Kleine teleurstelling snel vergeten
door prijs in ploegenklassement
Engelsen bliezen Vierdaagse-tippelaars
vooruil
We mikten hóger, maar waren
toch hoogst tevreden
En nn alles - na de tijdrace - I
op de laatste etappe
RONDE VAN FRANKRIJK
Na urenlange „wandeling" boeiende
in laatste kilometers
jacht
Wéér doping
E
De Nederlandse Equipe
De klassementen
Gerrit Voorting thuis
Zwitsers aan hun trek
Vrolijke tippelaars te
Apeldoorn
VRIJDAG 29 JULI 1955
PAGINA 5
Geen Belgische
aanval adriaensens
m
De etappe
ë^Fr13, «"ft
De ploegen
De groene trui
De strijdlustigste
©PARUS
•yrouRS
CHATELLERAULT
Doch toen reed Wim van Est in
die laatste kilometer voor de finish
dan zijn voorband lek, arriveerde
hij practisch op zijxt velg in het
Pare de Blossac en moest hij mach
teloos toezien hoe Forestier en
Bauvin, vóór onze landgenoot (3)
de twee eerste plaatsen verover
den; achter Van Est volgden dan
de overlevenden van de kopgroep,
Monti, Hoorelbecke, Jan Nolten
(6), Stablinski en Van Breenen
(8).
Opperbeste stemming
Pastoor Pijnenborg
in de bloemen
Prima stemming
ondanks grint, regen
en broeierig zonnetje
Zon en regen speelden
krijgertje
INTERN. PROF-KAMPIOEN-
SCHAP TENNIS
Onnozele lekke band belette
nieuwe Nederlandse
Door Martin W. Duyzings
Donderdagavond.
Er loopt, één kilometer vol prae-historische keien, een
steile straat dwars door Saint-Benoit.
Er hing daar, onder een asgrauwe hemel, die zich
slechts enkele minuten later met een wolkbreuk van
haast tropische allure boven op de Tour-karavaan zou
storten, nog éénmaal een spandoek ter ere van Louison
Bobet, de man die sedert Pau en de Pyreneeën, zo zor£-
vuldig schuil gaat in het peloton, dat men moeite heel-
hem daar, voortdurend omringd door zijn ploegma en,
nog terug te vinden.
Het spandoek hing daar, in Saint-Benoit, voor schu
Er was, na een rit die vele uren achtereen ernstig
aanspraak had gemaakt op de prix d'honneur voor de
saaiste Tour-etappe aller tijden, tenslotte inderdaad een
kopgroep ontstaan. Doch in die kopgroep, zoals steeds
beheerd door niet minder dan vier Nederlandse rebel
len zocht men tevergeefs naara Louison Bobet en kon
men, tot verbazing en teleurstelling van alles wat met
Belgisch bloed rondloopt in deze karavaan, ook Jean
Brankart helaas niet vinden. Slechts één Belg was er,
de altijd handige Fred de Bruyne, die aan het wiel van
een der Nederlandse rebellen naar de kopgroep was
gesleept en dat troostte dan de Belgen. Wij hadden vier
man, doch geen sprinter in deze kopgroep en als De
Bruyne de razendsnelle Italiaan Benedetti, als zijnde
de auteur van de enige jacht van deze dag, daar op
die helling van Saint-Benoit maar kon kwijtraken, dan
vierde België naar alle waarschijnlijkheid vandaag een
nieuwe overwinning.
Zó was de situatie, toen De Bruyne daar, in die steil
omhoogklimmende nauwe, bochtige dorpsstraat van
Saint-Benoit demarreerde. Het was wellicht zijn laatste
grote kans van deze Tour en hij legde er alles in, wat
hij na drie weken Ronde van Frankrijk aan kracht
reserve nog overgehouden had.
En toen zag die dorpsstraat van Saint-Benoit, waar
de wolkbreuk al in brede driftig-kolkcnde beken langs
de huizen stroomde, waar vele minuten later Louison
Bobet zijn gele trui eindelijk omhoog hees tegen de
keien, dan iets wonderlijks.
Twee, neen, drie Nederlandse rebellen kraakten daar
in een woedende reactie een van onze Zuiderburen, die
heel deze Tour om de een of andere duistere reden méér
aandacht hebben besteed aan de Nederlandse equipe dan
aan de gele trui welke ze, met wat méér durf wellicht
hadden kunnen veroveren.
Op dat ogenblik, toen Wim van Est, Nolten
en Hein van Breenen die kopgroep voorgoed ram
den, hadden we opnieuw een etappe-overwinning voor
het grijpen. En dat het niet Wim van Est was, doch de tot
nu toe zo lusteloze Franse nationaal, die tenslotte hier
in het Pare de Blossac als eerste over de eindstreep
gierde, kwam het zit ook de rebellen niet altijd en
eeuwig mee! slechts door een enkele onnozele lekke
band.
De twintigste etappe van deze Tour de
France die, voor zover het de favorieten
betreft, blijkbaar gedoemd is om als de
spreekwoordelijke nachtkaars uit te gaan,
was in feite pas in Ruffec begonnen. Dat
was meer dan 170 km. benoorden Bor
deaux. En wat er tussen de start en Ruf
fec aan strijdgewoel was vertoond, mocht
geen naam hebben.
Slechts eenmaal, in Coutras (na 42 km.)
toen Hein van Breenen, die opeens zijn
topvorm, waarnaar hij in deze Tour ver
geefs liep te zoeken, heeft teruggevonden,
trachtte op avontuur te gaan. had er enig
rumoer geheerst in de karavaan. Het mag
dan zijn dat de Amsterdammer in de
verste verte geen kans meer maakt op
een gele of groene trui; het mag boven
dien zo zijn, dat men iedere ongevaarlijke
in het algemeen klassement sedert de Py
reneeën ongestoord zijn gang laat gaan
zo hij op avontuur wil met nog 200 kilo
meter voor de boeg zo gauw er tegen
woordig een Nederlander demarreert in
dit afgebeulde peloton luiden daar links
en rechts de alarmklokken.
De Amsterdammer kreeg
geen kans. Twee Belgen,
Impanis en Adriaensens,
zaten onmiddellijk aan
zijn wiel en vervolgens
sprintte ook Jean Bobet
namens de Franse natio-
nalen in gezelschap van
Barozzi, Mateo, Siguenza,
Cieleska en Genin naar
de Nederlander toe en|
daarmee behoorde dan
ook deze eerste Neder
landse poging tot rebellie
meteen tot de historie.
Aan het Neder-
De rest was vele. vele ïandse wiel
tientallen kilometers ach
tereen saai, taai en afgrijselijk eentonig.
Wéér wachtte men vergeefs op een al
gemene Belgische aanval. Wéér zag
Louison Bobet er naar uit alsof hij, zo
vlak voor een moordende tijdrit waarin
Brankart de betere kansen heet te heb
ben, een zware Belgische attaque niet al
te best zou kunnen verdragen. Wéér had
dr Dumas aan tal van patiënten, waar
onder vandaag ook Antomn Rolland, zijn
handen meer dan vol. En als ge nu infor
meert waarom in hemelsnaam de Belgen
tussen Pau en Poitiers niet eens een
schuchtere poging hebben gewaagd om
Louison Bobet, die kennelijk met een
crisis te worstelen zit, te belagen, dan
moge men u verwijzen naar de drie ver
onderstellingen, waarmee de buitenlandse
experts in deze karavaan nu opstaan en
naar bed gaan.
Deze veronderstellingen zijn;
a. De ploeggeest bij (le Belgen is zo in
mineur, dat Sylveer Macs niet in staat is
een algemene aanval te organiseren:
b. Jean Brankart fietst, ofschoon hij
daar niet naar uitziet, sedert de Pyre
neeën, precies ais Bobet, met een inzin
king rond en is gedwongen om zich twee
De uitslag van de 20e etappe, van Bordeaux
naar Poitiers <243 km.), luidt: 1 Forestier (Fr.)
7.24.12 2 Bauvin (N.O.C.) z.t., 3 Van Est (Ned.)
zt 4 Monti (Italië) z.t., 5 Hoorelbecke (He
de France) z.t.. Nolten <N<=d> z.t., 7 Sta
blinski(N O.C.) z.t.. 8 Van Breenen (Ned.) z.t.
9 Benedetti (Italië) 7.24.29, 10 Colette (West)
7'n'4ne Rruvne (België) 7.24.49. 12 Ilinsen
(NpH r t 13 Coletto (Italië) z.t.. 14 Genin
(7utd Onst'i 7 24 53 15 Poblet <SPanie> 7.31.47.
18 Barozzi (Italië) z.t., 19 Fantmi ut.) z.t.
20 Wagtmans (Ned.l z.t 24 Ex*ȕuo gr,ate
groep renners waarbp Louise J=^o]fr]o t(irt
De Groot (Ned.),
Poblet, 7.31.47.
Algemeen
Het algemeen klassement na Jje042°2e Ro'lland
dagen achtereen en met zorg voor de ttjd-
race van morgen (Vrijdag) te sparen;
c. De geestdrift en de belangstelling
voor de grale trui is bji Jean Brankart
danig gezakt sedert de Parijse manager,
Daniel Dousset, een van de vele stro
mannen van de alom tegenwoordige heer
Jacques Goddet, hem a raison van 120.000
Franse francs per stuk alvast niet min
der dan zestig contracten voor Franse
criteria en wielerbanen heeft laten onder
tekenen.
Benedetti had plannen
Hoe dan ook: er kwam géén Belgische
aanval.
Heel het blauwe escadron hield zich
urenlang slechts onledig met het bewaken
van de zes Nederlandse rebellen en aan
gezien de u welbekende Henri Sitek giste
ren meer dood dan levend in Bordeaux
was gearriveerd en hij diensvolgens van
daag de grootste moeite had om het tempo
van het peloton te volgen, zodat hij niet
eens over een demarrage durfde peinzen,
versleten wij. voortdurend verder achter
rakend op het tijdschema, de eerstvolgen
de 130 kilometer zonder dat er in de twin
tigste etappe van de 42ste Tour de France
ook maar iets gebeurde, dat Jacques
Goddet tot een nieuw loflied op de wieler
sport had kunnen inspireren.
Mijn collega's van de Franse boulevard
pers, die, strijdgewoel of geen strijdge
woel. iedere dag twee volledige pagina's
met de wederwaardigheden van de „reu
zen van de weg" dienen te vullen, waren
de hemel tenslotte dankbaar, dat Louis
Caput nog eenmaal tweehonderd meter
voorsprong nam (later
bleek dat hij die voor
sprong alleen maar ver
overd had teneinde zon
der risico van fiets te
kunnen vei wisselen) en
dat Jean Bobet. Monti
en de Oostenrijker
Schneider boven op een
van die verraderlijke,
middeleeuwse Franse
spoorwegovergangen
van pure verveling in
slaap en vervo'^ens
zonder ernstige brokken
op elkaar vielen.
Toen eindelijk! L0UiS CAPUT
enkele kilometers voor niets aan de han(
Ruffec, demarreerde
Gino Benedetti. De blonde Italiaan, die
tot de beste sprinters van het veld be
hoort, wilde vandaag een etappe-zege.
Doch hij wilde liever geen risico's, sedert
hij destijds te Toulouse in de daar ver
toonde massasprint aan den lijve onder
vond, dat men zelfs met een uitstekende
sprint in deze Tour practisch kansloos is
zo men niet beschikt over de trucs en het
volmaakte ellebogenwerk, waarvan, onder
meer, onze vrienden, de Belgen, zich zo
gaarne en niet zonder succes bedienen.
Van Est er achteraan,
Gino Benedetti kreeg zijn zin.
De Franse nationalen lieten de Italiaan
rustig gaan. de Belgen deden alsof hun
neus bloedde en Benedetti had al een
minuut voorsprong, toen Wim van Est er
dan maar achter aan ging. En dat bracht,
zoals steeds, de hele karavaan meteen op
de achterste benen. Aan het achterwiel
hing diensvolgens niet alleen de Belg De
Bruyne. doch zochten ook de Franse re
gionalen Colette, Bauvin en Genin in al
lerijl een plaatsje. Slechts enkele seconden
verder achteruit zat Hein van Breenen
een ander groepje, bestaande uit Stablins-
ki, Hoorelbecke en Forestier met zorg en
kennis van zaken te bewaken en wéér
2 leET CHATELLER.-TOURS - 29JULI 67 KM.
22pETAPPE TDURS-PflRlJS30JUIJ 228KM.
Officieel berekende gemiddelde snelheid 38 km. p.u.
Het algemeen KiaB&eiw"* 2 Rolland
luidt: 1 Louison Bobet (Fi.) 122.W- 122.16 47,
(Fr.) 122.15.08, 3 Gaul (Gem. plojg) ^.j^i.
4 Brankart «Belgi6) 122.16.<19,5 0e™ini^ornara
122.19.25, 6 Astrua (Italië) 122.22.10. 122i3L36>
9UC^ ^België") 122^33.49" lo Quèntin (West)
12n7Mahé (Fr.) 122 37.3£S 12 Coletto <MU>
Van Ést (Ned.)
Bruyne '(België) 123.11.27, 18
123.11.52, 19 Wagtmans (Ned.) 1Z3.15.1<>>» ,Netl
ten (Ned.) 123.21.27, 26 v»n BrJ?ï£n ig Hin-
123.46.39, 27 De Groot (Ned.) 124—4.06.
sen (Ned.) 124.36.26.
Het algemeen Ploegenklassement luidt thans:
1 Frankrijk 363.53.45. 2 Italië 364.49.43, I Belgw
365.53.20, 4 Nederland 367.05 50. 5 Noord
Centraal 367.37.23, 6 Spanje 368.13.43.
Oost 369.40.33. 8 West. 369.51.17. 9 Jw'tseHani
370.29.59. 10 Gemengde ploeg 370.36.58, li
de France 370.51.29. -lanne
In het ploegenklassement ran de *0e «taPP
bezette Nederland (Van Est, Nolten, Van Bre
nen) de eerste plaats.
Het puntenklassement luidt na de 20e etappe:
1 Ockers 'België, 307 p 2 Poblet (Spanje)
352 n. 3 W-'.gtmans (Ned.) 378 p., 4 Van Est
(Ned'.)' 401 p., 5 Bauvin (N.O.C.) 409 p., 6 Hol
land iFr 464 p., 7 De Bruyne (Belgie) 527 p
8 Fantin! (Italië) 545 p.. 9 Monti (Italië) 588 p
10 Schneider (Gem. ploeg) 594 p., 18 Nolten
Ned.) 718 p.
De Driis voor de meest strijdlustige renner
werd toegekend aan de Italiaan Benedetti met
48 punten vóór Stablinski 29 punten. Genin 12
punten en Caput 7 punten.
èvres
t.Remy
Rambouille)
FRANKR.
Gereden route
Hanches
Charires
VirrayenB
Bonneval
Chateaudun -
Pezou
endóme
Les Breviares
hateau-Renauli Viitt-
Monnaip
Sorigny
Montbazon
Man re
LesOrmes
tndiv. h|drir
auge
POITIERS
naar
eraulf gebracN;
etappeplaats Vlakkewegen
Vliegendecontrole ©Ravitaillering
Gerrif Voorting, die op 14 Juli tijdens
de achtste etappe ten gevolge van een
ernstige val de strijd moest staken, is
gisteravond in zijn woning te Roosendaal
per auto teruggekeerd. Bij zijn thuiskomst
bleek, dat Voorting's verwondingen en de
opgelopen breuk minder ernstig zijn dan
na de berichten uit Frankrijk werd ver
wacht. Hij kon, leunend op de arm van
zijn vrouw, reeds voorzichtig lopen, hoe
wel dit hem nog steeds pijn bezorgde.
Volgens de doktoren, die hem te Albert-
ville behandelden, zal deze verwonding
op natuurlijke wijze moeten genezen Om
deze reden is het been dan ook niet in
een knellend gipsverband geplaatst. Men
hoopt, dat veertien dagen bedrust Voor
ting weer zo ver zullen opknappen, dat
hij zal kunnen lopen.
Vele bloemen vertolkten de belangstel
ling van vrienden en kennissen voor de
onfortuinlijke Tour de France-renner.
in de allereerste gelederen hadden,
doch rekende bovendien op het sprint- j
vermogen van Wim van Est, die juist
in zo'n heilinkje, waarbij het meer op
oerkracht dan op pure snelheid aan
komt, gewoonlijk tot zeer bijzondere
dingen in staat is.
Samen met een der kopgroepflarden,
welke we te midden van het vaderlandse
geweld daar in Saint-Benoit hadden ach
tergelaten, veroverde Jos Hinsen dan de
twaalfde plaats, nog altijd niet minder
dan zeven minuten voor Miguel Poblet
zijn dagelijkse eindsprint won van het
peloton, waarin men ook Wout Wagtmans
(20) en Daan de Groot (47) vinden kon
Gilbert Bauvin en
Ziehier de droeve historie van een lekke
band in beeld. De finish van de kopgroep
in Poitiers: van rechts naar links Jean
Forestier, de winnaar; vlak achter hem Est, die zijn illusies eigenlijk al enige
derde van I honderden meters eerder vaarwel
rechts, zwoegend op een racefiets met moeten zeggen. De vierde renner is de
een practisch lege voorband. Wim van
Italiaan, Bruno Monti.
(Van onze correspondent)
NIJMEGEN, 28 Juli 1955.
Het getal van de 10.557 Vierdaagse-lopers die de moed hadden dc
ransel op de rug te nemen en de eerste dag te starten, was gisteravond
tot 10.312 gedund. De eerste dag kende 41, de tweede dag 107 uitval
lers. En nadat vanavond het derde hoofdstuk van het vierdagen
levens-boek was afgesloten, bleek, dat voor slechts 43 tippelaars, on
danks het feit, dat het parcours van Groesbeek toch geen peuleschil
letje is, de beproevingen te zwaar waren geweest, 's Morgens waren
er 74 deelnemers al niet gestart, zodat vanavond 10194 wandelaars de
eindstreep bereikten.
POITIERS, Donderdagavond.
WEER een hoge lijder!
Dr Dumas, de jonge race-arts,
die met niets dan edele bedoelin
gen en ietwat onvoorbereid voor het
eerst in deze Tour-karavaan rondloopt,
zou, als hij niet bek-af was en als het
hem bovendien naar alle waarschijn
lijkheid niet zijn carrière als sport-arts
zou kosten, na afloop van deze Tour
ongetwijfeld een boeiend standaard
werk kunnen schrijven aangaande de
medicijnkasten, waarvan sommige soig-
neurs en méér dan sommige renners
zich in zo'n Ronde van Frankrijk ple
gen te bedienen met de bedoeling om
prestaties te leveren, die in feite boven
hun vermogen liggen.
Er was in deze Tour al een geval-
Mallejac. De jonge Breton ligt nog
steeds in een ziekenhuis en men voedt
hem kunstmatig en om de rest van zijn
wielersport-carrière behoeft ge tien
tegen een geen honderd franken meer
te geven.
Er was, met wat minder gerucht, in
deze Tour bovendien een affaire-
Kübler. De Zwitser ging aan de finish
in Avignon, na op de Mont Ventoux
enige volmaakt krankzinnige dingen te
hebben vertoond, zó grondig door de
knieën, dat men hem de volgende och
tend eenvoudig verbood nog te starten.
Hij zit nu, diep in Zwitserland, in de
bergen zijn ellende uit te kuren en
slechts de optimisten in de Zwitserse
wielersportwereld hopen, dat hij nog
vóór de wereldkampioenschappen (eind
Augustus) van zijn geheimzinnige ziekte
genezen zal zijn.
R WAREN, ook al kwamen ze niet
met veel tam-tam in de kranten
en aan het licht in deze Tour, nog
JEAN-MARIE CIELESKA
Let op de Nederlanders!
veertig seconden daar achter hadden we,
omdat we de laatste anderhalve week in
deze Tour niet van kinderachtige maat
regelen houden, zowel Jan Nolten als Jos
Hinsen teneinde de Italianen Monti en
Coletto zoveel mogelijk te kalmeren.
Twintig kilometer a-chtereen leverde
men in deze jagende groepjes, die het pe
loton nu steeds verder achter zich lieten,
op felle, verbeten wijze strijd. Toen be
sloot men gemakshalve tot een wapen
stilstand, liet Benedetti zich inlopen, ter
wijl de groepjes—Van Breenen en Hinsen
Nolten zich eveneens bij Benedetti aan
sloten en forceerden we aldus een kop
groep van niet minder dan veertien man,
naar Poitiers hollend met het edeie voor
nemen het hier op een eindsprint te laten
aankomen.
Het werd dan ook een eindsprint,
doch voor het zover was hadden Wim
van Est, Van Breenen en Jan Nolten
daar op die helling in Saint-Benoit,
slechts vier kilometer voor de finish zó
oorverdovend in de kopgroep huisge
houden, dat De Bruyne toen al kansloos
was en dat Benedetti, de snelste man
van heel het gezelschap, zijn hoop op
een overwinning alvast kon begraven.
Om u de waarheid te zeggen: op dat
moment rekenden we vast op een
nieuwe Nederlandse etappe-zege. De
finish hier in het Pare de Blossac vond,
zoals destijds in Ax-les-Thermes,
plaats op een heilinkje met vlak daar
achter een keurig aangelegde vijver,
waarin, ongetwijfeld tot teleurstelling
van de omstanders, slechts Gilbertwel meer frappante gevallen van
Bauvin na de wilde eindsprint een j doping en duidelijker dan ooit bleek,
duik maakte. Oranje gokte niet alleen dat slechts een handjevol renners in
op het feit dat we zelf in dit aller- J m
laatste stadium van de strijd nog drie
handig samenwerkende Nederlanders
staat is om een moderne Tour met suc
ces uit te rijden, zonder dat men zich
daarbij bedienen moet van pilletjes en
middeltjes, die overigens in Frankrijk
voor iedere soigneur en iedere renner
in iedere pharmacie te kust en te keur
te koop zijn.
De doping heeft nu een nieuw slacht
offer gemaakt in deze Tour. Antonin
Rolland, de voormalige dienstknecht in
de Franse nationale equipe, die ietwat
onverhoeds in de gele trui terecht
kwam en die vervolgens alles in het
werk stelde om zijn gele trui zelfs tegen
zijn chef-de-file, Louison Bobet, te ver
dedigen heeft, met de Pyreneeën voor
ogen, blijkbaar eveneens een zogenaam
de soigneurs-cocktail laten brouwen en
dat is ook hem nu slecht bekomen.
4NTONIN LIJDT, naar vaag de
diagnose luidt, aan een vergifti
ging. Hij zat vandaag voor lijk op
zijn fiets en toen men hem aan de
finish uit zijn zadel tilde, bleek hij
merkwaardig groen uitgeslagen en kon
hij geen woord meer zeggen. Men ver
voerde hem ijlings naar het hotel van
de Franse nationalen, waar hij onder
de handen van Marcel Bidot en dr
Dumas in zwijm viel.
Juist op dat ogenblik begon de plaat
selijke fanfare op het binnenplein van
het hotel uit volle borst de Marseillaise
te blazen ter ere van Louison Bobet,
die sedert dagen óók al geen herrie
meer aan zijn zere hoofd kan velen. De
Marseillaise ging niet door! Marcel
Bidot rukte de dirigent de dirigeerstok
uit de hand en van dat ogenblik heerst
er in en rond het hotel van de Fransen
een diepe, duistere, sinistere stilte.
Raymond Le Ber, de soigneur der
Franse nationalen, die een kunstenaar
in zijn vak is, zal nu trachten om Anto
nin Rolland vanavond zó ver op te
kalefateren, dat hij morgen gedurende
de tijdrace althans weer op zijn fiets
kan zitten. En over de vraag of Anto
nin Rolland met dit alles wellicht een
paar jaar van zijn leven verspeelt,
alléén maar omdat Goddet's circus, zo
vlak voor de plechtige sluiting, geen
van de nog resterende acteurs meer
kan missen, schijnt niemand in deze
karavaan te peinzen....
POITIERS, Donderdagavond.
Géén overwinning voor Oranje vandaag!
Kees Pellenaars, die juist even te laat in het Pare de Blossac gearriveerd
was om de eindsprint nog te kunnen zien kwam, in een bovenmaatse regen
jas, dwars door de aldaar heersende wolkbreuk hollend naar de eindstreep, er
kennelijk op rekenend dat wij, de Nederlandse kolonie, daar intussen al bezig
waren om Wim van Est met een etappe-overwinning te huldigen.
Helaas: een lekke band haalde vandaag een streep door de Nederlandse re
kening en zo U dat teleur mocht stellen, zo is het wellicht nuttig om U er aai;
te herinneren dat het nog slechts enkele jaren geleden is, dat we met ons
gejubel nauwelijks raad geweten zouden hebben als een Nederlandse equipe
er in geslaagd was om, zoals vandaag, niet alleen achtereenvolgens de 3e, 6e
de 8ste en de 12e plaats in een etappe te veroveren, doch om bovendien (er
passant) nog even voor de tweede achtereenvolgende maal het ploegenklasse
ment en de daaraan verhonden frs 200.000 voor Nederland te winnen.
Hetgeen niet wegneemt, dat men in het
Nederlandse rebellenkamp eigenlijk al op
die overwinning had gerekend. Morgen
Vrijdag immers is er geen plaats
voor rebellen in deze karavaan. In de
tijdrit tussen Chatellerault en Tours in
zélfs Louison Bobet, zoals iedereen, voi-
komen op zichzelf aangewezen. En de
enige rebellie welke men daar vertonen
kan bestaat uit een fiks nummertje hard
rijden. In dit speciale werk zullen de ere
plaatsen naar alle waarschijnlijkheid niet
voor Nederland, doch voor een handjevol
Franse. Italianen en Belgische experts
zijn weggelegd.
Daarom hadden de mannen van Kéét
Pellenaars zo graag vandaag nog eens
een slag willen slaan. Nu dat mislukte
wacht men niet zonder ongeduld op de
laatste etappe, ToursParijs, die ons Za
terdag dan eindelijk naar het Pare des
Princes zal leiden.
Daar zullen zes onvermoeibare Ne
derlandse rebellen trachten om, voor het
eerst m de geschiedenis van de Tour, de
laatste acte van de laatste wielersportdag
in een Tour op hun naam schrijven. En
bij één enkele poging om dat te berei
ken zullen deze zes rebellen het Zater
dag ongetwijfeld wel niet laten
WIM VAN EST
S-sssstbandje lek
wèg overwinning
Velen waren later gestart dan de
andere dagen en tot zeven uur in de
avond meldden zich nog wandelaars
aan de eindcontrole. Ook nu waren
er weer enkelen, die probeerden in
de kortst mogelijke tijd de afstand
af te leggen. Om 12 uur werden de
eerste „veertigers" bij Berg en Dal
aangetroffen en om 2 uur liepen er
reeds enigen in Nijmegen. De mees
ten toonden, dat zij beter begrepen,
waar het bij de Vierdaagse om gaat.
De grote stoet kwam dan ook pas
laat in de middag binnen. De posten
van de geneeskundige dienst kregen
het weer zwaar te verduren, de
grintwegen waar soms gebruik van
moest worden gemaakt, waren bier
veelal oorzaak van.
De Zwitsers kwamen deze dag aan
hun trek. Hadden ze al herhaaldelijk
geklaagd over de vlakke eentonige
wegen en misten zij zo zeer hun ver
trouwde bergen, deze derde dag za
gen zij tenminste heuvels- Verheugd
trokken zij op naar Berg en Dal, waar
hun geestdrift een ietsje daalde, toen
bleek dat de hoogste „berg" slechts
100 meter was. Fris en monter trokken
zij door Groesbeek. De Engelsen wa
ren beter op gang dan de voorafgaan
de dag. Ook nu waren het weer de 19
man uit Israël, die overal applaus aan
het publiek ontlokten.
De stemming zat er bij de lopers
ondanks regenbuitjes, afgewisseld met
een broeierig zonnetje ook vandaag
weer opperbest in. Heel duidelijk
bleek ook, dat, wat een mens alleen
niet kan, hem wel mogelijk is met zijn
allen, vooral, wanneer alle middelen
worden uitgebuit om hem maar bij te
brengen, dat het heus zo'n karwei niet
is. Voor dit prettige zelfbedrog zorgt
onder andere heel zeker de muziek.
Ze is nog nooit zo veelzijdig en zo in
ternationaal op de Vierdaagse verte
genwoordigd geweest. Daar staat na
tuurlijk in elk plaatsje van betekenis
vaders trots en moeders troost: de fan
fare opgesteld, die er gelijk een korps
van beroepsmuzikanten op los-musi-
ceert. Maar dan zijn er dit jaar korp
sen bij van wereldreputatie: de Gre
nadier Guards en de Royal Sussex
Band, waarvan nota bene Koningin
Juliana ere-kolonel is. Het is een ver
bazend interessant korps, het laatste.
Stel u voor: zes en twintig statige,
strakke Engelslieden, om wier taille
een keurig donkerblauw uniform zit
gegoten, zo strak dat ze er naar (al te)
menselijke berekening nooit meer uit
kunnen komen. Platte petten met ro
de biezen mogen hen heus niet druk
ken, maar dragen bij tot de uitrusting
van het beroemde korps, dat de Groes-
beekse schonen vanmorgen naar zijn
pijpen liet dansen. Het effect op de
wandelaars was zo groot, dat deze als
opgenomen in Gulliver's hand de
Dorpsstraat afhuppelden in rhythmi-
sche gymnastiek. Terwijl de Royal
Sussex Band een algemenere strek
king had, reikte de fanfare Wilhelmi-
na aan de Zwervende Zangers, hun
dorpsgenoten de hand. Het werd ge
lukkig geen jam-session, want anders
waren de wandelaars nu nog in Groes
beek geweest- Ze zouden er spijt van
gehad hebben, want het schoonste van
het parcours ligt bij de uitlopers van
het Rijkswoud, aan de Nederlands-
Duitse grens.
Dit Groesbeek heeft ook het hart
veroverd van de leiding van de Vier
daagse. De banden worden telkenjare
aangehaald met een hartelijke, gulle
ontvangst bij pastoor Pijnenborg, op
de pastorie. Majoor Breunese wilde
daar dit jaar eens extra bij blijven stil
staan. Hij bood de herder van zovele
brave parochianen een mooie oorkon
de aan en een schilderij. Daarna ging
de reis verder door de rijen van moe
ders, die met hun kinderen in de ar
men stonden te kijken en het eten
maar het eten lieten. Zo ooit, dan had
den ze vandaag een dot van een ex
cuus. Ofschoon de regen om half een
ook een handje ging meehelpen en al
len naar huis toe joég. Eerst bij de
invalswegen van Nijmegen versche
nen er weer hiuemoeders, die vast 'n
aanloopje nar^i voor morgen, de
grote »dag, watteer alles in de soep
mag en zal lop^j.
De intocht zal dan een bijzonder ka
rakter dragen, waaraan Batavieren uit
de Betuwe en Romeinen uit Nijmegen
zelf, kleur bij zullen zetten. Keizer
Trajanus zal met zijn gevolg deelne
men aan de laatste kilometers van de
tocht naar Nijmegen en zelfs Clau
dius Civilis zal zich bij de keizer aan
sluiten, in de geest van gemeenschaps
zin, de gemeenschapszin, die het hen-
merk is van de Vierdaagse en die de
deelnemers ieder jaar weer trekt en
doet terugkomen.
(Van onze correspondent).
Op de derde dag van de Apeldoornse
Vierdaagse hebben zon en regen krijger
tje met elkaar gespeeld. Toen de eerste
tippelaars des morgens om 6 uur van
start gingen was de zon hoewel wat
waterig toch nog de baas, doch nau
welijks een uur daarna had Pluvius de
macht overgenomen en viel er een drui
lerig regentje, dat spoedig de kleren
doorweekte.
Niettemin was de stemming op deze
dag wederom opperbest. Vrolijk zingend
trokken de tippelaars langs de Apeldoorn
se wegen en toen later op de dag de zon
weer door het wolkendek kwam schij
nen, zag men slechts opgewekte gezich
ten. De „vijftigers" en „veertigers" ver
kenden wederom de Kroondomeinen en
trokken vervolgens naar het Uddelermeer.
De „dertigers" wandelden naar Hoog
Soeren en Assel en kwamen via Ugche-
len naar Apeldoorn terug. Bij deze „der
tigers" bevond zich de 22-jarige B. D.
Stork, die van zijn werkgever in Lissa
bon vacantie had gekregen om aan de
NWB-Vierdaagse mee te doen. Hij was in
zijn groep de eerste, die zich bij de finish
meldde. En daarbij bofte hij, want tegen
twee uur begon de regen met stromen uit
een dichte wolkenlucht te vallen, zodat
talrijke tippelaars onder het zingen van
„Singing in the rain" drijfnat aan de
finish arriveerden.
De voetklachten waren er uiteraard
weer meer dan voldoende. Maar tenslotte
is de E.H.B.O. niet voor niets ingescha
keld.
Het aantal uitvallers bleef beperkt tot
2, zodat 582 tippelaars aan de finish arri
veerden. Het totale aantal uitvallers be
draagt nu 11.
Noordwijk is de volgende week we
derom het centrum van internationaal
tennis, ditmaal van de kampioenschap
pen van profs, juister gezegd van tennis-
leraren wam voor speciale wedstrijdprofs
zoals Segura, Gonzales e.a. is dit tournooi
niet uitgeschreven. Van 17 Augustus
nemen 32 spelers, onder wie 12 buiten
landers, aan het tournooi deel, waarvan
alle partijen, van de eerste ronde af dus,
om drie gewonnen sets gaan.
Tot de Nederlandse deelnemers beho
ren Joop de Mos (winnaar vorig jaar)
Bruin, Kauling, gebr. Hemmes, Parle-
vliet. Van Beem enz., tot de buitenlan
ders de Australiërs Cawthorn en. Tre-
gonning. de Fransman Jemetti, de Egyp
tenaar Mobarek, de Engelsman Roberts.
Buiten het tournooi om zal ook Perry
te Noordwijk spelen. Zaterdag speelt hij
een enkelspel tegen een nader aan te
wijzen tegenstander, ook een dubbelspel.
Zondag zal hij tegen de winnaar van het
tournooi (waarvan de eindstrijd op Za
terdag is vastgesteld) een „ere-wedstrijd"
spelen en ook een dubbelspel. Zaterdag 8
en Zondag 7 Augustus beloven dus twee
interessante tennisdagen te worden.
