Auto op hol als gevolg van een
start-hobby van eigenaar
Ons Succespatroon
van deze week
HERSTEL DE PEULVRUCHT
IN ERE
Bevrijdt U
V.
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
ROMAN VAN CHARLES GARVICE
ZATERDAG 27 MAART 1954
PAGINA 4
Weer iets nieuivs: Vista Vision. Paramount zoekt het
ook in de hoogte. „Dimensionaal" geluid. Bing Crosby,
Naetonaal Instituut. Populariteit, maar ook genegenheid.
Drie zorgen in de wereld. Crosby-Hope-conflict, geen recla
mestunt- Gregory Peck op Ceylon. Zwaar werk voor de
postbode. „Is dit uw tweede of uw derde film?"
Voor de volgende scène rekening houden met een paar grijze
haren.
Voedsel van grote waarde
Schotel van een of andere
bruine bonensoort
ER ZAT NIEMAND ACHTER
HET STUUR
Vreemd auto-ongeluk op
Larense Weg
GEEN BEKROOND
MARIASPEL
W it re bonensoep met kerrie
Linzen
ZAAK VAN BERKELSE
ARTS
Rechtbank verlengt gevangen
houding van broer
IS
Geautoriseerde vertaling door F. van Velsen
(Van onze filmredacteur)
HET houdt eenvoudig niet op. Nauwe
lijks zijn we bekomen van de schele
hoofdpijn, die de driedimensionale
film-met-bril ons bezorgde, ternauwer
nood zijn we gewend aan de weidse ver
gezichten, die het brede doek van de
Cinemascope voor ons opent en aan het
stereofonische strijdrumoer, dat tussen de
rechter- en linkerwand van het theater
heèn en weer golft, of Paramount komt al
weer met iets nieuws: Vista Vision, waar
mee deze maatschappij, zoals haar publi
citeitsafdeling bescheiden opmerkt, „de
markt gaat veroveren".
Met trots constateert Paramount een
nieuw projectie-systeem te hebben uit
gedacht, dat „voor de gehele filmindus
trie" het is ontroerend te zien, hoe
zeer het welzijn van de gehele industrie
iedere afzonderlijke fimmaatschappij ter
harte gaat „van bijzondere betekenis
zal blijken te zijn".
Meen niet, dat Paramount de kleine
theaters heeft vergeten. In geen geval
heeft men daarom een systeem op de
markt willen, brengen, dat de exploitanten
zou noodzaken, grote bedragen in nieuwe
installaties te investeren. Vista Vision, 't
nieuwe projectie-systeem van Paramount,
kan door elk theater, groot en klein, wor
den toegepast, daar de kosten beperkt
blijven tot de aanschaffing van speciale
lenzen plus een groot doek, voor zover de
exploitant tenminste zijn doek wenst te
vergroten. Doet hij zulks niet, dan, aldus
wordt scherpzinnig opgemerkt, heeft hij
in het geheel geen extra kosten. Vista
Vision-copieën kunnen namelijk worden
vertoond met de bestaande projectoren.
Niettemin zal het beeld aanzienlijk beter
zijn dan tot nog toe het geval was.
Op het ogenblik is Paramount nog erg
geheimzinnig met technische bijzonderhe
den over haar nieuwe systeem, al kondigt
zij nadere mededelingen aan. Maar wel
wordt reeds nu onthuld, dat bij het opne
men van films met de Vista Vision-came
ra de film horizontaal in plaats van ver
ticaal door de camera gaat. Daarbij wordt
het beeld gefotografeerd op twee beeld
vakjes van het negatief in plaats van op
één. zodat het beeldje 2'A maal zo groot
is als tot nog toe. Bij het afdrukken wordt
dit negatief gereduceerd tot de normale
maat van 35 m.M., waardoor het beeld
niet meer wazig of korrelig wordt bij de
projectie.
Wat de vorm van het doek betreft, zoekt
Paramount het niet alleen in de breedte,
maar ook in de hoogte. Maakt de exploi
tant gebruik van de zogenaamde 'Para*
mount) Tushinky-lens, dan kan hij zijn
films vertonen in elke gewenste beeldver
houding van 1.33 tot 1 af tot 3 tot 1 toe.
Tenslotte kan iedere exploitant voor
zichzelf uitmaken, of hij een extra ge
luidsinstallatie zal aanschaffen. Voelt hij
iets voor speciale geluidseffecten, dan
heeft Paramount iets voor hem. dat zij
„dimensionaal" geluid noemt. Het is véél
eenvoudiger en goedkoper dan het ste
reofonische geluid en bijna net zo goed.
„Dimensionaal" geluid wordt geprodu
ceerd door één enkele geluidsband, van
waar het naar drie luidsprekergroepen
wordt geleid, die alle achter het doek
staan opgesteld. Te beginnen met „White
Christmas", waarin Bing Crosby, Danny
Kaye, Rosemary Clooney en Vera Ellen
meespelen, zullen alle Paramount-films
van dimensionaal geluid worden voorzien,
doch dezelfde copie kan in ieder theater
ook normaal worden vertoond.
Warner Bros gaat intussen ook al een
..elastische bedrijfspolitiek" voeren. De
bioscoop-exploitant, die klant en dus ko
ning is, kan de Cinemascope-films van
Warner Bros krijgen, met of zonder ste-
reofonisch geluid.
Hoe slaagt een ster er in, de jaren te
overleven en een Nationaal Instituut te
worden?
In „Call mé lucky", een door hemzelf
over hemzelf geschreven boek, geeft Bing
Crosby antwoord op deze beide vragen,
in zoverre die hem tenminste persoonlijk
betreffen.
Bing Crosby heeft de hoge C van de
populariteit weten te halen en hij is er in
geslaagd, die toon een leven lang aan te
houden. Maar hij heeft méér bereikt. Hij
is momenteel zó ver. dat als zijn optreden
in een film een volslagen mislukking zou
worden, een heel groot deel van zijn pu
bliek bereid zal blijven, hem opnieuw toe
te juichen, wanneer hij het opnieuw pro
beert. Bing Crosby heeft namelijk de ge
negenheid van zijn bewonderaars weten
te verwerven.
Wanneer een ster een voorbeeld geeft,
dat anderen proberen na te volgen, dan
is hij een Nationaal Instituut. Bing Crosby
is dat geworden met zingen, zonder in
spanning.
„Ik heb niet erg hard gewerkt", schrijft
hij in zijn boek. „De dingen, die ik heb
gedaan, zijn de dingen, die ik graag wilde
doen. En ik werd dik betaald voor het
plezier, dat ik had, terwijl ik ze deed".
Al zingend en acterend maakte Crosby
carrière. Op zijn luie manier zong hij op
de band van Paul Whiteman, tot deze hem
de laan uitstuurde „Je néémt het er al
léén maar van, leeft van het vette der
aarde, raakt gearresteerd (wegens het be
sturen van een auto in kennelijke staat)
en kost me geld".
Crosby trok er zich geen zier van aan.
Tegen de tijd, dat men hem Bing noemde
(naar een figuur in een komische kranten-
Bing Crosby: „Call me lucky"
strip), had hij 'n filmster getrouwd (Dixie
Lee) en gramofoonplaten, radio en films
geprobeerd.
Met heel weinig inspanning, maar ge
steund door de wijze raadgevingen van
zijn vrouw, was hij een ster geworden.
Zijn vrouw trof heel vaak de roos „Je
zingt te hard je hebt die intieme klank
van je verloren". Crosby hield altijd reke
ning met haar adviezen.
Hij had maar drie zorgen in de wereld,
als er van zorgen mag worden gesproken:
1. Zijn oren „die steken teveel uit",
zei eens een filmmaatschappij en pro
beerde ze tegen het hoofd te plakken.
2. Zijn dunner wordende haar, dat hem
noodzaakte in het openbaar een pruik te
dragen, waaraan hij een verschrikkelijke
hekel had. In films probeerde hij altijd
een hoed te dragen, zelfs in huis. Eens
zelfs wilde hij met een hoed op naar bed,
maar stemde tenslotte toe in een nacht
muts met een kwast.
3. Zijn gewicht. Toen hij 96 kilo begon
té wegen, moest hij zoiets als een corset
dragen om voor de film-camera's te kun
nen optreden.
Toen Crosby beroemd werd. wist hij
precies hoe hij zijn roem moest handha
ven. Zijn houding ten opzichte van de film
was eenvoudig. Treedt nooit alleen als
ster op. Werk samen met grote acteurs
en grote namen.
De sluwe Crosby zelf zegt „Als ik met
Fred Astaire, Bop Hope of Barry Fitzge
rald samenwerk, hoef ik niet zo hard aan
te pakken".
Door zijn gramofoonplaten en films is
Bing Crosby zelfs méér geworden dan een
Nationaal Instituut. Hij is internationaal.
Herinnert u zich, hoe aan het eind van de
laatste wereldoorlog de Japanners capitu
leerden? „Well", merkte generaal Kenny
toen op, „als we nu nog Bing Crosby hier
hadden om een paar liederen te zingen,
zou het volmaakt zijn"....
In zijn boek schrijft Crosby ook wel eens
over anderen.
Van de pianist Oscar Levant zegt hij:
„Hij is door en door hypochonder. Zijn
zakken zitten vol pillen en drankjes. Zijn
boord staat gewoonlijk half open eg zijn
manchetten zijn gerafejd. Hij drinkt 50
tot 60 koppen koffie per dag en slaapt
alleen maar bij stukjes en beetjes".
En over Bob Hope: „Het druk besproken
Hope-Crosby-conflict was geen publici
teitsstunt, We kwamen er vanzelf in te
recht. hoofdzakelijk omdat, als we samen
optraden, het voor de scenarioschrijvers
makkelijker was beledigende teksten te
schrijven dan vriendschappelijke
Een filmster laat zich nimmer scheiden
van de post, die zijn bewonderaars hem
sturen. Gregory Peck, die zich momenteel
op Ceylon bevindt, waar hij de hoofdrol
speelt in „The Purple Plain", een techni-
colorfilm van J. Arthur Rrank, is ook in
dit opzicht een echte ster. De groep, die
H. E. Bates' beroemde verhaal van liefde
en oorlog in de jungle verfilmt, is aan het
werk op een afstand van ongeveer vijf
mijlen van het dorp Sigiriya en Peck's
populariteit maakt het leven van de plaat
selijke postbode erg zwaar. Aan het eind
van de eerste week wankelde deze ramp
zalige man het kamp binnen, bezwijkend
onder geschenken in de vorm van honder
den pakjes thee, 166 uitnodigingen tot eerf
bezoek, 300 verzoeken om getekende
foto's.... en drie huwelijksaanzoeken.
„De postbode", aldus Peck, „is een reus
achtige kérel en gedraagt zich boven ver
wachting goed, vooral omdat ik zonder het
te willen, oorzaak ben geweest, dat zijn
last nog aanmerkelijk is vergroot. Op een
kwade dag liet ik me namelijk ontvallen,
dat we zo weinig kranten in de jungle
kregen. Sindsdien moet de arme kerel
iedere dag 50 kranten naar het kamp
sjouwen".
Die brieven van zijn bewonderaars vot-
men een heel probleem voor mr Peck en
de vragen die er in worden gesteld, zijn
lang niet altijd even vleiend. Bijvoorbeeld:
„Is „The Purple Plain" uw tweede of
uw derde film? Ik heb .gewed met een
vriend, die óók een groot bewonderaar van
u is".
„Mr Peck, wilt u zo vriendelijk zijn mij
te zeggen, wie de ster is in uw film, zodat
ik zijn handtekening kan vragen"....
„Ik sluit een geadresseerde en gefran
keerde enveloppe bij, daar ik weet, dat U
zoveel inkomstenbelasting moet betalen".;
„U lijkt precies op de vroegere koning
van Sigiriya. Hij was even lang als. u, hij
was even sterk als u, hij was even knap
als u, hij had talloze bijvrouwen"....
Tijdens een opname voor de film op een
steile, bijna honderd meter hoge rots,
gleed Peck uit en viel. Een vlugge greep
naar een uitstekend rotsblok behoedde
hem voor een ernstige val.
Peck grijnsde naar. de geschrokken tech
nici. „Ik ben O.K.", zei.hij. „Maar zeg de
„continuity-girl" (hét meisje, dat er op
moet toezien, dat de acteurs er in een
aansluitende scène precies eender uitzien),
dat ze voor de volgende scène rekening
houdt met een paar grijze harén".
GREGORY PECH
precies de vroegere koning
van Sigiriya
Als u eens wist wat 'n kostelijk voed
sel peulvruchten zijn. Menige huis
vrouw tobt omdat ze haar gezin niet
dagelijks vlees voor kan zetten, of vis of
eieren, maar ze versmaadt de peulvruch
ten, die ook een grote waarde voor ons
lichaam vertegenwoordigen.
Wat geven ons vlees, vis en eieren?
Onder meer het eiwit, dat onontbeerlijk
is voor jong en oud, omdat het de bouw
van het lichaam bevordert en slijtage
herstelt. En dat belangrijke eiwit leve
ren ons de peulvruchten ook.
Drinken wij bij ons erwten- of bonen-
maal een glas melk of geven we een
melktoetje, dan kunnen we ervan over
tuigd zijn, dat onze behoefte aan eiwit
gedekt is. Zorgen we dan bovendien nog
voor verse groenten, dan is onze maal
tijd prima in orde.
Houd ons goed-vaderlands boerenmaal
in ere. Zet vanavond nog wat peulvruch
ten in de week en verras uw gezin mor
gen met één van de volgende schotels.
Succes verzekerd
kg bruine bonen, 1 a iy2 kg aard
appelen, kg uien, een flinke appel,
100 gr. mager spek, ongeveer 50 gr. bo
ter of margarine, zout.
De bonen, na een nacht weken, aan de
kook brengen met het weekwater en
zachtjes gaar koken in ongeveer 1% uur.
Na een uur koken een lepel zout toevoe-
gen. De aardappelen schoonmaken, een
paar maal doorsnijden en gaar koken.
De uien schillen, in plakken verdelen en
licht bruin bakken in de boter of mar
garine. De appel schoonmaken, snippe
ren en op het laatst even met de uien
mee bakken. De bonen afgieten en het
nat bewaren.
Aardappelen, bonen en uien dooreen
scheppen. Desgewenst het geheel met
bonennat smeuig mengen en op smaak
brengen met aroma of jus.
Het spek in dunne plakken snijden,
deze langzaam croquant en licht bruin
bakken. Het spekvet door het gerecht
mengen, het spek er als garnering op
leggen.
(Van onze correspondent)
Twee maanden geleden speelde zich op
het kruispunt Larense WegKamerlingh
Onnesweg te Hilversum een merkwaardig
tafereel af. De heer J. R. die daar wan
delde, zag plotseling een slingerende auto
op zich afkomen. Hij wist net opzij te
springen, maar een andere wandelaar
werd door de auto tegen de grond ge
smakt R. begon de met matige snelheid
rijdende wagen te achtervolgen. Deze
ramde een plantsoenhek, vernielde het
plantsoen en kwam tenslotte in de show
room van een groot garage-bedrijf tot stil
stand. De voorgevel was geheel in elkaar
gedrukt.
De heer R. dacht achter het stuur een
beschonkene te vinden, maar tot zijn niet
geringe verbazing zag hij dat ernie
mand achter het stuur zat.
Gisteren werd deze vreemde zaak voor
de Hilversumse kantonrechter uit de doe
ken gedaan. De eigenaar van de auto, de
heer A. A. R. had zijn auto op hoogst on
gewone wijze gestart. Hij had het rechter
portier geopend, de versnelling op twee
gezet én was de auto „aan gaan duwen".
De motor sloeg aan, maar de eigenaar zag
hierna geen kans meer zijn wagen in be
dwang te houden. Hij werd door zijn
eigen, auto, half erin hangend, meege
sleurd in een dolle rit. Hoewel de kanton
rechter het een zonderlinge manier vond
om een auto te starten, zeide de heer R„
dat hij dit altijd deed; hij vond het „aan
duwen" een leuke manier om van start
te gaan. Het O. M. eiste voor deze „hobby"
tegen de heer R. een boete van f 25 of
twaalf dagen hechtenis. De kantonrechter
was het met deze eis volkomen eens en
vonniste conform.
„Ons Lekenspel" te Bussum heeft als
antwoord op zijn ter gelegenheid van het
Maria-jaar uitgeschreven prijsvraag voor
een Mariaspel ten behoeve van 't amateur
toneel vijftien stukken ontvangen. De
jury is echter eenstemmig tot de conclusie
gekomen, dat geen enkel stuk voor be
kroning in aanmerking komt. De hoofd
prijs was duizend gulden. De leiding van
ons Lekenspel is echter in contact ge
treden met de schrijvers van „Maria
Dienstmaagd" en „De Vrouw op het vlot"
om na eventuele wijzigingen deze spelen
toch tot publicatie te brengen. Omdat
belde stukken echter niet voldoen aan de
voorwaarden van de prijsvraag, komen zij
niet in aanmerking voor een prijs.
De schotel goed warm opdienen. Een
groentesla erbij geven.
Deze soep wordt bereid van een rest
bonen en bonennat. De eerste dag worden
de bonen gegeven met aardappelen, zure
saus, een sla van geraspte biet en rauwe
witte kool, verder piccalilly of augurk
jes en uitjes. Voor de soep eep kopje
gekookte witte bonen achterhouden.
1 L. met water verdund bonnenat, een
kopje gekookte bonen, een middelmatig
grote ui, 1% eetlepel boter of margarine,
een theelepel kerriepoeder, zout, desge
wenst peper of een scheut nielk.
De bonen in een weinig vloeistof ver
warmen en fijn stampen. Geleidelijk de
rest van het vocht er door roeren. De
ui schillen, snipperen en licht geel frui
ten in de boter of margarine in een ge
sloten pan. op het laatst de kerrie mee-
bakken. De bonen met het bonnennat
toevoegen en de soep een kwartiertje la
ten trekken. Indien men dat wenst, de
smaak van de soep verzachten met een
scheut melk of scherper maken met een
weinig peper en extra kerrie.
'A kg linzen, een uitje, een kleine win
terwortel, 30 g. (twee eetlepels) boter of
margarine, kruidnagelpoeder, laurierblad,
zout.
De linzen na een nacht weken aan de
kook brengen met het weekwater en
zachtjes gaar koken in ongeveer uur.
Na een half uur koken het zout, de in
stukjes gesneden groenten en het laurier
blad verwijderen. De boter of margarine
lichtbruin laten worden en over de lin
zen schenken.
De linzen opdienen met aardappelpuree
en gekookte prei.
Het kooknat tot soep verwerken.
(Van onze Haagse redactie)
De Haagse rechtbank heeft de gevan
genhouding van F.O., de broer van de
Berkelse arts, met dertig dagen verlengd.
Hij wordt, zoals bekend, er van verdacht
zich aan valsheid in geschrifte te heb
ben schuldig gemaakt.
De verdedigers hebben voor de recht
bank aangevoerd, dat F. O. aanvankelijk
had bekend omdat hij dacht dan vrijgela
ten te zullen worden. Zij meenden de
waarde van zijn bekentenissen in twijfel
te kunnen trekken omdat er verschilende
tegenstrijdigheden in opgesloten zouden lig
gen. Bovendien vochten de verdedigers de
uitspraak van de schriftkundigen, be
noemd door de rechtbank, aan. En wel
omdat Prof. Böttger uit Leiden zou heb
ben verklaard, dat F. O. de briefjes niet
zou hebben geschreven. De rechtbank zag
in deze argumenten echter geen reden F
O. weer op vrije voeten te stellen.
(Advertentie)
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen. Neemt daarvoor regel
matig Togal, het middel bij uitnemend
heid, dat baat waar andere falen.
Togal zuivert door de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.95, f 2.40, f 8.88
Deze week brengen wij U een
vlot blonsje en rokje voor de
jonge dames. Wat is er nog pret
tiger dragen dan een rokje, waar
men vooral zomers verschillende
blousjes op kan dragen. Daar de
rok zeer wijd is, is hij ook voor
fietstochten heel geschikt. Hij is
klokkend en gegarneerd met een
paar flinke zakken.
Het blousje heeft een akn-
geknipte mouw. In het voorpand
is ruimte aangebracht wat altijd
zeer voldoet en iets voller maakt.
De hals is met een pat afgewerkt,
welke met twee knopen gesloten is
Het patroon C 798 A en B zijn
verkrijgbaar in maat 36, 38, 42,
44, 46. De prijs van de blouse is
0,50, de rok 0,65, tezamen 1,-.
C 798»
Plak aan de adreszijde van een Drlefkaart naast en Buiten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en zend deze naar
ATELIER CROON BEATRIJSSTRAAT 4, ROTTERDAM
Plak nooit meer dan f 1,— aan postzegels op een kaart, wat meer geplakt
wordt is waardeloos.
Vermeld aan de andere zijde duidelijk uw naam, adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste model.
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291
Patronen worden ntet geruild.
Bestellingen onder rembours worden niet uitgevoerd.
KLEIN NEST
Dat is toch zo'n vreselijke misdaad
niet, zei hij. Ik ken wel een half dozijn
vrijgezellen, die zo gelukkig zijn als een
lammetje in de wei
Ja, maar jij bent niet gelukkig, jon
genlief, zei ze hoogst ernstig.
Een ogenblik fronste hij zijn wenkbrau
wen en zweeg. Dan zei hij U vergeet, dat
ik een kwade tijd achter de rug heb en
dat ik een afdeling van een reuze zaak
heb te besturen, hetgeen veel hoofdbre
kens kost.
Zij schudde haar hoofd. Je kunt een
moeder niet misleiden, Daan. Maar dat
komt er nu niet op aan. Ik gevoel geen
lust om te spionneren. Ik beweer, dat
zelfs een moeder niet het recht heeft de
hartsaangelegenheden van een man te on
derzoeken. Een volwassen man heeft zijn
moeilijkheden en hij heeft het recht ze
voor zich zelf te houden, wanneer hij ze
niet wenst mede te delen. Maar Daanlief,
je zult mij echter ongelukkig maken als
je er op staat, om op dezelfde voet door
te gaan. Je bent altijd een goede zoon voor
mij geweest en je zult mij ook dit niet
weigeren, hè Zul je aan mijn wens ge
volg geven?
Hij zag hoe het met haar stond. Iets van
zijn eigen standvastig karakter had hij
van haar geërfd. Hij zag, dat zij een be
sluit had genomen en na enige ogenblik
ken van overweging zei hij
Ik begrijp uw standpunt moeder; er
zit* wel iets in en ik zal, wat betreft dat
verhuizen, doen, wat u verlangt, doch
slechts op voorwaarde, dat u met mij mee
gaat; met andere woorden, dat u er mij
nooit toe krijgen zal, bij u vandaan te
gaan.
Ook zij dacht enige ogenblikken na;
vervolgens zei ze met een zucht van be
rusting:
Goed Daan, je moet je zin hebben.
Per slot van rekening, zullen je deftige
vrienden, zoveel als ik van hen heb ge
zien, niet minder goed over je denken,
omdat je aan je moeder hangt, en zij die
zich over mij schamen
Kunnen mijn vrienden niet zijn, vul
de Daan snel aan. Maar dat idee is be
lachelijk. Want mijn allerliefst dwaas
moedertje, weet u niet, dat iedereen, die
kennis met u heeft gemaakt, niet alleen
achting voor u heeft, maar veel van u
houdt? U moest mijnheer Mountjoy en
mijnheer Green eens horen: die praten
geregeld over u. Heeft u onze ontmoeting
vergeten met mevrouw Carlton Plummer
en Lady Aminta toen wij in 't Hydepark
reden?
Ja dat weet ik nog heel goed, gaf
juffrouw Norton toe. Zij waren zo vrien
delijk ais maar mogelijk was en behan
delden mij, of ik hun gelijke was.
En dat was gemeend, verzekerde Daan
met nadruk.
Mevrouw Carlton Plummer was vre
selijk teleurgesteld, toen u laatst voor
haar invitatie bedankte, om met mij bij
haar te komen dineren. Nu, moeder, voeg
de hij er vastberaden aan toe, laten wij
over dit onderwerp nooit meer spreken.
Toch hindert het mij, ofschoon er niet de
minste reden voor bestaat. De hemel weet,
dat ik er niet naar verlang, maar ik weet
met een lach wat een plezier het
voor u zal zijn, om huizen te gaan kijken
en meubelen te kopen.
Niettegenstaande dat hij had toegestemd
scheen hij niet de minste haast te maken
en het was slechts door vriendelijk aan
dringen en zeuren, dat juffrouw Norton
er in slaagde hem naar een verhuurkan
toor te doen gaan.
Na de gebruikelijke onaangename be
moeiingen, koos Daan, of liever juffrouw
Norton een huis op Eton Square, niet ver
van mijnheer Carlton Plummer's woning.
Mevrouw Carlton Plummer bewees in
deze aangelegenheid onbetaalbare dien
sten. Zij nam de leiding bij het kiezen van
een huis en hielp juffrouw Norton in de
keuze van de ameublementen. Het behoeft
niet gezegd, dat die twee vrouwen een
tweetal weken van ongestoorde geluk
zaligheid beleefden; een tijd waarin mevr.
Carlton Plummer openlijk verklaarde, zelfs
tegenover juffrouw Norton, dat in ieder
geval een van Daans beste vrienden zich
niet alleen niet over haar schaamde doch
zeer veel van haar hield.
Eindelijk was de woning zo weelderig
ingericht, dat juffrouw Norton het soms
wel een beetje te vond bijna gereed. Op
zekere dag deelde juffrouw Norton, na een
drukke dag, Daan mede, dat volgens haar
berekening zij over veertien dagen het
huis konden betrekken.
Zij zijn vandaag met je kamer gereed
gekomen, zei ze. Ik hoop, dat een en ander
naar je zin is. Ik ben er wel een beetje
zenuwachtig om geweest, want mevrouw
Carlton Plummer stond er op, dat ik hem
zelf voor je zou inrichten. Zij heeft voor
bijna al het overige van het huis gezorgd
1 behalve de keuken, want ik zei, dat ik
I daarvan misschien beter op de hoogte was
dan zij. Wat de salon betreft, nu dat is nog
mooier dan bij haar. Ik zal heel wat per
soneel nodig hebben, lieve Daan met
een zucht maar mevrouw Carlton Plum
mer zegt, dat de huishoudster-kokkin, die
wij gehuurd hebben, er wel oog op zal
houden. Ik hoop het, want ik geloof niet,
dat ik daartoe in staat ben.
Onzin, u is in staat om het hele per
soneel van het Buckingham-Palace te
regeren. Maar gaat u nu eerst eens zitten
om iets te eten.
Eerst moet ik dit opbergen, zei juf
frouw Norton, terwijl zij naar haar duur
mantelpak keek. Gek toch hè? Ik zei te
gen mevrouw Carlton Plummer, dat de
kleren, die zij voor mij uitzocht, veel te
mooi voor mij waren en wat denk je d^
ze zei, Daan? Dat niets te goed of te duur
voor mij kon zijn!!
Voor dat gezegde zou ik haar willen
kussen, zei Daan. Nu, moedertje, zal u
niet lang wegblijven, want ik heb honger
als een paard.
Juffrouw Norton ging naar boven en
Daan bleef, met zijn handen in zijn zak
ken, voor het vuur staan. Zijn gelaat
stond ernstig. In één opzicht tenminste
had zijn geld hem voldoening geschonken;
het had jpijn moeder vreugde en afleiding
gebracht.
Hij nam enige brieven van de schoor
steenmantel en terwijl hij ernaar keek,
klonk de bel. Daan dacht dat het Naylor
was, die zijn sleutel had achtergelaten.
Hij hoorde hem echter niet met twee tre
den tegelijk de trappen opgaan, doch er
klonken veel liehtere voetstappen in de
gang. Hij hoorde een lichte aarzeling van
de voeten aan de andere kant van de
deur; dan werd de knop omgedraaid en
ging de deur open. Daan keek op en zag
een rijzige vrouwengedaante in het zwart
gekleed op de drempel staan. Een moment
keek hij naar het bleke gelaat, de trillen
de lippen en de ogen die op hem gericht
waren, dan riep hij bijna onhoorbaar:
Steil!
Nadat hij onbewust haar naam had uit
gestoten, staarde Daan, alsof hij een vi
sioen had, haar aan en zij stond daar on
beweeglijk, met licht saamgevouwen han
den en hield haar blik strak op hem ge
vestigd. Eindelijk zei hij, meer tot zichzelf
dan tegen haar:
Het is Stella! Hij vatte haar h«nd en
haalde diep adem, toen haar aanraking
hem tot de volle overtuiging bracht dat
het werkelijk Stella was; Stella in leven
den lijve. Hoe ben je hier gekomen? Waar
om. Maar je ziet er zo mat uit; ben je
ziek geweest?
Hij voerde haar naar de leuningstoel
de stoel waarop hij haar, sedert haar ver
trek zo dikwijls in de geest had zien
zitten. Zij nam plaats en staarde hem een
weinig voorovergebogen met dezelfde
tedere, droeve blik aan. Daan ging op de
hoek van de tafel zitten en boog hgt hoofd
Haar verschijning had hem vreselijk ont
roerd. Het zien van haar gelaat, haar
verrukkelijke schoonheid, die nog ver
hoogd werd door een bleke gelaatskleur,
welke op geestelijk en lichamelijk lijden
wees, wekte bij hem al die oude en tedere
gevoelens onstuimig op.
Zijn hart smachtte naar haar, een ver
langen greep hem aan om haar in zijn
armen te sluiten, haar aan zijn bórst te
drukken als een zwijgende verzekering
van zijn onsterfelijke liefde. Doch hij her
innerde zich, dat zij niet langer „Stella
Landon", het schalkse bakvisje, het klei
ne nest, was; neen, zij was zelfs niet meer
het meisje, dat hij in het dal bij Grado-
vitch zijn liefde had verklaard, doch de
dochter van een Prins. Ja, z') was een
Prinses, ver boven hem verheven. Maar
waarom \yas zij hier? Begrijpende, dat
zijn houding niet in overeenstemming
was met haar waardigheid en hij zich
volgens de étiquette tegenover Hare Ko
ninklijke Hoogheid had gedragen, stond
hij op.
Vergeef mij, zei hij zacht. Ik ben
helemaal overstuur door uw komst. Ik
zat juist aan u te denken, toen u binnen
kwam enhet was pijnlijk voor mij,
dat u het was. Ik was even onthutst, zelfs
nog meer, dan toen ik u plotseling in Gra-
dovitch ontmoette.
Ik herinner het mij zeer goed, sprak
ze voor de eerste maal en haar zachte,
lage, droevige stem deed alle snaren van
zijn hart trillen.
Ja, vervolgde zij, ik wilde eerst tele
graferen, doch vreesde dat je niet thuis
zou zijn; daarom oordeelde ik het beter
maar direct te komenwanten
ik was zo verlangend naar je en naar je
lieve moeder. Maakt zij het goed?
Ja best, zei hij. Moeder is boven
zij zal wel dadelijk hier komen. Wat zal
ze blij zijn u te zien.maar dat behoef
ik niet te zeggen.
Weet madame nietwat er ge
beurd is? vroeg zij en haar ogen zochten
met iets als angstige nieuwsgierigheid zijn
blik.
Neen, ik heb haar niets verteld ant
woordde Daan onmiddellijk en zij vroeg
geen verdere verklaring.
Enige ogenblikken zweeg zij met neer
geslagen ogen, dan hief zij haar blik tot
hem op.
Ik verkeer in grote moeilijkheden,
Daan.
Een hevig rood bedekte zijn gelaat, toen
zij hem weer gewoon Daan noemde, zon
der meer. Opeens keek hij aandachtig
naar haar zwarte kleding en z*ware sluier.
Mijn vader is dood. zei ze in ant
woord op zijn onuitgesproken vraag.
Dood! Echode hij verschrikt en be
droefd.
Ja, zei ze. Hij is plotseling gestorven
.werd dood in zijn bed gevonden.
Arme Peppino! Het was een korte rege
ringMag ik mijn hoed af zetten? Hij
is zo zwaar en ik ben niet vrij van hoofd
pijn.
Zij ontdeed zich van hoed en hand
schoenen en bleef dan met haar handen
op de leuning van haar stoel rustend
zitten. Dez'e houding nam zij vroeger ook
steeds bij voorkeur aan; hij herinnerde
het zich onmiddellijk en het ontroerde
hem.
Ik zal proberen je mijn geschiedenis
t vertellen, zei ze, maar het is niet heel
gemakkelijk, Hgt zou inderdaad onmoge
lijk zjjn, ..indien ik niet wist, dat je som
mige dingen zal begrijpen, die ik er uit
laat: jij begreep me in de oude tijd ook
altijd. Wil je weer op de hoek van de
tafèl gaan zitten zoals je vroeger gewoon
lijk deed. dan voel ik me geruster en zal
het vertellen gemakkelijker gaan.
Wilt u eerst niet uitrusten en wat
eten Prinses? vroeg hij met een bijna
onmerkbare afbreking voor de titel.
Zij schudde blozend het hoofd bij het
„Prinses".
Ik kan op het ogenblik niet eten
zei ze. Je weet zeker niet, wat er in Ma-
ritaria is gebeurt. Ik bedoel nu pas?
Neen, zei hij met neergeslagen ogen
Ik ben enige dagen op reis geweest naar
een afgelegen plaatsje in Engeland en
heb geen kranten gelezen. Ik had niets ge
hoord van uw vader., van de Prins z'n
dood. Weet u zeker, dat u niet eerst wat
rust wilt nemen. U is ernstig ziek geweest
dat heb ik wel gehoord en ik kan het u
aanzien ook.
Ja, zei ze, ik ben zeer ernstig ziek
geweest en zeer lang.
Is u alleen? Is uw echtgenoot.
Zij bloosde niet; in werkelijkheid werd
haar gelaat bleek en sloeg zij haar ogen
neer; even maar om ze daarna smekend
tot hem op te heffen.
Ik ben niet getrouwd, zei ze heel
zacht.
Niet getrouwd! Hij hield z'n adem
in, het bloed vloog naar z'n hoofd en
voor een ogenblik draaide de keuken
om hem heen.
Neen, dacht je dat? Heb je dan niets
géén nieuws gelezen?
Neen, antwoordde hij met bijna op
elkaar geklemde handen; Dat heb ik
zorgvuldig vermeden.
Zij slaakte een diepe zucht en haar
dunne, witte, door haar ziekte vermager
de handen omklemden de leuning van
de stoel.
Ik wilde niet ik kon niet trouwen
zei ze zacht.
Ja, ik beloofde het om vaders wil
want als ik het niet had beloofd, zou
mijn vader.o, u weet het wel. Een of
andere inblazing van het noodlot waar
schuwde mij die laatste avond toen ik
je zei, dat er misschien iets tussen ons
zou kunnen komen: dat ik mijn vader niet
kon verlaten; hem niet aan zijn lot kon
overlaten. Toen ik dat zei, wist ik abso
luut niets van hetgeen er op handen was
en wat er van mij gevraagd zou worden.
Je begrijpt wel wat ik bedoel. Het was
overeengekomen, dat ik met graaf Andrea
zou trouwen, zodra de kroningsfeesten
voorbij waren; maar, zoals ik je heb ge
zegd, werd ik ziek en moest het huwelijk
worden uitgesteld. Toen stierf mijn vader
en ik was vrij! Graaf Andrea is niet
ontroostbaar.een schaduw van een
glimlachje speelde om haar lippen.hij
heeft de troon bemachtigd en is nu Prins
van Maritaria.
Daan kon niet spreken, z'n hart gaf een
harde stoot in zijn borst.
Gedurende de verwarrende drukte
na de begrafenis.... want graaf Andrea
proclameerde zich diezelfde dag tot Prins
sloop ik weg ontvluchtte ik feite
lijk. Zij glimlachte droevig. Er heerste
zo'n opwinding, iedereen was zo door de
gebeurtenissen in beslag genomen, dat zij
mijgelukkig voor mijvergaten.
Bent u geheel alleen gekomen?
vroeg hij vol verbazing.
Helemaal alleen. Ik kon zelfs mijn
kamenier niet vertrouwen; iedereen was
in dienst van graaf Andrea. Gelukkig
voor mij heerst er in het hele land ver
warring; de straten waren overdruk.
Men sloeg geen acht op mij en aan de
haven begon ik Engels te spreken en
nam ik zonder enige moeilijkheid te on
dervinden, als Engelse onder de naam
van Miss Landon passage.
Het is verbazend; wonderbaar! fluis
terde Daan.
Ja, ik ben helemaal alleen, zonder
vrienden; evenals lang geleden, toen je
me hier op die avond voor het eerst zag
zitten. Bovendien ben ik nu ook mijn
vader kwijt.
Daan liep op en neer door het vertrek;
zijn hoofd, zijn hart, alles draaide in hem
rond. Het verlangen om haar in z'n ar
men te sluiten en haar te troosten werd
bijna onweerstaanbaar.
Wat ehwat gaat u nu doen,
Prinses? vroeg hij haar vriendelijk.
Dat weet ik niet, antwoordde zij
Ik dachthaar glimlachje verscheen
weer, ik dacht, dat jij mij dat wel kon
zeggen. Had ik te veel vertrouwen? Heb
je vergeten, dat ik vroeger altijd bij jou
kwam als ik moeilijkheden had? Zie je
wel, dat ik het mij goed herinner? Op
het zelfde ogenblik dat ik vrij was, gin
gen mijn gedachten naar jou, naar dit
lieve huisje, dat jij.madame als 't ware
tot een orderlijk huis voor mij heeft ge
maakt. Heb ik er verkeerd aan gedaan,
met te veronderstellen
O, in 's Hemelsnaam! snikte hij bijna.
Dat weet u toch, dat ik ieder ogen
blik mijn leven voor u zou geven.
Ja, dat weet ik. Zonder het zelf te
weten, heb je daar in Maritaria bijna je
leven voor mij gegeven. Dat kwam ik
even voor vaders dood te weten. Ik vond
de brief, de ridderorde die je had terug
gezonden en ik vroeg vader een nadere
verklaring. Hij vertelde mij, dat je je
aan het hoofd van een groep Engelsen
had gesteld, die aan onze zijde streed. O,
Daan, indien ik die avond, toen ik op het
balcon stond, had geweten, dat jij daar
beneden tussen die menigte stond, dan
zou ik mijn belofte gebroken hebben
Maar ik wist het niet.
Elke vezel van zijn lichaam trilde, doch
hij bedwong zich door te bedenken, dat
zij nog steeds een Prinses was en hij
geen recht had partij van haar ongeluk
en hulpeloosheid te trekken. Ja, zij was
onschendbaar in zijn ogen.
Het was iets wreeds om te doen, dat
zenden van die ridderorde en die brief.
Doch hij wist dat niet. Zijn bedoeling
was goed zei ze zacht.
Ja, ja, zei Daan met een ruk van
zijn hoofd. Maar ik kan aan niets
denken dan aan u en wat u voornemens
is te gaan doen. Ik zou u zo graag wil
len helpenals ik maar wist hoe. Duid
het mij niet ten kwade als ik me zo dom
aanstel, maar ik ben op het ogenblik nog
zo verward en van streek. Bijvoorbeeld.,
hij liep met zware stappen de keuken op
en neer, waar gaat u nu heen.bedoel
ik. Prinses?
Ik weet het niet, zei ze, maar
als je mij Prinses blijft noemen, moet ik
onmiddellijk vertrekken; dan kan ik niet
hier blijven.
Verbazing tekende zich af op zijn ge
laat, toen hij zich tot haar wendde.
Was het dan uwuw bedoeling,
hier, hier in dit huis te blijven?
Ja, zei ze. Vind je het zo vreemd?
Is het niet zeer natuurlijk dat ik mij al
je goedheid en vriendschap herinner?
Hij ging voor haar staan en keek, ten
prooi aan hevig verwarrende ontroering
op haar neer; aan zei hij schor op bijna
strenge toon:
Wat bedoelt u? Ik begrijp het niet.
Zei u niet, dat u hier wilt blijven.
Glimlachend keek zij naar hem op.
Indien je me niet wegstuurt Daan.
fluisterde zij.
Hij lag reeds op z"n knieën naast haar
met haar handen in de zijne.
Om 's hemelsnaam, Stella, speel niet
met me!
Zo noem je me nu eindelijk Stella!
riep zij met iets als een snik in haar
stem Ik vroeg mij al nieuwsgierig af,
of het ooit zou komenDaan.
Hij keek tot haar op en trachtte de
betekenis van die woorden op haar ge
laat te lezen, want die woorden waren
te heerlijk, om voetstoots aan te nemen.
Wil je hier blijven? vroeg hij ten
laatste.
Ja, ik wil hier blijven, fluisterde zij
met een rose blosje en neergeslagen
ogen. r O, Daan wat maak je het moei
lijk voor mij! Ik ben als een rouwmoedige
bij je gekomen om' vergiffenis te vragen
en omom nog iets meer.
Iets meer?
Ja, je liefde, Daan. O, wat ver
neder je mij! Ik moet mijn zaak beplei
ten je smeken maar dit is billijk
't is niet meer dan billijk. Maar, Daan,
jij die mij vroeger altijd zo goed hebt
begrepen, kan je nu geen rekening met
mijn toestand houden, kan je niet een
beetje barmhartig zijn? Alles weten is
toch alles vergeven!
Nog steeds op z'n knieën sloeg hij z'n
arm om haar heen en trok haar hoofdje
omlaag tegen zijn gelaat. Zij sloeg haar
arm om zijn hals en drukte hem tegen
haar wang, terwijl zij aan haar snikken
de vrije loop liet.
Luister eens, Daan, zei ze op een
gegeven ogenblik: Ik hoor je moeder de
trap afkomenZal je haar niets over
de.... Prinses zeggen.... niet vóór het
misschien mettertijd absoluut nodig is?
Laat mij Stella blijven, de oude Stella
Landon, ofschoon ik misschien geen recht
op die naam heb. O, Daan, jij zal mij een
naam geven, een naam, waarop ik trots,
o, zo trots zal zijn!
Zij lag nog steeds in zijn armen toen
juffrouw Norton de deur open deed.
Ik ben lang weggebleven, Daan,
maar ik moest alles netjes opvouwen en
weghangen; het heeft zo erg veel geld
gekost Hè wie is dat? zei ze, opeens
afbrekend en staarde naar het in het
zwart geklede meisje, wier afgewend
gelaat op Daans schouder rustte.
Dit is een jonge dame een vriendin
van mij zei Daan met stralende ogen en
op jongensachtige manier. Hij keerde
Stella's gelaat dat nu hevig bloosde, om:
Kent u haar, moedertje?
(Wordt vervolgd)
