Onze ^ZCerótpryóvraacj
De weg, die naar de honderd punten voerde
EERVOLLE VERMELDING
Mama
wordt opgevoed
1
HET RAPPORT VAN DE JURY
Stemmen uit de
lezerskring
Hoe het precies is
gegaan
Honderd
Bonbonschaaltjes
DANK AAN ALLEN
Hier volgen de juiste antwoorden
op de gestelde problemen
I
ZATERDAG 29 JANUARI 1955
PAGINA 4
EERSTE PRIJS
(Eenhonderd gulden)
TWEEDE PRIJS
Mej. W. G. Ch, Hanse
Insulindestr. 216b, Rotterdam
J. M. Dijsselbloem, pr.
(Vijfenzeventig gulden) Mathenesserlaan 305, R'dam
DERDE PRIJS
(Vijftig gulden)
Mevr. J. H. M. ter Berg-Bels
Engweg 3a, Laren (N.-H.)
DE UITSLAG
IN PROCENTEN
UITGEDRUKT
Behalve de drie geldprijzen
(die de gelukkige winnaars
dezer dagen zullen bereiken)
waren honderd bonbonschaal
tjes uitgeloofd. Zij gaan (eerst
daags) naar de inzenders, die in
rangorde op de winnaars van de
drie geldprijzen volgen, dus op
de eerste plaats naar degenen,
die eveneens honderd punten
behaalden en vervolgens naar
de deelnemers met het succes
sievelijk grootst aantal punten
in het credit van hun prijsvraag
rekening
Hoewel bij de oorspronkelijke
opzet niet voorzien, heeft de jury
gemeend aan de inzending van
de heer Frans Groenendaal,
Zuiderstraat 82, Delft, een eer
volle -vermelding te moeten
toekennen. Hij heeft aan zijn
antwoorden van veel talent en
fantasie getuigende penteke
ningen toegevoegd en zou zeker
„in de geldprijzen zijn gevallen"
als hij met de oplossing van
probleem 11 zo gelukkig was
geweest als met de rest. Maar
de „Bonte Os" bevond zich nu
eenmaal niet in Vinkeveen.
Jammer.
Zoals hij „Boefje" heeft
uitgebeeld (waarmede de aller
eerste vraag reeds juist beant
woord was) heeft de heer
Groenendaal ook de andere
problemen illustratief ten tonele
gebracht.
a: I
ROMAN VAN LO WILSDORF
Het is wel zeker en het ver
heugt ons, dat deze Kerstprijs
vraag aan zo velen een aange
name ontspanning heeft be
zorgd. Onze felicitaties aan
degenen, die hun inspanning
met een prijs bekroond zagen;
een woord van bemoediging aan
de minder-gelukkigen, die altijd
de kans behouden het een vol
gende keer er beter af te
brengen.
Aan allen onze hartelijke
dank voor de betoonde mede
werking.
Prijsvraag-jury
Maasbode-pers
Hebt u het ook zo gedaan f
1. Glansrol van Annie van Ees: Boefje.
2. Glansrol van Eduard Verkade: Hamlet.
3. Glansrol van Henri de Vries: De Brand in de Jonge Jan.
4. Dichter van het vers „Te Rotterdam ben ik geboren":
Jan Prins.
5. Groene brievenbus: Tegenover het paleis Soestdijk
6. Boek „Het was warm aan den vijver en doodstil": De
kleine Johannes door Frederik van Eeden.
7. Familie-roman „In Amsterdam viel de regen den ganschen
dag": Armoede door Ina Boudier-Bakker
8. Boek „Drommels van der Velden": Camera Obscura door
Nicolaas Beets alias Hildebrand.
9. Afbeelding prijsvraagpagina: Het St Hubertusslot, dat zich
bevindt in het natuurpark „De Hoge Veluwe".
Afbeelding prijsvraagpagina: De Heksenwaag te Oude
water.
Afbeelding prijsvraagpagina: Deze gevelsteen (In de
Bonten Os) bevindt zich te Westbroek.
12. Afbeelding prijsvraagpagina: Gedenkteken bevindt zich
te Hoek van Holland en is „gewijd aan de nagedachtenis
van de gevallen helden ter zee door de ingezetenen'.
13. Afbeelding prijsvraagpagina: Gedenkteken bevindt zich
te Scheveningen, is gewijd aan de gemobiliseerde land- en
zeemacht (1914—1918) en is onthuld door H.M. Koningin
Wilhelmina.
14. Afbeelding prijsvraagpagina: De gefotografeerde gedenk
plaat (voor Moffenkracht en Menschenjacht vonden hier
vijf een schuilverblijf) bevindt zich te Monnikendam.
15. Afbeelding prijsvraagpagina: Het spreukenhuis bevindt
zich te Soest.
16. Afbeelding prijsvraagpagina: „Het Straatje" van Johannes
Vermeer. Bevindt zich in het Rijksmuseum te Amsterdam.
17. Afbeelding prijsvraagpagina: Monument bevindt zich op
de hoek van het Koninklijk Paleis te Soestdijk, t/o Hotel
Trier, en het stelt Christoffel Pullmann voor, grenadier van
de lijfcompagnie in het regiment infanterie van de prins
van HessenDarmstadt.
10
11
't Was lastig, maar leerzaam
en plesant,
't Vergde heel wat uren.
Die Maasbode is toch een
krant,
Ze stelde me voor hete vuren.
Ik besloot liever in het water
te bevriezen
Dan m'n prijsvraag te
verliezen.
(Ingezonden)
NU geen bonte ossen meer rond
zwerven, geen heksen meer op
haar gewicht worden getoetst
en toneelspelers-in-ruste niet
langer worden gealarmeerd; nu ook
de jury van haar transpiratie is
bekomen, nu kan dan het scherm
worden opgehaald voor de kennis,
de vindingrijkheid, de energie,
welke nodig zijn geweest om onze
Kerstprijsvraag tot een goed einde
te brengen.
Vooraf een woord van oprechte
hulde aan de vele lezers, die er in
geslaagd zijn de zeventien con-
tróle-posten, of gans en al correct,
of zonder al te grote averij te
passeren. Want het was geen ge
makkelijke prijsvraag.
Als wij het maximum aantal van
100 punten, dat kon worden verkre
gen. door 10 delen en «lus aan elk
cijfer, in de reeks van 1-10, tien
punten toekennen, behaalden:
16% van alle deelnemers minder
dan 5 punten,
17% van alle deelnemers juist 5
punten,
24% van alle deelnemers 6 punten,
25*2% van alle deelnemers 7
punten,
8% van alle deelnemers 8 punten,
2van alle deelnemers 9 punten,
712 van alle deelnemers 10
punten.
Zestien van alle deelnemers
kregen, volgens de bovenstaande
opstelling, een onvoldoend cijfer
(beneden 5»; 17% behaalden even
/oldoende; 24 een 6; 25%% een 7;
8een 8; 2% een 9 en 7%% (die
de volle honderd punten wisten te
verzamelen en alle antwoorden
„goed hadden") prijkten met een
uitmuntende) 10 op het prijsvraag
rapport.
Ware het niet lastig geweest een
wat minder zware prijsvraag op
onze lezers „los te laten" zulks
lag buiten de bedoeling. Het moest
een prijsvraag zijn, waarvan de
gelukkige bekroning, in het vinden
van de juiste beantwoording van
alle gestelde zeventien problemen
gelegen, niet zo maar voor het
grijpen lag. Des te meer voldoening
zou men van zijn krachtsinspan
ningen ondervinden.
Dat ook weer niet al te hoog
gegrepen werd, bewijze het af
gedrukte statistiekje, aantonende,
dat slechts 16% der deelnemers met
een onvoldoend cijfer zich tevreden
had te stellen. Zeventien procent
kwam op het ietwat twijfelachtige
geval van 5 punten terecht. De
resterende 67% geraakte in de
zones van voldoende (24%), ruim
voldoende (25%%), goed (8%),
zeer goed (2%) en uitmuntend
(7%%).
Door een inzender werd de prijs
vraag een „ware hersenkraker"
genoemd. Wij hopen, dat hij geen
blijvend letsel aan de grijze hersen
cellen heeft opgelopen.
Een notaris hield onze prijsvraag
redacteur voor een veeleisend man,
en een kwelgeest. Maar hij vond de
problemen after all dermate geestig,
dat hij „een groot aantal uren aan
de ontsluiering der raadselen heeft
gewijd".
Ander geluid: „een der beste
prijsvragen, die geschreven zijn".
Met de drie glansrollen hadden
de meesten niet veel moeilijkheden,
DE WINNARES VAN DE
EERSTE PRIJS heeft niet
alleen geen enkele fout be
gaan, doch zij heeft van haar
inzending bovendien een
stukje „huisvlijt" gemaakt,
dat er wezen mag. Ieder
prijsvraag-object heeft zij op
„passende" wijze weten uit
te beelden en, onder de ver
zamelnaam „Puzzlehof", het
geheel, hierboven afgedrukt,
artistiek gegroepeerd.
zelfs niet met de Jonge Jan van
Henri de Vries.
Jan Prins kreeg zeer veel stem
men op zijn naam en naar de
Soestdijkse groene brievenbus
hebben de posterijen ook talrijke
lezers wegwijs gemaakt. Of niet?
Over de drie boeken-citaten werd
méér gestruikeld, ondanks de op
ruime schaal bij leesbibliotheken
en Neerlandici ingewonnen inlich
tingen.
Met het St Hubertusslot wilde
het wel vlotten, maar de „Heksen-
waag" zochten velen niet in de
plaats waar zij stond en nog steeds
f';
Geautoriseerde vertaling door F. van Velsen
5).
Oliva was direct vol belangstelling.
Wat? Spelen ze hier Schiller? Maria
Stuart? O, dat las ik zo dolgraag!
Bella knikte en haalde diep adem
Ja mama, de volgende week komt
Maria Stuart ook op 't programma
langzaam en bijna fluisterend deed zij de
mededeling.
Dan wendde zij zich vlug naar de deur
en vertrok met een vluchtig groetje.
Verstrooid nam Oliva de kranten, met
het stellige voornemen, een poging te
doen om ze te lezen. Doch op 't zelfde
ogenblik werden haar de bladen uit de
hand genomen. Verschrikt keek zij om
en stond van aangezicht tot aangezicht
tegenover Virgilius Pretorius. Zonder dat
zij 't had gehoord, was hij binnengekomen.
Eerst had hij gemeend, dat 't Bella was.
die daar in haar blauwe kimono stond,
doch toen hij over het dikke tapijt on
hoorbaar naderbij kwam, had hij zijn ver
gissing spoedig bemerkt.
Plotseling ging zijn adem enigszins moei
lijk, doch Oliva bemerkte het niet. Zij
schaamde zich plotseling, alsof iemand
haar op iets verkeerds had betrapt. Wat
zou hij van haar denken, nu zij hier in dit
opzichtige kledingstuk voor hem stond,
hij die haar nooit anders dan in haar
hooggesloten, nauwe, foudraalachtige
zwarte jurk had gezien? Hij was ook in
derdaad verrast.
Dat staat je prachtig, zei hp. terwijl
hii het pak kranten op de tafel schoof.
Ja, ik wist wel, dat Bella je poedig
met de moderne kleding vertrouwd zou
maken.
Dat was onvoorzichtig gesproken, want
het wekte bij haar de geest van tegen-
sprsisk,
Ik vermoedde absoluut niet, dat je
vroeg zoudt komen; ik ben in een oSen"
blik verkleed en zij wilde haar hand
- losmaken, die hij nog steeds vasthield.
Op de eerste plaats moet je megoe
de morgen wensen; dat vergeet je bij je
thuis ook altijd. Zodra je mij zieh Yer"
geet je je plichten als vrouw des huizes
en begin je aan mijn opvoeding te wer
ken. Je moest toch allang weten, dat zo
iets een vergeefse liefdedienst is! lachte
hij maar hij liet haar hand niet los en
Oiiva voelde, dat hij haar langzaam van
de tafel wegtrok.
Gelaten liet zij zich door hem leiden en
spoedig zaten zij in een gezellig hoekje
in gemakkelijke lage leuningstoelen tegen
over elkaar. Virgilius stak een sigaret op.
De auto staat beneden, zei hij. Wij
zullen eens door het centrum van de stad
rijden Bella heeft dat zo bepaald
liet hij er berustend op volgen. Maar wij
verzuimen er niets mee..
Ik heb van elke tegenspraak afge
zien antwoordde zij lachend. Hij keek
haar strak en onderzoekend aan. waarop
zij begon te blozen.
Bravo dat mag ik horen. Maar met
dat al zie je er prachtig uit ofschoon
je daar nu niet mede uit rijden kan gaan.
Ik moet je dus. ondanks inwendig verzet
verzoeken zo spoedig mogelijk een van
je gedrochtelijke costuums aan te trekken,
want in dit 'mooie ochtendjasje kan ik
je niet meer meenemen.
Onmiddellijk stond zij op.
Dan zal ik mij vlug verkleden zei
ze gedwongen en was op hetzelfde ogen
blik uit het vertrek verdwenen.
Pretorius keek haar na, mat nogmaals
de slanke gestalte van 't hoofd tot ae
voeten, die nog steeds in de elegante,
•aogsehakte muiltjes staken. Dan wreef
hij over zijn voorhoofd, alsof hij voor
een moeilijk vraagstuk stond wierp zijn
sigaret in 't asbakje en stond op.
Met samengetrokken wenkbrauwen keek
hij naar de punten van z'n schoenen, als
of hij daar kon lezen, wat hij zo graag
wilde weten. Vervolgens wendde hij zich
naar de deur en begaf zich regelrecht
naar de keuken.
Goeden morgen. Itesi. begroette hij
haar vriendelijk, wil je mevrouw eens
even gaan helpen met aankleden?
Het oudje zag hem verbaasd aan. Hel
pen? Mevrouw helpen? Daar hoef ik
niet aan te beginnen. Vergeefse moeite.
Laat zich niet raden als klein kind al
nlPretorius knikte Of hij het wist! Maar
per slot van rekening moest die hoed.
dat rad van avontuur-model met die over-
daad van wuivende struisveren toch ver
dwijnen. Met dat monsterding kon Oliva
zich niet in 't publiek vertonen. De scène
van gisteren bij haar aankomst behoefde
geen herhaling. Hier moest een gordiaanse
knoop ontward worden; dat was duidelijk.
Maar hij had niet 't flauwste vermoe
den, dat zich daarboven in de kleedkamer
een eigenaardig toneeltje afspeelde Oliva
slingerde met plotselinge, heftige hand
beweging haar enige hoed in een hoek.
Als een verkreukelde, misvormde massa
lag daar de trots van haar vorig leven
waarvan zij nu voor altijd afscheid had
genomen. Oli
1114 V V/i/l »-» J >-•
aJliva had tranen in de ogen
en beet zich op de lippen. Eindelijk scheen
zij een besluit genomen te hebben. Ginds
in die lage kasten stond een hele collectie
hoeden netjes op standaardjes. Zenuw
achtig greep zij de eerste de beste en
probeerde hem op haar hoofd te wringen.
Het moderne modelletje wilde echter niet
over de haarweelde en het vlechten com
plex van Oliva heen Een tweede, en der
de een hele rij gingen aan hetzelfde eu
vel mank.
Zij werd wanhopig. Doch plotseling ont
dekte zij wat zij zocht. Die kleine bruine
gebreide muts van hetzelfde model als
Bella er die morgen een in 't donkerblauw
op had. Ze paste keurig. Want Oliva stond
bij deze operatie voor de grote toiletspie
gel en zij scheen haar afschuw voor dit
„instrument van ijdelheid" geheel over
wonnen te hebben.
Toen zij kort daarop bij Virgilius m de
kamer kwam. speelde er een ingehouden
glimlachje om zijn mond; hij zei echter
niets.
Weldra gleed de zilvergrijze auto door
de stratm. De overweld'-ende drukte van
de grote stad deed Oliva naar adem snak
ken. Als verblind was zij. en niet in staat
'n woord te spreken. Dat was dus Wenen.
Dat was Wenen het hart van de we
reld! Was het mogelijk, ooit aan deze
wirwar van straten en mensen gewoon
te raken? Het vervulde haar met angst
en zij schoof dicht tegen Pretorius aan.
als wilde zij bescherming bij hem zoeken.
Hij sloeg haar ongemerkt van terzijde ga
de en er straalde iets van triomf in zijn
blik Zacht vatte hij haar hand en gaf ze
een kalmerend drukje.
Op een gegeven ogenblik stopte de auto
bij een stillere zijstraat.
Kom, Oliva, zei hij zacht en vrien
delijk, waarna hij haar arm in de zijne
nam. Binnen enkele ogenblikken en zonder
dat zij eigenlijk wist wat er gebeurde,
stonden zij in een winkel waar een prik
kelende reuk van bontwerk hing. Onmid
dellijk hoorde zij Pretorius tegen een vlug
toegesnelde heer zeggen: Dit is de
dame voor wie ik de bestelling heb ga-
daan kan zij vlug geholpen worden?
Zeker, mijnheer, alles is klaar; me
vrouw zal zeker tevreden zijn. was het
antwoord en eer Oliva goed tot bezinning
kwam. had men haar oude bontmantel
uitgetrokken en waren twee elegante he
ren bezig, haar een prachtige Persianer
mantel aan te doen.
Aan alle kanten werd haar f' uur weer
kaatst en Oliva had geen vouw moeten
zijn om die plotselinge verandering niet
met blijde verrassing te begroeten. Pre
torius besi-.muwde met genoegen het glim
lachje, dat haar hagelwitte tanden deed
glinsteren en dat zo zelden op haar knap
gelaat verscheen.
Is hij naar je zin? vroeg hh-
Doch er kwam reeds een D1°nd meisje
aan, dat haar hielp zich van de mantel
te ontdoen en een tweede te proberen;
en zo volgden er nog verscheidene.
Eindelijk viel haar keus op een een
voudige veulenjas met sportieve kraag.
Pretorius zei eenvoudig: Heb 1e zo ge
noeg, Oliva? en tegen de chef van het
magazijn: Will u die twee met die oude
reismantel aan 't opgeg ven adres zenden?
De Persianer wenst mevrouw direct me
de te nemen.
Oliva had geen tijd, iets m t midden
te brengen, want zij werd onmiddellijk in
beslag genomen door de opwindende be
zigheid. de prachtige Persianer weer aan
t,c trekken
Nu zij maakt snelle vorderingen,
dacht Pretorius met genoegen, want haar
bewegingen en gebaren waren even chique
en bevallig als van een vrouw, die haar
hele leven in de mondaine kringe nhad
verkeerd.
Toen zij weer in de auto zaten, ademde
zij diep.
Ik neem deze heerlijke las natuurlijk
niet als geschenk aan. Virginus.
Het klonk wel zeer naïef, in -tanmer-
king genomen de dikke bundel bankpa
pier, die Pretorius de chef ter had had
gesteld. Hij lachte hartelijk: Ja: wij
zullen 't naderhand wel verrekenen, ik he
je geld immers geheel In mijn beheer.
Maar deze jas is eigenlijk een cadeau van
Bella een welkomstgeschenk zou je het
kunnen noemen. Dat moet je met haar
maar uitvechten.
Langzaam reden zij door de drukke stra
ten en geleidelijk scheen Oliva aan het
gewoel van auto's en mensen gewoon te
raken, want nieuwsgierig tuurde zij door
het raampje naar buiten. Wat haar het
meest scheen te interesseren, waren de
elegant geklede vrouwen.
Wat is zij plotseling veranderd! dacht
Pretorius; ik herken haar haast niet
meer!
Toen Oliva zich een weinig aan het
drukke gewoel van de hoofdstraten ge
wend had. begon ze met. belangstelling
naar de mooie etalages van de winkels
te kijken En plotseling zei ze: Zou ie
denken Virgilius. dat ik in een van die
mooie winkels iets voor mijn figuur zou
ktmnen konen? He< kwam er wel schnrh-
i Ier en bedeesd uit maar het liet aan dui
I delijkheid niets te wensen over.
staat: Oudewater, het historische
stadje, welks Hervormde kerk,
vroeger St Michaëlskerk, uit de
15de eeuw, een grafteken bevat
voor de wiskundige Snellius.
De „Bonte Os" maakte het stuk
ken bonter. En toch was zijn stal
door onze aanwijzingen behoorlijk
gelocaliseerd. Polder, heerlijkheid,
dorp, dus geen grote gemeente en
zeker geen stad. Landbouwstreek
(welvarende boerenhoeven). Niet
ver van waterrijk gebied (Loos-
drechtse plassen). Oude kerk vlak
bij (Westbroek) en bij helder zicht
kon men de Dom van Utrecht zien.
Drukke verkeersweg in de buurt
(UtrechtHilversum over Maar
tensdijk). Wat had men dus in
Uden, Arkel of in Amsterdam te
zoeken?
Dat Hoek van Holland vele malen
met Den Helder werd verwisseld,
is voor niet-Rotterdammers zo'n
misdaad niet, maar voor hen, die
het bewuste monument op hun
wandeling naar het zomerse strand
ontelbare malen moeten hebben
gezien?
Scheveningen kwam er beter af,
maar Monnikendam vormde weer
een omvangrijk obstakel. Geprezen
het initiatief, dat velen bewoog bij
gemeentebesturen en dergelijke
instanties, in de buurt van ,veel
buitenlandse touristen trekkende
contrdien" (zoals wij in onze toe
lichting hadden losgelaten) pools
hoogte te nemen.
Het Spreukenhuis te Soest kon
bijv. via de wederverkopers van
de betreffende wandbordjes ge
makkelijker worden ontdekt, en
dat is in brede kring ook begrepen.
Het Straatje van Vermeer le
verde niet de minste moeilijkheden
op en met de roemruchte krijger
in het Soestdijkse is het per saldo
ook erg best gegaan. Bar mee
gevallen!
De beloningen
De winnaars van de drie geld
prijzen (met het zwakke geslacht in
de meerderheid) vindt men apart
vermeld. Zij behaalden niet alleen
elk voor zich de volle honderd
punten, maar zij wisten ook boven
de andere honderd-punten-win-
naars te excelleren, door de bijzon
dere verzorging, welke zij aan hun
inzendingen hebben gegeven.
Prijswinnares no. 1 is daarin al op
een zeer ingenieuze en bekoorlijke
Vergenoegd lachend antwoordde hij:
Bella heeft een hele collectie toiletten
bij haar leverancier op zicht besteld Ze
worden in Je namiddag bezorgd zover
ik weet. Het moest eigenlijk een verras
sing voor je zijn. maar je bent ons voor
geweest!
Oiiva had werkelijk vorderingen ge
maakt en zij wilde er nu eerlijk vooi uit
komen dat zij ijdel was. Zij verheugde
zich reeds echt kinderlijk op hetgeen zij
die middag te zien zou krügen.
Na een poosje te hebben rondgetoerd
"•acht de auto hen thuis. Oliva had een
gevoel als een kind. dat beladen met ge
schenken van de Kerstboom thuiskomt.
En dat zei ze ook. Pretorius knikte, in
wendig oprecht verhe igd. Alies^ marcheer
de voortreffelijk. Vrouwen! Uit de diejj-
ste Doornroosjesslaap ontwaken zij, als
het om nieuwe kleren te doen is. Ondanks
tegenstribbelen en grootspraak
Beste Oliva, geef het maar gerust
toe, dat je ongelijk hebt gehad. Waar zou
het heen moeten met de industrie, indien
ai! vrouwen nu aoe in de kleren van hun
grootmoeders rondliepen?
Zij glimlachte allerliefst:
Het is bijgevolg een sociale daad
zoals jij het gewoonliik noemt wanneer
ik van nu af aan tjdel word, niet waar?
Smaak voor wat mooi is medewer
ken aan de vooruitgang in één woord
aan de beschavingsbehoeften is in de ver
ste verte nog geen iideiheid het is in
zekere zin en tot zekere grenzen zelfs een
plicht.
Oliva was als in een roes. Toen Bella
tegen drie uur tamelijk vermoeid thuis
kwam bleef zij verbaasd op de drempel
staan. Tussen cartonnen dozen van aller
lei grootte stond haar moeder en probeer
de met behulp van een handspiegel en de
grote toiletspiegel haar beeltenis en pro
fiel en on de rug te bekijken. Zij deed het
zo handig, dat een geroutineerde mode
dame het haar niet verbeterd zou jebben
Zij had een iapon van diep-rnde velours-
chiffon aan; geraffineerde draperie-effec
ten vormden de enige versiering. Laatste
creatie! Zeer apart en voornaam zag zij
er uit en in ieder geval verschilde zij zo
veel van Oliva. de dorpsmevrouw. als de
dag van de nacht.
Mama! riep Bella verschrikt glim
lachend, daar mag u niet aankomen, dat
is m<m Parijs model dat kan ik niet af
staan!
Belachelijk, vond mevrouw von Be-
lamy kalm. Alsof het me daar om te
doen is! Van cadeau geven kan geen
sprake zijn. Bovendien is dit model voor
jou te geposeerd. Jij moet eenvoudige,
ingénue modelletjes dragen, als jong meis
je
van stand vulde Bella plagerig
lachend aan.
D aaraan is als aan vele andere dingen
een eind gekomen, aan die voorschriften
en stands- en leeftijds-indelingen. Men
draagt niet zozeer wat voorschrift is men
kiest wat bij eigen verschijning past. En
wat dit model betreft., plotseling hield
zij op. Zij bloosde en wendde zich naar
de deur.
Anny, hoorde de moeder haar zeg-
manier geslaagd. Haar „Puzzlehof"
valt in gefotografeerde en ver
kleinde vorm o. deze pagina te be
wonderen.
Prijswinnaar no. 2 gaf bij de ver
klaring van zijn zeventien goede
oplossingen veel spitsvondigheid
ten beste.
Prijswinnares no. 3 prevaleerde
met behulp van een toepasselijk
vers.
Een eervolle vermelding werd
toegekend aan een „werker aan de
zeventien problemen", die zijn ver
nuft om op de gestelde vragen de
juiste antwoorden te vinden door
karakteristieke pentekeningen nog
had toegespitst, doch, eilacie, de
Bonte Os in Vinkeveen liet weiden.
Geen geldprijs, maar wèl het bon
bonschaaltje, benevens de lof van
de jury!
gen, Anny. zorg je, dat ik direct kan
eten ik moet weer dadelijk weg.
Wat? riep Oliva uit de huiskamer,
wi] je weer weg? Maar dat gaat toch
niet - oom Pretorius komt immers thee
drinken
Bella zat reeds aan de gedekte tafel.
Virgilius weet het heel goed, dat er
dagen zijn. dat ik voor niets anders tijd
heb dan voor mijn studie. Het laatste
zei ze een beetje onduidelijk.
Later op de avond toen Oliva met Pre
torius alleen was beklaagde zii zich over
Bella. Zij wilde van hem weten, wat
voor soort studie dat nu eigenlijk w
Gedurende de drk iaren dat Bella in -
nen was. hoorde je niets anders iJan ie-
ren - nu wilde zii precies weten welke
studie het was. waarop Bella zich met
zoveel iiver geworpen had
Vrij lang zweeg hij en kauwde op zijn
sigaret. Dan begon hij langzaam te spre
ken
Neem eens aan, dat het declamatie
studiën zijn neem eens aan dat het iets
anders is. Maar begrijp dan tevens, dat
iemand met, plichtsbesef zich geheel geefi
voor het doel dat hij zich heeft gesteld
Oliva schudde ongeduldig haar hoofd
Dat klinkt geëxalteerd in deze
omstandigheden. Bella heeft het niet
ncb's een beroep te kiezen afgezien nog
van het feit dat ik haar nooit zou toe
staan voor geld te werken.
Waarom niet? vroeg hij <met een ei
genaardig glimlachje, maar het was hem
aan te zien. dat het gesprek hem niet be
viel.
Bella is rijk alles wat ik bezit, wat
ik heb geërfd en van de Belamy's nog te
wachten heb. zal zij in de toekomst het
hare kunnen noemen. En het is eenvoudig
onbehoorliik, andere meisjes concurrentie
aan te doen.
Jullie zijn achterlijk in dat boeren
dorp, was het enigszins bitse antwoord-
vreselijk achterlijk en dat weet ik niet
pas sedert vandaag. Maar bij enig
denken zal je moeten bekennen dat.
dien twee mensen hetzelfde doen. het n
altijd hetzelfde is Er zijn beroepen
voor de een aanleg heeft en de a
niet. En er zijn in enkele beroebejpt 70n.
sen die bijzonder uitblinken elL Dropeer
der meer te vervangen zijn
eens om dat te begrijpen
Ik wil het beproeven 0™d.at '3 Qliva
vriendelijk en beleefd vra g preto
sarcastisch, want zij vo,„
haar onverbloemd te verstaa" ,fpn ?®fe'
ven dat hij van haar geestesgaven geen
hoge dunk had -Maar om een oordeel
te kunnen vellen, moet ik natuurlijk eerst
weten, waar het om gaat.
—Er zijn bijzondere red nen aanwezig,
om ie daarover g«en inlichtingen te ge
ven.'verklaarde hij vrij scherp
Oliva was vlug opgestaan Jullie heb
ben geheimen voor mij hè? Er wordt ach
ter mijn rug gewerkt en ben jij ook in
het complot tegen mij? riep zij opgewon
den.
Ook Pretorius was opgestaan er, stond
vlak voor haar. Zacht vatte hit 'v»ide
handen en zei gemoedelijk: Je hebt be
loofd niets te vragen: ik doe een beroep
op fe erewooerd en tevens op je vertrou-
Woi'iva deed een stap achteruit, zodat hij
zijn armen liet zakken.
Ik wil niets meer horen. Ik ben haar
moeder en heb over mijn kind te bes hik
ken en ik neem mijn belofte terug.
Bella zal niet verder studeren doch reeds
morgen met mii naar huis gaan zonder
tegenspraak heb ie mij begrepen?
Pretorius schudde zijn hoofd. Neen,
ik begrijp je niet Ik heb ai die jaren niet
kunnen begrijpen hoe jij alleen om je
wil door te drijven, tegeri'alles in verzet
komt. Vandaag draag je de plunje van ie
grootmoeder, morgen eis je het beschik
kingsrecht over lijf en levens van je enige
dochter. Zonder redeneren, zonder ver
stand te gebruiken. Altijd ,ie ,zln doordrij
venEr ligt een grenzeloos eS?tsme
in je aard, Oliva, laat je dat van mij eens
eezee zijn
Zij luisterde niet naar a
verwijtende woorden en oo aar haar
geweten, dat hem in [x ,evireilhfi
hoorde alleen maar, da 9S waUT1
partij trok voor Bel ;heersi aar'
-'jouw amen,ng li" mij koud, fchreeuw-
de zh hem toe Ik heb over mijn kind te
Men en zalje van je voogdijschap la-
teEenntkorte"!achje was ziin eni§ ant
woord zodat zij verbluft ophield met spre-
k63' ik ben geen vo°gd meer over Bella,
vei hii kalm.
Wat? vtoeg zij ongelovig, waardoor
haai drift werd getemperd. Sedert wan
neer ben je haar voogd niet meer? Daar
van is ml-J niets bekend! stamelde zij niet
Deg) iioena.
Sedert wanneer? Wanneer jij je plich-
ten even ernstig opvatte als Bella de ha
re, dan moest je alle brieven, papieren
en documenten lezen, voor je er je hand
tekening onder plaatst. Maar jij tek'-nt
alles ongezien, wat ik je maar voorleg.
Dat doe ik, omdat ik je volkomen
vertrouwt fluisterde zij met bleke lippen.
Uit gemakzucht! berispte hii streng.
Hoe het ook zij, dit voorjaar heh ie haar
mondigheidsaanvraag ondertekend Bella
is mondig en jij, beste Oliva, bent ook
SCi.i voogdes meer over je dochter. On/e
taak is geëindigd. Wij hebben haar niet
het minste meer te bevelen of voor te
schrijven. Bella kan doen en laten wat
zij wil - zo staan de zaken.
Er klonk wel iets van leedvermaak in
zijn betoog. Hoe dikwijls had hij zich niet
aan de gemakzucht van deze werkelijk
begaafde vrouw geërgerd. Nu moest zij
zien, waartoe dat geleid had
Niet gewoon zich door iemand de les
te laten lezen, of. van haar ongelijk over
tuigd te worden, snakte zij eerst naar
adem, beproefde dan hem te overtroeven
en toen dat niet gelukte begon zij plotse
ling te schreien.
(WurUl vervulgdj
