3nvloed van cdézi&tióchc klederdrachten HAUTE COUTURE EN FRANSE EXPORT COLLECTIES MET VEEL EXCENTRIEKE MODELLEN r~N HET MIDDEL ZIT AAN HET MIDDEL VJ wmÊtèfé: JË7 1» DONDERDAG I SEPTEMBER 1955 PAGINA 5 Zeven verstokte vrijgezellen staan aan de spits van de Parijse couturewereld. Enkelen van hen delen er de la kens uit want ze ontwerpen de richtlijnen van de mode. Om hen heen dwarrelen tal van jonge tekenaars en mo delisten die met meer of minder geduld hun beurt af wachten om hun plaatsen in te nemen. Onder deze jon gelui is slechts een enkele vrouw die enigszins naam heeft gemaakt. (Van onze verslaggeefster PARIJS, Augustus Onmiddellijk na de zware industrie 'TniiJ"ifln^fcof v ,-y- - z.wart kanten avondtoilet met witte nertzkraag. Deze kant werd later opnieuw geborduurd wat een bijzonder relief geeft. Model Nina Ricci Een met git geborduurde fluwelen avondjapon van Fath. Genevièie Fath is de enige die met wijde mouwen komt. ^°cktail ensemble waarvoor Chris- llan Dior zijde nam van het huis B ianchini-Férier. Een japon die met nertz langs de zoom is gegarneerd en waar een pels bijhoort waar ook nertz voor is genomen. Modellen van Reviiion Beige taffetas cocktailmantel die met rose is gevoerd. Het hoedje is van zwart fluweel. En het is Hubert de Givenchy die beide ontwierp. 0 de lijn Y ontwierp Christian Dior deze korte avondjapon in k °en en zwart gebrocheerde zijde van Bianchini Férier. Hoed, Ux> gaine, busteophouder, handschoenen, kousen en schoenen zijn ook van het huis Dior. Collectie „Jolie Madame pour l'Automne 1955" van Pierre Balmain. De japon van dit bruin wollen mantelpak wordt opzij gesloten. De mantel is gevoerd met nutria. Men moet toegeveq dat dit op zijn zachtst gezegd raar is. Er zijn wel degelijk enkele vrouwelijke couturiers die bekendheid verwierven, al is het niet in dezelfde mate als haar mannelijke collega's. Dit komt waar schijnlijk omdat ze bij het ontwerpen van een japon er zich zelf dadelijk mee „zien". Dit sluit meteen een ongebreidelde fantasie uit sinds geen enkele vrouw meer een japon wil dragen die een revolutie in de mode brengt, iets wat ze vroeger heerlijk vond. Het is dus logisch dat haar mo dellen iets mats krijgen. De heren, die zelf hun creaties niet hoeven te dragen hechten er meer betekenis aan dat een tekening effect maakt en dat is misschien een van de redenen waarom de „couturiers d'idées" op het ogenblik allen mannen zijn. Maar als men ziet wat die ideeën soms voortbrengen dan vraagt men zich af of het misschien niet beter is er te weinig dan te veel te hebben. Balenciaga en Dior die de eerste plaats innemen komen met collecties waarvan veel ondraagbaar is. Ook al omdat de modellen te veel afwijken van die waaraan het oog gewend is. Maar toch vinden we in een volgende collectie er veel van terug, beter aangepast en eenvoudiger, kortom zo dat iedere vrouw ze graag wil dragen. Omdat de mode zich nu eenmaal op een nieuwe en excentrieke lijn inspireert, neemt een man als Balenciaga zo'n voorname plaats in. Dit seizoen vinden we zijn tunieken in alle collecties terug. Wat niet verhin dert dat hij veel toont wat on draagbaar is en blijven zal. Maar om tot de „cou turiers d'idées" te behoren schijnt dit nodig te zijn. Onder de vrou welijke coutu riers deed dit al leen Schiaparelli. Ze kwam met de dwaaste en amu santste dingen aangezet, waar haar collega's het seizoen daarna Een zwart laken Caftanjapon van Christian Dior, die niet van „tu niek" wil spreken. In de japon een „guimpe" die hoog aan de hals sluit. Hoed, schoenen, handschoenen enz. enz. komen ook van Dior. Zwartfluwelen kantjapon op witte onderrobe. Rozen ert tulle vormen deze Spaanse sluier, waarmee Cas tillo zijn nationaliteit niet verloochent. Model Jeanne Lanvin (Castillo) van profiteerden als zij ze alweer lang vergeten was en iets heel anders lanceerde. Na „Schiap" is geen enkele vrouwelijke couturier zich meer aan al te veel ideeën te buiten gegaan. Geen van haar geeft deze winter een nieuwe richtlijn aan. Alleen Chanel zet zonder zich om de critiek te bekommeren haar werk voort. En haar soepele japonnen, die geen binnenwerk hebben dat als een corset zo stijf zit, beïnvloeden alle anderen. Zo zelfs dat het mousseline de soie en het crêpe weer in verschillende huizen gebruikt wordt. Een resultaat waar ze trots op kan zijn. Wat brengen de collecties nu eigenlijk? Hoe verschillend of ze ook zijn, ze hebben veel dingen gemeen. Om te beginnen staan ze alle meer of minder onder de invloed van Aziatische klederdrachten. Alle hebben bredere schouders, die verkregen worden door van boven wijd vallende mouwen of door ronde padding. De buste mag niet omvangrijk zijn, de soepel vallende jurk geeft altijd het middel aan dat gelukkig op zijn natuurlijke plaats is gebleven terwijl de heupen nauwelijks worden aan geduid. Dit alles klinkt heel onschuldig en het verkregen effect hangt geheel af van de couturier, die er in de meeste gevallen iets goeds van maakt. Wat niet wegneemt dat we wel eens mooiere collecties hebben gezien. De bouillonnées, de aan de zoom naar binnen geslagen rokken die op harembroeken lijken, staan alles behalve rustig. Ze geven de draag ster al heel gauw het air van aan een verkleedpartij mee te doen, iets wat toch altijd vermeden moet worden. Dergelijke toiletten kunnen we dan ook gerust uitschakelen, ook al komt Dior er mee. Voor het eerst ?;nds jaren veel satijn, soms uitsluitend van zij ge weven maar ook dikwijls met rayon er door. Veel fluweel, magnifieke tweeds, lamé en gebrocheerde zijde. Aan de stoffen ligt het niet dat de collecties dikwijls een sombere in druk maken. De kleuren werken echter niet mee. Behalve het zwart dat altijd mode is, veel bruin, van kaffer tot kastanjebruin. Bij Dior droegen de mannequins bovendien nog zwarte hoeden, diep in de ogen gezet. Het leek of ze in de rouw waren, terwijl Balenciaga zijn man nequins beslist streng verboden had er anders dan zo verzuurd mogelijk uit te zien. CRITIEK VERBODEN In Frankrijk is de haute couture „taboe". Ze wordt beschouwd als een nationale industrie waar niets anders dan goeds van gezegd mag worden. Het gevolg is dat haar in de Franse pers alleen maar lof wordt toegezwaaid, wat op de duur een beetje eentonig is. Een Frans journalist die al te openhartige aanmerkingen zou maken kan ver volgd en beboet worden. Dit standpunt is stellig onjuist. Het wordt ingenomen omdat er enorme kapitalen mee gemoeid gaan en meer dan 150.000 mensen er een bestaan in vinden. Maar een nieuw stuk monteren kost ook schatten wat de toneelcritici niet verhindert ,te zeggen wat ze den ken. Voorlopig wordt dit ruimere standpunt in de couture niet inge nomen en het ziet er ook niet naar uit dat dit binnen afzienbare tijd wordt toegestaan. Misschien wel omdat in zo bitter weinig tijd een collectie zijn geld op moet brengen. Langer dan zes maanden is dit im mers niet mogelijk. Als men dan bedenkt, dat met het ontwerpen van een grote col lectie wel 100 millioen francs ge moeid zijn, dan is het eigenlijk wel te begrijpen, dat de couturiers niets dan goeds van hun collecties willen horen. De enorme kosten verklaren ook de prijzen. In de eerste huizen kost een mantelpak minstens 130.000 francs, een middagjaponnetje 120.000 en een cocktailtoilet 180.000 francs. Terwijl de prijs van een avondjapon wel tot een millioen francs kan lopen, dat hangt af van het borduursel. Het omzetcijfer in de couture bedraagt 5 milliard francs, de couture neemt dan ook de tweede plaats in onder de Franse export, dadelijk na de zware staalindustrie. De grootste omvang heeft de zaak van Dior genomen. Hier werken meer dan 1200 mensen en het kleine herenhuis is uitgegroeid tot een complex van huizen. Steeds worden er nieuwe panden bijgetrokken. Dior's naam is even bekend bij het grote publiek in Amerika als in Europa. Maar de ingewijden in het couturewereld je kijken misschien nog meer naar het kleine huis in de Avenue George V waar de onzichtbare Balenciaga de scepter zwaait. DINY K.-W. Tailleur van groen, rood en bor deaux tweed. De hoed is van dezelfde stof gemaakt door Chanel. Beige zijde gabardine japon van Hubert de Givenchy. Het is blijkbaar moeilijk om tot de ideeën-lancerende heren te be horen. Maar om klant te zijn is dit seizoen ook niet makkelijk!

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1955 | | pagina 5