Cacaomarkt fluctueert scherp
od niet wat we zelf maken!"
DE „MODELISTES DE FRANCE
Natuurfrisse adem met PEPKA
Bevrijdt U
PAGINA 4
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1934
Nu de Russische vrouw ijdel
Bruine japon door middel van een revolver bedrukt.
Chlorophyll
tandoasta
zijn gedrag onderhouden werd, had een
dikke huid en blééf treiterig en opvliege-
rig. In een verloren ogenblik sloopte hij
zelfs een wand van zijn verblijf en maakte
amok in een aangrenzend loodsje, waar
een hele partij stoelen en ander materiaal
kort en klein werden geslagen.
Toen zijn geval door de directie behan
deld werd, was er klaarblijkelijk niemand
om hem te verdedigen, nu zijn oppasser
niet aanwezig was. En de circusleiding
besloot: Bosco moet er uit!
De mogelijkheden voor een ontslagen
olifant zijn niet groot en toen óók de
Hamburgse dierentuin in een telegram
verklaarde geen prijs te stellen op de aan
wezigheid van Bosco, heeft men een zwaar
Amerikaans machinegeweer gehaald. Hoe
wel de inmiddels van verlof teruggeroepen
oppasser nog trachtte te interveniëren
bleef de circus-overheid onverbiddelijk:
Barbertje i.e. Bosco moest hangen. Hij
was tè gevaarlijk.
Gistermiddag heeft een geweerlading een
einde gemaakt aan Bosco's bestaan
Model: Modelistes de France
De .,Société des Mode
listes de France" heeft
alle reden tot tevreden
heid; in de drie jaar dat
zij bestaat heeft zij zich
een plaats weten te ver
overen die niemand haar
nog betwist.
Over de oprichting van
die vereniging was het
nodige te doen geweest.
Het was Jacques Wolbert,
die de kat de bel aanbond
en die door wist te drij
ven dat ze tot stand
I kwam. De ontevredenheid
onder de modelisten, die
niet vast aan een couture-
zaak verbonden waren,
was groot. Ze hadden er
genoeg van een armoedig
bestaan te leiden en wil
den niet langer geëxploi
teerd worden. Maar tot
een gezamenlijk offensief
kwam het nooit.
Toen bekend werd, dat
ze zich verenigd hadden,
stak een storm van ver
ontwaardiging op, het
leek wel of de hele haute
couture zich bedreigd
voelde. Grote woorden
als „verraad" en „schan
daal" werden de mode
listen naar het hoofd ge
slingerd en in hun hart
beschouwden de coutu
riers het als majesteit
schennis dat „kleine luy-
den"- zoals arme teke
naars in hun ogen waren,
't Gegoochel met al die
jaartallen doet duizelen,
maar laat zich heel goed
verklaren. Reeds in No
vember of December
komt de confectie met
haar zomercollectie. Om
dje op tijd klaar te krij
gen wordt er reeds en
kele maanden te voren
aan begonnen en de mo
delisten zijn daarom ge
dwongen hun collectie zo
vroeg te lanceren.
Ze komen dus een vol
jaar te voren met hun
modellen, wat een ge
vaarlijke onderneming is
als men bedenkt, dat van
mode geen conserven ge
maakt kan worden. Het
komt er dus voor hen op
aan de logische ontwik
keling van de mode aan
te voelen. H- en S-lijnen
worden gelukkig niet
ieder seizoen gelanceerd.
De modellen worden
nog steeds in patroonlin
nen geknipt. Ze zijn met
meer zorg in elkaar gezet
en de ontwerpers weten
heel vernuftig garnerin
gen van touw en anders
zins aan te brengen, die
de illusie verhogen. Dit
keer bootsten vergui-
de veiligheidsspelen op
grappige wijze een goud-
brocaat kantmotief na
DINY K.—W.
tegen hen op durfden
staan. Want oorspronke
lijk was de oprichting van
de Modelistes de France
niets anders dan een ver
weer tegen de ongeloof
lijk lage prijzen die een
tekenaar voor een mode:
kreeg.
Dat de modelisten groot
gelijk hebben gehad met
hun vakvereniging op te
richten, bewijst het suc
ces dat ze dadelijk bij
binnen, en buitenlandse
confectie hadden. De con
fectie toch kan, gezien de
prijzen die in de haute
couture gevraagd worden,
wel een paar modellen bij
de couturiers kopen, maar
lang niet zoveel als ze
eigenlijk nodig ■- hebben.
Voor hen zijn de Mode
listes de France een uit
komst. Het succes dat de
tekenaars ten deel viel,
was zo groot, dat ze reeds
achttien maanden latei-
een groot appartement in
de rue Saint Honoré be
trokken.
Daar worden nu reeds
enige tijd behalve enkele
modellen voor de winter
collectie '54/'55 de model
len voor de zomercollec
tie '55 getoond, die in de
gedachte van de modelis
ten reeds de lijn van de
wintercollectie '55/'56 aan
kondigt.
(Advertentie)
van rheumatiek, spit, ischias, hoofd
en zenuwpijnen Neemt daarvoor regel
matig Togal. het middel bij uitnemend
heid, dat baat waar andere falen
Togal zuivert door de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.95, f 2.40, f 8.88
Frédérique zit. Daar heb je Jeanne
Tacoud en haar nieuwste flirt.
Robert heeft plotseling Frédérique ge
zien. Hij kijkt haar brutaal aan, maar
zij staart over hem heen, hij meent, dat zij
hem niet heeft gezien. Voor alle zeker
heid keert hij zijn stoel om, zodat hij
m t de rug naar haar toe Zit. Maar in
een spiegel, die tegenover hem hangt,
volgt hij al haar bewegingen. De jonge
meisjes, die met Frédérique aan tafel
zitten, maken voortdurend sarcastische
opmerkingen. Jeanne Tacoud, de dochter
van de nouveau riche?
Ja, ja, er gebeuren onbegrijpelijke
dingen in de wereld. Men zegt, dat
haar vader tijdens de oorlog uit alles
geld sloeg, maar dat zij de enige waar
is, die hij niet kwijt kon.
Aline, je bent vandaag een wesp.
Bah, aan deze vrucht hebben al
zoveel wespen geknaagd,
Robert Haynault is niet vies uitge
vallen. De oorlogsvoorraden schrikken
hem niet af.
Hij is °P zijn minst de twintigste
verovering van deze jonge schone.
Maar hem zal ze wel vasthouden.
Hij heeft flair. Hij zoekt al zo lang
naar een rijke erfdochter, nu heeft hij
haar misschien gevonden.
Vader Tacoud vangt misschien
twee vliegen in een klap. Hij doet èn
zijn zaak en zijn dochter over, juist op
het ogenblik, dat beide in waarde be
ginnen te dalen Robert Haynault heeft
een magnifieke truc, gaat de ombarm-
hartige Aline voort. Ik ken die. Hij
heeft ze in onze familie ook gebruikt.
Hij maakt ernstig het hof, totdat
hij de waarde van zijn slachtoffer
kent; valt de bruidschat tegen,
dan neemt hij het voorwendsel te oaat
dat een jeugdliefde hem gebonden houdt.
Frédérique is bleek geworden, zij
meent te dromen.
Aline vertelt verder; Mijn nicht
je Josy, een buitengewoon knap en in
telligent meisje, heel rijk is verstandi
ger geweest dan Robert's overige slacht
offers. Mijn oom was erg gelukkig, dat
zijn dochter zou trouwen met een man
van zoveel aanzien als Haynault. Maar
Josy hield van een ander en wel van
dr Lautier. Zij was er bovendien vast
van overtuigd, dat Robert niet haar,
maar haar geld verlangde. Zij vertel
de hem dus eens, dat zij helemaal niet
zo rijk was als men wel dacht. Lang
zamerhand maakte Robert toen minder
werk van haar en het duurde niet
lang meer of zij kreeg het verhaal van
rijn jeugdliefde te horen Het was een
grcte teleurstelling voor haar vader,
maar zij was blij., overmorgen trouwt
zij met dr. Lautier.
Ik meen, dat Robert Haynault
grootgebracht is in het dorp waar jij
woont, Frédérique? Men vertelt, dat zijn
'eugd verre van aangenaam was. Ken
je hem?
Niet goed, antwoordt Frédérique,
niet in staat om meer te zeggen. Zij had
even goed kunnen ontkennen.
Het is hier het huis vol geluk, zegt
Frédérique onbezonnen.
Dat zou het geweest zijn, als...
Maar reeds lezen de spiedende ogen van
Renée de onuitgesproken woorden op haar
lippen, daarom zegt de grootmoeder met
een stem waarin wrok klinkt.als de
omstandigheden anders waren geweest
dan nu.
Het spijt Frédérique, dat het tijd voor
haar is om weg te gaan.
Je komt toch terug, gauw, morgen?
De kleine Germain houdt haar ipet zijn
koortsachtig gloeiende handjes vast.
Morgen niet, Germain. Maar spoe
dig. Dan zal ik een album en een kleur-
doos voor je meebrengen, dan kun je
bloemen tekenen, rozen, zoals er in de
tuin zijn.
O, vader, de volgende keer zal
juffrouw Butté een album en een kleur-
doos voor mij meebrengen!
Laurent Brizard, niemand heeft hem
horen aankomen, staat plotseling voor
Frédérique en geeft haar een hand. Zij
is blij, dat zij hem, voordat zij weggaat,
nog ontmoet en haar glimlach zegt hem
dit.
Ik was in de stad, juffrouw Butté,
en ik breng u de groeten van een oude
vriend, die graag aan u denkt. U hebt
hem als kind vaak ontmoet, uw vader en
hij waren goede vrienden.
U kent toch de oude Bayard? Hij
is een neef van mijn vader en eigenaar
van La Garenne, een geleerde en een
zwerver. Ik zou hem nog veel meer ti
tels kunnen geven. Vindt u goed, dat
Renée en ik u een eindje wegbrengen,
juffrouw Butté? Zij lopen naast elkaar,
maar spreken weinig. Bij de driesprong
nemen zij afscheid. Ik dank u, zegt hij
eenvoudig, dank zij u heb ik vandaag
voor het eerst weer hartelijk horen lachen
in mijn huis.
De Brizards hebben je lang opge
houden, zegt mevrouw Butté verwijtend
Frédérique antwoordt niet en kijkt op de
klok. Het is waar, zij had er niet op ge-
let.
De jonggehuwden hebben kaarten ge
zonden Zoals te verwachten was, jubelt
Claire Haar reis door Italië is een droom.
De aarde is een onvergetelijke planeet,
vol verrassingen en wonderen. Marcel be
vestigt alles wat zij zegt.
Jacques en Eliane, die met. hun wagen
België rondreizen, schrijven uitoostende-
„Schitterende reis", schrijft Eliane onder
de hartelijke woorden van haar man.
,.Wij zwemmen iedere dag en dansen elke
avond, jammer, dat het nog maar vier
dagen duurt".
Kinderen zijn ondankbaar, moppert
mevrouw Butté.
Frédérique durft zichzelf in dit ogen
blik te bekennen, dat zij verlangt naai
de liefde, met heel haar wezen. Het huis
vol geluk. Zij ziet het voor zich. Het is
een heel oude woning, maar mooi en rijk
door volmaakte liefde. Licht overal licht,
kan doen. waar een andere macht hen
aan haar onttrekt.
Nu zij echter weer in de gang staan,
herneemt het licht zijn rechten.
Zullen we eerst thee drinken? vraagt
grootmoeder.
Wij krijgen verrukkelijke dingen, ver
klapt Renée, die plotseling weer een on
bezorgd kind en een snoepstertje is ge
worden
En slagroom, zegt de kleine Germain
die op hen wacht.
Het gehele gewicht van dit huis is in
handen van de oude vrouw, denkt Frédé
rique en het is haar recht.
Frédérique volgt de oude vrouw met
de ogen. Zij regeert alles, meer met haar
gebaren en haar ogen dan met haar stem.
In de loop van het gesprek vraagt
Frédérique: Is Renée's vader uw enige
zoon, mevrouw?
Trots antwoordt de oude vrouw: Ik heb-
zes zoons, juffrouw Butté. Zes, en over
de gehele wereld verspreid. Twee zijn in
Amerika, drie in het Zuiden van Afrika.
Zij hebben allen hun weg gemaakt en als
ik naar hen zou luisteren, was ik voort
durend op reis, teneinde nu eens deze,
dan de ander te bezoeken.
U zoudt eens moeten lezen, hoe zij hun
leven en omgeving beschrijven om alles
voor mij maar aantrekkelijk te maken.
Doch Laurent is de enige, die mij nodig
heeft. Ik blijf bij hem.
Haar oude handen ondersteunen het
ontiedderd gezin. AI de intieme drama's
van het huis zijn. in de afgesloten kamer
bewaard, de verraden man heeft zijn
v/aardigheid teruggevonden en de verla
ten kinderen een zorgende grootmoeder.
Toen haar taak voor haar eigen kinderen
volbracht was, zou zij een rustige oude
dag hebben kunnen genieten. Nu echter
ts zij huishoudster en huisvrouw, zij heeft
al de plichten van vroeger weer opge
nomen om het gezin te helpen.
Frédérique bewondert haar.
Zij staan weer in de tuin en opnieuw
is Frédérique verbaasd over zoveel moois.
Het is een ouderwets aangelegde tuin,
waar overvloed van bloemen in de
schoonste kleuren pronken, lelies, amers,
rozen, dahlia's, heliotroop.
En reseda, hoe lang is het al ge
leden, dat ik de laatste zag.
Frédérique is net zo opgewonden als
Renée en de kleine Germain plukt een
bloem en ademt de geur er van in.
Maar het mooiste van de tuin zijn de
rozen. Rozen in alle kleuren en wel twin
tig verschillende soorten.
Mevrouw Brizard geniet, met een klein
beetje ijdelheid, van Frédérique's bewon
dering. En het jonge meisje denkt: Dat is
haar wereld, het geheim van haar kracht.
Hier, een ogenblik haar zware taak ver
getend, vindt zij contact met de natuur,
die haar inspireert.
Germain juicht: Hè, grootmoeder, snijdt
u deze af en deze ook...
Voordat hij de bloemen aan Frédérique
geeft, streelt hij ze zacht.
zien en bewonderen.
Je maakt juffrouw Butté veel te
moe, waarschuwt grootmama. Wat is er
nu voor moois aan het huis te laten zien?
Zij doet, een beetje onwillig, een deur op
de benedenste verdieping open. In deze
kamer komen wij nooit. Het is de salon
van de eigenaar. Mijn zoon zit er soms
's avonds. Hij moet overdag hard werken
en dan is hij 's avonds moe, het ge
babbel van de kinderen hindert hem dan.
Hier in deze kamer kan hij vergeten wat
er is gebeurd.
Vergeten? De kamer maakt een on
prettige indruk. Het is er donker, de
meubels lijken opgeslokt door de somber
behangen muren. Een lichtstraal valt
door de slecht gesloten luiken op een tij
gervel; de glazen ogen van het dode dier
schitteren. Frédérique schrikt en doet een
stap achteruit.
Renee lacht. Bent u bang voor N'am Bou-
niam, juffr. Butté? Ik heb hem zo gedoopt,
toen ik nog heel klein was. Telkens als
ik naar hem keek, beefde ik van angst.
En als ik stout was geweest, dacht ik,
dat hij 's nachts liep te brullen. Maar
nu zijn we goede vrienden geworden. Ik
ben niet bang meer. Ik weet nu, dat dode
tijgers niet 's nachts rondsluipen om kin
deren te verslinden.
Het kind ligt languit op het tijgervel,
haar wang op de ruige kop en de armen
om de hals van het dier. Renée is plotse
ling veranderd, zij lijkt een heidens meis
je met vreemd schitterende ogen.
Sta op, zegt grootmama streng. Je
kreukelt je jurk.
Renée glimlacht niet meer, de geheim
zinnige gloed in haar ogen is gedoofd.
Een gehoorzaam, streng opgevoed kind
staat voor Frédérique.
Ik zou dat vieze ding al lang hebben
weggenomen, het is een mottennest en
de kinderen schrikken ervan, maar de
huiseigenaar houdt er van en mijn zoon
wil niet, dat het weggenomen wordt.
Frédérique haast zich de kamer, waar
in men moet rillen, te verlaten. Zij kijkt
vluchtig naar een opengeslagen boek op
de tafel „If winter comes" van Hutchin
son
Vijandig legt grootmoeder uit: Mijn
zoon leest en spreekt vlot Engels. Hij
heeft een lange studie achter de rug en
is ook twee jaar daarginds geweest.
Maar hij is een strijder met hart en ziel
Als een stuk grond een man vast houdt,
komt hij er steeds weer terug, gelukkig
maar
De deur is in het slot gevallen.
Frédérique voelt zich niet op haar gemak.
Zij verwijt zichzelf dat zij, als vreemde,
de geheimen van dit huis heeft gezien
Want zij weet bij intuïtie: hier, in deze
kamer, eindigt de heerschappij van de
grootmoeder. Zodra haar zoon of haar
i kleindochter in deze kamer zijn, ver-
vreemden zij van haar. Dan zijn zij een
wereld binnengegaan, waar zij geen toe-
gang heeft, waar zij niets meer voor hen
ROMAN VAN L. HAUTESOURCE
Geautoriseerde vertaling
MARCELLE SCHLOMER
Grootmoeder, daar is juffrouw Butté!
Een ogenblik later staat Renée's
grootmoeder voor Frédérique en begroet
haar hartelijk.
Ik dacht, dat u op 't laatste ogen
blik verhinderd was, of dat u het had
vergeten, of dat u het misschien niet
prettig vond om te komen.
Bij deze ontvangst voelt Frédérique al
haar wantrouwen verdwijnen. De beide
vrouwen kijken elkander lang aan.
Wie ben je? vraagt de blik van de
grootmoeder. Je hebt het hart van het
moederloze kind veroverd en nu moet
ik je al de geheimen van het huis la
ten doorgronden.
Wees niet bang grootmoeder. Ik heb
uren van groot verdriet gekend en ik
heb het verraad van aangezicht tot aan
gezicht gezien. De tekenen, die het le
ven op uw voorhoofd heeft gedrukt,
komen ook op het mijne. Wij zijn twee
vrouwen, die zich op verschillende plaat
sen van de weg bevinden, maar wij heb
ben beiden dezelfde weg afgelegd. Ik
kom u door mijn jeugd kracht geven,
maar ook om van u berusting en aan
vaarding te leren.
Zij drukken elkander de hand. Renée
is zo blij en danst om hen heen. De
beide vrouwen laten elk een hand op
de kinderwagen rusten en zo wandelen
zij samen door de tuin. Sinds de dood
zijn stempel op haar ouderlijk huis heeft
gezet, beleefde Frédérique zelden zulke
heerlijke uren. Alles in deze omge
ving en in het oude huis bekoort haai
De eigenaar vond het goed, dat wij
enkele dingen naar onze smaak veran
derden, doch wij moesten overigens het
geheel laten zoals het was. Mijn zoon
houdt zich stipt aan deze wens van zijn
peetoom
Eigenaar? Peetoom? Zou het dan?.
Frédérique vraagt niets. Dat speelt
trouwens geen ról. Zij is vervuld van het
ogenblik in geniet er volop van.
Huizen zijn precies mensen, ieder huis
heeft zijn eigen uiterlijk en zijn inner
lijke deugden Renée houdt van het huis,
op de manier, zoals kleine gevoelige
meisjes doen. Het kind is dol gelukkig,
zij snelt op Frédérique tóe en springt in
de hoogte en doet héél overdreven.
Renée, ben je mal, moppert groot
moeder.
Neen, grootmama, maar zó blij, zó
blij! Kan de hele wereld zoveel geluk be
vatten? Renée neemt Frédérique mee op
een tocht door het huis en laat haar alles
(Wuidt vervolacl
