Mau-Mau in
legerjassen
Over twee jaar weer een pier
in Scheveningen
Fraaie plannen liggen gereed
Nederlandse Korea-strijder stuurde al zijn Amerikaanse
onderscheidingen terug
t sti
goes on..., en er dreigen in Kenya
nieuwe gevaren
.Gloeilampjes
Oude kwestie over 11,30 houdt
echtpaar gescheiden
In het heilige der heili gen van Mau-Mau (5)
Tram tegen met heet
asfalt gevulde tankauto
Berlijnse tolbarrière
onopgelost
nieuwe actie tegen
Tochtgenoten van Sint
Frans
Laatste hoop: brieven
IN- en UITVALLEN
7 Neus
ZATERDAG 21 MEI 1955
N D C—S
PAGINA 9
Onbegrepen oude wetten
shilling of een kaars te offerende loggia van hun landhuisje of
de leestafel van hun club, heb
ben tijdig gewaarschuwd tegen
de onderschatting van dit pro
bleem. Zij waarschuwen nu
opnieuw, tegen andere gevaren.
Doch juist als in het verleden
wordt, temidden van het krijgs-
geraas en de opgewonden de
batten, hun stem niet steeds
gehoord
Parijs
Verkeerstagnatie tijdens spitsuren
te Amsterdam
Russen niet voor rede vatbaar
DE MAU MAU
te liggen.
VER. VOOR BORGSTELLINGS
FONDSEN VOOR DE MIDDEN
STAND IN NEDERLAND
Rust en vermaak
Technische snufjes
Internationaal kapittel in
Rotterdam
REMBRANDTTENTOON-
STELLING IN RIJKSMUSEUM
EN MUSEUM BOYMANS
Teleurstelling
Naar Korea
Ongeluksmare
Laatste hoop
Het
roer o??i
missie-post lagen tientallen lijken..
door MARTIN W. DUYZINGS.
NAIROBI (Kenya), Mei.
LANGS DE BREDE WEG die in duizend bochten
naar de Rift Valley leidt, lagen wat leden van
de Home Guards loom en zwijgend in de schaduw
van hun toren. De weg die zich in duizend bochten
door de bossen slingert totdat hij tenslotte, boog
tegen de rotswand hangend, een imposant en onver
getelijk gezicht biedt op de vallei die, onderbroken
slechts door een enkele vulkaankrater, veel verder
reikt dan de einder, deze weg had zijn eigen, kleine
geschiedenis.
Vijftien jaar geleden nog was het een smal en
moeilijk begaanbaar pad dat telkens weer over
woekerd werd door het bos dat er aan weerszijden
aan grensde, doch toen kwamen er een eindeloos
lijkende, droef en geslagen door het stof en de hitte
strompelende colonne van ontmoedigde desperados
duizenden Italiaanse krijgsgevangenen uit Abessinie
naar het gebied rond Nairobi en diezelfde dag
begonnen zij met de aanlee
van een nieuwe
weg
Er was daar een uitkijkpost van de
Home Guards langs de weg. De Ki
kuyu's die er waakten tegen mogelijke
aanvallen hunner eigen stamgenoten,
slenterden daar doelloos rond of la
gen lui en slaperig in de zon. Als men
voor de toren zijn wagen stopte, spron
gen zij recht, grepen zij met één hand
naar hun stok en salueerden zij met de
andere. Het was een vrij lachwekkend
tafereel: die Home Guards met hun
stokken en hun met motgaten door
boorde veel te wijde Engelse soldaten
jassen. Doch om de een of andere reden
kon men er zelfs als vreemdeling in
dit land niet om lachen. Wellicht kwam
dat omdat er een zonderlinge, wat
hoofse grijns lag op de donkere ge
zichten die met wit glinsterende tan
den de voorbijganger bleven nastaren
totdat hij verdwenen was rond de vol
gende bocht van de weg.
Men noemde in Nairobi de Kikuyu
Home Guard het loyale deel van de
stam die zich gedurende de laatste ja
ren alles behalve loyaal tegenover de
Engelse kolonisten gedragen hadden.
Men noemde het, prijzend, bovendien
een „vastberaden leger in lompen en
tijdens een proces dat dezer dagen te
Nyeri gehouden werd en waarbij een
lid van de Mau-Mau tot de dood door
de strop veroordeeld werd, prees de
president van de rechtbank met nadruk
het aandeel, dat de Home Guard in de
succesvolle jacht op deze misdadiger
had gehad.
Doch z(j die tussen de Kikuyu's leven
T~ de missionarissen en de zendelingen
ln VlIorheeld zijn wat voorzichtiger
Gu beoordeling van de Home-
m..ar(h ,.Er zijn er onder", zo zei men
tl' .,die het inderdaad'uitstekend me.
met hun stam en met het land, dal
tl nu niet alleen met de blanken, docli
niet duizenden en duizenden In-
en Arabieren moeten delen. Er
*'11 anderen, die via de Home Guard
hun stamgenoten van de Mau-Mau wil-
lpn doen boeten voor de misdaden,
welke zQ tegen hun eigen volk bedre
den. Doch cr ziin er ook, die zelfs
ooor de loyal- Kikuyu's als verraders
worden beschouwd. Er zjjn er die cor
rupt z\jn, en oneerlijk en nodeloos
wreed; er zijn loyale Kikuyu's die nu
boeten voor de misdaden van anderen
en die de Home Guard onverbloemd
de „Mau-Mau van het gouvernement"
noemen
Het is slechts enkele maanden ge
leden, dat een missie-pater in een
bos dicht bij zijn statie de lijken van
enige tientallen Kikuyu's vond. Hij
rapporteerde zijn vondst bij de D. O.
de districts-officier. Men onderzocht'
de zaak en men ontdekte, dat da
mannen zonder vorm van proces door
leden van de Home Guard waren
doodgeschoten: weerloos en ongewa
pend tegen de karabijnen die hen
neermaaiden als waren zij niet méér
dan machteloos over de grond krui-
„Charter Land Commission", instelde
teneinde een onderzoek in te stellen
naar de houdbaarheid van de claims
der inheemsen. Het is waar: de Char
ter and Land Commission redde, on
danks veel tegenstand, althans iets
voor de Kikuyu's. Doch naarmate,
,11. mede dank zii het heilzame werk dat
naar Jtiift Valley, een weg die nu nog steeds de beste gouvernement, missie en zending in
genoemd wordt van heel Brits Oost-Afrika. K8u5't veri"ichtten, de stam nu groeide
's Avonds in de kampen, als de muskieten in dichte 8"k de grondhon ger "der Kikuyu'sS Te?
zwermen gonsden rond de vuren, zongen de Italianen genover 433.654 k.m.2 grond in handen
oude weemoedige liederen en nog staat er, dicht bij wer-
de vallei, een kleine Maria-kapel welke de Italianen den gemaakt, niet minder dan 34.566.140
destijds bouwden. Daar brandden zij bun kaarsen, k.m.2 aan concessies en daarvoor gere-
i-li i i serveerde gronden, uiteraard voor
opdat er een einde komen zou aan de oorlog, de practisch de voUe £onderd procent in
gevangenschap, de muskieten, en bet zware werk aan handen van niet-inheemsen.
de weg die langzaam, mateloos langzaam, nu verder Dat was het probleem, dat
voortkroop door de rotsen, yard na yard, mijl na mijl, zich in de Mau-Mau-beweging
tot ver voorbij de horizon. Het is jaren geleden nu, tenslotte kristalliseerde tot een
dat dc laatste Italiaan ginds in Mombassa in bet blinde, gemene, met uiterst ge
ruim van een gore vrachtvaarder geladen werd, op raffineerde en van Moskou uit
weg naar de vrijheid en het vaderland. Docli nog gevoede methoden tot een
altijd branden in die Maria-kapel dag in dag uit de waanzinnig delirium opgevoer-
kaarsen. Er wonen buiten Nairobi ruwe, machtige de haat. Zij die de Kikuyu's be-
onbehouwen planters die aan God noch Gebod ter kenden dan sommige gou-
geloven, doch die niettemin zelden aan deze kleine, vernements-ambtenaren, die
typisch Italiaanse kapel voorbij gaan zonder er een nauwelijks verder kwamen dan
Men neemt aan, dat de Franse rege
ring spoedig de aflevering zal verbie
den van een zogenaamd sport-pistool,
dat tot nu toe in de vrije verkoop is.
Het is namelijk gebleken, dat bij 650
gepleegde moorden, doodslagen en
zelfmoorden dit pistool het gebruikte
wapen was. Een chirurg heeft zelfs ver
klaard, dat dit wapen dodelijker werk
te, dan vele geweren en pistolen, waar
oor een speciale vergunning nodig is.
Gorredijk
Door de stormachtige wind is hier een
ooievaarsnest van zijn hoge standplaats
een paal in het veld gerukt. Van
de vijf reeds enige tijd bebroede eieren
Was er wonder boven wonder slechts
een gebroken. De vier nog gave eieren
werden direct bij een in de nabijheid
wonende veehouder onder een broedse
kip gelegd, die de taak van de moeder-
ooievaar welwillend enige tijd over"
nam. Inmiddels was een ladderwagen
van de Heerenveense brandweer gear
riveerd en met behulp van met minder
dan drie autotrekkers door het drassi
ge land naar de nestpaal gereden. Het
nest werd op zijn plaats gebracht, her
steld en de vier eieren opgehaald en in
het nest gelegd. Ongeveer een kwartier
nadat dit was gebeurd streek de ooie
vaar weer op het nest neer en hervatte
daar het verstoorde broedproces. Met
belangstelling wachten de vogelvrien
den in Gorredijk en wijde omtrek nu
af, hoe de uitslag zal zijn.
Pusseldorp Duitsland
Een viermotorig vliegtuig van een
Britse luchtvaartmaatschappij werd op
3000 meter hoogte door de bliksem ge
troffen, toen het op weg was van Dus-
seldorp naar Berlijn. De bliksem sloeg
bij de cockpit in en verliet het toestel
bij het richtingsroer. Niemand was ge
troffen, hoewel allen hevig geschrok
ken waren. Voor alle zekerheid keerde
de piloot toch maar naar Dusseldorp ter
inspectie terug.
Kikuyu-jeugd in Kenya: haar weg
nog steeds geblokkeerd met misver
standen
pende ratten. In hetzelfde district
haalde de Home Guard een kleine
jongen uit de school en schoot hem
slechts enkele mijlen verderop neer
zonder dat het ooit duidelijk werd
wat deze jonge Kikuyu misdreven
kon hebben. „Het kan zijn nut heb
ben", zeggen weldenkende mensen in
Nairobi, „de strijd tegen de Kikuyu's
te doen voeren door., de Kikuyu's,
doch 't heeft ook zijn gevaren, en een
van die gevaren is, dat men dezelfde
kapitale blunders maakt die destijds
voedsel hebben gegeven aan de Mau-
Mau-beweging".
Men herinnert zich, in dit verband,
d,e eerste slogan van de Kikuyu Cen
tral Association, de eerste politieke
partij der kikuyu's die in 1922 al werd
opgericht: „Wij willen het land terug
dat de blanken ons ontstolen hebben".
De slogan vond een gretig gehoor bij
de Kikuyu's en zij werd door het gou
vernement en de blanke settlers niet
begrepen. Men had, zei men in Nairobi,
de Kikuyu's geen land ontstolen. Toen
de East African Company in 1890 een
zetel in Kenya vestigde, was het Kiam-
bu-district, dat de Kikuyu's nou nog
steeds als hun onvervreemdbaar eigen
dom claimen, practisch verlaten; een
enorme, door dorre struiken overwoe
kerde woestenij. Het zou jaren duren
alvorens men ontdekte, dat de Kikuyu's
het land dat zij het hunne noemden,
Een aanrijding tussen een 18 meter
lange trekker met aanhangwagen van de
N.V. „Philips Asfaltfabrieken" en een
trams tel van de N.ZH.V.M- heeft gister
avond het verkeer op de Admiraal de
Ruyterweg te Amsterdam ernstig gestag
neerd.
De zware, elf ton wegende tankauto,
die gevuld was met zeg ton asfalt van
180 graden Celsius, stak stadinwaarts
rijdend op de Bos en Lommerweg om
streeks half zes de trambaan op de Ad
miraal de Ruyterweg over en werd daar
bij aan de linkerachterkant gegrepen door
een motorwagen van een uit de richting
Sloterdijk naderend tramstel. Door de
schok kantelde de aanhangwagen en blok
keerde de tramrails.
De materiële schade was groot en wordt ge
schat op een bedrag van enkele tienduizen
den gulden. De bestuurder van de tram
wagen, die gewond raakte, werd ter ob
servatie opgenomen in het Wilhelmina
Gasthuis. Later kon hij worden overge
bracht naar een ziekenhuis in Haarlem.
Daar het ongeluk op de spitsuren ge
schiedde, werden vele forensen, die per
N.Z.H.V.M. naar Halfweg of Haarlem rei
zen, gedupeerd De reizigers voor Haar
lem werden in de gelegenheid gesteld hun
woonplaats per trein te bereiken, Die voor
Halfweg werden tot de plaats van het
ongeluk vervoerd waar zij konden over
stappen op een andere tramwagen.
Nadat door kraanwagens van de politie
en het gemeentelijk vervoerbedrijf een
trambaan was vrijgemaakt, kon de dienst
der N.Z.H.V.M. eerst tegen kwart over
acht normaal worden hervat. Het wegsle
pen van de zwaar gehavende wagen met
asfalt trok grote publieke belangstelling.
De alt Mimi Aarden is, met toestem
ming van de Nederlandse Opera, voor de
tijd van zes maanden als gast geengageerd
door de Stadtische Oper te Benijn. Zij s
uit vijftien bekende Europese zangeressen
gekozen om de plaats te vervangen van
de eerste alt Margaret Klose.
slechts tijdelijk verlaten hadden,
voortgedreven door de pest, de honger
en de tse-tse.
Het zou nog langer duren voor men
ervoer, dat volgens de eeuwenoude
«vetten der Kikuyu's elk stukje grond
nimmer privé-bezit zou kunnen z(jn,
doch dat het voor altijd toebehoorde
aan de gehele stam (onverschillig of
het jungle was of bouwgrond), en dat,
eveneens volgens deze wetten, de
grond pas van eigenaar veranderen
kon als een gehele stam-clan, een
„githaka", daar met veel ceremonieel
en misbaar zjjn goedkeuring aan
héchtte.
De British East Africa Company
vond in Kiambu alleen maar bush.
Daar vestigde zij haar plantages: langs
een lineaal trok men de grenzen der
concessies in een gebied dat een onbe
woond niemandsland heette en dat er
aV'e®k b°vendien. Toen later de stam
der Kikuyu s van over de Chamia-
Rivier terugkeerde naar het eigen land,
vond zij de Europese settlers op haar
grond. Het duurde tot 1932 alvorens
men een Koninklijke Commissie
de
De eerste aankomst sinds zeven jaar
van de hoogste vertegenwoordige; va
de vier bezettende mogendheden in Duits
land, die gisteren te Bc.'.ijn werd gehou
den cn waarop gesproken is over de doo
Oos -Duitsland verhoogde tol op IA weg-
ver eer erhjn-West-Duitsland is op niets
uitgelopen.
ceyeve?kTaarclea®bassadeur de .heehr. Pon
komst teeeno,; na aflo°P van de bueen-
geen tweede hrf verslaggevers, dat er
Wh' h„&leenkom3t nou plaats vin-
en niets gemerkt van het
zgn. Russische vredesoffensief", zeide hij
In een Sezarnelijk communiqué werd
bekend gemaakt, daj de sovjet-Russische
h-ge commissaris, p0esjkin, zijn Weste
lijke collega s had medegedeeld, dat ver
schillen van inziet over de tolbarrière
slechts uit de weg konden worden ge
ruimd door directe onderhandelingen tus
sen Oost- en W-est^Duitsland.
De westelijke ambassadeurs stelden
vo-r Duitse deskundigen de zaak te laten
onderzoeken om tot' een oplossing te ko
men. maar daarvan Wiide de rus niet
weten. De kwestie valt volgens hém, ge
heel en al onder de competentie van de
Oostduitse autoriteiten.
Veiligheidstroepen zjjjj gjsjeren opnieuw
de dichtbegroeide bossen Van Aberdare
in Kenya ingetrokken om te pogen de
Mau-Mauterroristen, die zjcj, daar schuil
houden, te overmeesteren. Geen der le
den van de Mau Mau had zich namelijk
gistermiddag de uiterlijke door de re
gering gestelde termqn gemeld om
zich over te geven.
Luitenant-generaal Lathbury, de leider
van het offensief tegen de Mau Mau heeft
verklaard, dat v^e leden van de Mau
Mau er genoeg van hadden om te vech
ten, maar dat zij zich niet durfden over
geven uit vrees voor hun leiders. „Als
wij hen flink aanpakken zullen zij wel
van gedachten veranderen.'zo meende
de luitenant-generaal.
(Van onze Haagse redactie)
De plannen voor een moderne Sclieveningse pier zijn gereed. Als de
onderhandelingen met de financiers en de autoriteiten vlot verlopen zal
liet nieuwe wandellroofd in zee juist als de vooroorlogse pier 375 meter
lang - in 1957 in gebruik genomen kunnen worden. Wanneer men kan
rekenen op één millioen bezoekers per jaar zal de pier rendabel zijn
bij een entree-prijs van 0,30 a 0,35 per persoom
Het wandelhoofd is geprojecteerd aan het Noorderstrand ter hoogte van
de nieuwe trap tussen het Palace-hotel en de Oranjeflats. Daardoor zal
het uitzicht van het aan het einde van de pier liggende zonneterras een
zo groot mogelijk deel van dc „skyline" van Scheveningen bestrijken. Het
badstrand zal enigszins worden opgeschovmi en vóór het Kurhaus komen
De nieuwe pier wordt breder dan de
vroegere, namelijk 12 meter tegen voor
heen 8. Het windschut, dat haar over haar
gehele lengte in tweeën verdeelt, is
excentrisch gedacht, en wel op 8 meter
van de Zuidelijke en op 4 meter van de
Noordelijke reling. Het voordeel is een
grotere wandelruimte aan de Zuidkant.
Er komt een overdekking ter breedte van
ongeveer 1,25 meter aan de Noordzijde
van het windschut, waardoor men ook bij
regen uit Westelijke of Zuidwestelijke
richting droog zal kunnen wandelen.
Voorts zal de pier op vijf plaatsen in
haar gehele breedte overdekt worden. Al
daar komt een twaalftal winkels. Verder
zullen over het gehele wandelhoofd ver
spreid vitrines en kiosken te vinden zijn.
Opgericht is de „Vereniging van borg
stellingsfondsen voor de middenstand in
Nederland". Het bestuur is als volgt sa
mengesteld: voorzitter: drs T.3. W. Gij-
zels. Eindhoven, vice-voorzitter: J. A.
Koops, Venlo; leden: mr. J. Cornelissen,
Oldenzaal; H. W. Holsmuller, Alkmaar:
drs J. Jacobs, Arnhem; W. Ket, Utrecht;
J W Kogeler, Middelburg dr G. Otten,
Leeuwarden en J. Reichardt Voorburg
(Z.H.). secretaris-penningmeester: L. A.
m] Westerwoudt. Eindhoven.
De afdeling „vermaak" wordt streng
gescheiden van de afdeling „rust". Het
vermaak komt op twee eilanden ter Noord
zijde van de brug en op het achterplat
form in het overdekte paviljoen, waarop
zich tevens een uitkijktoren bevindt, die
zich 35 meter boven de zeespiegel verheft
en vanwaar men zal kunnen genieten van
een schitterend uitzicht. Onder het loop-
dek komt de afdeling visserij.
Degenen, die willen wandelen of in de
zon zitten, kunnen terecht op d^brug, die
uiterst langzaam omhoog loopt tot 15
meter boven de zeespiegel en die over
haar gehele lengte voorzien is van ban
ken. Voorts staat hun het grote, onder een
hoek van 45 gr op de pier geprojecteerde
zonne-eiland, waar plaats is voor 1200
personen, ter beschikking. Dit eiland, dat
het aspect zal hebben van het zonnedek
op een grote oceaanstomer, zal terras
vormig oplopen en een uniek uitzicht
bieden op de gehele Scheveningse kust.
Achterop komt een gesloten café-restau
rant (250 personen), waar men 's winters
bij twee open haardvuren zal kunnen ge
nieten van het gezicht op de onstuimige
zee.
Met de industrie zijn onderhandelin
gen gaande om het nieuwe wandelhoofd
te maken tot een staalkaart van tech
nische snufjes. Dit betreft zowel de
verlichting, die de pier bij avond moet
maken tot een voortdurend wisselend
feest voor het oog, als talloze andere
bezienswaardigheden op het gebied van
radar, electronische opparaten, televisie,
radio etc. Gedacht wordt oij voorbeeld
aan een onder-water-verlichting van
de branding en radarschermen ter be
spieding van voorbij-zwemmende vissen.
Hangende de onderhandelingen met de
financiers en de gemeente wilde de Exploi
tatie Maatschappij Scheveningen ons nog
geen mededelingen doen over de bouw
kosten. Wij vermoeden echter niet ver
mis te zijn, wanneer wij deze op vier a
vijf millioen schatten. Het ontwerp is
't resultaat van overleg tussen de Rotter
damse architecten Maaskant, Dijk en
Apon en de aannemers, de N V Ver.
Aannemersbedrijven v.h. R. Zwolsman en
de Hollandse Beton-Mij en de Exploitatie
Mij Scheveningen.
Op 28, 29 en 30 Mei wordt te Rotterdam
het Internationale Pinksterkapittel van de
Tochtgenoten van Sint Frans gehouden.
Dit jaarlijkse internationale congres wordt
op toerbeurt gehouden in een van de lan
den, waarin de beweging werkzaam is.
Dit jaar wordt de verhouding tussen
katholieken en niet-katholieken in West-
Europa het onderwerp van de besprekin
gen. Op Zaterdagavond leidt pater St.
Kreijkamp O.P.. hoofdredacteur van „De
Bazuin", het gesprekthema in. Op de vol
gende bijeenkomsten voeren tochtgenoten
uit België Frankrijk en Duitsland het
woord over die problemen in hun landen
Behalve een avondwake en een vreugde
vuur vermeldt het program een uitge
breid contact tussen de verschillende na
tionaliteiten.
De Tochtgenotenbeweging is een Fran
ciscaanse jongeren-beweging, die de ge
loofsverdieping tracht te bevorderen, b.v
door het herstel van de echte pelgrims
tocht waarbij het geestelijke op de voor
grond staat.
In de zomer van 1956 zullen het Rijks
museum en Museum Boymans samen in
Amsterdam zowel als in Rotterdam een
omvangrijke tentoonstelling van werken
van Rembrandt organiseren ter herden
king van het feit, dat Rembrandt 350 jaar
geleden werd geboren.
De tentoonstelling zal schilderijen, teke-
ningen en etsen omvaten.
ROTTERDAM, Vrijdag
(Van onze verslaggever)
O UD-KOREAVRIJ WILLIGER
Martinus Rooster heeft alle
Amerikaanse onderscheidingen,
die hem wegens betoonde moed in
de Koreaanse oorlog werden uit
gereikt, teruggestuurd naar de
Amerikaanse regering met de me
dedeling, dat hij ze niet langer
meer wenste te accepteren. Oor
zaak van deze verbitterde hou
ding is het feit, dat de Verenigde
Staten hebben geweigerd Rooster
een visum te verstrekken.
Rooster wil dolgraag naar Amerika,
als was het alleen maar voor een be
zoek. Hij is intussen getrouwd met een
Amerikaanse, die binnenkort het leven
zal schenken aan twee kinderen en, zo
zegt hij. ik vind dat het mijn plicht als
vader is om bij de geboorte van mijn
kinderen aanwezig te zijn. Het ziet er
echter naar uit dat hem dit niet zal
lukken, want de regering van de Ver
enigde Staten heeft ontdekt, dat de
oud-militair in 1947. toen hij als 19-
jarige soldaat in Indonesië vertoefde,
een kleine oplichting heeft gepleegd
ten bedrage van 11 gulden en 30 cent.
En dit schijnt een onoverkomelijke
barrière. Rooster wordt in Amerika
niet toegelaten.
Dezer dagen heeft de blonde 28-
jarige oudstrijder ons zijn levens
geschiedenis verteld, met als slot de
tragische impasse waarin zijn huwe
lijksleven thans verkeert.
Na in de oorlogsjaren illegaal te
hebben gewerkt trad hij in 1944, toen
Nederland nog niet geheel was bevrijd,
als chauffeur in dienst van het Royai
Army Service Corps, 21ste legergroep.
In 1946 vertrok hij als soldaat naar
Indonesië en het was hier dat zich in
1947 de ongelukkige kwestie voordeed,
waarvan hij nu de wel zeer bittere
vruchten plukken moet.
Rooster hielp bij het organiseren
van variété-voorstellingen voor de sol
daten en in verband daarmee werd
hem door zijn superieuren een bedrag
van 600 gulden ter hand gesteld. Later
bleek, dat hij hiervan een bedrag van
11.30 ten eigen bate had aangewend.
Men noemde het oplichting en Rooster
ging, na een veroordeling door de
Krijgsraad, voor drie maanden de ge
vangenis in.
Diefstal en oplichting, vermeldde
het vonnis. Ware het alleen maar dief
stal geweest, dan zou Rooster nu waar
schijnlijk rustig bü zijn vrouw in
Amerika zijn. Toen hij zyn straf had
ondergaan, dacht de militair dat hier
mee het leed geleden was. Hem wacht
te echter nog een bittere teleurstel
ling.
Na terugkeer in Nederland meldde
Rooster zich als een van de eersten
voor het Korea-bataljon van Overste
Den Ouden. Het vonnis van de Krijgs
raad bleek geen bezwaar hem in het
bataljon op te nemen en 22 maanden
diende hij de zaak van de Verenigde
Naties. Hij kreeg de „Citation of
„Unit with golden cluster", de „United
Nations Service Medal", „de Korean
United Nations Service Medal", de
„Korean Unit Citation", „de Korean
War Medal" en de „Purple Heart"
onderscheiding, welke laatste hem we
gens een opgelopen verwonding aan de
rechterhand door de Amerikaanse
regering werd toegezonden. Hij be
taalde deze onderscheiding met drie
maanden hospitaal in Tokio.
Het was in deze dagen dat hij zijn
huidige vrouw leerde kennen. Via de
soldatcnvader „Uncle Harry" kreeg hij
het adres van een Amerikaans meisje,
dat wilde corresponderen met een van
de meest eenzame soldaten. Al spoedig
bleek dat hij het met de jeugdige
Jeane Leverne Frey uit Cincinnati bést
kon vinden en zestien maanden iater,
in 1954, kwam Jeane naar Nederland,
waar zij de intussen gerepatrieerde
blonde militair in levende lijve kon
ontmoeten.
Het meisje kon in Nederland echter
niet wennen en ging terug naar de
States, waar zij erin slaagde voor Mar
tinus een baan te krijgen in de fabriek
van Procter and Gamble in Cincinna
ti. Toen dit eenmaal in kannen en
kruiken was. kwam Jeane het vorig
jaar met de Nieuw Amsterdam naar
Nederland, waar zij met Martin trouw
de. Nu zij eenmaal gehuwd waren,
dachten ze. zou het voor Martin veel
gemakkelijker zijn een visum voor de
Verenigde Staten te krijgen. Veel ge
makkelijker dan wanneer hij op een
emigrantenvisum zou moeten wachten
Toen Martin zijn vrouw na het huwe
lijk naar de boot bracht zei hij: Over
een paar weken ben ik weer bij je. In
die dagen vermoedde Martin Rooster
in de verste verten nog niet dat de
oude kwestie uit 1947 een spaak in het
wiel zou steken.
Vlak voordat Martin naar Amerika
zou oversteken kwam de ongeluks
mare. Het visum was geweigerd. „Wat
ik daarna allemaal heb gedaan", ver
telt Rooster nu, „valt met geen pen te
beschrijven. Ik heb contact gezocht met
vice-consul Imogene E. Ellis van het
Amerikaanse Consulaat-Generaal te
Amsterdam. Mijn vrouw heeft een be
roep gedaan op senator Burke van
Ohio, met mrs Estella Ademson, assis
tant director of Immigration in Cin-
cinatie en met Gordon H. Scherer van
het House of Representatives First dis
trict Ohio. Het mocht allemaal niets
baten. De oude kwestie van 11.30 is
in Amerika bekend, het woord oplich
ting is eenmaal gevallen en ik mag hei
land niet binnen.
Wat nu?
Martin Rooster die ouderloos is en
inwoont bij kennissen schudt het blon
de hoofd. Het is allemaal verschrik
kelijk. Maar in de voorgaande jaren
heeft hij geleerd wat vechten en door
zetten is, hij wil de moed nog niet op
geven. Zijn doel is, na al ziin omzwer
vingen, een rustig leven bij de vrouw
waar hij van houdt en bij de kinderen
die straks geboren zullen worden
Maar waar ligt de weg om dit te be
reiken Als varensgezel wil Rooster
trachten naar de Verenigde Staten over
te steken, om zo zijn vrouw te zien. Hij
ging ai naar Hamburg en Bremen om
te trachten een boot te vinden: een
maal bevond hij zich al als blinde pas
sagier aan boord, toen plotseling de
koers werd gewijzigd en hij slechts op
het laatste nippertje nog het kolenhok
kon verlaten. Dezer dagen is hij gaan
varen met de Annakerk. die weliswaar
niet naar Amerika gaat, maar waar hij
toch het vak een beetje leren kan. Dan
lukt het me straks misschien om een
boot naar Amerika te vinden zegt hij.
Hoe hij, wanneer dit mocht gelukken,
aan de overkant zal worden ontvangen
is nog een vraag. Maar Rooster wil alle
risico's nemen.
En dan is zijn laatste hoop nog ge
baseerd op drie brieven, die hjj voor
nemens is te versturen. Een naar Z.H.
de Paus, een naar President Eisenho
wer en eer naar mevrouw Roosevelt.
Hij zal daarin vragen of het niet moge-
Ipk is dat men hem, terwille van zijn
huwelijksgeluk dat ten onder dreigt te
gaaiv een kleine misstap van acht jaar
geleden vergeeft. „Hemel en aarde zal
ik bewegen om bij mijn vrouw te
komen verklaarde hij verbeten voor-
j de .'Annakerk" stapte. Voor
solda-" "Tl-rtin Rooster is de strijd nog
met einde. Hp taalt niet naar
med; (ju wjj maar één onder-
schsiïïkic fl<j.u Visum voor Amerika.
In lang vervlogen tijden, toen de lente
nog een van vogelgekwetter zwanger pre-
ludium was van een zomer, zat van zon
vormde de mens speciaal in dit seizoen
al een brok dynamiek.
De geschiedenisboekjes tonen het on
dubbelzinnig aan. Bij voorkeur in de len
te botten de politieke wrevels van onze
voorvaderen uit in bloedige revoluties en
hun gekrenkte nationale gevoelens in oor
logen.
Terwijl de dichter zich aarzelend be
woog tussen de ontluikende natuur en de
poëtische vogel, die in zijn schonkige rib
ben haast aan een requiem toe was, weer
los barstte in een juichend lied, schaarde
de menigte zich achter de wapperende
vanen en roffelende trommen, verbeten 'n
strijdlied zingend.
De lente houdt zich wat achterbaks dit
jaar en 's dichters vogeltje zal de zo
mer wel niet meer halen, maar
toch veroorzaakt de wisseli..g der seizoe
nen weer aiom een niet te beteugelen
onstuimigheid. Op het hoogste niveau be
steedt men de losgebroken energie door
harder dan ooit aan de wereldvrede te
werken, in ons eigen land laat een re
calcitrante kamer, anders zo wars van
iedere onnodige opwinding, een keurig
net en nog in goede staat verkerend kabi
net te pletter vallen op 'n miezerig huur-
wetje.
Maar het meest heeft de onzichtbare
lente de voetballers geïnspireerd en de
man, die explodeerde heette Faas. De ver
guisde, over wie men heimelijk grapjes
maakte, groter dan ooit is hij terugge
komen om het vaderland te redden en
geen krant, die zichzelf respecteert durfde
minder dan vier maal zijn beeltenis af te
drukken.
Maar dit is niet genoeg. Nederland moet
tonen nu ook groot te kunnen zijn en al
die geringschattende uitroepen in de sta
dions geslaakt en al die schimpscheu
ten in de pers met een vorstelijke geste
ongedaan te maken. Geen standbeeld dit
maal. Dit is geen honorering voor de man
die ons in staat heeft gesteld zonder blik
ken of blozen tijdens onze vacantie „Laat
de leeuw niet in zijn hempie staan" te
gen de bergen op te laten rollen. Wij
zitten in Nederland nu toch met een va
cature voor een belangrijke post. Maak
deze weergaloos behendige, brillante
verrassende en geniale (de adjectieven
zijn zonder voorkennis uit onze Nederland
se sportpers geleend) minister-president,
Hij heeft getoond in staat te zijn van
iets onsamenhangends een geheel te ma
ken. Geef hem de kans om deze capa
citeiten ook op politiek terrein bot te vie
ren.
Na Vader Willem, vader Faas'.
