Ons Succes-patroon
van deze week
u
Die oude aardappel toch.
Hef geval LEAVENWORTH
PUROL
/^COOFS
A
HOü ISKS I i;L IK MIJN l'ATKOON?
Smakelijke vervaiigingsmogelijkhedeii
Huidgenezing
Van andermans geld
„grote" zaken gedaan
ANNA K. GREENS!
ZATERDAG 1 MEI 1954
twr.rc A i
Studio net een ziekenhuis. Schijnbaar wilde mensenhuts
pot. Een cameraman raakt nooit een camera aan. Thee,
het vocht, dat door elk orgaan van het Britse leven vloeit.
Regisseur, scheidsrechter tussen technici en acteurs. De
minuut en de vakverenigingsleider. Acteurs en schrijvers
in grote hoeveelheden voorradig. Jack Hawkins klaar met
.,1 he Seekers ,,De hardste film die ik ooit heb gemaakt
Gekneusde ribben en benen vol pleisters. Het ergste
liefdesscene met Lava Raki. „ledereen meent dot zijn
eigen scenario het beste is".
SPAARCIJFERS OVER HET
EERSTE KWARTAAL
JACK HAWKINS
Een leuk jurkje voor de
zomerse dagen
Macaronischotel met gehakt
Spaghetti met poulei
Slaatje van macaroni of
spaghetti
DE MELKSANERING IN
NIEUWER-AMSTEL
B. en W. verzoeken de minister
ora onverbindendverklaring
DODELIJK VERKEERS
ONGELUK MET BROM
FIETSER
Houder incasso-bureau bad tekort
van f 150.000
vlïegerkrttts UIT
GEREIKT
DOOR
(Van onze filmredacteur)
Op 'n afstand zien de Pinewood-studio's
er precies uit als een modern gemeente
ziekenhuis een groep heldere, afzonder
lijk liggende gebouwen, die opr\jzen in de
therapeutische lucht van het platteland in
Buckinghamshire.
Aldus geeft Richard Gordon, de schrijver
van de novelle „Doctor in the House",
waarnaar onder dezelfde titel een film
komedie is gemaakt, die onlangs met groot
succes haar Londensc première heeft ge
had, zijn indrukken weer van zijn eerste
bezoek aan de studio, waar deze film on
der regie van Ralph Thomas is vervaar
digd.
Hoewel de muren, vensterloos blijken en
de lange gangen vrij zijn van de nare
lucht van antiseptische middelen, aldus
gaat Gordon voort, is de ziekenhuissfeer
in de studio zelf sterker dan ooithet
lijkt er sprekend op een operatiezaal. In
beide wordt het voorwerp van de belang
stelling beschenen door felle lampen; het
werk begint er onmenselijk vroeg in de
ochtend; er zijn ogenblikken van panische
opwinding, afgewisseld met uren van be
trekkelijke verveling; en je kunt er ner
gens met goed fatsoen gaan zitten'.
Schrijvers worden over het algemeen
door filmproducenten in hun studio's ont
vangen als spiksplinternieuwe vaders door
de zusters van een drukke kraamzaal.
Maar voor de verfilming van mijn no
velle „Doctor in the House" naderde ik de
poorten van de Pinewood-studio's met al
het zelfvertrouwen van 'n betaalde kracht
der filmindustrie. Ik was namelijk Tech
nisch Adviseur en ik kwam er tegen wa
ken, dat de chirurgen met hun stethosco
pen aan het opereren zouden slaan, of
dat de verpleegsters met gelakte nagels
en hoge hakken zouden verschijnen.
Na een Maori-dorp, de banketzaal van
Koning Arthur en het op stelten staande
war^khuis van Norman Wisdom te zijn
gepasseerd, vond ik tenslotte in een hoek
je van de koude, betonnen, kathedraal
achtige studio de „set" van „Doctor in
the House".
Een paar gipsen muren, zonder flafond
en vaag in het niet verdwijnend, stonden
tussen enorme booglampen, microfoon-
standaards. een kraan met eén camera er
aan. den regiment technici, een eenzaam
groepje acteurs, een slangenkuil van ka
bels en een stel klapstoelen van zeildoek
met belangrijke namen, op de leuning.
De verwarring rond de camera zag er
op het eerste gezicht even gevaarlijk uit
als een troep jongens, die zich op pas
door Sinterklaas gestrooide pepernoten
werpt, maar al spoedig kwam ik tot de
ontdekking, dat deze schijnbaar wilde
mensenhutspot in werkelijkheid een doel
treffend samenwerkende groep deskundi
gen was.
Als je een film wilt maken, moet je al
lereerst een camera huren, een paar mijl
film kopen en een cameraman opscharre
len. Een cameraman raakt nooit een ca
mera aan. net zo min als de eerste ma
chinist op een schip ooit de machine be
dient. De lens wordt gericht door een
..eenogige" assistent-aan-de-zoeker. die
bekend staat als de camera-operateur. De
cameraman zelf arrangeert de verlichting,
een lentemorgen of 'n winternacht schep
pend uit de hem omringende duisternis,
hoewel niemand van hem verwacht, dat
hij ooit een lamp zal verzetten.
Glynis Johns: 5,Het enige nare tvns
de sitank van Jack's brandende
klprrn"
De meeste cameramannen zijn plechtige
personen, die zo geworden zijn, doordat
ze de wereld te lang hébben bekeken door
een zwart gemaakt stuk glas. Ze zitten
somber aan de voet van dé camera en ge
ven hun bevelen aan iemand, die Charlie
heet.
Charlie is een grote, luidstemmige man,
in wiens Ogen iedere film uitsluitend
wordt gemaakt óm hêm in sta t te stellen
zich te oefenen in het heen-en weer schui-
van van booglampen. Hij wringt zich ver
strooid tussen twee acteurs door, die een
tedere scène repeteren, klimpt op een
Chippendale-tafeltje (een echt, dat moet
worden teruggegeven!) en schreeuwt zijn
bevelen, welke prompt worden uitgevoerd
door de electriciens, die, als de matrozen
van kapitein Hornblower op de raas van
hun schepen, hoog boven in de studio ma
noeuvreren.
Wat belangrijkheid betreft, wordt de
cameraman op de voet gevolgd door de
klapperjongen, die de thee brengt. Het
vocht, dat door elk orgaan van 't Britse
leven vloeit, stroomt geregeld in de film
studio's en zelfs de beroemdste acteur ver
liest onmiddellijk teders belangstelling als
zijn roep „hier is de thee weerklinkt.
Voor het maken van een film zijn ver
der nodig een man om het geluid op te ne
men, een requisiteur en ee.n garderobe
juffrouw, een grimeur, een fotograaf, die
aparte opnamen maakt, een continuïtelts-
meisje, een décor-ontwerper en verschei
dene dozijnen mannen in overalls, die heel
sportief rolwagentjes van de ene kant der
studio naar de andere duwen onder luid
geroep van „mincherbakspliz (denk om
je rug, alsjeblieft).
Vervolgens moet je een regisseur aan
stellen om als scheidsrechter op te treden
tussen de technici en de acteurs en om
„actie" en „stop" te roepen in plaats van
op een fluitje te blazen bij overtredingen
en verwondingen.
De regisseur zelf heeft een assistent-re
gisseur nodig om als grensrechter te fun
geren en hem te vertellen, wanneer zijn
lunch klaar is en een tweede assistent om
met.de vakverenigingen te onderhandelen.
Een scène, die vier uur voorbereiding
heeft gekost, afmaken onder het oog van
een vakverenigingsvertegenwoordiger._één
minuut voordat een fluit het einde van de
arbeidstijd zal aankondigen, is spannen
der dan alles, wat men ooit op het witte
doek te zien krijgt.
Behalve een regisseur moet je ook
iemand hebben, die de montage verzorgt,
een man, die zich tijdens de opnamen stil
op de achtergrond houdt, net als een
pessimistische patholoog in de operatie
zaal, die er zeker van is, dat hij het film
fragment spoedig in zijn particuliere lij-
kenhuisje aan de achterzijde van de stu
dio zal hebben voor een interessant post
mortem.
Tenslotte moet je nog een paar acteurs
en schrijvers hebben, maar die zijn in
iedere studio in grote hoeveelheden voor
radig.
Ik begon mijn technische adviezen met
aan Dirk Bogarde, Kenneth More, Donald
Sinden en Donald Houston, die allen stu
denten spelen, uit te leggen, hoe ze een
borst moesten bekloppen en naar een hart
luisteren.
Terwijl ze hun doktersmanieren vlotter
aanleerden dan de meeste eerste jaars
studenten, nam ik Muriel Pavlowde
soort verpleegster, die er door de inter
nisten op uitgestuurd wordt.om op het
rooster te gaan kijken, wie er vrij is
onder handen, aangezien ik meende, dat
ze wel wat technisch advies kon gebrui
ken bij haar eerste clause. Die begon al
dus: „Eerst langs de physiotherapie, dan
rechtsaf bij de neuropathologie en linksaf
bij de gastroenterologie en dan weer
rechts bij de electroencephalographie
Ze speelde het klaar zonder ook
maar een lettergreep over te slaan,
St. Swithin's Hospital was in de stu
dio zó realistisch van papier en gips na
gemaakt, dat ik automatisch naar mijn
operatiemasker greep, telkens als ik dooi
de ontbrekende muur de operatiezaal
binnenstapte.
De zalen leken op echte ziekenhuiszalen
tot 't laatste streepje op de temperaluur-
lijsten eii zelfs de acteurs begonnen er,
zodra ze hun pyama hadden aangetrok
ken en in bed waren gestapt, ziek en lam
lendig uit te zien.
En de gemeenschappelijke, naar leer en
bier ruikende studentenkamer, bezaaid
mót boeken, voetbalschoenen en onge
opende medische tijdschriften, deed de
heerlijke uren van ledigheid van me her
leven, toen ik zélf student was en eigen
lijk college had moeten lopen!
Jack Hawkins is klaar met zijn hoofdrol
in „The Seekers", een avonturenfilm over
de eerste blanke bewoners van Nieuw-
Zeeland in Eastmancolor. En hij is er kin
derlijk blij om.
Waarom? „Omdat", zegt hijzelf, „het de
hardste film is, waarin i'_ ooit ben opge
treden en daarbij hoort óók „The Crue!
Sea".
Tijdens de opnamen in de Pinewood-
studio's liep hij het grootste deel van de
tijd rond met verbanden om zijn ribben
en zijn gezicht en benen vol pleisters Ge
vechten van man tegen man met potige
„Maori-inboorhngen" en een al te realis
tisch zwaardgevecht met de acteur Fran
cis de Wolfe, waren oorzaak van deze
kwetsuren
Voor een bepaalde scène moest De
Wolfe een glazen kast stukslaan en er
een zwaard uithalen. Hij liep daarbij een
diepe snee in zijn hand op en het glibbe
rige bloed was oorzaak, dat het zwaard
hem gedeeltelijk ontglipte, toen hij vol
gens het scenario naar Hawkins uit
haalde. De platte zijde van het zwaard
raakte diens voorhoofd en slaap, terwijl
de snede een jaap in zijn neus gaf. De
Wolfe moest een paar dagen op de zieken
lijst. maar Jack Hawkins speelde door.
hoewel de opmaak-deskundigen heel wal
werk hadden om al zijn wonden en builen
voor de scherpziende cameralens te ver
bergen.
In een volgende scène moesten Hawkins
en Glynis Johns boven op een brandende
hut van een in de studio gebouwd Maori-
dorp zitten en lijdelijk aanzien, hoe de
vlammen steeds meer naderden. Toen de
opname klaar was, kwam regisseur Ken
Annakin bezorgd informeren, of het vuur
niet al te dicht bij hen was geweest.
„Ik heb m'n ogen maar dichtgeknepen
en m'n best gedaan, niet bang te zijn",
verklaarde Glynis Johns. „Het enige nare
was de stank van Jack's brandende kle
ren".
Het ruwe spelletje werd in Nieuw-Zee-
land voortgezet, toen de filmgroep ter
plaatse opnamen maakte. Hawkins moest
tien meter over een wilde stroomversnel
ling zwemmen, achtervolgd door 'n Maori-
krijger met een mes. Hij kwetste daarbij
ernstig zijn voeten aan de rotsen. Vervol
gens moest hij vei der vluchten over door
warmtebronnen verzengende grund. Dit
maal kreeg hij blaren aan zijn voeten van
de hitte.
Nog erger: hij moest een hartstochte
lijke liefdesscène spelen met de exotische
Laya Raki. een 22-jarig danseresje, dat in
de film de rol van een Maori-meisje ver
tolkt. Hawkins bekent, dat hij zich daarbij
helemaal niet op z'n gemak voelde: „Het
was voor het eerst in twintig jaar. dat ik
voor de film een meer dan formele lief
desscène had gespeeld. Maar ik geloof, dat
ik het er vrij goed heb afgebracht. De re
gisseur was tenminste tevreden".
Jack is thuisgekomen met een kane
vracht problemen. Als Engelands meest
populaire en gezochte mannelijke ster,
wordt hij overstroomd met filmaanbiedin
gen. Momenteel denkt de Rank-organisa-
tie aan twee films voor hem, maar voor
lopig gaat hij naar Cairo om voor de Hol-
lywoodse maatschappij een film te maken.
„Ik verkeer in een benijdens
waardige positie, dat weet ik"
zegt Jack. „Maar ik moet nu
kieskeurig worden, wat de door j
mij te spelen rollen betreft en
het is hard, de mensen voor het
hoofd te moeten stoten. Iedereen
meent, dat zijn eigen scenario
het beste is".
t
moderne winkelinterieurs
en -exterieurs
VOORHAVEN 101 'TEL 34971 - ROTTERDAM
Bij de spaarbanken aangesloten bij de
Ned. Spaarbankbond werd in de maanden
Jan. t.m. Maart ingelegd f 209.6 (v.j. 163.6)
min. en terugbetaald f 139.8 (118.2) min. Bij
de niet aangesloten algemene spaarban
ken beliepen deze cijfers f 844.424 (7.9) min.
en f 457.168 (5.5) min; bij de bankspaarban-
ken f 17.9 (17.1) min. en f 13.7 (14.1) min
In totaal werd dus van Jan. t.m. Maart
ingelegd f 2283 (188.7) min. en terugbetaald
f 153.9 (137.8) min. Het spaartegoed ver
meerderde dus»met f 74,4 (50.8) min.
een knrrevracht problemen
Bijgaand model is zeer gekleed, dat
van een gewerkte zijde vervaardigd
bijzonder tot zijn recht komt.
De nok heeft klokkende plooien.
Voor een kleine maat geheel los van
af de taille, hij iets grotere maai
worden de plooien circa 15 cm in-
gestikt, wat om de heup dan iels
slanker maak*.
In het voorpand is iets ruimte ver
werkt, hetgeen altijd zeer voldoet.
Het geheel is eenvoudig, doch zeer
chic. Het patroon is verkrijgbaar in
maat 40, 44, 46, 48 a 0,85.
C HOI
Plak aan de adreszyde van een oriefkaart naast en omten het frankeerzegel
het verschuldigde bedrag aan geldige oostzegel» en zend deze naar
ATEMEK croon BEATRMSSTRAAT 4 ROTTERDAM
Vermeld aan de andere zijpe duidelijk uw naam adres, woonplaats en maat
en nummer van het gewenste m-'de)
Plak nouil meer dan f t.— aan postzegels op een kaart, wat meer geplakt
wordt is waardeloos
Girostortingen eveneens ten name van Atelier Croon op nummer 271291
Patronen worden niet geruild
Bestellingen onder rembours worden niet uitgevoerd
De aardappel, de trouwe metgezel van
onze dagelijkse warme maaltjjd, begint
ouderdomskwalen te vertonen.
We zijn er een beetje huiverig voor
om hem helemaal van ons lijstje te
schrappen, vooral als dat zou Inhouden
dat we de warme maaltijd, die toch door
de groente van zoveel betekenis blijft,
overslaan.
We kunnen echter best eens een keer
de liefde van een noordelijk volk voor
zuidelijke gerechten bot vieren en onze
aardappel zo nu en dan vervangen door
rijst, macaroni en spaghetti,
tie tijd dat de nieuwe lichting komt is
niet zo ver meer en dan kunnen we onze
'rouw aan de aardappel weer naar harte
lust bewijzen.
Wist u trouwens, dat bij rijst, macaroni
en spaghetti allerlei groenten gebruikt
kunnen worden, zoals kool, spinazie, prei
en blikgroenten (erwten en boontjes)?
En dat u de resten tot heerlijke slaatjes
kunt verwerken?
Wij geven hier enkele recepten voor 4
personen.
500 g macaroni, 3 eetlepels boter of mar
garine, 200 g gehakt, 150 g (2 a 3 stuks) ui,
50 g (5 eetlepels) bloem, liter water, een
tablet ossenstaartsoep, peper, nootmuscsat,
laurierblad.degewenst een weinig thijm.
Voor de saus de uien schoonmaken en
snipperen. Ui én gehakt met een weinig
peper en nootmuskaat zocht bakken in de
boter of margarine tot zij lichtbruin 2yn.
De bloem erdoor roeren cn geleidelijk, bij
scheutjes tegelijk, het water met het aan
gemengde soeptablet. De massa in 't begin
steeds laten doorkoken alvorens nieuwe
vloeistof toe te voegen. Het geheel een
kwartiertje laten trekken.
Inmiddels de macaroni opzetten met
ruim kokend water en zout en gaar koken
in ongeveer 20 minuien. De macaroni la
ten uitlekken. Een klontje boter of mar
garine er door mengen en de macaroni in
een schaal overdoen. De saus apart op
dienen.
500 g spaghetti, 250 g. varkens- of mals
runderpoulet, V* kg gemengde stevige
groenten b.v. kool eh prei, 50 g boter of
margarine, zout nootmuskaat, of een thee-
lepej kerrie, bloem.
Het vlees in stukjes snijden en deze in
hete bootr of margarine rondom bruin bak
ken. De specerijen, een scheut water en
zout toevoegen. Het geheel zachtjes gaar
stoven in a 1 uur.
De groenten schoonmaken, kleinsnijden
en in botor of margarine een kwartier
zacht bakken.
De spaghetti opzetten met ruim kokend
water en zout cn gaarkoken in ongeveer
20 minuten. De spaghetti laten uitlekken.
De spaghetti door de groenten mengen en
op smaak afmaken met vlees en,jus. Het
geheel nog even door en door warm
maken.
Twee kopjes gekookte macaroni of
spaghetti, een hardgekookt ei. 50 g ham of
boterhamworst, slasaus, mosterd, desge
wenst een paar slabladeren, paprikapoe
der of tomatenketchup.
De slasaus pittig op smaak maken met
mosterd. Het vlees en de helft van het
ei fijnhakken. Vlees, ei en macaroni of
spaghetti met de slasaus vermengen. Het
slaatje in één-persoonsporties op slabla
deren overdoen en garneren met 'n plakje
ei. Voor de kleur een weinig paprikapoe
der of tomatenketchup hierop aanbrengen.
In de gemeente Nieuwer-Amstel is de
laatste tijd enig rumoer veroorzaakt rond
om de melksanering. Een actie van het
„Amstelveense Weekblad", dat zowel voor
als tegenstander aan het woord liet, waar
op van de zijde van de saneringscommis
sie een enigszins eenzijdige enquête volg
de, die nogal critiek ondervond, heeft er
toe geleid, dat deze kwestie onlangs in de
gemeenteraad ter sprake kwam. Naar het
„Amstelveens Weekblad" thans verneemt,
is Donderdag van het College van B. en W.
van Nieuwer-Amstel eèn brief uitgegaan
aan de minister van Economische Zaken,
houdende het verzoek om op' grond van
de gebleken bezwaren de huidige over
eenkomst inzake de melksanering in Nieu
wer-Amstel onverbindend te verklaren.
Het college verzoekt over deze aangele
genheid door de minister te mogen wor
den gehoord.
Op de hoek VictoriepleinRijnstraat Jn
Amsterdam-Zuid is gisteren de 48-jari-
ge pianostemmer N. E., die op zijn brom
fiets naast een vrachtauto reed, op het
moment dat de vrachtauto de Rijnstraat
indraaide, hiertegen komen te vallen. De
man kwam onder het rechter achterwiel
terecht en is aan zijn verwondingen over
leden.
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
(Van onze correspondent)
„Deze man heeft geestelijk voortdurend
op zijn tenen gestaan", zei het .psychia
trisch rapport over de Zwollenaar H. H,.
die zich Donderdag voor de'Zwolse recht
bank moest verantwoorden voor verduis
tering van incasso-gelden. Als houder van
een incasso-bureau slaagde hij er in acht
tien jaren voor opdrachtgevers geïnde gel
den in „grote" speculatieve zaken te ste
ken. Hij miste daarvoor de nodige capaci
teiten, zodat hij niet alleen een prooi
werd van slimmere lieden, maar door mis
lukkingen ook zijn schulden jaarlijks zag
stijgen. Ten einde raad gaf hij zieh aan.
Het totale tekort bedroeg toen ruim
150.000.—.
De officier van justitie eiste tegen II.
die meer een slachtoffer van geestelijke
verwarring is dan een moedwillige zwen
delaar, een jaar gevangenisstraf met af
trek van de zes en een halve maand die
hij in voorarrest doorbracht, de overblij
vende tijd voorwaardelijk. Uitspraak over
veertien dagen.
Tijdens de Vrijdag ter gelegenheid van
de verjaardag van Koningin Juliana ge
houden parade op de vliegbasis Deelen,
heeft dc commandant van dc basis, luite
nant-kolonel-waarnemer J. C. van den
j Akker, een onderscheiding uitgereikt aan
de sergeant-majoor-instructeur C. Over
weg. Deze ontving het vliegerkruis voor
moed en volharding betoond van October
1943 tot Mei 1945, toen bij boordschutter
was bij het 320e squadron van de Marine
luchtvaart. Hij heeft aan talrijkp vluchten
tegen de vijand op het vaste land van
Europa deelgenomen.
U is mijnheer Raymond, nietwaar?
U is wel goed, dat u ons wilt bijstaan.
Toen wendde zij zich tot Gryce en ver
volgde: En u? Komt u ons mededelen,
dat men beneden naar ons gevraagd
heeft?
Het was wel degelijk dezelfde stem, die
wij achter de deur gehoord hadden, maar
nu zachter en strelender. Ik nam Gryce
van terzijde op. De klank van deze stem
maakte blijkbaar grote indruk op hem,
want de buiging waarmede hij die woor
den beantwoordde, was dieper dan ge
woonlijk.
De detective wendde zijn blik niet naar
Eleonore, hoewel het jonge meisje hem
aankeek met een blik, waarvan de ang
stige uitdrukking welsprekender was dan
weike uitroep ook. Diep ontroerd, vergat
ik dat Mary het woord tot mij gericht
had, ik vergat zelfs haar tegenwoordig
heid en ik wilde naar haar nicht toegaan,
toen Gryce zijn hand op mijn schouder
legde, mij tegenhield en zei:
Juffrouw Leavenworth spreekt tegen
u
Weer tot mij zelve gekomen, draaide ik
mij om, om Mary Leavenworth mijn arm
aan te bieden; wij gingen naar de deur.
Ogenblikkelijk verloor haar houding alle
stijfheid, zij glimlachte zelfs en ik moet
bekennen, dat geen enkele vrouw glim
lachte zoals zij.
U bent heel vriendelijk, zei zij met
zachte, welluidende stem. Ik heb behoefte
aan steun en mijn nicht doet zo vreemd
vandaag.
Hum, dacht ik. Waar is nu de veront
waardigde gódin gebléven, die ik daar
straks gezien heb, met woede in de ogen
cn een bedreiging op de lippen?
Is het mogelijk, dat zij trachtte onze
verdenkingen af te wenden? Of vergiste
zij zich zodanig, dat zij dacht, dat wij geen
belang hechtten aan de verschrikkelijke
beschuldiging, die zij op een zo kritiek
moment geuit had?
Maar Eleonore, die op de arm van de
detective steunde, trok weldra al mijn
aandacht. Ook zij had haar kalmte her
wonnen, hoewel niet zo volkomen als haar
nicht. Zij zag nog bleek en haar hand
trilde.
Was ik maar nooit in dit huis geko
men, zei ik tot mijzelf.
En ondertussen was ik toch blij, dat ik
Eleonore Leavenworth had leren kennen.
Ik voelde helemaal geen medelijden met
haar. Nooit had een misdaad *er zo duis
ter uitgezien; wraak, egoïsme, haat en
hebzucht waren de motieven, en toch..
Maar waarom zou ik mijn gevoelens trach
ten te ontleden! Weldra stond ik weer in
de kamer, waar de uitvoerders van de. wet
ons met ongeduld wachtten.
ZEVENDE HOOFDSTUK
Mary Leavenworth.
Ik haastte mij om mijn gezellin te doen
plaats nemen in de uiterste hoek van het
vertrek; toen zochten mijn blikken haar
nicht. Eleonore Leavenworth toonde op
dat ogenblik noch aarzeling noch ver
warring. Leunend op de arm van de
detective kwam zij langzaam naar voren
en wierp een kalme blik op de aanwezi
gen. Na de coroner begroet te hebben,
nam zij plaats op de stoel, die de bedien
den haar brachten. Het was iedereen
duidelijk, dat het een houding was, maar
toch was het effect er niet minder om.
Ogenblikkelijk hield het gefluiuier op,
de onderzoekende blikken wendden zich
af en een soort eerbied kwam in de plaats
voor de onbetamelijke nieuwsgierigheid
van het eerste ogenblik. Hoewel ik nog
steeds onder de indruk was van haar
geheel ander gedrag, waarvan ik zo
juist getuige was geweest, voelde ik me
toch opgelucht. Niettemin schrok ik, toen
ik de ogen van Mary strak op haar
nicht gevestigd zag, met een vragende
uitdrukking, die alles behalve bemoedi
gend was. ïk stond op het punt, haar te
vragen of zij zich in acht wilde nemen,
toen het afroepen van haar naam haar
tot de werkelijkheid terugriep. Zij richt
te 'het hoofd op, om de jury aan te kijken
cn ik zag een blik in haar ogen komen,
die mij herinnerde aan de verontwaardig
de godin van daarstraks. Die uitdrukking
verdween nochtans snel en uiterst be
scheiden bereidde Mary zich voor om te
antwoorden op de vragen van de coroner.
Hoe moet ik de angst uitdrukken, die ik
dp dat ogenblik ondervond? Zou Mary
haar beschuldiging herhalen? Wantrouw
de zij haar nicht niet alleen, maar haatte
zfj haar ook? Zou zij in het publiek dur
ven verklaren, wat zij haar gezegd bad
onder vter ogen? Haar houding verried in
geen enkel opzicht haar bedoelingen; in
mijn verwarring keek ik naar Eleonore.
Zij had haar gelaat in haar handen ver
borgen, uit vrees voor wat haar nicht
zou gaan zeggen. Mary's verklaring duur
de niet lang. Na enige vragen, die betrek
king hadden op haar positie in het huis,
op haar verwantschap met de dode, vroeg
de coroner haar, wat zij wist omtrent
de moord en de ontdekking van het lijk
door Eleonore en de bedienden, Mjt
diepe, welluidende stem antwoordde zij:
„U stelt mij daar een vraag, waarop ik
slechts door horen zeggen kan antwoor
den. Ik weet over de moord en de ont
dekking van het lijk alleen dat, wat de
bedienden er mij van verteld hebben."
Ik herademde. Eleonore nam de han
den voor haar gezicht weg; het leek mij.
dat er een straal van hoop op haar gelaat
kwam. Mary ging verder „Hoe vreemd
het u ook mag voorkomen, ik ben niet in
de kamer gegaan, waar mijn oom lag.
Mijn eerste ingeving dwong mij, dit af
schuwelijk toneel te ontvluchten. Maar
Eleonore is de studeerkamer binnen ge
gaan, en zij zal u kunnen zeggen.
„Later zullen wij juffrouw Eleonore
ondervragen," viel de coroner haar in de
rede, op een voor zijn doen heel bemin
nelijke toon. Klaarblijkelijk onderging
ook'hij de bekoring van deze schone
vrouw. Hij hernam:
„Wij willen alleen maar weten, wat u
gezien hebt. U kunt ons dus niét zeggen,
wat er gebeurd is in de studeerkamer op
het ogenblik, dat het lijk ontdekt is?"
„Neen, mijnheer."
,U weet dus alleen, wat er in de hall
gebeurd is?"
„Er is niets in de hall gebeurd," ant
woordde zij onbevangen.
„Ik dacht, dat de bedienden, toen zij de
hall inkwamen, daar uw nicht aangetrof
fen hadden, die uit de studeerkamer
kwam, nadat zij bijgekomen wasi van
haar flauwte".
„Dat is ook zo. Maar wat is daar voor
bijzonders aan?"
„U herinnert zich dus, dat u juffrouw
Eleonore door de hall hebt zien gaan?"
„Ja, mijnheer."
„Hield zij een papier in de hand?"
„Een papier?" herhaalde Mary, „had jij
een papier in de hand. Eleonore?" voeg
de zij er aan toe en wendde zich snel tot
haar nicht.
Dit was een spannend ogenblik. Eleo
nore, die bij het woord „papier" zichtbaar
geschrokken was. richtte zich bij het
horen van die onschuldige vraag op en
wilde iets zeggen; maar de coroner, die
de voorschriften, door de wet gegeven,
trouw in acht nam, hief de hand op en
zei:
„Stel uw nicht geen vragen; u alleen
moet op dit ogenblik spreken."
Toen herhaalde hij de vraag:
Vertel ons alstublieft of u haar met
een papier in de hand gezien hebt.
Ik? O neen, ik heb niets gezien.
Toen men haar ondervroeg over de ge
beurtenissen van de vorige avond, ver
telde zij, dat haar oom onder het diner er
tiógal bezorgd uitzag, maar niet zo, dat
inen zou kunnen denken, dat hij over het
ven of ander verdrietig of ongerust was.
Zij had hem de hele avond niet meer ge
zien, omdat hij in zijn kamer was geble
ven. De laatste herinnering die zij aan
hem behield, was dat hij voor de laatste
I maal aanzat aan het diner. Dit werd op
~o'n bewogen toon gezegd, dat de toe
hoorders onder de indruk kwamen. Gryce
bijvoorbeeld zat aangedaan voor een
inktkoker. Eleonore echter bleef onbewo
gen. De coroner Vroeg toen:
Stond uw oom met iemand op slechte
voet? Had hij geldswaardig® Papieren of
verborgen geld in zijn bezit?
Mary beantwoordde deze beide vragen
ontkennend.
Heeft uw oom onlangs met een
vreemde gesproken of een belangrijke
brief ontvangen, die enig licht op dit
mysterie zou kunnen werpen?
Niet .voor zover ik weet, antwoordde
zij, met eèn nauw merkbare aarzeling in
haar stem.
Toen zij dat zeide, wierp zij een blik in
ie richting van Eleonore en zij scheen in
de houding van haar nicht iets te zien.
dat haar geruststelde, want zij voegde er
aaastig aan toe:
Ik geloof, dat ik verder kan gaan en
beslist neen kan antwoorden. Gewoonlijk
nam oom mij in zijn vertrouwen. Als hem
iets belangrijks overkomen was, zou hii
het mij zeker verteld hebben.
Mary gaf vervolgens dè allerbeste in
lichtingen omtrent Hannah; niets wees er
op, dat zij medeplichtig was aan de mis
daad en niets kon haar eigenaardige ver
dwijning verklaren. Het meisje onderhield
geen betrekkingen met mensen buitens
huis. Toen men haar tenslotte vroeg,
wanneer zij voor het laatst de revolver
van haar oom had gezien, antwoordde zij,
dat zij hét wapen niet meer had gezien
-edert de dag, waarop haar oom het ge
kocht had: immers, alleen Eleonore zorg
de voor de kamer van de overledene.
Dit, was Mary's eerste woord, dat op een
twijfel of op 'n vermoeden leek; het zou
onopgemerkt voorbijgegaan zijn, als Eleo
nore het niet onderstreept had door een
vragende blik op de getuige te werpen.
Een van de gezworenen greep de gelegen
heid aan om zich tot Mary te wenden en
hij vroeg haar of zij zich we) goed reken
schap gaf van de betekenis dezer woor
den.
Op dit moment, mijnheer, overweee
ik elk woord dat ik zeg.
Hij drong niet verder aan. Ik dacht al.
dat het verhoor afgelopen was, toen de
man met de grote zware horlogeketting
opstond en op zijn beurt sprak:
Juffrouw Leavenworth, heeft uw
oom een testament gemaakt?
Ja, mijnheer.
Meer dan een?
Wij kennen er maar een.
Kent u de inhoud van het testament?
Ja zeker; hij maakte geen geheim van
zijn bedoelingen.
De gezworene zette zijn lorgnet recht
om haar aan te kijken.' Dail kunt u mis
schien wei vertellen, wie het meeste voor
deel heeft bij zijn dood?
Deze ruwe vraag deed iedereen onaan
genaam aan; maar Mary Leavenwortn
richtte zich op, keek haar ondervrager
rustig aan en antwoordde:
Ik weet in elk geval, wie er hét
meest onder lijden! Dat zijn de arme, ver
laten meisjes, die hij tot zich genomen
heelt, waaraan hij de genegenheid en de
steun gegeven heeft, die hun jeugd nodig
had en wie hij, toen zij eenmaal volwas
sen waren, tot leidsman is geweest. Voor
dezen is zijn dood een onherstelbaar ver
lies.
De coroner maakte aan deze tirade een
eind dcor aan Mary te vragen; Kunt u
met of zonder grond vermoeden, wie de
moordenaar van uw oom is?
Het was voor iedereen een vreselijk
ogenblik; maar vooral mij deed het doods
angsten uitstaan. Zou Mary niet zwak
worden? Zou haar wens om haar nicht te
sparen niet zwichten voor het beroep, dut
op haar eer en plichtsgevoel gedaan
werd? Ik durfde het niet te hopen. Maar
Mary stond op, keek de coroner en de
jury kalm aan en zei, zonder zelfs haar
stem te verheffen, maar toch met scherpe
nadruk:
Neen. Ik koester geen enkele ver
denking. De moordenaar van mijn oom is
mij niet alleen volkomen onbekend, maar
:k heb zelfs geen vermoeden, wie het
zijn kan.
Het was mij een pak van het hart,
ledereen herademde. Mary's verhoor was
geëindigd en Eleonore nam haar plaats
:n.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Een uitvoerige getuigenverklaring
De belangstelling was nu van minuut
tot minuut gegroeid; de sluier die over
deze geheimzinnige tragedie hing, kon
elk ogenblik opgelicht worden en ik had
grote lust om te vluchten, om er niets
verder over te horen. Ik vreesde werke
lijk niet dat deze vrouw zich zou verra
den. Haar kalmte, haar onbewogen hou
ding waren mij een voldoende waarborg
Maar, indien het bleek, dat de beschul
digingen van haar nicht juist waren, in
dien dat onschuldig uiterlijk alleen maar
een masker was, indien Eleonore Leaven
worth zo was, als de woorden van haar
rvcht en haar eigen houding haar t0°rt-
rlen, waarom zou ik dan de gemene c -
medie, die zich hier ging afspe
wonen? De coroner begon eerDieaig,
maar toch streng:
U hebt sedert uw jeugd in het huis
van mijnheer Leavenworth gewoond,
nietwaar?
Ja! van mijn tiende jaar af.
Ik hoorde voor het eerst haar stem en
ri.e verraste mij sterk, want zij leek heel
veel op die van haai nicht, en toch ver
schilde zij er ook weer veel van.
Men heeft mij gezegd, dat uw oom u
steeds als zijn dochter behandelde; is dat
juist? ju-A
Ja, inderdaad, hij behandelde ons als
zijn dochters, hij was meer dan een va
der voor ons.
J.u"rouw Mary Leavenworth en u
znn nichten, meen ik. Wanneer is zij ln
huis gekomen?
Tegelijk met mij. Onze Ouders kwa
men bij hetzelfde ongeluk om het leven.
Zonder oom zouden wij al heel jong zon
der tehuis geweest zijn. Hij nam ons'tot
zich en gaf ons alles wat wij misten: een
vader en een tehuis.
U zegt, dat hij u beiden als zijn doch
ters behandelde, dat hij u adopteerde,
Vjrstaat u daaronder, dat hij u niet alleen
deelgenoot maakte van de luxe die hem
omgaf maar ook, dat hij u liet begrijpen,
dat hij ze na zijn dood niet zou ontnemen;
in een woord, dat hij de bedoeling had,
u een gedeelte van zijn vermogen na te
laten?
Neen, mijnheer; hij had niet voor mij
verborgen gehouden, dat hij in zijn testa
ment al zijn bezittingen aan mijn nicht
naliet.
Zij was toch geen nadere bloedver
want dan u? Gaf mijnheer Leavenworth
een of andere reden op voor die duide
lijke voorkeur?
Neen, hij wilde het nu eenmaal zo.
Tot nu toe had Eleonore zo oprecht en
spontaan geantwoord, dat het vertrouwen
langzamerhand de twi'fel verdrong, die
van het begin af aan haar persoon had
omgeven.
De coroner vervolgde:
U moet wel veel van uw oom hebben
gehouden, daar hij u overlaadde met wel
daden?
O ja, mijnheer.
Zijn dood heeft u dan ongetwijfeld een
verschrikkelijke schok gegeven.
Ja, vreselijk.
Was die schok groot genoeg, om b:j
het zien van zijn lijk een flauwte te ver
oorzaken?
Natuurlijk.
En toch scheen- u op die dood voor
bereid te zijn?
Voorbereid?
De bedienden hebben verklaard, dat
de afwezigheid van uw oom aan het ont
bijt u zeer zenuwachtig maakte.
De bedienden? riep Eleonore uit.
En dat u heel bleek was, toen u van
zijn kamer kwam, voegde de coroner er
aan toe.
Begon zij toen te begrijpen, dat er een
twijfel, zo met een gemotiveerde verden
king bestond in de geest van de man, die
Yragen bestormde? Sedert
u ^a3j g °genblik. dat ik haar
Y?"ast had,ln„de kamer van de derde ver-
-inT? jvL haar niet zo verward ge-
verried hM al angst gevoelde, zij
_ket niet- Zij bedwong zich en
antwoordde kalm:
Dat is ook niet te verwonderen. Mijn
oom was een zeer stelselmatig man; de
kleinste verandering in zijn gewoonten
verontrustte mij.
U was dus bang?
Ja, tot op zekere hoogte.
Juffrouw Leavenworth, wie zorgt er
voor dat alles in de kamers van uw oom
in orde is?
Ik, mijnheer.
U kent dus het bestaan van de lade
in het nachtkastje"
Ja, mijnheer.
Wanneer hebt u haar het laatst
geopend?
Gisteren. Zij beefde toen zij dit zei,
Hoe laat?
Om ongeveer twaalf uur.
Lag de revolver daar op de gewone
plaats?
Dat vermoed ik wel, ik heb er niet
op gelet.
Hebt u de la op slot gedaan toen u
haar dicht schoof?
Ja, mijnheer.
Hebt u er de sleutel afgehaald?
Neen, mijnheer.
Misschien hebt u wel bemerkt, juf
frouw Leavenworth, dat de revolver voor
u op tafel ligt. Wilt u haar eens bekij
ken?
De coroner gaf haar het wapen. Indien
hij het meisje had willen doen schrik
ken, dan was hij er volkomen in ge
slaagd. Bij het zien van de revolver week
zij vlug achteruit en een uitroep van
afschuw, die zij ogenblikkelijk onder
drukte, ontsnapte aan haar lippen.
O! Neen! Neen! kreunde zij, terwijl
zij de handen afwerend uitstak.
Ik sta er op, dat u het wapen be
kijkt, vervolgde de coroner, daar straks,
toen men het gevonden heeft, waren alle
kamers geladen.
Bij het horen van die woorden ver
dween de angstige trek van haar ge
laat.
O. dan.
Zij maakte de zin niet af, maar stak
haar hand uit, om het wapen te pakken.
Maar de coroner keek haar strak aan en
vervolgde;
Niettemin heeft men het onlangs
afgeschoten. De hand, die de loop heeft
schoon gemaakt, vergat de kamer.
Zij zei niets; er kwam alleen een uit
drukking van diepe wanhoop op haar
gezicht; bet leek alsof zij ineen zou
storten. Ogenblikkelijk echter kwam de
reactie; met een weergaloze waardig
heid riep zij uit:
Nu, en verder?
De coroner legde de revolver weer op
tafel. De aanwezigen keken elkaar aan;
lederen leek bang om verder te gaan.
Naast mij hoorde ik een onderdrukt
sesteun. Mary Leavenworth, die plotse
ling zeer rood gewerden was, verloor
haar nicht niet uit het oog. Zij begon er
zich blijkbaar rekenschap van te geven,
dat nog anderen behalve zij iets onver
klaarbaars vonden aan die vrouw, toen
vermande de coroner zich en vervolgde:
Juffrouw Leavenworth. u vroeg mij:
„en verder". Uw vraag noodzaakt rmj te
zeggen, dat geen enkele inbreker of ge
huurde moordenaar de moeite genomen
zou hebben om deze revolver schoon té
maken en nog minder, om haar opnieuw
te laden en haar weer m de Iai te leggen,
waaruit hij haar genomen had.
Zij antwoordde niets, maar ik zag, dat
Gryce een aantekening in zijn boekje
krabbelde, hetgeen vergezeld ging van
het hoofdknikje dat hem eigen was.
Niet iedereen, voegde de coroner er
aan toe. kon zo maar komen en gaan in
de kamer van mijnheer Leavenworth.
Niet iedereen kon op een tamelijk laat
uur bij hem binnen komen, de revol
ver némen en zo dicht als nodig was de
verslagene naderen, zonder dat de/.e
zelfs omkeek; en dit is gebeurd, zoals
bhjkt Rit de verklaring van de dokter.
Iedeieen keek naar Eleonore en ver-
TS- Maar te zien schrikken. Maar
i, ary' die haar verontwaardiging
toonae. Zij sprong op en wierp een boze
L'A om Zlc'h heen. Zij opende de lip
pen om te spreken. Maar Eleonore maan-
naar door een beweging tot kalmte
aan en antwoordde langzaam en koel:
(Wordt vervolgd)
