„De Harem" za
1 de naam zijn
Bent Liind komt kijken of ons
volk „ordentelijk en flink" is
.TIENDAAGSE VOOR WONING
INRICHTING"
Hoe later op de dag, hoe wijder de rok
Welterusten
Wêm
PAGINA 8
ZATERDAG 27 FEBRUARI 1954
GROOTMOEDERS
KRIJGEN LES
Mieke
Moeder...
Ja, die wist 't wel!
De lengte van de rok
Mouwen en schouders
Van lange mouwen wil geen coutu
rier meer weten, zelfs de mantelpakken
hebben dikwijls zeer korte mouwtjes,
die niet meer dan de helft van de
bovenarm bedekken. De drie kwart
mouwen zijn laag aangezet, vallen ze
wijd aan de bovenkant dan lopen ze
nauwer toe en sluiten dadelijk onder
de elleboog. Ze lijken wel enige pad-
ding te bezitten want de schouders
vallen iets breder. Dat staat wel ele
gant vooral bij mantels en tailleurs.
De taille en de rokken
Bij alle modellen zit het middel op
ijn plaats, de meeste japonnen hebben
a het geheel geen ceintuur. Dior lan-
:eert echter zeer eenvoudige leren
•eintuurs met overtrokkn gesp. Overal
-rijgt men haast de indruk dat de
aille ingesnoerd is.
De tailleurs
De mantels
De kleuren
Het décolleté
Garnering
De vermoedelijke successen
Bij ons volk moet liefde voor eigen
interieur aangekweekt worden
In vrijheid
Accent moet verschuiven
Zó zien Deense kinderen Nederland
„Hollanders spreken met doodsveraclitende
snelheid"
Net zo goed
T.iiuizen van
BETON ZINKEN
NIET"
Het Witte Kruis te Purmerend
zal eerstdaags een primeur in den
lande brengen: het organiseren van
een grootmoeder-cursus. Men is in
Purmerend n.l. van overtuigd, dat
„grootmoeders soms zeer onpaeda-
gogisch tegen hun kleinkinderen
kunnen optreden".
Ik behoor niet erg tot de gelukkigen,
wat prijsvragen betreft...
Als ik toch nog eens heel erg geluk
kig ben eerstdaags en zomaar vlotweg
een juweel van een huis win, dan zal
toch die naam van dat huis een puzzle
zjjn. Want weest U nu maar eerlük, een
knots van een villa kan nu eenmaal
niet zo kaaltjes zjjn boven de buiten
deur
En dan moet 't ook nog een naam zijn,
die volkomen bij ons huis én ons gezin
past. En vooral in 't laatste zit 'm de
kneep! Een probleem, waar ik mij suf
over peins Als goede huisvrouw
(zei U wat!?), betrek ik daar mjjn man
maar niet in, de stakkerd heeft toch al
zóveel zorgen aan zijn hoofd.
Als er 's avonds voor de zoveelste
keer gebeld wordt, zegt hij altjjd be
rustend „Huize Zeldenrust" Dat
vind ik nu helemaal geen naam, zegt
U zelf eens. Je zoudt er de mehsen com
pleet mee afschrikken (hetgeen natuur
lijk zijn bedoeling is, want de engel leest
zo graag).
Nee, iets van wuivende palmen, rui
sende dennen of lieflijk geurende bloe
men zou ik er in verwerkt willen hebben.
Echt iets heel aparts, zodat de wande
laars op de weg geïmponeerd blijven kij
ken, want natuurlijk staat dat huis
niet midden in de stad. U moet beslist
eens komen logeren, ruimte genoeg
straks in Ja. daar zit ik weer mt
die naam. Grijze haren krijg ik er va;
en zo'n peper en zoutlok op je voorhooft
is heus zo leuk niet
Nu kan ik lachen, als ik deze zorge
lijke regels lees, want sinds Zondag
toen wij samen uit de Mis kwamen ei
thuis de dochters met een stel vriendin
nen aantroffen, waarvan er een onver
wachts die dag onze gast werd en de
anderen ons uitbundig begroetten
Toen mijn man vergeefse moeite deed
om prinsheerlijk van zijn Zondagse
kopje koffie te genieten, maar daarvooi
geen schijn van kans had, zó belaag
de dat stel hem, tóen daagde 't in mij!
„O. rtiijn Pappa", klonk 't wel driestem
mig, een tikkeltje uit de toon, maai
niemand, die zich daar wat van aan trol
en de bezongene kon niet anders doen
dan met een spijtige blik op de dampen
de koffie, zijn armen om al die krij
sende meiskes heen slaan en mee bas
sen
Op de leuning van die jolige stoel
juichte ik door die jammerende Pappa
song heen: „De Harem" zal ons huis
heten, waarmee ik maar zeggen wil, dal
ik een schat van een Sultan heb
Boven: Grijze tueed. japon, model Jacques Fath, Onder: Wit in grijs
bedrukte japon waarbij de ruimte naar voren is gebracht. Modbl
Jacques Griffe.
DE FRANSE LENTE-MODE VAN 1954
Links: geplisseerd marine
blauwe mousseline op blauwe
serge. Model Pierre Clarence.
Al zijn de buitenlandse inkopers
nagenoeg allen verdwenen, in de
salons van de haute couturehuizen
blijft de drukte aanhouden. De
particuliere klanten beginnen nu
aan haar voor jaar sgarderobe te
denken. Daar de meeste dames bij
verschillende couturiers kijken voor
ze haar keus doen, is er geen zaak
of 's middags als de collectie ge
toond wordt, zijn alle stoeltjes
bezet. Helaas worden alle kijksters
geen koopsters. Als dat het geval
was zouden de couturiers gouden
tijden beleven!
Hoe verschillend de collecties
ook zijn en al trachten alle cou
turiers een persoonlijk stempel aan
hun creaties te geven, ze blijven
toch angstvallig in wat men hier
noemt: „la note de la modewat
vrij vertaald „in de lijn van de
mode" maakt.
Alleen de allergrootsten trekken zich
daar niets van aan. Balenciaga omdat hij
bezig is een eigen stijl te creëren, die
van „Madame Cle" en „Jolie madame";
Fath's aandacht valt dan op het een en
dan op het ander en iedere keer weer
is hij hevig geïnteresseerd in Dior, om
dat hij uit een model haalt wat er uit
te halen is. Daarna wil hij er niets
meer van weten en laat het achteloos
vallen, wel wetende dat veel van zijn
collega's er nog een jaar lang op zul
len voort borduren.
Dat alles maakt dat in de collecties
toch een zekere homogeniteit bestaat.
Alleen de modellen van een enkele
duidt de toekomstige lijn aan. Dit was
in het najaar het geval met de prin-
Advertentie)
Maar zy had t nog niet door - tot,
opeens, zij'tbemerkteMAÏZENA
ddt was het geheim van moeders
kookkunst. Maar... moeder zei bij
het kopen van MAÏZENA steevast
DURYEA en daarbij keek moeder
wel uit, dat zij geen andere kreeg.
Vandaar haar kooksuccessen. Nu
is ook zij zelf ervan doordrongen,
dat het heus wel de moeite loont op
die naam DURYEA te letten. In-
derdaad er is geen beter bind
middel voor groenten, soepen en
sausen dan MAÏZENA DURYEA.
sesse japon van Dior, die we nu met
eindeloze variaties de hele couture
door terugvinden, behalve natuurlijk
bij Dior zelf.
Dior lanceert dit seizoen het een
voudigste japonnetje wat er bestaat:
de robe chemisier. Om dit te durven
moet hij wel heel vast in zijn schoenen
staan! Hij weet dan ook dit overbeken
de jurkje een onnavolgbare chic te
geven en er een uiterst modern toilet
van te maken. Zo zelfs dat het ver
wende publiek van zijn première nog
enthousiaster werd dan bij het zien
van de meest kunstig gedrapeerde
japon.
De couturiers zijn het zo ongeveer
eens geworden over de lengte van de
rok. Dior heeft de zijne wat ver
lengd en de anderen hebben de hunne
wat verkort. Vast staat dat de gemid
delde lengte 35 c.m. van de grond
wordt. Het hangt van de silhouet van
de draagster af of dit iets meer of iets
minder wordt.
De wijde plooi- en plissé-rokken van
'e geklede toiletten laten het middel
nog dunner lijken. We vinden o.a. bij
Fath en Heim mantelpakken met plooi
rokken waarvan de plooien meteen on
der de ceintuurband beginnen.
De meeste tailleurs en de eenvou
dige allemaal hebben een nauwe rok
met een enkele plooi van achteren om
het lopen te vergemakkelijken.
Hoe later het op de dag wordt, hoe
wijder de rok moet zijn. Meestal ko
men er reeds bij de cocktail-japonnen
stijve uitstaande onderrokken aan te
pas. Zelden is de wijdte regelmatig,
verdeeld. Fath b.v. trekt de ruimte
naar achteren waar hij hem in een
paar plooien vastlegt en zo een soort
moderne queue vormt.
De avondjaponnen vallen meestal wijd
hoewel alle couturiers met enkele
lange nauwe avondtoiletten komen.
Die staan alleen vrouwen met een goed
figuur. Er gaat van dergelijke japon
nen een bijzondere bekoring uit. Ze
vragen geen garnering, de stof moet
echter mooi zijn en goed vallen.
De meeste tailleurs hebben onmoge
lijk korte basques, die net tot het
breedst van de heupen vallen. Eigen
lijk kan men hoe langer hoe minder
zien wat een tailleur en wat een deux-
pièces is. Temeer daar volgens de cou
turiers in het geheel geen blouses meer
gedragen moeten worden. Bij hoogslui-
tenden tailleurs wordt dit al jaren lang
weinig gedaan. Ook dit seizoen sluiten
de jasjes vrij hoog, onverschillig of het
wijde paletots of jasjes van een werke
lijke tailleur zijn. Sommige jasjes blou-
sen over een leren ceintuur. Fath daar
entegen wil het mantelpak zo strak heb
ben, dat hij het van de buste tot op de
heupen geheel van baleinen heeft voor
zien.
Christian Dior daarentegen lanceert
een soepel zittende tailleur, hij duidt
het middel aan, maar niet op overdre
ven wijze.
De mantels zfjn zonder uitzondering
naar het model van de heren-overjas
gemaakt, meestal reiken ze niet tot de
zoom van de rok. Onnodig te zeggen,
dat ze uiterst eenvoudig van Ijjn zjjn.
Dit model wordt zowel in eenvoudige,
als in de meest kostbare stof gemaakt
en wordt dus op alle uren van de dag
gedragen. De redingote, die deze win
ter nog een poging deed, heeft het op
gegeven en is nagenoeg verdwenen.
Alle couturiers zijn bezweken voor
de charme van de zachte pasteltinten.
Nooit werd zoveel zacht blauw en rose
gelanceerd. Blauw is mode in alle mo
gelijke schakeringen, tot donker-blauw
toe. Veel zandkleur, minder grijs en
een ongehoord feit in Parijs 't zwart
heet de mode uit te gaan
Van de zomer wordt het waarschijn
lijk door marine-blauw vervangen, maar
tien tegen een dat het in het najaar
weer algemeen zal worden gedragen.
De couturiers zijn al dikwijls tegen het
zwart opgekomen, maar tot nog toe is
het hun nog nooit gelukt het de klan
ten uit het hoofd te praten.
De halsuitsnijding is bijna altijd in
de breedte genomen en loopt tot op de
schouders. Aan de hals is hij maar wei
nig uitgesneden, soms iets meer van
achteren. Veel japonnen hebben de ge
wone V-uitsnijding, de diepte hiervoor
wordt meestal bepaald door de meer of
mindere gezetheid van de draagster.
Alle garnering is uit den boze; de ma
trozenkraag van Dior en enkele andere
en de grote herendassen die tot op
de zoom van de japon vallen en die
Fath lanceert, lijken dan ook al gauw
te veel van het goede. Vooral deze laat
ste zijn te opvallend om succes te heb
ben. Bovendien zijn ze makkelijk na te
maken, wat haar al meteen veroordeelt.
De matrozenkragen zijn meer of min
der groot en worden zowel op 'aponnen,
tailleurs als mantels gezien. De Marie-
Antoinette-fichu, die ook weer op komt
dagen, is aardiger. De piqué plastrons,
die men met een gomelastiek schoon
Witte zijde organdi japon, ge
borduurd met stro en witte
kraaltjes en met witte cn blauw
gestreepte zij gegarneerd.
Model Pierre Balmain.
kan wrijven, beloven opgang te maken.
Ze worden niet meer in de japon ge
naaid, maar zitten er los onder.
Er zyn er twee en beide worden
door Dior gelanceerd. In de eerste plaats
de ruim vallende robe-chemisier en dan
het dejeuner-diner ensemble. Dit is een
tailleur, maar inplaats van een rok,
heeft het mantelpak een meer of min
der gcdecollecteerde japon met korte
mouwen. Soms is het mouwloos en heeft
het alleen maar schouderbanden. Het
mantelpak kan op alle uren van de dag
worden gedragen. Met het jasje is het
een gewone tailleur en zonder dit een
eenvoudig avondtoilet. Dior neemt er
bij voorkeur comfortabele tweed voor
of flanel met een haarstrecpje, dat als
twee druppels water lijkt op de stof, die
voor herencostuums wordt gebruikt.
(Advertentie)
Kunt U niet slapen door rheumatiek,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpijnen,
neemt dan geregeld Togal. Togal ver
drijft snel en afdoende die pijnen en
U slaapt weer rustig de gehele nacht
door. Togal baat waar andere middelen
falen. Togal zuivert door de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.95, f 2.40 en f 8.88
Pierre Balmain ontwierp deze
Beige tweed mantel en japon.
De mantel is geheel afgezet met
Noorse blauwvos.
Op de vraag of dan niet het individu i
de verdrukking raakt en de massificati
in de hand wordt gewerkt, gaf mr 1
't Veld als antwoord, dat hij, die he
eigen karakter van het gezin minder be
paald ziet door de gevel, waarachter hc
leeft, dan door de wijze, waarop het d
woning heeft ingericht en sfeer heef
weten te geven aan het inwendige, he
De minister van Economische Zakei
Prof- fjj J- Zijlstra, heeft Vrijdagmidda
f ii e R'AJ "dutomóbiélententoon
stelling te Amsterdam geopend. Tijden:
de rondgang v.l.n.r. (op de rug gezien
mr±i e ft°os> W. Steinmetz, beidej
ivethouders van Amsterdam en ministei
Zijlstra
(Van onze Amsterdamse redactie)
LIEFDE voor de eigen woningin
richting, liefde voor het eigen
interieur", dat is het lofwaardig
streven, dat de Stichting Propaganda
Woninginrichting voor ogen staat en
waarom zij van 4 tot 13 Maart voor de
tweede maal in ons land een „Tiendaagse
voor de woninginrichting" organiseert.
Dit zal gebeuren door locaal tentoonstel
lingen van het goede interieur te houden,
terwijl tevens in sommige plaatsen bin
nenhuisarchitecten inleidingen zullen
houden. Daarnaast zijn er twee prijsvra
gen, een voor de volwassenen en een
voor de jeugd. Formulieren worden
daartoe in een oplaag van een half mil-
lioen verspreid. Kleurige aanplakbiljet
ten zullen op de komende „Tiendaagse"
ook de aandacht vestigen.
Op een door de Stichting'in Amster
dam gehouden persconferentie hebben
prof. mr P. J. Oud en mr dr J. in 't Veld
hun visie gegeven op de h.i. verantwoor
delijke taak, welke de stichting heeft,
namelijk dat deel van het bedrijfsleven,
dat nauw bij de woninginrichting is be
trokken, voor ons volk een gids te doen
zijn op de weg naar hogere stoffelijke en
geestelijke welvaart. Dat bereikt het
door zich niet alleen te richten naar de
behoeften van het publiek zoals deze
zijn, doch tegelijkertijd het verlangen
van de consument te brengen op een
hogere en betere behoeftebevrediging, op
de wijze als de laatste jaren boekhande
laren en uitgevers doen tijdens de Boe
kenweek.
De omgeving, waarin de mens leeft en
werkt, aldus prof. Oud, is voor zijn
levensgeluk van het allergrootste belang.
Wel voor de bouw maar niet voor de
inrichting van een huis kan de overheid
voorschriften geven, want dan zou zij de
gezinsautonomie aantasten. Het is ech
ter de plicht van de gezinshoofden (ook
de vrouw heeft in dit geval zeker recht
van spreken) om deze autonomie verant
woord te benutten en het „gezinskasteel"
zo goed mogelijk bewoonbaar te maken.
Wie deze taak goed weet te vervullen,
aldus de Rotterdamse hoogleraar, schept
in zijn huis een sfeer, waarvan allen, ge
zinshoofden en gezinsleden, de zegen
rijke gevolgen gelijkelijk ervaren.
HET scheppen van een goede gezins
sfeer is dus een zaak, die in vrijheid
moet worden verricht, maar daarvoor is
voorlichting nodig. „Wie wijs is, onder
zoekt alle dingen, en behoudt het goede;
maar hij aanvaardt ook het goede, dat
hem nieuw geboden wordt. Dit is de taak
van de voorlichting". En prof. Oud vond
deze propaganda-„Tiendaagse" daarom
van groot maatschappelijk belang, te
meer, daar zij ook de grote groep van
mensen met smalle beurzen zal bereiken.
Mr dr In 't Veld bracht als oud-minis
ter van Wederopbouw en Volkshuisves
ting in zijn toespraak natuurlijk de
woningbouw in het geding. Hij sprak als
zijn overtuiging uit, dat bij de tegen
woordige bouw in grote complexen,
waarvan men een dodende uniformiteit
vreest, de doelmatigheid en geriefelijk
heid van de woning zonder voorbehoud
moet praevaleren boven meer verschei
denheid in architectuur. Bij de auto, het
stoom- cn motorschip, de vliegmachine
heeft zich de schone vorm ontwikkeld
uit het toegeven aan de eisen van doel
matigheid. Zo dient het z.i. ook met de
woning te gaan. De oud-minister meende,
dat men in Nederland niet ontkomt aan
massa-productie; wij moeten streven
naar het best mógelijke product tegen de
laagst mogelijke kosten.
Beter dan zich te verzetten tegen het
feit, dat industriële opvattingen zich
meester maken van het bouwbedryf en
daardoor te trachten de wijzers van de
klok terug te draaien, is het, deze ont
wikkeling met bewustheid te aanvaar
den en in de goede richting te leiden
„Met wat gepruts aan geveltjes kom
men er niet", aldus de oud-minister, ,,d'
gevel noch de indeling van de arbeiders
woning biedt gelegenheid tot allerle
variatie. Het aceent moet zich verschui
ven van de architectuur naar de stede
bouw".
streven van de Stichting Propaganda
Woninginrichting in bedoelde strijd on
eindig veel belangrijker zal achten dan
iets meer verscheidenheid in gevel
architectuur. (Dat dit streven ook tot
excessen kan leiden getuige b.v. de
wanstaltige massa-bouw in tuinstad-Slo-
termeer in Amsterdam-Nieuw-West en
ook elders in ons land vergat de oud
minister te vermelden. Red.)
Over het probleem van de massabouw
zei spreker nog dat er om evenwicht
te krijgen tussen bouwkosten en huren
gestreefd dient te worden naar een
verlaging van het peil der bouwkosten,
zonder de kwaliteit der woningen aan te'
tasten. Integendeel, de kwaliteit zal nog
moeten worden opgevoerd, zoals b.v. een
tweede woonvertrek, centrale verwar
ming, warmwatervoorziening, douche-
of badcel, behoorlijke gelegenheid voor
de was, ventilatie, warmte- en geluids
isolatie. keukeninrichting, e.d.
Mr In 't Veld was verder van mening,
dat nu het maatschappelijke inkomen ge
leidelijk groter wordt, ons volk moet
worden aangemaand percentagegewijs
meer te besteden aan de huur en de
inrichting van de woning. Daarnaast
moet men het volk leren, dat het zich
niet hoeft te storen aan bepaalde mode
opvattingen. Eerst dan kan men komen
tot een smaakvoller en meer eigen
karakter uitdrukkend interieur.
Hanne Riis Vestergaard, Ingrid Dupont en Bent Liind twee meisjes en
een jongen uit Denemarken komen binnenkort naar ons land. Zij zijn n.l.
de winnaars van de hoofdprijzen in de opstelwedstrijd voor de Deense
schooljeugd, die, zoals bekend, verleden jaar werd gehouden ter gelegenheid
vaD het staatsiebezoek van LI. M. Koningin Juliana en Z. K. H. Prins
Bernhard aan Denemarken. De opdracht luidde: liet schrijven van een
opstel over Nederland. De wedstrijd werd uitgeschreven door het Neder
landse gezantschap te Kopenhagen in samenwerking met het Deense
ministerie van Onderwijs. De drie hoofdprijzen een reis van 14 da^en
naar en door Nederland zijn aangeboden door de Nederlandse ministeries
van Buitenlandse Zaken en O. K. \V.
Over het algemeen
waren de inzendingen
uiterlijk keurig verzorgd:
nagenoeg alle kinderen
hebben hun werkstuk
ken geïllustreerd met
kaartjes en foto's. De
deelnemers jongens en
meisjes van 13 tot onge
veer 17 jaar hebben
het onderwerp zeer
serieus behandeld en de
foutjes die sommigen
maakten, zal niemand
euvel willen duiden. Zo
bijvoorbeeld de 13-jarige
jongen uit Kopenhagen,
die het Noordzeekanaal
beschreef als de vaarweg,
„waarin zelfs schepen
van 100.000 ton varen".
En een andere jongen
schreef, dat in Amster
dam de huizen op palen
werden gebouwd, „maar,
zo voegde hij er aan toe,
tegenwoordig worden de
huizen van beton ge
maakt, omdat die niet
zinken". Een 15-jarige
jongen, die waarschijn
lijk had gelezen over de
dialectische vormen van
de Nederlandse taal,
schreef, dat „de Neder
landers naar hun taal
zijn ingedeeld in Friezen,
Vlamingen en de eigen
lijke Hollanders".
In nagenoeg alle op
stellen wordt met grote
bewondering geschreven
over de strijd, die Neder
land sinds eeuwen tegen
het water heeft geleverd.
De uitdrukking „God
schiep de wereld, maar
de Hollanders maakten
hun eigen land", is bij
velen bekend. Het grote
leed, dat de overstro
mingsramp van 1 Febr.
1953 veroorzaakte, wordt
in alle opstellen gememo
reerd. Over het algemeen
hebben de jonge schrij
vers ook de loftrompet
gestoken over Nederland
als zeevarend volk.
Met zeer grote be-
wondering is door vele
jongens en meisjes
meest ouderen onder de
deelnemers, geschreven
over het Nederlandse
Koninklijke Huis. Een
van de hoofdprnswin-
naars schrift: „Het heeft
natuurlek zorg gewekt,
dat er geen Prinsje is ge
boren, maar aan de
andere kant hebben de
vrouwen uit het Huis
Oranje bewezen, dat zü
het land net zo goed
kunnen regeren als een
man".
Hoofdprijswinnaar Bent
Lünd uit Aarhus oud
14 jaar noemt het Ne
derlandse volk „ordente
lijk en flink". De 14-
jarige Hanne Riis-Vester-
gaard roemt de Neder
landse zindelijkheid en
schrijft, dat de Nederland
se vrouwen zelfs haar
straatjes schrobben. Ze
schrijft verder met kin
derlijke ernst, dat Neder
land beroemd is gewor
den om zijn kaas, „die
wordt opgestapeld op
grote bakken en dan
wordt gedragen door
twee mannen'. Bij deze
passage had zij een
plaatje van twee Alk-
maarse kaasdragers ge
plakt.
De 13-jarige Ingrid
Dupont uit Kopenhagen,
de derde hoofdprijswin
nares, is haar opstel be
gonnen met een uitvoe
rige uiteenzetting over
de vorming van Neder
land in de IJstijd. Voorts
schrijft zij over de water
regeling door polders,
molens en gemalen, over
de talrijke sluizen en
dijken en over de taal,
die volgens haar kan
worden vergeleken met
„Belgisch" en Duits.
Er zijn cr meer, die
schrijven dat Nederlands
het best kan worden ver
geleken met „Belgisch".
Een 13-jarige jongen ver
zucht, dat de Hollanders
hun taal met „een
doodsverachtende snel
heid spreken''. En dan is
er tenslotte het 16-jarige
meisje uit Kopenhagen,
dat de indruk wekt reeds
vele landen te hebben
bezocht; zij schrijft n.l.:
„Nederland is niet zo
mooi als Frankrijk,
Duitsland, Italië of Zwit
serland, maar in ieder
geval is het een land,
waarnaar men terugver
langt als men er eenmaal
is geweest".
