moeten de
mensen nare dromen hebben? Is 't soms
overdag zo leuk voor ze?".
En ze neemt een vrijmoedig besluit: ze
zal met de mensen, die ze naar het nare-
dromenland moet brengen gezellig uit
gaan. Ja, de mensen zullen zelf mogen
kiezen waarheen Vol goede bedoelingen
gaat ze er de eerste nacht op uit. Nogal
een raar geval: ze moet naar een piano
stemmer, die slaapwandelaar is (of ten
minste doet alsof) en benauwd is voor
zijn vrouw. De tragiek van het mannetje
Is, dat het te véél talent heeft voor een
pianostemmer en te weinig voor een
kunstenaar.
Zijn wens is, naar een cabaret met een
beroemde lady-crooner te gaan. Hij krijgt
zijn zin, maar ach, het loopt helemaal
verkeerd uit. Zelfs in het rijk van de
droom kan het vermaan zich bedienen van
een volslagen en ontzettende verrassing.
Hoe goed meent Truus het met Sieg-
bert en Santje, de simpele oudjes, die
hij uit een gesticht haalt om te vol
doen aan hun hartewens, weer eens net
als vroeger gezellig bij elkaar te zitten.
Het wordt een ontzettende tragi-comedie,
als de bewoners van het huis, waar het
droom-rendez-vous plaats heeft, ietwat
aangeschoten te vroeg van een verkleed
partij terugkomen en menen, dat een
paar vrienden hun vermomming van
oude boerenmensen wel wat al te lang
volhouden.
Ook met de veldslag van de generaal
gevoerd met tinnen soldaatjes in een
warenhuis en de andere avonturen, die
Truus in haar mededogen met haar slacht
offers onderneemt, loopt het minder goed
af. Met tante Anette, een oudachttg en
nogal pretentieus spook van deftige af
komst, praat de nachtmerrie dan na over
deze en halve mislukkingen. En dan
wordt er vaak gemijmerd o zo niild en
weinig zwaarwichtig! over een klei
ne wijsheid of zinrijke gedachte. Alles
eindigt heel wonderlijk, maar voor Truus
blijft de band met de mensen onveran
derd bestaan.
Speels zijn de vertellingen, speels de
gedachten (al hebben ze nog zo ernstige
ondergrond) en speels ook is het van
geest en humor flonkerende proza van
deze schrijfster. Het is een verkikking
om deze verhalen te lezen en te vertoe
ven in een droomwereld, zonder uit de
onze te deserteren.
NIET DE KNUPPEL is langer het
voornaamste wapen der Tsjechosiowaak-
se communisten tegen de Kerk, maar
het steeds toegediende, langzaam wer
kende vergif. De regering is van me
ning, dat de nieuwe methode minstens
evenveel uitwerking zal hebben en
daarbij veel minder gevaar oplevert van
woede uitbarstingen van het volk. Zo
typeert prof. dr Alexander Heidler,
voormalig hoogleraar in de theologie aan
de universiteit van Praag, de situatie
in Tsjechoslowakijc.
Ja. die roden kunnen zeer uitgeslapen
handelen. Hoe?
VAN DE ENE KANT roept zij over
godsdienstvrijheid en veinst zij zelfs
welwillendheid tegenover de Kerk door
de salariëring der priesters tot een
staatsaangelègenheid te maken. Van de
andere kant echter injecteert zij sluw
om- hele series vergif in het lichaam der
Kerk. Deze vergiffen lokken geen grote
courantenkoppen uit maar zij zijn dan
ook bestemd om geleidelijk aan de
structuur der Kerk te ondermijnen.
Prof. Heidler benaamde de injectie-
serie als volgt: beperkingen op elke
bisschoppelijke activiteit, isolement van
de priesters, geheime processen en
veroordelingen der geestelijkheid, de
vestiging 'van staatsseminaries onder
communistisch toezicht, inperking of
direct verbod van het godsdienstonder-
wijs en slinkse tegenwerking van het
kerkbezoek. Er is niet één bisschop in
Tsjechoslowakijc meer, aldus prof. Heid
ler, die werkelijk nog zelf de aangele
genheden van zijn bisdom regelt.
Wat zouden ze toch gaarne die ka
tholieke godsdienst volkomen uit de
harten rukken.
KARDINAAL FELTIN, aartsbisschop
van Parijs, heeft in de Notre Dame de
priesterjjdvng toegediend aan de 68-jarige
seminarist H. Cronkowski, eens gene
raal van het Russische leger.
Cronkowski, werd na de bolsjewisti
sche revolutie gevangen genomen en
naar Siberië gezonden. Na enige jaren
slaagde hij erin via China te ontvluch
ten en de Ver. Staten te bereiken. Daar
werd hij katholiek. Na het overlijden van
zijn vrouw besloot hij in Frankrijk
voor priester te gaan studeren.
Een wel merkwaardige tegenstelling
met de vorige berichten.
ENORME TOENEMING van het aan
tal leerplichtige Katholieke kinderen,
aantrekking van capabele leerkrachten
en het vinden van vele millioenen dol
lars nodig voor nieuwe scholenbouw
zijn de drie voornaamste problemen,
waarmede de Katholieke onderwijs-
autoriteïten in de Verenigde Staten
momenteel te kampen hebben. Volgens
het onderijsrapport 1953 van Mgr Bra-
dij, hoofd van de onderwijssectie der
Amerikaanse bisschoppenconferentie,
verwacht men, dat het aantal Katho
lieke leerlingen van 3.700.000 in 1953
zal stijgen tot 4.500.000 in 1960.
De katholieke schoolbesturen moeten
zelf dc middelen vinden. Er is geen
subsidie van de regering. Wat zijn we
hier dan toch vandaag dl weer stukken
verder.
Morgen is het tveer Zondag. Zondag
dat betekent offeren voor de nieuwe
kerken. Geheel volgens de Epistclwoor-
den: Blijft elkaar niets schuldig dan
wederzijdse liefde. De liefde doet dc
naaste geen kwaad. Het evangelie ver
haalt van de storm die tot bedaren
kwam. Een les voor twijfelaars aan
Gods Voorzienigheid. Voor de rest.
een rustige Zondag met het fijne ge
laat van iemanddie weet, hoe hij dc
wet moet vervullen.
