Op de drempel der meerderjarigheid
t
A'dams trampersoneel blijft in
actie voor looneisen
Tien jaar Nederlandse schoen
en lederindustrie
DE GOUDEN PIJL
Gezusters Dionne leiden teruggetrokken leven
„Niet eens
tijd om uit
te gaan
NATIONALE
ÉT
f VONDST in 'T ZOEKLICHT^
De vrouwen van San Marino
UITZONDERLIJK VRIENDELIJKE
ONTVANGST
Oplichterij op grote
schaal
Vierde ïnterleder te Utrecht in Juni
1:50
portretgaierij TRADITIE van drie eeuwen
Wethouder J. v. Tilburg
erelid
STAATSEXAMEN <hbs g5™„,
RESA-HILVERSUM
ZATERDAG 21 MEI 1955
PAGINA 8
NEDERLANDSE TOER-
WAGENS BOVENAAN
HOLLANDSCHE SIGAREN
FABRIEKEN
Onveranderd dividend
HOLLANDSE BETON
10 pet (onv.)
Nederlanders in Indonesië
schromelijk bedrogen
BRANDKASTDIEVEN OP
HETERDAAD BETRAPT
IN VLOEIBAAR LOOD
GEVALLEN
INSTALLATIE BEDRIJF
SCHAP HORECA
m?"
I
i
i
i
I
MGR ZOGHBY OP HEILIG
LANDSTICHTING
Jaarvergadering Inspecteurs Rijksbelastingen
door
SELWYN JEPSON
Gemeente en Rijk
Lieftinck-standbeeld
EERSTE STEEN VOOR
MOSKEE GELEGD
Wij hebben in verband met het
feit, dat de vier overlevende zusters
van de Dionne-vijfling op 28 Mei
a.s. haar 21e verjaardag sullen
vieren, een interview gehad met
Yvonne Dionne in het ziekenhuis,
waar zij als verpleegster werkzaam
is. Dit feit is hierom zo belangrijk,
omdat zij een bedrag van een mil-
Hoen dollar te verdelen zullen krij
gen, dat indertijd voor haar is
bijeengebracht. „We zullen
Cecile en ik hoogstwaarschijn
lijk die dag dienst moeten doen"
verklaarde Yvonne ons. En toen
we haar vroegen het gerucht te be
vestigen omtrent de a.s. verloving
van een van de zusters, antwoord
de Yvonne ons, met een vriende
lijke glimlach: „Houdt u daar maar
over op. We hebben zelfs geen
flirtations. We hebben niet eens
tijd om uit te gaan".
Het denkbeeld dat zij eindelijk haar
deel van de een millioen dollar in
handen zal krijgen, schijnt Yvonne
volmaakt onverschillig te laten. „Ik
weet niet wat ik er mee moet doen.
Voor het ogenblik interesseert het
me helemaal niet. Ik moet eerst mijn
studies afmaken en dat zal nog wel
twee jaar duren". Op de vraag of
ze een deel van dit geld zou willen
gebruiken om Amerika en Europa
te bezoeken, keek Yvonne ons blij
verrast aan. „Ja, dat zou heerlijk
zijn. Er zijn verscheidene plaatsen,
die ik zou willen bezoeken, maar niet
direct".
Geen gezamenlijk feest.
Het is de eerste maal, dat elke
zuster haar verjaardag op haar eigen
manier zal doorbrengen. Yvonne,
die door haar jeugdige verlegenheid
meer aan een bakvisje dan aan een
jonge vrouw doet denken, vermijdt
zorgvuldig te spreken over alles wat
betrekking heeft op haar overleden
zuster Emilie.
Op het ogenblik maken Yvonne en
Cecile het eerste jaar van hun ver
pleegstersstudie door in het zieken
huis „De Goede Hoop", dat door re
ligieuze zusters wordt bestuurd. An
nette de derde van de gezusters
Dionne studeert muziek en in het
bijzonder piano, op het College Bour-
geoys te Montreal. „Ze heeft meer
vrije tijd dan wij, daarom zien we
haar dikwijls", zegt Yvonne. Annette
weet nog niet wat ze niet haar ver
jaardag zal doen, maar het is waar
schijnlijk, dat ze haar muziekstudie
die dag in de steek zal laten om
haar zusters op te zoeken. Wat de
vierde zuster Marie betreft, zij
verzorgt haar moeder te Callender,
want mevrouw Dionne heeft on
langs een operatie ondergaan in het
zelfde ziekenhuis, waar Yvonne en
Cecile als leerling-verpleegster werk
zaam zijn. „Moeder en Marie kun
nen het uitstekend met elkaar vin
den", zegt Yvonne.
Nachtdienst
Yvonne en Cecile .hebben samen
een kamer voor twee personen in
het ziekenhuis. Het is een vertrek
van middelmatige afmetingen, dat in
pasteltinten is geschilderd. „Wij heb
ben deze maand nachtdienst", zegt
Yvonne, „dat wil zeggen, dat wij
's avonds om half negen beginnen
en werken tot de volgende morgen
half negen". „Ik houd er erg veel
van", zei ze lachende, „want aan
vroeg opstaan heb ik een broertje
dood".
Yvonne is klein en tenger. Ze
draagt het haar strak naar achteren
gekamd en kort afgeknipt. Ze houdt
De Dionne-vijfling bijeen enkele
jaren voor de dood van Emilie.
(Van onze Amsterdamse redactie).
Het personeel van het Amsterdamse
Gemeente Vervoerbedrijf heeft vanoch
tend aan het einde van een nachtelijke
vergadering, die door ruim 400 man werd
bijgewoond, besloten niet tot een lang-
zaam-actie 'over te gaan, maar in de er
kende vakbonden aan te dringen de nog
steeds achterwege gebleven heropening
van de onderhandelingen in het Georga
niseerd Overleg teneinde de eis tot her
classificatie ingewilligd te krijgen, zich
voorts met alle mogelijke middelen te
verzetten tegen rancune-maatregelen en
te trachten het ontslag voor de S3 stakers
leiders ongedaan te maken. Daartoe is
een breed samengestelde Commissie van
Verweer opgericht.
Onthuld werd ook dat mr Pauwels, die
in principe had toegezegd als verdediger
te zullen optreden tijdens de behande
ling voor het Scheidsgerecht van het ont
slag, zich niet heeft teruggetrokken „na
inz'age van de bescheiden", maar omdat
„op het ogenblik buiten mijn medewe
ten om, mijn actie ten gunste van de ont
slagen gemeentewerklieden wordt door
kruist door allerlei eigenmachtig onder
nomen démarches die politieke beïnvloe
ding ten gevolge hebben en de strijd van
de humanitaire basis, waarop ik hem heb
aangevangen en waarop ik alleen succes
mogelijk achtte, naar die van de politiek
wordt overgebracht", zoals het woorde
lijk in een op 17 Mei gedateerde brief van
mr Francois Pauwels aan het stakings
comité te lezen staat. De verdediger gaat
voort: Onder deze omstandigheden heb
ik besloten mij niet verder met deze aan-
Er is deze week, met Nice als eindpunt
een internationale ralley verreden voor
autobussen en grote toeristenwagens. En
een Nederlandse firma, het Reisbureau
Touringcentrale Jac. van Dijk heeft
daarbij beslag weten te leggen op de
„Grand Prix", welke officieel heett
„Grand prix Rallye Touristique d'auto-
cars de Cöte d'Azur internationale".
Gisterenavond had te Nice de uitrei
king plaats in 'n feestelijke bijeenkomst.
Het kwam hierbij niet alleen aan op
het volbrengen van de rit maar daarbij
telden mee de resultaten van een keu
ring van de wagens en comfort, terwijl
ook voor de routes van de reizen, de
hotels, waarin de reizigers worden onder
gebracht en de verleende service punten
worden gegeven.
gelegenheid in te laten. Mijn besluit is
onherroepelijk".
Het "spreekt van zelf, dat het comité
deze beslissing betreurt, doch het is er
van overtuigd andere advocaten te kun
nen krijgen die zich wel voor de zaak der
ontslagen stakers willen inzetten. Fel ge
beten was het personeel ook nu nog op
de houding van de vakbondsbestuurders
en met name die van het N.V.V.
In de vergadering van de commissaris
sen van de N.V. Ver. Hollandsche Siga
renfabrieken is besloten aan de vergade
ring van aandeelhouders voor te stellen
over 1954 een dividend van 7 pet. uit te
keren (onv.).
In de op 20 Mei 1955 gehouden ver
gadering van commissarissen der Hol
landsche Beton Mij N.V. te 's-Graven-
hage is besloten aan de gewone algemene
vergadering van aandeelhouders voor te
stellen over het boekjaar 1954 een divi
dend van 10 pet. uit te keren (onv.)
De Haagse politie heeft de 26-jarige
kantoorbediende L. M. uit Voorburg
aangehouden, die zichzelf is komen aan
melden. M. werkte een aantal jaren als
militair administrateur in Indonesië,
waarbij hij van een aantal personen geld
aannam om dit naar Nederland over te
maken. Degenen die hem dit geld ter
hand stelden, meenden namelijk, dat hij
dit gemakkelijker voor elkaar kon krij
gen dan zijzelf. In totaal ontving hij 2850(1
roepia's. De aangehoudene heeft dit geld
echter te eigen bate in Indonesië opge
maakt. Nauwelijks was hij in Nederland
terug, of lichtte iemand in Amersfoort
voor 5.650 op. hem valselijk een textiel
handel voorspiegelende. In Voorburg en
Den Haag heeft hij zich aan flessentrek
kerij schuldig gemaakt voor een bedrag
van ƒ275.
Een werkster, die voor de opening van
het kantoor der Nederlandse Heidemaat
schappij aan de Spoorlaan te Tilburg de
vertrekken nog wilde stoffen, merkte tot
haar verbazing, dat twee jongelui bezig
waren de brandkast open te Dreken. Zij
wist de deur af te sluiten en haastte zich
de politie te waarschuwen. De jongens
zagen echter toch nog kans te ontvluchten,
maar aan de hand van de beschrijvingen,
welke de vrouw wist te geven, lukte het
de politie even later de twee knapen v.
G. en L. op het Piusplein te Tilburg te
arresteren.
Pe G.G.D. te 's-Gravenhage heeft de
24-jarige metaalbewerker G. P. L. naar
het ziekenhuis vervoerd, die in een
fabriek te Loosduinen in een goot met
vloeibaar lood was gevallen. Hij bekwam
daarbij ernstige brandwonden van de
tweede en derde graad aan de linkerzijde
van hot lichaam. Zijn toestand is ernstig.
veel van haar beroep. Met enthou
siasme zegt ze: „We hebben het hier
druk, maar prettig. Elke drie maan
den moeten we een examen doen".
En wanneer we haar dan naar haar
examen-cijfers vragen, zegt ze heel
bescheiden: „Het gaat nogal".
De beide zusters hebben elke week
een vrije dag. „Soms gaan we de stad
in. Ik voel me erg thuis in Montreal,
maar dikwijls blijven we ook in
de omgeving van het ziekenhuis. Ik
houd van lezen en van muziek. Maar
het is hier te druk, dan dat ik er
hier veel aan kan doen". Ik vroeg
Yvonne, of ze naar de jongeren-bij
eenkomsten ging, maar met een bij
na ontdaan gezicht riep ze uit: .O
nee, geen verenigingen! Wij hebben
hier Zusters, ziet U".
De vier gezusters Dionne rekenen
er niet op, dat ze voor de zomer
■weer bij elkaar zullen komen. Yvon
ne denkt, dat Cecile en zij waarschijn
lijk bij haar thuis haar twee weken
vacantie zullen doorbrengen. Annet
te is ook van plan de zomermaan
den thuis door te brengen en wel na
het einde van het schooljaar, dat half
Juli valt. Van de drie zusters Dion
ne, die haar studie te Montreal ma
ken, leidt Annette het meest terug
getrokken leven. Toen we haar om
een interview vroegen, barstte zij
in snikken uit en nam de vlucht.
„Ik geloof dat ze graag vriendin
nen zou hebben, maar dat ze verle
gen is", vertelde een van de Zusters
van haar college. „Ze wil niemand
zien, behalve naaste kennissen en fa
milie-leden".
„Ik geloof dat Annette graag mu
zieklerares wordt, maar ik weet niet
of ze zin heeft haar studies nog drie
jaar voort te atten" zei een ander
familielid van de familie Dionne.
Copyright Maasbode-pers I.N.S.
Opera Mundi.
De Vierde Internationale Beurs voor
Schoenen. Leder, Lederwaren en aanver
wante branches zal van 13 tot en met
17 Juni in het Jaarbeursgebouw op het
Vredenburg te Utrecht worden pehouden.
Deze ïnterleder IV, in het tiende jaar
na onze bevrijding, zal aantonen wat de
Nederlandse schoen- en lederindustrie se
dert het einde van de oorlog heeft ge
presteerd. De beurs zal niettemin een
sterk internationaal karakter dragen het
geen blijkt uit het feit, dat 11 landen
zullen exposeren, t.w. Nederland met 173
inzendingen, gevolgd door West-Duitsland
met 57, Engeland met 28, Frankrijk met
25, België met 10 inzendingen en voorts
de V-r. Staten. Tsjecho-Slowakije, Zwit
serland. Luxemburg. Joego-SlaviL en Ita
lië, terwijl Engeland en Frankrijk boven
dien met een collectieve inzending ver
tegenwoordigd zullen zijn. De vakbeurs
beslaat een expositieruimte van 4.500 m2
en telt in totaal 153 exposanten, onder
wie ongeveer 80 schoenfabrikanten.
De schoen en lederbeurs zal een vol
ledig overzicht van alle betrokken bran
ches bieden. Geëxposeerd zullen worden
schoenen, leder en lederafvallen. huiden,
looistoffen chemische artikelen, machi
nes. gereedschapoen en hulpmiddelen
voor de leder-, schoen- en lederwarenin-
dustrie, fournituren voor schoenen en le
derwaren, rubber, rubberartikelen en di
verse andere materialen.
Als bijzonderheid zij vermeld, dat tij-
c as de beurs dagelijks shows zullen wor
den gehouden door verschillende expose
rende firma's.
Op 25 Mei wordt met een openbare
vergadering in het gebouw van de SER
te Den Haag het bedrijfschap voor het
hotel-, restaurant-, café-, pension- en
aanverwante bedrijven geïnstalleerd.
Bij gelegenheid daarvan draagt pastoor
P. A. W. J. Koelman, geestelijk adviseur
van de katholieke organisaties van werk
gevers en werknemers in het HCR-be-
drijf, des ochtends om 9 uur 'n H. Mis
op in de dekenale kerk van de H. Jaco-
bzus te Den Haag.
Trekking op 31 MbÏ a.s. van de 1ste serie van 1500 loten der loterij bestaand»
uit 4500 loten ad f. 25.-, georganiseerd door het R.K. Kerkbestuur Parochi»
der H. Familie te Maastricht.
Telefoon K 4400 - 2383 Postbus 91
Bestel nog heden Uw kans van 1:50
op één der schitterende prijzen
r;:»:
'IÊ lij
jfm
De opbrengst van deze actie
zal dienen tot de bouw en In
richting van de nieuwe kerk der
Parochie H. Familie te Maastricht.
Verleen ons deze zo dringend
nodige hulp. stuur onderstaande
coupon In en win zelf een der
nevenstaande, waarlijk schitte
rende prijzen
Comité van aanbeveling!
P- C. H. Aerts. Secf. Kamer van
Koophandel
A. M. M. America. Art*
Mgr P. M. Jenneslcen»,
Pastoor-Deken
Postgiro No. 600501
Totale waarde aan prijzen
f. 29.600,-.
3 Auto's AUSTIN A 30
6 NOVAK
Radio-Gramofooncomb.
9 SOLEXEN Populair
18 NOVAK Radio's
54 Volautomatische
PRISMA Horloges
Mr P. M. F. Rieter. Notarit
Ir A. H. Swinkelj, Architect
Goedgekeurd bij Besluit van de Minister v. lustitie d.d. 26-3-55 ie Afd, A. no L.O. 550-006
Hierlangs afknippen en In enveloppe zenden aanr
Parochie der H. Familie - Postbus 91 - Maastricht.
Ondergetekende wenst loten ad 25.- te ontvangen na Betaling
per giro/postwissel of toezending onder rembours
NAAM:
ADRES:
WOONPLAATS:
Voorkeur voor No
Doorhalen wat niet wordt verlangd
Handtekening
Mf I
I
WIT DE mannen niet hebben gekund
of gewild, dat zullen de vrouwen
van San Marino gaan proberen.
En ze geloven vast, te bereiken, wat re
mannen vier jaar geleden niet gelukt is,
n.l. de communisten uit hun machtposi
ties in de kleine republiek te verdrijven.
San Marino ligt op de drie toppen van
de Monto Titano en is de kleinste en de
oudste republiek van Europa. Het werd in
de vierde eeuw gesticht, heeft steeds zijn
onafhankelijkheid weten te bewaren, zulks
inmiddels, in zoverre het de laatste eeu-
Mgr Elias Zoghby, titulair aartsbisschop
van Nubië en vicaris-generaal van Grieks
Katholiek patriarchaal Egypte en de Soe
dan. die zijn Residentie houdt in Cairo
heeft een bezéek gebracht aan de Heilig-
Landstichting bij Nijmegen. Hij was ver
gezeld van de archimandriet, mgr N. van
der Vliet. De hoge gast verklaarde na
afloop van het bezoek, dat de monumen
ten op de stichting aangrijpend natuurlijk
zijn en dat de locale sfeer buitengewoon
goed is weergegeven. Mgr Zoghby heeft
veertien jaar in Palestina gewoond.
wen betreft, vooral om wille van het cu-
riosium, dat tiet vormde.
San Marino is een bekend toeristenoord
Het geniet bovendien een zekere ver
maardheid om zijn postzegels.
Sinds de Tweede Wereldoorlog delen de
communisten er de lakens uit. En wel als
gevolg van 'n doorbraakgedachte, die ook
in Italië velen een zekere sympathie voor
het communisme deed gevoelen. Toen de
communisten eenmaal de macht in handen
hadden, lieten ze haar niet meer los.
En wat bij hen meer voorkomt, hun da
den waren anders dan hun woorden. Zo
stonden deze bestrijders van het „ver
foeilijke kapatalisme" toe. dat er in'San
Marino een speelclub werd opgericht
Om het toeristenverkeer te bevorderen,
zeiden ze. Maar sommige communisten
voeren er wel bij
Ofschoon in Sovjet Rusland en in de
satellietlanden de vrouw stemrecht bezit,
dacht in San Marino geen enkel commu
nist er aan. de vrouwen van deze unie
ke republiek stemrecht te verlenen.
Dat namen de vrouwen van San Marino
op den duur niet. Ze eisten het Maar de
communistische machthebbers verzonnen
allerlei uitvluchten. En ten einde raad zei-
den ze, dat de vrouwen er nog niet rijp
genoeg voor waren.
Dat werd Miriam Micheletti te bar.
Miriam Micheletti is de aardige, knappe
en bij de handte dochter van de enige
banketbakker van San Marino. Heel wat
taarten, die in de winkel van haar va
der verkocht worden, bakt ze zelf en
vaak is zij het ook, die ze aan de man
brengt.
Ze is bijzonder wel bespraakt, weet haar
weetje en tevens stelt ze belang.in de
politiek. Dat ze niet mo„.i stemmen, zat
haar dwars van het moment af, waarop
ze de stemgerechtigde leeftijd bereikte.
Ze nam de leiding in een groepje vrou
wen, die voor het vrouwenkiesrecht gingen
ijveren. Dit groepje bestond voornamelijk
uit Christen Democraten, de grote tegen
standers van de communisten. De partij
schaarde zich in haar geheel achter Mi
riam Micheletti en haar getrouwen.
Maar Miriam Micheletti kon het, wat
de voorbereidende werkzaamheden be
treft, best alleen af. En ze wist het hoofd
van de communistische partij in San
Marino dusdanig in het nauw te brengen
dat hij in het bijzijn van getuigen de ver
klaring aflegde, de vrouwen tot de stem
bus te zullen toelaten.
Later wilde hij zijn belofte in slikken,
maar Miriam Micheletti heeft hem daar
toe geen kans gegeven. En nu gaat het
dan gebeuren. In September, als de oogst
binnen is, zullen in San Marino de ge
bruikelijke vierjaarlijkse verkiezingen
voor de voornaamste posten in de re
publiek worden gehouden.
En de Christen Democraten rekenen op
een overwinning, want de vrouwen van
San Marino zijn fel anti-communistisch.
De mannen laten zich menigmaal bepra
ten en doorzien het communistische ge
vaar niet zo. Maar de vrouwen willen
met de communisten afrekenen.
Wat de volgelingen van Moskou betreft,
die zitten met de handen in het haar.
Ze weten heel goed. dat de stemmen der
vrouwen de doorslag zullen geven.
Hun enige hoop is op.. Miriam Miche
letti gevestigd. Deze is n.l. verloofd met
een flinke jongeman uit het naburige Ri
mini, die graag spoedig met haar wil
trouwen. Als ze vóór de verkiezingen
trouwt
Poeh, zeggen de Christen Democraten,
wanneer Miriam Micheletti naar Rimini
verhuist, staat signora Rosario Masi klaar
om de leiding over te nemen.
Tokuho Azuma uit Japan heeft zichzelf een plaats in de harten der theater
bezoekers in de westelijke wereld gedanst. Onder haar leiding was de Azuma
Kabuki dansgroep de eerste vertegenwoordiger van de hoogste klassieke
dansvorm van haar land die voorstellingen kwam geven in Europa en de V.S.
Deze fijnzinnige kunstenares behoort tot de meest bekende vertolkers van
de traditionele, uit de zeventiende eeuw stammende Kabuki theaterkunst.
„Kabuki" met welk woord een meesterschap op de beide gebieden van
zang en dans wordt uitgedrukt is een synthese van muziek, dans, décor,
drama en costuums.
In de familie van Tokuho Azuma wordt de Kabuki-traditie al sinds genera
ties onderhouden. Zelf kreeg zij haar eerste lessen toen zij een meisje van zes
jaar was. Toen haar vader in 1945 stierf werd zij door de critici en de kennérs
van de klassieke dans waardig geoordeeld om de leiding van zijn dansschool
over te nemen.
„Ongelooflijk" en „betoverend" waren de woorden waarmee Francis Robin
son, een der grote figuren van de Metropolitan Opera Company in New York,
het optreden van Tokuho Azuma en haar 24 leden tellende dansgroep
beschreef, dat de inleiding vormde op haar wereldreis. „Wij hebben hier nog
niets gehad, dat daarmee vergeleken zou kunnen worden."
Burgemeester mr G. E. van' Walsum en
voorzitter J. Kuilman waren het er in de
burgerzaal van het Rotterdamse stadhuis
roerend over eens, dat dc ontvangst van
de Vereniging van Inspecteurs b(i s Rijks
Belastingen door het gemeentebestuur
van Rotterdam een uitzonderlijk vrien
delijk karakter had, omdat belasting
inspecteurs in de meeste gevallen nooit
jubelend welkom worden geheten.
De ontvangst had plaats bij gelegen
heid van de jaarvergadenng van genoem
de vereniging, «ie hedenmorgen werd
voortgezet in het Dakpaviljoen van het
Groothandelsgebouw waar o.a prof mr
J. Oud het woord heeft gevoerd.
„Ik wil hier hulde brengen aan de taak
die u dagelijks vervult in het kader van
ons nationaal herstel zeide Rotterdams
burgemeester. „Dlt zijn klanken die u
nieLiUvoegIn deatt j£e?eYMgd en ik m°Se
er bij voegen, aat ik het nog meen ook
(Advertentie)
De kortste en voordeligste opleiding:
(Bekende Schriftelijke Cursus)
43).
Ik moest je de les lezen, in ons
beider belang - en in ons beider be
lang moest ik mijzelf beschermen. En
om de mensen - al die duizenden mensen -
wier ogen op mij gericht zijn.
Ik hield mijn linkerhand op, en de ro
bijn schitterde in het maanlicht.
Ik hield van je. Kun Je dan niet
geloven, dat ik besefte, dat ik het nooit
zou kunnen zodra ik de telefoon had
neergelegd? Zelfs voordat ik je door de
kier van de deur zag - maar nu -
Maar nu?
O! riep ik uit. Ik wilde dat ik dood
was! Dat ik niet meer behoefde te denken
te voelen te zien! Dat ik kon vergeten,
wat is kazien heb!
En ditmaal liep ik werkelijk hard weg:
hij volgde mij en af en toe voelde ik zijn
hand Od mijn arm.
In 's hemels naam, Eve, beheers jel
Ik liep voorbij de oprijlaan, terwijl ik
hem toevoegde: Niet naar huis! Daar
kan ik nooit - nooit meer heen!
Hij zag in, dat het wijzer was mij eerst
een eind weg te laten lopen, alvorens
een definitieve poging te doen om mij tot
rede te brengen.
Ik liet mij opnieuw door hem vangen
op een plek, vlak voordat het pad om
hoog boog, de dijk op. Hier kon hij de
kreek niet zien, en indien George en
Charlie nog niet op hun plaats van be
stemming waren, dan konden zij daar
komen, terwijl ik de scène verder speelde.
Hij hield mij bij 'm schouders vast,
terwijl ik beefde ais een riet en naar
adem hapte.
Dit ben ik niet van jou gewoon,
zei hii. Ik hoorde twijfel in zijn stem;
het was geen argwaan, maar misschien
wel teleurstelling. Hij had mij zo geïdea
liseerd als de vrouw, die in staat zou
zijn samen met hem te heersen, dat deze
symptomen van vrouwelijk gebrek aan
ruggegraat, een desillusie dreigde in te
leiden Indien ik het te ver liet komen,
kon het hoogst gevaarlijk voor m" wor
den. Ik dacht aan Louise: was niet het
zelfde haar noodlottig geworden?
Daarom deed ik een aanval op zijn
ijdelheid.
Ik dacht, dat je sterk was, zei ik.
Ik dacht, dat je streed met je geest -
ik zag je als een stralende ridder, een
meer dan gewone man.
Er zijn geest en verstand voor nodig
om buiten de wet iets klaar te spelen,
antwoordde hij grimmig.
En om een vrouw de les te lezen?
vroeg ik.
Daarvoor is meer nodig; dat ver
eist een genie. En om mijzelf te bescher
men.
En geloof je nu. dat ik lering uit
de les getrokken heb?
Dat zul je inzien zodra je ophoudt
zo dom en sentimenteel te doen over de
dood van twee volkomen onbelangrijke
mensen. Jij en ik. Eve, hebben een groot
se taak in de wereld te volbrengen. Dat
is belangrijker dan wat ook Mijn hemel,
begrijp je dat dan niet?
Ik deed alsof ik dit even moest over
wegen, wetende,.dat ik niet te lang stil
mocht blijven, want hier kon elv geluid
van het strand gehoord worden.
Ik wilde, dat ik iouw helderheid van
inzicht had, zei ik zwakjes, maar het
is het is zo moeilijk - moord!
Waarden, Evé. zijn zo betrekkelijk.
Wat wijs is of dom, goed °f slecht, nuttig
of vergeefs - dat is allemaal praat voor
pseudo-wijsgeren en verdwaasden. Het
leven is anders. Het leven is strijd. Een
strijd zonder einde om het hoofd boven
water te houden. Mensen of naties, en
kelingen of groepen - het is allemaal
eigenbelang, zelfbehoud. Voedsel of hon
gerdood. Dood of worden gedood Eve
mijn eigen Eve - gewoonlijk zie jo de
dingen zo zuiver. Zie mij zoals ik ben!
Ben ik niet meer waard dan duizend Jo
nathans, dan duizend verliefde vrouwen?
Slechts mijn lippen vormden de woorden
Het spijt me zo.
Dat klinkt beter. Hij zei het bijna
als een normale man, die eindelijk vrede
ziet opdoemen aan het einde van een
met vrouwentranen bespoelde scène.
Ik voel mij miserabel, zei ik. O.
Jimmy.
Hij keek mij een ogenblik op een vreem
de manier aan. Was hij niet gerustge
steld? Ik voelde scherp, dat het een fout
ja een noodlottige fout zou zijn, recht-
stre-ks over te schakelen van een hvste-
rische aanval op wat hij gezond verstand
noemde, doch wat. in feite onvoorwaarde
lijke overgave betekende.
Ik drukte de rug van mijn hand tegen
mijn voorhoofd en vermande mij-
Ik heb mij dwaas gedragen, puis"
terde ik. Ik dacht, dat ik het zelf wel
kon opknappen - en ik ben mezlf n t
eens meester. Heus, Jimmy, het spijt me
zo - dadelijk ben ik weer de oude.
Ik keerde mij van hem af en wan
delde langzaam langs het pad omh
Het was enigszins riskant, maar ik
geloofde niet, dat hij me alleen zou la
ten, voordat hij volkomen van zijn over
winning verzekerd was.
Waar ga je heen? vroeg hij.
Een wandeling zal me tot rust bren
gen, zei ik, en als ik terugga naar mijn
kamer, wil ik mijn zenuwen weer hele
maal in bedwang hebben.
Ik blijf je gezelschap houden. Hij
voegde zich bij mij.
Ik ben liever alleen - begrijp me
niet verkeerd. Wanneer we elkaar
weerzien, zal ik weer helemaal mezelf
zijn.
-Ik kan je zo niet alleen laten. Eve.
toe-
Ik verborg mijn triomf. Gedurende
de volgende minuten waarin wij zij aan
zij over de dijk naar het strand wandel
den, sprak hij slechts één keer.
Voor we deze zaak als afgedaan
beschouwen, zei hij, eerst nog één ding.
Kun je die man van de politie beletten
te komen, of weet je een middel om
zijn aandacht af te leiden? Je hebt
er tamelijk duidelijk op gezinspeeld, dat
je interessant nieuws voor hem had.
Ik verzin wel iets. Ik weet zelfs
f2 Wai' Ik beloof je, dat ik hem volkomen
tevreden zal stellen.
Hij vroeg niet op welke manier ik mij
voorstelde dit t edoen. Ik zou het hem
trouwens niet verteld hebben.
Af en toe wierp hij een blik op mij,
en ik voelde, dat hij geheel en al met
zichzelf voldaan was. Opnieuw had hij
bewezen, dat gevaren, indic onverschrok
ken onder de ogen gezien, ophielden ge
varen te zijn, dat geen probleem voor
hem onoplosbaar was, dat hij alle moei
lijkheden en hinderpalen overwon, daar
bij zijn macht zelfs vergrotend. Onder
zijn aanvallen bezweek iedere complica
tie, voor zijn wil zwichtte ieder mens.
De Pauw lag zwart en schijnbaar ver
laten op het donkere watervlak onder
de laatste schuine manestralen. Niets
verried, dat alles in gereedheid was om
van wal te steken.
Het dak van het boothuis stond als
een donkere driehoek tussen de kreek en
de verheffing van de kust. Ik zag iets,
dat voorgoed een einde maakte aan mijn
angst, dat ik te vroeg zou zijn: een zwart
voorwerp bij de waterrand dat ik her
kende als de jol.
Weet je wel, aldus verbrak hij ons
stilzwijgen, dat dit de eerste keer is,
dat wij werkelijk samen alle zijn? Wat
dat voor mijn betekent, kan ik je niet
zeggen.. Hij was nu weer geheel en al
de jonge minnaar, bereid om uiting te
geven aan zijn geluk en blijheid, zodra
zijn geliefde haar sombere stemming
maar wilde afwerpen.
(Wordt vervolgd).
Dit laatste hield mede verband met het
feit, dat de wethouder van financiën en
het havenbedrijf uit de kringen der be
lasting-inspectie fs voortgekomen.
De burgemeester zeide, dat het hem
tot voor kort nog niet bekend was, dat
des wethouders bemoeiingen zich In be
zettingstijd hadden uitgestrekt tot de or
ganisatie in toenmaals ondergedoken
vorm. De voorzitter van de vereniging, de
heer J. Kuilman, drukte het nog sterker
uit door te zeggen, dat de draden van het
belasting-verzet in des heren Van Til.
burgs hand samenkwamen. De vergade
ring had met algemene stemmen beslo
ten, de heer v. Tilburg te benoemen tot
erelid der vereniging, een benoeming die
in een perkamenten oorkonde was vast
gelegd die aan de wethouder werd over
handigd.
De heer v. Tilburg dankte voor het eer
betoon waarbij zijn gedachten uitgingen
naar de vrienden van welke hij thans en
kele mist.
Hoezeer de burgemeester ook het werk
der belasting-inspecteurs waardeerde,
hiermede wilde hij niet zeggen dat hij ook
een grote bewonderaar is van de vorm
van de belasting-organisatie. Hij betreur-
de het, dat de gemeentelijke autonomie
op fiscaal terrein beperkt is geworden en
het zou hem niet spijten, wanneer voor de
toekomst nog eens een andere vorm dan
de huidige zou worden gevonden
De heer Kuilman zieide, dat men zich
door allerlei omstandigheden in Rotter
dam thuis voelt Hier in Rotterdam schijnt
men geen tijd te hebben, zich te bemoeien
met leugen en waarheid, met andere
woorden met het ontduiken van betas
tingen „Wij menen hier alleen emplooi te
hebben, omdat de aangiftebiljetten zo
akelig ingewikkeld zijn", zeide hij.
De wederopbouw heeft een enorme In
druk gemaakt, maar de voorzitter meen
de, dat er nog wel een standbeeld bij zou
kunnen komen, nl. van de Rotterdammer
prof. Lieftinck aan wien de historie nog
wel eens recht zal doen wedervaren, hoe
wel er over zijn maatregelen zeer ver
schillend wordt gedacht. Dat zal dan geen
monument zijn van een mens zonder hart,
maar van een met een hart en met een
portemonnaie. aldus de heer Kuilman
die de vier kanten van de sokkel had ge
reserveerd resp. voor de hardwerkende
Rotterdammers, voor de aan het finan
cieel herstel medewerkende banken, voor
Lieftinck zelf en (de meest duistere zijde)
voor de belasting-ambtenaren.
Sir Muhammad Zafrulla Khan, rechter
in het Hof van Internationale Justitie,
heeft gistermiddag de eerste steen gelegd
voor de eerste Moskee in Nederland,
welke wordt gebouwd aan de Oostduin-
laan alhier.
