met melk meer mans
Pasen met - en Pasen zonder eieren
"1
PAASKLOKKEN LUIDEN VOOR IEDEREEN
Voorjaarsparapluies
Mama
wordt opgevoed
Vrouwen
Niet ongezien errnee
de keukenkast in!
Huislioud-Praat
m
Mieke
Bij aanrijding met
hert gedood
>6^
ZATERDAG 9 APRIL 1955
PAGINA
Recept
door
BETTY KORTEKAAS-
DExN HAAN
IJit de oorlogsjaren
O orlogs-P aaseieren
Nagemaakte spiegeleieren
THEDA BARA
OVERLEDEN
BES" PETROLEUMGASKACHEL
LET OP DE NAAM „BES
ROMAN VAN LO WILSDORF
XÏJÏ l«h,„A
T fbiiS-rBeToo7rfTgde er aar
zelend bij - ik geloof dat zij veel van mij
He n^ng,iras haar dat ingeval
(Advertentie)
(Ad vertenue)
Vrouwen hebben vaak moeilijke en
pijnlijke tijden. Zg kunnen deze aan
merkelijk verlichten, Ja die pijnen doen
verdwgnen door het gebruik van Tog al,
de grote pgnverdrijver. Togai ls on
schadelijk voor hart, nieren en maag
Bij apoth. en drogist f 0.95, f 2.40 en f 8.88
Publieotia N«dcrtond» Zuivelbuyou, 'i Grovnhog»
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Wij, Nederlanders, zijn maar slechte
eierklanten, ook al is voor deze dagen
dan een deel van onze folklore opge
bouwd o mhet paasei. In 1953 gebruik
ten wij per persoon gemiddeld 136
eieren en wanneer wij er nog eens veer
tig bij zouden doen, zou dat door de gro
te mannen uit de eierhandel reeds als
een ideaal worden begroet. De Duitser
eet nog enkple eitjes minder, maar neem
nu ook eens de Amerikaan, die met niet
minder dan ruim vierhonderd eitjes per
jaar genoegen neemt. Niet zonder reden
wordt daar het ei in publicaties van het
departement van Landbouw dan ook als
Mother's litte help in the kitchen, als
moeder's keukenhulpje, bejubeld.
Het is een geweldig brok gezondheid
dat daar vanuit de keuken wordt gedis
tribueerd. Proteïne, zoveel dat we met
twee eieren het vleesrantsoen voor een
dag benaderen, maar ook mineralen, die
ons bloed zuiver houden en ons beender-
stelsel stevig en niet te vergeten een heel
stuk van het vitamine-alfabet. Eieren zijn
een weldaad voor ons zenuwstelsel en zij
beschermen ook tegen rachitis. Zij doen
dienst als schoonheidsmiddel bij gelaats-
en hoofdmassage. En in de keuken zijn zij
niet alleen de hulpmiddelen voor binden,
kleuren garneren, maar met wat
eieren als basis kan ons van daaruit zelfs
een compleet feestdiner worden voorge
toverd: het bijbehorende glaasje advo
caat incluis.
In een boekje met voortreffelijke eier-
recepten (waarnaar de vraag naar voren
kwam in een door de Huishoudraad ge
houden enquête) bezorgde het Bedrijf
schap voor Pluimvee en Eieren ons trou
wens ook een croquetten-recept waaraan
geen flintertje vlees of vis te pas komt.
Ingrediënten. 4 eieren, 2 dl, melk of
bouillon van vlees of bouillonblokje, 25
gr, bloem, 25 gr. boter of margarine,
peterselie, zout, 1 kleine ui, peper, aroma,
nootmuscaat.
Met simpelweg vragen omMAIZENA
DURYEA bent V er niet. Soms niet.
Want het kan gebeuren dat U
dan met iets anders thuis komt,
dwars tegen Uw wensen in. En dan
liggen teleurstellingen op de loer.
Want 't welslagen van Uw maaltijd
valt of staat met 't bindmiddel dat
U voor Uw groenten, soepen en
sausen gebruikt. Neem daarom nooit
met minder genoegen. MAÏZENA
DURYEA moet het zijn. U moet
echter niet alleen DURYEA vragen,
maar ook toezien dat U 't krijgt.
Enwaarom zoudt U met
minder tevreden zijn t
Bereiding: eieren hard koken en pellen.
Boter of margarine smelten en hierin de
zeer fijn gehakte ui licht fruiten. Bloem
toevoegen en bij kleine scheutjes tegelijk,
al roerend, het vocht. De saus even la
ten doorkoken en op smaak afmaken met
zout, peper, nootmuscaat en aroma. Eie
ren in stukken snijden en met de fijnge
sneden peterselie door de saus mengen.
Koud laten worden op een natgemaakt
bord. Met twee lepels croquetten vor
men .paneren en vervolgens goudbruin
bakken in dampend heet frituurvet
Het is maar een van de vele voorbeel
den, die duidelijk maken, dat er met
eieren in huis nog iets meer is te be
reiken dan het povere aantal variaties,
dat in de meeste huishoudingen met ge
kookte en gebakken eieren wordt nage
streefd.
Wij, Nederlanders, zijn maar slechte
eierklanten - zo schreef ik in het begin.
Dit neemt niet weg, dat velen van ons
een extra eitje verdienen in de pluimvee-
bedrijven en in de broederijen, waar jaar
lijks alleen al ruim 50 millioen eieren
worden uitgebroed, met de handel en
de export en zelfs in de verpakkingsin
dustrie, die jaarlijks een kleine 5 mil-
lioen kisten en dozen moet leveren om
dat kleine product veilig te verzenden.
Maar pas toen er helemaal geen eieren
meer waren, - hebben wij ze het meest
gewaardeerd en in mijn receptenarchief-
je bewaar ik nog altijd de mogelijkheden
waarmee wij op een paastafel in de oor
logsjaren toch de suggestie van de tra
ditionele paaseieren wisten te geven. Als
curiosum geef ik er hieronder twee. Met
hun kleursels en gelatine met de essen
ces en de zoetstoffen mogen zij ons te
genwoordige gebrek aan fantasie verge
ven wanneer wij morgen weer kiezen tus
sen hardgekookte (gekleurde eieren en
het gespetter van de ham-and-eggs.
1 1. taptemelk, 25 g. gelatine, 75 gr.
suiker of zoetmakend middel, essence van
rum of gember.
Breng de melk aan de kook en roer er
de gesmolten gelatine door met de sui
ker (zoetstof) en de essence. Eierdopjes
vullen met de enigszins bekoelde massa;
24 uur stijf laten worden. Dompel ze dan
even in kokend water en stulp ze om op
een schoteltje, waarvan de bodem wordt
bedekt met citroenvla.
Men kan een gedeelte van de eieren
kleuren door de puddingmassa in twee
helften te verdelen en bij de ene helft wat
onschadelijk rood kleursel te voegen. Ook
kan met lichtbruine eieren maken met be
hulp van wat koffie-extract, taptemelk,
gelatine en zoetmakend middel.
250 gr. bloem, 3 dl. taptemelk, en pak
panco en iets zoetstof, kunsteiwit, appel-
sinaasappeljam.
Maak een pannekoekbeslag én bak de
koekjes in een klein spiegeleipannetje met
zeer weinig boter. Laat de koekjes op
een schotel koud worden en bestrijk ze
met goed geklopt namaak-eiwit of albumo-
na. Leg in het midden op het eiwit, ter
grootte van een gulden, een eetlepel vol
sinaasappeljam.
Uit Los Angeles wordt gemeld, dat
Theda Bara, de ster uit de tijd van de
stomme film, op 65-jarige leeftijd is
overleden.
Miss Bara, in het dagelijkse leven de
vrouw van de filmregisseur Charles
Brabin, heeft de laatste achttien maanden
verschillende operaties ondergaan.
Thcda Bara. de eerste van de film-
vamps", was de personificatie van de
vrouwelijke verdorvenheid in de tijd van
Amerika's drooglegging. Zij trad op in
films met veel betekenende titels als
„Serpent of the Nile", „The Vampire",
..The Tiger Woman" en „Carmen".
Deze vrouw, die in veertig films speel
de. was buitengewoon verlegen. De meeste
liefdesscènes, waarin zij optrad, moesten
achter speciale schermen worden ge
speeld, waarbij alleen de cameraman en
de regisseur tegenwoordig mochten zijn
Columbia Pictures had het plan om een
film te maken over het leven van Theda
Bara met haar zelf als „technisch advi.
seur". De titel van deze film zou gelijk
zijn aan die van haar eerste film: ,,A Fooi
there was".
'n Reeks voorjaarsparapluies met zijden,
vilten of leren hoezen. De meest rechtse
is tevens voorzien van een schouderband.
Wat lijkt het allemaal lang geleden,
dat de kinderen blij waren met een
paasnetje vol kleurige eitjes of zo'n
grote paashaas van chocolade met
een prachtige rode strik om zijn hals.
Nu nemen zij zelf het initiatief wel in
handen, zijn op de club druk in de
weer met karton en lijmpot en ge
kleurd papier en zullen ook zelf de eie
ren wel kleuren van het jaar.
Een beetje ongelukkig kijk je naar
hun vader, maar die verzekert je
met een olijk knipoogje, dat hij erg
benieuwd is, want het moet toch wel
heel erg mooi zijn, wil hij dat toege
ven..! De dochters bengelen gelijk aar)
zijn nek en beweren, dat hij mij voor
trekt! Tja, kleine meisjes worden
groot, dat gaat zo ongemerkt. En och,
in de Goede Week heeft dat toch weer
haar voordelen, want nu kan je dit
alles intens mee beleven, terwijl dat
vroeger niet ging, omdat die zelfde
meisjes je aan huis bonden.
Als kind wist ik maar nooit, wat of
het fijnste feest was, Kerstmis of
Pasen.. Met Kerstmis verloor je je
hart aan dat hulpeloze kindje in de
kribbe, met Pasen was het na die lan
ge lijdensweg dat feestelijke gevoel
van Zijn verrijzenis. Dan luisterde je
met heel je hart naar die beierende
klokken en je wist, dat alles nu goed
was
Na al die jaren weet ik nu wei zeker,
dat Pasen de mooiste feestdag is.
Want in de Goede Week houden we de
jaarlijkse schoonmaak in eigen hart.
Als wij de Kruisweg bidden en de Sta-
bat Mater meezingen, dan houden wij
die kleine vertrouwelijke gesprekjes
met de Man van Smarten en weten
ons geborgen. Dan bidden wij voor
hen, die zich van Hem afgewend heb
ben. Meestal is het wel een extra
gebedje voor een heel goede bekende,
die een groot verdriet te dragen kreeg
en dat niet verwerken kon. Niet ieder
een immers heeft de kracht om te blij
ven bidden, óók, wanneer O.L. Heer
een offer van ons vraagt? Soms zijn
daar maanden voor nodig, om hen tot
Hem terug te brengen en wij, wij we
ten alleen, dat ons gebed hiertoe hel
pen kan.
Men kan een vriendschap verliezen
in het le^en en daar machteloos tegen
over staan, maar die vriendschap zul
len wij toch nooit vergeten, omdat zij
ons eens zoveel vreugde schonk. „Af
scheid nemen is een klein beetje ster
ven", zegt de vertaling van een be
kend gezegde. Ik zou eraan toe kun
nen voegen; óók, als je een goede
vriendschap verliest..
Moge de Paasklokken straks allen,
die eenzaam en verlaten zijn, terug
voeren tot Hem, die enkel liefde is..
Doordat een hert plotseling de rijweg
overstak is de 23-jarige marechaussee eer
ste klas O. van Zeumeren van de Brigade
Deelen der Koninklijke Marechaussee in
de nacht van Donderdag op Vrijdag met
zijn motor op de Apeldoornseweg onder
Teriet komen te vallen. Enkele uren daar
na is hij in het militair hospitaal te Arn
hem, waarheen hij in bewusteloze toe
stand vervoerd, overleden. Van Z. was on
gehuwd. Ook het hert werd ten gevolge
van de aanrijding gedood.
zuinig-reukloos-ongevaarüjk
ZUTPH E N-AMSTERDAM-ROTTE RDAM
Om werkelijk smaakvol
te zijn moet het dames
toilet hoe langer hoe
meer een harmonisch ge
heel vormen. Bjj de pas
teltinten, die de couture
dit seizoen brengt, mogen
de accessoires vooral niet
in het oog springen. Dit
geldt ook voor de para-
pluies. Nooit zagen we
zoveel zachte kleuren bij
presentatie van de Fran
se voorjaarsparapluies.
Zacht rose en zacht
blauw zijn wel de tinten
waar de meeste fabrikan
ten een voorkeur voor to
nen.
Hoewel de verleiding
groot moet zg'n geweest,
spreken deze niet meer
van „en-cas" maar van
„voorjaarsparapluies",
omdat ze begrepen heb
ben, dat het pobliek Het
woord .,en cas" uit de tijd
vindt.
De ragdunne, lange pa-
rapluies, al nemen ze nog
de voornaamste plaats in,
krijgen toch een duchtige
concurrentie door de op
vouwbare parapluie en
door de demi-Chamber-
lain. Dit laatste model,
dat sinds enkele jaren
slechts sporadisch te vin
den was. is thans in tal
van verschillende kleuren
voorhanden en 't gebruik
van de opvouwbare para-
pluies breidt zich steeds
uit. Het duurt echter een
tijd voordat men vlug en
handig met dit model
overweg kan. Wie er de
eerste keren mee uitgaat
doet goed geen nieuwe
hoed op te zetten, want
al regent het bakstenen,
meestal ontbreekt in het
begin de moed om het ge
valletje uit de plooien te
halen en op te zetten.
Maar eenmaal er aan ge
wend wil men geen an
dere meer.
■Nu dit parapluitje zo in
de smaak valt, trachten
de fabrikanten er ver
schillende modellen in te
maken. Voor het eerst
zijn de knoppen heel ver
schillend en voor de hoe
zen neemt men niet uit
sluitend meer leer of si-
milileer maar een soort
van vilt, dat lichter is.
Het bezwaar dat deze Pa~
rapluies betrekkelijk
zwaar zijn hebben de fa
brikanten tot nu toe nog
niet kunnen verhelpen.
De parapluies worden
zowel met echte zijde of
nylon maar vooral met
Rhodia overtrokken. Be
halve grijs en beige wor
den nu als gedekte tinten
ook veel brons of grijs
groen genomen. Al deze
tinten staan bij alle toi
letten wat van rose. geel.
zachtblauw en wit niet
gezegd kan worden. Die
kleuren vinden we trou
wens haast uitsluitend te
rug bij de elegante, dun
ne parapluies. die alleen
bij een geklede tailleur of
mantel te dragen zijn.
Dikwijls gaat de kleur
nog van licht in donker
over. Nieuwer zijn de
kleine satijnen figuurtjes
in relief geweven op dof
taffetas.
Dit voorjaar is meer
werk gemaakt van de
kleur der parapluie dan
van destok. Deze zijn
eenvoudiger en trekken
minder de aandacht.
Hoorn en parelmoer,
schelpen en gekleurde
stenen worden nog altijd
gebruikt voor zeer gekle
de modellen, maar veel
stokken zijn van gesne
den hout of van leer, ook
wel van gelakt riet. De
vergulde stokken, die
dikwijls iets agressiefs
hadden, zijn stemmiger,
dikwijls is alleen de knop
verguld en de stok zwart
gelakt.
Hoewel kunstbloemen
in de regel op een slechte
smaak duiden zijn de pa
rapluies waar op het eind
van de stok velabouquet-
jes van minuscuul kleine
veldbloemen zijn beves
tigd. aardig.
De parapluies werden
ons getoond in een tuin,
die voor die gelegenheid
in een tentoonstellings
zaal was ingericht. Tus
sen het groene gazon en
de bloeiende vruchtbo
men leken de voorjaars
parapluies op parasols en
en-cas, ook al zjjn die
die woorden in onbruik
geraakt; aan kletterende
regen deden ze beslist
niet denken!
DINY K.—W.
Geautoriseerde vertaling door F. van Velsen
(15)
Wil je mij „Mucki" noemen, mijn
kindernaam? vroeg haar verloofde, toen
zij na tafel in de rookkamer bij elkaar
zaten. In mijn tijd was „Mucki" even al
gemeen in de mode als nu „Bob" en
„Rolf". Alleen klinkt „Mucki" veel aardi
ger, vind je niet?
En Oliva glimlachte ontroerd en noem
de hem Mucki. Ook met Lize werd het
nu „jij en jou" en de oude dame kuste
haar zo hartelijk, dat Oliva de druk van
het kunstgebit op haar wang voelde.
Lize's prachtige staalblauwe ogen straal
den van onverholen zusterlijke genegen
heid voor haar toekomstige schoonzuster.
Op die wijze kwam Oliva niet tot be
zinning en dat was goed.
Het was een heerlijke, zonnige dag en
zij voeren met hun drieën naar het eiland
je Marguerite. De prins bezat een grote
motorboot en de heerlijke omgeving, het
luxueus ingerichte vaartuig en de opge
wekte stemming maakten dit tochtje tot
een waar genot.
Je krijgt van mij een jacht en het
zal jouw naam voeren, zei de prins. Die
dingen zijn tegenwoordig zó geperfection-
neerd men voelt er zich evenzeer op
zijn gemak als in zijn eigen huis
Oliva, die levenslang degelijke, sobere
welstand was gewend geweest, had er
geen flauw vermoeden van, welke afwis
selingen een leven van luxe kon bieden.
Hier echter kwam haar enigszins passief
karakter haar te hulp en ze kon zich
spoedig in deze nieuwe verhoudingen
schikken.
Van een officieel verlovingsfeest zagen
zij af, maar de bruiloft zou zo spoedig
mogeliik plaats hebben.
Eindelijk zal ik dan eens naar mijn
eigen zin kunnen leven, zei Lize lachend.
Tot nu toe moest ik altijd doen. wat
Mucki wilde. Dat is nu echter uit.
Voortaan zal je vrouw met je grillen re
kening moeten houden.
Oliva glimlachte de oude heer vriende
lijk toe.
Ik ben er niet bang voor, verzekerde
zij met overtuiging. En dat was zij ooi-
werkelijk niet. Krampachtig spande zij
zich in om aan niets anders te denken,
dan aan het tegenwoordige.
Toen zij die dag in gezelschap van het
prinselijk paar weer naar Nizza reed,
droeg zij aan haar linkerhand de verlo
vingsring. die de prins voor baar had uit
gekozen. Een fantastisch kostbare briljant,
waarvan Oliva de werkelijke waarde niet
vermocht te taxeren, doch die haar wel
deed vermoeden, dat het kleinood niet
licht zijn gelijke zou vinden.
Zij had als enig sieraad steeds een
platte smaragd gedragen, waaraan zij als
familie-erfstuk zeer veel waarde hechtte.
Nu nam zij die ring van haar vinger
en bood het familiestuk met verlegen ge
baar aan haar verloofde.
Hij nam hand en ring tegelijk, kuste
eerst de hand en drukte dan de ring aan
zijn lippen
De hoogste waarde heeft deze ring
voor mij, omdat jij hem hebt gedragen,
Oliva, zei hij op bijna plechtige toon.
Toen Oliva deze avond naar haar ka
mer was gegaan, keek zij peinzend over
het wijde, bleek-glanzende water en
vouwde haar handen. „God, bad zij, al
zal ik zelf geen geluk kennen, geef mij
dan toch de kracht, geluk te brengen!"
Dat was de tweede dag van Oliva's ver
loving.
HOOFDSTUK XIV.
Sedert de laatste gebeurtenissen was
een week verstreken. Ditmaal was het
Robert Ellegarde, die met een sensatie-
bericht voor de dag kwam. Het was nog
pas negen uur in de morgen, toen Virgi-
lius Pretorius onzacht door de telefoon
uit zijn slaap werd gewekt. Hij was laat
thuis gekomen, want hij had met Weense
vrienden in zijn club gekaart, hetgeen zeer
zelden gebeurde. Zijn gedachten en over
peinzingen hielden zich onophoudelijk met
de brief van Oliva bezig.
Zij die zo besluiteloos was en zo terug
houdend van aard, zou zij, om zo te zeg
gen vandaag op morgen tot zo'n gewich
tige stap besluiten? Zou een hartstochte
lijke liefde zich van haar hebben meester
gemaakt en zo'n omkeer bij haar bewerkt
hebben? Virgilius was geen psycholoog
en zeker geen zo grondig vrouwenkenner,
dat hij tot in de fijnste roerselen van een
grillige vrouwenziel zou kunnen doordrin
gen. Maar zi.in gezond mensenverstand
zei hem, dat dit overhaaste besluit meer
had van een wanhoopsdaad, dan van iets
anders. En daarmede kwam hij zeer dicht
bii de waarheid. Maar hij spande tever
geefs zijn hersens in. om de oorzaak te
achterhalen. Hij sprak er ook met Bella
over en zij moest hem gelijk geven. Zij
wist zelf niet, wat ze er van denken moest.
En het duurde twee volle dagen, alvorens
het antwoord van Bella naar Nizza op de
post werd bezorgd.
Virgilius had haar bij het opstellen van
de brief aan haar mama geholpen, want
Bella was nog steeds niet geheel in even
wicht. Maar zij had er toch kans toe ge
zien, het eerste gedeelte van haar moeders
brief, dat haarzelf betrof, voor haar Rob-
by geheim te houden.
Ellegarde, die steeds zoveel zakelijke
aangelegenheden aan het hoofd had, vond
in de korte uren van samenzijn met Bella
een heerlijke afleiding van zijn beroeps-
zorgen. En Bella vatte het nu reeds als
een plicht op. die korte vrije uren niet te
vergallen.
Anders stond het met Virgilius. Hij voel
de telkens neiging om met Bella over die
geheimzinnige zaak te spreken en ze van
alle zijden te belichten. Maar er bleef hun
tenslotte niets over dan wachten, tot Oli
va's antwoord op de vele vragen van Bei-
Ia kwam. Aan het slot van haar brief had
Bella geschreven: „Robert zal u, met uw
goedvinden, ook schrijven en u bedanken,
dat u zo lief uw toestemming voor onze
verloving heeft gegeven
Het was nu pas de tweede dag nadat
de brief naar Nizza was verzonden. En
nu luidde, zoals bovenvermeld Ellegarde
de brandklok bij Virgilius Pretorius. Zeer
slecht geluimd en half slaapdronken riep
Virgilius door de telefoon: „Hallo!"
Met Robert, klonk het vrij opgewon
den. Ik zit zo juist bij mijn ontbijt niet
moeder de krant te lezen. Wij zijn geabon
neerd op de „Morning Post", die Engelse
krant, je weet wel, waarin alle familie
berichten uit de grote wereld vermeld
worden. En nu leest mijn moeder daar
juist onder de sensationele verlovingen 'n
naam, die precies overeenstemt met die
van mijn aanstaande schoonmoeder.
Een onsamenhangend geluid, bijna een
schreeuw, klonk aan de andere kant, alvo
rens Pretorius haastig antwoordde:
Lees mij dat bericht eens voor, als
je wilt!
En na enige seconden klonk de stem van
Ellegarde in Virgilius' oor: Uit Nizza
komt het bericht dat zijne hoogheid prins
Xilo die onder het incognito van een graaf.
Froheim te Cannes vertoeft, zich heeft
verloofd met mevrouw Oliva von Belamy,
geboren gravin Weiten. De huwelijks
plechtigheid zal spoedig plaats hebben.
Vergissing onmogelijk, wat betreft de
naam, ik bedoelde de schrijfwijze? infor
meerde Pretorius hees.
Ellegarde, die enig vermoeden had. hoe
deze mededeling aan de andere kant van
de draad zou ontvangen worden, ontkende
absoluut. Ik wilde eerst ook aan een
toeval geloven, maar aangezien mevrouw
in Nizza is
Enige seconden bleef het stil. Dan zei
Pretorius met moeite: Het zal wel juist
zijn, dit bericht. Wij ik, ik was wel op
de hoogte van een voornemen.... alleen
wist ik niet, wie de gelukkige is....
Bitter en enigszins schamper klonk het.
En aan de andere kant van de draad knik
te Ellegarde zijn moeder veelbetekenend
toe.
Vervolgens maakten de twee mannen de
afspraak, dat Ellegarde met de bewuste
krant in een bepaald café zou komen.
Lang nadat het gesprek was geëindigd,
zat Virgilius nog steeds op de rand van
zijn bed met de hoorn in zijn hand. Met
afwezige blik staarde hij naar het ding,
alsof het hem de oplossing van het raad
sel kon verschaffen.
Oliva had zich met prins Xilo, de oude
viveur verloofd!
Plotseling scheen Pretorius een idee te
krijgen, dat als een nietig straaltje hoop
zijn geest verlichtte. Had hij niet van het-
eerste begin af als 't ware gevoeld, dat
Oliva onder een of andere invloed had
gehandeld? Was het denkbaar, dat zij zo
eerzuchig was en de hand van de prins
aannam om het kroontje te kunnen dra
gen? Was dat van haar te verwachten?
Neen dat was niets voor haar! Maar het
was mogelijk, dat zij wilde tonen dat er
een man was, die veel hoger stond dan
sommige anderen en toch zijn keuze op
Oliva von Belamy had laten vallen....
Ais geëlectriseerd sprong hij op. waar
door hij zo'n ruk aan het snoer van de
microfoon gaf, dat tafeltelefoon en hoorn
met hels lawaai op de grond smakten.
Deze slag bracht Pretorius tot bezin
ning.
George! riep hij luidkeels. George,
de koffers, ik ga op reis!
Zijn huisknecht vloog de kamer in en
keek verrast zijn meester aan. Pretorius
stond in zijn pyama op het tapijt, riep
hem in plaats van te bellen en sprak over
koffers en op reis "gaan, terwijl scheerwa
ter toch veel nodiger was geweest! George
die tientallen jaren in de huize Pretorius
had gediend, was op zijn manier 'n droog
komiek en vroeg zonder een spier op zijn
rood gelaat te vertrekken, of hij eerst kof
fers moest pakken, of mijnheer bij zijn
toilet helpen en of hij zo vrij mocht zijn,
het telefoontoestel ohder het bed vandaan
te halen.
Deze droge zakelijke opsomming deed
Pretorius in lachen uitbarsten.
Hij herinnerde zich nu plotseling, dat hij
verplicht was. het bericht aan Bella over
te brengen en begreep nu ook, dat hij
maar niet zo op stei en sprong binnen eèn
uur in een buitenlandse trein kon gaan
zitten. Dat eiste enige voorbereiding. 3p
gemoedelijke toon zei hij: „Eerst wil ik
mij aankleden en als ik weg ben. kan jg
mijn koffers pakken."
Wat en waarheen? informeerde Geor
ge. Reist mijnheer naar 't Noorden of
naar 't Zuiden, of.
Naar Nizza en vraag nu niets meer.
Spullen voor ongeveer een week, dat is
alles.
Een uur later zat Virgilius met Ellegar
de in het afgesproken restaurant.
Ellegarde was inderdaad zeer verbaasd,
dat de ander zo kalm, ja zelfs zo opge
ruimd was. Hij had de bewuste krant mee
gebracht, die hij 'nu aan Virgilius ter hand
stelde. Met aandacht bestuurde hij het
korte, veelzeggende bericht.
Mag ik die krant houden? vroeg hij.
Ik zou graag aan Bella willen laten
zien.
Bella zie ik eerder dan jij. Maar als
je mee wilt gaan naar de schouwburg,
dan kunnen wij het geval op mijn privé
kantoor samen bespreken. Hij keek op zijn
horloge.
Bella zal er nu trouwens al zijn.
Nu herinnerde Pretorius zich, dat Bella
hem gisteren had verteld, dat zij deze
morgen repetitie had.
Toen Bella het bericht in de „Morning
Post" had gelezen, keek zij verlegen van
de een naar de ander. Niet-begrijpend
schudde zij haar hoofd.
Je bent er tamelijk bedaard onder,
vind ik, zei ze tegen Pretorius.
Ik vertrek morgen, hoogstens over
morgen naar Nizza, was het antwoord.
Vragend staarde zij hem aan. Nu wil
je op reis gaan, hé? Toen ik je die raad
gaf, heb je je er niet aan willen storen
en nu, n"u er niets meer aan te verande
ren valt wat wil je daar nu nog uitrich
ten?
Feliciteren! was het laconieke ant
woord en ei- verscheen een flauw glim
lachje op het knappe mannengelaat, dat
gedurende de laatste weken merkbaar
was vermagerd.
En zonder op Bella's vragende blik ver
der te letten, verklaarde hij: Ik geloof,
dat iij nu ook we) kunt opbiechten, beste
meid.... ik bedoel, dat je nu de achter
gehouden brief van je mama eindelijk
wel eens aan je Robby mag voorlezen,...
Ik moet mij echter bij het geachte gezel
schap verontschuldigen, want ik heb nog
heel wat voor mijn reis In orde te maken.
Nog voor de anderen iets in het midden
hadden kunnen brengen, was hij. schijn
baar in de beste stemming, verdwenen.
Hoofdschuddend keek Bella naar Ellegar
de: Wat is Virgilius plotseling veran
derd! Je zou denken, dat hij, zoals de za
ken nu staan, helemaal in de put moest
zitten en toch schijnt hij in de beste
stemming; ik snap er niets van!
Zeg, kleine rakker, wat heb jij me
op te biechten, herinnerde hij haar. Dat
zou ik graag eens willen weten. Wat
heeft mijn hartediefje voor mij verborgen
gehouden?
Niemand zal het hem kwalijk nemen,
dat zijn eigen aangelegenheden hem meer
interesseerden dan die van Pretorius,
want op zichzelf beschouwd, kon je het
onmogelijk een ongeluk noemen, als je
schoonmoeder met een prins ging trou
wen.
Schouderophalend stemde Bella met zijn
zienswijze in, want ook zij kon aan deze
zaak niets veranderen, Het verlooide
paartje zat nu dicht bij elkaar en Bella
biechtte eerlijk op.
Zij bekende, dat zij destijds, toen dat
jnooie kiekje van hun drieën naar Niz
".a moest verzonden worden, de verzoe
king niet had kunnen weerstaan, kort en
bondig haar verloving bekend te maken,
wat er ook van komen zou. Dan verhaal
de zij, hoe onmiddellijk de moederlijke
zegen, zij het dan bijna in telegramstijl,
was gevolgd.
En ik schreef mama dat jij haar
heel officieel zou bedanken en dat
moet je ook doen. Ik was toch al van
plan geweest, je vandaag alles te vertel
len, omdat je die brief toóh moet schrij
ven, snap je?
Ellegarde had aandachtig toegeluisterd
Met gefronst gelaat zat hij peinzend eni
ge ogenblikken voor zich uit te staren
Dus jij hebt je mama onze verloving
bekend gemaakt en zij heeft behalve
haar zegen ook haar voornemen te ken
nen gegeven, zich eveneens te verloven?
Niet alledaags, maar toch ook niet zo
verschrikkelijk sensationeel. Waarom zou
zij niet trouwen? Zij is er jong en mooi
genoeg voor, nietwaar? En zij doet im
mers, zoals men dat noemt, de beste par
tij van jullie twee.
Robby!
Nu, is het niet zo? Natuurlijk is het
mij liever, dat jij die oude heer niet tot
man krijgt, want dat zou complicaties
met mij tengevolge hebben, lachte Elle
garde, ik had je niet laten lopen! Alleen
kan ik maar niet begrijpen, wat Virgili
us nu in Nizza wil doen aangezien hij
zijn kans voor goed heeft laten voorbij
gaan.
Ja, dat snap ik ook niet, viel Bella
hem bij. Toen ik hem aanraadde haar na
te reizen, wilde.hij niet en nu..
Dingen die je verliest, waardeer je
het meest, zei Ellegarde peinzend, mis
schien is het dat.
Virgilius is niet oppervlakkig, zijn
liefde voor mama dateert reeds uit zijn
jeugd. Maar zij begrepen elkaar niet;
daarom zweeg hij...
Z, zweeg hij daarom? En nu zij zich
met een ander wil troosten, nu begrijpt
hij haar plotseling? Dat gaat boven men
verstand. Zij is dezelfde gebleven, die zij
was!
Bella schudde ontkennend haar hoofd.
Dat zou je niet zeggen, als je haar vroe
ger had gekend. Zij is niet meer te her
kennen. Je zoudt het vermoedelijk niet
willen geloven als ik je zeg, dat zij thuis
altijd de kleren van haar moeder droeg
en
Zouden Virgilius dan pas de ogen
zijn opengegaan door haar veranderd toi
let en toen iemand anders haar wegkaap
te? Kan ik me niet voorstellen. Hij maakt
toch niet de indruk van 'n idioot, was zijn
antwoord. Neen, ik kan niet zeggen, dat
ik het goed begrijp, in ieder geval moe
ten die dingen met iets anders verband
houden en geef mij maar gauw ene
kus of verscheidene en dan moeten
wij aan het werk schat!
HOOFDSTUK XV
Zijne hoogheid slenterde met Oliva over
het Massenaplein, langs avenue's en bou
levards en bereikte de Place Mac Mahon,
de bloemenmarkt. Onderweg hadden zij
veel mooie etalages bewonderd en prins
Mucki wilde elke zaak binnengaan, om
Oliva toch maar te laten kopen, onver
schillig wat het was. Telkens moest zij
hem glimlachend van zijn welgemeend
voornemen terughouden
In platte rieten mandjes en grote va
zen geschikt, schitterden overal bloemen
en versrpeidden hun heerlijke geur als in
een sprookjesland.
Beladen met viooltjes en vozen, kwam
Oliva in het hotel terug. De piccolo vloog
direct op haar toe en bracht de bloemen
naar boven. Slechts een zacht rose rozen
knop zocht zij er uit en toen zij enige
ogenblikken later met haar verloofde al
leen was, stak zij de bloem in het knoops
gat van zijn parelgrijze demi.
Deze attentie verschafte hem een kin
derlijk genoegen en hij vatte haar hand,
die hij dankbaar aan zijn lippen bracht
Daarna keerden zij naar de Promenade
terug, waar zij in de heerlijke zonneschijn
op rieten stoelen plaats namen. Het bleek
dat Oliva plotseling zeer populair was ge
worden, want zij werd door de talrijke
wandelaars voortdurend met bewonderen-
'de blikken nagestaard. Door haar bijziend
heid merkte zij het niet, doch zijne hoog
heid straalde van trots en verliefdheid.
Plotseling werd zijn aandacht door iets
getrokken. Ah! wat is dat? Kijk, daar is
Lord Mackenzie! Hij stond op, toen een
zeer voornaam uitziend heer hem nader
de. Er volgde een bijzonder hartelijke be
groeting en dan bracht hij zijn vriend bij
Oliva.
Sta mij toe, liefste Oliva, dat ik ]e
mijn vriend Lord Mackenzie, voorstel
mijn verloofde!
De ongehuichelde verrassing van de
Engelsman verschafte de oude heer een
heimelijk genoegen. Hij maakte er de ge
volgtrekking uit, dat zijn vriend met zijn
jacht hier lag en zoeven pas van boord
was gekomen.
Het drietal zocht nu een geschikt plaats
je, waar zij een verfrissing gebruikten en
gezellig enige tijd praatten.
Lord Mackenzie maakte Oliva beleefd
zijn compliment over het onberispelijk En
gels dat zij sprak. Daarna informeerde
hij naar Xilo's zuster Lize en tenslotte
nodigde hij zijne hoogheid uit, hem, met
zijn verloofde en zijn zuster, de eer aan
te doen enige dagen zijn gasten te wil
len zijn. Hij was voornemens naar Cor
sica te varen en enige tijd zonder vast
programma op de Middellandse zee te
kruisen.
Oliva, die nog nooit een zeetochtje had
gemaakt, gaf met onverholen gretigheid
aan de uitnodiging gehoor.
Lord Mackenzie, die niet veel jonger
was dan prins Mucki, sloeg Oliva meer
dan eens bewonderend gade en hij benijd
de zijn oude vriend, die het had durven
wagen zo'n mooie jonge vrouw aan zich
te verbinden.
Zij spraken af, dat de prins de auto zou
sturen om zijn zuster te halen, nadat men
haar telefonisch gevraagd had, of zij van
de partij wilde zijn.
In de middag zouden de gasten zich
door de barkas naar het jacht laten bren
gen, dat dicht bij de haven voor anker
lag.
Met een paar vriendelijke woorden nam
Lord Mackenzie afscheid en het bruids
paar was weer alleen.
Lieve Oliva, ik weet niet of je voor
deze onvoorziene zeereis het nodige aan
uitrusting hebt Na de lunch heb je nog
overvloed van tijd, ingeval je iets nodig
mocht hebben. Als je mij toestaat, je te
begeleiden, dan zal het mij hoogst aan
genaam zijn, je met raad en daad bij te
staan. Ik heb van die dingen wel enige
ondervinding, besloot hij enigszins aar
zelend.
Oliva gaf eerlijk te kennen, dat zij in
dit opzicht een nieuweling was en nam
gaarne zijn aanbod aan. Dat de oude heer
verstand van die dingen had, bewees hi]
bij het uitzoeken van sportieven toiletjes
en verdere benodigdheden voor een zee
tocht. Oliva begon zich op dit reisje te
verheugen en was nieuwsgierig, wat dit
uitstapje haar zou doen beleven.
Inmiddels bedacht zij met enige onrust
hoe het met de postbezorging moest gaan
maar zij wist zich spoedig uit die moei
lijkheid te redden. Enige minuten later
had hij reeds een briefkaart, voor Bella
op de post gedaan, waarop niets anders
vermeld stond dan dat mama haar geen
adres kon opgeven tot zij zelf wist. waar
zij aan land zouden gaan en dat Bella in
middels naar Nizza kon schrijven, waar
men in het hotel voor verdere doorzen
ding dan wel zou zorgen En weer voel
de zij iets van zelfvoldaanheid. Mispch'?-
waren ze in Wenen ongerust ove.r
plotselinge nieuwe besluit. Nu, des
ter. Met geweld verdreef zij virgi
haar gedachten. Hij zou niet on^ Be'la
op zijn arm. Is mijn nevens
zullen wij vertrekken, kijk, daar komt Li
za al aan, wees hij vriendelijk.
Het was een bont gezelschap, ongeveer
twintig personen, die als gasten van Lord
Mackenzie reeds acht dagen op de Mid
dellandse zee kruisten, .uren en dagen
vlogen voorbij ne Oüva leefde als in een
roes. Zoiets had zij nooit voor mogelijk ge
houden. Van alle heerlijkheden, welke zij
in deze laatste weken van snel' op elkaar
volgende gebeurtenissen had Ieren ken
nen, leek haar dit drijvende kasteeltje
met zijn kleine salons, de beknopte, maar
geraffineerd comfortabele hutten, de cor
recte bediening en over het ,ge5,ee, de
verfijnde luxe, een sprookje uit duizend
en één Nacht. Daarbij kwam, 0 J zee
lucht en zon hun invloed deden geiden.
Oliva bloeide zichtbaar op- a„nhl..
Schoten haar in zeldzame 9® 'kken
van alleen zijn weemoedige derin
gen te binnen, dan verdreef J 16 met
alle macht.
Neen, zij wilde niet dex wórden"'aZij
wilde aan niets herinnerd en dat
met het verleden in verband stond.
De gasten, allen bekenden ™^Prnis,
waren wel verrast over zU" oii„oS i?et
een geheel vreemde, ffeW0nn_„ h.ad
spoedig aller harten ®jd rn- ^ler
werd haar stille, terugh„ natuur
anders gewaardeerd v00rnaam °m~
geving. Men vond ha*Lerre het d®" Z6er
aantrekkelijk en in, ncniidripn -e man-
nelijke gasten betrof. ^^n zij de ou
de bruidegom min of mee:r 0,pen.lijk.
Lize Froheim was trom op haai. aan_
staande schoonzust ds vóór de
verloving haar hart "«"telen. Zij
noemde haar scherts ''Prinsesje kruid
jeroermeniet" en eens- wj°£en
blik vroeg zij ba81 f Jl/ Heeft ie doch
ter jouw aard? Want het was haar opge
vallen dat Oliva nooit over haar enig
kfnd rak Ook nu duurde het enige se-
cindenP vóór haar antwoordde,
conden vo orakelach
tige uitspraa.i' t J^f m en vastbe
raden m/?nndig manier. Zij
is zeer zei f vraaJU""6" zij iets
van plan lS> a!aSt zij n;et lang,
maar doet jva - j denkt, dat goed is.
Terwijl jU ff wat men van je ver
langt? vroeg zij plagend.
Oliva schudde ontkennend haar hoofd.
Niet a't'Id, maar ik motiveer mijn
weigering- fk houd dat voor beleefder
Weer lachte Lize: Ach, zie je,
houd niet van dergelijke motiveringen.
Eer men t weet, ben ie in een twistge.
sprek gewikkeld van ja en neen..
Enigszins verbaasd keek Oliva de oude
dame aan. Zij had het niet zo ver mis.
Wanneer je je mening met allerlei steek
houdende motieven
verdedigde, dan noem-
jr-,i ,/lorpn 1»
den zij nu ja die anderen je eigen
zinnig en beweerde" ze- da
lijk wilde hebben.
Je altijd
ge-
- tk ben zo onzelfstandig opgevoed<
weet je, bekende OUva als t ware veront
schu'riieend -
Heel verkeerd van je moeder Onze
tijd eist volwaardig en hoofdza
kelijk f'.inke, wlls' en uL verstandige
vrouwen De t ai mn m- tegen
woordig z0"dde vrouw hun !-*1 genoeg.
Daarom mag h niet tot last
worden. -Jniet en toch
houd ik van haar^en k hoop, ajg je brui_
loft voorbij gin Wenen kennis
met baar ta k^n maken. js zy mooi?
Nu knikte unva met overtuiging
houdt.
len. Nooit had zij er vroeger aan ge
dacht, hoe Bel.a eigenlijk tegenover haar
stond.
Voor de eerste maal sedert zij uit
Wenen was vertrokken, bekroop haar een
heftig verlangen naar Bel'.a Maar rii ver
meed zorgvuldig aan Virgilius te denken
IWordt vervuigd).
