Onafhankelijkheid door
geweldloos verzet
betekenis
Klemtoon op materiële zijden van 'I bestaan
zj::s:rwa™ Indië" -*«, -
UITSLAG
VAN
NATIONALE
India tussen verleden en toekomst (I)
grootste niet-communistische land ter wereld
Geen werkelijke saamhorigheid van het gezin
■SBgraraw»
Aspecten van het
Amerikaanse
famitieleven
PAGINA 7
ZATERDAG 4 JUNI 1955
Vreemde situatie
De beginperiode der
Indische cultuur
Europa dringt binnen
H uicelijksbonnen
Aanpassing aan de gemeen
schap
I oor zichzelf opkomen
In de wereld van zijn zakelijk of
andersgeaard succes vindt de Ame
rikaanse man een tegenwicht voor
de sterke positie van de vrouw. Want
alle officiële beweringen van de man
nen en hun kameraadschap met de
vrouw en .loyaal' gedeelde arbeid
ten spijt, is de man juist dat deel
van zijn autoriteit ontnomen, waar
voor hij compensatie behoeft. In de
slechtste zin van de tot dusver uiteen
gezette verhouding tussen man en
vrouw ziet men sterke rivaliteit,
waaronder het kind zal te lijden heb
ben. In de gunstigste zin streven man
en vrouw zo niet met anders gerich
te interessen uit elkander, dan toch
buiten het gezin om hun doeleinden
na.
4
t Köl nw rf Av* V_1 1
B ijzondere correspond ent ie)
Groot Brittannië, dat de wereld reed* vaker voor de verbazingwekkendste
verrassingen bad geplaatst, kwam op de 20ste Februari 1947 met wellicht
zijn grootste naoorlogse surprise voor de dag, toen de toenmalige Labour-
prime minister Clement Attire in bet Lagerhuis mededeelde, dat Engeland
zich uiterlijk Juni 1948 uit Brits-lndië zou terugtrekken en alle macht op
flat ogenblik in Indische banden zou stellen, onverschillig of de elkaar
bestrijdende groepen dan tot overeenstemming over een grondwet waren
gekomen of niet. De enige belangrijke taak in de tussenliggende periode
v°or Engeland zou zijn, dat de onderkoning, Viscount Mountbatten, ziju
goede diensten zou aanbieden om de drie grote groepen: de Hindoes de
Mohammedanen en de „groep van 652 vorsten nader tot elkaar te brengen.
Dit. Britse besluit verwekte alom de grootste verwondering, maar iri
Iodic zelf een overigens begrijpelijke ontsteltenis. Een halve eeuw lamr
maar vooral in de laatste kwarteeuw, sinds bet einde, van de eerste wereld'
oorlog, bad men in bet uitgestrekte Indië niets anders geboord dan d
kreet om volkomen en volledige OnafbanketiiH,»;j i t
belangen in India te „behartiger»''. We
ontmoeten er sinds de zestiende eeuw
Portugezen, Fransen. Hollanders en En
gelsen, die de inlandse bevolking en el
kaar bestreden. Een ogenblik scheen het,
dat de Fransen, met de hulp van de
nizam van Haiderabad en de vorst van
Maisoer, de overhand zouden kri.igen en
zo een groot koloniaal rijk zouden kunnen
stichten; maar de Fransman Dupleix
kreeg geen steun van de Parijse regering.
Toen greêp de Engelsman Robert Clive.
de vertegenwoordiger van de Engelse
Oost-Indische Compagnie, zijn kans; in
1757 viel de beslissende Slag: het land
kwam onder de heerschappij van En
gelsen, de Engelse O.I.C., maar nog niet
onder die van Engeland. Eerst in 1858
werd de O.I.C. opgeheven, waarbij alle
bezittingen aan de Engelse staat over
gingen; in 1876 werd koningin Victoria
keizerin van Brits-lndië.
Het eigenlijke verzet tegen deze Britse
heerschappij 'begon pas na de eerste we
reldoorlog, wijl men ginds meende, aat
Engeland zijn tijdens de oorlog gedane
beloften niet nakwam. In de tussenoor-
logse periode nam deze merkwaardige,
veelal geweldloze strijd voor de onafhan
kelijkheid steeds scherper vormen a:ri
Engeland was bereid heel ver aan de
Indische wensen en eisen tegemoet te
komen maar botste telkens op de reli
gieuze'conflicten tussen de twee belang
rijkste geloofsgroepen: de Hindoes en
de Mohammedanen, die niet tot overeen
stemming over een vredelievende vorm
van samenleving en samenwerking kon
den komen. Spottend zei men toen: Enge
land wil Brits-lndië kwijt, maar kan het
niet kwijt. Dat gaf wel niet de werkelijk
heid, maar toch de schijn goed weer.
Tenslotte heeft de Britse regering door
het boven reeds vermelde besluit de zaak
geforceerd. Men heeft nu een India, dat
krachtens zijn grondwet een republiek is,
welke echter het dominion-statuut heeft
behouden; en een Pakistan, dat nog
geen definitieve grondwet heelt, maar
zeer nauwe betrekkingen met Engeland
onderhoudt; ook Pakistan zal wel een re
publiek met dominion-statuut worden.
ge staten genie
ten de grootste belangstelling van de ge
hele politieke wereld, India met zijn rond
360 millioen, Pakistan met zijn ongeveer
80 millioen inwoners; het eerste het groot
ste niet communistische en bovendien
Aziatische land van de wereld, het twee
de het sterkste Mohammedaanse ook
Aziatische, maar dan Westers georiënteer
de bolwerk. Twee staten, die in hun reli
gieuze levensbeschouwing naast hun be
staansrecht ook hun kracht grondvesten.
Het stuwmeer van Ancipa (Ennei) met
een inhoud van 28 millioen m-l en een
gigantische stuwdam, vormt een der
sprekendste resultaten van het streven
om de agrarische en waterstaatkun
dige toestanden op Sicilië te ver
beteren.
(Van onze Romeinse
correspondent)
ROME, 4 Juni 1955.
Morgen is het dan eindelijk de
langverbeide dag van de verkie
zingen op Sicilië - met spanning
legcmoet gezien en met alle mid
delen, waarover de moderne propa
ganda beschikt, voorbereid.
Sicilië vormt binnen
*e staatsverband een
„regioon" bet bezit
president, een eigen (nogal vage)
regering en een eigen parlement.
En bet ig r]c vernieuwing van dit
parlement, die morgen door middel
van de stembus zal plaats hebben.
Het nieuwe, democratische Ita-
lië is bet Jand bij uitstek van de
verkiezingen er is minstens elk
t Italiaan-
autonome
een eigen
Links: De heilige tempel van
net Boeddhisme. Op de voor
grond de boom, waaronder de
vorstenzoon Gauhama medi
teerde en zjjn verlichting
kreeg». Koning Asoka richtte
O'J deze boom een tempel op,
meike het centrum van boed-
anistische pelgrimstochten
werd. £)e oorspronkelijke
tempel werd in de elfde eeuw
vergroot en bereikt nu een
™°9te van zestig meter,
aer: Tempeldanseres, die
es van de gewijde dansen
uitvoert.
laar ergens iets te stemmen ja,
bet lijkt wel, alsof bet land sedert
de val van bet faseisme de scl/ade
van twintig lange jaren heeft wil
len inhalen.
Intussen mogen dan de verkiezingen
van morgen regionaal zijn en in diepste
wezen dus een zuiver „plaatselijke" aan
gelegenheid, er beslaat geen twijfel aan
het feit, dat de uitslagen ervan voor het
gehele nationale politieke leven van zeer
groot belang zullen zijn. Dit hebben de
verschillende partijen dan ook kennelijk
ingezien: het parlement in Rome sloot
twee weken geleden opnieuw zijn poor
ten en alle ministers, senatoren en
kamerleden haastten zich n3ar het Zui
den om hun steentje bij te dragen aan
de duizenden en duizenden redevoerin
gen en manifestaties.
En juist omdat de politieke situatie in
Gaten we zeggen) Ron^e zo kritiek is
met een regering, die nu al sedert een
Zij hebben het tenslotte klaar gespeeld
en veel sneller dan iemand had durven
verwachten. De allesbehalve ongegron
de vrees dat het land door een bloedige
burgeroorlog met grenzenloze vernieti
ging van mensenlevens en materiële goe-
niert voo°rUhTrdeiï geleisterd» als men
met vooi het vertrek der Engelsen tot
deed aUe kractrtn °f
lossine inspannen om e,en op-
Op 15 Am/ ?e moeHÜkheden te vinden,
kracht Augustu? 1947 werd een wet van
7 edelste wet, welke het Brit
se parlement ooit aannam" verklaarde
Vote t06 -T waarbij Brits-lndië volkomen
zelfstandig en onafhankelijk werd.
Dit Brits-lndië was echter niet meer
zoals de Engelsen graag hadden gezien,
maar„was gesplitst in twee
geheel los van elkaar staande staten'
het overwegend Hindoese India en he
Mohammedaanse Pakistan tw
enig mogelijke oplossing «hut1 W3S 2"
gevreesde burgeroorlog tf vermiide? in
zoverre was zij toe te juichen m0eh
zi.in er nog altijd velen die deze ver
scheuring van een eeuwenoude economi
sche eenheid betreuren; sommigen be
schouwen haar zelfs als voorlopig en ho
pen in elk geval, dat ten minste spoedig
een economische unie tussen deze twee
stat.cn tot stand zal komen.
Maar, het Hindoese India was. al had
het een nieuwe staat naast zich gekregen
eindelijk zelfstandig geworden; het doel
van vele jaren geweldloze strijd, van een
voor het Westen nauwelijks begrijpelijk
lijdelijk verzet was bereikt; voor het
eerst in zijn geschiedenis van vele dui
zenden jaren was dit India een vrije, zelf
standige eenheid, welke haar staatkundi
ge leven in volle vrijheid en naar eigen
inzicht zou kunnen ontplooien.
Inderdaad; een geschiedenis van dui
zenden, van minstens vijfduizend jaren.
Dat begin van zovele eeuwen her ligt
nog in een betrekkelijk duister. Lange tijd
heeft men gemeend, dat de Drawidas, de
belangrijkste van de oerstammmen, welke
nog steeds een deel van India bewonen,
een echt primitief volk zonder veel be
schaving waren en dat de eeuwenoude
cultuur van India pas kwam met de
invasie van de blanke Arische stammen,
zo tussen 2000 en 1500 voor Christus. De
laatste jaren heeft men echter onmisken
bare sporen gevonden van een zeer hoge
Drawidase cultuur uit de periode tus
sen 2500 en 2000 v. Christus. Toen de
Ariërs dus door de Poort van India het
land binnenvielen, vonden zij daar reeds
een hoog ontwikkeld volk, dat in bescha-
ving waarschijnlijk hoger stond dan zij
zelf. Er waren zorgvuldig ontworpen ste
den met brede wegen, riolering, badhui
zen en graanschuren, terwijl de huizen
uit bakstenen waren opgetrokken. Men
heeft fijnbewerkte metalen voorwerpen
gevonden, zodat een vergelijking met de
Griekse en Romeinse cultuur uit het be
gin van onze jaartelling vele archeologen
niet ongerechtvaardigd toeschijnt. Boven
dien heft men en betrekkelijk groot aan
tal zegels met inschriften gevonden, wel
ke men nog steeds bezig is te ontcijfe
ren, maar die in elk geval de oudste
tot dusverre bekende „geschreven" do
cumenten zijn.
Uit (le verstrengeling van de prae-Ari-
schc en de Arische cultuur zijn de gedach-
tenwereld en de Vorm van samenleving
van India voortgekomen, op de eerste
plaats in de drie grote godsdiensten, wel
ke het land beheerst hebben of nog be-
hcersen het thans overwegende Hindoeïs
me, hei nu bijna geheel in India uitge
storven Boeddhisme en het Jaïnisme
Daarnaast zjjn er verschillende kleinere
secten. meest afscheidingen van het Hin
doeïsme, terwijl het Mohammedanisme
geen eigen Indisch product is, doch met
Moslem, ere ve rears is binnengedrongen
•n in lie-!e s., a»-m vaak met geweld
•n terreur i* opgelegd.
De geschiedenis-van het oude Inaia ligt
niet in geschreven documenten vast. maar
in de veda's, de heilige „boeken" van het
Hindoeïsme, welke vele, vele eeuwen uit
sluitend mondeling zijn overgeleverd
Toch meent men, dat de eerste (bewaarde)
geschreven documenten nauwelijks van de
oorspronkelijke teksten afwijken; want de
Indiërs hebben evenals de meeste primi
tieve volken een oersterk geheugen en de
goeroes (leraren) besteedden een half
leven om de honderdduizend versregels
dier heilige boeken van buiten te leren,
zonder een woord over te slaan óf te
veranderen. Eerst als zij ter zake volle
dig waren volleerd, mochten zij leerlin
gen aanwerven, die dan weer precies
dezelfde scholing ondergingen. Wat intus
sen in de veda's leer. geschiedenis en
fantasie is, is vaak moeilijk te onder
scheiden. Zeker is, dat een sprookjesach
tige verbeeldingskracht de dichters moet
hebben bezield, vooral als zij de soms
verre van smakelijke historie hunner go- j
den verhalen.
Redelijker zekerheid heeft men over het
grote rijk Magadha in het Gangesgebied
dat zich elf eeuwen kon handhaven (van
rond 1400 tot rond 300 v. C); over de
kortstondige veroveringstochten van Alex
ander de Grote, die de Pensjaab onder
wierp. De bevrijder veroverde tevens het
rijk van Magadha; en diens kleinzoon
Asoka. een der grootste vorsten van het
oude India-gebied, werd een vurige pro
pagandist van het Boeddhisme tegen het
Hindoeïsme. Na Asoka's dood trad een
periode van verval in, welke tot omstreeks
het, jaar 1000 na Christus voortduurde.
Men krjjgt dan de gewelddadige vesti
ging van de Islam in het aangesloten
gebied, dat nu Pakistan omvat. I!ond 1400
beginnen de invallen van de Mongolen
met enkele korte jaren van opbloei een
voortdurende neergang: de onderlinge
verdeeldheid en de strijd der vele elkaar
bekampende heerser» brachten het gehele
gebied aan de rand van de ondergang.
Deze zwakte maakte het Europese avon
turiers en handelaars gemakkelijk hun
kleine zeven maanden voortdurend op
de wip zit heeft de verkiezings
campagne op Sicilië een hoogst merk
waardig karakter gedragen. De onenig
heid onder de coalitie-partijen, die de
nationale regering vormen, (het histo
rische kabinet-Scelba), maakte het op
Sicilië onmogelijk om tot een gezamen
lijk optreden te geraken. Zodoende kre
gen we de merkwaardige figuur, dat de
christen-democraten zich verbonden met
de monarchisten. En dat hun bondge
noten in de regering (te Rome) aldus aan
hun lot werden overgelaten en zich
ijlings aaneensloten: sociaal-democraten
en liberalen kwamen met een gemeen
schappelijke lijst uit. (De republikeinen
spelen geen rol, daar er op Sicilië alleen
maar monarchisten schijnen te leven....).
De gevolgen van deze combinaties
voerden tot pijnlijke en vreemde situa
ties. Zoals bijvoorbeeld deze: minister
president Scelba (overigens zélf een Si-
ciliaan) houdt ergens een grote redevoe
ring en bezweert zijn gehoor om op de
Democrazia Cristiana te stemmen, die
immers het eiland uit de diepste ellende
heeft gered. Onmiddellijk na hem be
klimt de vice-minister-president Saragat
het podium en geeft als zijn diepste
overtuiging te kennen, dat de regering
te Rome een overwonnen begrip is, dat
de Democrazia Cristiana op Sicilië ho
peloos heeft gefaald en dat *s eilands
redding uitsluitend te verwachten valt
van de gecombineerde sociaaldemocra-
tische-liberale lijst. Dat sociaaldemocra
ten en liberalen elkaar in Rome uitma
ken voor alles wat ellendig en droevig
is, doet op Sicilië niet terzake. En de
premier vergaderde regelmatig met zijn
vice-premier inzake het voortbestaan
van hun beider Kabinet ongeacht het
feit, dat ze elkaar enkele dagen tevoren
op Sicilië naar de onderwereld stonden
te wensen»
Zoals duidelijk is. hebben de beide
opposities een heerlijke tijd achter de
rug. Op de eerste plaats de uiterst-
rechtse: de neo-fascisten en de beide
monarchistische partijen. Een van deze
laatst-genoemde staat onder leiding van
de energieke en bijna-legendarische
burgemeester van Napels, Achille Lauro.
Deze man heeft het van Napolitaans
vissersjongetje gebracht tot een der
grootste reders van Zuid-Europa en is
zonder meer milliardair Wat hij in vier
jaar tijds in Napels te zien heeft gege
ven, grenst aan het ongelooflijke. En
wat hij tijdens deze verkiezings-cam-
pagne op Sicilië presteerde, zal nog lang
worden naverteld. Zijn redevoeringen
zijn meestal kort maar krachtig en hij
verzorgt na afloop deskundig de zoge
naamde „inwendige mens" door zijn ge
hoor zonder onderscheid des per-
soons op een portie spagghetti te ver
gasten. Een doeltreffende (zij het nogal
kostbare) manier om politieke zieltjes
te winnen.
En waar de rechtse oppositie zowel
het centrum (dit zijn de regerings-par-
tüen) als de uiterst linkse oppositie be
strijdt, ligt het voor de hand. dat de
mannen van Togliatti en Nenni precies
het omgekeerde doen. En waar Lauro
allerwegen met spaghetti opereerde,
kwamen de communisten op het goede
idee om „huwelijks-bonnen'' in omloop
te brengen bestemd om de toekomst
van straat-arme verloofden en jong
gehuwden enigszins te verlichten.
Tegenover de efficiënte propaganda
van de christen-democraten, die inder
daad op de wederopbouw en de enorme
vooruitgang kunnen wijzen en te
genover de meer substantiële metho
den van monarchisten en communisten,
stonden de anderen er nogal kaaltjes
bij. Sociaal-democraten en liberalen
hadden niet veel anders te vertellen,
dan dat zij het allemaal nog veel beter
zullen doen dan alle anderen bij elkaar.
En de liberalen kwamen zelfs met een
nogal cerebrale „stunt". Zij zeiden:
Ziet, onze (liberale) minister van Bui
tenlandse Zaken heeft het toch maar
klaargespeeld om de Kolen-en-Staal
Conferentie in Messina te doen houden.
Hij heeft dus als-het-ware Sicilië tot
schouwtoneel van de wereld-politiek ge
maakt: kiest derhalve de liberalen...!
Wat de Sicilianen, om wie het ten
slotte toch gaat, er nu eigenlijk zelf
van denken, zullen we dus morgen zien.
De politieke narigheden in Rome, rond
regering en parlement, interesseren
hun geen zier. En de wereld-politiek
nog minder. Zij zijn niet voor niets
autonoom (en zelfs lichtelijk separatis
tisch aangelegd)! Wat zal de doorslag
geven? De christen-democratische we
deropbouw en de toekomst-mogelijk
heden inzake de (eveneens christen
democratische) petroleum op Sicilië? Of
de huweljjks-bonnen der communisten
óf.de spagghetti van Lauro?
Dc gemiddelde Amerikaan, man
als vrouw, heeft een bijzonder sterk
sociaal plichtsbesef. Een typisch
Amerikaanse karaktertrek is de
hulpvaardigheid, waarachter een
ontzaglijke spontaniteit steekt. Dit
besef van elkander te moeten hel
pen heeft zich voorontwikkeld uit
de pionierstijd, toen, als ook later
in dit reusachtige land, men zo op
elkanders hulp was aangewezen.
Op heden vindt men dat plichts
gevoel tegenover de gemeenschap
uitgedrukt in de grote aandacht, die
de individuele Amerikaan besteedt
aan ontwikkelingen in school, kerk,
gemeente, staat of land.
Amerika's specifieke ontwikke
ling vroeg van dit plichtsbewustzijn
tegenover de Senieenschap voort
durend daden. Hieruit ontstond
de Amerikaanse opvatting dat men
vooral in daden en activiteiten zijn
gemeenschapsgevoel moet tonen.
M.a.w. omdat de snulh» opbouw van
het land aan de Amerikanen vrij
wel de mogelijkheid ontnam een
meer beschouwelijke levensstijl te
volgen, ging de grote heteieenis
daarvan allengs voor hem verloren.
In de eerste plaats vroeg het land
daden,' opbouw in materiële zin,
anders zou culturele vervulling niet
kunnen plaatsvinden.
Hierin ligt nu een van de redenen
voor het accent in het Amerikaanse
leven op de materialistische kant er
van. Hier ligt tevens de verklaring,
waarom ouders hier veel te weinig
beseffen, dat wanneer zij een goed
deel van hun aandacht aan sociale
activiteiten buitenshuis wijden zij te
kort kunnen schieten tegenover de
kinderen. De ouders redeneren, we
doen goed werk, de kinderen moeten
daar ook wat voor offeren en trou
wens bijtijds leren zelfstandig te zijn.
De ouders begrijpen niet wat cr voor
de kinderen mee gewonnen zou zijn,
wanneer zij zich meer met hen bezig
hielden. Hun ontgaat de waarde van
het enkel aanwezig zijn zo niet
van het zijn cn hun plichtsbesef
tegenover de kindere drukt zich
vooral in activiteit en materiële vorm
uit. Zij denken dat opvoeden uit
DOEN inplaats van ZIJN bestaat, uit
training, spelletjes en materiële
giften.
Daarnaast trachten de ouders als
de meeste opvoeders en psycnologen
in Amerika, 'n kind zo vroeg moge
lijk te leren, dat het in een gemeen
schap leeft en zich daaraan moet
aanpassen. Een eigenaardig k;.id, een
stil kind, een kind dat de l'»op van
zijn eigen gedachten volgt en niet
dol op spelen in grocpsvcrcand is,
vordt altijd met de grootste verden
king geobserveerd als zou het a-so-
•iaal zijn. In die zin wordt alle indi
vidualiteit afgeschoren, hoewel men
iet vreemd genoeg meent aan te moe-
ligen door de kinderen toe te staan
'ich in elke gewenste vorm uit tc
drukken; hetgeen onmiddelh.ik leidt
'ot de ingekankerde opvat'Jng dat
d wil van het kind niet mag gebro-
.-'-XI worden en gevens lot de ver
dediging van de vrijheid van het kind
tot aan ontoelaatbare grenzen.
Men ziet dus waarom de Ame
rikaanse vrouw meent dat de kinde
ren niet te kort komen wanneer zij
een niet .onbelangrijk deel van haar
aandacht aan haar gezin ontneemt.
Bekijkt men nu de Amerikaanse man,
dan bemerkt men dat hij meer dan
de Europeaan, opgaat in zijn za
ken en het succes ervan. In wezen
beschouwt de Amerikaan zakelijk
succes als een weldaad aan zijn land
en deze opvatting hangt alweer
met de pionierstijd samen, waarin
succes inderdaad gewoonlijk samen
viel met bijdrage aan de opbouw van
het land. Een succesvol zaKenman
wordt in Amerika als een goed Ame-
rikaan geprezen. Het begrip succes
speelt een grote rol in het leyen van
de Amerikaanse man. Behalve om
het idee van goed vaderlanderschap
dat ermee verbonden wordt, is suc
ces een haast verkoopbaar object ge
worden. Wie aan kan tonen dat hij
succes heeft of een succes is, kan
al naar het valt er promoties, geld
of andere voordelen uithalen. Wan
neer een artist een kans wil krijgen,
moet hij, eerder dan te laten zien wat
hij kan, krantenknipsels overleggen.
Wanneer men indruk wil maken,
moet men in Amerika zichzelf als
'n succes kunnen voorstellen, en zich
zelf weten te adverteren. Het woord
succes heeft hier een heel andere
Klank dan in Europa. Een deel van
de verantwoording daarvoor komt op
iet advertentiewezen neer, dat voort-
zurend met het begrip: succes wap-
bri't, wanneer men maar dit of dat
koopt, bezit, onderneemt. De kinde
ren nemen die ideëen van succes
over. Er wordt bovendien onophou
delijk op hun gevoel van eerzucht
gewerkt door het wekken van wedij
ver. De geest van de wedstrijd wordt
overal aangewakkerd en er wordt
niet gedacht aan de trauma's die on
vervulde ambitielust in veel kinderen
achterlaten.
De conclusie is simpel: de saamho
righeid van het gezin wordt feitelijk
maar niet wezenlijk.. Evenmin als
er meer aan saamhorigheid gewon
nen wordt door het verschijnen van
het televisietoestel in de huiskamers.
Het kind wordt aldus innerlijk veel
meer aan zichzelf overgelaten dan
het Europese kind van gemiddelde fa
milie. Het eerste besef dat het Ame
rikaanse kind meekrijgt is dat het
moet leren voor zichzelf op te ko
men. Maar hoe gezond die idee op
zich is, ze werkt negatief in 't totaal
beeld van de Amerikaanse karakter
vorming. Dit wordt hier, indien al
niet hardnekkig geloochend, aan toch
in wijde kring niet begrepen. Men
ziet daarom, dat enerzijds de Ameri
kaanse jeugd door de ouders aange
moedigd wordt zelfstandig te zijn en
zich te ontplooien, maar anderzijds
wordt door de ouders te weinig gees
telijke leiding aan die ontplooiing ge
geven. Dit ook al omdat de meeste
Amerikanen de abstracte vorm van
opvoeding niet begrijpen, en omdat
zij de invloed van 't ondemonstratie
ve en gecontinueerde voorbeeld on
derschatten en steeds veronderstellen
dat ontwikkeling van gemeenschaps
gevoel met feitelijke, concrete en
materiële hulpmiddelen moet ge
schieden.
