Door rhtler buitgemaakt
en m
een crypte verborgen
Tientons brug bezweek onder
last van vijftig ton
b'lniiiih barbaarsheden tegen
over Franse krijgsgevangenen
NAAR ONBEKENDE EINDERS
CÏV6 kis,en
Enkele bij zonderheden
over
oorsprong
mTJWOrde" gebruik< en
De toekomstige
loonpolitiek
HPliil
TV TT' 1 O
nil
Hitier zei: Henn ms Reich! En met één sla-
maakte in, zlch meester van (le kroo?
schatten van het Heilige Roomse Rijk, waai-
rilt m- Z1Cr 113 cle "Anschlusz" van Oosten
de m't \V7 meer erfgenaam voelde. Hij liet
iCllei1 llaar -Neurenberg overbrengen
Ze/ adl tentoon te laten stellen op het
riote ieestterrein van de nazi-partij, waar
de nationaalsoeialisten hun grote bijeen
komsten hielden. De „Fiihrer" wilde hier
mede een oude traditie herstellen en
Neurenberg een even oud en indertijd duur
verkregen recht hergeven, n.l. het bewaren
van die kroonschatten, met het privilege, ze
hij tijd en wijle den volke te tonen.
De oorlog kwam
echter en daarmede
de noodzakelijk
heid de kroonschat
ten, welker waarde
inderdaad onmete
lijk is, naar een
veiliger plaats over
te brengen. Dit
geschiedde in het
grootste geheim,
terwijl de geallieer
de bombardements
eskaders begonnen,,
met Neurenberg in
een grote puinhoop
te veranderen. Het
geheim werd nauw
gezet bewaard en
toen de Amerika-
7,en de speelgoed-
st«d bezetten en ze
,r. n(l(;r zochten,
o teven Ze
na-
onvind-
Al hun
1 1 "lgen tvaren te-
sprek eVe'lUel slaagden ze èr in, enkele nazi-functionarissen tot
en te brengen en die onthulden het geheim van de bewaarplaats.
Ier-
Roo
anis^°aaschatten van 't Heilige
Vele e d'e een t"st°rie van
Waren C^en vertegenwoordigen,
crVPte in ^,emelsel(t in een kleine
Nci»renberL.er Repe gewelven van
fte "noeite slaacdl8' Met de Sroot-
tension133, WaS staalllai'd—. Doch
borden en 06 CIyPte geopend
ken de ktin' Daarin ble"
Pakt *,ei"odlen zorgvuldig ver-
£eenntt 1 met voldoening
®'™°S'ate«d worden, dat él
knn noude kunstvoorwerpen vol-
Ve ^D 0nbescbadigd waren geble-
n. üe Amerikanen catalogiseer-
en ^e. ®n nadat de deskundigen
n officieren, die met het zware
arwei belast waren geweest, er
^.?g^een laatste blik vol bewonde
ring op geworpen hadden, werden
ln gepantserde
naar
ze
Wen" 6CPanisertle wagens
hei-k611 0Vergebracht, de plaats van
v°rin°d!! n Cn daar aan de pas ge"
gedragen °stenriikse regering over-
Deze schatten zijn thans gecon
centreerd rond de vroegere doop
kapel van de Habsburgers, in zo
verre althans, dat de voornaamste
daarin werden ondergebracht. Wat
zich in de doopkapel bevindt, be
staat uit vijftig kostbaarheden, die
gezamenlijk de enige kroonschat
uitmaken, welke uit de Middel
eeuwen is overgebleven. De kroon
schat van Engeland, die eeuwen
oud was, werd door Cromwell ver
smolten en die van de Franse ko
ningin ging in het tumult van de
grote revolutie op enkele stukken
na totaal verloren.
Intussen, het voornaamste stuk
van de gehele kroonschat is de
reeds genoemde kroon van het
Heilige Roomse Rijk, dat meer dan
duizend jaren bestaan heeft, tot
het te langen leste onder Napo
leons slagen ineenzakte.
De kroon is vermoedelijk in de
goudsmidswerkplaats van het
klooster Reichena aan het Meer
van Constanz vervaardigd. Ze be
staat uit een achthoek, welke door
vier gouden platen wordt gevormd.
Deze platen zijn onderling door
kleinere verbonden en met kost
bare edelstenen en paarlen ver
sierd, bovendien nog bedekt met
voorstellingen in goudemaille van
Christus en Bijbelse koningsfigu
ren. Op de gouden plaat, die op het
voorhoofd drukte, was oorspronke
lijk een bijzonder kostbare steen
gemonteerd. In de veertiende eeuw
is deze steen verdwenen. Hoe, weet
men niet. Er is later een saffier
voor in de plaats gezet.
Het is de ironie der geschiedenis,
dat deze symbolen van een impo-
Met stenen beladen vrachtauto met aanhang
wagen zakte in gracht
Optimistische chauffeur
met de schrik vrij
t.
GEKERM IN LEIDEN
van. een
volgens het toen
malige zeggen de zon niet onder
ging, tentoongesteld staan in een
verminkt Oostenrijk, dat nog
steeds onder een vreemde bezet
ting zucht.
Maar misschien kunnen ze sym
bolen worden voor het streven
naar een Vereend Europa, waarvan
de eerste keizer van het Heilige
Roomse Rijk een grondslag legde,
die later helaas weer werd stuk-
gebeukt. X
Observator
Wereldreis van vier jaar
Eigen rijk
Win gratis Uw kist
Drie Hoefijzers Bier
Nog geen overeenstemming
HET LIED VAN
DE K.A.B.
SATERDAG 17 JULI 1954
lPAGCSfA 3
Smmfusrs
Kroonschatten van het Heilige
Roomse Rijk tentoongesteld
baar. 41
Het gouden rijkskruis van het Heilige Roomse Rijk
met kostbare juwelen en paarlen bezet. Het is
ongeveer een meter lioog.
de bijna een mv. ,Tletlseri er
sluitmuur stuk te £r«j!,kke af'
moest met de breken. Dit
tal konere V0"d Gr een aan-
geschiedde in 1946 en
menkaanse Hoge Commis
saris voor bezet Duitsland, generaal
McClark. Het werd een feestelijke ge
beurtenis en de Oostenrijkers waren
uiterst dankbaar voor deze geste der
Amerikanen, die de schatten ook als oor
logsbuit hadden kunnen beschouwen.
Menig Amerikaans museum zou ze grófeg
aanvaard hebben
d HeId tot voor enkele weken ge-
er"to Vooraleer de Oostenrijkse regering,
ganker°iyerging' ze voor het Pudhek toe-
de nod' *e stehen. Maar ze heeft eerst
ze zo Ige maatregelen moeten nemen, om
Dit vond°^d mogelijk onder te brengen,
hge conVpi'n de ^°^urS plaats, het mach-
meters dikke muren een stilte scheppen,
die een boeiende sfeer vormt voor de
glorie van talrijke Oostenrijkse keizers.
Hier hadden deze heersers eeuwenlang
hun schatkamer, waar ze de kostbaar
heden op elkander stapelden. Het gebeur
de echter ook vaak, dat deze kostbaar
heden bij flinke aantallen verdwenen, om
als onderpand te dienen voor geldlenin
gen, die ze moesten sluiten, teneinde voor
hun oorlogen legers op de been te kunnen
brengen.
Het was vermoedelijk ook om financiële
redenen, dat keizer Sigismund de kroon
schatten naar Neurenberg liet overbren
gen en deze stad het recht gaf, ze te be
waren en eens in het jaar gedurende
veertien dagen tentoon te stellen.
Dat gebeurde in de vijftiende eeuw, toen
de keizers herhaaldelijk gedwongen wer
den, de kroonschatten uit Wenen naar
veiliger plaatsen over te brengen. Er
waren machtige vijanden, die er begerige
ogen op sloegen. Karei IV liet ze naar
Praag overbrengen, vanwaar ze weder, op
instigatie van de daar regerende koning
Wenceslas, in bet jaar 1440 naar de burcht
Karlstein werden vervoerd. De Hussieten-
oorlogen dwongen daarna keizer Sigis
mund. ze in Ofen in veiligheid te stellen.
Hij achtte ze daar evenwel blijkbaar niet
veilig genoeg en in het geheim arrangeer
de hij de transactie met Neurenberg, de
rijke koopmansstad.
Eveneens diep in het geheim werden
de kroonschatten van Ofen naar Nurnberg
getransporteerd, in 'n grote wagen, waar
van de vracht als gedroogde vis was aan
gegeven. Twee Neurenbergse patriciërs
begeleidden hem. De voerman op de bok
had absoluut geen idee, wat er zich onder
zijn riekende lading bevond. Op 22 Maart
1424 reed de wagen de stadspoort van
Neurenberg binnen, verwelkomd door een
grote menigte. De voerman was dusdanig
onder de indruk, toen hij hoorde, wat hij
vervoerd had, dat hij op zijn knieën viel
en de als .heilig vereerde kleinodiën bid
dend van onder de vieze lading te voor
schijn haalde. Onnodig te zeggen, dat ze
van te voren goed verpakt waren....
Een eeuw later ging Neurenberg naar
de Hervorming over en van Wenen uit
werd de ketters nu het recht betwist, de
kroonschatten van het Heilige Roomse
Rijk nog langer te bewaren, maar het ge-
meentebestuur bleef op zijn recht staan I
en het ging zelfs zo ver, de toevertrouw
de schatten alleen nog maar „uit te
lenen" en dan slechts voor een konings-
of keizerskroning. Ten slotte kwam het er
van, dat een keizer maar een nieuwe
kroon liet maken, om in Neurenberg geen I
leentjebuur le behoeven te spelen. Dit
deed keizer Rudolf II in 1602. Hij liet door
zijn hofedelsmid een kroon vervaardigen,
welke niet minder dan zeven-honderd
duizend taler kostte. Het was een voor
die tijd voor een dergelijk kleinood onge-
Sindsdien hebben de Habs-
na 1804 werd het pronkstuk de officiële
kroon van het Oostenrijkse keizerrijk.
Nog steeds behoort ze tot de kostbaarste
stukken van de Weense kroonschatten.
Wat nu in Wenen geëxposeerd wordt en
duizenden bezoekers trekt, valt eigenlijk
in twee gedeelten te verdelen. En wel in
de Neurenberger en de Akense kleinodiën.
De eerste collectie is verreweg de groot
ste. Ze werd tot 1790 in de speelgoedstad
bewaard, ging toen weer naar Wenen. Er
behoren de keizerskroon toe van het
Heilige Roomse Rijk, de rijksappel en de
rijkscepter, het gouden rijkskruis, het
rijkszwaard, de z.g. heilige lans en de
kroningsgewaden. Ze werden bij de
kroningsplechtigheden aan de nieuwe
heerser geoffreerd. Hun waarde was in
bijzondere mate ideëel. Wie ze bezat, kon
rechten op de souvereiniteit van verschil
lende landen laten gelden. Er werd een
mystieke waarde aan gehecht, waarvoor
eeuwenlang weerspannige vazallen het
hoofd hebben gebogen.
De Akense collectie bleef lang in deze
stad, omdat daar geruime tijd de keizers
gekroond zijn. Ze omvat het z.g. rijks-
evangelie en een zwaard, waarvan gezegd
wordt, dat het aan Karei de Grote heeft
toebehoord. Het is niet bekend, hoe ze
er gekomen zijn. Volgens de legende zou
den deze stukken "omstreeks het jaar
duizend in het graf van Karei de Grote
gevonden zijn, toen dit op bevel van
keizer Otto III geopend werd. De dode
keizer moet gevonden zijn, zittend op een
vergulde troon, 't opengeslagen evangelie
op zijn knieën, het zwaard aan zijn zijde.
Al heeft de legende geen historische be
wijskracht. kunsthistorici hebben uitge
maakt, dat deze kleinodiën inderdaad uit
het Karolingische tijdvak stammen endoor
kunstenaais van verschillende scholen
werden vervaardigd.
De Duitse koningen, die in Aken, later
te Augsberg en Erankfurt werden ge
kroond, legden hun eed op dit evangelie
af, dat uit een perkamenten, met prach
tige gekleurde miniaturen geïllustreerd
boek bestaat, in een verguld zilveren band
gebonden, die weer met fraaie edelstenen
versierd is. Het was dan de aartsbisschop
van Wenen, die hen het zwaard van Karei
de Grote aangordde.
De geschiedenis vertelt, dat deze kroon
onmogelijk door Karei de Grote gedragen
kan zijn, toen hij te Rome door Paus Leo
III tot keizer gekroond werd. Lange tijd
werd ten onrechte aangenomen, dat de
kroon uit de tijd van Konrad II (1024
1039) dateerde, maar de jongste onder
zoekingen hebben gegevens opgeleverd,
welke als historisch juist kunnen worden
aangemerkt. Bij deze onderzoekingen
speelde dr Fillitz, heden ten dage direc
teur van de Weense schatkamer, een be
langrijke rol en zijns inziens gaat het hier
om de kroon van Otto de Grote, die in
932 te Rome tot keizer werd gekroond.
Het massief gouden keizerskruis is on
geveer een meter hoog. Het bevat enkele
holten, waarvan er een bestemd was voor
de heilige lans. Deze behoort nog steeds
.tot de kroonschatten. Het is de ijzeren
punt van een speer van een Longobarden-
lJit is de doopkan en de doopschotel van de Habsburse dynastie. Ze zijn
tan zuiver goud vervaardigd en dateren uit het jaar 1571. De kan is
vier en dertig en een halve centimeter hoog en zo zwaar, dat men liever
het kleine, eveneens gouden kannetje gebruikte.
koning, waarin een ruimte werd uitge
spaard, welke een spijker bevat, die vol
gens de legende een spijker van het
heilige kruis is geweest. Aan de heilige
lans was het recht op de troon van Italië
verbonden. Om het bezit ervan is bijna
een oorlog gevoerd.
Van de kroningsgewaden maakt ook de
kostbare kroningsmantel van de Noor-
mannenkoning Rogier II deel uit, die acht
honderd jaar geleden vervaardigd werd,
door Arabische kunstenaars in de konin- i santé macht, merendeels daterend
klijke ateliers van Palermo. Het is een jt f jrlorietiidnerk
kunststuk, uitgevoerd in purperen zijde-
rijk,
De kroonschatten nader te beschrijven,
zou ons te ver voeren. Aan talrijke stuk
ken ervan zijn boeiende verhalen ver
bonden en ze zijn uit verschillende
delen van Europa afkomstig; indruk-
drukwekkende staaltjes van grote kunst
vaardigheid en artistieke smaak.
en goudbelegging, met talloze paarlen en
emaille - juwelen bestikt. Heden ten
dage heeft de tint van de purperen zijde
nog niets van haar glans en kracht in
geboet.
waarin
Een met stenen beladen vrachtauto
met aanhangwagen van de firma G. van
W. te Rotterdam is gisterenmiddag door
een brug van Hellevoetsluis gezakt,
tengevolge waarvan de voornaamste toe
gang tot dit plaatsje werd versperd.
De wagen kwam uit de richting Rot
terdam en moest naar de Opzomerlaan
het mode in 'le' dar' v8n Wenen, waar i hoorde
rne verkeer langs raast, maar i burgers er steeds gebruik van gemaakt en
China, generaal Pprbevelhebber in Indo
slag over de ,,aul Ely- heeft een ver-
waarin de uit Viet riIcbaren<le" toestand,
ruggekeerde so]datmnh~SeVangensChap t6~
zich bevinden aan d" V3n de Franse Unie
zonden, aldus werd reSerinS ge
lichte kringen te P ,..lpdag in welinge-
ailjs vernomen.
de 700 kilometer la 15 6en gev°lg van
den moeten maken 6 mars' dle ziJ had-
naar Vietminh-bases bij Thm h Ph°e'
het Zuiden van de delta der Rode Ri'
aldus functionarissen te Parijs
Deze berichten worden bevestigd
de Franse ondercommandant Réné Bard°°.r
die Donderdag Franse krijgsgevangen^
terugbracht uit kampen, ongeveer 40 k ivr
ten Noord-Westen van Than Hoa en dié
in een rapport aan de Franse opperbevel
hebber in de delta, Réné Cogny, zijn er
varingen meedeelt. Hij spreekt over
ongeveer „twee duizend levende geraam
ten", die in deze kampen zijn opgesloten
De kampen leken op Bucbenwald, het be
ruchte Nazi-concentratiekamp. Juist de
gevangenen die er nog het beste aan toe
zijn, waren door de Vietminh teruggzon-
den, aldus dit rapport.
Inmiddels hebben gerepatriëerde opstan
delingen op openbare bijeenkomsten ver
klaag, dat zij in Franse gevangenschap
zijn gemarteld". De opstandelingen be
schuldigen op hun beurt de Fransen van
„lafhartige" daden in gevangenenkampen.
In een bekendmaking over de bespre
kingen te Troeng Gia is verklaard, dat
hegin Augustus brieven van krijgsgevan-
'"O'rip
«ianse officieren werpen een
S'lj blik op de kroonschatten van
cilige Roomse Rijk, voordat ge
""ar Jfenen teruggebracht
-c waren ingemetseld ge
'a at
het
Weer
erden
«-eest
"i de
gewelven van de Neuron.
Hitler had ze er lati
T Vreedzame wandelaars inde
Leidse Breestraat werden giste-
r,enniiddaq opgeschrikt door een
'larde slag, die gevolgd werd door
fe>i gekerm, dat door merg en
°ee»t ging. Voor ze konden reage-
®»t klonk een tweede slag, nog
wider, en het gckerm, dat erop
Cf de, was nog ijselijker.
sfii? deze wijze gaven de Lcidse
latenten uiting aan hun verdriet
stol hct 'dat de beroemde
die, van de sociëteit Minerva,
depv tfeneraties lang een geivaar-
ninrfi '~°nnePlatje was, ten offer
keiballen aan het alle obsta-
Tpii.0'Pruimende moderne verkeer.
stnp~ ns de moker een stukje
stiiril vje9sloeg, kermden de vele
war?in,en en hieven woedend hun
Ver* stokken op tegen de slo-
nin i er zwf1 overigens wei-
ook aantrokken. Dat had men
PP5, Vjet Verwacht. Het was slechts
korte demonstratie.
genen zullen worden uitgewisseld. Gevan
genen zullen brieven mogen schrijven en
brieven en pakjes van familieleden mogen
ontvangen.
De kroon, liet z.gzwaard van Karei de Grote en de rijksappel, symbolen
van de heerschappij over het Heilige Roomse Rijk, dat duizend jaar bestond
te Hellevoetsluis om aldaar de stenen
voor de bouw van woningen af te leve
ren. Hiertoe moest de auto over een
brug van cle vestinggracht, een stuk dam
en een Bailey-brug, welke de voornaam
ste toegang tot het plaatsje vormen. Of
schoon beide bruggen slechts toeganke
lijk zijn voor verkeer met een maximum
gewicht van 10 ton, dacht de chauffeur
van de Rotterdamse vrachtwagen blijk
baar toch erg optimistisch over het draag
vermogen der bruggen. Het totale ge
wicht van de vrachtwagen en aanhang
wagen bedroeg nl. 15 ton, terwijl de
lading een gewicht van 36 ton vertegen
woordigde, zodat in totaal 51 ton over de
10-tons brug moest. Dat kon deze dan
ook niet verwerken en bezweek.
De vrachtauto kwam met zijn cabine
schuin naar boven in de richting van de
vesting te staan, terwijl de aanhangwagen
met zijn achterkant naar de Rijksstraat
weg naar Brielle wees. Aangezien de
cabine naar boven stond, kwam de chauf
feur met de schrik vrij. Gelukkig bevon
den zich op het ogenblik van het ongeluk
geen fietsers of voetgangers op de brug.
Nadat de situatie door de verkeers
politie was opgenomen, werd een begin
gemaakt met het verwijderen van de auto
met aanhangwagen. Het plaatselijke gar
nizoen belastte zich daarmee. De werk
zaamheden, die geruime tijd in beslag
namen, doordat de wagens nog vastgekop
peld waren, trokken veel belangstelling
uit de omgeving. Om negen uur gisteren
avond stonden de wagens weer op het
droge.
Verwacht werd, dat de genie, die de
beide bruggen en de dam in beheer en
onderhoud heeft, vandaag een aanvang
zal maken met het slopen en verwijderen
van de Bailey-brug.
Met het uitvallen van deze toegang tot
Hellevoetsluis beschikt het plaatsje al
leen nog maar over een toegangsweg ten
Zuiden van de vesting, welke echter smal
en niet altijd berijdbaar is wegens het
hoge water.
7N DE HAVEN VAN HET VISSERSDORP HUIZEN wacht de „Omoo"
op gunstige tij om naar onbekende einders te koersen; dan zal Annie
van de Wiele zich in haar element voelen. Haar is de oneindigheid van
de oceaan liever dan de uitgestrektheid van de Nederlandse polders. Zij
popelt van ongeduld om de trossen, die de „Omoo" aan de wal binden
in te halen en te zien hoe de sierlijk gelijnde boeg wordt omspeeld door
de golven van de zee. Zij verlangt ernaar terug te keren naar de pracht
van Tahiti, wéér de bekoring te ondergaan Van de Polynesische eilan
den, aan de horizon de kusten van Nieuw Guinea te zien opdoemen of
alleen maar de oceaan te zien met zijn eeuwigdurende golvenspel, zijn
grimmige kracht als de winden hem opdrijven of serene rust als nau
welijks een windvlaag de zeilen beroert en het leven omsloten schijnt
door de kerker van stilte.
Dit alles hebben Annie van de Wiele, haar man Louis van de Wiele
en de fotograaf Fred de Biels meegemaakt. In 1949 trokken zij gedrieën
met de „Omoo" gekocht na jarenlang ijverig sparen van Zeebrugge
in België weg voor een wereldreis, welke vier jaar zou duren. De
„Omoo" koerste van Gibraltar naar de Canarische eilanden, stak de
oceaan over naar West Indië, trok door het Panamakanaal en liet zich
door de winden naar Tahiti drijven. Wekenlang bleven de bemannings
leden in het rijk van de Polynesische eilanden, gefascineerd door de
unieke pracht van de Tropen en de ongekunsteldheid van de bevolking.
Toen trok men verder. Dwars over de Pacific, voortgedreven door
de passaatwinden naar Nieuw Guinea en vandaar verder: de Cocosei-
landen, langs de kusten van Afrika, terug naar Europa, naar België,
het geboorteland van de „Omoo"-bemanning. Annie van de Wiele
„de mensen begrijpen ons niet, maar wij kunnen aan de wal niet meer
aarden heeft al haar belevenissen neergeschreven. Het is een boek
geworden. Een boeiend boek, want de Franse uitgever Flammarion heeft
het geaccepteerd en het is zó goed dat. er Nederlandse en Engelse ver
talingen van zullen verschijnen. „Penelope était du voyage" heet het
boek in het Frans. Penelope wachtte zo wil het de Griekse mytho
logie twintig jaren lang op haar aangebedene, de koene zeevaarder
Odysseus. Annie van de Wiele wachtte niet. Zij trok, gehuld in een ruige
schipperstrui en bereid het zwaarste werk te doen, met haar man mee.
Vandaar de titel van haar boek „Penelope maakte de reis mee".
Annie en Louis ontmoetten elkaar op de Universiteit te Gent. Een
gelukkige ontmoeting. Want hadden beiden niet het ideaal het leven
in de stad met al zijn plichtplegingen, zijn sleur en eentonigheid te
ontylu-' Zij wilden een ander leven. Geen leven vol sensatie, maar
wél een waarin zij zélf heersten. Een ideaal dat velen koesteren,
maar slechts weinigen verwezenlijken.
Annie en Louis wel. Hun jacht is hun privé rijk. Daar heersen zij en
leven hun eigen bestaan. Binnenkort vertrekken zij weer. Waarheen?
Annie weer 't nog niet. Zij zegt „oh, weer over de wereld".
De „Omoo zal weer uitvaren. Het jacht zal worden voortgejaagd door
woedende windstoten, het zal vredig deinen op roerloze watervlakten,
het anker uitwerpen op de reden van Tropische eilanden en immer ver
der trekken. Want steeds zullen de horizonten wijken.
De wereld is groot, de zeeën zijn oneindig en-het leven vol unieke
schoonheid. Annie en Louis hebben deze schoonheid gevonden. Zij zijn
niet van plan haar óóit weer prijs te geven
Inzending-
Bekroonde
„Tour de FranceLaat
me ntet hinnikenOp S
Hoefijzers lóóp je hem
uitI"
De Hr. T. \V. van Putten,
Esmoreitstraat 36U te
Amsterdam ontving
voor het onderschrift,
dat wjj hierbij afdruk
ken,een kist heerlijk Drie
Hoefijzers Bier. 49 ande
re prijswinnaars ontvin
gen eenzelfde beloning.
Wekelijks worden gratis
50 kisten uitgereikt, dus
zend vóór 24 Juli a.s.
een geestig onderschrift
bij de sprekende Drie
Hoefijzers-paarden per
briefkaart (7 cents post
zegel) aan: „Drie Hoef
ijzers Bier", post bus 1702
Amsterdam. Niet meer
dan 85 woorden gebrui
ken.'
De toekomstige loonpolitiek heeft gis
teren in de te Baarn gehouden vergade
ring van het bestuur van de Stichting
van de Arbeid een onderwerp van be
spreking uitgemaakt. Deze besprekingen
hadden plaats op basis van een rapport,
dat de looncommissie had uitgebracht
Men is nog niet tot een resultaat geko
men. Daarom zullen de besprekingen
binnenkort worden voortgezet.
Nu de verzorgers van de Sociale ru
briek voor de K.R.O. „En nu mijn geval",
Louis Beumer en Frans Roijers met het
oog op de vacantie voor enige weken ver
stek laten gaan, zal hun „klein kwartier
tje" op de daarvoor bestemde Vrijdagen
benut worden voor de propaganda van
het K.A..B.-lied.
Het zangkoor „Bel Canto" van de
Utrechtse plaatselijke K.A.B. zal op die
tijd o.m. het oude strijdlied van de K.A.B.
in meerstemmige toonzetting voor de ra
dio ten gehore brengen, zomede het nieu
we K.A.B.-lied „De kracht in ons" van Jan
Muller, getoonzet door Guus Stoop. Ver
der vermeldt het program nog twee Ka-
jottersliederen, waaronder het nieuwe
Marialied „Blijf ons nabij", voor het eerst
gezongen tijdens de jongste Kajottersbe-
devaart naar Lourdes.
De data van het optreden van „Bel
Canto" onder de auspiciën van de Cultuur-
dienst van de K.A.B. zijn: 30 Juli, 13 en
27 Augustus van 18.40 fot 18.52. De bedoe
ling van deze muziekuitvoeringen is de
propaganda van het goede volkslied in het
algemeen en meer in het bijzonder de op
luistering van de vergaderingen.
