Frankrijk zoekt naar een nieuwe
generaal Lyautey voor Algerië
Zeven getuigen in rechtszaak
verdacht van meineed
SÉ
.Amerikaanse vliegtuigen boven
Chinees continent"
"'ss.K.rs?.
Pornografie als pers-vrijheid
Weerzinwekkende publicaties
over zaak-Sotgin
Fellagha's gaven zich over
RH
flkl
1
De trieste rol der Italiaanse pers
Officier liet onmiddellijk processen-verbaal
opmaken
Naumann c.s. met rust
Kamiel Huysman is
het vech ten beu
gelaten
Grote snelheid oorzaak
van ontsporing?
Gewezen bendeleider vermoord
Symptomatisch voor
zedenverwildering
Bezuiniging ....naar één
kant
Koninklijke Familie dit
jaar naar Sankt Anton
PAGINA 3
ZATERDAG 4 DECEMBER 1954
Het is honderd jaar geleden, dat maarschalk
Lyautey, de grote pacificator van Marokko,
„eboren werd en twintig jaar geleden, dat hij
stierf. En het is juist in deze herdenkings
dagen, dat Algerië een beeld geeft, gelijk
aan dat, hetwelk Marokko te zien gaf, toen
de generaal Lyautey er tot president be
noemd werd, met de opdracht er de rust te
herstellen en het bestuur van het land in
Ook toenin 1912, leek de opstand in Marokko de kiem in zich
te hebben van een verzetsbeweging, die zich tot het hele koloniale
rijk van Frankrijk in Noord- en Midden Afrika zou uitstrekken. Hel
gevaar was verre van denkbeeldig, dat de opstand in Marokko zich.
naar Algerië en Tunesië zou voortplanten en Frankrijk voor een
koloniale opstand zonder weerga zou worden gesteld. De Arabische
wereld, nog niet zo georganiseerd als thans, stond achter de opstaat e-
lingen, zulks te meer, omdat de door de Fransen beschermde su tan
Mouldy Hafid, een usurpator was, die gebruik had gemaakt van de
anti-Westerse gezindheid van een deel der Marokkanen, om zijn
voorganger, Abdoel Azis, van de troon te stoten. Hij bleef inmiddels
rood veie Marokkanen een indringer, hetgeen eveneens een bron
van allerlei moeilijkheden was.
nieuwe hanen te leiden. Heden ten dage is
het Aurèsgebergte van Algerië, wat het
Atlasgebergte in 1912 voor Marokko was:
de grote haard van de opstand en het moei
lijk bereikbare en even moeilijk onder
controle te krijgen toevluchtsoord van alles,
wat de wapenen tegen het Franse gezag had
opgenomen. Behalve de Atlas was er nog
't Rifgebied, met de befaamde Abd-el-Krim
De kracht van deze vechtgene-
raai bleek toch in het werk van J
de vrede te liggen. Hij legde ha
vens aan, bouwde steden, liet we- j
gen aanleggen, schiep goede ver-
bindingen, bevorderde de land-
bouw en gaf het land een gezonde
staatshuishouding. Voor zijn pres-
taties werd hij beloond met de
maarschalksstaf, waarop gegra
veerd stond:
Terror Belli, Pacis Decus
ofwelhij was verschrikkelijk
in de oorlog, maar een sieraad van
de vrede
Waar echter zo'n persoonlijkheid
te vinden? Ze worden meestal niet
gevonden, maar doemen opeens op
en komen door hun voortreffelijke
eigenschappen vanzelf naar voren,
als „the man in the right place".
En vaak behoren ze niet bepaald
tot de mannen, die van het begin
af aan gedwee in het gareel lopen.
Als officier had Lyautey zijn eigen
denkbeelden over de verhouding
tussen meerdere en mindere. Ze
weken nogal af van het militaire
reglement. Hij bestond het, een
soort sociëteit voor zijn manschap
pen op te richten, ten behoeve van
wat we tegenwoordig „vrijetijds
besteding" noemen. Hij meende,
dat het voor hun moreel niet goed
was, dat ze al om vijf uur 's avonds
louter uit verveling gingen slapen.
Zijn mede-officieren en ook zijn
Van 1950 lot 1954 onderging de
M.T.I.D. verschillende gedaante
verwisselingen. Nieuwe leiders,
Lahoue en Kiouane genaamd, ver
klaarden zich voor een terugkeer
naar de legaliteit. Een tijd lang ze
telden vertegenwoordigers van de
beweging toen in de gemeenteraad
van Algiers, vruchtbaar met het
j stadsbestuur samenwerkend. Maar
Messali keurde dit af en op een
congres van de beweging, dat in
Frankrijk gehouden werd, liet hij
Lahouel en Kiouane als „collabo
rateurs" van hun lidmaatschap der
beweging vervallen verklaren. Op
hun beurt riepen deze twee lei
ders in Algiers een congres bij
een, dat Messali uitstootte, maar
diens invloed bleek vooral bij de
in ballingschap en in Frankrijk
levende Algerijnen te groot, zodat
hij het heft spoedig weer in han
den had. Maar in Algerië is het
toch de leider Ferhat Abbas, door
wie de huidige opstandige bewe
ging geleid wordt. Hij is een me-
tw:'
mm
heeft me van de Algerijnse natie
gesproken".
Hubert Lyautey op het hoogtepunt
van zijn roem als pacificator van
Marokko.
superieuren op het ministerie van
oorlog noemden hem misprijzend
„de rode kapitein" en het was
daarom, dat men hem naar Indo
China zond. Men vond, dat een
dergelijk man op het officieren
corps in het vaderland een slechte
invloed moest hebben.
Observator
W 111 1 1 xT -F
Maardit volk is geen na
tie. De reeds genoemde Ferhat
Abbas erkende dit twintig jaar ge
leden, bij het begin van zijn poli
tieke loopbaan:
„Indien ik de Algerijnse natie
ontdekt had, zou ik nationalist ge
worden zijn en me daarvoor niet
geschaamd hebben. Maar ik heb
haar niet gevonden. Ik heb de ge
schiedenis ondervraagd, de leven
den en de doden, ik heb de be
graafplaatsen bezocht: niemand
Kregen vijf kinderen niets?
Processen-verbaal
Maar niet in de zaal
Rechtsvervolging gestaakt
Regering doet niets
Dieptepunt
Noodkreet van „Osservalore
Verivijt van C.V,P.-zijde
Nationalisme gebaseerd op wrok
en politieke achterstelling
I. 1JL 1 Und rtl-| ton HQ
Er bestonden nog meerdere punten van trouw vazal van Frankrijk te mak.
Xji te larutpn
overeenkomst. Frankrijk had te lang®"
leste het verzet in Tonkin (Indo Clhma)
in belangrijke mate weten te breken-
in belangrijke mate weten te handelbare
was Lyautey, die er, samen met Ga lie- handelbare
trouw vazal van Frankrijk te maken en
stelde aldus een machtige tegenspeler te-
genover de sultan, die hij voor het ove-
rige weer liet vervangen door een meer
ni de redder' van Parijs in 1914, carnere
ge tijd schier volkomen rust had gekend.
In 1912 had Marokko een periode van
betrekkelijke rust achter de rug en vooral
de opstand der „goumiers de Marok
kaanse hulptroepen der Fransen m het
land deed zich als een volkomen verras
sing voor Een zelfde element van verras
sing schuilt in de woelingen van het voor
heen zo rustige Algerië
Generaal Lyautey, veteraan van Tonkin,
scheen de aangewezen man voor Ma
rokko. Hij had trouwens ook op Mada
gascar zijn sporen verdiend. Een mili
tair met geheel eigen opvattingen en een
persoonlijke opvatting van "J"'taa
Waarvan hij zich met liet aft
vens een militair, die gevoel had l voor-de
verhoudingen in de burger™a3tschappiJ
en niet alleen militaire kwaliteiten bezat,
maar ook bestuurlijke. Hij had tevens ge
t°ond een uitstekend organisator te zijn
een goed econoom. Men aarzelde in
Parijs aanvankelijk wel even, om een
dergelijk doorzetter naar Marokko te stu-
ren, maar ten slotte zond men heni met
volmachten, die zich geheel en al bij zijn
bijzondere persoonlijkheid aansloten.
En generaal Lyautey slaagde er niet
alleen in, de opstandelingen te bedwingen,
hij wist niet alleen, de gevaarlijke Abd-
el-Krim in een situatie, die aanvankelijk
voor de Fransen wanhopig leek, ten slotte
tot onderwerping te brengen en aldus
voor goed uit te schakelen, hij bewees bo
vendien, een voortreffelijk kolonisator te
zijn en een pacificator in de beste zin van
het woord. Hij wist een man als El
Glaouil, de pasja van Marrakesj, tot een
Er wordt nu in Frankrijk gezegd, dat
Noord-Afrika een man nodig heeft als Hu-
bert Lyautey
ste tegenspeler in Algerië? Het is de M. T
I. D., ofwel „Mouvement pour la Triomphe
des Libertès Démocratiques", dus bewe
ging voor de overwinning van de demo
cratische vijheden. Een nogal algemeen
klinkende naam, die feitelijk alles en----
niets zegt. In 1947 deed zich ze zich het
eerst bij de verkiezingen gelden. Ze stond
onder leiding van Messali Ahmed ben
Hadsji, kortweg Messali Hadsji genaamd.
De beweging was een voortzetting van de
Algerijnse Volkspartij, die in de Tweede
Wereldoorlog van het politieke toneel
verdween. De M.T.I-D. is kort geleden
door de regering ontbonden. Haar leider
ging vrijwillig in Frankrijk in balling
schap. Andere leiders voerden nog gerur
me tijd clandestien actie, tot de politie hen
in hun schuilhoeken opspoorde. Enkelen
konden naar het buitenland ontsnappen.
Een zekere Mohammed Khider kwam in
Kairo terecht en men veronderstelt, dat
hij daar een der kopstukken is van de
Aigerijnse samenzweerders op Egypuscn
grondgebied. Vermoedelijk bevindt Ben-
bella die in 1952 uit de gevangenis van
Blida wist te ontsnappen, zich eveneens in
Egypte.
Gedurende de eerste vijf jaren van
zijn verblijf in Marokko leefde
Lyautey, steeds in het veld tegen de
opstandelingen, in deze tent.
Ferhat Abbas zag toenmaals nog geen
heil in het nationalisme. Zijn uitspraak
verklaart echter en steunt tevens de Fran
se pretentie, dat de beweging der terroris
tische opstandelingen niet in het volk ver
ankerd ligt en door vele Mohammedanen
verafschuwd wordt. Toch hebben de Fran
sen zelf in belangrijke mate een zekere
Een strafzaak, waarin zeven van de
twaalf getuigen onder verdenking van
meineed zijn komen te staan, zal onge-
wrok gekweekt. In 1945 heeft de Gaulle ^wijfeld als een unicum in de Neder-
een opstand meedogenloos onderdrukt, j jan(jse rechtspraak mogen wordenbe-
Cijfers omtrent het aantal in deze opstand
omgekomen Algerijnen zijn nooit gepubli
ceerd. Ze variëren van 10 000 tot 80.000
doden.
Op de toen ontstane wrok, gepaard aan
wraaklust, is het huidige z.g. nationalisme
gegrondvest, terwijl een politieke achter
stelling nog een handje helpt. De bijna
acht millioen Mohammedaanse Algerijnen
mogen hetzelfde aantal deputé's naar de
Franse Kamer zenden als het millioen
Fransen. Slechts de Fransen hebben vol
ledig stemrecht. Van de Mohammedanen
alleen de priesters, personen met gymna
siale opleiding en oud-leden van de Franse
verzetsbeweging tijdens de oorlog.
De achterstelling wordt des te .sterker
gevoeld, omdat Algerië tot Frankrijk ge
rekend wordt en ook de Mohammedaanse
Algerijnen dus Franse burgers zijn. Ze
is echter niet voldoende, om een werke
lijke nationalistische beweging te voeden.
Vandaar, dat de opstandelingen voorname
lijk gesteund worden door de Mohamme
danen elders in Noord-Afrika. Ferhat Ab
bas noch Messali Hadsji kunnen zeggen,
het hele volk achter zich te hebben. Ze
verschillen tevens terdege in doelstellin
gen. Ferhat Abbas is gematigder, Messali
- - - -■ onafhankelijk
Hadsji wil een volkomen
--Algerië, los van Frankrijk en deel uitma-
destander, maar tevens een groot kend van een Noord-Afrikaans, Arabisch
mededinger van Messali Hadsji. I rijk. Maar of de Algerijnen werkelijk een
■zelfstandige staat goed geregeerde zou-
Algerië is weer een typisch voorbeeld
van de these van Albert Schweitzer, dat
men de gekleurde volken niet te vroeg
aan zichzelf moet overlaten. Hij zei het zo
wel ten aanzien van de negers als van
landen als Algerië.
Het land is door de Fransen gemaakt.
Zelfs de bevolking dankt haar bestaan en
tevens haar bestaansmogelijkheden aan
Frankrijk. Toen het in de jaren dertig
van de vorige eeuw door de Fransen be
zet werd, was het een uitgemergeld ge
bied, waar tot voor kort enkele piraten-
nesten een kommervol bestaan hadden ge-
een grote vraag-
leden. De eens zo gevreesde zeerovers van
Barbarije waren tot een hoopje gedegene-
reerde bandieten ineengeschrompeld- Op
Waarschijnlijk zou Lyautey ook in het platteland ieefden enkele nomaden van
Frankrijk een schitterende* militaire car-de ^eeteelt
rière hebben gemaakt, gezien zijn bijzon- omstreeks 1860 begonnen de Fransen
dere eigenschappen, maar wat hij in Ma- A, ië te koloniseren. Ze legden er wijn-
rokko presteerde, is zonder zijn koloniale bergen a£m de Algerijnse wijn is tegen-
ervaring ondenkbaar. Doch npgmaalswoordig een veelgevraagd artikel en wordt
waar zulk een figuur te vinden. in Frankrijk veel gebruikt, om de eigen
Mendès-France heeft in Algene krach- w„nen tp versnijden groentenplantages
tig ingegrepen. Of hij de man vinden zal. boomgaarden. Heden ten dage bebou-
die het nationalisme en het daaraan ver- ongeveer een millioen Fransen een
- Algene beteugelen 8 nnBeveer drie millioen H.
den kunnen vormen
i V:»* xJ*
bonden terrorisme in Algerie beteugelen bied v£m ongeveer drie millioen
kan en dit land weer met krachtigelhand vruchtbare grond Een nog grotere opper-
zijn plaats in de „Union Lrancaist, --u mr^un^mo/ioQncp hnp-
kunnen doen innemen? Het zijn veronder
stellingen, die eigenlijk weinig zin hebben.
De practijk zal het moeten uitwijzen. Ook
of de z-g. nationalistische beweging vol
doende kracht bezit, om het tegen de
Franse politionele actie op te nemen. In
Parijs spreekt men liever niet over de
oorlog in Algerië. Men zegt, dat de poli
tie er, bijgestaan door militairen, op nor
male wijze de orde tracht te herstellen.
Wie en wat is intussen Frankrijks groot-
El Kittani is een invloedrijk Maok-
kauns stamhoofd, dat door Lyautey
tot een trouwe vriend van Frankrijk
werd gemaakt, evenals de bekende
pusja van Marrakesj.
Het communistisch-Chinese persbureau
Nieuw China" heeft Vrydag gemeld, dat
negen Amerikaanse militaire vliegtuigen
Donderdag het Chinese luchtruim boven
de provincies Kwangtoeng en Kkangsie
zouden zijn binnengedrongen.
Vijf Amerikaanse militaire toestellen
zouden Donderdagochtend boven *Jangki-
ang, Tinpak, Maoming en Tsjikkai .provin
cie Kwantoeng) en boven Tentsjsien en
Tsjaoping (provincie Kwangsi) verschenen
zijn. Een andere groep van vier Ameri
kaanse vliegtuigen had, ongeveer tezelf
dertijd boven Tinpak, Woetsjoean, Lim-
kong en Tsjikkai in Kwantoeng gevlogen
Van ambtelijke zijde te Washington is de
Formosaanse verklaring bevestigd, dat het
nieuwe verdrag met de Chinese nationa
listen dezen niet belet, een aanval op het
Chinpse vasteland te ondernemen. Maar
aan de andere kant houdt volgens ge
noemde ziide het verdrag in, dat overleg
gepleeed moet worden met de Ver. St.
S aWui Reuter, d.t juist <j, ver-
l
worven krachtige garanties de regering
van Formosa ervan zullen weerhouden
tot actiesTegen het vasteland over te gaan
tegen Amerikaans advies in.
vlakte wordt door Mohammedaanse boe
ren bebouwd. Sinds 1870 is het aantal Mo
hammedanen verviervoudigd, mede als
gevolg van de economische en agrarische
politiek der Fransen, die welvaart schiep.
Het aantal Mohammedaanse Algerijnen
bedraagt thans ongeveer acht millioen.
schouwd. De rechtbank te Dordrecht
heeft gisterenmiddag en gisterenavond
aan deze zaak uren werk gehad. Het einde
van het liedje was, dat de zaak tegen de
74-iarige verdachte J. L., zonder beroep
en wonende te Dordrecht, werd aange
houden in afwachting van het onderzoek,
dat tegen zeven van meineed verdacme
eetuigen zal worden ingesteld. Deze ge
tuigen werden, nadat de Officier van Jus
titie om aanhouding van de zaak had
verzocht, terstond voor hem voorgeleid.
J L. stond terecht verdacht van het
feit zich wederrechtelijk te hebben toe
geëigend een bedrag van f 2500- dat hij
onder zich zou hebben gehad. Dit bedrag
zou deel hebben uitgemaakt van een er
fenis nagelaten door zijn zwager, de
heer J. B. Deze had op elk van zijn ne
gen kinderen een levensverzekering van
f 500 afgesloten. Toen de man ziek lag,
vervielen deze verzekeringen en kwam
hierdoor een bedrag van45°° A\~P
dat mevr. B. blind was, belastte J. Ldie
bij haar inwoonde, zich met de uitbeta-
^Hii deed zulks samen met een even
eens bij mevr. B inwonende schoo"z°?£;
Mevr B. hield van het bedrag van f 4500
negenhonderd gulden achter voor even
tualiteiten; de rest zou worden verdeeld
Toen zij was gestorven, moesten dus nog
lm aan de kinderen worden uitbetaald
Het vreemde van deze zaak was dus, dat
vier kinderen verklaarden het hun toe
komende bedrag van f SOO te hiebben ont
vangen, maar dat de andeie vuE be
weerden in het geheel mets te Rebben
gekregen Beden waarom zij J. L. er van
beschuldigden het bun toekom«*te geld
te hebben verduisterd. L. ontkende ziiiks
met grote stelligheid en ook de schoon
zoon verklaarde. dat het geld aan de
rechthebbenden was uitbetaald.
Opvallend was, dat de vijf
die zich benadeeld achtten en de <*htge
noten van twee van hen, voortdurend
zichzelf en elkaar ,te§ens?"kf"„ van
kwamen zodoende onder verdenking
S te staan. Het verwonderde
daarom niemand van de in de rechtszaal
aanwezigen, dat de Officier, mi
nadat hij èn de president hun voortdu
rend op de consequenties van het plegen
van meineed had gewezen, tenslotte
verzocht proces-verbaal op te laten
maken
Nadat de griffier de zeven processen-
verbaal had opgemaakt werden de getui
gen nog eens ernstig gewaarschuwd. Zij
wensten echter de processen-verbaal te
tekenen. De Officier verzocht hierop de
rechtbank de zaak tegen J.L. aan te hou
den in afwachting van 'n onderzoek, dat
hij tegen de zeven getuigen zal instellen.
Toen d,e rechtbank hiertoe had besloten,
gelastte hij de commandant van de par
ketwacht de vijf zonen en dochter en
twee schoondochters voor hem te ge
leiden.
Twee van de drie vrouwen werden met
een z.g. lopend vonnis naar huis gezon
den, omdat zij minderjarige kinderen te
verzorgen hebben. De anderen werden
in verzekerde bewaring gesteld. De rech-
ter-commissaris moet thans onderzoeken
of deze getuigen zich inderdaad aan
meineed hebben schuldig gemaakt.
De behandeling van deze zaak nam
ongeveer acht en een half uur in beslag,
daarna na 23.15 uur heeft de Offi
cier van Justitie de verdachte getuigen
nog eens aan de tand gevoeld.
Messali Ahmed ben Hadsji,
in „vrijwillige" ballingschap
Frankrijk levende leider van
opstandelingen in Algerië.
De grote schilderstukken, die in
de vergaderzalen van het Belgische
parlement zijn opgehangen en
strijdtaferelen voorstellen uit de
Belgische geschiedenis, zullen wor
den vervangen door portretten van
parlementsleden, die zich op zeer
bijzondere wijze verdienstelijk heb
ben gemaakt voor het land. Het
initiatief hiertoe is uitgegaan van
de 84-jarige voorzitter van de Bel
gische Kamer van Volksvertegen
woordigers, Kamiel Huysmans die
gezegd moet hebben: „Wij hebben
nu lang genoeg aangekeken tegen
de gevechten en afslachtingen door
onze stoere voorvaders".
Het Westduitse hooggerechtshof heeft
Vrijdag de vervolging van dr Werner Nau
mann, de voormalige staatssecretaris van
het departement van propaganda van
Goebbels, en zeven andere vroegere na-
tionaal-socialistische leiders doen staken
wegens gebrek aan bewys.
Het achttal was beschuldigd van tegen
de grondwet gerichte activiteit nadat het
;r, jenuari 1953 door de Britten was gear-
resTcvrd. De Britse politie verdacht de
gearresteerden van een samenzwering om
de nazi's in West-Duitsland weer aan de
macht te brengen en het. Britse optreden
veroorzaakte destijds een algemene opwin
ding in de wereldpers.
De andere zeven zijn dr Bornemann (een
oud-districtsleider van de Hitlerjugend),
dr Scheel (een oud-leider van de natio-
naal-socialistische studentenvereniging),
Zimmermann (een oud-bestuurder van 'n
concentratiekamp), dr Haselmeyer (schrij
ver van boeken over „rassenwetenschap"),
Siepen (een oud-districtsbestuurder), dr
Scharping (een gewezen ambtenaar van
het departement van prbpaganda van
Goebbels) en Kaufmann (oud-gouwleidei
van Hamburg).
Gisteren in de namiddag heeft men uit
de ravage van de verongelukte internatio
nale trein bij Leuven nog een lijk gebor
gen. Het aantal doden was daarmee ge
stegen tot 21.
Van de kant der Belgische Spoorwegen
is Vrijdag meegedeeld dat het ongeluk
zeer waarschijnlijk te wijten is aan het
rijden met te grote snelheid over een
wissel. De trein had een snelheid van
meer dan 78 km. per uur, terwijl de sig
nalen die waarschuwden op dit stuk we
gens herstellingen aan de spoorbaan niet
sneller dan dertig km. te rijden, behoor
lijk functionneerden.
De ontsporing kon niet aan de wissel te
wijten zijn, daar deze enige dagen geleden
na een andere ontsporing op dezelfde
plaats ook door te grote snelheid
was vernieuwd.
amneshe^a^bod6" Zicb in Tunis °a hCt
Autoriteiten sind^l de Frans-Tunesische
lagha's overgegeven £ece™ber 403 'f'"
man gisteren hun wanê gaven 233
voor een vrijbrief van de" p °Ver /"i
teilen. Bij Gafsa was e,
126 man. die zich op instru,,iBr°eP
der grote fellagha'-leiders, CraftJcontact
opnam met de verzocmngs-pioeg en zich
daarna overgaf.
Hoewel in officiële Franse kringen de
eerste resultaten van de „operatie-fel-
lagha" redenen tot tevredenheid geven
toonde men zich bezorgd over de op?
r°epen aan de Tunesische bevolking die
ook in de Tunesische kranten zijn ge-
PUblieeerd, om in grote,getale op Zondag
December, de eerste verjaardag van de
moord op de Tunesische rakverenigings-
leider Ferhat Hached, te herdenken. De
herdenking zou een ge gnaUonaljstische
zijn, waarbij de «tree opgezweept en
gevoelens weer ^rden Jg ge_
de resultaten van de
(Van onze Romeinse correspondent)
ROME, November 1954.
No" geen twee maanden geleden verkeerde geheel Italië in een
dusd^nive opwinding naar aanleiding van het Montesi-schandaal, dat et
^gevaarlijke crisis kon worden gesproken. Na de arrestatie van de
een sfeer van wantrouwe"
schapen, hetgeen de r®su^ zou komen.
amnestie-actie niet ten goeu
Het is dan ook niet onmogelijk, dat de
resident-generaal de manif
VerHef"amnestie-aanbod is ni"t overal
even goed ontvangen. In Eb'^a Tahar
een groep fellagha's Donderdag Taha
Ben Hadj vermoord. Om zeve"
's avonds kwam het groepje, dat vroeger
tot de door Tahar aangevoerde bende
had behoord, in Ebida, een klein dorpje
in de buurt van Kef, aan. Op de marKt
grepen zij Tahar aan en na hem zijn
vriendelijke en gastvrije ontvangst van
de aemensde Frans-Tunesische ver-
zoenings-delegatie te hebben verweten,
vermoordden zij hem ter plaatse.
van een -
twee hoofdpersonen, Piccioni en Montagna, luwde de spanning enigermate
en toen de regering-Scelha tot drie keer toe het vertrouwens-votum van het
parlement had verkregen (onder andere: naar aanleiding van het aftreden
van de minister van buitenlandse zaken, Piccioni Sr), leek de crisu-
definitief voorbij.
Verleden week evenwel barstte een nieuw schandaal los, dat in ieder
denkbaar opzicht van de Montesi-affaire verschilt maar dat wèl alles,
wat dit land ooit gekend heeft op dit gebied, verre overtreft in zedeloosheid
bederf en degeneratie.
Sotgin, wordt aangeklaagd wegens zeden
misdrijven, gaat het niet aan om de
gehele communistische partij aan te
klagen, (ook ai zal men nauwelijks een
milieu vinden, waar zulk een misdadig
heid en zedeloosheid heersen als in deze
partij....).
Men moet er veeleer op wijzen, dat
beide schandalen symptomatisch zijn voor
de ontreddering.om niet te zeggen: ver
wildering, die de oorlog en de verschil
lende bezettingen in Italië teweeg hebben
gebracht. Zonder te generaliseren
zonder dus gehele „klassen" of „standen"
of ganse categorieën aan te klagen
moet men wel vaststellen, dat Italië een
ernstige morele crisis doormaakt. En ook
al mag men zich desnoods erover ver-
Er is in alle toonaarden op gewezen
vooral in het buitenland dat dit jongste
schandaal voornamelijk een communis
tisch schandaal zou zijn, in tegenstelling
met de Montesi-zaak, die „christen-demo
cratisch" werd genoemd. Beide definities
zijn uiteraard vals.
Omdat in laatst genoemd schandaal de
zoon van een katholiek staatsman een
bepaalde rol speelt, wordt dit nog niet
een katholieke aangelegenheid En als
een vooraanstaand communist, professor
heugen dat er in het laatste anderhalf
jaar een (al te) fel licht is gevallen op
de corruptie en op de schrijnende wan
toestanden, waardoor er uiteindelijk een
begin kon worden gemaakt met de alge
hele „schoonmaak" dan staat daar
tegenover, dat de wijze waarop deze
schoonmaak is aangepakt zonder twijfel
meer kwaad heeft aangericht dan de al
reeds bestaande wantoestanden zelf.
Opnieuw moet hier de gehele nationale
pers worden genoemd En opnieuw stemt
het droevig te zien hoe de regering, het
parlement en zelfs de bovenlaag der pu
blieke opinie zwijgend en dadenloos de
stroom van pornografie over zich (en
over het gehele land) Iaat heengaan.
Op zichzelf werkte het al bevreemdend,
dat de katholieke bladen en de regerings
pers zich thans onmiddellijk op het
nieuwe schandaal wierpen, waar zij m de
zaak-Montesi weken en in sommige ga-
vallen zelfs maanden-lang hebben ge
zwegen Maar daarnaast is het vooral de
wijze waarop dit jongste schandaal door
de pers wordt behandeld, die elke fat
soenlijke waarnemer met verontwaardi
ging en zelfs met angst vervult....
Niet alleen werden van het eerste be
gin af alle personen met naam en toe
naam genoemd, maar bovendien werden
hun misdrijven tot in bijzonderheden be
schreven. Én zelfs de grootste en voor
naamste bladen ontzagen zich niet om
kolommen-lange interviews af te drukken
met „dames" die in het schandaal een
trieste rol vervullen en die verhalen ver
telden, (welke woordelijk in de kranten
kwamen), waarvoor matrozen en haven
arbeiders zicb zouden schamen. Zelfs
bladen als de „Messagero", de „Tempo
en de „Giornale d'Italia", Rome's groot
ste en voornaamste kranten, gingen in
hun beschrijvingen van het schandaal zó
ver, dat er zonder meer van pornografie
sprake was.
Donderdag j.l kwam evenwel het
trieste dieptepunt. De pers publiceerde
namelijk de officiële acte van beschuldi
ging tegen de betrokkenen - welke pu
blicatie in feite erger schandaal vormt,
dan de zaak waar het om gaat. Als men
bedenkt, dat het gerechtelijk onderzoek
geheim heet te zijn, dat hei hier een
zeden-schandaal betreft en dat het proces
straks met gesloten deuren zal worden
behandeld, dan wrijft men zich de ogen
uit als men op de voorpagina's van
's lands grootste kranten zulke ongehoor
de vuilschrijverij aantreft.
Maar de regering zwijgt en geen stem
verheft zich in het parlement. En juist
in deze zelfde dagen wordt het nationale
congres gehouden van de Italiaanse pers,
waar in alle toonaarden de „pers-vrijheid"
als sacrosanct, als hoogste democratische
goed wordt gedefinieerd. Dat ongetelde
lezers evenwel van toestanden, afwijkin
gen en ziekmakende bestialiteiten op de
hoogte worden gebracht en dat opdit
zelfde ogenblik de zedelijke gezondheid
van (vooral) de jongeren regelrec.it :n
gevaar wordt gebracht, realiseert zich
blijkbaar niemand.
Onder de noodkreet „Basta!' schrijft
de Osservatore van vandaag onder meer
het volgende: „Gisteren nog hebben we
er op deze plaats op aangedrongen, dat
er een eind worde gemaakt aan de vloed
golf van modder, die onder het möm van
pers-vrijheid het land bevuilt. En wij
vroegen dit uit naam van een ander,
onvervreemdbaar recht, n.l. het recht van
de fatsoenlijke en eerlijke mensen om de
openbare zedelijkheid beschermd te zien
Vandaag daarentegen schijnt wei iedere
morele grens te zijn overschreden; van
daag is het hoogtepunt bereikt, omdat
men beweert de obsceniteiten te willen
straffen en veroordelen door deze obsce
niteiten nauwkeurig te beschrijven, zij het
dan op koude, bureaucratische manier.
En de conclusie is dan ook, dat er
vandaag-de-dag nog slechts zeer weinig
kranten zijn, die in fatsoenlijke en eer
lijke gezinnen kunnen worden binnenge
bracht.
Onze Brusselse correspondent meldt ons:
Toen dezer dagen in de kamercommis
sie, die belast is met het onderzoek der
voorstellen voor grondwetsherziening, de
socialisten een verhoging der vergoeding
aan de parlementsleden van 198.000 tot
240.000 fi"s verdedigden, werd het woord
gevraagd door de C.V.P.-minister van
staat dr A. de Schrijver. Deze verklaarde
naméns zijn partij, dat zij zich absoluut
in de morele onmogelijkheid bevond <3e
gevraagde verhoging goed te keuren op
een ogenblik, dat de regering, „uit over
wegingen van bezuiniging", (zoals de mi
nister van onderwijs beweerd heeft) de
salarissen der leerkrachten van de katho
lieke normale en technische scholen met
20% vermindert.
De linkse commissieleden stonden aan
vankelijk perplex. Een Waals lid begon
plotseling te roepen, dat de de C.V.P-
chantage pleegt en van haar macht ge
bruik maakt om de eventuële herziening
van artikelen der grondwet (w.o. dat be
treffende de parlementaire vergoeding),
waarvoor twee derden der stemmen no
dig zijn, te saboteren.
Een C.V.P.-oudminister verklaarde:
„Wjj willen eerst klaarheid hebben, alvo
rens over een verhoging der parlemen
taire vergoeding verder te praten".
Vóór de eerste wereldoorlog bedroeg
die vergoeding 4000 frs per jaar. Zij werd
sindsdien herhaaldelijk verhoogd. En men
wil haar nu, van linkse zijde, zoals ge
zegd, verhogen tot 240.000 francs Al is
dit slechts nominaal zestig maal zoveel
als vóór 1914, zo moet men dit bedrag
toch niet onderschatten.
De Koninklijke Familie zal dit jaar de
wintersportvacantie in Sankt Anton am
Arlberg in Oostenrijk doorbrengen. De
Koningin en de Prinsessen zullen op 27
December per trein uit ons land vertrek
ken. Prins Bernhard zal enkele dagen
later gaan; hij wordt voor d<- 'ar .wisse
ling in Sankt Anton verwacht.
