n
met melk meer mans
Franse vrouwen in
Wenen
Engelse plattelandsvrouw heeft eigen „volkshogeschool
Een cursus op Denman
college is niet goedkoop
DAPPERE DASCIE
Het
valt
niet mee
eerlijk
ijn
te
II
Welterusten
ZATERDAG 21 MEI 1955
PAGINA -s
U. K. Y. vergadert te
Straatsburg
Inleiding van mej. Marga
Klompé
Huishoudpraat
door
BETTY KORTEKAAS—
DEN HAAN
ÉM
BOERDERIJ TE DUUR
VERKOCHT
Vijftigduizend gulden voor
„een smoesje"
ZAAK ASSER MOORD
AANSLAG AANGEHOUDEN
HELDERZIEND
WINKELIER WAS
Stelende vrouw moest tienvoud
betalen
Romantisch Ridderverhaal uit de tijd van de Kruistochten
y
'Advertentie»
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicatie Nederlond» Zuivelbureou, 's Gravenhage
15
Mej. Dr Marga Klompé heeft gister
middag een inleiding gehouden op de stu
diedagen, die de Unie van Katholieke
Vrouwenbonden op 't ogenblik te Straats
burg organiseert. Op de studiedagen,
waaraan door vertegenwoordigsters uit
twaalf Europese landen wordt deelgeno
men, worden de vraagstukken behandeld,
waarmede Europa op het ogenblik te
kampen heeft. Het Congres werd geopend
door pater Danielou S.J., hoogleraar aan
het Institut Catholique te Parijs.
li
In liet Engelse dorpsleven speelt het W omen1!
Institute een grote rol. We zouden liet een club
kunnen noemen waar vrouwen uit het dorp elke
week bijeen komen met de boerinnen uit de
omgeving, om haar kennis te verrijken en tevens
om op de hoogte te blijven van wat er allemaal in
de wereld omgaat. De stadsmens die praat over
de achterlijkheid van het platteland, zou versteld
staan over de veelheid van sociale en culturele
onderwerpen die in deze dorpsinstituten aan de
orde worden gesteld. Toch is dit werk een halve
eeuw geleden alleen maar begonnen met wat een
voudige cursussen over datgene wat typisch tot de
taak van de plattelandsvrouw hoort: tuinieren,
inmaken van fruit, zorg voor het pluimvee en
dergelijke zaken meer. Weinig kon men toen ver
moeden dat daaruit in onze tijd een volkshoge
school zou groeien waar jaarlijks 1200 vrouwei
nieuwe ideeën komen verzamelen die zij uit
dragen in de eigen, kleine kring.
Ruim zes jaar geleden werd door de nationale
federatie waarin deze instituten voor plattelands
vrouwen verenigd zijn (de National Federation of
Women's Institutes) in Berkshire op een goede
100 kilometer afstand van Londen, het Denman
College geopend. Het is een van die ruime, oude
landhuizen die voor ons gevoel onverbrekelijk
hij het Engelse landschap horen, en dat als volks
hogeschool zijn naam dankt aan de eerste presi
dente, Lady Denman.
De vrouwen die hier telkens in groepjes van 45
een vierdaagse cusus komen volgen, hebben heel
wat onderwerpen op haar program, die in de
dorpsclub nog maar matig tot hun recht mokeu.
Natuurlijk kunnen ook die vier dagen op Denman
College haar niet alles geven wat zij wensen, maar
het daar geleerde prikkelt in elk geval tot verdere
belangstelling, waarvan op haar beurt alle vrou
wen in de dorpsclubs weer profiteren.
Het is nog niet zo
heel lang geleden, dat
de Fransen haast nooit
tijdens hun vacantie de
vreemde introkken. Ze
brachten die altijd in
hun eigen land door en
de vreemdelingen, die
in Frankrijk wonen,
verdeelden hun verlof
tussen het bezoeken
van Frankrijk zelf en
hun eigen land. Eerst
langzamerhand is daar
verandering in gekomen
en vooral sinds de in
ternationale congressen
welig tieren, kregen de
Fransen gelegenheid
eens een kijkje te gaan
nemen bij anderen.
Zo toog slechts enke
le dagen geleden een
gezelschap van 'n goede
honderd journalisten
naar Wenen voor het
Internationale Congres
van Hoofdredacteuren
(een benaming, die erg
rekbaar bleek te zijn).
Die schrijvende bent
was voor het merendeel
vergezeld door hun
vrouwen. Het was grap
pig om te zien hoe het
hele gezelschap rea
geerde op de Oosten
rijkse gemoedelijke hof
felijkheid, properheid
en op de wijze waarop
de wederopbouw was
aangepakt.
De vreemdelingen ga
ven zich ogenblikkelijk
gewonnen en erkenden
dadelijk dat noch We
nen, noch een der an
dere steden die we be
zochten, een ontredder
de banlieue kende, zo
als die, welke Parijs
omringt.
Voor de Fransen was
dit moeilijker. De he
ren gaven dit het eer
ste toe, voor de meeste
dames bleef h«t ver
schil echter nauwelijks
zichtbaar. Ondanks dat,
was van het superiori-
De meest populaire cursussen gaan
bij voorkeur uit van een uitgesproken
practisch onderwerp, zoals binnenhuis
kunst, zelf maken van speelgoed, hand
werken, koken, tuinieren en doelma
tige keukeninrichting.
Daarnaast echter is er ook voor an
dere cursussen zoveel belangstelling,
dat de namen van de gegadigden op
lange wachtlijsten moeten worden ge
plaatst. Voor wie geïnteresseerd is in
de sfeer waarin de belangstelling van
de Engelse plattelandsvrouw zich be
weegt, kan het wel eens aardig zijn
Praktijkles in tuinieren behoort
tot de leerzame bezigheden op
Denham College.
te vernemen dat op Denman College
onlangs een cursus werd gegeven over
oudheidkunde, gevolgd door een excur
sie naar de overblijfselen van een
oud-Saksisch dorp.. Een cursus over
dramatische kunst werd besloten met
een bezoek aan een bekend theater
in Oxford, waar Tsjechow's bekende
stuk „De drie zusters" werd opge
voerd, en waar de cursisten achter
de schermen met de spelers en de re
gisseur van gedachten konden wisse
len over de opvoering.
Professoren en architecten, musi
ci, kookleraressen tuinarchitecten
behoren tot degenen die deze voor
drachten komen hQuden voor op het
oog eenvoudige vrouwen. Maar wat
hen allen, zonder uitzondering, heeft
getroffen, is de wijze waarop platte
landsvrouwen van 40, 50 jaar door le
zen en door luisteren naar de radio
op de hoogte zijn gebleven van haar
tijd niet alleen voor wat de gebeur
tenissen van alle dag betreft, maar
ook over gedichten, toneel en politiek
kunnen deze vrouwen haar woordje
meepraten.
Een cursus op Denman Collége is
niet goedkoop. Vijftig gulden voor een
teitsgevoel, dat iedere
Parijzenaar eigen is, na
twee dagen in Wenen
verbleven te hebben,
niet veel overgebleven.
Geen banlieue met
schamele huisjes, kris
en kras door elkaar,
omringt de stad, iets
wat we, gewend aan de
Parijse, met verbazing
constateerden. Maar
hele rijen ruime arbei
derswoningen aan bre
de straten gebouwd en
wat misschien nog de
meeste verwondering
wekte nergens talloze
kroegjes. Zich verzet
ten hielp dan ook niets
en de Parisiennes moes
ten zich wel gewonnen
geven.
Maar de provincie
hield standHaast
geen van die dames gaf
toe, dat het arme Oos
tenrijk op 't gebied van
wederopbouw Frank
rijk ver vooruit is. De
argeloze vreemdeling,
die eindelijk geprik
keld door zoveel onwil,
dit te verstaan gaf,
werd met koele, ijzige
blikken opgenomen, de
monden werden twee
dunne streepjes en de
madame was het duide
lijk van het gezicht te
lezen dat ze nog niet
afstapte van de mening
dat een buitenlandse
toch altijd maar een
vreemd wezen bleef.
Toen de Parisiennes bij
vielen, wendden de
provincie-vrouwen de
met diamanten-clips-zo-
groot-als-plakkaten
versierde boezems weer
naar haar heer en
meesters, aan wie ze
weer al haar aandacht
wijdden.
Arme Franse man
nen! Zo'n hele reis door
zit iedere vrouw kramp
achtig naast haar echt
genoot, zijn hele aan
dacht vragende en zon
der hem een ogenblik
uit het oog te verliezen.
Alleen de enkele wer
kende paren, gunden
elkaar enige vrijheid
van beweging.
Reizen schijnt een
groter kunst te zijn dan
het op het eerste ge
zicht lijkt. Om werke
lijk te genieten moet
men onbevooroordeeld
staan tegenover 't land
dat men bezoekt en dit
alleen is voor velen niet
makkelijk. De Fransen
nemen niet, zoals zo
veel Hollanders, rog
gebrood en kaas mee op
reis om hetzelfde ont
bijt te gebruiken als ze
thuis gewend zijn, maar
erkennen dat een ander
volk beter slaagt in
iets dan zij zelf, gaat
hun soms moeilijk af,
vooral aan hen, die in
grote huizen in de pro
vincie wonen en- geen
flauw begrip van wo
ningnood hebben.
DINY K.-W.
(Van onze correspondent)
Ecu boete van 50.000, subs, zes maan
den hechtenis legde de economische po
litierechter mr P. J. Klaver te Utrecht op
aan de 49-jarige bedrijfsleider A. Ph. to
Maasland, wegens het verkopen van een
boerderij met een ongemotiveerde extra
premie van 50 mille.
In het begin van Augustus van het vo
rige jaar verkocht de bedrijfsleider een
aan hem toebehorende boerderij met wei
degronden in de gemeente Rietveld (Z.H.)
aan zekere E.H.Cli. aldaar. De koopsom
bedroeg in totaal 220.000. waarvan
120.000 voor de boerderij en 50.000
voor de inventaris. Behalve dit verant
woorde bedrag had de verkoper boven
dien nog een bedrag van 50 mille bedon
gen onder voorwendsel dat hij geduren
de acht jaren als bedrijfsleider of advi
seur van de koper zou optreden tegen
een vergoeding van 6250 's jaars.
De Officier van Justitie, mr J. c. v. d.
Berg en de Economische Politierechter
achtten deze clausuL in het koopcontract
echter een soort van camouflage voor
het vragen van een te hoge prijs. Geble
ken was n.l., dat de verdachte geenszins
ernstig van plan was op enigerlei wijze
aan zijn voormalig bed, "f verbonden ta
bliiven, will hii nlannen had naar Canada
te emigreren. Zij beschouwden de hier
voor genoemde motivering dan ook niet
anders dan „een smoes".
De Officier van Justitie had in eerste
aanleg een boete van 8000.subs,
veertig weken hechtenis geëist; omdat hij
verwachtte dat de koper van de boerderij
langs eiviel-re"hteh'ike weg de te veel
betaalde 50 mille zou terugvorderen. Nu
deze daartoe niet bereid bleek, legde de
rechter het totaal te veel betaalde bedrag
als boete op zodat de wederr. jhteliik
genoten zwarte premie in 's lands schat
kist terecht komt.
De verdachte heeft inmiddels hoger be
roer b" het economisch gerechtshof aan
getekend.
verblijf van. vier dagen zou een Neder
landse volkshogeschool niet kunnen
vragen. Maar meestal zijn het hier de
plaatselijke clubs die de kosten voor
hun leden bijeenbrengen. Die clubs
hebben zich trouwens evenzeer van
hun goede kant doen kennen bij de in
richting van het gebouw, waarin elk
vertrek door vrouwen uit 'n ander deel
van het land is verzorgd. Gordijnen,
spreien, tapijtjes, lampekappen, alles
is handwerk en in verreweg de mees
te gevallen tevens kenmerkend voor
de volkskunst uit een bepaalde streek
die aldus deze volkshogeschool tot een
levend museum maakt van handwerk
techniek.
Zo vinden wij in de Yorkshire ka
mer bijvoorbeeld de karakteristieke
Yorkshire spreien die wij het best als
lappendekens zo**den kunnen aandui
den en zo heeft feitelijk elke kamer
haar eigenaardigheid die er een vier
daags verblijf tot een genoegen
maakt voor iedere vrouw die iets ver
der wil zien dan alleen de besloten
heid van haar eigen omgeving. Maar
wilde zij dat niet, dan behoorde zij
ook niet tot de cursisten van Denman
College. Alle gezelligheid van het huis
ten spijt.
De zaak tegen de 40-jarige exportsla
ger W. J. van H. te Assen die op 23
Februari j.l. een moordaanslag pleegde
op de koopman J. ten \V. (dat het geen
moord is geworden was volgend de doc
toren uitsluitend te danken aan de uiter
mate harde schedel van Ten W.) diende
gisteren wederom voor de rechtbank te
Assen. In de eerste zitting was vijf jaren
gevangenisstraf tegen Van H. geëist. Gis
teren werd geen uitspraak gedaan, doch
werd de zaak voor onbepaalde tijd ge
schorst, voor het instellen van een onder
zoek naar de geestvermogens van ver
dachte.
(Advertentie)
Kunt U niet slapen door rheumatiek,
spit, ischias, hoofd- en zenuwpijnen,
neemt dan geregeld Togal. Togal ver
drijft snel en afdoende die pijnen en
U slaapt weer rustig de gehele nacht
door. Togal baat waar andere middelen
falen. Togal zuivert door de nieren en is
onschadelijk voor hart en maag. Bij
apotheek en drogist f 0.95, f 2.40 en f 8.88
Van onze correspondent)
Toen mej. K. te Deventer op zeker mo
ment in een winkel aldaar betrapt werd
op diefstal van een hoeveelheid
goederen ter waarde van onge
veer drie gulden, deelde de win
kelier haar mede, dat de verkoopvoor
waarden in zijn zaak luidden, dat zij het
tienvoudige van de waarde van het ont
vreemde als boete moest betalen. Mej. K.
telde inderdaad 30 neer en tekende bo
vendien een papiertje, dat zij met deze
voorwaarde op de hoogte was.
In de winkel is echter nergens een der
gelijke waarschuwing aangeplakt. Mej. K.
had zich nu in Zutphen voor de politie
rechter wegens deze diefstal te verant
woorden. De straf, welke haar weid op
gelegd bedroeg 10 boete. Een zeer lage
straf, wanneer men ziet hoe zwaar deze
zaken over het algemeen worden opgeno
men. De rechter was echter van mening,
dat de winkelier de boete zelf reeds had
geïncasseerd. De man had beweerd, dat
hij helderziende was en daardoor wist, dat
mej. K. al eerder goederen uit zijn zaak
zonder betaling had meegenomen. Hij WB5
op de zitting niet als getuige verschenen
en zal zich daarvoor te verantwoorden
hebben. Een getuige mag niet zomaar
wegblijven.
Misschien was het niet-verschijnen een
gevolg van 'smans helderziendheid. Want
de opmerkingen over zijn gedrag waren
in Zutphen niet erg vleiend.
De officier van Justitie zeide zijn ogen
niet te hebben kunnen geloven, toen hij
had gelezen hoe de winkelier misbruik
had gemaakt van de angst van mej. K. En
de rechter was het volkomen met de offi
cier eens. Het is echter niet gelukt de man
strafrechtelijk voor zijn mander van op
treden te vervolgen.
(5).
Achter hem bogen de lijnen van het kasteel, zij wer
den kleiner en vervaagden weldra. Op deze afstand kon
de wachter de dingen niet meer onderscheiden.
Gaan jullie maar niet te vlug of te langzaam,
in het dorp haal ik jullie wel in.
En in snelle, plotselinge galop verdween de slotvoogd
in het kreupelhout. Hij liet de weg, die de stalknechten
gingen en die door het dal liep, links liggen.
Stapvoets, het lichaa voorovergebogen, de arm te
gen het lijf en trillend van ongeduld, groef de slotvoogd
zijn weg onder de blaren als een mol onder de grond.
Eindelijk kwam hij aan de laatste heuvelkam. Daar
had de westerstorm in zijn dagen van toorn de weerspan
nige stammen geboden en de andere weggevaagd. De
slotvoogd stond stil", zijn paard, met schuimstrepen be
dekt, hield de kop op en tuurde naar het dorp aan
zijn voeten. Het was heerlijk, zacht weer, zoals dit enke
le malen voorkomt in dit vaak geteisterde land. De
atmosfeer was van een licht, onbeweeglijk blauw, zo ijl
gesluierd, dat het niet de minste somberheid aan de hori
zon doorlaat en de minste onrust in de ziel wegneemt.
Wie zou mijn sporen hebben kunnen volgen?
De ruiter liet, gerustgesteld, zijn blik over het dorp
gaan. Zo moet ook de West-Gooth, toen hij in vroegere
tijden deze heuvelkam besteeg, door zijn horden gevolgd,
zjjn prooi beloerd hebben. Maar thans daalde van de ver
re hoogten van de adel een door eerzucht ontstoken man
tussen de afgunstige burgers neer. De veroveraar ver
andert van aanzien in ieder tijdperk. Girard keek niet uit
nieuwsgierigheid, noch uit begeerte. Hij kende het dorp
goed genoeg. Met zijn uitgestoken vinger kon hij de voor
naamste woningen aanwijzen tussen al die huizen, die
in twee of drie vlakken lagen, gescheiden door plein
tjes en die op sommige uren vol liepen van gedruis en ge
kibbel. Nog beter dan de huUen kende hi.i de straat
hoeken, waar de politieke hartstocht gpnst en kookt en
de onstuimigheid van de massa opzwiept.
Hoewel hij de mannen meer dan twee uur voor was.
wilde de slotvoogd toch niet te lang talmen. Maar op
dit ogenblik sliep alles nog in het dorp, dat onder de
zengende hitte begraven lag. Toch zou het ontwaken
niet lang uitblijven en de huizen vol geluiden, de ar
caden vol bewegende schaduwen werpen en de straat
jes vol groepjes mensen.
De ruiter daalde de helling af en de hoeven van zijn
paard zakten weg in het witte zand.
Hier begint de Weg der Kettingen, dacht.de slot
voogd, en ik kom even onopgemerkt het dorp binnen als
iedereen.
Deed de ouder benaming niet denken aan de boze
tijd toén de burgers hun dorp moesten afsluiten voor
de plunderende benden of de voorbijtrekkende krijgsman
Thans dacht de stad niet aan die gevaren; zij dacht,
maar om het te haten, aan het kasteel, dat haar be
schermde en zich bezig houdend met. haar handel, sloop
te zij haar wallen, verbrak haar kettingen en slotbomen.
Girard dan volgde de andere weg.
Reeds sneden de eerste huizen oo het land vierkante
schaduwblokken van de weg. Bij het vijfde huis sloeg de
ruiter links af deed nog enkele stappen en stond stil
Dt huis leek in de schittering van zijn nieuwe stenen
een voorkomende gastvrouw. De deurbooe rondde zich
als om een welkom toe te roepen, de met krullen om
lijste en met groenen blaren gekroonde gevel glimlach
te. zijn vensters waren gesloten onder de neergelaten
blinden. Toch was zijn dak vermoeiend coquet en getooid
met een overvioed van ornamenten, die over het balcon
liepen. Het huis stond daar trots minachtend zelfs keer
de het de andere huize de rug toe.
Girard bond zijn paard vast en ging het huis van de
leerhandelaar binnen. Een scherpe lucht van vers leer
vulde het ledige vertrek. De slotvoogd stapte de winkel
door, stiet de deur open en trad de spreekkamer binnen.
Nog niemand! mompelde hij gemelijk. Wat zijn die
burgers moeilijk in beweging te brengen!
Zonder te letten op de tabouretten ging de slotvoogd
op een bank zitten, die tegen de muur geschoven was en
ook dienst deed als bergkist. Het licht, dat buiten de
gevel overstroomde, wierp zijn schijnsel op de ronde
kruisramen, en kaatste tegen het levëndige, bonte schil
derwerk van de zolderbalken terug. In de holte van de
schoorsteen hing nog een diepe schaduw en daartegen
over vlamde het koperwerk van twee grote kasten, waar
van de eiken panelen de zijde aan de muur verdeelden.
Deze omgeving van trotse zelfgenoegzaamheid maakte
de slotvoogd ietwat kregel Bastidon trad binnen met jo
viaal uitgestoken hand. Girard zag dat gebaar nooit
zonder ongenoegen en evenmin dat kleine springerige liit,
hetwelk stuntelig op de benen stond, die in' een leren
broek staken. Hjj gaf de man de hard: hij moest wei
maar hij ontweek de blik, die boven de bedrieglijke mond
stak als een lans. De leerkoper had bovendien zenuw
achtige gezichttrekkingen, die onophoudelijk z'n dikke
onderwangen deden schudden, z'n oren bewogen en z'n
voorhoofd rimpelden.
Om ie te kunnen spreken heb ik een prachtige
plechtigheid verlaten.
- U zult hier nfig een mooie plechtigheid bewonen.
Zenuwachtig op zijn kromme benen, ging de koopman
zonder zich om de slotvoogd te bekommeren in de hoe
ken snuffelen; hij trok tabouretten bij en schoof banken
recht. Plotseling hield hij op en luisterde;
Daar zijn ze zeker!
„Zij" kwamen aanstonds binnen. Het waren Ferrand
en Bernard met enkele andere burgers.
Hij was niet op de afgesproken plaats en wij zijn
zonder hem gekomen, verklaarde Bernard.
Hij zal er wel zijn, als het moet! antwoordde Bas-
tidon.
Wie verwachten zij dan? De slotvoogd wist het niet
BastidOn lichtte hem in.
't Is een lansknecht.
En toen Girard minachtend met'zijn mond trok, ze
Bernard:
Wij hebben hier waarachtig geen baronnen nodi'
Zo'n lansknecht., die wegens zijn vak voortdurend In
hoeken en in alle huizen komt. die moeten we hebbe
veeleer dan iemand van een oud geslacht.
Bastidon verklaarde nader:
En die lansknecht heeft steeds zijn oren open e
»ok zijn mond nu en dan.
Men liet de lansknecht nu verder met rust en het gt
iprek. dreef in de gewone richting.
Alle samenzweerders kenden reeds het nieuws en v,
alle kanten grijnsden aanstonds berekening, eerzucht, t
leurstelling en sluwheid. Langzaam, heimelijk kwamf
de boze woo "den. De plots"! in®e verWfin® van Aiobon
Jourdain bracht de vijanden van. Sabran. in. yerwarrinj
dan gevloekt door iedereen?
En moedeloos sloot zij zich weer op tussen de som
bere muren harer doffe verlatenheid.
Het meisje sloeg even de blik op zij naar het scherp
getekende vierkant van de deur. Hoe dikwijls had zij
zo deze deur aangestaard m afwachting, of de eiken
vleugel op zijn scharnieren zou draaien en op de drem-
Wat nu te doen? Bastidon hield een oplossing gereed. pel zou verschijnen de redder of de beul, Rostaing of
Maar hij liet het niet merken, daar hij weinig lust had de afschuwelijke slotvoogd. Noch de een noch de ander
de verantwoordelijkheid te dragen, doch ijverig bereken- was ooit gekomen Toch werd de deurvleugel .naeerrna^
de hij. hoe hij die van anderen gebruiken kon. Wellicht,
dachten zijn makkers er evenzo over. Er was één besluit
dat men besprak.
Neen, dat mag niet gebeuren!
8 Als de zoon van Raymond nu maar spoedig naar
Toulouse vertrok, zou het ongeluk niet zo groot zijn!
De Gasconjers zouden zich best schikken zoals 't
hoofd rusten op de kussens, die tegen de muur waren hele bevolkinguit Decolonne der koeriers was ht galop
aangebracht. Zij keek naar de zwarte diepten van het vertrokken met de hals. ^Rmters^ voe^t
dal. En daarheen dwaalden ook haar gedachten
Waar is RostaingY Waarom komt hy met. Word IK
UUll iltn AWii vv >-t o - J
icii per dag geopend; dan kwam vrouwe Guise. goea
en zacht, of wel heer Willem, met ontroering in
ogen ofwel de slotkapelaan glimlachend en ernstig o
p „,.i«n,iAiin,» eviimiftcnenu
en troostend; maar zij gingen weer spoedig weg. vei-
schrikt, wijl zij enkele minuten zó dicht bii de
knechten werktroepen hadden hun uitrustingen voor de
dag gehaald. De schildknapen, de heren, de ridderknapen
hadden het voorplein verlaten met de kletterende schilden
aan het zadel, het vizier nog omhoog geslagen, maar de
helm reeds aan de kolder vastgemaakt. Op de akkers
bleven de ploegen, in hun volle werk verrast, verlaten in
(Je voren achter, en de karren staken, half geladen, hun
sterke armen naar de hemel op. Een vergeten muts ben
gelde als een lijk aan een tak.
Toen de mannen uitgetrokken waren, heerste overal
stilte. Geen gehinnik meer in de stallen, geen kreet in de
valkenkooi. De geest van het kasteel, die pleegde te vlam
men op het goudbrokaat, was gevloden. En toch leefde
daar in die steenmassa nog één vonk. In de kapel zat
vrouwe Guise in een kring van dames te bidden; haar
vroomheid waakte als een Godslamp onder het gewelf.
Beneden hadden de mannen van Sabran zich over het
groene dal verspreid in lange rijen. De troep groeide aan
scnriKt, wip zij cimcc uiuiuicu s]0t_ als een ringslang, bij iedere hut, bij ieder kruispunt en
hadden geleefd. Doch dikwijls hoorde Dascie trok dg sornj,ere duisternis der wouden binnen.
hoort en van Toulouse uit zou Alphonse Sabran niet voogd heen en weer lopen op de gangvJorinkel van Daar begint de steile landstreek vol moeilijkheden en
meer kunnen steunen. kende wel die eigenaardige stap en het ge geheimenissen. De soldaten wisten wel. dat deze tocht
En misschien zou Willem tegelijk met hem het land sleutels aan de gorde»; dan luisterde zij an®, èn stond door donkere passen met onberekenbare bochten uren zou
verlaten! c voor de deur kwam, hield hij zijn „stap »nweer we duren,
Dan zouden wij van morgen af hier meester zijn! stil. Zou hij binnenKomen.' Neen, hl] g"»* verlangd' Graaf dit is wel 'n heel mooi bezoek, dat gij voor t
Maar de slotvoogd maakte aan die illusies een einde. Dascie herleefde. Doch vandaag had ZU." Tn de hel eerst aan de abdij gaat brengen!
Willem, verzekerde hij, zal in Sabran blijven tot dat hij zou komen. Hij. zou daar ver,sJ;ï"ielijkDan zon Alphonse Jourdain maakt een gebaar van ongeduld. Hij
dene or
zij onm
hebben.
zijn dood.
Tot zijn doodzeide iemand op zachte vreem
de toon. Wie was die iemand? De stem kwam uit een
hoek van de zaal. waar de lansknecht stilletjes bezig
was. Allen keken hem aan. Hij lachte en herhaalde:
Tot zijn dood, en begon daaroo nóg harder te lachen.
Allen hadden hem begrepen maar niemand durfde
glimlachen in 't bijzijn van de indringer, want hij haalde
hier rie misdaad binnen! Maar' h(j stond op en kwam
naderbij met 'n vrolijk gezicht.
Welnu, wat is er mooier voor een vroom man,
dan strijdend te sterven?
Met het lichaam voorover gebogen en strak gespan
nen gelaatstrekken luisterden de samenzweerders naar
zijn plan.
Ja. vrienden, het zal kort zijn en onverwacht.
Zodra zij het nieuws horen zullen onze ridders in het
zadel springen, Willem het eerst van allen
Hij zit stevig te paard.
Bij deze opmerking van Girard haalde de man de
schouders op.
Noch zijn vazallen, noch zijn Vrienden zullen de
tijd hebben om op te rukken. Hij zal alleen staan.
En als hij de slag uitstelt?
Hij is van te goed ras, hij zal oprukken, alléén,
en dan is hij verloren, a] zit hij nog zo stevig te
paard.
Dat zou voor hem een prachtige dood zijn.
En voor ons ook!
En als iemand hem ter hulp komt?
Wie zou de tijd hebben zijn mannen uit te rusten?
De heer van Gicon zijn naaste buur!
Ziedaar 'n ernstige bedenking, die het nog zwakke
complot bedreigde. Doch Girard verwierp haar beslist:
Gicon zal Sabran verraden, verzekerde hij.
Verwonderd en ongelovig wachtten de burgers op een
verklaring.
Gicon zal hem verraden, herhaalde hij met kracht
Daarna zweeg hij.
't Is goed Girard, hou je geheim want da'
is 't blijkbaar maar voor je! We weten er m
•enocg van; maar gij weet ook genoeg van mijn p'ar
•aat de rest maar aan mij over.
Zij namen afscheid, lansknecht en slotvoogd en bei
'en droegen hun geheimen mee, die weldra samen he
•ogram der bevrijding zouden samenstellen.
Langs de rotsvlakten viel de avond, toen Girard. dor
in dienaren gevolgd \veer voor de poort van Sabrr
rrscheen
In de kamer van Dascie was het juist duister ge
■orden. Langzaam kwam de donkerte van de gewelve
i daalde neer op de zieke Het was doodstil
Met duistere blik en bange gedachten ademde Dasei
in de rand van de zwarte afgrond haar laatste levens
chf De «èhele lange da™ i-ad de zieke zich in haa
metsen or™ ©r om amvgróMd aeMsr dn geydilnën va"
1-)P(J M™cr nu w™- Ui rrcrs helzii va*
ïoeheid of van angst. Zij zat bijna rechiop en liet het
dere omlijsting van de deur... c a*gVd®gn^ ondervraagd k°n maar niet wennen aan de eerbiedige houding die
zij onmiddellijk de meester van haar e, Willem van Sabran thans aannam. Waarom die plichtple-
sbben. een misdadigster gingen vol gereserveerdheid? Zijn jeugdige eenvoudige
Hebt gij Rostaing gezegd, dat ik ee nj aaaigster |eh|chtheid £wam in opstand. Had Sabran dat gebaar ge
ben? Zij zou he^ antwoord hebben afsUrven fien? Zeker, maar hij had liet niet laten blijken. Hii vol
sta tv oogd verscheen! Onbeweeglijken stom. wachtte hij "waa^dlm builen vrolijk uit de schede schieten
vfouww noaggzo.^!?Z^wW ban|, niet voor dé"<Tood V0°T "edenXeYaan Yee; de oude baron en de jonge
maar voor het verlies harer U l graaf voorop; onmiddellijk achter hen de voerhoede van
De slotvoogd stond daar onb w g n gedurende die de troep. Toen hij die jeugdige ridder zo naast zich
enkele ogenblikken van vreseiij j za„ die j0nge ridder, die hij zelf had verzorgd, bewaakt
Je dient het te wet®n' „nnr u» en opgevoed met vrome vaderlijke genegenheid, kreeg
Lag er vreugde of wanhoop naar m die woor- Wiiiem van Sabran een vreemde gewaarwording. Nu en
den? Zij keek de beul in a<= ugtn. vestigde hij een ernstige blik op de blonde jongeman.
Hij weet nog niets, ma-Welnu, grote Raymond, mompelde hij. deedt gij er
Hij weet niets, hu weel jneis. tn de vreugde en verkeerd aan, door in mij vertrouwen te stellen? Zie of
het verlangen om te levfdeze woorden luid ik iiem goed te paard heb gezet en op een goede weg
weerklinken in dat jon§e -1 weet niets, hij weet heb gevoerd!
niets! Spreek nu gerust ^"dar> slotvoogd, spreek nu Alphonse was opgewekt en speelde met zijn wapens. Hij
maar; men luister! n .ili r Je Door een enkel zag rceds in zjjn vei.tjeei(jing de eerste vlek. die de leen
woord bevrijd, heeft 1 r)art _zUn. vlucht genomen r.asr we Welving van zijn schild rood zou kleuren; hij hoorde
de liefde. Hij weet mets r is dus nog leYe". reeds de eerste kreet, die uit een bloedende keel zou op
vreugde mogelijk. Steun na op haar elleboog, met glan- stijgen. Doch als zijn verbeelding hem parten speelde,
zende ogen, met opgewonden gelaat hoort zij als in ex- streelde hij met achteloos gebaar het zijige haar van zijn
tase de woorden van uirSrd: ros. Soms ook keek hij de graaf aan: Die weet al wat
Luister goed Dascie en z e hier, wat je te doen "L8.,,
hebt.
Za] ik hem terugzien? Wanneer? Hoe?
Hier morgen vast en zeker.
Ja. slotvoogd!
je zult hem pas 's avonds laten gaan, niet eer,
versta .ie goed? Anders
Helaas, zij begrijpt het. Zij begrijpt dat zij meer
•jan ooit aan deze man is overgeleverd. Welke afschu
welijke dienst eist hij nu weer? Haar vreugde was
Uweer neergeslagen; alleen haar wil flikkerde op.
Morcnp niet slotvoogd! Maar mórgen zul je op
slaan, anders zal' Rostaing alles welen.
Nu zi.tn bedreiging het hert van het meisje scherp
'enoeg getroffen had. hernam hij:
Hii za] een boodschnnper ontvangen, d'e door mji
vordt gezonden en die van jou komt Jij ontbiedt hem
ij komt morgen Onthoudt het en vooral: niet vóór
e avond mag hi.i naar Gicon teruggaan.
Toen zij eindelijk weer alleèr. was weende zij van
'eugde en verdriet tegelijk.
Kijk. kijk. Dascie. odze Lieve Heer heeft je van-
■ag weer beter gemaakt. Je hebt een kleur.
Dat was de stem van vrouwe Guise, zacht en goed
O ja moeder Hij heeft me genezen, geloof ik
morgen sta ik op
HOOFDSTUK IV
Hoe Rostaing gewond werd zonder te vechten.
Pon® van Barisc heeft dg abdij van Oa=njiova annge
'en.
Toen dit nieuws te Sabran verspreid werd, liep de ge-
een gevecht betekent, dacht hij.
- De eerste die ik zou willen neerslaan, is Pons!
Willem had 'deze te luid gesproken woorden gehoord.
Pons van Barjac is niet altijd een schurk geweest en
meer dan een onder onze mannen heeft zijn goudbroka
ten mantel naast de mijne zien wapperen. Maar dat was
voor de kruistocht. Daarna....
Hij zag in de ogen van Alphonse het verlangen om
meer te weten.
- Daarna hernam hi.i. herkende ik mijn land nauwelijks.
De baronnen die niet in het Heilig Land zijn geweest,
schijnen geen onderscheid meer te kennen tussen goed en
kwaad. Zij wensen alleen zich te verrijken Alle middelen
zijn hun welkom. Ik ben niet meer van deze tijd.
En Pons dan?
- De laatse maal zag ik hem te Clermont. Ook hij was
naar het concilie gekomen; want had hij Urbanus geen
trouw gezworen en had hij niet beloofd ten kruistocht et
zuüen gaan? Maar toen hij weer thuis was, blgef hij thuis.
Heeft hij zich ook verrijkt?
- Niet voldoende, maar het schijnt; hij werpt zich im
mers op de abdij van Casanova van Goudarques. Men zegt
dat hij deze als bruidschat aan zijn dochter wil geven.
Is die dochter schoon?
- De dochter van een bandiet is de dochter van een
heiden Een ridder minacht de een zowel ais de ander.
Nog steeds waren zjj in t donkere bos. Willem her
nam:
- Ha de ellendeling heeft goed vewerkt! TT;i hr.d ziin
nr.ooi re»ds ziin macht toen wi.i 't w- Wii """en
hem eed""' door elkaar moeten '"'m mrdat hij
haar loslaat. (Woidt vervolgd)
