Premier
zijn
naar twee kanten
De Engelse en de Amerikaanse arbeider
IKrtip:
Werk zoeken voor een bevolking
van 88 millioen mensen
ZACHTER WEER
Ratificatie door
Amerikaanse Senaat
Zaterdagse
mijmeringen
Het bed van rozen
ZATERDAG 2 APRIL 1953
PAGINA 3
Het is spoedig tien jaar geleden, dat Japan,
het trotse land van de Rijzende Zon, het
hoofd boog voor de macht van het Westen.
Tien jaar geleden is het straks, dat atoom
bommen Hirosjima en Nagasaki bijna van
de landkaart wegvaagden. Keizer Hirohito,
de god van Nippon, hood op 't Amerikaanse
slagschip „Missouri" zijn onderwerping aan,
het lot van zijn verslagen land leggend in
de handen van overwinnaar MacArthur. In
de eerstvolgende maanden zal de wereld
herdenken, dat een Aziatische mogendheid,
die bijna heel Azië aan zich onderworpen
had, ineenschrompelde tot een armzalig,
ontmoedigd en ontwapend gebied, dat onder
toezicht werd gesteld van een groep Ameri
kaanse hoofdofficieren. Hirohito trok zich,
van een god tot gewoon sterveling gemaakt,
in zijn paleis terug, waarnaar eeuwen
achtereen zijn onderdanen hun ogen niet
hadden mogen opheffen. En in een der
grootste gebouwen van Tokio zetelde, als
de ware heerser, generaal MacArthur.
Het is nog nauwelijks tien jaar geleden en zowel het Westen als
het Oosten dingen naar de gunst van het vernederde en verarmde
Nippon. Een volk, dat zijn vertrouwen in de toekomst verloren
had, zijn idealen en illusies als zeepbellen uiteen had zien spatten,
ging de vorige maand met een vurig, aan alle kanten opgezweept
nationalisme, ter stembus. De nieuwe premier, Itsjiro Hatoyama,
legde een regeringsverklaring af, waarnaar in Washington, Londen
en Moskou met de grootste aandacht geluisterd werd. Hij, de man,
die na de oorlog weggezuiverd werd, wiens carrière gebroken leek,
richtte zich met de oude Japanse zelfoverschatting van Azies uit
verkoren volk tot de voormalige tegenstanders, betogend dat het
niet goed voor Japan zou zijn, indien het alleen naar het Westen
zou kijken en zich niet zou bekommeren om het Oosten. Met het
Oosten bedoelde hij het Kremlin
De man, die het nieuwe Japan
die weg wijst, is even wonderlijk
als de situatie waarin hij naar vo
ren is getreden enin de eerste
plaats Japanner. Een typische Ja
panner, wiens levensloop interes
sant genoeg is, om hier in het kort
weer te geven. De nieuwe koers,
door Japan ingeslagen, wordt er
trouwens door gekarakteriseerd.
Wie Hatoyama begrijpt, snapt heel
veel van het nieuwe Japan!
Hatoyama behoort tot hen. die
de Japanse industrie weer op de
been willen helpen De saibatsoe,
Parijse verdragen
een groep rijke industriëlen en
handelsbaronnen, wier macht door
de Amerikaanse bezetters danig
geknot was, b.v. het Mitsoei-con-
cern, doen zich weer gelden en de
Japanse industrie exporteert al
weer, zij het dan op heel wat be
scheidener schaal dan vroeger. Ze
heeft overal concurrenten gekre
gen en hierbij komt, dat de kosten
van het levensonderhoud in Japan
danig gestegen zijn. Tegen de be
lachelijke prijzen van voorheen
kan niet meer geleverd worden.
Toch gaan er hier en daar al pro
testen op tegen de nieuwe, Japan
se economische veroveringsoorlog.
In Ierland tekende onlangs, naar
we in een Amerikaans blad lazen,
een fabrikant van rozenkransen
verzet aan tegen minderwaardige
Japanse import, waarvan de prij
zen veel lager lagen dan de eigen
prijzen, ofschoon er een invoer
recht van niet minder dan 35 pet
op geheven werd.
Het Japanse volk wordt er zich
inmiddels van bewust, dat. het op
nieuw op een keerpunt in zijn ge
schiedenis staat. Een leider als Ha
toyama laat trouwens niet na,
hierop de aandacht te vestigen.
Het ondervindt smartelijk de ge
volgen van een verloren oorlog en
het verlies van belangrijke afzet
gebieden als Korea, Mandsjoerije
en Formosa, bemerkt aan den
lijve, dat in tal van landen nog
weinig bereidheid bestaat, om han
delsbetrekkingen met de voorma
lige overheerser aan te knopen. Er
heerst grote werkloosheid in Ja
pan. Tal van baantjes zijn dubbel
bezet, hetgeen betekent, dat er
|wee man voor worden aangeno
men, die slechts de betaling voor
één man ontvangen. Onder de
werklozen bevinden zich tiendui
zenden gedemobiliseerden. Die ko
men het allerlaatst voor een be
trekking in aanmerking, omdat ze
de oorlog verloren hebben. In
een merkwaardige kronkel van het
Japanse denken wordt niet in de
eerste plaats de leiding, maar de
soldaat verantwoordelijk gesteld.
Hij kwam niet als overwinnaar
terug en heeft dus geen recht op
respect.
Vóór de oorlog had slechts der
tig procent van de boeren het land,
dat ze bewerkten, in eigendom. In
1945 was hierin een belangrijke
verandering gekomen. Meer dan
vier vijfde van de bebouwbare bo
dem was in handen overgegaan
van hen, die hem beploegden en er
zaaiden. Maar.... slechts 'n klein
gedeelte van Japans bodem, onge
veer twintig procent, is werkelijk
vruchtbaar. Het eilandenrijk is
bergachtig en er is dus veel grond,
welke geen of nauwelijks vruchten
opbrengt. Derhalve, de agrarische
hervormingen kunnen Japans
enorme problemen niet oplossen.
Observator
De Engelse constructie-
werker
De Amerikaanse constructie
werker z
Eén minuut stilte
Heiligheid overal
Eenheid tegen de Kerk
In de hoek gedrukt
Dat gaat niet
En morgen?
Harry Prikker.
****■■-**yvsf
JAPAN
plaats
weer innemen
Terwijl aller ogen zijn gericht op For-'
mosa en Mao Tse-Toengs Rode China
maakt Japan zich in alle stilte gereed
weer zijn p'.aats in te nemen onder de
naties, waarmede in de internationale po
litiek rekening moet worden gehouden.
Het zal velen verbazen, nog meerderen
te'eurstellen. Maar.. Japan is niet het
enige verslagen land, dat door zijn over
winnaars weer snel op de been werd ge
bracht, teneinde mee op te trekken tegen
de grote vijand van de wereldvrede. Al
leen, het verklaart openlijker en eerlijker
zijn eigen weg te zullen gaan volgen, met
eigen doelstellingen voor ogen.
Itsjiro Hatoyama, leider van de de-
mocratifiche Partij, een volkspartij met
sterk nationalistische inslag, is de zoon
van een bekend Japans politicus. Zijn
moeder was een bijzonder intelligente,
energieke vrouw. Vóór hij geboren werd.
las ze uitsluitend levensbeschrijvingen van
grote mannen. Ze was de mening toege
daan, dat het karakter van een kind reeds
in de moederschoot gevormd wordt. En
vader Hatoyama hield Itsjiro reeds als
knaap voor, niets mooiers en verkieslij-
kers te weten dan een politieke loopbaan.
Aldus kwam Itsjiro in de politiek. Jaren
achtereen tradt hij echter nauwelijks op
de voorgrond, alhoewel hij een der poli
tieke pleitbezorgers was van het Japan
se imperialisme en altijd vierkant ach
ter de leiders van de oorlogsindustrie
stond. Itsjiro Hatoyama was een verwoed
miiitairist.
Dit maakte het hem, nadat hij als po
litieke figuur weer in genade was aange
nomen, lang niet gemakkelijk om naar
voren te treden. Zijn tegenstanders, met
name de vroegere premier Yoshida, wa
ren bovendien geslepen parlementariërs
en uiterst handige intriganten en als Ha
toyama dacht, dat hij er was, wizten ze
hem een beentje te lichten. Maar hij ging
steeds meer op het goede paard wedden,
n.l. het Japanse nationalisme en thans,
72 jaar oud, heeft hij zijn doel bereikt.
Hij is premier van het nieuwe Japan en
hem is de taak toegevallen uit Japans
unieke positie in het Verre Oosten de
meest mogelijke munt te slaan.
Itsjiro Hatoyama is momenteel in Ja
pan uiterst populair. Hij geeft graag toe,
dat Sjigeroe Yoshida hem een prachtige
kans heeft gegeven. Deze tamelijk hoog
hartige en allerminst naar populariteit
strevende leider der Japanse liberalen
had nog het nadeel, aan het hoofd te
staan van een regering, welke voor de
Japanners het symbool was van een
onderdanig, aan 't Westen nederig gehoor
zamend, onder Amerikaanse curatele
staand Japan. Tien jaar lang is Japan
vernederd geweest. Itsjiro Hatoyama zal
het zijn gevoel van eigenwaarde herge
ven, het land van de Rijzende Zon weer
de plaats onder de zon verzekeren, welke
het volgens de Japanners toekomt. Hij is
voor een uitgebreide handel met het Ro
de China, ziet de toestand hier echter
vermoedelijk te rooskleurig, want vóór
de oorlog was de Japanse export naar
China niet de moeite waard, in verge-
lijking met wat het naar de Westerse
wereld verscheepte.
Men zal het zich nog wel herinneren.
Van alles en nog wat van Japans maak
sel made in Japan stroomde over
de grenzen der landen van het Westen,
waar de eigen industrie door een belache-
lijk goedkoop product beconcurreerd werd
Zelfs goederen, waarvan men het vol
strekt niet zou verwachten, bleken uit
Japan afkomstig. De markten werden
overstroomd door weliswaar niet zulke I
beste, maar goedkope artikelen van al
lerlei' soort. Met scheepsladingen werden
ze aangevoerd. Wat het imiteren betreft
stond de Japanse industrie voor niets.
Trouwens, de Japanners hebben altijd ge-
imiteerd, Hun kunst importeerden ze uit
China, hun godsdienst eveneens. De mo
derne'industrie keken ze van het Westen
af, zonder er inmiddels ooit in uit te
blinken. Voor het middelmatige massa
product was Japan echter een nauwe
lijks te beconcurreren producent en het
deed zich op heel de wereldmarkt gel
den.
Het K.N.M.I. deelt mede:
Het weer heeft de afgelopen week een
weinig lenteachtig karakter gehad. De
meeste nachten kwam nog lichte vorst
voor en overdag beletten Noordelijke win
den een stijging van de temperatuur tot
aangename hoogte. De oorzaak van de
Noordelijke winden was een hogedrukge-
bied, dat zich in de omgeving van Schot
land ophield.
Gisteren begon dit hogedrukgebied zich
te verplaatsen eerst naar Engeland en
later naar Noord-Frankrijk. Vannacht
trok het verder naar het Oosten en van
morgen bereikte het Duitsland.
De verplaatsing van het hogedrukgebied
heeft voor ons land tot gevolg, dat de
wind uit de Noordhoek is verdwenen en
uit Zuidelijke richting is gaan waaien. De
temperaturen komen hierdoor op een
hoger niveau, dat meer overeenkomt met
de tijd van het jaar.
De Amerikaanse Senaat heeft giste
ren met 76 tegen 2 stemmen de Parijse
accoorden bekrachtigd. Aangezien in
Amerika voor dergelijke verdragen
slechts de goedkeuring van de Senaat
behoeft te worden gevraagd, is hier
mede de bekrachtigingsprocedure voor
wat de V.S. betreft voltooid.
De stemming kwam na een debat
van slechts drie uur. Tegen de Parijse
accoorden waren alleen de twee
isolationistische republikeinen in de
Senaat, William Langer en N. Dakota
en George Malone van Nevada.
Deze Japanse kinderen hebben zich nog in de ouderwetse klederdracht
gestoken. Maar het is een feestdag.... Als ze naar school gaan, dragen ze
eenvoudige uniformen.
Het is de tyipsche opvatting van de
samoerai, de Japanse miiitairist, welke
kaste inmiddels eveneens deerlijk in aan
zien is gedaald. Ze bewijst wel, hoezeer
het Japanse volk, al leeft het half Wes
ters en gaat het o.a. in steeds groter ma
te Westers gekleed, toch nog Oosters
denkt en hiernaar ook handelt. Ditzelfde
volk zal echter een nieuw leger toejui
chen, indien dit belooft, overwinningen
te zullen behalen.
Nu werd algemeen aangenomen, dat
zelfs een nationalist als Hatoyama er zich
voorlopig wel voor zou wachten, 'n nieuw
militairisme te prediken. Een nieuwe be
wapening zou in de huidige malaise een
slecht onthaal vinden. Amerika heeft Ja
pan reeds moeten vermanen wat spoed
achter de herbewapening te zetten, ge
zien de situatie in het Verre Oosten. Maar
de regering Hatoyama aarzelt. Ze dient
ter dege rekening te houden met de ster
ke socialistische groeperingen, die tegen
herbewapening zijn. Inmiddels heeft de
premier zijn eerste vuurwerk voor her
bewapening afgestoken.
Hatoyama rekent er voorts zelf op, on
geveer twee jaar aan de macht te zul
len blijven. Als premier ziet hij de Ja
panse politiek als die van een vriend
schappelijke toenadering tot Sovjet-Rus
land en Rood China. Hij is er op uit.
afzetgebieden te vinden voor een industrie
die werkgelegenheid moet bieden aan de
massa van een volk van 88 millioen zie
len en de middelen dient te verschaf
fen om het nodige voedsel in te voeren.
Invoer in buitenlandse valuta zal nodig
zijn, aangezien het vruchtbare Formosa
verloren is gegaan. Hatoyama zal z'n
voornaamste verkiezingsbelofte moeten
vervullen: meer voedsel, bestrijding der
werkloosheid. Hiertoe werden reeds maat
regelen genomen als de grote agrarische
hervorming.
En ondertussen leeft het Japanse volk
een tweeslachtig leven. Vooral in de gro
te steden kleedt de massa zich Westers.
Zodra de gemiddelde ,man in the street"
echter zijn houten of halfpapieren woning
betreedt, wordt hij de Japanner van eeu
wen geleden. Oude zeden »n gewoonten
handhaven zich ongemeen sterk. Naast de
moderne bioscoop bloeien nog de oude
volkstheaters en menigmaal tooien de
vrouwen zich op feestdagen als in de
dagen van het van de rest van de wereld
afgesloten keizerrijk der vorige eeuw. En
de jeugd blijft hierin niet achter.
Daardoor bieden met name de grote
steden de zonderlingste contrasten. En
enkele van deze steden, b.v. Tokio, kun
nen worden toegevoegd in de rij der gro
te metropolen. Tokio telt niet minder dan
7.880.000 inwoners en de stad breidt zich
nog snel uit. Haar city is even druk als
die van Londen en New York en op tal
van punten zou men zich vooral des
avonds in een van deze steden kunnen
wanen door de felle lichtreclames en de
contouren der betonnen wolkenkrabers.
Tien jaren na de nederlaag vormt Ja
pan wederom een probleem voor de we
reld en speciaal voor het Westen, dat
eigenlijk al niet meer weet, aan welke
kant het staat. Terecht waarschuwde Fos
ter Dulles voor een Japan, dat in een
verbond met Rood China en Sovjet-Rus
land het Roergebied van Azië zou kun
nen worden. Het blijft een niet te looche^
nen feit, dat de Japanners, in tegenstel
ling met de meeste andere Aziatische
volkeren, nijvere lieden zijn met een gro
te technische begaafdheid en een leven
dige handelsgeest.
Indien Moskou Japan voor zijn karretje
zou kunnen spannen! Wel, de conclusie
ligt voor de hand.
Hirohito, de keizer, die van een god
een gewoon mens word.
Straathoek in het moderne Tokio. Een Amerikaanse M. P. regelt het
verkeer, samen met een Japanse verkeersagent.
In Amerika is 1955 door de economische deskundigen voorspeld als een zodat^iPtTen'1 pond pm-^èekVan"hiïcn.'
buitengewoon voorspoedig jaar. Ook in Engeland neemt men aan, datjMaar van die twCe pond kan hij nauwe
1955 heel gunstig zal zijn en de industrie een recordprestatie zal leveren
Men spreekt in de Verenigde Staten van .prosperity"? voorspoed, in Enge
land van een „boom", een sterke opleving der bedrijvigheid op elk gebied,
juist vawwege deze „boom" beginnen de Engelse arbeiders zic.h af te vra
gen, waarom de nieuwe voorspoed, na de barre oorlogse en na-oorlogse
jaren, zich zo weinig weerspiegelt in het welvaartspeil, waarop li ij leeft.
Al heeft Engeland record-exports, van zijn loon houdt hij in verband met
de hoge prijzen niets over, hij kan zich geen bijzondere dingen veroorloven,
zelfs zijn_ huisraad niet vernieuwen of aanvullen en dit, terwijl de Ame
rikaanse arbeider op een veel hogere levensstandaard kan bogen.
Juist omdat de twee Angelsaksische kamers, een badkamertje en een toilet.
Voor dit huis moeat Shepherd een we
kelijkse huur van 22 shilling 10 pence
opbrengen, of in, Nederlands geld, een
gulden of negentien.
Voor Engeland en ook voor Amerika
is dit een normale huur. Ten onzent zal
men er, ook na een eventuele nieuwe
huurverhoging, toch wel het hoofd over
schudden. Shepherd achtte het een rede
lijke huur, bijna honderd gulden in de
maand, maar te hoog voor zijn loon, dat
hij verdient. Er bestaat momenteel een
verschil van mening tussen zijn bond en
de werkgevers in zijn tak van industrie
over de vraag, of zijn beroep een ge
schoold kan worden genoemd. Wegens dit
landen zoveel gemeen hebben, gaat men
zich steeds meer in het merkwaardige
verschil verdiepen. Een Engels blad heeft
in verband hiermede een onderzoek in
gesteld naar de wijze, waarop een ge
middelde Engelse arbeider en een ge
middelde Amerikaanse leven. Het is we]
interessant, weer te geven, tot welke re
sultaten het kwam. Natuurlijk, er zijn
niet zoveel vergelijkingsmogelijkheden
met ons land. In het bijzonder niet wat
betreft de geldwaarde, waarom het hier
gaat en wel het Engelse pond. Toch is
de vergelijking, die het blad maakt, al
leszins belangwekkend, aangezien ze enig
idee geeft van de situatie, waarin de ge
middelde arbeider in Engeland en de
Verenigde Staten verkeert. Het is altijd geschil hebben de werkgevers geweigerd.
Interessant, iets te vernemen over de
huiselijke omstandigheden van mensen in
den vreemde, waarover we in het alge
meen weinig weten.
Wat de Engelse arbeider betreft, deze
vraagt zich steeds meer af, waarom de
„boom" hem niets oplevert. Hij krijgt
geen goedkoper voedsel, de prijzen van
kleding en andere behoeften dalen niet.
Letterlijk niets wordt goedkoper. Vandaar
dat hij met een zekere afgunst naar zijn
Amerikaanue collega kjjkt.
Een reporter van het Engelse blad toog
naar een constructie werker, wiens beroep
een zekere vakbekwaamheid vereist, of
schoon hij toch officieel niet tot de ge
schoolde arbeiders gerekend wordt, het
geen zijn loon flink ter neer drukt en
waaraan een zeker gevaar verbonden is,
omdat hij vaak in de open lucht op
in constructie zijnde bouwwerken moet
arbeiden, wier stalen geraamte hij in el
kaar zet. Dodelijke ongevallen komen
daarbij voor, vooral bij slecht weder. Dan
wordt er wel vaak gestopt, maar door
regen veroorzaakte gladheid of grote kou
de worden af en toe zo'n arbeider toch
wel noodlottig.
Kenneth Shepherd woont, in het Noord-
Engelse industriegebied en de construc-
tiewerkplaatsen maken er een goede tijd
mede. Hij is zeven en twintig, vader van
twee kinderen en gelukkig getrouwd. Zijn
vrouw verwacht in Mei een baby. die
ze van harte zullen verwelkomen.
Shephen werd op zijn werk geïnterviewd
Hij was juist aangenomen voor de bouw,
van een grote machinehal. De reporte;
ging met hem mee naar huis. Het wa-
een vrij goed gebouwd, maar tamelijt
onaanzienlijk huis. Het bevatte inmiddel
beneden een zitkamer en een keuken, als
mede een kamer, die als woon- en eet
gelegenheid werd gebruikt. Achter het
huis bevond zich een van baksteen ge
bouwd washok. Boven waren drie slaap-
overuren toe te staan. Shepherd is dus
niet in staat, er iets extra's bij te ver
dienen. Hij krijgt een basisweekloon van
zeven pond veertien shillings. Indien hij
overuren kon maken, zou hi.i een basis-
loon van ongeveer Tien pond per week
halen
Het basisloon biedt na aftrek van de
gewone lasten slechts de mogelijkheid, de
meest noodzakelijke levensbehoeften aan
to schaffen, terwijl Shepherd en zijn
vrouw tevens de radio en het karpet in
de huiskamer er van kunnen afbetalen.
Aan dergelijke uitgaven gaat acht pond
per week weg
Aan ondergoed, schoolboeken voor de
kinderen, sigaretten, een glaasje bir af en
toe, speelgod voor de kinderen, etc. Dus
feitelijk komt hij nu niet toe en hij hoopt.
lijks nieuwe kleren kopen. Shepherds
vrouw heeft slechts één goede mantel,
de kinderen hebben één paar goede schoe
nen. Hun kleertjes zijn al te veel her
steld. In de zitkamer heeft het echtpaar
eenvoudig meubilair, maar niets te veel
en wat de slaapkamers betreft, daar staan
slechts bedden en enkele stoelen.
De Amerikaanse constructiewerker Ge
rard Place, lid van een vakbond, die be
hoort tot de American Federation of La
bor (A.F.L.) heeft eer. weekloon van drie
en vijftig pond, ofwel ruim vijfhonderd
gulden. Hij wordt goed betaald, doch er
zijn in de Verenigde Staten heel wat ar
beiders, die meer verdienen. Hij be
hoeft geen overwerk te maken, om er
iets bij te verdienen. Hij betaalt zijn huis
af, dat binnen afzienbare tijd zijn eigen
dom wordt. Het zal hem ip totaal veer
tig duizend gulden kosten, bevat een gro
te zit- en eetkamer, een kleine keuken,
waarin het gezin eet, behalve wanneer
er bezoek is en twee slaapkamers. Er is
een mogelijkheid, om het huis te vergro
ten. door de warande dicht te maken.
Het echtpaar, dat een dochtertje heeft
en spoedig een baby verwacht, beschikt
over een aparte kamer, waar de wan kan
worden gedaan en tevens over een ga
rage. Pace rijdt met zijn auto naar zijn
werk. Hij woont er meer dan zestig kilo
meter van verwijderd. Hij verlaat zijn
huis des morgen som half vijf en komt
's avonds om half zes thuisi. Ook zijn
auto heeft hij op afbetaling gekocht. Het
huis is goed gemeubileerd. Pace eet een
keer warm thuis en een keer warm bui
ten de deur, in het schaftuur. Boterham
men meenemen is er bij hem niet bij. Het
echtpaar heeft een televisietoestel en zit
behoorlijk in de kleren, terwijl de kamers
goed gestoffeerd zijn, de wanden aardig
versierd. Door zijn vakbond zijn Pace en.
zijn gezin tegen alle mogelijke eventuali-*
teiten verzekerd, wat hem niet zo heel
veel kost. Al het meubilair, de ijskast in
cluis, is afbetaald. Ze ontvangen 'a avonds
graag mensen. Zijn collega Shepherd in
Engeland en diens vrouw kunnen dit niet.
eenvoudig omdat ze er het geld niet voor
hebben.
Pace en tienduizenden Amerikaanse ar
beiders, aldus de slotaom van het Engelse
blad vertegenwoordigen een enorme
koopkracht, ook voor de industrie van
?k e}&en land- De gemiddelde Engelse
arbeider kan zich niets veroorloven, leeft
slechts. De Amerikaanse beschouwt zich.
terecht, als een burger van zijn land, de
,a's een '"J van een achterge
stelde klasse. En de Engelse arbeider
vraagt zich af. of hij niet, evenals de
Amerikaanse dit doet, door stakingen
moet trachten, zich een groter stuk van
de koek te veroveren, dan hem nu wordt
toegewezen.
K.H.
IN ALLE bedrijven en fabrieken van
Oostenrijk, waar jonge katholieke arbei
ders werkzaam zijn, wordt ook dit jaar
weer op Goede Vrijdag om drie uur
's middags een minuut stilte in acht ge-
nömen om de Kruisdood van Christus te
gedenken. De Oostenrijkse K.A.J. heeft
folders laten drukken en verspreiden,
waarin de jeugdige zowel als volwassen
arbeiders worden aangespoord allen een
minuut stilte in acht te nemen.
Uitstekend werk. En een heerlijk be
wijs van eerbied voor het stralendste
feit in de wereldhistorie.
BIJ DECREET van de Riten-Congre-
troonheilige van alle dienstmeisjes en
gatie is de H. Zita uitgeroepen tot pa-
huiskrachten.
De H. Zita werd in ISIS te Monsegrati
in Toscane geboren en stierf de 27ste
April 1272 te Lucques. Op 12-jarige leef
tijd trad zij in diëtist by familie Fatineïli
te Lucques, waar zij later, na de achting
en het vertrouwen van haar meerderen
gewonnen te hebben, de leiding van het
huishouden kreeg.
Heiligheid is aan geen stand of leef
tijd gebonden. Het komt slechts aan op
heldhaftige zelfverloochening.
„WANNEER het er om gaat de Kerk
te treffen zijn allen één, aldus de
„Osservatore Romano" in een artikel
„Tumult in Brussel". Zo zijn het b.v. ook
de communisten en Peron eens, wanneer
het er om 'gaat de Belgische Katholieken
te laken, en hebben de communisten met
de Belgische laicistische democraten een
eenheidsfront gevormd tegen de katho
lieken. Men moet er bovendien de nadruk
op leggen aldus genoemd orgaan
dat de liberalen steeds weer hun hou
ding bepalen tegen elke staatsleiding in,
waarbij men het echter als vanzelfspre
kend dient te beschouwendat de libe
ralen, bij wijze van uitzondering, op de
mocratisch-, opvoedkundig- en onder
wijsgebied vertegenwoordigers van de
staatsalmacht zijn.
Het oude spel in altijd nieuwe vormen.
Waakzaamheid blijft geboden. Houd de
slaap uit uw ogen.
DE BELGISCHE Katholieken protes
teren niet alleen tegen de verlaging van
de subsidies van staatszijde voor de vrije
scholen zo gaat de Osservatore Ro
mano" verder zij protesteren tegen
een veel weidser opgezet plan, waarvan
de subsidie^vermindering slechts een on
derdeel vormt. Het doel van het reeds
aan het parlement voorgelegde plan-
Collard en van de twee wetsontwerpen,
die men binnenkort nog mag verwach
ten, is immers op de duur de morele en
materiële suprematie van de staatsscho
len t.o.v. de vrije scholen vast te leggen.
De vrije scholen zouden door deze wetten
na verloop van tijd volkomen in de hoek
gedrukt worden".
Duidelijk of niet f Nogmaals we moe
ten op onze „que vive" blijven.
(DE KAMPIOENEN der apartheid of
de scheiding der rassen, trachten hun
ideeën af en toe voor te dragen alsof
men met ven kruistocht te doen heeft,
een heilige oorlog voor het behoud van
de Westerse beschaving. Maar die voor
dracht zal toch geen succes hebben",
schrijft „The Southern Cross", het enige
Katholieke weekblad in Zuid-Afrika. In
een hoofdartikel „De oude obsessie"
oefent het blad critiek uit op de wetge
ving der regering, die de vrijheid van de
niet-blanke bevolking aan banden legt.
De Kerk kan en moet zelfmoord wei
geren, al gebeurt het dan ook langs
'bureaucratische weg, heeft de bisschop
van Bloemfontein nog onlangs verklaard.
De opdracht alle vólken te onderwijzen
gold gisteren, maar ook vandaag.
MORGEN is het weer Zondag. Maar
denk behalve aan de wedstrijd Holland—
België ook aan Palmzondag en een offer
voor de nieuwe kerken. Allereerst ook
zorgen overeenkomstig Sint Paulus
vermaning in het epistel voor dezelfde
gezindheid als in Christus aanwezig
icas. Het evangelie brengt de historie
van die heerlijke intocht in Jerusalem.
Voor de rest een feestelijke Zondag met
het uit duizenden te herkennen gelaat
van iemand, die professional is in het
geestelijke leven.
Dit Amerikaanse arbeidersgezin (links) heeft een grote huiskamer en televisie.
De meubilering is naar eigen smaak gekozen. Het Engelse gezin (rechts) heeft
in een veel kleinere huiskamer als enig behoorlijk meubelstuk een ingebouwde
radio, voor de rest slechts enkele „eenheids-meubelen"geen televisie.
Zondag, Dinsdag, Woensdag en Vrijdag.
Op elk dezer dagen brengt net Mis-officie
het passieverhaal van een der evangelis
ten. Om toch de mens maar diep te laten
doordringen in dat ontzaglijke Kruisoffer,
gepaard met zo ontzettend veel lichame
lijke pijn, met zo vermorzelend zieleleed.
Lees in een officie de machtige en felle
tekening van Isaias:
Geen gedaante is aan Hem en geen
schoonheid. De Man van smarten, Die
weet wat lijden is. Wij hiel<l~n Hem voor
een melaatse, een door God geslagene
en vernederde. Hij werd verorijzeld om
onze misdaden. Door zijn striemen werden
wij genezen. Als een lam werd Hij ter
slachting geleid. Hij heeft Zich onder de
misdadigers laten rekenen.
Ecce lignum crucis. Ziehier het Kruis
hout, waardoor er vreugde kon komen in
weinigen volgen in de smaad van het
Kruis.
Toch liggen in het kruis het heil en het
leven, de beschutting voor de vijanden,
sterkte der ziel en de voltooiing der
heiligheid. Er is geen behoud voor de
ziel, geen hoop op het eeuwige leven,
tenzij in het Kruis.
Op het Kruis komt alles aan, er is een
voudig geen andere weg tea leven en tot
de ware inwendige vrede dan de weg van
het heilige Kruis. Maar draagt ge het
goedsmoeds, wederkerig zal het u dragen.
Tot die ware inwendige vrede moeten
we voor Pasen zien te komen.
Deze karwei zal voer de een betekenen
het versterken van verslapte voornemens,
voor de ander een algehele schoonmaak.
Durf, onder welke omstandigheden dan
ook. Maak Pasen 1955 nu eens tot een
heel de wereld. Die vreugde kunnen we echte mede-verrijzenis met de Christus.
waarderen. Maar dat Kruis Toch zullen
we het moeten opnemen en ons ver
loochenen. Wanneer we tenminste in ernst
Hem willen navolgen gelijk net Goddelijk
advies luidt.
Thomas a Kempis heeft echter al de op
merking gemaakt, dat er wel veel min
naars zijn van het hemels koninkrijk,
maar weinig dragers van het Kruis. Velen
zijn op vertroosting belust, doch weinigen
op kwelling. Allen verlangen zich te ver
heugen, weinigen willen iets .ijden. Velen
blijven tot aan het breken des broods,
weinigen tot het drinken van de lijdens
kelk. Velen vereren de wonderdaden,
Wat een vreugde zal dat alles geven èn
in de hemel èn mogelijk in onze om
geving.
Immers, gelijk pastoor Van Ars het eens
vastlegde, van een ziel waarin de H Geest
woont, gaat een welriekende geur uit
zoals die van de wijngaard, die in bloei
staat.
De H. Geest rust in een zuivere ziel
gelijk in een bed van rozen.
Wat een weelde, wat een aangrijpend
schouwspel van met genade geslaagd
menselijk pogen.
Talm niet, durf en zet door naar een
blanke Paas.
