Vijfde Amsterdamse Huishoud
beurs geopend
Aannemers mogen architect
niet boycotten
De jongste grand couturier
Strasser terug in W.-Duitsland
Mama
wordt opgevoed
met melk meer f°««wArtkan
Zwakke luchtpijpen
Hubert de Givenchy showt in Amsterdam
w
Niet alleen voor dames, maar ook voor heren
Gemeente Grootegast in gelijk gesteld
PAGINA 1
ZATERDAG 19 MAART 1955
Bettina geheel in het orlon gestoken. Tot zelfs haar handtasje is van
deze nieuwe stof. Modellen van Hubert de Givenchy
Witte taffetas cocktailjapon met zwarte noppen. Model Hubert de
Givenchy
LEIDER VAN HET
„ZWARTE FRONT"
mogelijkheden: buiten de strijd blijven
of zo veel mogelijk profiteren!"
ROMAN VAN LO JVILSDORF
^jflt
"Tl
f| J NEEM PER MAN
6
(Van onze Amsterdamse redactie)
De v(jfdc Huishoudbeurs na de oorlog is
gisteren in het RAI-gebouw door mevr.
B. Kortekaas-Dcn Haan, presidente van
de Nederlandse Huishoudraad, geopend.
Hoewel de expositie zo ongeveer samen
valt met de Jaarbeurs, hebben toch 142
standhouders een keur van artikelen bij
een weten te brengen. Voor het eerst
heeft men op deze beurs, waarop de half
miilioenste na-oorlogse bezoeker wordt
verwacht, ook aan de man gedacht. V oor
hem is er een speciale hercnhobbyhock.
waar hg naar hartelust kan hengelen en
waar hij tal van vis- en andere sporl-
demonstratics mag bijwonen. Hij kan zich
ook vermaken bij lezingen met films en
wedstrijden. Niet alleen de heren maar
ook de dames zullen zich ongetwijfeld s i r-
gapen aan de prachtige zeilboten, die ten
getale van meer dan tien stuks <u 1 er
in de zaal staan opgesteld. Evenals andere
jaren z«n er op deze Huishoudbeurs ook
weer modeshows en films. Een show op
heel ander gebied Is de Diepzee-Wonder-
show, waar de bezoeker „op de bodem
van een fluoriscerende oceaankan ron -
lopen.
Behalve uitgebreide reeksen van ver
beterde huishoudelijke apparaten zijn er
op de tentoonstelling natuurlijk ook
nieuwtjes te ontdekken. Zo zagen wij op
klapbare rijdende dientafeltjes van samen
geperst geïmpregneerd beukenhout, dat
kras-, vlek- en brandvrij en hitte-, water
en zuurbestendig is. De heer Hollander,
de Amerikaanse uitvinder van „Furclean"
een metihode om gedragen bont weer als
nieuw te maken, is speciaal naar ons land
overgekomen om een demonstratiestand
te openen De Nederlandse huisvrouw be.
hoeft geen taai vlees meer op tafel te
zetten wanneer zij het nieuwe product
Lenor' gebruikt. Met een busje van 85
gram van dit preparaat kan zij 15 kg vlees
mals maken. Een goedkope en practische
vloerwrijver van 'n bepaald soort schuim-
stof lijkt ons erg practisch, evenals di
sooger", een boenveger welke o.m. de
dweil vervangt, een apparaat dat op de
Uitvindersbeurs al de aandacht trok.
Nieuwe robot
Tornado toont in een aardige gefotogra
feerde keukenstand een gegalvaniseerd
droogrek, dat niet roesten kan en elders
kan men een verbeterd electriseh mas
sage-apparaat zien. Er is voorts een
nieuwe robot, „Kobold" genaamd, die van
onbreekbaar perion vervaardigd is en op
vele manieren gebruikt kan yorden. Een
grote schoenenfabrikant showt zijn schoe
nen door een „tóvervenster": het publiek
ziet alleen maar de voeten van de manne
quin. Op de tentoonstelling zijn ook stands
van de verkeerspolitie, van de vereniging
„De Zondagsschilders", waarvan de leden
staaltjes van hun beeldend kunnen laten
zien. van de vereniging „De Siervogel"
van de propagandastichting Consumptie
aardappelen en van de commissie Huis
houdelijke en Gezinsvoorlichting, die o.a.
een decoratief opgemaakte „5 Mei-tafel
laat zien.
Blindengeleidehond over
gedragen
Gisteravond werd ter gelegenheid van
het eerste lustrum door de directie aan
het Blindegeleidenhondenfonds een ge
leidehond aangeboden, Tinei genaamd
naar de dochtertjes Tiny en Nelly van
de directeur, de heer Blokker. De meeste
van de bij dit fonds aangesloten blinden
woonden de overdracht bij. Andere „eve
nementen" zijn Zondagmiddag de uitrei
king der prijzen van het Huishoudbeurs-
Klaverjastournooi ten bate van het Rode
Kruis, waaraan meer dan 3000 Amster
dammers hebben deelgenomen: Dinsdag
avond de hudiging van Paul Ostra ter
gelegenheid van diens dertigjarig toneel-
jubileum; Woensdagmidag een kinder
voorstelling van „Bulletje en Bonestaak";
Woensdagavond een ontvangst van het
jongste en oudste Amsterdamse bruids
paar en Zaterdagavond de uitslag van de
filmwedstrijd; „Wie lijkt op deze sterren?"
De gemeente Grootegast is door de pre
sident van de Groninger Rechtbank in
het gelijk gesteld. Het is de bouwvak
patroons in de provincie Groningen, ver
enigd in de Stichting Provinciaal Bestuur,
verboden de gemeentearchitect van Groo
tegast. de heer J. Gelderloos, te boycot
ten, welk hoycot al enige tijd duurde,
tot groot nadeel van de gemeente Groote-
gas;.
Het conflict is ontstaan eind Juli, toen
de laagste inschrijver gepasseerd werd.
Toen omtrent de motieven, hiervoor geen
opheldering of overeenkomst kon wor
den bereikt, nam het Provinciaal Bestuur
het besluit van volledige boycot van deze
gemeente-architect gedurende een jaar.
De gemeente Grootegast achtte de boycot
onrechtmatig en voelde zich gedupeerd.
Bij kort geding vorderde zij intrekking
van de boycot en het nalaten van alle
handelingen, die aannemers kunnen be
lemmeren vrijelijk in te schrijven op
aanbestedingen onder architectuur van
de heer Geiderloos, zulks onder vaststel
ling van 1000,— per overtreding.
De president van de rechtbank te Gro
ningen wees deze vordering toe en ge
lastte het Provinciaal Bestuur de boyCot-
maatregelen binnen twee maal 24 uur in
ti trekken. In de overwegingen werd
.i.m. opgemerkt, dat door het Provinciaal
Bestuur alle grenzen van betamelijkheid,
zowel tegenover architect als gemeente,
overschreden waren.
(Advertentie)
Vatbaar voor tocht er» vocht?
Niet nodig de hele winter
te hoesten! Neem bijdemmste
klacht de snelwerkende, ver
zachtende, slijm oplossende
SIROOP)
De tijd breekt weer aan
waarop de couturiers hun
collecties of liever gezegd
een gedeelte daarvan naar
het buitenland zenden
daar de Parijse klanten
haar haast allen gezien
hebben.
Zo toont Hubert de
Givenchy vandaag en
morgen zijn collectie in
Amsterdam. Stellig komt
Jacky, de mannequin van
zijn „cabine" die op het
ogenblik het meeste suc
ces heeft, mee.
Wie Hubert de Given
chy voor het eerst ziet,
veronderstelt met een
grondbezitter te doen te
hebben die een paarden-
stoeterij en een honden
kennel nodig heeft om
het leven genoegelijk te
vinden. Geen ogenblik
zoekt men achter deze
breedgeschouderde kolos
die meer dan twee meter
lang is, dat hij ijle, tere
bloemen tot een bouquet
schikt en met oneindig
geduld stoffen plooit en
drapeert.
De Givenchy }s pas
acht en twintig. In. 1927
werd hij te Beauvais ge
boren waar de iamilie
van zijn moeder sinds
verscheidene geslachten
woonde. Zijn vader is ,uit
het Noorden. Bij Ryssel
liggen wel drie dorper1
die Givenchy heten. Toen
hij drie jaar was verloor
hij zijn vader en ver
huisde zijn moeder v-eer
naar haar geboorteplaats
Beauvais. Zijn grootvader
was daar administrateur
van de school van Wand
tapijten. Zo groeide Hu-
bert op in een kring die
geheel opging in Schone
Kunsten. Geen wonder
dan ook dat hij niets van
de rechtsstudie wilde we
ten maar zich in liet
schrijven aan de Ecole
des Beaux Arts.
Maar daar hield hij het
toch niet lang uit e"
kwam als modelist bij
Piguet terecht. Kort daar
na verwisselde hij Piguet
voor Fath om uiteindelijk
bij Schiaparelli de leiding
van de „Boutique" op
zich te nemen.
Meer dan in enig ander
couturehuis kon hij daar
zijn fantasie de vrije teu
gel laten. „Schiap" toch
had grotendeels naam ge-
maakt door tal van bui
tenissigheden die ze in
haar collectie wist te
stoppen. Deze amuseer
den de Frangaises maar
hadden het meeste succes
bij de Arnerikaansen.
Givenchy ontwierp hier
zijn eerste blouses, zijn
cardigan-japonnen, de
separates" die toen al
evenveel succes in Ame
rika hadden als nu.
Hij durfde het stoute
stuk aan op vier en twin
tigjarige leeftijd voor
zich zelf te beginnen. Bo
vendien deed hij dit niet
in het stadsgedeelte waar
de meeste couturezaken
te vinden zijn, maar in
de buurt van het park
Monceau, in een afgrijse
lijk bruingeverfd, quasi
Gothisch huis, dat eens de
residentie was van de
chocoladekoning Menier.
In de grote muziekzaal
waar eens Menier zijn
gasten op concerten ver
gastte, werdt nu iedere
middag een uitdagend
jonge couture-collectie
getoond.
Maar zelfs Givenchy
met al zijn goede smaak
en vindingrijkheid heef!
geen kans gezien van deze
onmogelijke zaai iets be
hoorlijks te maken. Het
enige wat hij kon doen
was de chocoladeverf
achter gordijnen te ver
stoppen.
Zonder vee) geld begon
hij zijn eerste collectie en
hij durfde het aan deze
van simpel wit katoen te
maken, het katoen waar
onze grootmoeders or
dentelijk ondergoed van
maakten en niet de prach
tige kwaliteit die nu in
de mode is.
Zijn katoenen blouses
en rokken verbaasden
dan ook het verwende
Parijse publiek, dat be
koord werd door de mo
dellen en enthousiast d°
jonge couturier toejuich
te. Maar dat was toch
nog niets vergeleken bij
het sucies wat de Ameri
kaanse pers Givenchy be
zorgde'
Bettina, de eerste man
nequin van Fath, werd
ook bij Givenchy „man
nequin vedette" en daar
ze een toilet weet te dra
gen als geen ander, droeg
ze er veel toe bij hem in
een enkel seizoen bekend
en beroemd te maken.
Sindsdien zijn drie jaar
verlopen, het succes is
blijvend gebleken en
Givenchy is dit niet naar
het 'hoofd gestegen. Hij
is dezelfde harde werker
gebleven die hij was. Van
's morgens vroeg tot diep
in de nacht is hij aan de
gang en, hij is niet voor
niets uit het Noorden, hij
houdt het oog op alles,
niets ontgaat hem.
Behalve de grote col
lectie die altijd vol ver
rassingen zit, heeft hij
een „Boutique" die tot óe
beste van Parijs gerekend
Otto Strasser, eens Hitler's naaste
medewerker, later diens tegenstander,
is Vrijdag na 22 jaar in ballingschap te
hebben geleefd op het vliegveld Frank
fort aangekomen. De ontroering van
deze terugkomst-na-jaren was niet zo
groot, of Strasser zag een paar minuten
na aankomst reeds kans zijn belang
rijke mening over het Duitse vraag
stuk te etaleren: „onafhankelijkheid"
en „hereniging van de Memel tot de
Saar". „Duitsland zelf kan geen oorlog
j voorkomen of beginnen. Indien er toch
;an worden. Dit seizoen oorlog komt heeft het. slechts twee
heeft hij daar een twin-
ligtal jumpers, blouses cn
rokken van Orlon aan
toegevoegd, het orlon dal
zoals het heet een fantas-
tise toekomst tegemoet
gaat ert het nylon binnen
niet al te lange tijd tot
een „ouderwetse" stof zal
maken.
Zover zijn we echter
nog. niet, op het ogenblik
tekent Givenchy zelf 80%
van de bedrukte stoffen
die hij voor zijn collectie
gebruikt.' Dit alleen al
maakt haar tot iets heel
bijzonders.
DINY K-W
Strasser zeide zich een Duitsland te
wensen, dat „onafhankelijk is zowel
van het Kremlin als van Wallstreet".
West-Duitsland noemde hij een „Ame
rikaans protectoraat" en Oost-Duits-
land een „Russische kolonie". Hij zou
een politiek van gewapende neutrali
teit voorstaan tussen Oost en West,
zoals Zweden en Zwitserland. Met na
druk verklaarde hij, dat hij zich niet
candidaat zou stellen voor de Bonds
dag,
„De Amerikanen kunnen met ons
doen wat zij willen, maar zij kunnen
ons niet dwingen 500.000 man op de
been te brengen", zo zei hij sprekend
over de herbewapening binnen de
Westeuropese Unie en om zijn gezag
in deze te laten uitkomen, verklaarde
hij nadrukkelijk, dat hij in de Eerste
Wereldoorlog vier jaar aan het front
had gevochten. „Dit is meer dan dr
Adenauer en de meesten van zijn mi
nisters kunnen zeggen."
Strasser was een der eerste mede
werkers van Hitier. Later was hij lei
der van het „Zwarte Front", de or
ganisatie die zich van de nationaal-
socialisten afscheidde, kort voord?'
Hitier aan de macht kwam. Toen M
het na 1933 met Hitier aan de stok
kreeg, emigreerde hij naar Canada No
jaren vergeefse pogingen te hebben
gedaan om in West-Duitsland te wor
den toegelaten, werd hij vorig jaar
door een Westduitse rechtbank in het
gelijk gesteld, waarop de bondsrege
ring wel een paspoort moest verstrek
ken. Zijn terugkeer noemde hij een
overwinning op „het onzalige bond
genootschap van Hitier, Morgenthau
en Adenauer".
Strasser gaat, volgens zijn zeggen,
eerst een rondreis door de Bondsrepu
bliek en West-Berlijn maken en hoopt
daarna, oyer vijf of zes maanden, meer
over zijn politieke plannen te kunnen
zeggen.
Geautoriseerde vertaling door F. van Velsen
12)
In haar compartiment teruggekeerd
zag Oliva dat de toebereidselen voor de
nachtrust daar reeds getroffen waren.
De sneeuwwit gedekte bedden noodden
verlokkend tot rust. Het verheugde Oliva,
dat haar reisgenote nog in de restaura
tie-wagen was en zij haastte zich, haar
reiscostuum uit te trekken en in een
pyama te glijden, vóór de oude dame
terug kwam. Met een tevreden zuchtje
strekte zij zich op een der bedden uit,
nadat zij haar kleine luchtkussen te
voorschijn had gehaald, waarmede zij
haar ligging aanmerkelijk veraangenaam
de. De lamp aan het plafond was ge
temperd en dus niet hinderlijk. Oliva her
innerde zich slechts zeer vaag dat de deur
werd opengeschoven en Lize Froheim bin
nenkwam. Daarna was zij ingeslapen, on
danks de vreemde omgeving, het onge
wone schudden en het feit, dat een twee
de, geheel vreemde persoon zich bij haar
in dit nauwe verblijf bevond
Het zal zo ongeveer vijf uur in de
morgen zijn geweest, toen zij plotseling
ontwaakte. Het duurde een ogenblik vóór
zij wist, waar zij was en enigszins ver
schrikt naar de eigenaardige geluiden
luisterde, die haar hadden gewekt. Wel
dra waren haar ogen aan het halfduister
gewend en onderscheidde ze Lize Fro
heim tegenover zich. Ze lag, met haar
mond open, op haar rug en de vriende
lijke dame snorkte er zo onverstoorbaar
op los en zag er zo oerkomisch uit, dat
Oliva het had kunnen uitproesten van het
lachen.
Hare Hoogheid leverde geen aesthe-
tische aanblik op, dat moet gezegd.
Maar het eenvoudige en natuurlijke feit,
dat zij zo behaaglijk snorkte, was niette
min zeer leerzaam voor hen, dia willen
leren: Wij zijn allen slechts mensen.
HOOFDSTUK IX
Na het vertrek van mevrouw Oliva von
Belamy heerste er in de kleine huishou
ding van de jonge kunstenares een wel
dadige rust. Niet, dat de gast zo bijzon
der druk was geweest, maar iedereen
weet, dat er mensen zijn, wier aanwezig
heid'alleen al voldoende is, om de zenu-
wen van de omgevng te doen trllen. En
tot die soort behoorde ook Oliva.
Resi zat nu 's middags weer met haar
breikous bij het kamermeisje en verhaal
de de oude, eeuwig-nieuwe geschiedenis
van haar eerste en enige liefde, waaraan
op zo dramatische wijze een einde was
gekomen. En Anny was een jong ding,
dat graag naar liefdesgeschiedenissen, al
waren zij dan ook reeds lang in rook op
gegaan, 'luisterde, en ze met ademloze
aandacht volgde. De afschrikwekkende
moraal, die Resi hieraan trachtte te
verbinden namelijk, dat men mannen
over het algemeén niet mag vertrouwen
kon het jonge meisje er niet in ont
dekken. De gene, die Anny op het oog
had, o, die was heel anders.. Dat is „die
ene" immers altijd!
Bij Bella had het vertrek van haar moe
der gemengde gevoelens opgewekt. Er
was haar een last van de schouders
genomen en toch voelde zij zich niet ver
licht. De rollen waren verwisseld en zij
maakte zich nu bezorgd, hoe Oliva zich
in een vreemd land zou redden.
Bovendien vond zij, dat Virgilius zich.
geheel tegen zijn aard in, bijzonder on
verschillig aanstelde.
Ik zou graag willen weten, wat er
met mama en jou aan de hand is ge
weest je doet alsof ik een klein meisje
ben, dat men niet kan vertrouwen. Je be
grijpt toch zeker wel, dat mijn onge
rustheid daar niet beter op wordt.
Onwillekeurig moest Pretorius lachen.
Arme meid - wat baart de vorige gene
ratie je toch een zorgen! Nu, wat mij be
treft wil ik open kaart met je spelen. Ja.
ik heb inderdaad een onderhoud met je
inpeder gehad. En wij hebben onze vriend
schapsbetrekkingen verbroken dat is
alles, voegde hij er ernstig bij.
Virgilius! Bella 'was opgesprongen
en naar hem toegelopen; ze greep hem
bij z'n schouders en beproefde hem heen
en weer te schudden. Zij was lijkbleek
geworden.
Zij zalen samen na de lunch in de stu
deerkamer en hun gesprek was tot aan
deze onverwachte wending niet zeer inte
ressant geweest. Zij hadden over het weer
gesproken, over het tegenwoordige en in
toekomst en hoe het in Wenen en aan de
Riviera van invloed zou kunnen zijn.
Zo gaat het altijd als er gewichtige
beslissingen in de lucht hangen, als ge
beurtenissen moeten opgehelderd worden
en men aarzelt, omdat men niet weet,
hoe met de uiteenzettingen te beginnen.
Tot Bella het niet meer uit kon houden,
En nu had zij een antwoord ontvangen,
waarop zij in het geheel niet was voor
bereid Te veel in haar eigen levensbe
langen verdiept, had zij gemeend, dat het
uitsluitend om haar persoon ging.
Nu kwam zij tot de overtuiging, dat haar
eigen aangelegenheid een zaak van on
dergeschikt belang was en dat er veel
meer op het spel stond dan de datum
van haar bruiloft.
Als ik je niet zo goed
kende, Virgilius, zou ik aan minder fijn-
gevoelde scherts denken. Of misschien,
dat je aan mama's woorden een te grote
betekenis geeft. Zij is er nog al gauw bij.
om een besliste toon aan te nemen
Enige ogenblikken zweeg Pretorius;
toen zei hij langzaam:
De beslissende breuk ging van mij
uit, Bella.
Virgilius!
Met bedroefde ogen knikte hij haar
toe:
Nietwaar, beste meid, verdere ver
klaringen schenk je mij wel. Zonder dat
zal het je wel duidelijk zijn, wat het voor
mij betekent, hé? Ik ben niet jong ge
noeg meer om te geloven, dat vuur en
water zich met succes verenigen. Al die
jaren heb ik steeds nog hoop gehad.
Hoop, dat er tenminste nog een laat ge
luk voor ons zou zijn weggelegd wel
een herfstgeluk, maar toch in ieder ge
val geluk Want zij was de enige vrouw
met wie ik het begrip „geluk" kon ver
binden, Bella. Het is vreemd en misschien
wonderlijk, dat ik er toe kom, dat alles
aan jou toe te vertrouwen. Maar lit weet
dat jij mij begrijpt.
Strak keek Bella voor zich uit. Het
kostte haar moeite het gehoorde te ver
werken.
Het is zo moeilijk om vast te stel
len of het bij haar achterlijkheid, of gren
zeloos egoisme is, zei ze zacht, alsof zij
bij zichzelf sprak.
Pretorius verstond wat ze zei.
Allebei. i
Wat moet er nu' gebeuren?
Hij haalde zijn schouders op.
Ik heb duidelijke instruc
ties: Oliva ik bedoel je
moeder verlangde dat ik mijn func
tie als beheerder van haar vermogen zou
neerleggen, of, beter gezegd, haar in han
den zou geven.
Wat een onzin! barstte Bella los.
Och waarom eigenlijk niet? Het is
haar goed recht. En wanneer zij er vol
doende mede op de hoogte is, kan ern
stige arbeid haar slechts ten goede ko
men. Dat beuzelachtige leven van niets
doen en alles pasklaar vinden, waar
zij nu aan gewoon is geraakt, was voor
zo'n moeilijk karakter als het hare slechts
een rem voor haar ontwikkeling. Ik voor
mij stel er mij veel van voor, wanneer
zij leert begrijpen, dat de dingen in deze
wereld zo maar niet vanzelf gaan..
Anders is het met de zuiver persoonlij
ke kant van deze aangelegenheid.
Heeft zij je zo zwaar beledigd, Vir
gilius, dat je haar niet vergeven kunt?
vroeg zij haperend.
Hij schudde zijn hoofd.
De oorzaak ligt dieper Bella
ik kan eenvoudig niet meer.
Naarmate de hoop op verandering
van haar aard verdween, moest ik ook
inzien, dat ik mijn wensen diende te be
graven ik hield van je moeder, Bella.
Daarmede vertelde hij het meisje niets
nieuws. Want zij was overtuigd, dat haar
moeder onbewust zo innig aan Virgilius
was gehecht, als haar passieve natuur
maar enigszins toeliet.
Het ging er nu echter om, hoe Oliva de
schok van deze breuk zou doorstaan. En
dat zei Bella haar oude vriend ronduit.
Zij beweerde niet, haar moeder zo goed
te kennen, dat ze onfeilbare conclusies
kon trekken. Maar besloot zij haar uit
eenzetting, misschien beleven wij alle
bei nog een verrassing. cO0edi2 de
Weinig vermoedde zij, L°e spoeaig ae
oplossing van het raadsel zou komen, hoe-
Pretorius schudde echter het i1®"10'
Neen, er viel niets meer te dingen té
Daarna begonnen zij oyer de agen te
praten, die Bella onmiddellijk aangingen
en Robert Ellegarde.
Bella vertelde hem, £aLfmoeder hè^ of8
bij haar aanstaande schoonmoeder het of
ficiële bezoek ter kennismaking zou rilt8'
gen en dat zij in het vooruitzicht daar
van reeds plankenkoorts had.
Pretorius moest lachen.
Dat kun je nnj. met wijs
maken. Iemand van jouw uiter
lijk en geestesgaven komt, ziet en over
wint, dat kan niet missen.
Zo, eindelijk eens een c°jnpliment,
mijnheer de ex-voogd. Maar i'k be:n er
trots op hoor. Een ding ,ec Virgilius
Zonder jou zou ik al die eigenschappen
niet verkregen hebben. ben Je levens:
lang dank verschuldigd en miJ
een groot genoegen doen, alsie dat
kon bewijzen. Dus, VirgülUS* °esc"ik naar
believen over mij. u -
Beste kleine meid, glimlachte hij
ontroerd, hoe wil je een oude versieten
wagen op gang brengen?
Laten wij bij dit beeld blijven Twee
paarden trekken dubbel ®ls ®e9:
Wat je misschien alleen niet klaar speelt
dat kunnen wij met vereende krachten
tenminste beproeven.
Heb je al een plan de campagne?
informeerde Pretorius, meer om haar niet
te ontmoedigen in haar vurige hulpvaar
digheid, dan omdat hij zich er werkelijk
iets van voorstelde, heb je a' een zoge
naamde rode draad?
Als jij eens naar Nizza gmg, zeg.
stelde zij peinzend voor. Je bent immers
zo op verrassingen gesteld is ner niet.
De oude romantiek waart dus nog
rond in de harten en begrippen van de
moderne jeugd. Wat zou die laten wij
het maar zo noemen verrassing voor
nut kunnen hebben?
Laten wij maar afwachten wat zij
schrijft. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik op
hoogspanning sta en ook enigszins °"ge-
Vust ben, hoe zij het in dat vreemde land
stelt. In verband met haar berichten
nen wij dan onze maatregelen nemen.
Maar één ding Virgilius, en smekend vat-
te ze zijn hand, één ding moet je mij be
loven je moet ons niet verlaten, Vir
gilius neen, dat zul je met doen he?
En tranen welden in haar ogen.
Beste meid, je zult mij altijd op mijn
post vinden, altijd, verzekerde hij haar
aangedaan.
Dan is alles goed. Zo nu stuur ik
je weg. Ik moet toilet gaan maken; R°b-
by zal dadelijk wel toeteren, dus Ik heb
haast en vanavond moet ik bovendien spe
len. En dan eerst dat officiële bezoek. Je
ziet dus, dat ik ook al zorgen heb! be
sloot zij lachend.
Pretorius keek op de pendule en sprong
op. Allemachtig, ik had er geen idee van
dat het al zo laat was. Neem mij niet
kwalijk, dat ik je zo lang heb opgehou
den. En-eh-hoe gaat het vanavond na de
voorstelling? Heb je met je allerliefste
al een afspraak gemaakt, of heb je me
nog iets te bevelen?
Ik zou graag hebben, dat je met ons
ging dineren, dat heb ik tenminste met
Robby afgesproken. Wij willen niet samen
alleen gezien worden, zolang het niet of
ficieel is, begrijp je. Het moet voor de
belanghebbenden een verrassing zijn.
Nu tot vanavond dan! en hij ging
neuriënd de kamer uit.
Bella floot echter een deuntje, als een
straatjongen en haastte zich naar haar
kleedkamer.
Wat was de wereld toch mooi V toch
heerlijk mooi ondanks alles...
Ik wou, dat die tijd 'van geheimzin
nig doen maar voorbij was, knorde de
jónge bruigom. Wat zegt je gewezen
voogd ervan?
Daarover zullen we later praten. Hij
Maar toen de volgende dag aanbrak en
de heldere zonnegloed, ondanks een
scherpe noordoostelijke wind zo heerlijk
koesterde, begon Oliva's besluit te wanke
len. Wat zou het in Wenen eigenlijk voor
In de Schouwburg werd gemompeld
gefluisterd. Geen mens wist iets. Niemand
had redenen kunnen aanvoeren, hoe en
waarom maar er hing iets in de lucht.
Op zekere dag ging het praatje, dat Ara
bella Lamy en de directeur en men
wisselde blikken van verstandhouding en
lachte geheimzinnig
Er was maar een kleinigheidje nodig ge
weest, om voldoende stof tot praatjes te
leveren.
Juffrouw Lamy, of u bij de directeur
op het kantoor wilt komen! verzocht de
secretaris, toen Bella juist was binnen
gekomen.
Bella was op de repetities steeds zeer
correct en stelde zich in het geheel nie
door haar houding of manieren boven de
mindere krachten. Zij kreeg een kleur en
haastte zich na een knikje tot haar colle
ga's de gang in, klopte aan, sprong bin
nen en sloot de deur achter zich. Binnen
komen zonder te kloppen zou verdacht
lijken Want, wanneer iemand en spe
ciaal een dame bij de directeur ontbo
den wordt, dan eist de traditie, dat zij
eerst min of meer verschrikt doet en daar
na even iets voor de spiegel in orde
brengt.
Zodra zij binnen was, riep Ellegarde;
Maar lieveling, jij behoeft niet te
kloppen!
Ere wie ere toekomt, lachte zij en
dan volgde een hartelijke begroeting, zo
als dat bij verloofden te doen gebruike
lijk is.
Daarna begonnen zij zakelijk te spre
ken. Het betrof een gastrol van Bella
voor het nieuwe stuk in een andere
schouwburg, waardoor het hele repertoire
veranderd moest worden.
Ik heb veel zin, u geen toestemming
te geven, juffrouw Lamy, verklaarde hij
met gefronst voorhoofd. Het stuit mij te
gen de borst, dat ik je in geen drie volle
dagen te zien krijg.
Ja, maar je moet bedenken, dat ik
reclame maak voor de directie Ellegarde
Dat betekent toch zeker Iets, niet?
O jou kleine leugenaarster. Bij jou
gaat het enkel om eigenbelang. De men
iën zullen zeggen; zoiets als Arabella
Lamy te zien geeft, hebben wij in lange
tijd niet gehad. En wat is zij buitenge
woon mooi!
Er klonk een bel en dat was het sein
voor de directeur, dat de repetitie aan
stonds zou beginnen.
Wij moeten aan de slag, zuchtte i hij.
na zijn liefste hartelijk omhelsd te heb
ben.
Bella vond het beter, dat zij niet samen
zouden gaan.
is diep in een privé aangelegenheid ge- j verandering teweeg brengen wanneer zij
i for-iirrlz-sim m V Hnnaetone qnii \/i r»fT i 1 111 o naar»
wikke ld.
Je moet de hartelijke groeten van mijn
moedertje hebben schat; dat had ik haast
vergeten. Zij is verrukt over je!
En ik aanbid haar, wil je die bood
schap overbrengen?
Wordt voor gezorgd.
Het bezoek, dat Bella de vorige dag
bij haar toekomstige schoonmoeder had
gebracht, was een wederzijds succes ge
weest. Dat Bella in de smaak viel, was
geen wonder. Maar de mama van Ellen
garde Was een allerliefste voorname en
verstandige oude dame, die de wereld en
speciaal de jeugd het hare gunde.
HOOFDSTUK X.
Oliva was als betoverd. Zij had zich van
het vooruitzicht, binnen enige uren de
zee voor de eerste maal in haar leven
te zien, in 't geheel niets voorgesteld.
En daarom was zij nu- „ten enenmale
overweldigd. Starend met wijd-geopende
ogen, stond zij enige tijd bewegingloos
als een stenen beeld. Vervolgens had zii
enigszins bevreesd haar schouders inge
trokken en ten slotte kwam er een gevoel
van eigen nietigheid over haar en wel
met zoveel kracht, dat zij hulpeloos om
zich heen zag. Wat zou het nu heerlijk
zijn, tot iemand haar toevlucht te kunnen
nemen! In sterke armen zich veilig te
voelen. Nooit tevoren had zij dit gevoel
gekend.
En tegelijk daarmede verscheen het
beeld van Virgilius voor haar geestesoog.
Het zinsbedrog was zo volkomen, dat zij
een spookverschijning meende te zien.
Dan echter vervaagde en verdween het
droombeeld en wederom imponeerde haar
de oneindige, schitterende, deinende wa
tervlakte dermate, dat zij als verblind
haar ogen sloot.
Zij stond op het grote terras van het
hotel, waar zij telegrafisch kamers had
besteld.
Haar koffers waren reeds op haar
slaapkamer gebracht toen de chef de
réception haar naar haar appartementen
geleidde.
Over een half uur begint het diner,
mevrouw, zei hij tenslotte en toen zij
hem met een genadig knikje antwoordde,
verliet hij buigend het vertrek.
Beneden in de eetzaal liet zij zich aan
een apart tafeltje bedienen. Zij had echter
weinig eetlust en verliet de zaal nog voor
het dessert was opgediend:
Zij liet zich met de lift weer naar haar
verdieping brengen, waar zij, "]tSePu.
van vermoeienis en overspannen door het
zien van al het nieuwe, besloot, onmiddel
lijk naar bed te gaan
Zij had nog niets uitgepakt en het was
haar absoluut onverschillig, of haar kle
ren intussen zouden kreuken. Ja. meer
nog: Zij overwoog ernstig, of zij wel iets
zou uitpakken. Zij zou hier niet blijven.
Morgen zou zij de heerlijk mooie omge
ving eens bezichtigen en dan of
schoon ze reeds half sliep, glimlachte zij
bij zichzelf. Dat zou een verrassing wor
den: morgen zou zij langs de kortste
route terugreizen. Men kon ervan denken
wat men wilde maar Indien iemand
Weineen. Hij zou haar niet achterna
reizen. Nu wist zij het. Zij moest toege
ven. Ja, dat moest zij en daarmede
was Oliva von Belamy vast ingeslapen.
terugkwam? Hoogstens zou Virgilius haar
bovendien nog voor wispelturig en incon
sequent uitmaken.
Wat was dat toch voor een knagend
gevoel, dat haar steeds bij de gedachte
aan Virgilius overviel? Of zij wilde of
niet, maar telkens stond hij zo duidelijk,
bijna in levenden lijve voor haar, dat zij
ervan .schrok.
Zoiets had zij thuis ook wel gevoeld,
als zij wist, dat Virgilius in Wenen was
en zich daar in gezelschap bevond van
vreemde mensen en vrouwen. Zelfs als
hij in Wenen bij Bella was, had zij dat
zelfde pijnlijke gevoel. Destijds had zij
zich daarvan geen rekenschap gegeven,
als hij weer terugkwam. Zij kon er steeds
op rekenen, dat hij dan binnen een uur
bij haar was en zij zijn auto op de straat
weg hoorde toeteren.
Maar nu was het anders. Nu was ztj
zover, zo eindeloos ver van hem. Zij had
kunnen schreien als een verdwaald kind,
wanneer zij bedacht, hoe ver zij van hem
vandaan was. Oliva was een van die vrou
wen, die door liefde bijna altijd lijden.
Maar was het niet ieis buitengewoons,
dat zij zich van haar gevoelens voor hem
eerst bewust werd, sedert hij haar zulka
bittere dingen had gezegd?
Hoe onredelijk was hij toch! Dat
het oude huis, haar huis, vochtige muren
had, zelfs daarvan maakte hij haar een
verwijt. Ja, maar hadden niet vele ge
slachten binnen die vochtige muren ge
leefd en een hoge leeftijd bereikt? Had
zij het recht, omver te werpen, wat
hun allen goed en juist toescheen? En
dan de strijd tegen de zon! Zij vond dat
ze hinderlijk was, die zon, en sloot haai"
zorgvuldig buiten. De zonneblinden liet
zij zakken en beschermde haar meube
len met de grijze hoezen tegen de bran
dende stralen, zoals, zij het had geleerd.
Virgilius daarentegen ging in de branden
de zon op 't grasveld liggen, terwijl zij
van kindsbeen af had moeten horen, dat
men zich slechts met een grote hoed en
een grote parasol tegen een zonnesteek
kon beschermen.
De zon? Verward keek Oliva om zich
heen. Zij had, iii gedachten en herinne"
ringen verzonken, met haar armen op de
balustrade geleund, alles om zich heen
vergetend.
Zij keek neer langs haar japon. De chj'
que reebruine jurk, die zij nu droeg, oe
kleine daarbij passende hoed, de roodv"s'
die Bella haar lachend, als afscheidsc»'
deau had gegeven - hier in deze elegante-
luxe stad. was zij volkomen op ha®
plaats. En plotseling zette zij alle don
kere gedachten van zich af en voelde b
hoefte, eens een beetje mee te doen, daar
ginds. De mannen en vrouwen ia sf>° t
tieve morgen-ensembles, met zeldzam
rashonden bij zich, de muziek, het schUL
le, onvermoeide geroep v»n ch kranig
venters, dat alles vormde een vrobjj
mengelmoes, dat haar in 't geheel n
mishaagde. Vlak voor haar had juist e
straatfotograaf zijn toestel opgesteld 7
riep haar iets toe. Gelijktijdig draaid?
langzaam aan zijn toestel en toen zij ^jj
middels naderbij was gekomen, boog
heel beleefd:
(Wordt vervolg"'''
