WATzal m'n DOCHTER worden?
Win eerst eens
goed
advi
ïes m
Ons Succespatroon van deze week
i.u
J
De laatste loodjes wegen zwaar
Veroudeïde keesH
De zagende pijnen
HOE BESTEL iK MIJN FATKOON?
Vergeet de groente niet
■C*
ROMAN VAN CHARLES GARFT CE
ZATERDAG 13 FEBRUARI 1954
PAGINA
filmbedrijf in Engeland vat nieuwe moed. Kleine stij
ging in bioscoopbezoek. Als liet televisietoestel afbetaald
is ..Een goede film uordt verkocht". Rome, basis
voor Hollywood-invasie van Egypte. ,.tloe bouw je een.
pyramide?"Volgens Humphrey Bogart is dat doodeen
voudig. Marlon Brando is zenuwziek. .Ik sta onder bevel
van de dokter hen millioen voor Charles Lindbergh's
autobiografie. Jean Simmons zeker van een Oscar.
''fyJm
ja*
mWm
Mie/ie
WONINGEN VOOR
BEJAARDEN TE HILVERSUM
Menu
A ppelcake
Rijst in bessensapsaus
OUD-MINISTER VAN DIJK
TER AARDE BESTELD
OUDSTE FRANCISCAAN
OVERLEDEN
Geautoriseerde vertaling door F, van Velsen
(Van onze filmredacteur)
DE mam.cn van het filmbedrijf in En
geland beginnen weer een woord te
gebruiken, dat zeven jaar geleden
uit hun vocabularium is verdwenen. Dat
woord luidt „Hoogconjunctuur". Ze zeg
gen het doodvoorzichtig en met het no
dige voorbehoud. Maar de eerste tekenen
zjjn er: mensen in de rij voor de bio
scopen, winst op films, minder Belang
stelling voor de attracties van de tele
visie.
In het Londense West End is de nieu
we tendenz he* best te merken. Volle
zalen voor The Robe de CinemaScope-
film van 20th Century I'ox, „The Band
Wagon" van Metro Goldwyn Mayer en
andere films. In de Londense voorsteden
prijken de bordjes: „Uitverkocht" voor
bioscopen, waar de films „Trouble in
Store" met Norman Wisdom en „From
Here to Eternity" draaien.
Voor de leden van het Kon. Statistische
Genootschap in Londen hebben twee des
kundigen van het ministerie van handel
cijfers laten horen, die de rooskleurige
indruk van de filmmensen bevestigen. In
Engeland gaat iedere man, vrouw en kind
27 maal per jaar naar een bioscoop. Maar
in 1946 was dat 34 maal per jaar.
Nu was 1946 het beste jaar, dat de bio
scopen in Engaiand ooit hebben gehad.
Het was het jaar van het onbeperkt
vloeiende geld, vreugde over het einde
van de oorlog en verschrikkelijk weinig
vooroorlogse televisietoestellen. Sinds
dien echter is het aantal verkochte bio
scoopkaartjes gestadig gedaald. Het ver
schil tussen 1946 en 1953 aan jaarlijks ver- j
kochte biljetten is 323 millioen. Maar de
daling zet zich lang zo snel niet meer
voort.
De hernieuwde gewoonte om naar de
bioscoop te gaan, is volgens sommige
filmmensen begonnen met de kronings
film ,.A Queen is Crowned". In die tijd
verscheen ook „Genevieve" (Hii, zij en
de auto). De winst op deze vrolijke film
komedie kan veilig op 1 300.90Ó worden
geraamd. De Hollywood-film ..From Here
to Eternity" bewees wat een platte (geen
3 D), smalle (geen Cinemascope), zwart
witte film kan opbrengen, als ze maar
goed en boeiend is. En rond Kerstmis ver
scheen „Trouble in Store" met Norman
Wisdom, oyer wie we vorige week reeds
schreven. Van de eerste dertig bioscopen,
waar deze film werd vertoond, werden er
in 15 alle records gebroken. Op deze film
zal waarschijnlijk 2.000.000 worden ver
diend, wat bijna tweemaal zoveel is als
de film heeft gekost.
IN Londen en het Zuiden van Engeland
viel er in Juli, Augustus en Septem
ber van verleden jaar een kleine stij
ging in het bioscoopbezoek waar te ne
men in vergelijking met het daaraan
voorafgaande jaar. Dat komt, omdat in
Londen en in het Zuiden de televisie
eerder is doorgedrongen. Na anderhalf
tot twee jaar is een televisietoestel afbe
taald en blijft er op de gezinsbegroting
geld over om weer eens naar de bioscoop
te gaan. Tenslotte kan je niet iedere
avond thuis zitten en de buren die „even
komen aanlopen" ontvangen.
Alleen in Midden- en Noord-Engeland,
waar de televisie betrekkelijk nog een
nieuwtje is. zet de scherpe daling van het
bioscoopbezoek zich nog voort.
Hollywood zelf begint langzamerhand
heen te raken over de televisiepaniek, die
de grote filmmaatschappijen er toe bracht,
haar studio's te sluiten en de sterren te
ontslaan, aldus weet. Reginalda Armour,
die onlangs uit bet Mekka van de film in
Engeland is teruggekeerd, te vertellen.
Volgens hem ziet men er thans in, dat
een goede film verkocht wordt, ondanks
de televisie. „Het wordt trouwens hoog
tijd, dat we goede films gaan maken.
Tijdens de oorlog sloegen we overal geld
uit", luidt zijn oordeel. Zijn maatschap
pij is van plan zich alleen nog maar op
films van kwaliteit toe te leggen. „We
waren gewoon ër 60 per jaar te maken.
Nu gaan we er 20 produceren'"
Hollywood gebruikt momenteel Rome
als basis voor zijn invasie van Egypte.
Het gaat er de film „Land of the Pharaohs'»
maken en de grote vraag is: „Hoe bouw
je een pyramide?". Oorspronkelijk duurde
zo'n werkje twintig jaar en er waren
100.000 man voor nodig. Ivlaar Hollywood
is van plan, dat tijdschema wat in te kor
ten, al is nog steeds niemand er achter
gekomen, hoe de oude Egyptsnaren het
vroeger voor elkaar hebben gekregen. En
dus wordt aan iedereen in Rome, die iets
met de film in Amerika te maken heeft:
Humphrey Eogart, Lauren Bacall, Ava
Gardner, Alan Ladd en zelfs Shelley
Winters gevraagd, of ze wellicht enig
idee hebben, hoe een pyramide moet wor
den gebouwd.
Humphrey Bogart en Ava Gardner spe
len samen in de film „The Barefoot Con-
tessa". (De gravin met de bote voeten),
die, gelukkig, niets met Egypte te maken
heeft. In een verloren ogenblik vraagt
één var. de aanstaande pyramidebouwers,
de schrijver William („Sanctuary") Faulk-
fik>
G U.
Humphrey Bogart en Ava Gardner spelen te Rome de hoofdrollen in
de film ,,The Barefoot Contessa
MARLON BRANDO
zeer zieke en geestelijk uit z'n
evenwicht geslagen jongen".
ner aan Bogart: „Krijg je het meisje aan
het eind van de film?".
„Neen", antwoordt Bogart. „Dit is een
film, waarin twee Hollywoodse sterren
optreden, die nu eens niét met elkaar
trouwen. Ik hoef gelukkig geen liefdes
scènes met Ava te spelen. Trouwens, ik
heb zo m'n eigen theorie over liefdes
scènes. In m'n» tijd heb ik er een stuk of
wat heel goede gespeeld en ik kreeg altijd
beste resultaten, als ik een kater had.
Het uiterlijk van een man, die een kater
heeft en dat van een man, die verliefd
is. Tijken als twee druppels water op
j elkaar"
j Gerry Blattner, een jonge Engelsman in
i Rome, heeft zijn hoofd vol pyramides en
i houten paarden. Hij verkeert in de unieke,
i maar weinig benijdenswaardige positie,
de supervisie te hebben over twee grole
Hollywoodse filmproducties: „Land of the
Pharaohs", waarvoor hij al een contract
heeft afgesloten met het Egyptische leger
en „Helen of Troy", waarvoor hij Griek
se wapens uit Engeland in Rome impor
teert en druk bezig is, het beroemde
houten paard van Troje te bouwer; „Pyra-
miden?", vraagt hij nonchalant. „We zul
len er wel eentje bouwen. Niets is on
mogelijk bij de film".
Maar William Faulkner is daar toch nog
niet zo héél zeker van. Na afloop van het
dagelijkse werk ontmoet hij Humphrey
Bogart en vraagt: „Heb jij er enig idee
van, hoe het moet met onze pyramide,
Bogie?".
Bogart kijkt peinzend in zijn whisky-
scda. „Dóódsimpel", antwoordt hij. „.Je
filmt doodgewoon een troep lui, die
één van de echte pyramiden steen voor
steen afbreken- Dan vertoon je die film
strook achterstevoren cn je ziet, hoe een
pyramide wordt gebouwd."
Er volgt een stilte. Een lange stilte, die I
alleen wordt verbroken door het tinkelen
van het ijs en de wsisky-soda.
MARLON BRANDO („Mannen", „A
Streetcar named Desire" en „Viva
Zapata") is een „zeer zieke en gees-
telijk uit z'n evenwicht geworpen jongen",
heeft zijn persagent dezer dagen ver- 1
klaard. Hij wordt behandeld door een New
Yorkse psychiater en er gaan zelfs ge- j
ruchten, dat de 29-jarige acteur minstens 1
twee maanden rust zal moeten houden.
Mensen, die vóór Kerstmis in New Jer-
sey met Brando samenwerkten aan een
nieuwe film verklaren, dat hij toen reeds
symptomen van een zenuwinstorting ver
toonde en dat hij talrijke bezoeken bracht
aan een zenuwarts.
Twee weken geleden meldde Brando
zich bij zijn Hollywoodse studio om te be
ginnen aan „The Egyptian", een film, die
14.000.000 zal kosten. Een week later
liep hij zonder iets te zeggen weg en
vloog naar New York met als enige ba
gage een tandenborstel.
Brando is een acteur in het genre van
John Barrymore of Orson Welles, Hij
rijdt op een motorfiets, bezoekt café-tjes
in achterbuurten en houdt er een was-
beertje als huisdier op na. Na zijn film
„Mannen" werd hij beroemd als Stanley
Kowalski in de filmversie van het toneel
stuk „A Streetcar named Desire", waarin
hij dezelfde rol speelde op het New Yorkse
toneel. In de film „Juljus Caesar" speelde
hij de rol van Marcus Ar.tonius.
Brando zelf wil zich niet uitlaten over
zijn onverwacht vertrek uit Hollywood.
„Ik sta onder bevel van de dokter en ge
hoorzaam hem", luidt zijn enige commen
taar.
„Darling" (lieveling) is een algemeen
gebruikte en verder niets betekenende uit
drukking in Hollywood. Maar de sterren
noemen de knappe, goed geklede, 31-jarige
.John Darling beslist zo niet. Vier jaar
lang heeft hij ongehinderd door de studio's
weten te wandelen door een scenario
onder zijn arm te dragen cn er uit te zien
als een schrijver.
Darling, een recidivist, heeft tegenover
de politie bekend, dat hij ongeveer 10.000
dollars 57.000) per jaar heeft „gemaakt"
door de kleedkamers te plunderen, waar
onder ook die van Lucille Ball en Joan
Davis.
HOLLYWOOD heeft kolonel Charles
Lindbergh meer dan een millioen
dollars 3.570.000) geboden voor de
filmrechten op zijn autobiografie „Spirit
of SI. Louis", naar de raam van het
vliegtuigje, waarmee hij in 1927 de eer
ste solovlucht maakte over de Atlantische
Oceaan.
Dit aanbod is het hoogste, dat ooit door
Hollywood voor de rechten op een boek is
geboden.
Lindbergh, die thans 52 jaar oud is,
begint corpulent, grijs en kaal te worden.
Maar hij is nog even verlegen als toén zijn
vlucht hem tot een nationale held maakte.
Onlangs heeft hij in alle stilte een bezoek
gebracht aan New York om er een lucht
vaartonderscheiding in ontvangst te
nemen. Na zich ervan te hebben over
tuigd, dat er geen fotografen of televisie
camera's in de buurt waren, hield hij een
korte toespraak, waarin tegen „de mate
rialistische wereldbeschouwing" waar
schuwde en verdween daarop weer zo snel
mogelijk.
Er werd ons dezer dagen een brochure
toegestuurd door 't R.K. bureau voor
beroepskeuze, Heemraadssingel 38, Rot
terdam. Dat is niets bijzonders, zult u
i zeggen
Tóch welWant, als u net als wij,
een dochtertje heeft, dat dit jaar van
school komt en absoluut niet weet, wat
zij wil, dan leest u die brochure met
extra veel belangstelling. Vanzelfspre
kend wilt u uw kind dóór laten leren,
't desnoods nog een bétere kans geven,
dan u zelf gehad hebt. 't Is zo kort
zichtig, om te denken och, 't is maar een
meisje! Als zij de huishoudschool gehad
heeft, is 't dik in orde, allemaal wegge
gooid geld die studie, want zij trouwt
toch
Dat laatste is zeker de bestemming,
waartoe God haar geschapen heeft, maar
toch zijn er zovelen. die niet trouwen cn
zijn zij werkelijk zo ongelukkig? O. L.
Heer heeft overal Zijn bedoeling mee cn
als een meisje een gped stel hersens
heeft, dan graag een middelbare oplei
ding. Al vindt zij een school op 't ogen
blik iets verschrikkelijks (mijn dochter
wil de ene dag balletdanseres, de andere
dag verkoopster, de daaropvolgende
helemaal niets worden en dan later mis
schien nog weieens moeder, want dan
ben je de baas van de snoepjesdoos!)
later, veel later, denkt u maar aan uw
eigen wispelturige tijd terug, zal zij u
dankbaar zijn, dat u eens alles voor haar
bestwil deedAl wórdt 't dan huis
houdschool (denkt u astublieft niet. dat
ik daar wat tégen heb, integendeel, ik
AOvertenTie
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen worden snel en af
doende verdreven door Togal. Er is
geen beter middel tegen dan Togal.
Togal baat waar andere middelen falen.
Togal zuivert door de nieren en is on
schadelijk voor hart en maag. Bij apo
theek en drogist f 0.95, f 2.40 en f 8.88
Een warm peignoirtje voor tic
kinderen voor koude dagen een
onmisbaar kledingstuk. Een leuk
vlot modelletje, dat zowel door jon
gens als meisjes gedragen kan
worden.
Voor de jongens nemen wij b.v
een effen of gestreepte stof, voor de
meisjes is een bloemetje op de stol
altijd aardig.
Het model is zeer eenvoudig en
daardoor gemakkelijk te maken.
Het patroon is verkrijgbaar in
maat 60, 70, 80, 90, 38 a 0,75.
C 795
Plak aan de adreszjjde van een briefkaart, naast en buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bech'ag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROUN, BE AT RU VUT RA AT If, ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Plak nooit meer aan f L— aan postzegels op een kaart., wat meer geplakt
wordt ts waardeloos.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291.
Bestellingen onder rembours worden met uitgevoerd.
Patronen worden niet geruild.,
heb ontzag voor wat daar gepresteerd
wordt), uw keus is dan gerechtvaardigd,
als u dit deed in overleg met 't bureau,
ons eigen Katholieke bureau voor be
roepskeuze, waar wij niet trots genoeg
op kunnen zijn!
Weet u, ik zou 't zo jammer vinden,
als mijne dochter .niet dat zou worden,
waarvoor zij aanleg heeft. En och, trouwt
zij later óók, net als haar moeder, die
't toen eigenlijk wel een klein beetje
zonde vond van haar goede baan, maar
er later nóóit spijt van gehad heeft, dan
is al die kennis immers nóg niet weg.
U kent toch het adres hè? Heemraads
singel 38, ik ga er eerstdaags ook met
mijn oudste heen
De aartsbisschop-coadjutor, mgr B. J.
Alfrink, zal op 22 April te Hilversum een
complex bejaardenwoningen van de R.K.
bouwvereniging St Joseph inzegenen.
Deze aan de Minckelerstraat gebouwde
woningen zullen officieel in gebruik
worden gesteld door de minister van
Wederopbouw en Volkshuisvesting, ir II.
S. J. Witte. Onder de Hilversumse
Katholieke ouden van dagen bestond
reeds vele jaren een nijpend gebrek aan
eigen woonruimte. Het nieuwe, uiterst
modern opgezette complex bejaarden
woningen maakt aan deze noodtoestand
goeddeels een einde.
Zolang het voorjaar nog op zich laat
wachten, verlangen .we naar stevige kost,
die onze lichaamsbrandstof kan aanvullen
We raken in de kou n.l. veel warmte kwijt
En daar zetmeel een uitstekende brandstof
is, doen we een extra schep aardappelen
in de pan of binden de pap wat dikker met
havermout, grutten of gort.
Naast al deze meelspijzen mag een flinke
portie groente niet ontbreken, terwijl ook
fruit geregeld op tafel behoort te verschij
nen ter vergroting van onze weerstand en
voor een goede spijsvertering.
Tomatensoep varkenslapjes, aardap
pelen, witlof/jus Appelcake.
Aardappelpuree, groene erwten met win
terpeen Pap van boekweitgrutten.
Balkenbrij of zure zult, aardappelen,
rode kool, jus Griesmeelpudding.
Gebakken lever, aardappelen .schorse
neren Yoghurt met beschuit.
Gestoofde makreel, aardappelen, sla van
veldsla rode kool en appel Havermout
pap met stroop.
Gebakken ei, rijst, gebakken uien, mos
terdsaus Fruitsla.
Stamppot van aardappelen en koolraap,
rookworst Rijst in bessensapsaus.
1. Varkenslapjes zijn in ongeveer 20 mi
nuten gaar. Zij kunnen het best eerst vlug
aan weerszijden bruin gebakken worden en
daarna zacht nagestoofd.
Witlof smaakt minder bitter, wanneer uit
het ondereinde van de 'stronkjes het pitje
wondt geboord. Wordt het lof klein ge
sneden gekookt, dan kan .het gehele pitje
worden verwijderd, nadat de stronkjes tn
de léngte zijn doorgesneden. Van lofkook-
nat, met water en een scheut melk verdund
kan een lekkere soep worden gemaakt.
2. Wie aan een heelblijvgnde erwtensoort
de voorkeur geeft, kan b.v. wortelerwten
kiezen.
3. Balkenbrij wordt in dikke plakken
gesneden, door bloem gewenteld en vlug
bruin gebakken, zult wordt eveneens ui
dikke plakken, koud opgedaan, desgewenst
met slasaus en een garnering van peter
selie of sla.
Houd een stuk kool achter voor een j
slaatje.
4. Bak plakken lever slechts kort. onge
veer 10 minuten. Het verkleuren van
schorseneren kan voorkomen worden door
de stengels bij stukjes tegelijk te schrap
pen en deze onmiddellijk in ruim water
met een scheutje melk te leggen..
5. Makreel, een vette vissoort, wint aan
smaak wanneer aan het sloof nat een wei
nig citroensap, azijn of tomatenpuree
wordt, toegevoegd. Voor de sla worden de
kool en appel fijngesneden, de veldsla al
leen goed gewassen en uitgeslagen.
6. Kook wat meer rijst dan nodig is
voor de warme maaltijd en houd een deel
ervan achter voor de toespijs van de vol-
Maak eer. einde aan dat
gekuch,zuiver Uw lucht
wegen van gevaarlijke
ziektekiemen met de
snelwerkende
jende dag. Reken op een kopje rijst circa
2 kopjes water.
7. Voor de stamppot kan genomen wor
den 1 kg. koolraap, 2 kg. aardappelen en
een flinke scheut melk. Het gerecht afma
ken met een weinig nootr-us' at of peper.
Rookworst in ruim water tegen de kook
aan houden, niet laten koken, niet inprik-
ken.
250 g. (3 kopjes) cakemeel of bakmeel,
125 g. weke boter of margarine, 150 g.
(een kopje) suiker, 2 kleine eieren. 'A dl;
(een half kopje) melk, zout, 2 appelen. 50
g- krenten of rozijnen, poedersuiker.
De rozijnen wassen en drogen. Een
springvorm invetten. De boter of marga
rine zacht roeren, de suiker op een paar
lepels na toevoegen en het geheel enige
tijd roeren, totdat de suiker niet meer
knarst. De eieren één voor één door de
massa kloppen. De bloem zeven met een
weinig zout en geleidelijk toevoegen. Het
deeg met de melk slapper maken en de
rozijnen er door mengen.
De appelen schillen en in dunne partjes
snijden. De helft van het cakedeeg in de
vorm overdoen en bedekken met de helft
van de appelpartjes. Deze met suiker be
strooien. De rest van het deeg er over
uitspreiden en een tweede laag appel
partjes dakpansgewijs er óp aanbrengen.
De cake in een matig warme oven in on
geveer l'i uur bruin en gaar bakken!
De cake laten afkoelen, Uit de vorm ne
men en desgewenst de bovenkant met
poedersuiker bestrooien.
Ongeveer 2 kopjes gekookte rijst. 3 dl.
(een flesje) bessensap, een half flesje wa
ter, 90 g. (6 eetlepels) suiker, 20 g. (2 eet
lepels) aardappelmeel, kaneel.
De rijst losroeren met een voi'k. Het
bessensap aan de kook brehgen. Hei aard
appelmeel aanmengen met het water én
het sap onder roeren ermee binden. De
saus op smaak afmaken met de Suiker en
desgewenst met kaneel. De rijst door de
saus mengen en het gerecht warm of koud
opdienen.
Gisteren is op de begraafplaats Oud Eik
en Duinen te 's-Gravenhage het stoffelijk
overschot van de Dinsdag overleden p.ud-
minister dr J J. C. van Dijk, ter aarde
besteld. Dr H. Holtrop, gereformeerd pre
dikant te 's-Gravenhage. sprak tijdens een
in de woning van de overledene gehouden
rouwdienst en in de aula op het kerkhof.
Een zoon van oud-minister Van. Dijk
bracht dank voor de betoonde belangstel
ling. Een groot aantal officiële personen
woonde de begrafenis bij.
's werelds besté hoestsiroop
Te Mogen is gisterenavond overleden
de zeereerw. pater Rogerius Burgers
O.F.M. De overledene bereikte de leef
tijd van bijna 90 jaar en was de oudste
Per Nederlandse Franciscanen. Onder
grote belangstelling heeft hij enkele
maanden geleden nog zijn 70-jarig kloos-
terfeest gevierd.
KLEIN NEST
Onder die ontelbare menigte is er slechts
één, die zwijgt. Het is Daan. Zijn hand
omklemt krampachtig z'n revolver. Als
een stenen beeld staart hij omhoog, ter
wijl het bloed uit een wond op z'n schou
der vloeit. Want de prins, die daar staat,
is niemand anders dan mijnheer Landon
en de beeldschone prinses, Stella in eigen
persoon. En de man, die in hun triomf
deelt en de prinses zo veelbetekenend had
toegelachen is graaf Andrea. Daans ver
bijsterde ogen staren haar aan: Zag zij
hem? Gedurende de fractie van een se
conde schijnt het of z'n blik wordt be
antwoord, want zij neigt heel licht en 't is
of haar lippen iets prevelen, alsof zij
dreigt bewusteloos te worden. Doch bijna
op hetzelfde moment herstélt zij zich' en
staart kaarsrecht als tevoren.
XXIII.
Overmand door een soort stompzinnig
heid wendde Daan zich af. Hij was zich
niet bewust van een of andere innerlijke
smart of lichamelijke pijn. Het was juist
alsof er iets zwaars op hem was neerge
komen en elke vatbaarheid voor indruk
ken had weggevaagd. Als in een droom,
als gehypnotiseerd drong hij door de
mensenmassa. Zo verdoofd was hij, dat hij
er geen notie van had, dat Anderson
steeds aan z'n zijde was en dat hij niet
hoorde, hoe angstig deze hem vroeg:
Hoe gaat het, ouwe jongen? Ben je
ernstig gewond?"
Het gejuich van de zegevierende me
nigte was nog steeds, zij het dan in min
dere mate, met geweerschoten vermengd.
Toen Daan door het gedrang heen was en
op de plaats kwam, waar de schermutse
ling nog steeds plaats had, moet hij zich
zeker vrij onzacht ruimte verschaft heb
ben, want hij ontving met of zonder
opzet een slag met een zwaard en zou
er nog meer gehad hebben, indien Ander
son de dader niet met de kolf van z'n
geweer had neergeveld.
Daan voelde een snijdende pijn in z'n
zijde, doch z'n geestelijke smart onder
drukte z'n lichamelijke pijn en hij ver
volgde gewoon z'n weg. Voor hij en
Anderson echter de „Gouden Kroon" had
den bereikt, begon hij te wankelen en
moest Anderson hem bijna naar de kamer
dragen, waar zij Nayior en Eurber hadden
ontmoet.
Toen hij weer bijkwam, lag hij op een
veldbed, terwijl Anderson en Grey over
hem heengebogen stonden en hem genees
middelen toedienden. Daan keek mat om
zich heen en toen hij Furber en Nayior
midden in het vertrek zag staan, keek hij
hen nieuwsgierig aan en wenkte hen met
een zwak gebaar.
Is het afgelopen? vroeg hij bijna on
hoorbaar.
Ja, ouwe jongen, alles is in orde,
hoor; maak je daar maar geen kopzorg
over. Je bent nogal tamelijk gewond, zei
Nayior sussend.
De prins heeft prins Yovan ge
wonnen? vroeg Daan, want op dat ogen
blik was hij er niet van overtuigd, dat
hetgeen hij op het balcon had gezien, geen
soort nachtmerrie of iets was, dat alleen
in de periode van zijn bewusteloosheid
was gebeurd.
Ja, hoor, hij heeft het glansrijk ge
wonnen, zei Nayior.
Het spande er om en het ging op het
kantje af. Doch graaf Andrea's voor
waarde werd ingewilligd en de soldaten,
die tegen ons vochten, schaarden zich aan
onze zijde, of kozen op het laatste ogen
blik het hazenpad, verklaarde Furber.
Wat was zijn voorwaarde? vroeg
Daan met gebroken, haperende stem.
Nayior keek verrast bij deze merkwaar
dige belangstelling bij iemand in Daans
toestand, doch hij antwoordde:
Och, hij verlangde de hand van de
Prinses. De Prins zowel als zij verzetten
zich, zoals Furber beweert, doch ik be
grijp dat zij toegaf, toen het een kwestie
werd, of haar vader de troon zou winnen
of verliezen. Wat kon zij anders doen?
besloot Nayior.
Neen, wat kon zij anders doen?
echo'de Daan schor fluisterend.
Hij zweeg even en keek naar het pla
fond. Het was hem aan te zien, dat hij
zich inspande om zijn bewustzijn niet te
verliezen.
Zijn er veel van onze mannen ge
wond? vroeg hij.
Neen, verzekerde hem Furber. Wens
daaromtrent gerust, Norton. Een paar m.in
hebben schrammen en sneden opgelopen,
maar er is niemand ernstig gewond. Ze i
zijn nu naar het werk teruggegaan.
Dat doet me genoegen, fluisterde Daan.
Probeer nog eens een teugje brande
wijn, ouwe jongen, smeekte Nayior hem.
Wij hebben om een dokter gestuurd. Hij
had al lang hier moeten zijn, voegde hij
er ongeduldig bij. Maar het is op het ogen
blik overal zo'n warboel en er zijn zo
weinig doctoren voor zoveel gewonden.
O, dat komt wel terecht, zei Daan j
onverschillig. Het komt best in orde met i
me. Maak je daarover niet ongerust. Eén
ding verlang ik echter en dat is, zo spoe
dig mogelijk naar huis te gaan.
Een ogenblik lag hij nog naar het pla
fond te staren zijn wimpers knipten en
z'n lippen bewogen zich alsof hij sprak,
ofschoon er geen woord uit hem kwam.
Op een gegeven ogenblik werd hij, bijna
tot voldoening van z'n vrienden, weer
bewusteloos en zo bleef hij liggen tot d»
chirurg kwam. Er heerste een dood.:e
stilte onder de kleine vriendkring van
Daan, toen de dokter zelf ook bijna
uitgeput hem onderzocht. Dan zei htj
in vrij goed Engels:
Hij is zwaar gewond. Ik zal een kogel
moeten verwijderen. Deze wond hier is
zeer ernstig, had hem moeten doden, maar
uw landgenoot is een zeldzaam sterke
man. Neen, hij kan niet vervoerd worden;
u zult hem hier moeten verplegen.
Zij slaagden er in de verschillende din
gen, die de dokter nodig had, bijeen te
brengen en zij sloegen hem met angstige
belangstelling gade, terwijl hij zeer handig
de kogel uit de wond haalde en het ver
band legde.
Ik zal een verpleegster zenden, zei
hij, toen hij met z'n werk klaar was; ten
minste als ik er een kan krijgen, want ten
gevolge van dit bloedbad zijn de zieken
huizen overvol. Men moet overal tegelijk
zijn. Wie van u zorgt voor hem en wacht,
want dat is absoluut nodig?
Ik zal bij hem waken en hem ver
zorgen, zei Anderson. Ga jij terug naar
het werk, Grey en maak de boel daar af!
Maar zou u niet gaan en ik hier
blijven? stelde Grey voor.
Met iets van zijn oude ruwheid, keerde
Anderson zich tot hem:
Neen, ik blijf; ga jij maar naar het
werk.
Later op de avond verscheen er een ver
pleegster op het toneel en zorgde met
rustige correctheid van haar beroep, voor
Daan. Want deze lag verschillende dagen
buiten kennis en al die tijd zat Anderson
bijna voordurend aan z'n bed en zag niet
angst z'n gelaat bleker worden en meer cn
meer vervallen, terwijl de eens zo krach
tige handen wit werden en vermagerden,
naar gelang de dagen voorbij kropen. Nu
en dan kwam er een boodschapper van
het werk met de groeten van Grey: alles i
ging goed; maar op zijn belangstellende
vragen betreffende de patiënt, kon Ander
son geen bevredigend antwoord geven.
Want het had er alle schijn van, dat Daan
langzaam dóór de vallei van de schaduw
wegdreef naar de heerlijkheid daarboven.
Zij waren in hun kleine kamer zo afge
zonderd, dat er geen geluid uit de straten
tot hen doordrong, doch Anderson vernam
van de dokter, dat alles nu weer rustig
was en dat Prins Yovan zo vast op z'n
troon zetelde, als het voor een Prins in
dat gewest van politieke vulkanen slechts
mogelijk was. Er had een grote optocht
plaats gehad, waarin de Prins en zijn
dochter met haar verloofde, graaf Andrei,
in de staatsiekoets gezeten, hadden deelge
nomen-
Wat betreft de ex-President, vernam
Anderson, dat die sluwe kerel de eerste
gelegenheid had te baat genomen om de
vlucht te nemen en met zijn luxe jacht
was ontsnapt en dat de ex-President Sla-
nomet zich op het ogenblik in zijn weel
derige villa aan het Champs Elysée te
Parijs vermaakte.
Dit alles was echter van weinig belang
voor Anderson, wiens hart en ziel gecon
centreerd waren op de uitgeteerde gestal
te, die op het veldbed lag- Een gezond
sterk gestel en een sober leven vochten
en streden voor Daan. Ondanks hemzelf,
en op de zevende dag opende hij z'n
ogen. Hij keek strak naar Anderson, die,
toen de zieke tekenen gaf dat hij tot het
bewustzijn terugkeerde, op z'n knieën
voor het bed neerviel en trachtte te spre
ken.
Het gaat goed zo, beste kerel; je gaat
goed vooruit, ouwe jongen, stotterde An
derson, die van blijdschap en verlichting
beefde.
Je bent al aardig aan 't beteren. Ken
je me, Daan? Ik ben Anderson, de man
die je van de drank hebt gered; herinner
je je nog?
Daan deed een poging om te glimlachen
en de grote hand te drukken waarin z'n
eigen, nu vermagerde bleke knuist ver
borgen lag.
Ja, je herkent me, hè? Dan is het
goed. Tk ben al die tijd bij je geweest en
ik blijf net zo lang bij je tot je beter bent,
hoor. Probeer toch vooral niet om te spre
ken
Met bovenmenselijke inspanning hield
hij z'n tranen in bedwang en slikte de
snikken weg, die dreigden uit z'n keel te
barsten.
De dokter zegt, dat je je heel rustig
moet houden. Ja. het is in orde zuster
Ik wind hem niet op, nietwaar, arme
jongen? Zo, nu zeg ik geen woord meer,
beloofde hij, toen de verpleegster hem met
gebiedend gebaar beval te zwijgen.
Gedurende enige tijd lag Daan met ge-
Sloten ogen én korte pijnlijke ademhaling, j
doch geleidelijk werd de ademhaling ge-1
regelder én stond de verpleegster, die z'n
lippen had bevochtigd, met een zucht van'
verlichting op.
Hij slaapt.
Hij genoot een diepe natuurlijke slaap
van enige uren en toen hij ontwaakte,
fluisterde hij zo zwakjes, dat Anderson,
die zich over hem heenboog, met de groot
ste inspanning het kon verstaan.
Het werk? hijgde Daan.
Alles in orde marcheert prachtig,
antwoordde Anderson met vuur. Dagelijks
krijg ik verslag van Grey; alles gaat naar
wens; heb daar maar geen zorg over,
denk er maar niet aan.
Kunnen we gauw naar Engeland te
rug? vroeg Daan.
Neen zeg riep Anderson. Hoor hem
eens Niet voor je helemaal beter bent.
Het komt er niet op aan, zei ik immers,
want het werk marcheert uitstekend
Zonder jou? zei Daan met een zwak
rukje van z'n hoofd. Hóe lang lig ik hier
al? Wil je het niet zeggen? Dat betekent
heel lang. Je zal in moeilijkheden komen,
Anderson, omdat, je je post hebt verlaten.
Laten de moeilijkheden voor mijn
part naar de duivel lopen, zei Anderson
driftig. Ik zou niet bij je vandaan gegaan
zijn. al was de hele brug in de rivier ge
stort en de hele spoorlijn opgeblazen. Zo,
nu weef je het en praten wij er niet meer
over. Ik ga terug, zodra jij met me mee
kan, maar geen minuut vroeger. Dus nu
weet je, waarom je ja moet haasten, beste
jongen.
In orde, zei Daan, ik zal zo vlug op
schieten als ik maar kan.
Hij keerde zich pijnlijk en met moeite
om en lag met z'n gezicht naar de muur.
Gedurende enige tijd toonde hij geen ver
langen naar conversatie en Anderson, dit
bemerkende, zinspeelde met geen woord
op de revolutie en de gevolgen ervan.
Met elke nieuwe dag namen de krach
ten van Daan zienderogen toe. In vele
opzichten was Daan een bewonderens
waardige patiënt, want hij nam alles in,
wat hem gegeven werd. Hij volgde ge
trouw de voorschriften van de dokter en
bezorgde de verpleegster absoluut geen
last, maar de opgewektheid, die het ge
wone zekere verschijnsel van een goed
verlopend herstel is, ontbrak bij hem. Zijn
eerste bewijs van belangstelling was, toen
Anderson, na bekomen toestemming van
de dokter, de oude houten pijp stopte en
'm aan Daan overhandigde.
De patiënt knikte glimlachend, zuchtte
diep en rookte zwijgend z'n pijp, doch het
was Anderson duidelijk, dat hij piekerde,
want de wenkbrauwen van de roker hin
gen omlaag en er lag een droefgeestige,
bezorgde uitdrukking in z'n diepliggende
ogen.
Hij heeft toch niets wat hem hin
dert? vróeg de dokter op zekere dag aan
Anderson.
Neen, wat zou hem kunnen hinderen,
dokter? vroeg Anderson enigszins bars.
Hij piekert alleen om aan het werk
te gaan en zal weer de oude zijn, zodra
ik hem mee kan nemen. Hij is met hart
en ziel bij z'n werk cn verlangt er naar;
dat is alles.
In gewone volgorde passeerde Daan de
verschillende stadia. Hij mocht opzitten,
dan in de kamer rondlopen en vervol
gens gaf de dokter toestemming, dat hij
in gezelschap van Anderson een kort
wandelingetje maakte. Doch tot hun ver
bazing sloeg Daan dit voorstel af.
Ik ben sterk genoeg om naar het
werk 'te gaan, zei hij kortaf. Beste An
derson, je hebt mij lang genoeg verpleegd.
De hemel weet hoe dankbaar ik ben!
Zonder jou zou ik er niet door gekomen
zijn, maar als je de Kroon op je liefdadig
werk wilt zetten, laat dan een rijtuig
voorkomen en rijd mij naar het werk.
Na ernstig beraad met de dokter en de
verpleegster, willigde Anderson het ver
zoek in en kwam de volgende morgen
een rijtuig voor.
Daan had een gevoel, of hij geen benen
had en moest er door Anderson in ge
holpen worden. Enigè ogenblikken lag
hij met gesloten ogen achterover tegen
het kussen, want de wereld draaide voor
z'n ogen.
Kan je 't hier donker maken? vroeg
hij; wil je 't dan doen?
Zeker, zei Anderson en liet de gor
dijntjes zakken.
Het licht is zeker nog te sterk voor
je ogen, hè?
Daan knikte instemmend en Anderson,
die meende hem een genoegen te doen,
keek door een smal kiertje van het gor
dijntje naar buiten en zei:
Wij gaan nu juist voorbij het paleis.
Het ziet er nu zo rustig uit- d?1 Je niet
zeggen zou, dat wij daar veertien dagen
geleden in een gevecht gewikkeld waren!
Daan zei niets, doch fronste z'n voor
hoofd en z'n lippen vormden een strakke
lijn.
Alles is rustig, of er mets gebeurd
is; alle winkels open, de Café's druk be
zet en de mensen wandelen rustig op
Daan gaf op deze beschrijving geen ant
woord, doch plotseling vroeg hij enige
ogenblikken later;
Wat is dat?
Een escorte huzaren, antwoordde
Anderson, van de lijfwacht. Wat zij
doen. O, ik zie het al: De Prins komt er
aan in z'n koets. Ja, hij is het! 'n Knappe
oude heer en wat groet hij de mensen
vriendelijk. Wil je ook even door het
kiertje kijken, Norton? De Prinses zit
naast hem!
Daan schudde z'n hoofd. Anderson die
nog steeds naar buiten tuurde zag de he
vige blos niet, die Daan's gelaat kleurde.
Niet? Je hebt gelijk.. Beter om je
maar kalm te houden.Knap meisje, die
Prinses.ik kan niet zeggen, dat ze er
vrolijk uitziet.misschien nog wat van
streek door het gebeurde. Geen wonder!
Het geluid van hoefgetrappel kwam
nader en dan hieven enige mensen een
Leve de Prins aan, dat door de ande
ren werd herhaald tot de stoet op de
binnenplaats van het paleis was gereden
en het hek werd gesloten.
Nu zijn ze weg, zei Anderson.
Ja, de Prinses is verdwenen, dacht
Daan. Weg, verdwenen uit mijn leven.
O, Stella, Stella! Vaarwel!
XXIV.
Ongeveer twee maanden later wandelde
Daan naar Selby Gardens.
De voetstappen van de Tijd laten zo
weinig afdrukken in Selby Gardens achter,
dat Daan geen enkele verandering in het
hem zo welbekende plekje kon ontdekken.
De heesters waren niet noemenswaardig
gegroeid in de kleine voortuintjes. Op no
10 was een nieuw, opvallend stel gordijnen,
dat hij zich herinnerde; de gepensionneer-
de zeekapitein rookte z'n pijp op de stoep
van no 8 en knikte Daan toe, alsof hij
hem gisteren nog gesproken had en de
oude politieagent, wiens geduid Daan en
z'n vriendjes in vroegere jaren dikwijls op
de proef gesteld hadden, door het ai te
brutaal belletje-trekken, stond nog ge
laten bij de Jantarenpaal, alsof hij nooit
weg geweest was.
Daan keek tersluiks naar de vensters
van het huis, dat door de familie Baker
werd bewoond. De gordijnen hingen er
nog steeds voor de „goede kamer", waar
destijds het gedenkwaardige souper had
plaats gehad.
Ja, alles was nog als voorheen. Alleen
hij was veranderd: in zoveel opzichten
was hij anders geworden dat hij zich
bijna als een buitenstaander, een vreem
deling voelde. Maar hij werd weer ge
heel de oude, toen hij de deur met de
huissleutel die hij nog steeds aan z'n
sleutelring had opendeed en in de
armen van z'n moeder viel.
Wat ben je laat Daan! zei ze. zoals
ze dikwijls had gedaan als hij bij Green
en Sheldon had overgewerkt.
Heb je een voorspoedige reis gehad
en maak je het goed? Ik kan je niet goed
zien er valt zo weinig licht hier in de
gang!'
Doch dat was het niet. Haar ogen wa
ren beneveld door tranen.
Kom in de keuken, jongen! Ik heb
een heerlijke biefstukpudding voor .ie
klaargemaakt maar daar zal je nu ze
ker je neus wel voor optrekken, na al dat
lekkers, dat je in die jaren hebt gegeten.
Nu zal de eenvoudige kost. die je arme
moeder je voorzet, je niet meer zo lekker
smaken als vroeger
Plotseling zweeg zij, want nu stonden ze
in 't heldere licht van de keukenlamp en
met een lichte schok in haar hartstre I:,
had de moeder de verandering in 't uiter
lijk van haar jongen onmiddellijk waar
genomen. Zij opende haar lippen, doch
bedwong de kreet van medelijden,, afkeer
en wrok tegen wat een wie, wist zij zelf
niet en zei uiterlijk heel kalm:
Je bent erg mager en bleek, beste
jongen, je schreef, dat je ziek geweest was,
maar ik kon niet vermoeden, dat 't zo erg
was, dat dat je er zo door veranderd
was.
(Wordt vervolgd).
