OFFICIEUS
Eleonor Roosevelt, vrouw,
publiciste
AMERIKA'S FIRST LADY
en
Weer staking in Enschede
Binnenlands apostolaat bloeit op
Staking bij vertrek van „Oranje
De Vluchteling
Cayenne
tansrat&süi W «^Isr-Msar*
De squire van Hainton Hall
ROTTERDAMSE GRAANMARKT
i tod« -sar n «rta|vrs
ïsa ss d5S'-«=;l^to w
Bij Sint Wïllïbrord-Zondag
Elenor begon nogal
links
HiX SgïïSd h,,* m«
Honderdiachtig werkers en 57 instellingen
geven de vragers antwoord
Indonesisch personeel
liep van boord
van
PAGINA 8
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1934
Nieuw tijdperk
De kinderen
STERKE PRIJSSTIJGING
VOORAL VAN HAVER
Bewondering bleef
E.V.C. doet haar best
MALENKOF LIJKT NIET
OP EEN „DICTATOR"^
„Kolossale onwetendheid"
der Russen
iisi
Verzoeningspoging tussen
Israël en Arabische wereld?
JOY-RIDER VAN 13 JAAR
afif f «en der Protes
tantse Christenheid. Wel zwaar druk.
ken daar de gevolgen van de Reformatie
en het vrije onderzoek, dat steeds tot
verdere afsplitsing leidde Een exponent
van dit streven was nog onlangs net
congres van de Wereldraad van Kerken
in Evanston. Tientallen richtingen waren
er vertegenwoordigd, maar ondanks al
goede wil en bedoelingen, naar de uiter
lijke schijn althans kwam men elkander
niet nader, op te veel punten bleek on
derlinge verdeeldheid en bruggen we
door OTTWELL BINNS
63' 'V
(Wordt vervolgd.)
Opgestookt?
Vertrek om drie uur
DIRECTIE RAPTIM—
NEDERLAND
1 .li. T lrlAA/^l hAoffef oon
Van onze correspondent)
NEW YORK, 29 October.
Een van de grote vrouwen van onze tijd is die Amerikaanse, die merk
waardig genoeg door de Amerikanen nog altijd maar onofficieel a,s
de Jirst Lady" beschouwd wordt, en dat terwijl Mevrouw Eleonor
Roosevelt al bijna tien jaar uit het Witte Huis weg is. Maar Mevrouw
Truman en Mamy Eisenhower hebben ook nooit zon persoonlijke \er.
houding tot het Amerikaanse volk gehad als Mevrouw Roosevelt, die on
langs zeventig jaar is geworden.
Wat is de reden van die merkwaardige band tussen Eleonor Rooseve»
en de Amerikanen? Een band, die zo sterk is, dat zelfs de Rooseve».
haters nooit in staat zijn geweest om de positie van Eleonor te ontwric.li-
ten al hebben zij de meest schandalige geruchten over haar en haar
familie verspreid. Misschien komt het, omdat de sterkste en grootste
kwaliteit van Mevrouw Roosevelt is, dat zij naar anderen kan luisteren,
en luisteren met die indringende aandacht, dat ze tegengestelde opinies op
hun juiste waarde kan schatten en begrijpen. En daardoor heeft zij het
vertrouwen gekregen van vele lieden, die elkanders vijanden zijn. Het
is eigenaardig, dat op het ogenblik dat Mevrouw Roosevelt uit liet Witte
Huis wegging, zij niet uit de glans van het voetlicht trad, waarin zij tot
dan toe gestaan had, maar pas daarna een belangrijke eigen rol in de
wereld begon te spelen.
Met de dood van haar man begon
een nieuw tijdperk voor Eleanor Roose
velt. President Truman, die haar waar
de ais diplomate juist schatte, zond
Mevrouw Roosevelt als Amerikaans ge
delegeerde naar de Verenigde Naties.
Haar intelligentie tezamen met de char
me van haar bescheidenheid en haar
altijd gematigd oordeel, won nu in wijde
wereldkringen respect en sympathie.
Toen zij de brillante maar moeilijke
Franklin Roosevelt huwde, was zij een
schuwe jonge vrouw, die zich door de
dominerende Engels-Hollandse schoon
moeder een ware incarnatie van het
begrip aristocratie de eerste tijd van
het huwelijk volkomen in de hoek liet
drukken. Eleanor was nog tamelijk
links, wist niet goed hoe zich te kleden
en bezat nog een onzeker optreden.
Maar zij was ook niet gemaakt om te
brilleren en haar grote begaafdheden
lagen onder het oppervlak. Wanneer
haar man niet zo geslagen was door
het lot in de vorm van kinderver
lamming, zouden die bijzondere talenten
van Eleanor waarschijnlijk ook niet tot
de ontplooiing zijn gekomen, waartoe zij
later ontvouwd werden. Maar op dat
ogenblik, dat President Roosevelt kreu
pel dreigde te worden en de wereld zijn
politiek genie scheen te moeten gaan
verliezen, toonde Mevrouw Roosevelt
haar volle grote waarden, toen zij niet
alleen de verpleegsterstaak met van
zelfsprekendheid liefdevol op zich nam,
maar ook volledig zijn helpster werd in
die zin, dat de President door haar
hoorde en zag, dat zij hèm oog en oor
werd- Met verbeten moed en onwrik
bare wil overwon Franklin Roosevelt
de slag die hem getroffen had, maar
hoeveel van die wil en moed had hij
geput uit de steun van zijn vrouw?
Zij moest zichzelf zo volkomen weg
cijferen en volledig opgaan in deze veel
eisende en veelbehoevende man, dat zij
later in haar boek „This I remember
schrijft, dat de priVé-persoon Eleanor
ophield te bestaan. „De intrek in het
Witte Huis betekende in zekere zin
eigenlijk het einde van mijn leven
D.w.z. het einde van het leven van de
vrouw, die voor zichzelf een privé-be-
staan voert. Maar de mens in de per
soon Eleanor ging zeker niet verloren
en vervulde een grote taak. Zij was de
bemiddelaarster tussen a.h.w. het volk
en haar man. Zij kon door de haast
steeds aan de rolstoel geketende en
toch zo temperamentvolle President,
die van deze stoel uit het lot van de
wereld hielp meevormen, niet ontbeerd
worden. Op haar indrukken verliet hij
zich. Zij was onvermoeibaar onderweg
naar mijnen, soldatenhospitalen, nood-
gebieden van landbouwstreken of ach
terbuurten. En het was haar inspanning
omwille van vrijheid en recht, en haar
strijd tegen de armoede, haar volkomen
en ontwapenende oprechtheid ook met
haar wijd en mild begrip, welke haar
langzaam tot de haast legendarische
figuur maakten, welke zij nu geworden
is.
huidige Amerikaanse gedelegeerden be
paald slagen).
Niettemin bleef mevrouw Roosevelt,
ook toen zij niet meer bij de Verenigde
Naties werkte, steeds beschouwd als de
„onofficiële Amerikaanse gezant". Op
68jarige leeftijd ging zij inhalen wat zij
in haar leven had verzuimd en begon
om de wereld te reizen. Geen Ameri
kaans diplomaat had zulk succes (zij
oogstte wat zij zélf met haar begrip
voor andere landen en volken in de
Verenigde Naties had gewekt). De In-
diers en Pakistani wedijverden in be
wijzen van waardering voor de voorma
lige Presidentsvrouw. Mevrouw Roose
velt kroop de lemen hutten binnen van
de Bombay-achterbuurten, ze danste in
heemse dansen mee met de padvinders
van Calcutta, bezocht de Beduinen in
Jordanië, beklom het redenaarsgestoel
te in Parijs en Londen. Overal won zij
vrienden, ook dank zij diezelfde 1 e-
scheidenheid als waarmee zij eens, toen
zij Presidentsvrouw was, een soldaat,
die bij een plotselinge regen op straat
een paraplu voor haar had opgestoken
en voortdroeg, naar het Witte Huls had
meegetroond voor de lunchToen zij
enige tijd geleden een bliksembezoek in
Chili maakte, kwamen de leidende fi
guren daar zo onder de indruk van haar
persoonlijkheid, dat de president Ibanez
die notabene o.m. om zijn anti-Amerika
nisme kort tevoren als President was
gekozen, alle protocolvoorschriften over
hoop gooide en naar Mevrouw Roose
velt's ontvangst toeging, waarna hij niet
meer van haar zijde week. Zelfs de
Chileense Communisten waagden niet
tegen het bezoek van deze Amerikaan
se hun tiraden af te draaien.
staat ze altijd klaar voor een goede
zaak, maar is iets voorzichtiger en
spaarzamer geworden.
Haar kinderen zijn haar vreugde,
maar ook haar zorgen. Zij is moeder
van vier zoons en een dochter, hoofd
van een familie met 18 kleinkinderen en
twee achterkleinkinderen, talloze neven
en nichten en negen schoondochters
en ex-schoondochters. De scheidings
processen van haar zonen verdwijnen
niet uit de koppen van de schandaal-
krantjes, en mevrouw Roosevelt ver
dedigt haar zoons ook niet, al staat ze
als moeder achter hen. Want zij weet,
dat de jeugd van haar kinderen in ze
kere zin even eenzaam is geweest als
zijzelf in haar huwelijk was. Hun vader
had nooit tijd; wanneer de kinderen met
hem praatten, deed hij of hi) luisterde,
maar keek onderhand in staatspapieren.
En langzamerhand sloten de kinderen
zich voor hun vader af
Voor zichzelf verlangt Mevrouw Roo
sevelt niets. Ze kleedt zich hoogst een
voudig en met de grandioze onverschil
ligheid, die de zeldzame vrouwen van
haar slag kenmerken. Pas toen zij tegen
de 70 liep is zij begonnen met heel be
scheiden wat rouge en poeder te gebrui
ken en wanneer men haar toilettafel
ziet weet men in een oogopslag, dat de
eigenaresse daar bijzonder weinig tijd
spendeert. Een stevige kam en borstel,
een vergeeld portret van haar man en
een flesje eau de cologne is alles wat
men op die toilettafel ziet. Dat tekent
de vrouw, die van de dertig dagen in
de maand er minstens vijftien gebruikt
om lezingen te houden. Maar dat zijn
dan geen affaires waar men noodge
dwongen naar toe gaat. Want Mevrouw
Roosevelt spreekt zo spontaan, zo warm
en natuurlijk en heeft uit zoveel erva
ringen te putten, dat elk van die avon
den de mensen, die naar haar geluisterd
hebben, rijker weggaan. En zo hand
haaft mevrouw Rooseve» zich nog altijd
als de onofficiële „First Lady" van
Amerika.
('aak kon men haar, soms al heel vroeg
t1[_mrT-— „"HOS»
ln de morgen als de conferenties nog
niet begonnen waren, reeds in de hallen
van de V. N. In gesprek met gedelegeer
den uit andere landen zien. Het was
jammer, dat de Eisenhower-regering
mevrouw Rooseve» niet op de post in
de Verenigde Naties behield, omdat zij
haar land daar zulke bijzondere diens
ten bewees, al was het alleen maar die
begrip voor Amerikaanse stand-
wekken (waarin niet alle
van
punten te
(Bericht van A. Bosman, Graanmakelaar)
De Internationale graanmarkten be
leefden deze week de sensatie van zeer
scherpe PrÜsst«gmgen, welke zich U
I zonder accentueerden toen het Yapi t
Argentinië enige honderdduizenden
ten gerst, haver en rogge van de nieuwe
I oogst tot zeer hoge prijzen aan emge
1 shippers b(j inschrijving kon verkope
en men zich Inde graanwereid evende
ogen uitwreef over de moed van somm
I gen om dusdanig in te grijpen.
De maisprijzen gingen eveneens om
hoog, doch hierbij was de Jtijgmg meer
1 regelmatig zonder grote schokken. De
vraae voor dit artikel bleef dan ook
matig terwijl hoofdzakelijk platamais
'weggekocht. N. An, ni^ m momenteel
.weer eens duur en vooral latere
I dingen doen grote premies. schil-
I t„ A„etraliscbe gerst vonden verscnu
hands-aanbod van milo ontbreekt wordt
dit artikel nu schaars.
Inlandse granen volgden de buiten
landse granen slechts schoorvoetend.
Vooral de vraag naar haver bleef be
neden verwachting, zodat met een zeer
bescheiden verhoging der prijzen genoe
gen moest worden genomen. Rogge is
beslist beter gevraagd en ca. 1 duur
der. Gerst kon een avance van 1 tot
1.50 boeken bij klein aanbod.
Koeken voor spoedige levering in trek
en mooie premies te maken. Vooral de
omzetten in soya-, katoen- en in mindere
mate van lijnkoeken-schilfers-meel wa
ren van betekenis.
In Australische gerst
ende zaken plaats i
I pen, de prijzen waren
dagelijks hoger en vond ^ds koper
achüg geweest en prijsverschillen van
2 per 100 kg. tegenover 2 dagen geleden
De bewondering voor Eleanor Roose
ve» is nooit verminderd. Nog in de
laatste vier jaren hebben Gallup-steek-
proeven steeds weer bevestigd, dat deze
vrouw door de Amerikaanse vrouwen
het meeste wordt bewonderd. Maar ze
werkt ook onvermoeibaar. Haar kolom;
„Mijn Dag" wordt dagelijks door 75
kranten gedrukt en iedere maand ver
schijnt van haar hand een pagina vraag
en antwoord in een bekend vrouwen
tijdschrift. Lang heeft zij ook per week
vijf interviews met bekende persoon
lijkheden voor de radio gegeven en ver
scheen daarbij nog een half uur voor de
televisie. Iedere dag ontvangt Mevrouw
Rooseve» 800-900 brieven en zij heeft
dagelijks een minimum van 3 uur nodig
om haar post te lezen en gedeeltelijk te
beantwoorden. Mevrouw Rooseve» is
zeker niet arm. Ze heeft, b v. in haar
beste jaren 1949-1950 ruim 250.000 dollar
verdiend met voordrachten, boeken e.d.
En haar erfenis uit het Rooseve» bezit
wordt ook op ongeveer een millioen ge
schat. Zolang zij de vrouw van de Pre
sident was, gaf zij al haar inkomsten
aan liefdadigheidsinstellingen; ook nu
Ongeveer 80 leden van het personeel
van de spinnerij Noorderhagen van Van
Heek en Co N.V. te Enschede hebben gis
teren het werk neergelegd. Het betreft
voornamelijk leden van de Eenheids Vak
Centrale, die in staking zijn gegaan. Gis
terochtend hebben zij bussen met Duitse
arbeiders bij de grenspost Glanerbrug op
gewacht. Zij trachtten hen te bewegen
niet aan het werk te gaan. De Duitse ar
beidskrachten hebben hieraan gevolg ge
geven en zijn naar huis teruggekeerd.
Donderdag is er een bespreking ge
weest tussen de drie vakorganisaties „De
Eendracht" (NW), „St Lambertus"
(KAB) en „Unitas" (CNV) met de direc
tie van Van Heek en Co, waarbij volledi
ge overeenstemming is bereikt over de
toepassing van de 6 pet loonsverhoging
Hiermee is ook de ondernemingsraad ac-
coord gegaan met uitzondering van een
lid van deze raad.
Gistermiddag is in een van de cantines
van het bedrijf een vergadering gehou
den, waar de stakers in de gelegenheid
werden gesteld uit de mond van de heer
J. Fahner, districtsbestuurder van „De
Eendracht", een uiteenzetting te horen
Lord Coleraine. de leider van de Britse
afvaardiging van parlementsleden, die
vorige maand een bezoek aan de Sovjet-
Unie heeft gebracht, heeft Vrijdag te New
York verklaard, dat Malenkof, naar het
hem althans toescheen, niet veel van een
dictator heeft. Malenkof maakte tijdens
het gesprek, dat de afvaardiging met hem
heeft gehad, veel meer de indruk eer.
eerste-minister volgens de Britse opvat
ting te zijn dan een absolute heerser,
aldus Lord Coleraine. De Russische leider
toonde zich zeer beheerst en nogal waak
zaam.
De Britse parlementsleden spraken ver
scheidene malen met gewone burgers zoa~
der dat zij iets van bespieding door amb
tenaren bemerkten, aldus Coleraine. Over
toestanden .buiten de Sovjet-Unie heerst
„een kolossale onwetendheid", zei de Brit
se parlementariër, die dit gedeeltelijk toe
schreef aan „een weloverwogen tactiek
om gegevens te verzwijgen".
Lord Coleraine noemde als voorbeeld
een arbeider, aan wie was verteld, dat er
geen scholen in Engeland waren. Zij wa
ren, naar deze Rus meende, tijdens de
oorlog gesloten en werden nooit heropend
om het Britse volk in onwetendheid te
laten. Toen het parlementslid het Britse
scholenstelsel had uiteengezet, zei de Rus
sische arbeider, dat zijn zegsman een
slachtoffer van de propaganda was..
over de gang van zaken bij de besprekin
gen te Utrecht, waar werkgevers en
werknemers op uitnodiging van het Col
lege van Rijksbemiddelaars hebben ver
gaderd. Na deze bijeenkomst is een aan
tal stakers weer aan het werk gegaan,
doch in de spinnerij werken verscheidene
machines op het ogenblik niet-
De B.B.C. heeft het grootste contract
dat zij ooit in haar bestaan een medewer
ker heeft aangeboden, afgewezen gezien
Tegen het uitzonderlijke hoge honorarium
van zevenduizend pound sterling per jaar
heeft zij getracht haar eerste omroep- en
televisie free-lance commentator, de 41-
jarige Richard Dinbleby. voor vijf jaar
definitief aan zich te binden. Dimbleby
heeft er evenwel de voorkeur aan gegeven
volkomen onafhankelijk të blijven Be
halve free-lance commentator is hij eige
naar van een dagblad, schrijver en bezit
ter van een boerenbedrijf, aldus weet Reu
ter te melden.
UIT Engelse romans herinneren we ons
een squire als een deftige, oude heer
Indien hij geen bakkebaarden had,
sierde hij zich met een omvangrijke snor.
Hij droeg minstens een wandelstok en
vaak een jachtgeweer en was menigmaal
kaal. En hij was meestal niet mis..
Zo althans werd hij ons vaak voorge
steld. Maar de „squire van Hainton Hall"
is negen jaar, draagt een kort broekje,
witte sokjes en heeft een pracht van een
blonde krullebol.
En hij zou kunnen doorgaan voor een
moderne Lord Fauntleroy. Al is hij dan
geen lord en slechts een squire, zijn be
zittingen evenaren die van een lord en.,
hij beleefde hetzelfde als die kleine jon
gen uit New York, die in Engeland bij
zijn grootvader in een kasteel de wereld
beroemd geworden „Kleine Lord" werd.
De „Kleine Lord" is inmiddels een ver
haal, een ietwat sentimenteel geval, dat
voor het overige de vorige generatie diep
ontroerde.
De „squire van Hainton Hall is n mo
dern fabeltje, dat op de verbeelding zal
werken van alles wat jong en van veel,
dat oud is.. Misschien wordt er wel
eens een boek over hem geschreven.
James Heneage is een jongen van ne
gen jaar. Een beetje verlegen, verder een
gewone jongen, één uit duizenden. Of lie
ver, dat laatste was hij. Immers een ge
wone jongen heeft geen groot landgoed,
met een mansion er op van veertig ka
mers en bezit geen drie dorpen, zoals
James Heneage.
Hij heeft dit allemaal' pas geerfd van
Lord Heneage, een verre neef van James
grootvader. De lord stierf, zeven en tach
tig jaar oud en James bleek zijn enige
erfgenaam. De jongen wist zich de lord
nauwelijks te herinneren. Hij was er een
keer van zijn leven geweest, op een tea
party.
De „estate" van de „squire van Ham-
ton Hall' ligt in Lincolnshire. Daar heeft
James enkele maanden doorgebracht, sa
men met zijn moeder, die weduwe is en
zijn twaalf-jarig zusje.
De houtvester leerde hem schieten en
paardrijden en James bereed er zijn eigen
pony. Bij de dorpssmid mocht hij helpen
met het beslaan van paarden en in een
winkeltje van het grootste dorp kocht hij
elke dag een ijslolly.
James heeft een heerlijke vacantie in
Hainton Hall doorgebracht. Zijn nieuwe
rijkdom heeft hem niet over het paard ge
tild. Al tikken de mannen in het dorp
aan hun pet, als ze hem tegenkomen, hij
wordt er niet verwaand door. Hij be
schouwt het als de gewoonste zaak van
de wereld, dat ze hem „squire" noemen.
Het is maar goed, dat hij niets snapt
van successierechten en andere belastin
gen. Anders was zijn verblijf op Hainton
Hall hem tamelijk vergald. Zijn moeder
zit in de grootste zorgen hoe ze het grote
landgoed zonder schulden moet houden.
James, de squire van Hainton Hall,
gaat nu naar Eton, om daar een def
tige opvoeding te krijgen, temidden van
standgenoten. Misschien zal hij later nog
aan een universiteit gaan studeren.
- -X
K1IÉ&
James Heneage schuiert zijn pony,
die hij zoeven uit de stallen van
Hainton Hall heeft gehaald.
Maar eens zal hij terugkeren naar Hain
ton Hall, als een echte squire..
Laten we hopen, dat hij dan zijn blonde
haren niet verliezen zal vanwege de fi
nanciële moeilijkheden, waarin heden
ten dage zovele Engelse grootgrondbe
zitters verkeren.
Dezer dagen lazen we nog, dat een lord
de balzaal van zijn kasteel tot graanzol
der had ingericht. De portretten zijner
voorouders zagen er neer op het er dro
gende graan van zijn velden, waarvan de
opDrengst hem in staat moet stellen, o^.
het kasteel te kunnen blijven wonen..
Zorgen of geen zorgen, welke jongen
zou niet willen beleven, wat James tie-
ueage overkomen Is..?
Een hoge ambtenaar van het Israëli
sche ministerie van buitenlandse zaken
is Vrijdag uit Tel Aviv naar Rome en
Parijs vertrokken, waar hij naar ver
luidt, besprekingen zal voeren met ver
tegenwoordigers van Arabische staten.
In gewoonlijk goed ingelichte kringen
brengt men zijn reis in verband met con
tacten over vredesbesprekingen tussen
Israël en de Arabische staten in versche;
dene Europese hoofdsteden.
De dertienjare Roosendaler v. Z„ die
in een maand tijd niet minder dan vijf
maal met een her of der geparkeerde per
sonenwagen uit rijden ging, is thans na
een wilde rit van Roosendaal naar Zeven
bergen in voorlopig arrest gesteld. Reed
hij de vorige maal met personenwagens
net zo lang tot de benzine op was, nu was
het al zover, dat hij in Oudenbosch rustig
benzine bij ging tanken. Hier waarschuw
de men echter de politie, die de auto
maniak tenslotte te Zevenbergen ln de
kraag greep.
Veertien dagen na de Missie-Zondag
komt de Willibrord-Zondag. Trok de eer
ste onze blik ver over de grenzen naar
de missielanden, waar de Kerk van
tweeduizend jaar een nieuwe ■verschij
ning is in het werelddeel, de tweede, die
dit jaar samen valt met het feest van
St Willibrord, trekt de aandacht naar het
apostolaat in het eigen land. Dat Wil zeg
gen. dat onze gedachten blijven stilstaan
in de straten van onze eigen woonplaats,
in het huis van onze buurman, bij de
fabriek en het kantoor, waar wij samen-
werken met anderen. En die gedachten
moeten zich bezighouden met de ziel van
die anderen en zich de vraag stellen van
de dichteres: komen zij allen thuis.
Er is, helaas, in onze Westerse we
reld de christelijke wereld, zoals zij nog
itpeds heet een steeds toenemende vloed
van ontkerkelijking. Steeds meer mensen
van Katholieken en Chnstelijken huize
verliezen in de vervlakking van deze
moderne tijd het contact met de Kerk
en voor een groot deel het Godsgelij
Maar anderzijds staan daar ^e henml e J
vin ft in Protestantse kring naar eenheid,
de andere van het aldoor groter wor
dende aantal van de zoekers, die ontdek
ten niet zonder een God te
ven en nu naar de waarheid str5^ei r
V6pe Oecumene het streven naarde^her-
^fo^dl tijd daar rijp voor was
dan is het voor ons nu wel bet moment
om de hemel te bestormen met gebed op-
dat zii de ware eenheid, de eenheid in de
éne Heilige Katholieke Kerk mogen vim
dTntussen is gelukkig het individuele
bekeringswerk, de individuele terugkeer
naar hit Vaderhuis in Nederland sterk
in groei. En dit feit vraagt van de St
Willibrordvereniging, welke zich op dit
gebied bijzonder beweegt, steeds groter
activiteit bij het werk der herkerstening
en hereniging. Het binnenlandse aposto
laat neemt een snelle vlucht. Waren er
in 1949 17 instellingen en instituten, waar
wordt gewerkt aan de genoemde twee
taken, nu, vijf jaar later, is dat aantal
gestegen tot niet minder dan 57. Er wordt
individueel les gegeven, er zijn ook
lezingen in kleine kring over katholieke
onderwerpen en voorts vindt men daar
volop gelegenheid om eens binnen te
lopen en te praten over dingen, die aan
trekken of afstoten in de Katholieke
Kerk.
Vijftien van deze huizen vindt men
in het Aartsbisdom, 30 in het bisdom
Haarlem, 8 in het bisdom Den Bosch en
in de bisdommen Breda en Roermond
elk twee. En het aantal priesters en re-
digieuzen, dat zich geheel aan dit werk
geeft, steeg in de afgelopen vijf jaren
van 97 tot ruim 180. Wel een bewijs
hoezeer dit werk nodig is en in welk een
grote behoefte bij onze met-katholieke
landgenoten het voorziet.
Niet alleen echter wacht men in die
huizen op hen, die uit eigen beweging
binnen komen, daarnaast is er
uiteraard een activiteit
richting.
Zo verschijnt sedert twee jaren b.v. het
blad „De vragende mens", dat een ge
sprek wil zijn tussen katholiek en bui
tenkerkelijke en gratis aan duizenden bui
tenkerkelijken wordt toegezonden. De
correspondentie, die er op komt, toont
steeds meer aan, hoeveel vragende men
sen er wel zijn.
Dan is er sinds kort o.a. de „pleinpre-
diking" van pater Jelsma in Den Haag,
welke grote belangstelling trekt. En
voorts werkt de vereniging samen met
acties zoals de Rozenkranskruistocht,_ net
bedrijfsapostolaat en de nieuw opgerichte
Actie voor God".
Op deze Willibrordus-Zondag nu
vraagt de St. Willibrordusvereniging op
de eerste en voornaamste plaats om ons
gebed. Het geloof is nu eenmaal een ge
nade en om genade moet worden gebe
den Wie zich even indenkt in dit weiK
van apostolaat, begrijpt van hoe ontzag
wekkende betekenis het is en hoe ver
schrikkelijk nodig het is, daaraan mee
te werken door ons gebed.
Op de tweede plaats is echter ook ma
teriële steun nodig. Voor het onderhol»
der werkers, voor de bekostiging van
huis- en zaalhuur, drukwerk en zoveel
andere dingen. Alles bijeen een bedrag
van vele, vele duizenden. En daarom
hoopt de vereniging, dat ieder de col
lecte, welke Zondag in alle kerken voor
in omgekeerde dit doel wordt gehouden, naar vermo
gen zal bedenken.
ook,
Het vertrek van het m.s. „Oranje" van
de Stoomvaartmaatschappu „Nederland
dat bepaald was op gisteren 1 uur, is
in verband met arbeidsmoeiUikheden met
820 man Indonesisch bedieningspersoneel
enkele uren vertraagd. De „Oranje die
om 1 uur, geheel volgeboekt met passa
giers uit de Amsterdamse haven naar
Djakarta zou vertrekken, moest tenge
volge van deze geheel onverwachte sta
king twee uur in de haven blijven liggen.
Tot verbazing van de honderden passa
giers en de familieleden, die ln
drommen op de kade stonden, wandelden
een uur voor het vertrek achter elkaar de
ruim 200 Indonesische bedienden van
boord en stelden zich in een grote groep
bij de portiersingang op.
Naar wij van de directie van de Stoom
vaar maatschappij „Nederland" verna
men, maakten deze bedienden bezwaar
tegen 't huidige rouleringssysteem. Hun
actie betrof volgens de directie geen di
recte loonkwestie.
De Indonesische bedienden bleven tot
kwart voor één, dus tot een kwartier
voor het vastgestelde vertrek, op de katte
bijeen staan. Intussen voerden enkeien
hunner besprekingen aan boord van ae
Oranje" met de directie over de grie
ven. Deze besprekingen leidden niet tol
Zo is het ook gegaan, nadat ik
Sandy Muir ontmoette en hij zich aan
bood met me mee te gaan. Diama"^®'}
betekenden voor mij middelen om goea
weg te komen. Je weet wel, dat ik wat
geld bezit, maar het is allemaal in Eng
land en het zou veel moeite kosten net
hierheen te krijgen zonder mijn geheim
aan een of andere overheidspersoon te
verraden, die me dan waarschijnlijk weer
heel gauw naar Cayenne terug zou stu
ren Bovendien zou ik mijn identiteit
niet gemakkelijk hebben kunnen bewijzen.
- Daar hoef je je nu geen zorg meer
over te maken, kerel. Ik ben blij, dat
ik gehoor heb gegeven aan de bewerin
gen van Jules en dat we je achterna
gegaan zijn. Ginds bij Baptists Landing
SleCh'ed l"gen\etvooriaar|hogorde ,k het eeits iets bepaalds van
geruL.„i„ „laatsins van buiten- je— Heg£t Jgan Batist je verteld..
Neen, die was weg. Maar toen zijn
vrouw Pascaline, een verduiveld aai dig
mens, hoorde dat wij vrienden van Je
waren, vertelde ze ons dat jullie een
volledige diamantzoekersuitrusUng ^had-
Swe? stomend goed m^en
men'schijnt zich hiervo^op^oekom
stige aankS0^rSbenkend dat genoemd
te baseren. Het is b «tellen heeft
land momenteel veel te jMU die
dlior de "slechte binnenkomst snel moet
door de siecnie^ tpffprl j.
worden gerun
zeer zeker
zou dan een goede plaatsing
a r
lar
**-■ uiiiiiirer uit dan ^«uuss-
en kwam billijker Drofiteren van
Milo en dari konden P
landse rogge zeer "'rogge in la-
lijkheden behoren Canada^gg gekocht
den,de..P°Sltu;m?£pr uit dan platarogge.
stroomopwaarts waart gegaan. Ze deed
ook een vreemd verhaal van een vrouw
die achter jullie aanzat maar aan wie
ze geen inlichtingen had gegeven..
Dat was Adèle. Ze heeft toch kans
gezien alles te weten te komen, door mid
del van een van haar Indianen, die fa
milie was van een vrouw, die daar
woont
Eind verder passeerde Le Coq ons
kamp in een motorboot en hij had ge
weldige haast. Hij kreeg ons echter niet
in de gaten. Op het ogenblik ligt zijn
boot juist op de plek waar deze rivier
in de hoofdrivier uitmondt, gemeerd,
onder bewaking van een paar Indianen
Daardoor zijn we ook op het idee geko-
mfxe, deze stroom op te varen. Jules zag
op een gegeven ogenblik olie op het wa
ter drijven, waardoor we haar ontdekten.
Hetgeen een buitengewoon geluk ge
noemd mag worden. Maar zeg tegen je
Indianen, dat ze van hier af voorzichti
ger roeien. Het water draagt ieder ge
luid mijlen ver mee en als Le Coq en
zijn bende een beetje oplettend zijn zou
den ze ons gemakkelijk kunnen horen
aankomen. En ze handelen zonder enig
gewetensbezwaar. Als ze vermoeden dat
ie hun plannen wilt dwarsbomen, zullen
ze je zonder aarzelen neerschieten. Daar
ze de diamanten gevonden hebben, denk
ik niet dat ze nog erg veel interesse
hebben voor jouw dollars.
Die zullen ze nu toch in geen geval
meer te zien krijgen, lachte Harborough
en gaf zijn Indianen een bevel. Meteen
hielden de roeiers op met hun gezang
en onder doodse stilte voor de kano met
matige vaart verder. Het was een zwaar
bewolkte nacht, ontelbare vuurvliegjes
vlogen tussen de bomen en over het wa
ter op een neer. De stilte werd aan
houdend verstoord door het gezoem der
muskieten, het gesjirp der krekels en
vooral door het voortdurend kwaken van
de kikvorsen. In de stilte van de nacht
groeide dit geluid aan tot een waarlijk
verbazingwekkend lawaai en de stem
men waren zo gevarieerd, dat het scheen
of de vloek van Bobel over het kik
vorsenvolk was neergedaald, even zwaar
als eertijds over de bouwers van de to-
ren.
Onder bescherming van deze geluiden
waren ze in staat volko menongemerkt
totopdriehonderd meter te naderen van
de plek waar een lichtgloed tussen de
bomen hun bestemming aanduidde. Op
een geschikte plaats, waar de rivier een
kleine inham vormde, besloten ze aan
land te gaan. Na een gefluisterde be
raadslaging slopen de drie blanken ge-
waoend met geweren verder terwijl de
Indianen bij de kano achterbleven.
Langdon gaf de richting aan en de
anderen volgden als schimmen. Plotse
ling bereikte hen een wild gezang.
Le Coq en Co. vermaken zich goed
fluisterde Harborough.
De hemal geve, dat ze een goede
voorraad rum meegenomen hebben., en
te horen naar wat ze zingen is dat ook
wel zo.
Toen ze vlak bij bet kamp waren,
hield het gezang op en enige minuten
later klonk het brallend gelach van een
paar halfdronken kerels, gevolgd door de
wild protesterende stem van een vrouw.
Neen, neen Le Coq. Dat kun je niet
toestaan. Het zou erger dan een mis
daad wezen!
—Adèle! fluisterde Langdon scherp.
Dat klonk als of ze iets duivels ge
meens van plan waren.
Ja, antwoorde Langdon grimmig.
We moeten ons haasten, ik geloof dat
we geen minuut te vroeg zijn.
Ze versnelden hun schreden en even
later hoorden ze een der mannen op ru
we lachende toon zeggen:
Maar natuurlijk, Adèle! Een begra
fenis en een bruiloft tegelijk. Het ver
driet en de vreugde van het elven ln
een enkele nacht.
Dan ging de spreker verder, met een
dwingende klank in zijn stem:
Adele, breng haar hier. Henri de
Faramond zal trots op je zijn als hl)
verneemt, hoe je zijn dochter hebt uit
gehuwelijkt.
Het was Langdon die in uiterste ver
bazing kreunde.
Wat begon zijn vriend, hoewel hij
zeer goed begreep, wat deze verrassing
veroorzaakt had.
Die naam! Hoorde je het met.'
Mimi is., is de..
Ja, fluisterde Harborough snel. Ik
vermoede dat al een' uur geleden toen
je me het hele verhaal vertelde. Maar
wat doet er dat toe? Reeds voor jullie
elkaar ontmoette, was, Mimi van jouw
partij. Je zult er waarschijnlijk niets van
gehoord hebben m.aar dezelfde avond,
dat je zelf uitbrak, was zij bezig ge
weest om Le Coq voor je bevrijding aan
het werk te zetten;evenals lk. Maar zij
was mij toch nog voor, hoewel ik dat op
dat ogenblik nog niet wist. Je kunt haar
niet aan de genade van deze schurken
overlaten.
Haar in hun hande laten? Ik denk
er niet aan!
Langdon sloop snel verder tot aan de
rand van de open plek en de anderen
volgden hem. Toen hij de laagste bomen
bereikte draaide hij zich om en deelde
fluisterend zijn instructies uit.
Jij sluipt helemaal naar het andere
einde van de open plek, Harobough en
jij Jules, blijft halverwege. Als we hen
'overvallen, trachten ze natuurlijk een
goed heen komen te zoeken, hetgeen we
hun in ieder geval moeten beletten. Houd
je gereed als je mij te voorschijn ziet
komen.
Hij wachtte tot de twe anderen verdwe
nen waren en loerde dan voorzichtig
naar het kamp. Hetgeen hij te zien
kreeg, was niet geschikt, hem kalm te
doen blijven. Een groot vuur brandde
in het midden van de open plek, de ganse
omtrek helder verlichtend. Een klein
eindje daar vandaan zat Sandy muir te
gen een kist geleund, stevig vastgebon
den. Hij scheen half buiten kennis. Le
Coq zat in een kampstoel, met drie lege
flessen naast zich en een tinnen beker
in zijn hand. Hij was volslagen dronken.
De andere drie stonden dicht bij hem,
terwijl Adèle een klein eindje van hen
af stond, haar gezicht doodsbleek maar
haar zwarte ogen brandend als vuur.
onmiddellijk resultaat, hetgeen overi
gens in zo'n kort tijdsbestek nauwelijks
verwacht kon worden.
Toen zagen de passagiers aan boord en
de wachtenden op de kade, hoe de gehe
le groep zich over de uitgelegde trap
aan boord begaf, doch enkele minuten
later kwamen zij allen weer terug met
hun bagagekoffers op de schouders.
„Deze bedienden, die voor het grootste
deel al jaren bij ons in dienst zijn en hun
hart geheel aan het varen verpand heb
ben, zijn over het algemeen meegaand van
karakter", zei ons de chef algemene za
ken van de „Nederland", de heer Schogt.
„Ik kan niet geloven, dat zij allen de
grieven delen. Zij moeten opgestookt zijn
door enkelen onder hen, die wij als uit
zonderingen beschouwen".
Volgens de directie van de „Nederland"
Is in deze staking geen Nederlandse vak
bond betrokken.
Aan boord van de „Oranje" gedroegen
de passagiers zich nogal laconiek. Men
maakte zich over het vertrek weinig on
gerust, al begreep iedereen, dat dit zeker
enige uren vertraagd zou worden.
Na precies twee uur onderhandelen is
het geschil dank zij de bemiddeling van
de heer Sjafel van het Indonesische Hoge
Commissariaat bijgelegd.
Kort na tweeën werd deze mededeling
op de kade met gejuich ook van de be
trokken bedienden zelf ontvangen. Zu
laadden hun bagage op de schouders en
marcheerden met verheugde gezichten te
rug naar het schip.
Naar wij van de directie der Maatschap
pij „Nederland" vernamen zal het geschil
verder in georganiseerd overleg tussen
werkgevers- en werknemersorganisaties in
Indonesië tot algehele oplossing worden
gebracht.
Om 3 uur is het schip tenslotte ver
trokken.
De raad van bestuur van de Stichting
Raptim heeft tot onderdirecteur van de
Raptimafdeling Nederland benoemd, de
heer J. Vilders, chef van de passage
afdeling van de frma de Wed. J. van
Wesel Zoon, welk bureau o.a. optreedt
als Raptim-agent in Amsterdam
Wanneer de internationale werkzaam
heden van de Stichting naar Rome zul
len zijn overgeplaatst en eerlang de
huidige directeur mr J. M. van Wessum,
zijn werkzaamheden als directeur zal
beëindigen, ligt het in de bedoeling de
heer Vilders tot directeur van de Neder
landse afdeling te benoemen.
De Duitse schrijver prof. Wilhelm
Joachim von Reichel is Donderdag te
Merao in de Italiaanse Alpen overleden.
Hij schreef onder het pseudoniem Joachim
von Kürenberg een groot aantal biogra
fieën.
