Niet doen net
VERNIEUWING VANUIT DE
PREDIKING
nmoaernevorm
van zielzorg
Bedrijfsapostolaat
Jongeren lezen de Blijde Boodschap
ZIJN EMIGRANTEN
HON DEN PR A AT
OVERPEINZING VAN EEN PRIESTER
mm
Retraitehuis Noordwijkerhoul
ZATERDAG 13 MAART 1954
PAGINA 7
GOD SPREEKT ZELF
Retraite-
Memorandum
De schone schijn
Ons eigen uitzicht
Tekeningen uit
THUIS BEST"
door Jo Spier
(Uitg. Elsevier
z'n vetrlovi ng$R./ng wa5 net
GoliD
naar valkenburg nN~^wït. En m'J mkteh-n «or-
Eerst het Rijk Gods
KRO - „DIT IS LEVEN"
9 Maart 18.30—18.45
Groei van het
Nieuwe gemeenschappen
Weg naar het hart
Het
opbouwen van de liefde
opnieuw
W e hebben de vorige keer er reeds op gewezen, dat er slechts vernieuwing
tnn het christelijke leven kan komen vanuit God, die het initiatie) neemt.
De II. Schrift geeft het ons duidelijk aan: „het geloof is uit het gehoor
he-t geloof is uit de prediking"Zowel het geloof als de nieuwe beleving
van het geloof is vanuit het Woord, dat God spreekt. Het is niet zonder
diepe zin, dat de Schrift zo de nadruk legt op de prediking, omdat ze de
nadruk legt op het luisteren, het horen, liet geloven. We zijn immers
'■gelovigen'. Het geloof is volgens het Concilie van Trente het begin, de
wortel en grondslag van elke rechtvaardigmaking. Christus is Zijn openbaar
leven begonnen met de Prediking. Hij heeft ook deze zending doorgegeven
fan Zijn apostelen: „zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend ik 17".
Dc apos-telen moesten deze boodschap van God doorgeven. En ze hebben
dit ook trouw gedaan vanaf het eerste christelijke Pinksterfeest, met hun
prediking vooral van de II. Paulus. De Kerk, gehoorzaam aan het bevel
tan de Heer, deed niet anders. Altijd heeft de Prediking in hoge eer
gestaan in de Kerk, heeft zij een onvervangbare plaats gehad.
U zult misschien vragen: is de Predi
king, welke wij minstens elke Zondag
horen, dan hetzelfde als de prediking van
de apostelen? Over 't antwoord kan geen
j-, op de preek is meest-
Cl'ltiek al onjuist, maar be
langrijker is, dat net
op zichzelf als onjuist moet wor
den beschouwddat de preek voor
werp wordt van de critiek der
gelovigen ze zijn in Gods huis
en luisteren daar naar Gods woord,
gcrelayeerd door de prekende
'priester. Dit willen wij vandaag
uiteenzetten na hetgeen op deze
vjekelijkse pagina reeds omtrent
de preek is te berde gebracht.
twijfel bestaan. De Christelijke Prediking
is het Woord Gods. En dat niet alleen,
omdat de priester spreekt over God en de
goddelijke Geheimenissen, maar ook en
juist omdat in waarheid God zelf spreekt
door de priester. Dit mensenwoord, dat u
j is tegelijk het Woord van God, het
}vo?rd van Christus. Er is dus voor ae ge
lovige een hemelsbreed verschil tussen
een profane redevoering, een speech, of
iets dergelijks, al is die over godsdien
stige onderwerpen, en de christelijke Pre
diking. Hier is het God, Die z'ijn onvoor
waardelijk woord spreekt tot de mens.
Misschien mag ik een vergelijking ge
bruiken. We kennen allen dat wonder van
de moderne techniek, dat we al gewoon
zijn geworden: de radio. In Amerika,
Londen of waar ter wereld ook, worden
voor een kleine microfoon woorden ge
sproken, en ge kunt ze opvangen, op dui
zenden kilometers afstand in uw eigen
huiskamer. Zo heeft God de Heer duizen
den jaren geleden woorden gesproken
Van wijsheid, van liefde, van kracht.
Deze woorden worden in de christelijke
Prediking zo maar niet herhaald, maar
worden op wonderbare wijze gereali
seerd door de Prediking. God spreekt
werkelijk door deze mens.
Elke vernieuwing van liet geloofsle
ven moet vanuit deze woorden van God
uitgaan. De gelovige, die luistert, moet
niet naar deze woorden luisteren als naar
een mensenwoord, maar als naar het
Woord van God. Anders heeft hij zijn
kans gemist. En Christus is zeer streng
voor degenen, die niet vol gelovige eer
bied naar zijn woord luisteren: „Wie niet
gelooft is reeds geoordeeld" en „hij zal
sterven in zijn zonde". Op het ogenblik,
dat God tot u spreekt wordt IJ voor een
keuze geplaatst, en een beslissende keu
ze: een ja of nee voor Christus. De tijd
van de prediking is de tijd van het oor
deel. Maar wanneer U luistert, U over
geeft, dan zal Gods kracht door het
Woord op U inwerken, dan zal het Woord
werkelijkheid worden, het .verbum
salutis", het woord des heils, dat het le
ven zal vernieuwen en omwoelen.
H. B.
Geen verwijt zou ons meer
beschaamd moeten maken dan
wanneer men ons zou zeggen:
je doet alsof je katholiek bent!
D e grote retraite-idee van
St. Ignatius drijft tot een sterke
persoonlijke en bewuste keuze,
onder de „inspiratie" van Gods
genade.
Zonder twijfel is de retraite
dan ook bijzonder geschikt
voor jonge mensen. Zij zullen
er dan toe komen 0111 onvoor
waardelijk juist te kiezen in
die periode van bun leven,
waarin ze de wereld der vol
wassenen betreden.
Vandaar, dat wij de nadruk
willen leggen o.a. op de retrai-
len voor verloofde paren en
voor dienstplichtigen.
Advertentie
Hij zond hen uit naar alle volkeren.
Zijn opdracht was niet zuinig en niet
gering. Tussen de uiteinden der aarde
beweegt zich de activiteit van hen, -die
voor Hem alles achterlaten; die de sche
pen achter zich verbranden en emigre
ren naar alle windstreken; die te vintien
zijn overal, waar Zijn naam verkondigd
wordt. De hartstocht voor Hem en voor
Zijn werk dragen zij met zich mee. En
als zij zijn aangekomen in een verre en
vreemde stad, blijven zij toch verbonden
met het vaderland, omdat zij leven en
arbeiden vanuit dezelfde kracht, die ook
In het thuisfront aanwezig is en die zij
ontvangen hebben van de Geest. Het
is deze Geest, Zijn Geest, die zich aan
geen enkele plaats laat bindeh, maar Die
waait waar Hij wil.
-MAAltT:
Zaterdag 2730 Dienstplichtigen
APKIL:
Zaterdag 36 Verloofde paren
Zaterdag 1013 Heren Studenten
Vrijdag 303 Mei Meisjes m. alg. ontw.
MEI:
Vrijdag 2831 Dienstplichtigen
Aanmelding bij:
Directeur Retraitehuis, Noordwijkerhout.
De bekende tekenaar Jo Spier geeft in zijn album „Thuis Best"
een serie tekeningen onder de veelzeggende titel: „Meneer Jansen".
Vanuit een bepaalde gezichtshoek wordt bet leven van Jansen
bekeken. Luister maar. De verlovingsring van Jansen was net goud
En hij trouwde met een coupeetje, 2 paarden en 2 volgrijtuigen, nei
de koningin. En bun huwelijksreis was naar Valkenburg; net Zwitser
land. En bun bed was nèt van eikenhoutEn in hun kamer lag een
karpet, nèt Perziscli en de schoorsteen was nèt van marmer en de
vaasjes waren nèt „Delfts". Aan z'n muur hingen platen van een
kalender, nèt olieverf, 't Kraagje op de mantel van z'n vrouw was
nèt bont. En bij reisde met een koffertje dat nèt leer wasin
sokken die nèt zij waren. En z'n geleende pak was nèt nieuw. Z'n
polshorloge was nèt zilver. En toen-ie ziek werd was de dokter erg
zorgzaam; nèt „particulier En toen Jansen was gestorven waren de
hengsels van de kist nèt koper
Zo is in 'n paar vlotte pentekenin
gen van Jo Spier, meneer Jansen heel
z'n leven omringd geweest met illusies.
Jansen zou 't misschien allemaal graag
anders hebben gewild misschien
heeft hij altijd verlangd naar echte
spullen, naar echte schoonheid of wat
hij daaronder verstond. Maar hij had
er de centen niet voor. Toen ik die
tekeningen aan iemand liet zien kwam
de zo vanzelfsprekende reactie: „ach".,
weet je wel, met dat gevoelige, me
delijdende accent: „achToch is 't
niet zo erg tragisch. Al die opgesom
de dingen zijn tenslotte maar bijkom
stig. Als meneer Jansen maar met een
echte lieve vrouw in echte liefde ge
trouwd is als hij van zijn leven maar
echt iets moois gemaakt heeft dan
is hij niet te beklagen.
Maar daar zit nu eigenlijk de knoop.
De historie van 't leven lijkt ook dik
wijls op surrogaat op lelijke namaak.
Twee mensen doen nèt of ze van
elkander houden; 't is net liefde. Ze
sluiten nèt 'n echt huwelijk. Na enige
jaren hebben ze nèt 'n echt gezin. Ze
gaan naar de kerk en ze zijn nèt ka
tholiek. Ze doen nèt of ze hun kinde
ren opvoeden, want ze leven nèt of ze
iets hun mars hebben. Ze doen nèt of
ze veel en diep nadenken; ze doen nèt
of ze 't druk hebben, zoals ze ook de
schijn ophoud»- »A» of de Kerk hun
ter harte gaat. Van vele deugden heb
ben ze alleen de uiterlijke schijn: ze
zijn nèt eerlijk, nèt trouw en ze leven
dan ook net of ze blij zijn en gelukkig.
Hun leven is maar een schijn-leven.
't Zijn eigenlijk maar schijn-mensen.
„Wees uzelf, zei ik tot iemand, maar
hij kon niet: hij was niemand!"....
Maar wacht eens even. Ik moet er
haastig iets aan toevoegen, 't Is dik-
wfjls óók anders. Heel veel mensen zijn
oneindig veel beter dan ze schijnen.
En ouders wordt nu niet kwaad, u
weet 't zelf even goed dit is vooral
bij jonge mensen dikwijls 't geval. Ze
schijnen maar cynisch, hard, bitter,
sarcastisch ze schijnen gevoelloos,
trots en o zo ongelovig. Maar 't is al
leen schijn, 'n Onhandige poging tot
zelfhandhaving. En zo zijn er velen.
Hun innerlijk ligt een octaaf hoger
dan hun uiterlijk.
Maar waar ik dan heen wil wel,
die meneer Jansen van Jo Spier deed
me denken aan de mooie schijn van de
wereld om ons heen waar we dage
lijks door besprongen worden. Voor
die schijn moeten we ons behoeden.
Want zij werkt juist 't tegenovergestel
de uit van wat zij nastreeft.
Voorbeelden liggen aan alle kanten
voor het grijpen.
De reclames bekommeren zich dik
wijls om je gezondheid. Ze maken zich
bezorgd over je hart, over je longen,
je lever, je nieren. Ook stellen ze erg
veel belang in je uiterlijk: hoe dat nu
moet met die uitvallende haren en
je ziet ook te bleek en: hoe staat 't
met je nagels, je lippen, je wenk
brauwen?
't Is al te duidelijk: de bedoeling van
dit alles is de verkoop te stimuleren.
Wat ze doen is heel doorzichtig en nie
mand maakt zich wijs 't voorwerp te
zijn van de bijzondere liefde van een
of andere grote onderneming. Daarom
is dit ook onschuldig, want het gaat
hier om artikelen, die de lichamelijke
of geestelijke gezondheid niet aantas
ten. Erger werkt de schijn-liefde en
de schijn-bezorgdheid wanneer men
langs allerlei wegen bezig is de gees
telijke gezondheid aan te tasten. Dat
gebeurt elke dag. En 't gebeurt door
mensen die het allemaal doen voorko
men of jouw heil hun zo na aan 't hart
ligt.
En heel deze schijn-wereld de we
reld die doet voorkomen of ze zichzelf
genoeg is alsof je geluk afhangt van
je knappe uiterlijk van je kleding
van je loon of salaris van je verze
keringen van je auto van je va-
cantiereizen van de films die je
niet mag gemist hebben van de boe
ken die je zeker moet lezen van je
ontspanning van je gezondheid
heel deze wereld die aan alle kanten
elke dag bij je aanbelt en die je overal
volgt waarheen je je ook begeeft, heel
deze leugenachtige schijnwereld be
nauwt de christen en Idreigt hem 't uit
zicht te ontnemen op de belangrijke
dingen van 't leven. Ze dreigt hem
evenzeer 't geloof te ontnemen in de
woorden die als van een andere pla
neet komend tot hem gezegd worden:
„zoek eerst het Rijk Gods en al 't ove
rige zal u worden toegeworpen".
Lijnrecht tegenover de schjjn-belof-
ten van een wereld die 't van de schijn
moet hebben staat 't Christendom.
Nergens horen we daar: wie mijn
leerling wil zijn zal 't gemakkelijk
hebben zal gezond zijn zal veel
geld verdienen zal met rust gelaten
worden; nergens een spoor van propa
ganda: juist het tegendeel. Wat Chris
tus voorhoudt is nooit misleidend. Hij
zegt: wie Mijn leerling wil zijn verloo-
chene zichzelf. Hij geeft duidelijk zijn
Goddelijke voorkeur te kennen voor
onthechting, voor armoede, voor zelf-
„Zijn er nu eigenlijk veel hon
den, die kunnen staartspreken, zo
als jij?" vroeg ik deze avond tijdens
een wandeling aan de letterlijk en
figuurlijk uitgelaten Hond.
„Een typisch menselijke vraag",
kwispelde hij terug, terwijl hij druk
om mij heen dartelde. „Spreken is
voor jullie klaarblijkelijk het be
langrijkste dat bestaat. Dat vind je
interessant: 'n hond die kan pra
ten!"
„Vind jij dat dan niet interes
sant?"
„Ik vind het niet oninteressant..
Maar weet je, wat voor honden en
mensen veel belangwekkender is
dan kunnen spreken met mond of
staart? Kunnen luisteren met oren
of ogen. Met een zekere trots verte.l
jij de lezers, dat je een hond hebt,
die kan spreken. Je hebt ze nog
nooit meegedeeld, dat ik kan luiste
ren. Elke week sta ik met een krul
lende staart op de jongeren-pagina
en iedereen zegt: kijk jongens, dat
is die sprekende Hond weer; hij
doet 't met zijn staart! Ik kan er
alleen maar om lachen. Jullie zijn
verschrikkelijk naief en eenzijdig
in je belangstelling: een en al oog
en bewondering voor mijn staart,
geen greintje aandacht voor mijn
wonderlijke oren, die in staat zijn
zelfs jullie dikwijls zo ingewikkelde
gepraat te verstaan. Vertel de le
zers eens, dat ik oren heb en dat ik
kan luisteren. En vertel ze erbij, dat
ze zélf ook oren hebben en dat ze
zélf ook kunnen luisteren. Leid
hun aandacht af van mijn staart.
Open hun ogen voor mijn oren.
En voor hun eigen oren".
Van de overzijde kwam een vuil
witte poedel. Het oor van Hond
spitste zich. „Deze vuile poedel kan
niet praten", zei ik.
„Deze vuile poedel moet z'n oren
wassen", zei Hond.
i|
En HUNHUWEiijKCjREiCj WAri,
GERLANX? FERTje dat NEjTaEER WA^
beheersing en voor vervolging. Hij
vraagt eerlijkheid en waarachtigheid
tegenover God en de mensen. Wie wil
bidden moet 't eerlijk doen, oprecht
vanuit z'n hart, zonder show. De ver
houding tot de mensen moet zijn zonder
list en bedrog.
Maar heel Zijn leer en voorbeeld en
de hele nieuwe orde die Hij heeft be
werkt door Zijn Verlossing vinden een
hoogtepunt in de liefde.
Die moet het kenmerk zijn van wie
zich naar Hem mogen noemen. En wat
Hij onder liefde verstaat overwegen
we in deze vastentijd week na week
wanneer we samenscholen stil en be
schaamd om te luisteren naar het ver
haal van Zijn lijden en dood.
Zijn systeem als ik me zo mag uit
drukken heeft Hij neergelegd in een
enkele zin: „Zoek eerst het Rijk Gods
en Zijn gerechtigheid en het overige
zal u worden toegeworpen". Wie om
zich heen kan niet aan de indruk ont
komen, dat we dit woord omgedraaid
hebben. Eerst de rest eerst de baan,
't huis, 't geld, de ontspanning en dan?
dan gaan we steeds verder, dan
zoeken we een betere baan, een fraaier
huis, méér geld, méér ontspanning
en dat Rijk Gods vergeten we. We be
talen er desnoods een kleine tol voor,
van 'n paar uur per week: je kunt
immers niet weten; de moderne mens
wil zich graag tegen elk risico verze
keren. Trouwens dat Rijk Gods is
maar zo'n vaag idee. Op de atlas vind
je 5 werelddelen. En ga maar op reis:
je zet voet aan land. De atlas heeft
gelijk. Maar dat Rijk Gods, wat is er
mee aan te vangen? 't Speelt geen rol
op die zo uiterst belangrijke conferen
ties van de Grote Vier. Eeuwen lang
hebben de knapste geleerden en meest
geslepen diplomaten beproefd met hun
systemen het wereldprobleem op te
lossen. De wereld is er niet beter op
geworden. Zou het geen tijd worden
om dan eindelijk eens dat andere
systeem te proberen? Zo is in .een en
kele vluchtige trek de gedachtengang
van de H. Vader wanneer Hij telkens
en telkens weer aandringt op „vernieu
wing". Die gedachte van de Paus is. in
vele landen overgenomen. Zo in Italië
door Pater Lombardi die in zijn boek
„Voor een nieuwe wereld" zijn kruis
tocht samenvatte in deze zin: „Alles wat
wij hebben betoogd is samen te vatten
in één enkele, grote en eenvoudige eis
van onze tijd: de eis om de liefde op
nieuw op te bouwen". Zo is ook in ons
land de idee geboren van een bewe
ging die zal werken onder de titel
„Voor God". Ik mag verondeerstellen,
dat de actie: „Voor God" geen onbe
kend begrip meer is. De leiding heeft
gevraagd om geduld. Maar geduld is
een moeilijk begrip voor jonge mensen
die altijd haast hebben. Goed, we be
grijpen dat er omstandigheden zijn die
een officiële start nog wat afremmen.
Maar daar behoeven we niet op te
wachten. De actie: „Voor God" is toch
niet bedoeld als iets waarnaar we straks
allemaal vol»verbazing gaan zitten kij
ken. Zij vraagt de actieve deelneming
van elke katholiek tot beïnvloeding
van de publieke opinie. Wil dat goed
gebeuren dan is een bewust geloofsle
ven natuurlijk een eerste vereiste. En
dat vraagt weer van ons'een open eer
lijke houding vanuit ons Geloof. We
zouden dus alvast kunnen trachten
deze vastentijd te maken tot een ern
stige zinvolle boetetijd dus niet 't
kleingeestig en schijnheilig gemanoeu
vreer met weegschaaltjes en gevalletje
zus of zo maar in geest en waarheid.
Dus: werkelijk katholiek zijn en niet
doen „net alsof".
P. WESSELING C.ss.R.
priesters en
Er mag om de prêtres ouvriers een I ecu activiteit, die
uitgebreide belangstelling zijn ont- arbeiders onderling tot maatschappe.
staan (die niet van ongezonde lijk gelijken maakt, en een volkomen
aspecten is ontbloot), er mag aller- I opgaan van bet Priester-ambt in
wegen het besef leven, dat de zielzorg 1 enkel sociale vraagstukken moeilijk
laat vermijden.
bepaald niet kan volstaan met zich
enkel in parochieel verband te ont
wikkelen, dit alles is op zichzelf
zeker geen voldoende pleidooi voor
Zij zagen niemand meer
dan alleen de Finish.
Ze snorden voorbij.
Ze keken niet om.
Ze keken niet op zij.
gebogen over het stuur
stonden hun ogen strak vooruit
toen ze ineens het eindpunt zagen.
„Ze zagen niemand meer,
dan Jezus alleen".
Hij is de Finish in onze veertigdaagse!
Kijk niet naar de toeschouwers langs de weg,
die zelf de moed niet hebben opgebracht
mee te lopen.
Kijk niet naar de achterblijvers,
wier geloof in de overwinning zwakker was,
dan hun kracht.
Ga door met het einddoel strak voor ogen,
gebogen,
gebogen onder het kruis:
je plicht,
je levensmilieu,
je boze neigingen,
je kwade naam.
Staar strak voor je uit:
met het eindpunt voor ogen.
Dat heeft iedereen, cjie ajji %en opslaat
naar Jezus.
2e zagen niemand meer, dan Jezus alleen.
Wie zó in de vasten Jezus fixeert,
wint iedere dag veld,
vindt iedere dag de vilten wel moeilijk,
maar ook mooier,
want het eind van iedere race is-wel steeds het moeilijkst,
maar ook het mooist.
Wie Jezus niet fixeert in de vasten,
maakt er een Roomse modegril van,
een aardige tour,
een willekeurige afspraak,
een spelletje van wie 't het langstë uithoudt,
ea.... het volgend jaar,
doet men dit ook niet meer,
omdat het kinderachtig is.
Maar wie Jezus wil veroveren
weet dat dit het werk is
van een vastberaden man en een sterke vrouw.
Zij zien niemand meer, dan Jezus alleen'
Win Hem door de veertigdaagse!
Christus is mijn gewin!
Zo is deze tekst uit het verband gerukt.
Maar lees hem nu eens in het verband van de Blijde
T Boodschap.
De heerlijkheid van Jezus m gezelschap van Mozes
en Elias,
hadden ze met eigen ogen gezien.
Nu waren ze er zeker van!
Deze zekerheid is hun een kracht,
om met Hem de lijdensweg te gaan tot de dood.
Oeze zekerheid zij uw stil geheim,
uw verborgen kracht.
Zijt ge straks met Hem verrezen met Pasen,
dan moet deze zekerheid uw bekentenis en uw
belijdenis zijn.
Aan de sportliefhebbers van Corinthe
schreef Paulus in deze zekerheid:
Hij die in een worstelperk treedt,
legt zich volkomen onthouding op.
Zij voor een vergankelijk kroon,
wij om een onvergankelijke.
En'daarom loop ik niet als een, die in'den blinde
voortholt,
en worstel ik niet, als een die in de lucht slaat,
maar het is mijn eigen lichaam,
dat ik beuk en er onder houd."
In de overtuiging van' de presente heerlijkheid van
Jezus,
blijft er van deze brief niet een weemoedige echo over,
maar een blijde herinnering, als een profetie,
die werkelijkheid wordt:
de zekerheid, die groeit
als Zijn Triumph in ons vlees.
R. BECKERS.
I" Frankrijk waren voor die
activiteit meer argumenten te vinden
amusementswereld zijn het de personeels
verenigingen, die zulk een gevaarlijke,
maar tegelijkertijd duidelijke reflex ver
tonen van de gemeenschappelijkheid in
het werk.
Ook de zielzorg
vormen, waarin de wereld haar levens-
en uitingsmogelijkheden zocht, rekening te
houden. De parochie bereikt de mensen in
hun gezinsverband, werkt aan de kerste
ning van de mens in dit verband en aan
de kerstening van het gezin als geheel.
Daaruit blijkt al, dat het „Alles herstellen
in Christus" zich terecht niet beperkt tot
de individuele mensen. Niet alleeen die
individuen, maar de maatschappij zelf
moet gekerstend worden, ook om de af
zonderlijke leden een grotere kans te geven
zich in Christelijke zin te ontplooien.
Het is weer zover. Ik moet weer het
woord richten tot de dierbare gelovigen.
Elke week opnieuw kost me dat moeite,
heeft met de nieuwe ih heb nu eenmaal niet de gave van het
woord. Ik kan de gelovigen niet fascine
ren door een indrukwekkende stem of
een prachtige woordkeus. Ik heb er toch
geheel de week op gedacht, wat ik zeg
gen zal. Maar de fantasie wil niet losko
men. Of ik heb te veel gedachten, Zodat
ze me niet begrijpen, of ik kan het niet
beeldend zeggen. Ze moesten eens in mijn
plaats staan! De meesten kunnen niet
eens een korte tafelspeech houden, of
schoon daar niet eens gedachten voor no
dig zijn. Ik kan de gelovigen niet veel
nieuws ieren. Ze .weten het al. Ik kan ze
geen gouden bergen in dit leven beloven.
elfbewustziin i En daar zÜn ze toch °P de eerste plaats
•iop bedacht. Vaak moet ik spreken over
dingen, welke hun niet erg bevallen:
1 naastenliefde, kuisheid, versterving, vas
ten enz.
dan in Nederland. Gelukki" wordt I Godsvertrouwen.
Temidden van de spanningen, waaraan het
werk en de verhoudingen in het bedrijfs
leven zo rijk zijn, verscheen de figuur van
de bedrijfsaaimoezenier, de priester, die
te beginnen had met „het apostolaai' van
er te zijn' met alle zekerheid van zijn
Ik weet, dat zij critiek hebben op mijn
preken. Maar hoe kan ik dit zo verschil
lend gehoord uit alle stand, en van alle
binnen onze landsgrenzen het ver
schijnsel „priester" nog niet als een
folklore gezien, een museum
brok
stuk van louter historische waarde,
afval was voor een niet onbelangrijk deel
te wijten aan de sfeer, die het werk
milieu beheerste en waartegenover de
individuele arbeider meestal niet voldoen-
de zelfvertrouwen en overtuiging kan stel-
«at vnendelijk wordt geduld, zolang jlen- Hier was dus plaats voor priesters;
terrein van de samenleving lag
De hand over hand toenemende geloofs- NN*
het maar niet probeert enige invloed
uit te oefenen. De priester vindt in
Nederland gelukkig nog erkenning
als reële factor in onze beschaving
cn ons geestesleven en er is dus geen
doorslaggevend propagandistisch mo
tief te vinden om hem aan een
revolverbank of een frais-machine tc
zetten.
Het probleem waar een goed deel van
de Nederlandse zielzorg om draait is een
vraagstuk, dat zich ook op andere ge
bieden voordoet en dat -zich het duide
lijkst demonstreert op de uren, die in
het moderne jargon als spitsuren wor-
braak om beploegd te worden, maar de
ploeg bestaat in dit geval niet allereerst
uit preken en vermaningen. Er wordt een
voudig vriendschap en contact gezocht
met de werkers, waaruit langzamerhand
kernleden worden gerecruteerd. die in
discussie-avonden een behoorlijke scholing
ondergaan en telkens zekerder van hun
(geloofs)zaak en met meer paraatheid
tegenover de zedelijk en godsdienstig ge
vaarlijke invloeden naar het bedrijf terug
gaan.
De bedrijfsaaimoezenier gaat intussen
door met zijn bedrijfsbezoeken; hij maakt
links en rechts een praatje en legt de
eerste aanknopingspunten voor nieuwe
discussie-avonden met nieuwe gegevens.
Weifelaars en lieden, die het de pater wel
den aangeduid.' De splitsing' van functies fens "rech* in het §wicht" wilIea zeggen.
in Hp BpHonHoooco i<-. komen op de contact-avonden te land. Dan
voor de ouderen, dan vinden de jongeren
er niets aan en hebben de grootste critiek.
Spreek ik voor de gehuwden, dan valt de
aandacht van de ongehuwden weg.
Critiek en nog eens critiek op mijn
preken. Ik weet niet. hoe ik er mee aan
moet. Maar ik meen. dat ik als priester
ook enige critiek heb op de gelovigen
als hoorders van het woord.
Goed, ik ga de preekstoel op. En de ge
lovigen? Een bepaald gedeelte probeert
het zich zo gemakkelijk mogelijk te ma
ken in een houding, die mij nou juist niet
inspireert, zodat ik moeilijk mijn gedach
ten concentreren kan. Ik kan niet Zeggen,
dat zij „hoorders" zijn van het Woord,
dat zij beseffen, dat God spreekt tot hen
door mij. En als zij al luisteren, dan is
't dikwijls met een verkeerde instelling:
„eens kijken, hoe hij het eraf brengt".
Soms vinden zij de preek mooi. en is het
opeens stil in de kerk, zodat ik er zelf
door geïnspireerd word. Maar dan vrees
ik, dat het niet is. omdat God tot hen
spreekt, maar omdat zij de preek mooi
vinden. Zo weinig ondervind je als pries
ter, dat de mensen naar je woord luiste
ren als naar het Woord van God, zo wei
nig gedragen zij zich als gelovigen, die
zich bewust Zijn, dat het God is, die hen
bij hun naam noemt en hun iets te zeggen
heeft.
Soms verlang ik een Lacordaire te zijn,
zodat iedereen naar mij zou komen luiste
ren en geheel de kerk geboeid zou we
zen Maar dan denk ik: zou dat wel goed
zijn? Zouden wij dan niet te gemakke
lijk woorden van wereldse wijsheid zeg
gen, met 't gevolg dat de mensen dan he
lemaal wellicht zouden vergeten dat zij
moeten luisteren, omdat God tot hen
spreekt, en niet omdat zij door een be
paalde predikant geboeid worden.
Als ik over het Mysterie der christelij
ke Prediking denk. dan moet ik van vele
dierbare gelovigen zeggen: wat een ge
miste kansen, wat een verantwoordelijk
heid, die zij op zich nemen, als zü niet
luisteren, of te menselijk en te critisch
luisteren, terwijl zij vergeten te luisteren
naar het Woord van God, dat dit men
senwoord toch werkelijk is
H. B.
in de hedendaagse maatschappij heeft
merkwaardige consequenties. De werken
de mens doet zijn werk voor het dage
lijks brood zelden thuis. 's Avonds is hij
lid van een gezin, overdag onderdeel van
een andere gemeenschap, die van het be
drijf waar hij werkzaam is. De overgang
van de ene gemeenschap naar de andere
heeft plaats in de spitsuren en het tekent
wei de intensiteit van deze ontwikkeling,
dat die uren niet minder dan een verkeers
technisch vraagstuk zijn geworden. Per
fiets, te voet of per auto verlaten de ge
zinsgenoten hun huis om als bedrijfs-
genoot te gaan optreden en tegen de avond
gaat het juist andersom met de duizen
den, die op een of andere manier aan
kostwinning doen.
Het spreekt vanzelf, dat deze toestand
op allerlei terreinen zqn weerslag en zijn
uitdrukking vindt. In de politiek is het
totstandkomen van de Wet op de Publiek
rechtelijke Bedrijfsorganisatie een duide
lijke weerspiegeling van de definitieve en
ontstaan er dikwijls heftige debatten, maar
zien aalmoezeniers en werkers elkaar even
dikwijls recht in de ogen, zodat er naast
begrip ook wederzijdse waardering ont
staat en de weg naar het hart van velen
open komt te liggen. Opnieuw worden zo
leken-apostelen gevormd, die bevruchtend
werken op de sfeer in het, bedrijf Be
vruchtend niet enkel door hun gewonnen
zelfvertrouwen, maar vooral door hun
voorbeeld van onbaatzuchtigheid en
naastenliefde.
Is het wonder dat een aantal priesters
voor hun arbeid erkenning en bevestiging
heeft gevonden in de vorm van een
officiële aanstelling tot bedrijfsaaimoeze
nier door het hoogwaardig episcopaat?
Een nieuwe vorm van apostolaat zocht
naar een weg om Gods wil te volbrengen.
De eerste resultaten bewijzen al. dat de
aan een bepaald grondgebied gehouden
I zielzorg, die van de parochie, eveneens de
belangrijke plaats, die de Bedrjjfsgemeen- j vruchten kan plukken van deze nieuwe
schappen zich hebben veroverd. In dc activiteit.
De heer P. Pol
derblom te Lei
den is gepromo
veerd op een
proefschrift over
„De hydrophiel-
deeltjes in de
carbocydrinaat-
kernen". De wed. W.
M. Sierhuis te Gorin-
chem zorgde wederom
voor een stijlvolle uit
gave. Dit is nu echt een
boek. dat een bespre
king in dit blad tenvolle
waard is en dat we
graag in handen van
alle jongeren zouden
zien. Polderblom heeft
er geen oppervlakkige
studie van gemaakt.
Reeds zjjn voorwoord is
volkomen onbegrijpe
lijk. Na de eerste zin,
waarin hij zijn profes
soren en promotor be
lank!. voert hij de arge
loze lezer binnen in de
boeiende wereld van
algebraïsche formules
3n volstrekt duistere
woordcombinaties. Het
zegt een jongere, dunkt
me, .wel iets, dat alleen
reeds van bladzijde 2 tot
en met 19 zegge en
schrijve 16 repeterende
breuken en 13 stevige
worteltrekkingen voor-
komen. Enkele micro
foto's (in kleur) van
een groepje verwaar
loosde carbocydrinaat-
kernen doen 't goed op
bladzijde 87 en 88. Het
gaat echter om de in
deze kernen voorko
mende hydrophieideel-
tjes, waaraan men tot
dusver veel te weinig
aandacht heeft besteed.
Pólderblom licht een
tipje van de sluier op.
Hij is zelfs zóver ge
gaan, dat hij een ge
droogd hydrophieldeel-
tje in elk exemplaar
van zijn boek (blz. 114)
heeft laten opprikken.
„Niet aanraken!" staat
eronder. In de „Bakelse
Koerier" lezen wjj. dat
een onderwijzer deze
waarschuwing heeft
veronachtzaamd en met
zijn wijsvinger aan het
bewuste hydrophieldeel.
tje heeft gepeuterd. De
gevolgen waren meer
dan erg. De man ligt
nu met gecon
tinueerde geel
zucht in het ge
meenteziekenhuis
te Bakel, terwijl
zijn .rechterhand
de bekende hy-
drophielische ver-
knobbelingen vertoont
(kruiselingse knobbels
met onopvallend uit-
bouwtje). Men lette dus
op.
De nabeschouwing van
prof. Scheurdeman is
teleurstellend. Scheur
deman praat in deze
nabeschouwing alleen
maar over zichzelf. Op
de laatste pagina komt
zijn vrouw ook nog
ter sprake, maar men
vraagt zich toch af of
dit wel nodig is in een
boek over hydrophiel-
deeltjes We willen
graag geloven, dat prof.
Scheurdeman 'n prach
tig laboratorium heeft
te Oegstgeest en dat
zijn vrouw veel begrip
heeft voor zijn werk.
Het proefschrift van
een leerling lijkt ons
echter niet de ge
schikte plaats om daar
in het hart te luchten.
Gaarne aanbevolen.
KARAKTEROLOOG
