5OÜ0BOUILLON
RHEUMA BETEKENT PRODUCTIEVERLIES!
Ledenverloop bij KAB
„Persoonlijkheidsvorming en geweten"
Zilveren jubileum-viering van
Mgr Mutsaersoord
Friese vrachtschippers
zeilen om het hardst
SUHR PLEIT VOOR „EEN
HEIDSFRONT5
Hel Kremlin, hel hart van de Sovjet-Slaat
LEVENSGELUK
Sightseeing
in Moskou
De verkeersdood
Nog geen zelfbestuur
voor Singapore
Te weinig inzicht in waarde
Paedagogische week te Tilburg geopend
Bisschop van Den Bosch stak eerste spade
voor nieuwbouw
W.-Diiitsland en de hereniging
Nog geen kabinet in
Indonesië
WO EM 5D AG 3 AUGUSTUS 1933
VAGINA 3
prijs per doosje a 2 tabletten voor 8 koppen: 28 ct
ZUIVER ALS
Tussen kerken en paleizen loopt de witte streep,
die niemand mag passeren
.Hall!" bij de witte streep
w
-
MAGGI
Het „hart" van het Kremlin: de rege
ringsgebouwen, waarin Kroesjtsjef,
Boelganin en consorten werken. Een
witte streep met in Russische letters
Niet alleen Moskou, maar zeer vele
stedzn in Rusland hebben een „Kremlin".
Kremlin is een soortnaam, welke een
ommuurd stadsdeel aanduidt dat er min
of meer als een burcht uitziet. Maar het
Kremlin, het symbool van de macht en de
politiek van de Sovjet-Unie, staat in
Moskou, aan de oevers van de Moskwa.
Het is een ommuurde vijfhoek, voorzien
van 21 verdedigingstorens en 5 toegangs
poorten. De torens dragen sinds de revo
lutie verlichte rode sterren. Het Kremlin
ligt op een heuvel, die door de Spasski-
toren beheerst wordt. Tussen grote vrije
ruimten liggen vele oude paleizen en
kerken. De muur om het Kremlin is uit
rode bakstenen opgebouwd en 8 meter
hoog. Vroeger zal er wel een gracht om
heen gelegen hebben, maar nu zijn de
muren aan twee kanten omzoomd door
groenaanleg. De derde zijde wordt be
grensd door het Rode Plein en de vierde,
de langste, loopt langs de Moskwa. De
laatste kant tenslotte begrenst het plein
piet de oude paardenstallen. De beide
door groen omzoomde muren worden des
avonds helder verlicht door schijnwerpers,
die boven op de muren zijn aangebracht.
Meer dan eens heb ik gezien hoe wacht
posten tussen de tinnen van de muur
liepen om zeer zorgvuldig na te gaan of
er zich misschien buiten de muur iemand
verstopt hield. Vanaf de grote toren boven
de toegangspoort worden bii parades foto
opnamen gemaakt. U begrijpt', dat men
w-1 over bijzondere papieren moet be
schikken wil men daar als fotograaf toe
gelaten worden.
De naar het Rode Plein, gekeerde kant
van het Kremlin wordt bijna over de ge
hele lengte ingenomen door overheids
gebouwen. waarin de Sovjet-regering
werkt. Vanaf de groene koperen hoepel
waait 's nachts door lampen veracht da
vlag van de U.S.S.R.
In het Kremlin staat een hele rij van
kerken en kapellen. Hun bekende pruktol-
achtige koepels glanzen met zilveren en
gouden pracht. Het groen van de daken,
de witte muren van de gebouwen, het
goud en zilver met het rood van de muren
en van de wachttorens, maken een uiterst
schilderachtige indruk.
Stipt op het afgesproken uur van de
voormiddag bevond ik mij op de afge
sproken plaats. Onder mun tegel.eiders
zag ik een paar nieuwe gezichten d e
vloeiend Duits spraken. 11 W hun mterlijk
en naar hun belangste g te
konden het leden van de gehel™e KÏÏL*
zijn. Zij leidden mij door een kleine
neven-ingang en zo betrad ik de histo
rische grond.
Ik liep liecl langzaam, want ik reali
seerde mij, dat dit vermoedelijk een van
de meest interessante wandelingen van
mijn leven zou zijn. Ik passeer
soldaten, die op wacht staan. Zii zijn
uitgerust met karabijnen en pistolen. On
middellijk achter de poort bevinden zien
een wachtlokaal en een huisje voor do
schildwacht. Ik zie signaalhorens en kleine
kastjes waarin zich mogelijk de knop voor
het bevel „Stop" houdt elke onbe
voegde op een afstand. Slechts wan
neer men een zeer speciaal papier
heeft mag men naar het ijzeren hek
tussen de twee gebouwen naderen.
Acht sterke schijnwerpers verlichten
het plein van het ogenblik af, dat de
schemering valt.
(Advertentie)
door het kopen van Rheuma-verrassings-
couvertjes voor Uzelf en Uw medemensen.
Giro 842 en bij Uw winkelier.
Ggk. Min. v. Just. 22-ll-'54 LO 520/052
een verlichting, maar misschien ook wel
voor een alarm-apparatuur bevindt. Aan
de binnenkant van de muur zie ik twee
zwaar gepantserde schotten, die op rollen
als een schuifdeur voor de^toegangs-
weg geschoven kunnen worden.
Mijn begeleiders maken mij erop op
merkzaam, dat hier bii het fotograferen
verschillende beperkingen in acht moeien
worden genomen. I)e toegangspoorten,
het museum en de schatten van het Krem
lin mag men niet fotograferen.
De straat, waarover wij thans lopen, is
geplaveid. De keldervensters van de ge
bouwen zijn door zware ijzeren tralies b
veiligd. De gebouwen zelf zpn wit en
maken evenals <5e parkaanleg langs de
muren, een zeer verzorgde indruk.
Oude kerken
Wij lopen tot aan een witte streep, welke
de grens- van het „betreedbare gebied"
aangeeft. Hier buigen wij af en bezichtigen
de oude kerken, die aan een ruim ge-
asphalteerd plein liggen, midden tussen
de paleizen.
Ik loop langzaam door de ruimte en
bewonder de aanwezige kunstschatten. Ik
zie wonderlijke, uit steen gehouwen kapi
telen, fresco's, ikonen met goud en zil
ver versierd langs de hoge wanden en
door de loop der eeuwen donkerder van
kleur geworden.
De kerken in het Kremlin worden niet
meer voor de eredienst gebruikt. Ook zij
zijn musea geworden, met vitrines vol
kostbare met diamanten en andere edel
stenen bezette bijbels, kelken en cruci
fixen, dJie de bezoeker een indruk geven
van de vroegere rijkdom der orthodoxe
Kerk. Ik zie een gouden sarcophaag, de
schitterend gebeeldhouwde zetels voor de
tsaren. Ik zie de muurschilderingen en
op een gouden achtergrond geschilderde
heiligen, de altaren en de lampen. Alles
wordt bier zorgvuldig bewaard en behoed
voor de ongunstige invloeden van het
klimaat. Ik tracht mij voor te stellen hoe
het hier geklonken moet hebben toen
vroeger de patriarch en de metropolieten
de plechtige Paasliturgie zongen.
De grote klokketoren van Iwan III (1440
tot 1505 gebouwd), bevat het mooie
Kremlin-carillon. 81 Meter hoog steekt de
toren in de lucht, opgericht als uitkijk
toren om oprukkende vijanden reeds van
verre te kunnen waarnemen. Intussen
wandelen op de straten en pleinen lanS"
zaam de in burger geklede leden van de
geheime politie op en neer s«mjmsen
begeleiden ons af en toe, anderen kijken
rustig toe, terwijl ik bezig ben met
fotograferen.
Behalve de kerken interesseren mu na
tuurlijk de regeringsgebouwen, die aan de
overkant van het grote plein liggen. In
Russische letters is op het plaveisel aan
het einde van de witte streep het woord
„stoi" geschilderd. Dat betekent: halt
Dat betekent tevens het einde van onze
wandeling. 80 Meter verder wordt de
toegang tot de gebouwen door een tralie
poort afgesloten. Militaire posten staan op
wacht voor en achter de tralies. De ge
heime politie kijkt oplettend naar mijn
camera. Op het dak van deze gebouwen
zie ik 8 sterke schijnwerpers opgesteld,
die van het invallen der schemering af
het plein verlichten. Hier ben ik in het
hart van de Sovjet-Unie, waar zulk een
grote invloed uitgeoefend wordt op de
vraagstukken die deze wereld beheersen.
Ik loop tot op 50 meter van de ven
sters, maar dan word ik door een schel
fluitje van een soldaat teruggeroepen.
Ik draai mij om. Meer dan eenmaal
wordt niemand gewaarschuwd en ik heb
geen lust om uitgerekend in het Krem
lin te sterven.
Tegenover de ijzeren poort aan deze
kant van de witte streep, staat het
fameuze Kremlin-kanon. een gevaarte van
45 ton Dit „tsaren-kanon" behoort tot
het oorlogstuig, dat nooit in gebruik is
genomen. Met zijn kaliber van 90 cm zou
het zonder twijfel wel wat schade hebben
kunnen aanrichten, maar toen het kanon
in de 17de eeuw eindelijk gegoten was,
was de oorlog waarvoor het bestemd was,
reeds afgelopen. Later had men moder
nere en nog doeltreffender wapenen. Nu
staat de vuurmond onschuldig gericht op
de mannen die over 200 millioen Russen
regeren. Eveneens gigantisch en even
als dit stuk geschut nooit in gebruik
genomen, is de geweldige Kremlin-klok,
die bij de brand van de houten stellage
waarmee zij omhoog gebracht werd, om
laag is gestort in de gietgroeve. Toen zij
daar na meer dan 100 jaar uitgehaald
werd. brak een groot stuk van de klok-
wand af en was haar stem verstomd. Nu
staat zij op een stenen sokkel als herinne
ring aan iets groots dat door het nood
lot verhinderd werd
Overal stilte
Ik ga langs de straten nog steeds lopend
langs de witte streep. Het is stil hier in
het Kremlin, geen lawaai van de stad
dringt er door. Af en toe slechts klinkt
een claxon van een van de regerings
wagens die door de traliepoort komen en
gaan. Een enkele maal schelt de bel die
aan de grote toegangspoort de komst van
voertuigen aankondigt. Met mijn verre
kijker bekijk ik de torens en vensters
van de regeringsgebouwen. Nergens zijn
wapens te zien. Hier zijn nóch de kelder
vensters, nóch de vensters van de par
terre-etage van tralies voorzien.
De binnenste kern van het Kremlin is
door een tweede muur resp. door tralies
van het overige deel afgescheiden. Den
nen en loofbomen staan voor de gebouwen.
De hekken zijn laag, zodat men er ge
makkelijk overheen kan kijken.
Aan de muren van de huizen kan ik op
bepaalde afstanden sirenes ontdekken. Ik
maak er foto's van. Wanneer ik ook mijn
in burger geklede begeleiders wil foto
graferen, draaien zij zich om, evenals de
ons begeleidende soldaat, die zich, al om
draaiend, toch nog moeite geeft mij in
het oog te houden. Dit is dus het geheim
zinnige gebouw waarover de wereld altijd
spreekt. Ik zou zo graag van meer
dichtbij er een blik op willen werpen,
maar nog nader ik niet de geschilderde
witte streep, of ik krijg al een scherpe
vermaning van de soldaat.
Wel heb ik het geluk juist een blik te
kunnen werpen in het Granowitaja-paleis,
waarin de Opperste Sovjet bijeenkomt. De
contröle van de toegangsbewijzen is streng.
Ik zie de prachtige binnenhuis-architec
tuur, stralend licht valt over het mar
meren trappenhuis. Ik zie echter niet
meer dan een glimp; tapijten, gouden
luchters en de rijk versierde wanden van
het paleis waar eens de'Tsaren woonden.
De toegangspoort voor
de hoogste Sovjet
machthebbers. Direct
achter de toren begin
nen de regeringsgebou
wen van het Kremlin.
Officieren bewaken de
poort, waardoor ge
wone burgers niet
mogen passeren.
(Advertentie)
Twee slachtoffers in Den Haag
Om half zes gistermiddag is op de Gou
verneurslaan te 's Gravenhage een ver
keersongeval gebeurd, dat aan de 28-
jarige mevrouw M E. in 't V.-O. uit de
Vlierboomstraat het leven heeft gekost.
Mevrouw In 't V., die op een bromfiets
in de richting van het Gouverneursplein
reed, werd ingehaald door een vracht
wagen met aanhangwagen, bestuurd door
de 39-jarige L. T. uit de Pluvierstraat.
Toen de auto haar voorbij was zwenkte
mevrouw In 't V. iets naar links, daar
zij waarschijnlijk niet merkte, dat achter
de auto een aanhangwagen was gekop
peld. Zij werd door de aanhangwagen ge
raakt, viel, kwam onder een der wielen
en was op slag dood.
In de Ursuia-kliniek te Wassenaar is
gisteren een slachtoffer van een ander
verkeersongeval in Den Haag overleden.
Het was de 60-jarige heer J. F. V uit
de Hendrick Swaardecroonstraat, dié op
de hoek van de Laan van Nieuw-Oost
Indië en de Theresiastraat verzuimde
voorrang te geven aan een auto. Hij werd
gegrepen en zwaar gewond naar de Ur
suia-kliniek overgebracht.
Alan Lennox Boyd, de Britse staats
secretaris voor Koloniën, heeft de eis
voor onmiddellijk zelfbestuur van de
Wetgevende Vergadering van Singapore
afgewezen, aldus is gisteravond in rege
ringskringen. te Singapore vernomen.
In deze kringen werd hieraan toege
voegd, dat Lennox Boyd, die Zondag te
Singapore arriveerde, zich heeft aange
sloten bij de mening van gouverneur sir
Robert Black.
De premier van de kroonkolonie. Da
vid Marshall, dreigde verleden maand
zijn ontslag in te dienen, toen de gouver
neur weigerde zijn verzoek om vier „vice-
ministers" te benoemen, in te willigen.
Volgens deze kringen zou Lennox Boyd
echter „sympathiek" staan tegenover het
verzoek van Marshall om meer controle
op binnenlandse aangelegenheden.
Reeds verscheidene malen attendeerden
we op de „afvalligheid" der vakbonden.
Het lidmaatschap van de KAB is o.i. een
zeer ernstige zaak. Men moet daarover
niet te licht denken. We schreven ai meer
dat een vakbond geen duiventil is.
„Ruim Zicht" het kaderblad der KAB
komt in zijn nummer van Maandag op
het kwaad der afschrijvingen terug naar
aanleiding van de besprekingen op de
jongste bondsvergadering. We lazen o.a.
„In zijn ter verbondsraadsvergadering
van 11 Juli gehouden inleiding over pro-
paganda-actie Naar de 400.000! heeft de
heer Beumer ook bijzondere aandacht ge
wijd aan een bepaald onrustwekkend ver
schijnsel binnen de K.A.B.: het grote
verloop van het ledental.
Spreker begon met het geven van enkele
cijfers van dit ontmoedigende en de acti
viteit der werkers in de beweging soms
verlammende verschijnsel, dat zich voor
doet bij kleine, zowel als middelgrote en
grote vakbonden.
Blijkens een door hem gehouden en
quête schreef de bond van apothekers
assistenten vorig jaar 120 leden in en
voerde er 114 af. Bij de handels- en kan
toorbedienden was de verhouding 3513
2892, bij de handelsreizigers 358352,
bij de kleding- en textielarbeiders
42144161, bij de bouwvakarbeiders 9750
9175 en bij de metaalbewerkers 8774
—7151.
Natuurlijk - aldus de heer Beumer - zijn
er afschrijvingen, tengevolge van over
lijden, huwelijk, emigratie, pensionnering
enz. en ook tengevolge van verandering
van beroep, wat vaak overschrijving van
de ene naar de andere bond betekent
(maar lang niet altijd), waar niets aan te
doen is.
Maar ik vraag me toch met grote be
zorgdheid af: die grote categorie, die be
dankt omdat er contributieschuld is, be
dankt die werkelijk uit financiële nood,
of is de contributieschuld zelf weer een
gevolg van iets anders? Omdat men de
beweging niet voldoende kent? Omdat men
zijn plichten niet meer waarneemt? Is
er een verband tussen een abonnement
op het Vrije Volk en het bedanken voor
de KABW Waarbij contributieschuld dan
alleen maar een gevolg is, maar geen
eigenlijke oorzaak? Hoe zit dat allemaal?
Er zijn nog andere vragen te stellen:
waar is het verloop het grootst, onder
de jeugd of onder de ouderen? En hoe
ligt het geografisch? Een van onze groot
ste vakbonden heeft aan dit verschijnsel
nogal wat aandacht besteed, hele beeld
statistieken over een bepaalde periode ont
worpen en is toen bijvoorbeeld, wat dit
laatste aspect betreft, tot de ontdekking
gekomen, dat men in het Zuiden spontaner
toetreedt, maar ook weer spontaner ver
dwijnt. Ligt dit overal zo? Hoe is de ver
houding stedenplatteland?
Hoe het zij, in het werkcomité van
de actie Naar de 400000! is men het
erover eens, dat één van de oorzaken
van het grote verloop is te vinden in het
feit, dat de grote massa de beweging
onvoldoende kent.
Belangrijker dan het antwoord op de
vraag: hoe krijgen we de mensen, die we
niet hebben, is het antwoord op die andere
vraag: hoe houden we de mensen, die
we wel hebben?
Hoe versterken we de band tussen het
gezin en de beweging? ziedaar 'n car-
dinale vraag, waarvan de beantwoording
van grote betekenis kan zijn voor de be
strijding van het leden verloop in onze
beweging".
Tot zover „Ruim Zicht". We zijn van
mening, dat gebrek aan „ruim zicht" bij
vele werknemers de grote oorzaak is.
Enerzijds ten gevolge van de puur-mate-
riële gesteltenis, de algemene kwaal van
onze tijd, gebrek aan kennis omtrent de
strijd voor het thans verworvene, wanbe
grip inzake wat nog op het program staat
buiten meer loon- en meer vacantie-kwes-
ties en ten slotte het teveel regelen van
bovenaf, waardoor de mogelijkheid zelfs
tot het echte ouderwetse meeleven nog al
eens in het gedrang komt.
(Van onze correspondent)
Voor de vijftiende keer wordt momen
teel in Tilburg de Paedagogische Week
gehouden, welke georganiseerd wordt door
het Psychologisch-Paedagogisch Instituut
der R.K. Leergangen, waarvan de rec
tor, mgr. prof. dr. Th. Goossens in zijn
welkomstwoord wees op het probleem dat
alle gemoederen bezig houdt en dat ook
op de scholen een belangrijke taak gewor
den is: „Persoonlijkheidsvorming en ge
weten", dat nu als onderwerp voor deze
paedagogische studiedagen uitgekozen was
De burgemeester van Tilburg, die deze
week officieel opende, bracht allereerst
de fundamentele veranderingen, die gaan
de zijn in de R.K. Leergangen, naar voren,
namelijk het verkrijgen van een eigen
curatorium voor de Kath. Econ. Ho-
school, waardoor de band van de Hoge
school met de leergangen verbroken wordt
en de stichting van het Brabants Conser
vatorium, waarvan de Leergangen zich
ook hebben teruggetrokken. Hierdoor
aldus mr. E. van Voorst tot Voorst
kunnen de Leergangen zich meer gan spe
cialiseren op hun taak van vorming van
leerkrachten, waartoe ook dergelijke stu
diedagen veel kunnen bijdragen.
(Van onze correspondent)
Naast het hoofdgebouw van het herstel
lingsoord „Mgr. Mutsaersoord" aan de no-
ge rand van de Grote Heide te
heeft Mgr. Mutsacrts, de Bisschop van
Den Bosch, naar wiens oom dit pracntig
herstellingsoord van de Nederlandse s>
Rafaël-familie genoemd is, Dinsdagmid
dag de eerste spade in de stugge za"d-
grond gestoken voor de bouw van het
nieuwe St. Agnespaviljoen, dat het in de
oorlog verwoeste kinderpaviljoen zal ver
vangen.
Deze feestelijke gebeurtenis viel samen
met de viering van het 25-jarig bestaan
van het „Mgr. Mutsaersoord" en werd dan
ook behalve door vele kinderen en huis
moeders, die in dit herstellingsoord ver
toeven, bijgewoond door circa 250 afge
vaardigden van St. Rafaëlafdelingen uit
het gehele land, van Rotterdam tot Maas'
tricht en van Nieuwersluis tot Tilburg.
De feestvreugde, waaraan vele van de
ze afgevaardigden in de loop van de dag
uiting hebben gegeven, was temeer op
haar plaats, omdat de heer Timmermans,
voorzitter van de Stichting Herstellings
oord Vereniging Jtl&r. Mutsaers", na de
plechtige Hoogmis door mgr Mutsaerts in
de H.Familiekerk opgedragen, aan de ont
bijttafel in het Bondsgebouw kon medede
len dat niet alleen het gehele bestaande
gebouw schuldenvrij is, maar dat ook het
nieuwe Agnespaviljoen „contant betaald
kan worden". Door alle afdelingen van
St. Rafael is namelijk de ronde som van
350.000 bijeengebracht voor het nieuwe
kinderpaviljoen, dat schoner zal worden
dan het verwoeste paviljoen
Om deze grote offervaardigheid stelde
's middags tijdens de feestvergadering
Mgr. Mutsaerts de mannen van St. Ra
fael wier bondsadviseur hij lange tijd ge
weest is, ten voorbeeld aan de andere ka
tholieke vakorganisaties. Monseigneur was
dankbaar gestemd dat hij thans aanwezig
kon zijn bij dit zilveren feest van het Mgr
Mutsaertsoord, waarvan hij 25 jaar gele
den de Stichting had bijgewoond.
In de loop van deze feestvergadering,
waarop rector Bekkers uit Den Bosch een
dankbare terugblik wierp op de bewogen
kwart-eeuw die nu voorbij is, heeft nog
een lange rij van afgevaardigden hun ge
lukwensen vergezeld doen gaan van gel
delijke bijdragen uit hun afdelingen, va
riërend van 10.- tot 1000,-
Als eerste spreker trad prof. mag. dr.
L. Janssens, hoogleraar aan de R.K. Uni
versiteit van Leuven op om in te gaan
op de moderne situatie-ethiek in het licht
van de klassieke leer van het geweten. In
de situatiemoraal wordt de nadruk gelegd
aldus prof. Janssens op de persoon
lijke verantwoording ln verband met de
concrete situatie.
Diep ging de inleider in op het natuur
recht, dat onwrikbaar vaststaat, dat overal
en altijd geldt, waar mensen zijn, omdat
het berust op het menszijn. Is het natuur
recht innerlijk, 't positief recht komt van
buiten, door de vrije keuze, wat altijd een
beperking inhoudt. Het is daarom ook, dat
de katholieken meer belang moeten hech
ten aan de natuurwet dan aan de positieve
wet, omdat men wat deze laatste be
treft, door de deugd der billijkheid meer
zal doen dan wordt voorgeschreven, ter
wijl onder bepaalde omstandigheden die
wet niet te volgen is.
's Avonds gaven enkele leerlingen van
het Brabants Conservatorium een muziek
uitvoering voor de deelnemers. De paeda
gogische Week werd vandaag voortgezet
met een lezing van pater dr Theotimus,
OFM Cap. docent aan het Psychologisch-
Paedagogisch Instituut te Tilburg over de
psychologie van het geweten.
(Van onze correspondent)
P 11 OCTOBER 1823 werd er in
Woudsend een hardzeilerij ge
houden van veerschepen. De aan
gifte was in het „Koffij- en Veer
huis" en de inzet een zilveren taltaks
doos. Dat was in de dagen toen de
beurt- en vrachtschepen nog de be
langrijkste vervoermiddelen waren
en de enorme bruine en witte zeilen
bijdroegen tot de stoffering van het
Friese (en niet alleen het Friese)
landschap. De ontwikkeling van de
techniek heeft die schepen evenwel
„de das" omgedaan. Ook die van
minder dan honderd ton zijn nu uit
gerust met een motor of de schippers
laten zich opduwen door een motor
bootje, want zeilen gaat te langzaam
en tijd is thans meer dan ooit geld.
Maar toch, toch kan men in Friesland
elk jaar weer, nog net als in 1823 hard-
zeilerijen zien van beurt- en vrachtsche
pen, die dan voortgestuwd door de wind
in zo'n honderdentwintig vierkante meter
zeil over de Friese wateren bruisen en
vandaag de dag nog komen er vele hon
derden naar kijken, hoe die schippers met
hun bemanningen van ongeveer acht
koppen de handen vol werk hebben, hoe
ze met hun hele lichaam tegen het roer
moeten duwen, hoe ze zich in het zweet
werken om de fok te loef te zetten, of om
over stag te gaan.
De vorige week is het „skütjesilen", zo
als deze wedstrijden worden genoemd,
weer begonnen en er worden er nog in
de komende weken gehouden te Lang
weer, op de Fluessen, bij Lemmer, te Sta
voren en in Sneek. De deelnemers vechten
dan om de hoogste eer> die zij in de wacht
kunnen slepen: het kampioenschap „sküts-
jesilen".
Het zeilen in deze wedstrijden is geen
sinecure; het is werk voor mannen met
een sportieve geest en met een grote dosis
vakmanschap, want de fijne kneepjes van
het oude schippersvak zijn bij deze wed
strijden de hoogste troeven. Dat is nu
juist het grootste probleem, waarvan het
voortbestaan van het „skütsjesilen" af
hangt. De schippers raken nl. meer en
meer ingesteld op de motor en hun zoons
leren veelal die fijne kneepjes niet meer.
De enorme lappen zeil zijn voor het me
rendeel verdwenen en de dikke masten
voor deze schepen zijn vrijwel niet te
krijgen of net als nieuwe zeilen peper
duur.
Zo varen de beurt- en vrachtschepen
weer over de Friese wateren in
unieke hardzeilerijen.
De schepen passeren elkaar:
masten kraken en alle hens
aan dek
ER IS NOG maar een zevental schip
pers, dat aan het „skütsjesilen" deel
neemt. omdat alleen nog maar hun
schepen zijn uitgerust met de benodigde
zeilen. Daarenboven spelen de financiën
ook nog een belangrijke rol. Het startgeld
van vijftig gulden is gerekend voor een
bemanning van acht koppen nauwelijks
genoeg om de onkosten te dekken. De
deelnemers leggen er dus eigenlijk op bij.
Maar desondanks zeilen zij mee, omdat zij
er zo'n plezier in hebben. Zij laten er
enkele weken hun gewone broodwinning
voor in de steek.
Om de deelnemende schippers finan
cieel schadeloos te stellen, is er een cen
trale commissie opgericht, die er een
schadefonds op na houdt om bij de wed
strijden opgelopen averij, andere onkosten
e.d. te vergoeden, voorts het overkoepe
lende orgaan is van de plaatstelijke com
missies, die de wedstrijden organiseren
en zo het „skütsjesilen" leven blijft inbla
zen.
Ondank de financiële problemen geniet
dat oude zeil-evenement van alle kanten
belangstelling. Niet alleen van de zijde
der deelnemende schippers, maar ook van
die van hun niet-meevarende collega's.
Een complete vloot vrachtschepen trekt in
deze weken door de Friese wateren naar
alle plaatsen, waar die zeven elkaar in het
„skütsjesilen" bekampen.
Zij laten et- óók hun werk voor liggen.
Want zij willen absoluut zien. wat Mink
uit Eernewoude met zijn „Nijverheid" van
10 ton er van maakt schipper Mink won
te tot nog toe gehouden wedstrijden te
DrachtenVeenhoop. Eernewoude en
Grouw reeds alle drie hoe de „Twee
Gebroeders" van 32 ton van J. van den
\kker uit Leeuwarden het er af brengt,
De socialistische burgemeester van
W. Berlijn, dr Otto Suhr, heeft gisteren
ernstig gepleit voor de vorming van
een „eenheidsfront van alle partijen",
teneinde zo invloed te kunnen uitoefe
nen op de conferentie, die de ministers
van buitenlandse zaken der Grote Vier
in October te Genève zullen houden.
De drie in het Westberlijnse parlement
vertegenwoordigde partijen, Christen
democraten, socialisten en liberalen,
hebben een resolutie aangenomen
waarin verklaard werd, dat de Duitse
hereniging niet meer alleen aan de
grote mogendheden kan worden over-
vat de „Noord Friesland" van 44 ton van j gelaten.
..odewijk Meter in Leeuwarden presteert. I Ook in de Duitse pers zijn stemmen
ie „Hoop doet leven" van 54 ton van Jan opgegaan, die de beide grote partijen
Brouwer in Bergum en de Hoop op wel- vermanen, het over een Duits eenheids
vaart" van 32 ton van Bouke de Vries uit r
Grouw. De schippers aan de wal zeilen Pr°gramma eens te worden, teneinde
in gedachten mee, zij geven bij elke wed
strijd commentaar. Zij kennen wel tien
synoniemen voor wind. Zij weten precies,
wanneer Lodewijk Meter teveel risico
neemt of Bouke de Vries te dicht bij de
wal komt. Maar zij weten nog niet. wie er
dit jaar kampioen wordt. Daar zullen de
schippers nog voor vechten, de eeltige
handen om het helmhout gekiemd.
het dreigende gevaar te ontgaan, dat
de Duitse eenheid voor onbepaalde tijd
zal worden uitgesteld.
Zelfs heeft men al de suggestie ge
hoord, dat de bondskanselier de leider
der socialistische oppositie, Ollenhauer,
zou vragen hem op zijn aanstaande reis
naar Moskou te vergezellen. „Dat zou
de neiging van het buitenland om een
spelletje te spelen met de Duitse ver
deeldheid, kunnen afwenden. En het
zou de bezorgdheid van het volk voor
een al te lange verdaging van een her
eniging tot de juiste proporties kunnen
terugbrengen", aldus de „Frankfurter
Allgemeine Zeitung".
Deze bezorgdheid schijnt intussen
nog altijd grotere vormen aan te ne
men. Zij heeft zich ook al geuit in dis
sidente stemmen uit het kamp der
christelijke partij, die, in navolging van
de socialistische oppositie, Adenauers
vasthouden aan een politiek van mili
taire verbondenheid met de Westelijke
landen als te star hebben gecritiseerd.
Naar het Indonesische Persbureau
P.I.A. meldt, hebben de drie forma
teurs heden, Woensdag, hun opdracht
tot vorming van een niéuw kabinet, aan
vice-president Hatta teruggegeven.
