RUIKT
HET ROOKT EN
DE „DARA" VOL
OP
PELGRIMS
Pa, moe, hun spruiten en geiten leveren veldslag
om plekje aan boord
mm
Meesterwerken van kunstvervalsers
De geschiedenis van een gouden
kroon
Afgunst om hegemonie derV.S.
het werelddeel Amerika
m
Zwaar
accent op economische
vraagstukken te Curacas
De kwestie der waterwegen
D
D1
mm m
Faroek betaalde wel eens niet
522ste STAATSLOTERIJ
vïï oil 88 o| lil67 099 992
SS 335 372 433 1 li 58
0'
PER SCOOTER DE WERELD ROND
Zóveel volk, dat je er
angstig van werd
den bosch overleden
Meesterwerken uit
Sao Paulo
Instelling commissie
voor muziekonderwijs
Parijse politie exposeert
Correctie Staatsloterij
Communistisch probleem op tiende
Panamerikaanse conferentie
Twee opmerkingen in Brussel
DONDERDAG 4 MAART 1954
PAGINA 7
Pa verovert een vierkante
nieter dek
fan deze Passagieren ver#lie,,d
MIDDEN-
v unc SFIGUUR TE
Even heerlijk
Centraal Museum te Utrecht
Belangrijke gebeurtenis in het
Van 6 Maart tot 3 Mei zal de befaamde
collectie meesterwerken uit het Museo
del arte van Sao Paulo te gast zijn in het
Centraal Museum te Utrecht. Deze verza
meling werd op initiatief en door de daad
werkelijke steun van de senator en pers-
magnaat Assis Chateaubriand en zijn
vriendenkring na de tweede wereldoor
log bijeengebracht in het korte tijdsbestek
van 6 jaren.
Geen van Meegeren
4e Klas
12e lijst
239 ?f3 488 III I?9 299 300 333 404 442
448 710 713 77? 225 528 564 599 610
609 Hf 908 996 997 739 762 778 804 837
381 52?' 801 819 «12 l83 650 666 668 b83
7018 048 SS? SÜf'SSHJS )47 160 169
»g SS 853 «g 724 SS 58
57§? SS'To! II ff9 920 S 213
Meer belangstelling
dan Venus
Met stille trom
Brieven van Karei de Grote
,,/Vu is het echt
E A vaart weer. Eindelijk. Het leek wel, alsof
se nóóit uit Basrah zou, weg komen, waar ze gemeerd
lag aan een kade, een eindweegs de grote, brede
rivier op, d\e (jaar de samenvloeiing is van Euphraat en
Tiaris. Eio kaae was als alle kaden: breed, maar vol oud
ijzer, grote buizen, kisten, kratten en loodsen,. En er ston
den schijnbaar achteloos neergerangeerde spoorwagons,
waartusseitdoor allerlei mensen liepen te nietsdoen: be
wakers. He passagiers moesten zich om zeven uur melden.
Dat is al net ais by de luchtvaartmaatschappijen, waar je
ook altijd een uur van te voren aanwezig dient te zijn. De
mensheid sonynt Haar eigen techniek, de vooruitgang daar
van, gepaara gaande met steeds snelleretijdschema's niet
te kunnen bijhouden
INMIDDELS groeide de massa. Er fewa-
I°?n „J,?,, an»e sloebers, er kwamen
°°kme' zeurende kinderen
en ba ar®. Er kwam, eerlijk
gezegd, ti_ opdagen, dat je er een
beetje S S van werd: sjouwers met
grote P met opgerolde biezen mat
ten e®.Z m®' de in het Oosten voor-
alles D are benzineblikken mannen
met rt stalletje-op-wielen, waar
jc a th!, eerbare, doch blijkbaar
wel eet jare r0lIMnel kunt kopen> koffie-
e» lit0Pers, geldwisselaars en
schril4 le blijkbaar van mening wa
re®' tó passagiers nog wel wat
z°u. n iiin ,1!Vei'dienen, omdat er altijd
"e mneteii i„ *?og gauw het een of an-
def m,:S'nvu»en, of met hun douane-
fori®al,te,ten geen raad weten.
^a'ormapSvS'eï's! Ueze unieke collectie.
^an hiriif? magere afgetobde vrou-
w.cnjo7Pn kinderen, mitsgaders de
uité® c°Uectie verpakkingsmatë-
riuMrierrle avfi^?nder tal van "fraai" be"
sC J vnnvL^ lkketl koffers dat alles
^ri ra" zep t imd ora "b®1 het stoomschip
•I -«lmn Wezen, op weg naar een van
n nn zi;„a 1 bavens, die het zou aan-
d°an °PpFJn reis naar Karachi.,
a wêk!? Smgen open, de bewaker
w ffintf r^Wst, de massa Zette zich in
beweg 8- h)e mannen begonnen te du-
we?inHerpn0chten' de vrouwen te gillen,
de k® h nog harder te 'huilen. De kis-
ten' -Idranï,er,si°uwers bezweken onder
bet a VraS' blikkert rolden over de
grond- geng blaatten geiten ook tot
de j? ^ncr - .orend enoch er ge
beurde g veel meer. Maar W. D. weet er
niets n- Hij stond namelijk opeens,
met s® ®r en al, vijftig meter,in de
richting an de „Dara", die nu eindelijk
vaart. Gelukkig.
DE mensen zitten op het dek: die van
dat hek in Basrah. Alle vrouwen
en de sloebers, de geiten, de benzine-
plikken. houtvuurtjes, de honderden
kommetjes en potjes met smeerseltjes de
afgrijselijk beschilderde blikken koffers
met van-75-vóór-10-eents-hangsloten, de
biezenmaifes, waterpijpen, de fietsen,
do wekkers en het meegebrachte wasgoed,
alles hg hangt, staat en krioelt op de
dekken, daarY nog zo leeg waren.
Vraag te verten gemaal is gegaan. Dat
!SJ fien onde..,T u e customslui hebben
'e tion de vieze d® paspoortlièden
doorgesnuffeld ene° beduimelde boekjes
d u hebben vanrt sjouwers van Bas-
aan ..wcliiks aX De beide gangways
- n m®ter breed - hebben
ma'ssa er óp wilde"0"1"0" gehad' toen de
Vandaar dat er dus die morgen om zeven uur niemand
anders voor het grote „Port-No admittance"-hek naar de
ligplaats van de „DARA" stond te wachten dan een zekere
W. D., vergezeld van een scooter en omringd door een mé-
nigte van arme sloebers, havenwerkers, die sigaretjes
rookten, ivaardoor de atmosfeer tenminste iets van haar
onaangename lucht verloor. Het hek werd bewaakt door
een man, die geen enkele taal sprak, behalve het door ieder
een verstaanbare schudden met zijn hoofd. Hij had kenne
lijk de opdracht niemand, maar dan ook niemand dóór te
laten en dat moet weer in verband hebben gestaan met het
feit, dat het de lui van de „customs" er nog niet waren.
')n °nz® correspondent)
"^/jaat^de"1}, °ntslieP in de ouderdom
va" oP het gebiert Adi'iaan Verhoeckx,
®e."dcnstandsleven het georganiseerde
1111 buiten de „t.bekend® figuur, ook
verrj£te. waar hij woonde en
?,"onstVandshgoAaretl diende hij de R. K.
De families willen aan elkaar blijven
hangen gelijk de vliegen, die nu op het
eten zitten. Pa wil met moe (of met méér
moé's, want dat kan in bet Oosten im
mers) en met alle spruiten, plus de voor
noemde blikken, geiten, biezenmatjes en
boodschappentassen tegelijk aan boord,
maar dat gaat niet. Dus gaat hij voorop
om een vierkante meter dek te verove
ren. Hij zet dan een van de koffers ergens
neer en tracht terug te komen teneinde
moe te bevrijden uit het gepeupel. Hij
moet daarbij tegen de stroom in vechten,
hetgeen warempel niet meevalt, want de
vijand is fanatiek en dringt op met behulp
van de als ramplaal te gebruiken opgerol
de matten. Maar pa geeft niet op, bukt
zich en kruipt tussen de benen van de
tegenstander door naar de railing, schiet
daar tussen door en weet zo tóch bij moe
te komen, die met een soort Keulse pot
op het hoofd waarin de inmaak te
gelijkertijd een oogje op de kleinen tracht
te houden, voor zover dezen niet tussen de
honderden andere kleinen zijn verzeild
geraakt, of tezamen met een toom geiten
aan boord zijn gedreven.
Dit alles is slechts een voorbeeld. Eén
voorbeeld'van één pa en één moe met één
serie kinderen. Zo zijn er een paar hon
derd.
ZO vechten we' door, twee, drie, vier
uren lang. De boot op, de boot af.
Tegen de railing, tegen de loopplank, te
gen de scheepswand. Met al de manden
en kratten, gammele dozen-aan-een-touw-
tje, kippen, die als een vleermuis aan
een plafond, aan de poten en met de kop
naar beneden worden vastgehouden om
straks, bóven, met een ander touwtje aan
de verschansing te worden gemeerd.
Daarboven, waar het gevecht langza
merhand luwt, nu iedereen ergens enkele
vierkante centimeters heeft gevonden en
zich een soort „eigen terrein, verboden
toegang" begint te bouwen van het in
overvloed meegebrachte zware koffer
materiaal. Daarboven, waar, naast de op
schriften „no smoking" de vuurtjes van
houtskool al gloeien, omdat het eten dient
te worden klaargemaakt, naast de kleine
Ali Mohammed, die op een potje zit, want
dat moet óók doorgaan. Daarboven, waar
de mannen na hun veroveringstocht zich
neervlijen op het dek en uiterst kalm
en thans volkomen onbewogen kijken
naar diegenen, die pech hebben gehad,
omdat er voor hen niet al te veel ruimte
over is. Daarboven beginnen nu de kra
nen te ratelen, de lieren te draaien, en
stoom te sissen, omdat die onbegrijpelijke
warwinkel van oud ijzer, dikke buizen,
kisten en kratten blijkbaar óók nog mee
moet.
De dekluiken gaan open, ze geven het
binnenste van het schip prijs, gelijk een
doorsnede-op-schaal of als een blik in
het binnenste van een kijk-eens-hoe-goed-
dit-is-matras op een tentoonstelling. Je
ontwaart met één oogopslag al de dekken,
dieper en dieper. De binten, de balen en
zakken en kisten, de tunnel, waardoor de
schroefas loopt. Drie, vier, vijf dekken
diep kijk je, en twee of drie daarvan
worden warempel óók al bevolkt door de
passagiersDe kisten en dozen, de kin
deren en de grijsaards krioelen ook daar
al. De potjes en pannetjes beheersen ook
daar de bodem, gelijk ze dat doen op een
gezellige oude-rommelmarkt in het dege
lijke Nederland. De kinderen hollen en
draven al heen en weer ze zijn al ge
wend blijkbaar en voorzover moeder
tijd heeft let ze nog op haar kroost ook.
Ze heeft het namelijk nogal druk van
wege de was, het eten, de grens van haar
domein, de allerkleinste, die ze de borst
moet geven, het houtskoolvuur, dat bijna
uitgaat bij gebrek aan lucht daar diep be
neden en nog veel meer.
ÏSijn alle kinderen er trouwens wel? Zou
er niet eentje achter zijn gebleven tussen
het gekrioel daar beneden? Ergens ver
zeild geraakt in een ruim tezamen met
de balen suiker, de dadels? Maar de rui
men zijn al dicht, de kranen, de lieren en
de takels rusten. En van de kade is niets
meer te zien: we varen immers al. Ein
delijk.
Zo ziet het er uit, zo gaat het toe op
een schip met pelgrims. Pelgrims,
gekomen uit de verre streken, uit het
land langs de Perzische Golf, waar ze nu,
de een na de ander, in kleine havens weer
worden afgezet, of nóg verder meegaan
naar Karachi of Bombay.
Pelgrims, gelijk deze, arme, doodarme
mensen, die hun hele leven soms sparen
om de tocht naar de heilige plaatsen Cur-
rie, Karbala of Nedjef in Irak te kunnen
maken. Ze hebben soms een paar honderd
kilometer gelopen, ze hebben ook de
kleinste meegezeuld en het eten voor een
paar maanden. Ze hebben hun vijf en ze
ventig gulden betaald voor dat plaatsje
aan dek en de gevechten moeten leveren
om eróp, eraf, nu wéér erop en straks
weer eraf te kunnen komen.
De kippen-aan-een-touwtje weten van
niets, de straks te slachten geit evenmin.
De kinderen zitten op het dek even heer
lijk op het potje als thuis in de hut in
de woestijn of verloren tussen de wilde
woesten bergen, als ze daar potjes hebben.
Nu, midden op zee, zitten de vrou
wen op het dek, in lappen gewikkeld.
Op gezette tijden wordt er gebeden,
krijgen de kleinen een terechtwijzing
maar nooit slaag, want dat kent de
Mohammedaan niet roken de man
nen en zwoegen de vrouwen. De „Da-
ra" vaart. De luiken zijn dicht en ver
bergen weer het binnenste. Er wordt
gekookt aan de railing, maar ook tus-
deks. Het rookt er en het ruikt er. Het
wasje wappert in de wind. De geiten
blaten en een magere kip zoekt troost
op een rol kabeltouw.
En hoven klinkt de voorname gong
zijn ding-deng-dong door de gangen
rond de eerste-klashutten. De tafels in
de diningroom zijn al gedekt met
schoon, helder en voornaam damast.
Het zilver glanst en het water in de
karaffen is zó uit de ijskast.
De „Dara" vaart". Eindelijk. Want
het leek, alsof we nóóit zouden weg
komen
WIM DUSSEL.
De beroemdste meesters uit de geschie
denis van de schilderkunst van de Itali
aanse renaissance tot de moderne Fran
sen, zijn vertegenwoordigd met werken
van zeer hoge kwaliteit: Mantegna, Mem-
ling, Holbein, Titiaan, Hals, Rembrandt.
Poussin, Van Dijck, Velasquez, Goya,
Lawrence, Constable, Delacroix, Corot,
Courbet, Manet, Degas, Renoir, Cézanne.
Gauguin, Van Gogh, Toulouse-Lautrec.
Bonnard, Picasso, Modigliani.
Na Parijs en Brussel heeft thans voor
Nederland Utrecht het voorrecht deze
meesterwerken te herbergen.
De minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen heeft besloten een com
missie in te stellen die tot taak heeft hem
rapport uit te brengen inzake het vraag
stuk van subsidiëring van instellingen van
muziekonderwijs, in zoverre deze zich de
vakopleiding van toonkunstenaars ten
doel stellen, alsmede inzake de erkenning
van' de examens van deze instellingen-
In deze commissie zijn benoemd: tot lid
en voorzitter: M A. Reinalda te Utrecht;
tot leden: prof. H. Andriessen, Ir J. L.
Bonebakker, dr P. Cronheim, A. Jurres,
S. de Jong, ir C. Raedts, dr A. Schepmaa
prof. dr A. Smijers en dr H. van Velt-
hoven. Secretaris is de heer B. P. Wage-
mans te Voorburg, referendaris aan het
departement van O- K. en W
kWi
door 'rfuf^Sing met hart en ziel
amen vijf' „YlYer. en organisatietalent
bstionale bakkerijtentooa-
naraelÜk drie 'n D'-'n
§fjn arbeid za» ?egen en ®én in Delft,
^ardeerd- toen hil Va" hogerhand ge'
n°emd °t ridder in de orde van
Pmó werd tm *"J op 19 Juli 1952 be"
ö/aS^Nassau01 »dd®r
Al WORDT NAGUIB afgezet en al
breekt er weer een paleisrevolutie uit,
al zit de afgezette Naguib in zijn villa
achter een hoge afrastering van prikkel
draad, hij mag er dan weer uit zijn: in
het voormalige koninklijke paleis wordt
de grote veiling van Faroeks schatten
voortgezet.
Het zijn nu handelaars in oude munten
en enkele numismatici geweest, in totaal
een veertigtal, die elkander de mooiste
stukken uit de muntenverzameling van
de verbannen monarch betwist hebben.
Faroek zal de politieke gebeurtenissen
in Egypte uiteraard met de grootste be
langstelling volgen, maar misschien inte
resseert hem nog het meest, waar zijn
voormalig bezit heen gaat en wat er voor
betaald wordt.
Voornamelijk Amerikanen, Engelsen,
Fransen en Spanjaarden, waaronder en
kele dames, boden tegen elkander op.
Negen dagen achtereen. Wat ze betaald
hebben, zal misschien nooit bekend wor
den gemaakt.
Ongeveer twintig procent van de hele
collectie bestaat uit zeldzaamheden. De
rest is van weinig importantie, alhoewel
toch waardevol en tevens bevindt er zich
een aantal vervalsingen onder, die in
middels evenmin waardeloos zijn, al was
het maar alleen, omdat ze tot beroemde
collecties hebben gehoord.
Enkele series valse munten bogen ten
deze op een stukje historie. Voorts zijn er
gouden duplicaten van zilveren munten,
die om de een of andere reden geslagen
werden.
Dergelijke munten werden soms door
Faroek veel te duur betaald. Er is er één
bij, waarvoor hij vijftig duizend gulden
neerlegde, terwijl het ding niet meer dan
50P gulden had mogen kosten.
Maar ja, zoiets overkomt elke verzame
laar weieens. Merkwaardig is intussen, dat
Faroek lang niet al zijn zeldzame munten
betaald heeft.
Er Is b.v. een Amerikaanse munten-
handelaar, die bij de Egyptische regering
een aantal munten tot een totale waarde
van meer dan twintigduizend gulden als
zijn eigendom heeft aangegeven en daar
om eist, dat ze hem óf geretourneerd wor
den óf dat het bedrag, hetwelk er voor
zal worden betaald, aan hem geremitteerd
wordt.
De Amerikaanse regering heeft al bij
voorbaat beslag laten leggen op een
unieke gouden munt, die spoorloos ver
dwenen was en plotseling in de. catalogus
van Faroeks muntenverzameling bleek
voor te komen.
Van de Amerikaanse ambassadeur te
Cairo kreeg de Egyptische regering het
verzoek, voor haar een gouden twintig
dollarstuk te reserveren. Hiervan is er
in 1933 een serie te Philadelphia geslagen.
Om de een of andere reden werden ze
nooit in omloop gebracht. Er werden er
echter negen van gestolen. Acht konden
teruggevonden worden. Maar de negende
bleef zoek.
De Egyptische regering kreeg nog een
eis binnen en wel van een Amerikaans
juwelier. Het gaat niet om een kostbare
munt, doch om een der beroemdste bril
janten ter wereld, de „Neghma el Sciark"
ofwel „Ster van het Oosten". Deze briljant
van vier-en-tachtig karaat werd door
Faroek kort voordat hij van de troon
gejaagd werd gekocht. Hij betaalde slechts
een voorschot. De Amerikaan eist nu nog
zes-en-een-half millioen gulden. Maar de
briljant is nergens te vinden. Faroek zegt,
de kostbare steen te Cairo in de brand
kast van het paleis te hebben achter
gelaten.
(Van onze Parijse correspondent)
De Parijse politie heeft jaar in jaar uit niet weinig te stellen met
vervalsingen en met namaak op kunst- en ander gebied en liaar zolders
bergen heel wat voorwerpen, afkomstig van processen of inbeslagnemingen.
l)e politie van Parijs is daardoor op het denkbeeld gekomen er een
speciaal museum mee te vullen, dat een bron van lering kan bevatten
voor verzamelaars endeskundigen. Ze is begonnen met een deel van
dnt kunstbezit te exposeren. Dat is dan de eerste internationale tentoon
stelling van vervalsingen. Schilderijen, tekeningen, beeldhouwwerken,
meubelen, munten vooral uit de oudheid, want als men ze tegenwoordig
te pakken krijgt, worden, ze versmolten bankbiljetten, boeken, porselein,
zelfs echte gouden of. zilveren kunstvoorwerpen, tot zelfs kantwerken en
japonnen toe, vragen de aandacht; vaak meer om de geschiedenis die er aan
verbonden is, dan om de voorwerpen zelf.
Ecu dicht en volgepakt dek, ivaarop
iedereen een plaatsje zocht tussen de
kratten, dozen, matten en lappen.
Voor deze historie van de publieke mis
leiding hebben ook tal van verzamelaars
iets afgestaan. De grootste beroemdheden
werden evenwel geweigerd. Want niet
alleen het publiek werd bij de neus ge
nomen. maar ook erkende deskundigen
blijken er van tijd tot tijd te zijn in
gevlogen. Deze deskundigen waren op de
tentoonstelling niet bijster gesteld. Zo
heeft men geen enkele Van Meegeren
kunnen loskrijgen, niettegenstaande h'J
een wereldnaam als vervalser heeft ge
kregen en het werd verder betreurd dat
het Louvre-Museum dat wel vervalsin
gen van oude kunst van de zolders heeft
willen halen, de beroemde tiara van Sai-
tapharnès niet heeft willen afstaan.
Het publiek is toen de inrichters der
tentoonstelling te hulp gekomen. De af
wezigheid van die gouden kroon werd
namelijk zodanig gehekeld dat in de
tweede week van de tentoonstelling het
Louvre wel verplicht werd het kleinood
een zeer mooi ding voor de dag te
halen en in bruikleen te geven. Slechts
op die manier kon men er aan ontkomen
In de categorie nieten dient te worden
toegevoegd: 7481; verder moeten de lot
nummers 8839, 8843, 8851 en 8859 in deze
categorie zijn resp.: 8939, 8943, 8951
en 8959.
HOÜE PRIJZEN
.„000 2234 f,,h„
Log 3864 70CI4 4?.,15203 16172 19152 f 10«ll 5463 7912 9644 12758 19781 ƒ400 2141 3135
SS2 2579 30^5 kL?4 S367 1 0082 11660 13840 14053 14200 17555 19040 ƒ300 1452 1819 2100
f tn09 16144 Tr^?32 6296 7039 8136 9029 102öl 1°599 10012 10664 l2487 l2300 12948 13348
ïsv 8°49 18072 18327 18510 19260
20,S0 121 ijl 538 621 622 737 918
731 775 866 an?. I63 189 399 453 600 653
„ill 228 397 902 911 936 950 965
3036 490 590 605 682 685 842 877
*764 885 9O9 937 322 436 524 569 570 611
«080 104 lil §§1 478 564 643 676 728 729
«080
figg b:.'b <15 745 Sïl a0J-
,009 125 W8 24957 |°2i 980
189 20S 664 643 676 728 729
668 696 '715 vjS 257 461 468 510 533 610
871 939 329 417 488 535 633 664
g027 124 385 409 467 489 520 543 551 689
"gio 996 242 284 287 401 465 585 597 859
l(829 945 380 396 457 525 597 640 735 785
Prgzen van 80,
11U49 144 386 800
12094 194 307 441 477 609 631 640 662 708
732 803 842 956
18097 275 295 374 536 557 574 726 828 861
899 953 955 986
14004 098 395 480 579 650 670 769 791 822
901 947
15068 128 135 329 333 334 343 644 953
16005.010 240 334 335 370 415 827 836 919
926 980
■11026 234 241 475 791 915
18097 105 391 437 603 610 815 821
19053 164 182 224 256 263 388 457 508 714
733 772 970
20364 413 548 582 625 783 890
21206 216 239 272 447 504 613 650 821 931
940
193 221 237 263 130 138 147 1H1
411 442 47„ 271 279 326 339 352
f-Lj «R6 587 592 480 300 334 037 567
57^ 972 990 994 til 2 649 650 655 657
394
2013 052 44Q ^40 2°0 281 314 318 385 429
431 4?g 694 699 7?I 394 509 532 546 621
622 96O 991 6 771 803 SU 815 876
S'»!2 21? 250 256 Ï22 110 II3 157 186 199
41,29 422 458 5r§ L37 174 306 338 358
719 7,22 non IQ? 858 878 890
804® J?? 52? 141 182 216 247 354
377 712 791 12? 232 595 603 620 656
71,3 Ü2 lli Qi7 l?l 766 799 853 870 875
886 222 o67 069 2q7 ?5° 943 959 965 978
6039 056 067 069 097 133 139 186 212 217
281 293 315 361 407 432 434 439 456 500
535 551 558 606 633 688 690 702 740 804
cq7 844 859 894 911 925942 965
887 nAQ 052 065 non nóS
701 778 849 870 883 839 843 851 859
<U1 7 to ÖHJ öJti;. m* 197 142 IRQ oia
2tf7 229 250 285 344 365 407 448 469 475
936 944 945
Ujüö
Ülfi? 581 '583 611 629 653 6?5 G88 698
561 563 qq3 «39 843 «51 S5a
477 507 527_ 5914607.-636 752 882 916 934
(UI 092 097 133 140 147'152 174
au 741 274' 281 479 481 503 5Ï6 532
214 rl 1 fin 629 653 R75 koo
NIETEN
12022 071 072 084 115 141 144 298 304 321
326 428 443 457 462 468 492 555 562 612
644 666 685 700'706 707 718.726 746 833
857 866 877 894 903 916 950 964 982 988
992 996
13009 037 073 089 101 133 151 168 224 230
245 268 354 471 511 528 542 556 581 587
635 674 684 707 738 748 781 802 842 843
851 876 960
14110 113 121 130 162 194 248 292 296 316
320 327 383 444 493 494 578 582 591 624
637 653 705 752 772 780 813 816 818 845
867 868 884 919 960 963 971
15043 106 109 114 136 165 176 212 214 226
241 284 308 320 321 344 385 467 491 517
526 541 542 563 573 608 654 739 743 747
784 822 841 843 851 863 867 874 900 951
18044 048 110 118 122 139 146 167 168 193
197 213 228 234 256 326 345 346 377 393
425 '437 491 506 519 520 531 536 541 564
576 647 714 716 746 780 797 803 832 850
876 S93 894 913 934 961 981
iimn 034 064 084 130 140 197 206 255 268
?S3 284 448 470 471 479' 484 486 490 501
§26 553 603 619 646 780 829 846 886 932
942 972 SS? 250 264 294 353 372 400 405
l®030 161 ïr,3 524 538 547 551 593 647
4(6 486 493 50o
,m Sïo 082 103 127 142 169 214 270
3Sö 300 428 476 487 498 521 529 530 548
5?B RR4 ROl 654 656 669 698 717 752 781
793 7?6 09 846 857 868 882 895 967 990
10010 081 !U5 125 127 160 182 198 213 223
235 286 298 341 390 a22 a49 a63 577 646
69U 732 733 736 742 761 786 844 901 910
926 93.3 954 958 997
11041 346 048 073 079 104 -116 138 166 216
226 234 257 287 301 325 342 368 410 446
487 499 572 588 604 627 637 666 676 713
732 749 784 820 823 824 828 868 887
«60 681 715 741 744 752 756 771 777
?64 578 623 634 641 647 662 685 Mb «.o
21020 054 080 099 144 160 165 1
248 275 302 3l| 320 338 347 Hg2 6g-
484 58 786 Is 844 870 886 91«
E BETREKKINGEN van de Verenigde
Staten met de overige staten van
het werelddeel Amerika zijn. als men
Canada, Panama en misschien Argentinië
(in de allerlaatste tijd) uitzondert, over hei
algemeen allesbehalve vriendschappelijk
Het woord vijandig is waarschijnlijk iets
te sterk, maar de stemming is er zeker
een van vérgaande onwelwillendheid.
In Midden- en Zuid-Amerika worden
vooral twee bezwaren tegen de politiek
van Washington ingebracht. Het eerste
geldt eigenlijk de feitelijke maehl en
kracht van de Verenigde Staten; hel is
een soort afgunst omdat dit land door nu
eenmaal gegeven omstandigheden een
hegemonie-positie In het werelddeel en
zelfs in de gehele wereld inneemt in Zuid-
Amerika liggen republieken die met zo
veel kleiner zijn dan de Verenigde Staten,
welker bodemschatten waarschijnlijk even
geweldig zijn; maar die in dt wereld. In
de grote Internationale politiek nauwe
lijks, juister gezegd: geen rol spelen
Argentinië. Brazilië en Chili, om de drie
grootste van Zuid-Amerika te noemen,
hebben in het grote geheel nauwelijks de
betekenis van veel kleinere landen In
Europa en tegenwoordig zelfs In Azië Dal
wringt en doet rancunes ontstaan, welke
wat er nog aan vriendschap zou bestaan,
eenvoudig ondermijnen.
Het tweede bezwaar ligt gedeeltelijk op
hetzelfde, gedeeltelijk op naburig terrein
Midden- en Zuidamerikaanse republieken
hebben over het algemeen een op de
grens van het pauperisme levende bevol
king; zij zijn nog onder-ontwikkeld en uit
eigen middelen niet in staat de Industriële
wedloop in de wereld bij te houden Maar
er bestaat anderzijds bi) de kapitaal
krachtiger landen weinig geneigdheid of
liever gezegd een uitgesproken ongeneigd
heid om de nodige investeringen te doen
Men heeft weinig vertrouwen in de renda
biliteit van de Amerikaansche landen,
omdat men bitter weinig vertrouwen In
de stabiliteit der regeringen heeft. Deze
bewegen zich op de rand van de militaire
dictatuur of zijn volwaardige dictaturen.
Revoluties zijn er aan de orde van de dag
en worden soms niet eens naar Europa
geseind. En solidariteit kennen die repu
blieken niet. hoogstens een negatieve, tn
zoverre ze eensgezind zijn in haar anti
pathie tegen de Verenigde Staten, maar
constructief samengaan treft men er niet
aan.
Het Is een tamelijk somber beeld, dat
we hier schetsten. Waarschijnlijk zijn er,
als men in die landen zelf leeft, ook wel
lichtpunten, maar naar hutten overheerst
de donkerte. En dat beeld zal ook domi
neren op de tiende Inter- of panameri
kaanse conferentie, welke Maandag 1.1. te
Caracas, de hoofdstad van Venezuela, ts
geopend. Van de een-en-twintig Ameri
kaanse republieken (Canada is een konink
rijk en is ook niet te Caracas vertegen
woordigd, omdat het zich zelf tot de Com
monwealth acht te behoren) nemen er
twintig aan de conferentie deel.
Alleen Costa-Rlca is niet aanwezig, om
dat het ntet in een dictatoriaal geregeerd
land wil vergaderen, de diepere oorzaak
zal wel zijn, dat in Costa Rica zoveel
politieke vluchtelingen uit Venezuela le
ven, dat men er met deze macht ter dege
rekening moet houden. De overige landen
zijn met grote delegaties gekomen aan
welker hoofd steeds de minister van bui
tenlandse zaken staat.
NLANGS HEEFT een broer van de
president. Milton Elsenhower, een
reis door verschillende Amerikaanse
staten gemaakt. De opzet was de oorzaak
van de slechte betrekkingen tussen
Washington en de Zuidamerikaanse staten
op te sporen. Na zijn terugkeer verklaar
de hij: „De economische samenwerking
ts zonder twijfel de sleutel voor betere
betrekkingen tussen Noord en Zuid. Al
het andere, hoe belangrijk in zich ook,
zo lang er geen oorlog Is". Het schijnt,
dat tot dusverre de kwestie slechts op
het theoretische plan zo werd gezien; In
elk geval zijn de op vorige conferenties
in die geest aanvaarde resoluties nooit
uitgevoerd; wat in het Zuiden veel kwaad
heeft gezet.
Daarom zal op de tiende panamerikaanse
conferentie ongetwijfeld een zwaar accent
op de economische vraagstukken vallen:
tariefconcessies, stabiliteit In de douane
heffingen, leningen, technische hulp enz.
De wijzigingen, welke de laatste tijd tn
de Wpshingtonse departementen, welke
de handelsbetrekkingen met Zuid-Amerika
behartigen, zijn aangebracht, schijnen er
op te wijzen, dat de aanbevelingen van
Milton Eisenhower niet in de wind zullen
worden geslagen. Trouwens een der eer
ste verklaringen, welke Foster Dulles bij
zijn ambtsaanvaarding aflegde was, dat de
Verenigde Staten de Zuidamerikaanse lan
den niet langer zouden verwaarlozen. Men
heeft van de verwezenlijking van deze be
lofte tot dusverre niet al te veel be
merkt; maar de huidige conferentie kan
een uitstekend begin worden. De tegen
woordigheid van één land, Guatemala,
dat reeds zeer links, eigenlijk zuiver com
munistisch wordt bestuurd, kan en zal
een levende waarschuwing aan het adres
van Washington zijn. dat het zo gevreesde
gevaar ook in Latijns Amerika dreigt
Voor het overige staat het communistische
probleem ook officieel op de agenda;
onder hoofdstuk één als „juridiseh-polt-
tieke aangelegenheden" Men moet met de
formulering van deze zaak uiterst voor
zichtig zijn om te voorkomen, dat al te
grote gevoeligheden roet in 't eten gooien.
De conferentie van Caracas Is echter
verre van uitsluitend een panamerikaan
se economische conferentie. Een der
hoofdthema's is en blijft: „de veiligheid
van Amerika" Die speelt reeds tn het
helaas niet steeds nageleefde verdrag
over de vreedzame regeling van alle
interamerikaanse geschillen. Maar ook de
militaire veiligheid in wereldverband ge
zien, moet en ^zal een grote rol spelen;
dat Is nu eenmaal onvermijdelijk, zolang
de tegenstelling West-Oost de gehele
wereldpolitiek beheerst. Er is nog een
kwestie aap de orde, waarbij ook ons land
belang heeft: dat der niet-autonome ge
bieden van Groenland tot de Falkland-
eilanden, met Inbegrip van de Franse. En
gelse en Nederlandse gebieden op het
Westelijk halfrond Problemen te over om
enige honderden staatslieden en deskun-
zich door de chansonniers in de Parijse
cabarets onsterfelijk te laten blameren.
Voor de deskundigen had de tragedie
zich afgespeeld tussen 1896 en 1906. Twee
oudheidkundigen, Heron de Villefosse en
Theodore Reinach, vermaard om hun
kennis van de oudheid, hadden het
Louvre-museum een voorwerp bezorgd
waarop alle musea van de wereld ja-
lours waren- In een terp in de Kaukasus
had men de driedubbele gouden kroun
geyonden, die de senaat en het volk van
Olbios, een Griekse kolonie in Dacië hij
de Bosporus aan de scytische koning Sai-
tapharnes, een paar eeuwen voor onze
tijdrekening, hadden aangeboden. Niet
alleen een stuk van grote historische
waarde- maar ook een werk van edel
smeedkunst van buitengewone pracht.
De beide geleerden hadden van -Ie
regering een kwart millioen goudfrancs
dus meer dan 25 millioen berekend naar
de tegenwoordige waarde, los weten te
krijgen om het ding te kopen. Het werd
in een bijzonder zware glazen vitrine in
het Louvre te kijk gesteld en ontving
meer bezoek dan de Venus van Milo of
de Nike van Samotrace. Dag en nacht
werd bij het kostbaar voorwerp de wacht
gehouden. In relief geklopt bevatte de
tiara niet alleen scenes uit de Ilias, ma.ir
ook uit het leven der Scyten, drie eeuwen
voor Christus.
In 1906 werd een jong kunstenaar ver
volgd wegens namaak van tekeningen. Om
met de deskundigen de spot te drijven
beschuldigde hij zichzelf de maker van
de fameuze tiara te zijn. Niemand geloof
de dat, omdat de tiara inderdaad een
prachtig werkstuk van edelsmeedkunst is
maar de zaak verwekte zoveel leven dat
een Russische goudsmid te Parijs een
brief publiceerde waarin hij beweerde dat
de tiara 't werk was van een van zijn colle
ga's, 'n zekere Roukhomovski uit Odessa.
Roukhomovski hoorde dat, bood aan naar
Parijs te komen en kwam inderdaad be
wijzen dat hij de maker van de kroon was.
Hij had de kroon gemaakt op aanwijzing
van iemand, die hij niet heeft willen
noemen, en die hem 2000 roebels voor zijn
werk had betaald. Hij kon gemakkelijk
het bewijs leveren de maker van de tiara
te zijn en het ding verhuisde dan ook met
stille trom, naar de zolders van 't Louvre.
Een nog grotere mystificatie had juist
voor het uitbreken van de Frans-Duitse
oorlog van !870 plaats. Een zekere Vrain-
Lucas had ook een lid van het Instituut
wijsgemaakt dat hij er zijn specialiteit van
maakte oude brieven te zoeken en zo had
hij er gevonden van Karei de Grote en
zelfs van koning Dagobert. van wie het
twijfelachtig is dat hij ooit schrijven ge
leerd heeft. Hij raadpleegde de achtens
waardige deskundigen en deed hen be
grijpen dat hij nog meer had. Toen hij
zag dat het lid van het Instituut toebeet,
daalde hij met zijn documenten af tot
Julius Cesar en eindelijk tot Lazerus. Een
waardevol pak documenten dus. alleen al
een museum waard De brieven werden
gekocht voor 140.000 goudfranken, dus
meer dan 14 millioen van tegenwoordig
Helaas viel de man in handen van de
politie en toen ontdekte men dat hij de
antieke brieven zelf had gemaakt. Men
kon niet anders doen dan hem voor zijn
behendigheid doen opsluiten. Ook deze
stukken zijn op de tentoonstelling aan
wezig.
Maar een van de merkwaardigheden
van de tentoonstelling is een door een
verzamelaar afgestane valse Corot die
echt is Dat wil zeggen dat het schilderij
een nabootsing is. doch de ondertekening
echt. De geschiedenis is bekend. De koper
van het schilderij was naar Barbizon ge
gaan om aan Corot zelf te vragen of hij
het schilderij a's z\jn werk herkende,
daar het geen signatuur had. Corot be
keek het stuk en had plezier in de zorg
vuldige nabootserij. Hij nam palet en pen
seel. bracht enkele rectificaties aan en
zette er toen zijn naam onder. „Nu is het
echt", zei hij.
Hoeveel moeite sommige nabootsers
zich geven blijkt wel uit valse beeld
houwwerken, en bronsgietsels, maar dis
zijn van voldoende recente datum om de
processen nog in ieders herinnering (e
doen leven. Van de moderne schilders zijn
het de naïeven, die het meest, en ook het
gemakkelijkst, nagebootst worden. Maar
nooit zo dat een kunstkenner er in vliegt
Vooral Utrillo staat bij de namakers in de
gunst. De namakers van schilderijen en
objets d' art geven zich over het algemeen
moeite genoeg en het is bepaald wonder
lijk dat men onder de porseleinen en de
faiences zoveel namaak aantreft. Ook
postzegel-verzamelaars en collectionneurs
van munten, kunnen op deze .entoon-
stelling heel wat leren. Niet het vervalsen
natuurlijk, maar het waken tegen verval
sing, bedoelen wij.
moet op de tweede plaats komen, zeker digen enkele weken bezig te houden.
(Van onze Brusselse correspondent.)
Een Brussels weekblad „Le Phare-
Dimanche", dat vandaag wel eens ver
brandt wat het gisteren heeft aanbeden,
Is helemaal niet tevreden o\-- de gang
der onderhandelingen betreffende de
kwestie der Nederlands-Belgische water
wegen, en het richt daarbij weer
speciaal zijn aanval op de Belgische
onderhandelaar dr Frans van Cauwelaert.
voorzitter van de Kamer.
Dat blad schrijft in dit verband het
volgende: "De positie van dp heer Van
Cauwelaert wordt met de dag typischer
en hinderlijker in de kwestie der water
wegen. De Antwerpse ..onderhandelaar"
commensaal en partner van dt Nederlan
der Steen berghe, slaat maar een pover
figuur. Het verslag dat hij een dezer
dagen zou deponeren, heeft het licht nog
niet gezien. Zal het ooit het licht zien?
De heer Van Zeeland heeft in de Kamer
wel willen zeggen, dat er nieuw zou zijn
binnen een paar maanden, rond 20
April.... Oud nieuws?Me. 's er bang
voor. Als de vom-ritter van d- Belgische
Kamer, zeventigjarige van het soort dat
zich vastklampt, zich bezighoudt met het
„oplossen" van een probleem, wordt t
er alleen maar verwarder door.
„Reeds sedert vorige week steeg de
vrees de heren Steenber e en Van Cau
welaert definitief te zien opgehouden in
een der sluizen van het toekomstige
Moerdijkkai --1. De comedje duurt voort
en men betaalt elkaar met woe den (en
met presentiegeld). Tot wanneer? Het is
de taak der regeringen van T "-el en
Den Haag, rechtstreekse onderhandelin
gen aan te knopen, zonder orrwegen. Aan
een Van Cauwelaert. die wel de minst
oprechte en de meest d ui stee man is, een
zó delicate en technis'-' "-> r,°
onderhavige toevertrouwen, kwam neer
op zich tot een échec te veroordelen. Dat
échec is patent.
„Sommige havenmiddens vragen zich
af of de min of meer officieus^ aankon
diging van het „succes" van heer Van
Cauwelaert niet bedoeld was o-o de aan
dacht te vestipen op de o- neetbare acti
viteit van het ministerie van Buiten
landse Zaken in vitale kwesties
Zeven weken vóór de verkiezingen
doen denken, dat de Moerdijkaffaire en
de aanverwante problemen practisch bin
nen de veertien dagen zouden opgelost
zijn, gelijkt op verkiezingsreclame. Te
meer omdat op dat ogenblik niemand
binnen enkele maanden met succes de
regering zal kunnen interpelleren. Het
ligt er wat al te dik op."
Tot zover dat Bnwe'se W- '-A 1
het dient gezegd, de Vlamingen in het
01 domopn pn \rnr\->~"
Van Cauwelaert tn het bijzonder, niet in
zijn hart draagt.
Morgen wordt na proefvaart de „Esso
Nederland 60" door de scheepswerf „Piet
Hein" v. h. Schram e" Zn. te Papendrecht
aan de Oliemaatschappij overgedragen.
Het schip heeft een lengte van 73 meter
en een tonnagp van 800 ton. Door op
bouw van eer. trunk over de ladingtanks
is de totale inhoud verhoogd tot 1050
kubieke meter. De voortstuwing ge
schiedt door twee 250 PK 5-cylinder Die
selmotoren, die het schip in geladen toe
stand een snelheid geven van 10 mijl per
uur.
