Juliana-kanaal te klein voor
wassende goederenstroom
Het donker is licht genoeg
Tannhauser" bij Ned. Opera
Presidentsverkiezing begon
een jaar te vroeg
Eisenhower wel, republikeinen
met zo erg gezien
Belangwekkend rapport van Limb.
Scheepvaart Vereniging
H'
N'
Nieuwe sluizen
H.M. de Koningin en Z.K.M. de Keizer van
Ethiopië wonen deel der première bij
Moeilijkheden op binnenlands terrein
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1954
PAGINA 13
WÜ
6. Slechts door het aanbrengen
van een tweede stel sluizen in het
Juliana-kanaal, naast het bestaan
de, zal aan de thans heersende en
in de toekomst nog moeilijker wor
dende toestand een einde kunnen
worden gemaakt, een conclusie,
waarbij de commissie niet nalaat
de aandacht te vestigen op het feit,
dat reeds bij de onteigening van
gronden voor de aanleg van het
kanaal rekening werd ge ou en
met het aanleggen van een twee e
serie sluizen.
Opnieuw'- de Stop
Nood-oplossing
De rapporteurs zien de oplossing'
dan ook uitsluitend in het vervaar
digen van 'n tweede serie sluizen
te Maasbracht en Bom, een kost
baar project dat echter uitstekend
zou passen in het kader van de
plannen tot verbetering der inter
nationale vaarwegen die nog steeds
in studie zijn.
ST NICOLAAS- EN KERST.
PAKKETTEN VOOR Hr Ms
„VAN ZIJLL"
AUTO DOOR TREIN
GEGREPEN
Bestuurder gedood
INVOER VAN LEDERWERK
IN BELGIE
Bezwaren van binnenlandse
industrie
101-JARIGE IN TER APEL
Weinig Nederlands
De voorstelling
KERSTPOST VOOR OPVAREN-
DEN VAN H Ms „VAN
KINSBERGEN"
AMERIKAANSE INVOER
BEPERKINGEN OP ZUIVEL
V V'-V-V.; vNy. >w \sy..«..y/.SV - V
Van onze redacteur)
MAASTRICHT, Vrijdag.
Toen in 1934 het Juliana-kanaal voor de scheepvaart werd geopend, op
dt eerste plaats ten behoeve van het binnenlandse verkeer, berekende men,
dat de nieuwe vaarweg voor de duur van vc e c ecennia aan de bestaande en
nog groeiende behoeften zou kunnen voldoen. Reeds in 1937 echter moest
men signaleren, dat de sluizen te Born en Maasbraclit het, zich voort
durend en snel uitbreidende verkeer op het kanaal niet meer konden ver
werken, als gevolg waarvan de scheepvaart aanzienlijk oponthoud onder,
vond. Nu, twintig jaar na de opening van het kanaal, is de situatie zo, dat
de scheepvaart aan de sluizen te Born en Maasbraclit gemiddeld drie dagen
wordt opgehouden, dat dit niet alleen de scheepvaart doch ook de, van deze
vaarweg gebruik makende industrie een schade berokkent, die niet nauw
keurig "te* becijferen valt, doch die jaarlijks in de tientallen millioenen
guldens moet lopen, en dat men dientengevolge in kringen van scheepvaart,
industrie en handel met steeds meer klem aandringt op het zoeken naar de
oplossing voor een probleem, dat ver uitreikt boven de enge provinciale
belangen. Een door de Limburgse Scheepvaart Vereniging ingestelde com
missie beeft nu de onderscheidenlijke facetten, verbonden aan dit probleem,
belicht in een gedocumenteerd en belangwekkend rapport, dat onder meer
aan de minister van Verkeer en Waterstaat is aangeboden en dat met klem
van argumenten aandringt op het verruimen der schut.mogelijkheden aan
de hierboven gemelde sluizen.
De conclusies tot welke de commissie na
een diepgaande studie van het probleem
's gekomen, zijn de volgende:
1. De uitbreiding van de scheepvaart op
het Juliana-kanaal, ten gevolge van de
tpenemende export van brandstoffen, zand,
gnnt, stenen enz. uit het industriegebied
rond deze vaarweg, de uitbreiding boven
dien van het transitoverkeer, heeft dit
kanaal als internationale verbinding ver-
re doen uitgaan boven het bij de indienst-
stelling daarvan gesteld hoofddoel;
De afvoer van de brandstoffen der
Limburgse mijnen overwegend naar an-
?ere delen van ons land stelt aan de
J'eeds drukker wordende scheepvaart op
,et Juliana-kanaal zware eisen, zowel aan
vervoerders als aan de onderscheidene
belanghebbende industrieën, zulks als
gevolg van het onder de heersende situa
tie niet te vermijden oponthoud voor de
schepen aan de sluizen in het kanaal;
3- Wanneer de in discussie zijnde plan
nen tot uitbreiding en verdere verbinding
van de internationale vaarwegen in de
Maasvallei (de Maas—Rijnverbinding) een
maal ten uitvoer zijn gebracht, zal het op
onthoud bij het schutten in het Juliana-
kanaal -nog belangrijk toenemen;
4. De vervoerders en de industrie zul
ten zich als gevolg daarvan voor steeds
hogere lasten en grotere moeilijkheden
gePlaatst zien;
Het is noodzakelijk en onvermijde-
hjk, dat onverwijld door de desbetreffen-
de overheidsinstanties maatregelen wor-
den beraamd, waardoor aan deze on
draaglijk toestand voor handel, scheep
vaart en industrie een einde komt;
In een te Maastricht gehouden Per,s"
conferentie hebben de voorzitter van de
Limburgse Scheepvaart Vereniging, de
heer L. J. E. Daenen, en de voorzitter
van de commissie van rapporteurs, de
heer W. G. van Gooi, het probleem, waar
voor men nu de aandacht van de autori
teiten heeft gevraagd, nader toegelicht.
Zo men het verkeer op het Juliana-
kanaal ontleedt, blijkt, dat het binnen
landse kolenvervoer, ten behoeve waarvan
het kanaal eigenlijk in eerste instantie be
stemd was, nog slechts een onderdeel
vormt van het totale vervoer over het
kanaal: zowel het export-, a's het tran
sito-verkeer zijn in zeer belangrijke mate
toegenomen.
Het rapport geeft in verband daarmee
enkele, aan duidelijkheid niets te wensen
overlatende cijfers. Het verkeer aan de
sluis te Maasbracht bedroeg in 1946 16.000
schepen, met een capaciteit van 10.325.000
ton; in 1953 was dit verkeer al toegeno
men tot 27.000 schepen met een totaal ver
mogen van 16.500.000 ton. In Born blijkt
deze groei nog sterker te zijn: 12.000 sche
pen (7 millioen ton) in 1946, 25.500 schepen
(14 millioen ton) in 1953!
Men verwacht nu, dat dit verkeer nog
in beduidende mate zal toenemen. Men
voorziet, als gevolg van het in werking
treden van de Europese Kolen- en Staal
gemeenschap, op de eerste plaats een
sterke toeneming van de export der Lim
burgse kolen. Men verwacht voorts een
nog sterkere intensivering vah het tran
sito-verkeer (het vertoont nu reeds een
scherp stijgende lijn), en men houdt, ten
slotte, rekening met het in gebruik stellen
van de nieuwe „Beatrix"-mijn in Midden-
Limburg en het eerlang opheffen van de
Stop van Terneuzen, waardoor ook grotere
schepen tot 2000 ton op het Julianakanaal
geschut zouden moeten worden, hetgeen
nieuwe vertraging zou opleveren, afgezien
van het feit, dat bij het opheffen van de
Stop van Ternaijen waardoor ook grotere
langrijk deel van het verkeer van en naar
het Luikse industrie-bekken te verwerken
zou krijgen.
De gevolgen van de vertraging welke de
scheepvaart op het Julianakanaal onder
vindt. zijn nu reeds duidelijk merkbaar.
Het oponthoud van drie dagen maakt
vooral voor de reders de reis niet meer
rendabel: men kan niet meer concurreren
met de tarieven van de spoorwegen en zo
wel de reders als de schippers tonen de
neiging, de Maas en het Juliana-kanaal te
vermijden. (Er heerst in Limburg nu reeds
drie weken achtereen een nijpend tekort
aan scheepsruimte). Doch bovendien on
dervindt de industrie door dit oponthoud
belangrijke nadelen zowel bij de aanvoer
van grondstoffen als bij de afvoer van
vervaardigde producten, hetgeen uiteraard
vooral geldt bij export naar overzee.
Van de zijde van de Rijkswaterstaat heeft
men, zeer onlangs, getracht, althans enigo
verlichting te brengen in de heersende
moeilijkheden, door de mogelijkheid te
openen, schepen te schutten tot 12 uur
's nachts, hetgeen er op neerkomt, dat de
sluizen te Born en Maasbracht gedurende
slechts vier uur per etmaal niet in werking
zijn. Practisch heeft deze maatregel echter
geen effect, op de eerste plaats omdat het
schutten-bij-donker slechts nut zou heb
ben, indien niet alleen de sluizen doch ge
heel het kanaal van een verlichting zou
worden voorzien, zodat men de schcep-
vaartstroom eveneens tot het middernach
telijke uur in beweging zou kunnen hou
den; op de tweede plaats omdat deze maat
regel in strijd is met de, in de binnen
scheepvaart heersende arbeidsvoarwaar-1
den, die het scheepspersoneel een nacht
rust van tenminste tien uur garanderen.
Ter gelegenheid van het St Nicolaas-
feest en het Kersfeest kunnen briefpak-
jes met een maximum gewicht van 500
gram, voor welk briefpakje geen lucht
recht wordt geheven, worden verzonden
aan opvarenden van Hr Ms fregat Van
Zijll, welk schip in de Koreaanse wa
teren verblijft als eenheid van de zee
strijdkrachten der Verenigde Naties.
Indien deze briefpakjes bestemd zijn
voor het St Nicolaasfeest, moeten zij tus
sen 8 en 20 November op een postkan
toor ter verzending worden aangeboden.
Zijn zij bestemd voor het Kerstfeest dan
moeten zij tussen 15 en 27 November op
een postkantoor ter verzending worden
aangeboden.
Adressering als volgt:
Rang of kwaliteit, naam, marinenum
mer.
Aan boord van Hr Ms fregat Van Zijll
Amsterdam, c s marine.
Op de adreszijde links boven te ver
melden: „St Nicolaaspakket", dan wel
„Kerstpakket".
(Van onze correspondent).
Gisteren is op de onbewaakte over
weg bij Duiven, tussen Arnhem en
Zevenaar. een personenauto door een
trein gegrepen. De bestuurder, de heer P.
winkelier uit Duiven, die alleen in de
wagen zat, werd op slag gedood. Het
slachtoffer was gehuwd en vader van
drie kinderen.
Wanneer binnenkort Christopher Fry's
„Het donker is licht genoeg" door de
Haagsche Comedie in Nederland wordt
geïntroduceerd, zal dit stuk het Londense
schouwburg-publiek meer dan zes maan
den gevangen hebben gehouden in de ban
van Fry's poëzie. Toen ik een paar
maanden na de oorlog de Engelse katho
lieke auteur en schrijver Robert Speaight
zijn mening vroeg over de tendenzen in
de Engelse dramatiek, gaf hij als licht
punt temidden van een overigens weinig
origineel oeuvre dat de oorlog had opge
leverd, de belangstelling van het publiek
voor het dramatisch vers. Dit had als
wisselwerking het gevolg een voortdurend
experimenteren met het vers als drama
tisch medium door dichters als Ronald
Duncan, T.S. Eliot en Christopher Fry.
De eerstgenoemde is eigenlijk nooit uit
gestegen boven zijn „This Way to the
Tomb". Eliot daarentegen heeft zowel
theoretisch in zijn opstel Poetry and
Drama als practisch in een serie opeen
volgende stukken Murder in the Cathe
dral, Family Reunion, The Cocktailparty
en The Confidential Clerk ernaar ge
streefd het vers tot een soepele en kneed
bare vorm te maken voor de dramatische
handeling, zodat het vers niet afleidt van
inhoud en dramatische spanning.
Voor de veel jongere Christopher Fry
is het vers zulk een natuurlijk medium,
waarmee hij zo gemakkelijk speelt, dat
hij zich soms laat verleiden tot een bril-
lante speelsheid zonder inhoud. Fry's
levensphilosophie tekent zich langzamer
hand duidelijk af in zijn First bom en
in A sleep of Prisoners.
In het eerstgenoemde stuk klinkt al het
optimistische woord van Mozes:
Good has a singular strength
Not known to evil,
en de gevangenen vinden in hun droom
de moed om te zeggen:
Good has no fear;
Good is itself, what ever comes.
It grows, and makes, and bravely
Persuades, beyond all tilt of wrong:
Stronger than anger, wiser than strate
gy,
Enough to subdue cities and men
If we believe it with a long courage
of truth.
In het jongste stuk van Christopher Fry
zien wij deze moed om goed te zijn ge
personifieerd in de gravin Rosmarin
Ostenburg, die in de donkere dagen van
de opstand in 1848 van de Hongaren tegen
het Oostenrijks-Hongaarse Keizerrijk een
deserteur uit het rebellenleger herbergt,
Richard Gettner, haar schoonzoon,
een onsympathieke nietsnut, die een on
gelukkig huwelijk heeft gehad met haar
dochter Gelda. De rebellen hebben de
tweede echtgenoot van haar dochter Pe
ter Zichy, als gijzelaar gevangen genomen
maar de gravin weigert Gettner uit te
leveren aan Kolonel Janik, de bevelhebber
der rebellen:
You put me very near the hard heart
of the world,
Colonel, where bad and good eat at the
same table-
No man is mine to give you.
Wanneer de deserteur in een duel haar
zoon een zware wond toebrengt, vraagt
zij de soldaten:
Not to make him the cause of punish
ment
Not to make his wound a death.
Als tenslotte het fortuin van de oorlog
keert- verleent zij onderdak aan de vluch
tende commandant der rebellen, Janik,
die eerst haar huis had bezet. Wanneer
zij temidden van het krijgsrumoer sterft
aan het eind van het laatste bedrijf wordt
ook de laffe Richard Gettner geinspireerd
door haar les van moedige naastenliefde.
Christopher Fry heeft dit stuk geschre
ven voor de lievelinge van het Engelse
schouwburg-publiek, Dame Edith Evans,
die deze rol tot een van de grote creaties
van haar lange toneelloopbaan heeft ge
maakt.
Het is jammer dat zoals in de meeste
stukken van Fry de figuren zo weinig door
de dramatische dialoog elkanders karak
ter onthullen, zoals Shakespeare dat zo
geraffineerd kan doen. Wat wjj weten
van Gravin Ostenburg weten wij groten
deels van haarzelf.
Maar voor een actrice van formaat
biedt dit laatste stuk van Fry de gele
genheid voor subliem acteren. En Dame
Edith Evans heeft deze gelegenheid met
beide handen aangegrepen.
DRS TH. ZWARTKRUIS.
Het plan, om een aantal Amsterdamse
grachten te dempen is wat men noemt
„als een donderslag bij heldere hemel"
gekomen. De gemoederen in grachten-
minnend Amsterdam zijn nog steeds
niet tot bedaren gekomen. De eerste
jaars van de Corps-dispuut vereniging
Akademeia van de Vrije Universiteit
organiseerden Vrijdag een protestactie
onder het motto „Geen gepingel met
het Singel". Nóg konden zij deze
demonstratie varend houden
Zelfs droefheid was niet in staat de
„machtigste stem van het Britse leger"
die van Regiments-Sergeant-Majoor
Ronald Brittain van de Goldstream-
Guards, tot zwijgen te brengen. De
oude bekende van talloze parades was
in een buitengewone „stentor-stem
ming" voor zijn laatste parade, welke
hij na 37 jaar militaire dienst diri
geerde bij zijn afscheid van de Mons
Cadetten-opleiding te Aldershot in
Hampshire. De man, die met zijn
machtig stemgeluid, generaties van
cadetten schrik aanjoeg, is nu 55 en
hield zijn af scheidsparade met als
inspecterend officier de Hertog van
Gloucester. Na enige tijd verlof zal de
Op iedere twee Belgen is er thans een,
die schoenen van buitenlands maaksel
draagt. Dit deelde een delegatie van de
nationale lederfederatie de kabinetschef
van de eerste minister mede in een on-
derhoud, tijdens hetwelk zij protesteerde
tegen de grote invoer van buitenlands le
derwerk in België. Verleden jaar impor
teerde België meer dan 4 millioen paar
schoenen ter waarde van trs men
en in de eerste acht maanden van 11 J r
2,75 millioen paar ter waarde v
millioen. De delegatie drong aan op e
nemen van maatregelen om aan deze in
voer, die oorzaak is van een toenemende
werkloosheid, paal en perk te stellen.
Zondag wordt mevr. Smit—Meijering
te Ter Apel 101 jaar. Zij is nog zeer kras,
maar doordat zij verleden jaar haar heup
heeft gebroken is het lopen voor haar
zeer moeilijk geworden. Mevr. Smit
woont in bij haar kleindochter en is de
oudste inwoonster van de gemeente
Vlagtwedde.
oudgediende in Hatton Garden te
Londen een burgerlijke loopbaan aan
vangen. Regiments-sergeant-majoor
C. L. Smy uit Ipswich (links), de op
volger van Brittain brengt een toast
uit op zijn „goed-gestemde" voor
ganger....
Op het drukke programma dat Z. K. M. Haile Selassie tijdens zijn bezoek
aan Nederland heeft af te werken is ook tijd ingeruimd voor enkele mani
festaties van Nederlandse cultuur. Zo is hij dan Vrijdagavond met zijn
Koninklijke Gastvrouw en Gastheer, zijn zoon prins Makonnen, zijn schoon
dochter prinses Sarah, en een uitgelezen Ethiopisch en Nederlands gevolg,
in de Koninklijke Loge van de feestelijk versierde Amsterdamse Stads
schouwburg verschenen om een deel van de Tannhauser bij te wonen, die
hij de Nederlandse Opera in première ging. De geschiedenis van de edele
Ethiopische prinses Aïda was misschien toepasselijker geweest, maar het
ging in dit geval waarschijnlijk minder om het kunstwerk zelf, dan om
de uitvoering in haar kwaliteit van Nederlandse cultuur-manifestatie. Zie
boven.
Alleen.kon men die kwaliteit met de
beste wil van de wereld wel toekennen
aan deze Tannhauser-première? Ze wordt
gefinancierd met Nederlands geld, maaT
daar houdt het nationale element dan ook
wel zowat mee op. De dirigent Krann-
hals is een buitenlander. De regisseur
Hartmann een buitenlander. De
décorschilder Preetorius een buiten
lander. Tannhauser Karl Liebl een
buitenlander. Wolfram August
Gschwend een buitenlander- Venus
ET GROTE PROBLEEM, dat de ln-
internationale pers op het ogenblik
in verband met de verkiezingen in
de Verenigde Staten bezighoudt, is wel,
welke invloed de overwinning van de
democraten op de buitenlandse politiek
van Washington zal hebben. En de vrij
algemene opvatting, welke wij volkomen
delen, is, dat men er bitter weinig van
zal merken.
Het is een niet te loochenen feit, dat
de democraten een overwinning en de
republikeinen derhalve een nederlaag
hebben geleden. De meerderheid, zowel
in het Huis yan Afgevaardigden als Sn de
Senaat is om. En al is de democratische
meerderheid, vooral in de Senaat, zo
klein mogelijk, en soms verkregen met
een minimaal overwicht bij de stembus,
het feit van de democratische meerder
heid in beide huizen van het Congres ligt
er. En dat heeft consequenties, vooral
daardoor, dat de voorzitters der commis
sies thans democraten zullen zijn; en dat
bijv. McCarthy uit de commissie voor on
Amerikaanse activiteit zal verdwijnen.
Maar ook het voorzitterschap van de se
naatscommissie voor buitenlandse aange
legenheden komt in democratische han
den, wat een belangrijke verandering zal
brengen wel niet in de Amerikaanse po
litiek, maar wel in de sfeer, waarin die
politiek zal worden gevoerd. En ook dat
is een zaak, waarvan men de betekenis
niet mag en kan onderschatten.
Er zijn enkele hertellingen van de stem
briefjes nodig, welke voor de omwente
ling van de Senaat toch nog een lichte
wijziging zouden kunnen brengen. Men
verwacht het niet, maar in elk geval zal
het weken duren, vóór de officiële uit
slag wordt bekend gemaakt; en zo lang
zal enige onzekerheid voortduren. Mis
schlen, heel misschien ontstaat er in de
Senaat nog een zeker evenwicht, maar
dat kan niet verhinderen, dat het Congres
democratisch is geworden; daaraan valt
niets meer te veranderen, ook niet door
hertellingen.
zelfs geen meerderheid. Er gaapt een af
grond tussen de populariteit van presi
dent Eisenhower en die van de republi
keinen, welke laatsten ook nu weer
slechts zo'n kleine nederlaag hebben ge
leden 'ank zij Eisenhower. En dat is het
tweede motief, waarom de presidentiële
verkiezingscampagne nu reeds begint,
heel sterk achter de schermen, maar toch
ook merkbaar in de gewone dagelijkse
politieke activiteit.
Het gaat er voor de republikeinan om
president Eisenhower te bewegen een
tweede presidentiële ambtsperiode te
aanvaarden. Hij zelf heeft reeds herhaal
de malen te kennen gegeven, dat hij deze
niet ambieert, ze zelfs positief niet wil.
Maar evenals in 1952 en nu in 1954 zal
de enige kans oor de republikeinen in
1956 bij Eisenhower liggen. Een andere
figuur met een flinke aantrekkingskracht
bezitten zij niet; in tegenstelling met de
democraten, (lie in Stevenson een voor
treffelijke presidentiële candidaat bezit
ten. Het is merkwaardig, hoe deze man,
in 1952 een Let '-kelijke onbekende die
bovendien t'j de presidentsverkiezingen
werd verslagen, een nationale figuur is
ge-.urden, die i 1955 tegen elke republi
keinse candidaat zonder meer, behalve
wellicht tegen Eisenhower opgewassen zal
blijken te zijn.
U ZIJN IN een democratische staat
de ogen v alle partijen mede op
de aanstaande verkiezingen gericht;
daaraan is menselijkerwijze gezien een
voudig niet te ontkomen. Maar de
Amerikaanse democratie is een eigenge-
aarde democratie; zo is het bijv. mogelijk,
en dat zal ook nu weer het geval zijn,
dat een republikeinse regering aanblijft,
terwijl het parlement, Huis en Senaat,
democratisch isEn een van die eigen
geaardheden is, dat minstens een jaar
lang en nu zal het twee jaar zijn, de ge
hele politiek op de komende verkiezingen
is georiënteerd; niet met één oog, maar
met beide ogen, met hoofd, romp, handen
en voeten.
Liselotte ThomaMüller een buiten
landse. Dat daarnaast partijtjes als van
Walther van der Vogelweide, Bitteralf,
en een stuk of wat edelknapen uit Neder
landse monden komen, en dat het pel
grimskoor een licht-Amsterdams accent
laat horen, is dan al niet meer integre
rend, en ook om de Landgraf (Siemen
Jongsma) draait de opera allerminst. Z-i
was de enige grote rol, die door een
eigen kracht van de Nederlandse Opera
bezet werd, de Elisabeth waarmee, zoals
men weet, Gré Brouwenstijn haar sporen
verdiend heeft van de zomer in Bay-
reuth.
Het is best mogelijk (al zou ik erovei
willen discussiëren) dat partijen als Venus,
Tannhauser- Wolfram momenteel door
Nederlandse zangers niet volwaardig te
bezetten zijn. Maar is de enige toelaat
bare conclusie uit die omstandigheden
misschien niet: dat men dan de Tann
hauser beter onopgevoerd kan laten?
Temeer waar toch het werk als geheel 'n
de honderd en tien jaar van zijn bestaan
niet aan zeggingskracht gewonnen heeft,
cn Wagners visie op het conflict: aardse
liefdehemelse liefde er bepaald niet aan
nemelijker op geworden is.
Al die problemen daargelaten mag men
echter vaststellen, dat de Nederlandse
instanties, die onze opera dan toch tn elk
geval beheren, moeite noch kosten ge
spaard hebben om de Tannhauser zo
machtig mogelijk ten leven te wekken en
dat vooral ook de toegewijde leiding van
Alexander Krannhals aan menig muziek-
fragment, dat op papier verbleekt scheen,
nieuwe kleur en gloed heeft weten te ver
lenen.
ALS MEN ZICH NU afvraagt, wat het
meest verontrustende aspect van de
verkiezingsuitslag is, welke de beide
partijen in een positie tussen hangen en
wurgen heeft gebracht, dan is het wel,
dat de presidentiële verkiezingscampag
ne niet, zoals normaal is, in November
1955 begint, maar reeds op de dag van
vandaag.
Dit heeft twee oorzaken. Tenslotte is de
overwinning van de democraten niet zo
geweldig, als zij zelf hadden verwacht;
de oud-president Truman bleek bij al zijn
vreugde toch enigermate teleurgesteld.
Uit alles blijkt, dat de republikeinen niet
bijzonder in de gunst staan bij de kiezers-
massa; dat is trouwens reeds in 1952, na
dat de democraten twintig jaren aaneen
aan het bewind waren geweest, tot uiting
gekomen; er was toen een sterke discre
pantie tussen de inderdaad overweldigen
de overwinning van Eisenhower en de
narrow escape van de republikeinen; het
scheelde weinig, of zij hadden in het be
langrijke wetgevende orgaan, de Senaat,
Intussen is het een geluk, dat de bui
tenlandse politiek van de Verenigde Sta
ten geen zuiver republikeinse of zuiver
democratische is. Truman vond daarvoor
steun bij vele republikeinen, Eisenhower
bij vele democraten. En in beide partijen
vonden beiden ook tegenstanders. Het Is
zelfs zó, dat Eisenhower voor die politiek
meer op de hulp van de democraten dan
op die van de rechtervleugel van zijn
eigen partij kon en ook moest rekenen.
Practisch is er steeds een bi-partisane
buitenlandse politiek geweest, ook al
werd die onder Eisenhower officieel niet
erkend.
De moeilijkheden zullen vooral liggen
op het binnenlandse terrein: landbouw
subsidies, werkloosheid, stakingsrecht,
belastingen enz. Maar ook de democraten
zullen voorzichtig zijn om hun goede
kansen voor 1956 niet te bederven. Mid-
termsuccessen zijn geen waarborg voor
de presidentiële verkiezingen; zij kunnen
hoogstens een aanwijzing vormen. De
tactici der twee partijen zullen zich over
de resultaten buigen om van alles het
beste te maken.
Aan de eindeloze lengte van aldoor die
zelfde statische scènes kan ook Krann
hals niet veel veranderen. Vreesde men
niet zijn musicologen naam te grabbel te
gooien, dan zou men hartelijk willen
adviseren de kleine helft van die Tann
hauser maar te schrappenEn dan
bleef er genoeg over om een kwalijke
caricatuur te scheppen van erotiek, van
religie en van de hele middeleeuwse
mentaliteit.
Wat overigens de uitvoering van het
werk betreft mag men op slot van reke
ning toch nog van een Nederlandse weer
gave spreken, omdat de Elisabeth van
Gré Brouwenstijn de sterkste en ontroe
rendste creatie van de hele avond was.
Haar enige waardige secondant was de
Wolfram van August Gschwend.
Carl Liebl had als Tannhauser zeer
goede momenten, maar ook vocale inzin
kingen, terwijl Jongsma deze ayond met
teveel intonatiemoeilijkheden te kam
pen had. Nel Duval, Van Mantgem en
Groot deden goed werk in kleinere rol
len. doch een pijnlijke misgreep was de
schelle, vermoeiend vibrerende Venus
van Liselotte Thomamtiller.
Het ballet in de Venusberg was dé
goutant, maar blijkbaar zodanig bedoeld
en dus in zekere zin te prijzen. De als
gewoonlijk grootscheepse decors van
Preetorius waren stellig suggestief en
zijn costuums maakten de bekende mi
niaturen uit het Heidelberger handschrift
tot tableaux vivants.
Voor het laatste bedrijf heette burge
meester d'Ailly Hunne Majesteiten wel
kom in de koninklijke loge. Staande tus
sen H.M. de Koningin en Z.K.H. prins
Bernhard hoorde keizer Haile Selassie de
beide volksliederen aan, waarna de veel
beproefde vorstelijke aandacht werd op
geëist voor de zware monotonie van
Tannhauser's laatste stuiptrekkingen.
H. N.
Ter gelegenheid van het Kerstfeest
kunnen ten behoeve van opvarenden van
Hr Ms fregat „Van Kinsbergen" zeepost-
pakketten worden verzonden met heit ms
„Friesland", dat omstreeks half Novem
ber uit Amsterdam vertrekt. Deze pak
ketten dienen uiterlijk 13 November op
een postkantoor ter verzending te wor
den aangeboden.
Adressering als volgt:
Rang of kwaliteit, naam, marinenum
mer,
aan boord van Hr Ms fregat „Van
Kinsbergen",
care of royal Netherlands navy liaison
officer.
KPM-building,
no 1. finlayson green,
Singapore.
Sv.v.^>.LL».v»v^i>xW>:ö;
In een niet-openbare bijeenkomst van
de Organisatie der Algemene Overeen
komst voor Tarieven en Handel (G. A.
T. T.) hebben de Ver. Staten rapport uit
gebracht over de maatregelen, die zij
hebben genomen tot opheffing van de
invoerbeperkingen op zuivelproducten.
Tijdens dev zitting van de G.A.T.T. van
verleden jaar werd een resolutie aange
nomen, waarin werd aangedrongen op een
beëindiging van de beperkingen en
waarin aan Nederland toestemming
werd gegeven tot tegenmaatregelen in de
vorm van een beperking van de Neder
landse invoer van Amerikaanse tarwe.
