m
M
m
«S
«r
Brussel zoekt een „clouvoor
de Wereldtentoonstelling 1958
iw
i
Ontmoetingen met vogels en bloeiende planten
•mJm
issn*
De hoogste toren van de wereld?
mïmmv
fi
m
EVEN AANDACHT VOOR
i I *A t
&ÏÊSW
pT- 't%
ij lm
De 38ste Autosalon
te Brussel
PAGINA
ZATERDAG 18 DECEMBER 1954
Duizenden dauwnetels
Een slippertje
De bewoonde wereld
- j
Rijk elzen gebied
Wij keren terug naar de Slaagseweg,
I die geleidelijk overgaat In de Coelhor-
sterweg;»deze is genoemd naar het statig
buiten Coelhorst, waarvan de gronden
naar de Soester kant zich uitstrekken tot j
Toren nr. 1
Het plan van prof. Magnel
Dit vloeit misschien voort uit het feit,
Buizerd met jong; deze muizenvanger verdelgt in onze polders talrijke
exemplaren van het schadelijke zoogdier.
De buizerd
ff at mankeren de kieviten
IJ MAAKTEN OP DEZE PLAATS reeds eerder melding van
de mogelijkheid om in deze dagen rond Kerstmis in het bezit
te komen van een brief of kaart met een afdruk van een speciale
ke/ststempel. Ook dit jaar bestaat daartoe de gelegenheid. Men zende
slechts voor dit doel poststukken naar Christkindl bij Sleyr.
Nog meer gevogelte
Nieuive uitgiften
gebrmu^tChhetSPdoonr WchtóT'1*bIcTnl7 i Cr. grijsbruin, 2,30 Cr. blauw, 3,50 I
R fn
Geld in de lucht smijten?
V
gr-^rv-=-=
„Decembertocht in
van Hoogland
Twee dacen vóór de officiële Sint Nicolaasdag blaast de straffe wind,
die wij paf in de rug hebben, ons voort langs de Eemweg in Soest INog
sirrds bloeien terzijde van onze route de aardbeibedden en op de bloem
bollenveldjes, die aan hun lot zijn overgelaten, sinds de kweker is
geëmigreerd, staan de gewone hennepnetels, Galeopsis tetrahit, in de twee
bekende kleurvormen, rood en wit, nog feestelijk te floreren. Een veel
frootbloemiger geslachtsgenote, de dauwnetel, die op hetzelfde terrein
fn ongeveer een dozijn exemplaren aanwezig is, heeft evenzeer de zomer
nog in het hoofd.
Als wij op de Slaagseweg zijn aan
gekomen en de kant van Amersfoort uit
wandelen, slaan wij aan onze linkerhand
heel even een aantrekkelijk, maar dood
lopend laantje in. dat naar Breevoort,
de boerderij van Tolboom, leidt. Heel het
hoeveterrein heeft een afbakening in de
Wat echter in het land van weiden, ak
kers en soms heel mooie boerderijen in
het geibied langs de Oudeweg het meeste
en onverhoeds boeit, is de massa
le bloei van de dauwnetels, waarvan wij
in de ochtenduren enkele exemplaren op
merkten langs de Soes-ter Eemsweg. Hier
is 't echter niet een dozijn, maar zijn het
dozijnen, die aan de cultuurgrond 'n door
de boer al dan niet gewaardeerde fleur
verlenen. Dozijnen? Duizenden, duizen
den en nog eens duizenden speciosa's zijn
het, die rijzig boven de akkergewassen
uitsteken. Vooral de knollènvelden bevol
ken zij in ongelooflijke aantallen. In de
flora's wordt de dauwnetel, die in de
verschillende buurtschappen van de ge
meente Hoogland „dauwkop" wordt ge
aueveiexrem iieeiL een enuenvemns Ali „i
vorm van grachten, die het in een vier- als e,en z-plan't aai"geduid
De kloekgebouwde la
biaal af lipbloem, waar
van f°rse exemplaren
soms wel èèn of ander
halve meter hoog kunnen
worden, terwijl andere
dwergachtig van statuur
zijn en soms amper een
decimeter halen, tooit
Zjch namelijk nog met
'n menigte buitengewoon
sierlijke bloemen. Wij
kunnen er ons voor de
zoveelste keer van over
tuigen, dat de Latijnse
soortnaam 6peciosa (mooi,
fraai) alleszins op zijn
plaats is. Wit, geel en
violet (blauwpaars) zor
gen voor een schitterende
kleurencombinatie en hier
komt nog bij, dat ook de
helmknoppen paars zijn.
De vroegere naam versi
color was, in verband met
de verschillende kleuren,
ook niet slecht gekozen.
De hennepnetelkelken ne
men, naarmate de bloei
zijn beslag krijgt, een zeer
donkere kleur aan en
wanneer men ze aanraakt,
blijken zij vrij behoorlijk
te prikken. Beide soorten
kweek ik ieder jaar in
mijn tuin; aesthetisch zijn
zij de moeite waard en
V F*
kant kader vatten en waarvan al op een
afstand de loop is te volgen, daar het
blonde, magere riet langs de oevers het
oog de weg wijst. Natuurlijk zijn in 't laan
tje de zwarte elzen weer present, maar
ook eiken, essen en wilgen maken deel
uit van de houtrand. Bramen, die er vaak
berceaugewijze groeien, zodat zij een bij
na ondoordringbare stekelige versper
ring opwerpen, dragen nog rijpe vruch
ten en, zowaar, zij bloeien ook nog steeds.
Klimop zorgt her en der voor een deco
ratieve boom- en bodembegroeiing en te
midden van de vegetatiewirwar kleuren
j de rozenbottels en de bessen van de Gel-
1 derse roos uitdagend rood. Vlak in de
buurt zijn ook mooie hakhoutwallen vol
frisgroen bebladerde ranken van de wil
de kamperfoelie; tevens vormen zij de
i groeiplaats van honderden dagkoekoeks-
bloemen, waarvan nog vele rose bloeien.
Ook de bereklauwen, angelwortels en pijp
kruiden laten nog hun witte schermen
bewonderen. Dan doen herhaalde tsjir-
riep-klanken onze oren spitsen; voedsel-
zoekend passeert een gezelschap staart-
mezen: wonderlijk mooie gasten in het
ontloverd hout. Vlak bij Breevoort strekt
zich terzijde van een houtwal een groe-1 gelatën 'ën dat wij in de „bewoonde wc-
ne weivlakte uit: trekmerels en krams- reld" terecht zijn gekomen. Grijs en som
vogels hebben dit landschap uitverkoren ber is heel de dag het weer, maar, afge-
betekent, dat de soort ten onzent vrij
zeldzaam is, maar niettemin plaatselijk
in grote aantallen kan voorkomen. Dit nu
is het geval in het Hooglandse. Ook in
de omgeving van Renswoude zag ik wel
enorme dauwnetelpercelen. In diezelfde
flora's wordt als grond, die de dauwne
tel prefereert, zandig bouwland genoemd.
Dit klopt: in vele gedeelten van Hoog
land is de laag donkere grond boven de
zandlagen niet bijster dik. In Soest heeft
men eveneens vele zandige bouwlanden,
maar de dauwnetel ontbreekt er of is er
uiterst schaars. Daarentegen is de bleek
gele hennepnetel er algemeen. Deze houdt
van een zandige grond, die tevens zuur
is.
Via de Oudeweg bereiken wij achter
eenvolgens de Mgr. van de Wetering
straat, de Bunschoterstraat en de Ham-
seweg. Dit betekent, dat wij zijn beland
in de buurtschap Den Ham, waar het
gemeentehuis van Hoogland. dat aesthe
tisch niet door de beugel kan „ver
rijst", dat wij het gebied met een zeer
verspreide bevolking achter ons hebben
k'
Bloeiende elzen in het vroege voorjaar laten ook nog de donkere proppen zien, waaruit de sijsjes de zaden
peuzelen.
Massaal bloeien in Hoogland zelfs nog in
December de bekoorlijke dauwnetels.
(Foto: C. R. Tolman—Mussche)
om er zich dagelijks te spijzigen. Be
zwaarlijk hadden zij op een beter ter
rein hun keus kunnen laten vallen: de
groene steppe biedt hun alles wat hen
mondt en als er gevaar opdoemt, kun
nen zij onmiddellijk dekking zoeken in
boom, struik en kruid van de ruig be
groeide wal, waar zich ook een enkele
sleedoorn heeft gevestigd, die in 't prille
voorjaar, als de bladontplooiing nog op
zich laat wachten, wit wordt van het on
noemelijk aantal bloemen, die prachtig
uitkomen tegen het kale hout.
zien van een kortstondig buitje, blijft
"de regen ons bespaard. De .straffe wind,
die ons voortstuwt en fluit en tiert met
wilde hoorspelgeluiden, groeit soms aan
tot een storm met felle uitschieters, zo
dat het meermalen een toer is op ds
been te blijven. Dor loof wervelt en cir
kelt en tikkelt over de wegen, de loeien
de adem van het tempeest blaast hei
zieke, weerloze hout uit de eiken en de
bonte kraaien, die als zwartgrijze lappen
onder het vale uitspansel zwieren, zijn
een speelbal van de elementen.
Wij wandelen nu naar Amersfoort, het
landschap wordt hoe langer hoe meer „ge
cultiveerd" en is niet meer al te boei
end. Toch zijn er nog wel interessante
dingen: er bloeien nog rose lupines,
blauwe korenbloemen, lilarode schermdra-
gende scheefbloemen en orangistische
goudsbloemen, blanke tuinmargrjeten, flu
welen, geurige muurbloemen, opulente
vlak bij de Eem. Hoog opgaand hout j
dromt er samen tot een deftig boscom-
plex. Op het terrein van 't landgoed ver
rijst een kleine particuliere kerk, waarbij
zich eveneens 'n particulier kerkhof aan-
mag ik ook de heldhaftige violen, chry
santen en primula's, niet vergeten. De
hondspeterselie, die het in een verwaar
loosde bessentuin nog steeds bloeiend
heeft uitgehouden, verdient tegelijker-
I sluit. Ook te pu.t.0 verschijnt do .1» h«"
zwarte els weer langs de weg als gar- y
I nering van de waterkant. Eèn exemplaar
I heeft een doodsteken aan de wand
'n bijzondere versiering: op de stam woe-
I kert fraai schelpvormig een oester
zwam met kleuren, die het midden houden
tussen loodgrijs en petit gris.
Bij cafè-Smink slaan wij de Oudeweg
I in. Het is, weer alles els, wat de .klok
I slaat. Massa's buitenlandse vinken en
kepen uit het hoge Noorden, die aan hen
1 verwant zijn en mooie oranje veerpartij-
(Van onze Busselse correspondent)
Iedereen weet, dat te Brussel een Wereldtentoonstelling zal worden
gehouden. Zij zal komen op de Heijselvlakte, waar men de beroemde
expositie van 1935 heeft kunnen bewonderen. Deze vlakte is echter nu reed»
te klein voor wat men daar in 1958 tot stand wil brengen. Er zullen naar
alle waarschijnlijkheid, nog honderdduizend vierkante meter expositie
terrein méér gevonden moeten worden. Deze oppervlakte wordt in de
omgeving gezocht, ondermeer in de onmiddellijke nabijheid van het
koninklijk buitenverblijf van Laeken.
Binnen afzienbare tijd zal met de wer
ken voor het klaarmaken der terreinen
een aanvang worden gemaakt. Zijn wij
goed ingelicht, dan zal koning Boudewijn
verzocht worden het startsein te geven,
als over enige tijd tien bulldozers tegelijk
hngb0w™ntehe? Pleegt1"ta"MaaT en'S i aa"n"de"gang" zullen gaan om de terreinen
tm bloeien. Het exemplaar dat wij te te effenen waarop tavan jxposme-
een tuin bewonderen, is zijn tijd dus
minstens drie maanden vooruit. En dan
hebben wij, even voordat het carillon
van de Onze Lieve Vrouwetoren („Lan
ge Jan") zijn klanken boven onze hoofden
uitstrooit, tot vla|c I?ij de poorten van
Amersfoort nog steeds ontmoetingen met
hekvinken en sijsjes, die de tuinen der
buitenwijken en het elzenhout tot foura-
geerterrein hebben uitverkoren. En, wa-
en te "aanschouwen geven, zitten in de rempel, de geboortestad van Oldenbarne-
buurtschap De Bik tussen de zaadprop-velt kan ook de dauwnetel en de dagkoe-
pen. Ook sijzen zijn weer van de par- koeksbloem tot haar peripherie-planten
tij. Witte dovenetels cn scherpe boterbloe- rekenen; ook daar ter plaatse sieren zij
men bloeien nog op de bermen, de hak- 7,ich nog met edele bloemen,
houtwallen zijn groen van het gracieuze
loof der eik- en wijfjesvarens.
paleizen en -paviljoenen zullen worden
opgetrokken. Gedurende ruim een half
jaar zullen de gebouwen een wereld in
miniatuur laten zien aan de millioenen
bezoekers die men dan in de hoofdstad
van België;verwacht.
in de suggestie van een der grote con
structiewerkplaatsen van liet land. die
een metalen toren wilde bouwen van
schrik niet! 250 meter hoog!
RINKE TOLMAN.
Op de grond zou deze toren een opper
vlakte van slechts vier meter hebben,
terwijl de top zo breed zou zijn, dat
men er een groot restaurant op zou kun
nen bouwen. Deze „toren", die met ver
lichte spankettingen recht zou worden
gehouden, zou bovendien ook als licht
toren worden uitgerust, met bovendien
in de top een reusachtige klok en een
antenne voor televisie. Het ruim twee
honderd meter hoog gelegen restaurant
In het atomische tijdperk, dat wij be- zou met een lift bereikbaar moeten zijn.
leven, lag het voor de hand, dat de pro- Hoewel deze suggestie nog niet defini-
1 tief is opgegeven, hoort men er momen
motors van de expositie naar iets zouden t0^8nfet veel meer over spreken.
zoeken, om de attractie van een bezoek
aan Brussel nog groter te moken.
1 Zij meenden het gevonden te hebben
Finland.
bovendien heb ik ervaren, dat de glans
en malkopmezen, die in de
tuin bezoeken, op de zaden zeer
zijn.
De weidepercelén bij de Kleine Melm
hebben een bevolking van duizenden kie
viten, die nogal onstuimig en dolzinn.g
doen. Telkens hoor je hun kreten, zij
vechten op het groene cirkelvlak van de
polders voortdurend met soortgenoten of
met kokmeeuwen, die zich op het voed-
selterrein bij hen hebben gevoegd en ook
werpen zij zich telkens voor een korte
tijd op de vleugels, waarbij zij baltsach-
tige vliegevoluties te aanschouwen geven.
Terwijl zij krakélend azen, lopen zij niet
i 11»»» Ha tinrirl
Aan de overkant van de Eem zijn
in 't Hooglandse terechtgekomen, w .1
maken er opnieuw kennis met kieviten
en spreeuwen, de algemeenste polderver-
schijningen in herfst en open winter, maar
als wij via het boerderij-terrein van Van
den Hengel en het gallenlaantje, dat wii
zo hebben genoemd, omdat de wilgen
er vol zitten met de „woekeringen" van
Phytoptus triradiatus, het begin van dc
Hoogerhorsterweg hebben bereikt, over
rompelen wij daar 'n donkerkleurige bui
zerd de welbekende logge muizenvanger
Dit 'is nu eens niet een exemplaar, da'
Ach op 'n hek- of heiningpaal heeft gepo-
teerd maar op de weidebodem staat ir
de luwte van de zwarte elzen, die te: ,Vte>
rdL.ce deel uitmaken van een moeras).
bij een oud defensiestelsel. Misschien sto-
tiirlens zun maaltijd. Door
ren wij hem Ujaens "ju nn„ bliikhaar
het windrumoer heeft tej ons b ijkbaar
zoals anders met de kop in de wind, niet horen aankomen, ma onthutst zijn
maar schieten in allerlei richtingen over merkt hij ons oP.^hij.sla
het weivlak. Lokken
we.v.i^ het zachte weer bVedè" vlëugellappen uit, schiet
en de bolle bries al deze .handelingen uit? èèn van,de ^tw^waaien, die
Gok de scharen spreeuwen, die tegelijk het weiland, laag over ~t it om
1vliegt de kant van_ Atetirsidgm_
even later plaats te nemen op..
hekpost.
met hen aan de dis zitten en al kwette
rend hun kostje ophalern moeten soms de
onverhoedse uitvallen van de kuifdragers
verduren.
„Zwarte Willem", de veerman, die ons
over de rivier zet, is het gedrag van de
vogels evenmin ontgaan. „Wat zijn de
kieviten de laatste tiid wild", zo begroet mt-ajcs van J J - -
hij ons en hij voegt er nog aan toe, dat I de ene fourageerplaats naar de
de vorige dag in de schemering een kie- j danst en wappert. Zij teven daar
vit, kantelend, alsof het hem te de bo] j Hooglandse in een luilekkerland^wa^
was geslagen en laag over het water
bijzondere poststempel te laten voorzien.
Hoewel het pas voor de vijfde keer is,
dat dit geschiedt, heeft Christkindl niette-
min reeds een internationale bekendheid
verworven, gezien de duizenden brieven,
afkomstig uit alle delen van de wereld,
- m-U die ter afstempeling worden aangeboden.
m Werden er het eerste jaar 20.000 post
er stukken behandeld, in 1951 ontving men
1'" 46.000 zendingen, in 1952 was dit reeds
gestegen tot over de honderdduizend, ter-
wijl vorig-jaar dit aantal bijna vertien
voudigd werd; van een handelaar uit
Wenen werd toen b.v. een order van niet
minder dan 10.000 stempels ontvangen,
terwijl een priester uit New York een
bestelling van 5000 stuks tegelijk deed.
Deze belangstelling is begrijpelijk wan
neer men weet, dat veel meer dan hier
te lande, het in het buitenland een alom
verbreide gewoonte is om door middel
van kleurig bedrukte brieven en kaarten,
kerstwensen te zenden. Als dan zulk een
wens nog van een poststempel met het
Kerstkindje kan worden voorzien, is het
niet te verwonderen, dat zo iets opgang
maakt.
-y-;-? n v a f\Z: - 4
Sandrigham ontworpen en bekroonde
réclame-biljet voor dezè sportgebeurtenis.
Het zegel verscheen in blauwe kleur in
de waarde 2 sh.
De jaarlijkse serie met
toeslag ten bate van
de t.b.c.-bestrijding
verscheen op 7 Dec.
1.1. De drie zegels,
naar ontwerp van de
Finse kunstenares
Signe Hammersten-
Jansson, tonen alle
insecten op bloemen.
De 10 2 Mk.
(bruin) en de 15 3
Mk. (rood) werden
in een oplaag van
500.000 stuks ge
drukt, de 25 5 Mk.
(blauw) in 400.000 exemplaren.
Noorwegen. Het eeuwfeest van
de Noorse telegraaf tussen Christiania
en Drammen kwam in 1854 de eerste ver
binding tot stand werd o.m. herdacht
met het uitgeven van drie postzegels in
de waarden 20 Ore groen, 30 Ore rood en
55 Ore blauw. Eerstgenoemd zegel toont
Carsten Tank Nielsen, 4e stichter van
de Noorse telegraafdienst en directeur
van 1855—1892; dit staat ook in morse
tekens (in het Noors) langs de rand van
dit zegel vermeld. Op de 30 Ore ziet men
radio- en telëvisiemasten van het zend
station Tryvasshogda bij Oslo, terwijl de
55 Ore spreekt van de waardering vöor
het werk' van het telegraafpersoneel,
meer in het bijzonder voor de zware ar
beid van de lijnwerkers, die vaak onder
moeilijke omstandigheden in de Noorse
winters hun taak vervullen.
Oostenrijk. Op de „Dag van de
Postzegel" kwam een zegel van 1 S.
(grijsgroen) in koers met een toeslag van
25 Gr., waarvan de opbrengst voor de
Oostenrijkse philatelistenverenigingen be
stemd is.
Cr. grijs en 5 Cr. groen. Deze werden in
een oplaag van resp. 8% millioen, 250.000,
1 millioen en 250.000 gedrukt bij de firma
Joh. Enschede in Haarlem.
Spanje. Een nieuwe waarde in de
reeks „Mariajaar" kwam in koers. Het
is een donkerpaarse 1 Pta met een Maria
beeld erop van „Nuestra Senora de la
Almudena", die vooral in Madrid wordt
vereerd.
Suriname. Op 1 December 1.1.
verscheen, voor de verzamelaars in ons
land geheel onverwachts, een nieuwe
serie. Nergens tevoren aangekondigd na
men wij en blijkbaar ook de Neder
landse postzegelhandel er pas kennis
van bij het ontvangen van een met de
nieuwe emissie gefrankeerde brief uit
Suriname. Het doet toch wel een beetje
vreemd aan, dat men van een gebied, zo
nauw met Nederland verbonden, op een
zodanige verrassende manier van een
nieuwe uitgifte in kennis moet worden
gesteld.
Vermoedelijk bestaat de serie uit de
volgende waarden: 1xk ct (groen) met als
afbeelding een visser, 5 ct (grijs) met een
kraan, 6 ct (blauw) met een vlot, 12%
ct (blauw) met een vis, 15 ct (rood)
met een vogel, 17y2 ct (bruinviolet) met
een gordeldier en 25 ct (olijfgroen) met
een hagedis erop.
Dan klinken ineens de
kreetjes van sijsjes, een wolkje, dat van
scherend, zich pardoes tegen de pont te
pletter vloog. „Zij houden 's avonds bo
ven de Eem oefen vluchten. Dat doen zij
in verband met de grote reis, die zij nog
voor de boeg hebben", beweert W. v. d.
Heuvel (.want zo heet hij in werkelijk
heid). Tegenover die „weloverwogen"
óefenvluchten sta ik een beetje kritisch,
maar in elk geval bevestigt „zwarte Wil
lem" onze waarnemingen, dat de kievi-
de zwarte elzen, met de z.aden waarvan
zij zich bij voorkeur voeden, komen er
zeer talrijk voor. Deze bomen, waarvan
't breukvlak bij 't vellen zo'n mooie oran
je kleur aanneemt, groeien ook langs de
Hoogerhorsterweg, aan het eind waarvan
wij weer een vogel met nog veel gewel
diger floepvleugels uit een slootkant op
schrikken. Ditmaal is het een blauwe
reiger, die, vooral wanneer de honger
knaagt, ook wel muizen oppeuzelt, maar
toch meer een vogel is van waterboor-
.i.i. 1. L„iLi lrlrnro Irtl
Het is niet meer dan een gehucht, dit
in de Oostenrijkse bergen gelegen plaatsje,
bestaande uit zeven huizen, gegroepeerd
rond een kerkje. Christkindl dankt zijn
naam aan een wonderdadig beeldje van
het Kindje Jesus, waarvoor in 1709 door
de Benedictijn Anselm von Garsten de
thans nog bestaande en hierbij afgebeelde
mooie kerk in barokstijl werd gebouwd.
Elk jaar staat het plaatsje echter ge
durende een maand in de belangstelling
van postzegelverzamelaars over de gehele
wereld verspreid.
Ook ditmaal wordt er van 6 December
tot 6 Januari a.s. een postkantoortje in
gericht, waar het mogelijk zal zijn kerst
groeten uit de gehele wereld van een
I w> san 4'
ten 70 nu en dan dooi- het dolle heen -
ziin 7ii zijn weelderig", vindt de pont- den, omdat hij bij voorkeur kikkers tot
zijn. „zij zinfüH ie zich neemt en vissen, van stekeltjes tot
jesbaas. „De laatste tijd is er geen
kouwtje aan de lucht geweest en maar
schransen, schransen in de polder vol
pieren" Inderdaad, al van 23 November
af dat is anderhalve week lang, steeg
ftkwik dag-in-dag-uit tot ongeveer 50-60
gr. F. Het Is aan dezelfde zachte tempe
ratuur de nachtvorstjes haddenjjver
't algemeen niet veel om het liji te
palingen toe (IJsselmeer!). Als de sloten,
waaien, weteringen en meren echter
dichtvriezen en zijn lievelingsgerechten
voor hem onbereikbaar worden, weet
hij zijn leven dikwijls te rekken en te
redden door het eten van de grauwe
knagers Uit ervaring weet ik, dat een
verwant van hem, de zeldzame purper
K. «luiten Ata", loop van de herfst, als v.n je.erming nog hel.,
dag herhaaldelijk ervaren. Imaal geen sp
it*/,'--.!-*
ié«i«iiii»i»i mhhihmM"
poen „Ulmer Ordinari" komt er op voor
een boot van het type zoals dat om-
omstreeks 1700 in gebruik was tussen Ulm
en Wenen. Deze schepen, uit notenhout
.vervaardigd, werden bij aankomst in
Wenen gesloopt en het hout in de handel
i uebracht. Er werd ook post mee ver-
Nederlandse verzamelaars kunnen voor voerdj weike in de Oostenrijkse hoofd-
zichzelf of ter verzending aan familie of i stad '^an door de zgn. „Ulmerischen
kennissen in het bezit komen van ge- j Bl,ieftrager" werd bezorgd. Tussen de Ul-
noemde stempelafdruk dóór het^ sturen mer oirclinari en de philatelie bestaat er
Vaticaan.-
Bij gelegenhei
van de sluitin
van het Maria
jaar blijken dri
zegels te zijn ui'
gegeven, welk
alle dezelfde af
beelding: „Mate
misericordiae"
dragen. De 2
Lire is rose
blauw en gee
van kleur, de 35
Lire lichtblauw,
blauw en geel en
de 60 Lire lichtbruin, blauw en geel.
Ver. Naties. Op 10 December, de
dag van de rechten van de mens, kwamen
evenals in 1952 en 1953 twee zegels van
de pers, waarin het streven naar humani
teit tot uitdrukking wordt gebracht. Een
moeder, die haar kindje beschermend
tegen zich aan drukt, komt op deze
nieuwe uitgifte .voor; op de achtergrond
het embleem van de UNO, benevens de
tekst „Rechten van de mens" in het En
gels, Frans, Spaans, Russisch en Chinees.
De 3 ct is roodoranje en de 8 ct olijf
groen.
MA7KR
86»
bd
LINKS: Een der Egyptische zegels t.g.v.
de ondertekening der EngelsEgypti
sche overeenkomst Suezkanaalzone.
RECHTS: Propagavdazegel Olympische
Spelen te Melbourne.
aan het „Postamt Christkindl", Unterhim-
mel bij Steyr, van een brief met als in
houd een internationale antwoordcoupon
of een van Oostenrijkse ongebruikte post
zegels voorziene brief of kaart, vermel
dende het adres waarheen de kerstwens
dient te worden gezonden. De stempel, die
wij dezer dagen ontvingen, vindt men
hierbij afgedrukt.
Australië. Begin deze maand
kwam hier een zegel uit om reeds nu de
aandacht te vestigen op de in 1956 - van
22 November tot 8 December, zoals de
tekst aangeeft in Melbourne te houden
dus een ver verwijderd verband.
Evenals vorig jaar verscheen er ook nu
een kerstzegel, waarvan de afbeelding
dezelfde is als in 1953. De kleur is thans
echter blauw.
Portugal. Het 400-jarig bestaan
van de stad Sao Paulo in Brazilië werd
door de Posterijen aldaar reeds herdacht
door de uitgifte van enkele zegels. Dezer
dagen is er nu ook in Portugal een her
denkingsserie in omloop gekomen, waar
op een portret voorkomt van de stichter
van deze stad, de Jezuieten-missionaris j
Manuel de Nobrega. In 1554 stichtte deze
het college St Paulo.
De nieuwe reeks bestaat, uit vier stuks.
dat iemand met een nog véél sensatieo-
neler voorstel voor de dag is gekomen.
Deze „iemand" is niemand minder dan
de Gentse hoogleraar ir Magnel, de ge
hele wereld door bekend om zijn werken
over het zogenaamde spanbeton.
Men kan moeilijk twee sensationele
„torens" tegelijk als grote attractie heb
ben, want de suggestie-Magnel betreft
eveneens een „toren" en welke toren!
zoals men straks zal zien.
De eerste dezer torens, die tienmaal
minder zou kosten dan de tweede en die
in drie maanden tijd zou kunnen worden
opgetrokken, schijnt ondanks zijn 250 m.
hoogte maar een klein broertje te zijn
van de Magneltoren, als wij dit ontwerp
zo mogen noemen.
De Gentse „prof" ontwierp n.l. een
conische toren van niet minder dan
470 m. hoog. En alsof dat nog niet genoeg
ware, wil hij bovendien nog 'n televisie
antenne van 80 m. op zijn top planten.
Wat de voor een bouwwerk formidabele
hoogte van 550 m. zou geven!
Daarmede zou een einde gemaakt wor
den aan de Amerikaanse rffonopolie van
het'hoogste gebouw der .wereld: de Em
pire State Building: 448 m. hoog, met in
begrip van een 67 iri'. hoge televisie
antenne!
Mooier lokaas dan de Magneltoren om
de Amerikanen naar België te trekken,
zou er niet zijn. Met ontelbaar vele dui
zenden zouden zij naar het kleine België
stromen, om hier iets te komen zien wat
tot de „biggest in the world" behoort en
wat nu eens niet „Amerikaans" zou zijn!
De conische „toren" van professor
Magnel zou aan de basis %en oppervlakte
hebben zo groot als die van de Grote
Markt Van Brussel. Hij .zou uit 25 ver
diepingen bestaan met ruime en heldere
zalen van..... elk 'n kleine 20 m. hoog.
De meeste hiervan zouden voor toekom
stige tentoonstellingen dienen. En de te
levisie zou erbuitengewoon, mee gehaat
zijn, op een dergelijke hoogte een an
tenne te hebben, waardoor, tal van kost
bare „relais" zouden kunnen worden uit
geschakeld.
Het bouwen van deze mastodont zou
ongeveer een half milliard francs kosten
Met de bouw zelf zouden een paar jaren
gemoeid zijn.
De vraag dringt zich op, of een der
gelijke uitgave rendabel kan worden
gemaakt. In dit verband merkt men op,
dat de kosten van de naar aanleiding van
de wereldtentoonstelling van 1889 ge
bouwde Eiffeltoren, na slechts zes maan
den waren terugbetaald en dat de hui
dige prijs van een bestijging van de
Empire State Building te New York, zes
tig Belgische francs kost.
De aestheten van stedenschoon zullen
aanvoeren, dat een gebouw als dat door
Magnel ontworpen, niet bepaald het uit
zicht van Brussel zal verfraaien. In dit
verband wordt er aan herinnerd, dat de
zelfde bezwaren destijds ook tegen de
Eiffeltoren werden geuit. En men voegt
hief aan toe, dat men zich thans niet
joed een Parijs zonder zijn Eiffeltoren
ou kunnen voorstellen.
Hoe het ook zij, het ontwerp-Magnel
is bij de regering ingediend
Door de protagonisten van de beide
torens, wCTden de plannen en de tekenin
gen van hun ontwerpen nog zoveel mo
gelijk geheim gehouden. Want het schijnt
dat nog andere ingenieurs eveneens plan
nen voor grootse sensatieconstructies aan
het uitwerken zijn!
Die geheimhouding heeft een Brussels
blad, „La Deruière Heure", er toe aan
gezet, 'zelf schema's te tekenen van de
veronderstelde silhouet der beide torens.
Er werd nog niet bepaald op welke
plaats het ene of het andere van deze
plannen zou kunnen worden uitgewerkt.
Men is echter algemeen van oordeel, dat
de Heijselvlakte. waar zich de Jaarbeurs
paleizen bevinden en waar ook de Expo
53 zal komen, daarvoor het meest aan
gewezen oord is.
Op het ogenblik echter is nog niets
over dit alles beslist en zijn de hoger be
schreven dingen voorlopig nog niets
meer danplannen in de lucht.
(Van onze Brusselse correspondent).
De 38e Autosalon van Brussel, die ook
secties voor fietsen motorfietsen e.d.
omvat, zal in de Eeuwfeestpaleizen van
de Heijsel gehouden worden van 15 Ja
nuari 1955 tot 26 Januari 1955, elke dag
van 10 tot 18 uur.
Volgens een van de inrichters ontvan
gen mededeling, is de vraag om stand
oppervlakte nooit zo groot geweest als
thans.
Niet minder dan 82 verschillende par
ticuliere automerken zullen met hun
fabrikaten voor de dag komen: Engelse,
Amerikaanse Duitse, Franse, Italiaanse,
Tsjechische, Zweedse en. Russische.
Men verivacht voor de a.s. Salon een
half millioen bez'oekers, tegen 407.232
voor de 37e Salon.
