Curacao
Paar
liet' Koninklijk
node
gaan
Aruba
even energiek als Rotterdam
REBEL werd ONSTERFELIJK
$TftTE {xpf^ss
Beeldhouwer Van Zanten voor
gedragen voor „Prix de Rome"
Venhcdk.
Ten Oosten van Eden
FILMS
DEZE WEEK
Koningin
en Prins genoten van strand en water
Nobelprijs voor
geneeskunde
brylcreem geeft
VRUDAG 21 OCTOBER 1955
PAGINA
Sprookjesachtige gala-
receptie in paleistuin
Eerste steen voor
„El Curasao"
„Hallo Prins, hoe
gaat het?"
ALEXANDERZIEK
Duizend gasten
Vijf jaar „Kunst en
bedrijf"
Tapijt van bloemen
lf. K. Hoofdstadkoor
zingt Requiem van
Berlioz
Requiem traditie
weer
voortgezet
Welvarend eiland dank zij de olie
Katholieke Volkspartij
bestaat tien jaar
de natuurlijke glans
van gezond haar
BRYLCREEM kleeft
BRYLCREEM houdt
'SWERELDS">iEEST VERKOCHTE HAIRDRESSING
Jean Cocteau's spectaculaire intrede in de
Academie Francaise
vrijgelaten.
Jean Cocteau in zijn
nieuwe Academi
ci ens-uni form
4.000 toeren
Een sigaret van wereldvermaardheid
Prof. Hugo Theorell bekroond
Beeldengroep voor
Tilburgse schouwburg
PASTILLES
Elia Kazan verfilmt Steinbeck's novelle
„Gevaarlijk" onderwerp
Al opdrachten uitgevoerd
lighter and milder
aan
Nadat H. M. de Koningin ten
paleize van de gouverneur de
lunch had gebruikt, met als gasten
de leiders van de vier politieke par
tijen op Curasao, was de middag
van de derde en laatste dag van hei
bezoek van het Koninklijk Paar aan
dit eiland gewijd aan een tocht van
de Vorstin door het Tweede District,
het Oostelijke deel van Curacao.
Op de Caracasbaaiweg, bij Domin-
guito, verwelkomde een ontvangst
commissie H. M. Daarna ging het
langs de vele met vlaggen versierde
huisjes, waarvan de bewoners langs
de weg of in bun tuin stonden om de
Vorstin toe te juichen, naar Brakkc-
put. Hier waren meisjespadvindsters
tijeen, tussen wie de Koningin, zelf
padvindster, geruime tijd vertoefde.
Daarna begaf Zy zich naar het Spaan-
Se Water aan boord van de „Beatrix"
en genoot Zij van het admiraalzeilen van
de watersportliefhebbers, die in deze in
nam van de zee acte de presence gaven.
Bijna twee uur genoot de Koningin met
een klein gezelschap van het strand en
het water en van het tochtje met de
„Beatrix", het jacht van gouverneur
Struycken.
Prins Bernhard had Intussen op Zui-
tuintje de Curaqaose padvinders bezocht.
Later voegde hjj zich bij het gezelschap
aan het Spaanse Water en nam ook een
verfrissende duik in het heldere water.
Van de schone mogelijkheden tot beoefe
ning van de watersport, die het Tweede
District biedt, hebben Koningin en Prins
die middag ten volle kunnen genieten.
Prins Bernhard had in de loop van de
ochtend uitvoerige besprekingen gehou
den met vooraanstaanden uit bedrijfsle-
ven en handel van Curacao. Tot de onder
werpen, die werden besproken, behoor
den de teruggang van Curacao ais over-
laadhaven, de kwestie van het instellen
van een vrije handelszone een wetsont
werp daartoe is thans bij de raad van
advies de ontzilting van het, zeewater
op economische basis (waarbij de Prins
de mogelijkheden van het gebruik van
atoomenergie opperde), het scheppen van
een gunstig belastingklimaat voor het
bedrijfsleven en het toerisme.
Later op de ochtend omstreeks elf uur
begaf de Prins zich naar het Waterfort,
waar hij de eerste steen metselde voor
het nieuwe toeristenhotel ,,E1 Curaqao".
Dit hotel, dat in begin 1957 in gebruik zal
v/orden genomen, zal 95 kamers krijgen.
Het komt midden in het oude Waterfort,
tot nu toe het centrum van de bevelvoe
ring der Koninklijke Marine op de Ne
derlandse Antillen. Dit hoofdkwartier
wordt naar de basis Parera verplaatst.
Gedeputeerde C. Kroon, die zeer heeft
geijverd voor het tot stand komen van
dit hotel, sprak de Prins toe. Hij zei on
der meer:
Ik ben van mening, dat de toeristen
industrie voor onze Bovenwinden dc in
dustrie zal kunnen zijn, die een grote
verbetering in de economische toestand
van deze eilanden kan brengen. Parti
culier Initiatief heeft reeds de eerste
stappen genomen en onze geeerbiedigde
Koningin en U. Koninklijke Hoogheid,
zullen de eerste gasten zyn van het
24-kamer hotel „Little Bay".
Nadat de Prins de steen had gemetseld
en een door hem getekende oorkonde,
verpakt in een bronzen koker, in de steen
had aangebracht, gaf de heer Norman
Chumaceiro, lid van de directie, de Prins
een kleine gouden troffel met inscriptie
ter herinnering aan dit gebeuren.
Rond het middaguur vertrok Z.K.H.
naar Piscaderabaai Club, waar hij de
lunch gebruikte in gezelschap van een
veertigtal vertegenwoordigers van diver
se sportorganisaties op het eiland.
Prins Bernhard heeft 's middags met
zijn secretaris onverwacht een bezoek ge
bracht aan de drie belangrijkste bankin
stellingen op Curacao, Maduro's Bank, de
Hollandsclie Bankunie en Edward Hen-
riquez' Bank. Hij werd ontvangen door de
directies dezer bankinstellingen. Zijn be
zoeken legde de Prins grotendeels te voet
af, tussen half drie en half vier. Hy werd
herhaalde malen door het publiek her
kend: de wandeling ontlokte eenmaal een
joviaal .landskind" een „hallo Prins, hoe
gaat het?"
De hengst „Alexander", die naar
de Ned. Antillen was verscheept
vo,°.r takken van de crème
caleche doch ziek is geworden, is
met met de andere paarden naar
Suriname verscheept. Het paard zal
t I °ct°ber pey vliegtuig van de
K.L.M. naar Nederland worden ge
transporteerd.
tels van Koningin Juliana en Prins Berp-
hard, die dan ook op een „tapijt" van
witte bloemen met oranje stelen kwamen
te zitten.
H.M. en Z.K.H. begaven zich na de
taptoe naar hun vertrekken in het paleis;
de gasten bleven nog enige tijd byeen en
daarmede was een hoogtepunt in de ge
schiedenis van Curaqao ten einde.
Ten besluite van het bezoek aan Cura
qao, dat naar de mening van de Cura-
qaoënaars, die Vorstin en Prins gaarne i
nog een paar dagen langer in hun midden i
hadden willen hebben, te snel is beëin-
digd, is Donderdagavond op de binnen- j
plaats van Fort
paleis van de gouverneur een grote-gala
receptie gehouden, toegankelijk voor
iedereen.
- dan duizend gasten, geklee
eie-
kristal, leerbewerking enz (f 208.787) De
stichting telt thans 230 leden.
Deze maand is het vijf jaar geleden, dat
de stichting „Kunst en Bedrijf" die zoals
bekend een bemiddelende functie vervult
tussen het bedrijfsleven en de kunste
naar door o.a. adviezen te geven voor het
verstrekken van opdrachten, haar prac-
tische werkzaamheden begon.
a a j Gedurende deze vijf jaar werd voor een
Amsterdam, achter het totaaj bedrag van ruim 900.000 bemid-
deling verleend. Na aftrek van materiaal-
I kosten en andere onkosten van de uitvoe.
rende kunstenaars, bleef er voor hen een
Meer dan duizend gasten, gekleed m netto honorarium van bijna 600 000 over
een witte tropensmoking of een ele- 678 Keer kon een kunstenaar worden in-
gante avondjapon hadden zich in carré j geschakeld, t.w.: 287 voor olieverfschil-
langs het plein opgesteld, toen de Ko- j gerijen of aquarellen 148.600) 69 voor
ningin, begeleid door de gouverneur en beeldhouwwerken 161 659) 92 voor gra
Prins Bernhard aan de zijde van minis- fische werken 6.982) en 230 voor toege-
ter-president Jonckeer, gevolgd door de paste kunsten zoals glas-in-lood mozaiek
overige leden van het gevolg, de statige kristal, leerbewerking enz tf 2fis 7R7i në
trap van het paleis afliepen en een
rondgang langs de gasten maakten.
Vriendelijk groetend, hier en daar een
hand drukkend of een praatje makend,
begaven de Koningin en Prins zich
langzaam langs de rij der aanwezigen.
Toen de Koningin haar rondgang had
beëindigd en plaats had genomen op voor
Haar, de Prins en het gevolg gereed ge
zette zetels, volgde een kort programma
van Curaqaose muziek en dansen, dat be
sloten werd met een taptoe.
Er was op deze receptie tevens gelegen
heid tot het aanbieden van geschenken.
Zo ontving H.M, van een aantal dames op
Curaqao een bijzonder fraai op linnen
geborduurde lunch-set.
De organisatoren van het stichten van
een fonds voor het nationaal geschenk
hadden de goede gedachte gehad, de gas
ten van de receptie bij de ingang van
Fort Amsterdam de gelegenheid te geven
een nagemaakte witte anjer te kopen.
Velen maakten van deze mogelijkheid ge
bruik en legden de bloemen voor de ze
Op 1 November a.s. zal het Rooms
Katholiek Hoofdstadkoor dirigent
Theo van der Bijl in het Concert
gebouw te Amsterdam een uitvoering
geven van het Requiem van Hector Ber
lioz. De partituur van dit werk zal dan
na een lange tijd van vergetelheid weer
opengeslagen liggen op een Amsterdam
se dirigentenlessenaar. 27 jaar geleden
werd nl. de „Grande rnesse des morts",
zoals Berlioz' requiem officieel heet.
voor het laatst uitgevoerd door Anton
Tierie.
Met de weder-ontsluiting van deze
partituur zet het R.K. Hoofdstadkoor
tevens een traditie voort van Requiem
uitvoeringen in de novembermaand.
Het hoofdstadkoor zal het werk uit-
voerw geheel in de vooargeschreven
bezetting, echter met dien verstande dat
het aantal spelers met name de pauke-
nisten, gereduceerd is tot proporties, die
zijn aangepast aan de acoustische mo
gelijkheden van het Concertgebouw.
Lode de Vós zol bij de uitvoering in
het Concertgebouw de solo-tenorpartij
zingen. Het Utrechts Stedelijk Orkest en
een aanvullend gedeelte uit het Con
certgebouworkest vormen de orkestbe
zetting.
Op de vooravond van de eerste No
vember wordt de generale repetitie ge
houden, die tevens de vorm zal hebben
van een jeugdconcert.
De uitvoering op 1 November zal het
karakter dragen van een herdenking
van de onlangs overleden kardinaal de
Jong.
Vergadering en een gedenkboek
Op 22 December a.s. zal het tien jaar
geleden zijn, dat in de laatste partijraads
vergadering van de Rooms Katholieke
Staatspartij besloten werd tot de oprich
ting van de Katholieke Volkspartij. De
K.V.P. zal haar oprichting herdenken op
Zaterdag 14 Januari 1956 in een plechti
ge vergadering, na afloop waarvan het
bestuur der partij zal recipiëren. De ver
gadering wordt te Utrecht gehouden. Ter
gelegenheid van dit tienjarig bestaan zal
een gedenkboek worden uitgegeven.
VANDAAG in de namiddag is H.M.
Koningin Juliana na een kort
bezoek aan het eiland Bonaire op
het derde der benedenwindse eilanden
aangekomen: op Aruba. Een eiland van
ruim 50.000 inwoners, van wie er rond
35.000 de Nederlandse nationaliteit be
zitten. Een welvarend eiland, hetgeen
wel blijkt uit het feit, dat hier jaar
lijks tegen de vijfduizend schepen bin
nenlopen hoofdzakelijk tankers
met een totale tonnage, die rondom de
30 millioen schommelt. Hier is het
grootste der raffinage-bedrijven ter
wereld gevestigd: het LAGO-bedrijf
van de Standard New Yersey.
Veel heeft dit eiland met Curaqao
gemeen: zijn taal, zijn onderwijs, zijn
welvaartsbron, zijn droogte: doch daar
naast bestaan grote verschillen. Ter
wij] op Curaqao het overgrote deel van
de bevolking uit kleurlingen bestaat,
stamt de Arubaanse bevolking groten
deels van de oude Indianen; zij heeft
er de hartelijkheid, de gastvrijheid en
het temperament van. De doorsnee
Arubaan is in de allereerste plaats
Arubaan en eerst daarna Antilliaan.
Fier ais hij is, heeft hij het nooit goed
kunnen zetten, dat hij in vroeger
eeuwen vanuit Curaqao werd gere
geerd en de opstand daartegen is ster
ker geworden naarmate de welvaart
van de olie hem meer in staat stelde
op eigen benen te staan. „Vroeger was
het zo, dat wij nog geen potlood op de
secretarie konden aanschaffen", zegt
hij. „zonder Curaqao toestemming te
vragen". Van de weeromstuit is de
brylcreem
een fraaie, natuurlijke glans
aan Uw haar
niet, plakt niet, droogt het
haar niet uit
Uw hoofdhuid fris en gezond,
voorkomt roos
Beecham (Nederland) IV. F. Ja«>- Mol N.V. Amsterdam
•lean Oocteau dichter, romancier, to-
-e.schrK tekenaar, mus.cu*.Dimpro
cent en rebel no. 1 van het.Trai se a
nor',„ke .lev™ fl|g,Staer 40 „onsterfelij-
11 omen in de kring der *v \cht-
£en'' van de Academie Frfn?ah'hbe„ de
hoiui„r(] bevoorrechte gasten hebben ae
P'echtigheid mogen meemake d(_
den moesten worden teleurgesteld
zwarte prijs voor een stoel was K
Ken tot 30.000 francs. Tot het laiUn'
moment, tot het ogenblik waarop vol
teau in zijn schitterend uniform van aea
demieus zij,, intree-rede begon, was ae
inhoud van zqn rede volmaakt geheim
gebleven. Wel was uitgelekt dat de cen
suur enkele zinsneden betrekking heb
bend op N. Afrika uit de tekst van de
rede had geschrapt. Hoe was het anders
te verwachten by dit enfant terrible van
de kunst.
Nu heeft Cocteau dan de zetel van zijn
voorganger Jerome Tharand ingenomen
JPet veel rumoer van te voren over de
'ekst van z'in toespraak, zijn peperduur
hniform, zijn Academiciens degen, ge
smeed door Toledaanse zigeuners.
Cocteau was gekleed in een met goud
geborduurd groen uniform en hij droeg
daarbij een Napoleontische steek en bo-
Vengenoemde degen, vervaardigd uit
S°Ud, ivoor, email en edelstenen en met
talrijke symbolen zoals de ster die Coc
teau altijd bij zün handtekening zet, het
Profiel van Oedipus, de lier van Orpheus,
de hekken van het Palais Royal (waar de
dichter woont) en de initialen van de
e'genaar.
Aan de punt van de schede was een bal
ivoor «aaeebraeto ais herinnering
aan de sneeuwbal uit. Cocteau's roma
„Les enfants terribles".
In zijn rede verklaarde Cocteau na-
nodige opmerkingen over de absurdite
van zijn verkiezing o.a., dat dichters e
schilders in een gevangenis zijn opgeslo
ten waaruit ze altijd pogen te ontsnap
pen. „Poëzie is een exacte wetenschap
aldus de dichter. ,,Ik wil zelfs toegeven,
dat ik vaker in het gezelschap van jonge
geleerden verkeer dan in litteraire krin
gen". Hy hoopte dat de academie „Per
sonen die van individualisme worden ver
dacht, zal beschermen''. „Moge het insti
tuut eens, evenals middeleeuwse kerken
een vrijplaats worden en mogen zij, die
schuldig zün aan de misdaad van on
schuld er een schuilplaats vinden", aldus
Cocteau.
De schrijver André Maurois hield de
inhuldigingsrede op de nieuwe Academi-
cien, die hij techt gekozen noemde.
Maurois zei aan het slot van zijn rede:
„Wat gij hebt bereikt grenst aan het
wonderbaarlijke. Ga door met Uw eigen
trant zonder er verandering in te brengen.
Wij hebben U gek en niet om U te ver
anderen maar om U te hebben zoals U
bent".
De plechtigheid werd o.a.. bijgewoond
door maarschalk Juin, generaal Weygand
en de ambassadeur André Franqois-Pon-
cet allen leden der Academie. Onder de
gasten bevonden zich ook koningin Eliza
beth van België en ex-koningin Marie-
José van Italië..
Twee jonge vrouwen ,die Cocteau een
bezem en een paar rolschaatsen wilden
aanbieden werden in hechtenis genomen.
Na een identiteitsonderzoek werden zij
toestand thans zo, dat de Landsrege
ring op Curaqao 'geen potlood meer
kan aanschaffen zonder dat Aruba
vraagt: waarom zijn wij daar niet in
gekend? Ook de meest, rustige en be
kwame figuur op deze eilanden kan
zich aan deze insuiaritis niet geheel
onttrekken. En, eerlijk gezegd, is dit
niet onsympathiek. Aruba vecht voor
zijn zaak: voor zijn haven; voor zijn
toerisme, voor zijn verfraaiing, voor
zijn bedrijvigheid met een energie, die
uit de verte vergelijkbaar is met die
van Rotterdam tegenover een zoveel
ouder, bezadigder en wijzer,, maar ook
minder doortastend Amsterdam in Cu
raqao.
Het programma van H.M. op Aruba
getuigde daar wel van.
Neem bijvoorbeeld de toespraak tot
de jeugd. De plaats die daarvoor is
gekozen, is de Algemene Technische
School. Dit is werkelijk een pronkstuk
waar Aruba trots op mag zijn. Een
prachtig gebouw met een groot aantal
uitstekend geoutilleerde werkhallen.
Daar juist het ambachtsonderwijs op
deze eilanden lange tijd in de verdruk
king heeft verkeerd, terwijl het juist
meer dan al het andere nodig is voor
de bevolking van deze gebieden, kan
Aruba dubbel trots op deze school zijn.
Een ander voorbeeld is Imeldahof
van de Zusters van Bethanië, die hier
met grote voortvarendheid aan het
werk zijn getogen voor de kinderen,
die aan haar zorg zijn toevertrouwd en
daarbij een systeem toepassen, dat over
de hele wereld ais een belangwekkend
experiment wordt beschouwd. Curaqao
heeft door besluiteloosheid de kans om
deze zusters aan te trekken voorbij la
ten gaan. Aruba is haar aanstonds te
gemoet gekomen en heeft aldus ook
voor dit sociale werk bij uitnemend
heid een primeur geboekt, die men dit
energieke eiland graag gunt.
Dat Aruba H.M. een hartelijk ont
haal bereidde, daar hoefde niemand
aan te twijfelen. Aruba houdt van Ne
derland misschien nog meer dan
het zustereiiand en toen de Lands
vrouwe zelf hier kwam, toen kwam de
schoonste trouw in de aard van de
Indiaan naar boven. Aruba ariba
Het Medische Instituut Caroline heeft
Donderdag de Nobelprijs voor medicijnen
en physioiogie 1955 toegekend aan profes
sor Hugo Theorell. een vooraanstaande
Zweedse bloedspecialist.
Professor Theorell is hoofd van het
Nobelinstituut voor biochemie in Stock
holm. De prijs bedraagt 190.214 kronen.
Aan prof. Theorell werd de Nobelprijs
voor physioiogie en medicijnen toegekend
op grond van zijn onderzoekingen op het
gebied van het „gele ferment" en andere
oxidatie-enzymen.
De thans 53-jarige wetenschappelijke
vorser deed 20 jaar geleden ontdekkingen
die de geleerden in staat stelden zich
intensief bezig te houden met de be
studering van de ingewikkelde werking
der vitaminen.
Met het produceren van het „gele fer
ment" in zuivere vorm verwierf hij zich
bekendheid in de gehele wereld.
Dit ferment is een van de belangrijk
ste enzymen in bet menselijk lichaam.
Theorell toonde ook aan. dat een enzyme,
dat een belangrijke rol vervult in het
levende weefsel, uit twee delen bestaat,
van elkander gescheiden en weer samen
gevoegd kan worden. Wanneer een
enzyme gesplitst wordt houdt zijn wer
king oP. maar bij samenvoeging keert
deze weer terug, zo bewees Theorell.
Door deze ontdekking werd het de
wetenschappelijke wereld mogelijk een
gehele groep van fermenten in bijzonder
heden te bestuderen. Men kwam tot de
ontdekking, dat actieve groepen onder de
fermenten een vitamine is. zodat het
mogelijk werd de werking der vitaminen
tot in details na te gaan.
In de afgelopen jaren heeft Theorell
zich ook bezie gehouden met de be
studering van anti-biotica tegen tuber
culose.
Theorell is de eerste Zweed die sedert
1911 de Nobelprijs voor geneeskunst wint.
In totaal hebben twee Zweden deze onder
scheiding gekregen.
Prof. Theorell is bij het Zweedse publiek
in het bijzonder bekend geworden door
zijn methode van bloedonderzoek van
automobilisten, die er van verdacht wor
den alcohol te hebben gebruikt.
(Van onze Amsterdamse redactie)
Voor de Prix de Rome 1955, afdeling
monumentale en versierende beeldhouw
kunst, is door de jury, bestaande uit de
heren A. Komter, P. Grcgoire, Ch. Lcplas
en de professoren dr N. R. A.Vroom en
V. P. S. Esser, resp. voorzitter en secre
taris, voorgedragen de 22-jarige beeld
houwer, E. A. F.R. van Zanten. De com
missie van toezicht op de Rijksacademie
voor Beeldende kunsten te Amsterdam zal
daarom aan de minister van O. K. en
W. voorstellen hem de gouden medaille
en het daaraan verbonden stipendium toe
te kennen. De werkstukken van de overi
ge drie deelnemers aan de van de overi-
den alhoewel zq een belofte voor de
toekomst inhouden naar het oordeel
van de jury geen van alle in aanmerking
komen voor de zilveren medaille. De di
recteur van de Rqksacademie voor beel
dende kunsten, prof. Vroom, heeft giste
renmiddag de uitslag tiidens een korte
plechtighed in een der zalen van de aca
demie bekend gemaakt.
De eindkamp om de Prix de Rome ging
tussen vier heren. Oorspronkelijk waren
er 7 candidaten geweest, van wie er na
de proefkamp op 24 Mei j.l. drie zijn af
gevallen. De opdracht luidde voor het
trappenhuis van de Schouwburg in Til
burg een beeldengroep te vervaardigen
van tenminste twee figuren, waarin de
CHOCOLADE..,
De Prix de Rome voor monumentale en versierende beeldhouivkunst 1955
werd gewonnen door de heer E. A. F. R. van Zanten. Op de foto de winnaar
lrechtsmet zijn leraar prof. Eiser flinks) bij het ontwerp dat bekroond
werd, een beeldengroep voor het trappenhuis in de Tilburgse schouwburg.
dans tot uitdrukking komt. De candidaten
dienden eerst als uitgangspunt een ont
werp (in klei en ter grootte van 30 cm)
van de groep te maken en vervolgens
een ontwerp in kiei met een maximale
hoogte van 1.20 meter, een studie op
schaal en een maquette van de hall en
de beeldengroep om de ruimtewerking te
ELIA KAZAN een va» de regisseurs, die werkend in Amerika, toeli
niet geheel 'en onder is gegaan in de nirellatie van dc filmindustrie.
Hij lieeft genoegzaam bewezen een man te zijn, die het filmvak kent er.
die originele dingen weet te doen en die een ontroering door de filmstrook
oproept. Het ware te wensen geweest, dat hij zijn talent niet had ver
snipperd. Nu is hij geworden een regisseur met een groot repertoire, dat
gaat ten koste van de kwaliteit. Elia Kazan is naar onze mening, hijzonder
geschikt om films te maken met een nogal ruw en recht op de man
afgaande realiteit. Nadat hij met „Tramlijn begeerte" bewezen had die
vreemde mengeling van ruwheid en schijnromantiek te kunnen voegen
in een boeiende film, heeft hij met „On the waterfront'' zich geheel
gegeven aan het vastleggen van gewelddaden en gangsterstreken. Men
kan zeggen, dat Elia Kazan poogt de Italiaanse neo-realisten in het
Amerikaans te vertalen. Dit probeert hij wellicht enigszins ook met „East
of Eden". Maar Kazan mist de verfijning om de wereld van de armoede
en van de strijd om het bestaan, de wereld ook van familietwist en broeder
haat zo te verwerken, dat er een zekere poëzie schuil gaat achter al die
ellende; alleen al, omdat toch iedere mensenziel iets heelt van die vonk
van de schoonheid, waardoor er een opleving komt in de grauwheid van
het moeilijke bestaan.
„EAST OF EDEN" mist deze fijne
streek en daarom is het technicolor-pro
duct toch te grauw om gerekend te wor
den onder de films, die men gaarne nog
eens ziet. Tijdens het Filmfestival te Arn
hem hebben wij enkele woorden aan deze
film gewijd. Nu deze productie ook in de
bioscopen gaat draaien, willen wij nof
even op enkele dingen wijzen. Allereers'
het feit. dat het grondmateriaal, dat Ka
zan koos voor zijn scenario nu juist een
••an de meest verwarde novellen van Johr
Steinbeck is. Het verhaal verplaatst on'
naar de 19e eeuw. waar zich in Montere
in. Californië, dus in de streek, wa
Steinbeck bij voorkeur zijn personap
pflaatst, een familietragedie afspeelt. O
zekere dag volgt een jongen van ongevee
18 jaar een goedgeklede. zwaargesluierd
dame, die onder de naam Kate algemeei
bekend is. Zij exploiteert een café et
sneelzaal in de buitenwijk van de stad
Maar als deze Kate bij haar établissemen
komt, waar eerzame burgers liever nie
gezien worden, laat zij de jongeman doo:
een uitsmijter op straat zetten.
Deze jongeman, Cal. voelt zich thuis
door zijn vader ten achter gesteld bij zijr
broer Aron. Dit blijkt tijdens een onder
houd tussen vader en zoons, waarbij de
vader hun uitlegt, hoe hij wil trachten
groenten op ijs vers te houden. Bij Cal
zet het ressentiment zich steeds steviger
vast. Hij zegt nergens voor te deugen en
volhardt in een grimmigheid, die nauwe
lijks passen bij zijn jaren.
Deze Cal gaat weer naar het huis van
Kate. Een dienstmeisje laat hem binnen,
maar wee,- laat Kate hem naar buiten
smijten. De sheriff echter bevestigt ziin
vermoeden, dat Kate zijn moeder is. Zij
heeft haar man verlaten. Cal wil zijn
vader helpen. Hij werkt hard aan het
diepvriesexperiment, dat echter totaal
mislukt. Om het verloren geld terug te
verdienen, gaat Cal speculeren. Hij weet
n.l. voor zijn plannen geld van zijn moe
der los te krijgen.
Het meisje van zijn broer, dat Abra
heet, blijkt meer om Cal te geven Het
komt tot een gevecht tussen beide broe
ders, maar de aanleiding is dit keer niet
het meisje. En als Aron het plan van Cal
om hun vader een prettig verjaardags-
geschenk te bereiren doorkruist door hem
als cadeau mee te delen, dat hij, Aron.
met Abra verloofd is, waarna de vader
zijn zoon Cal verwijt oorlogswinst uit
speculaties gemaakt te hebben, wordt de
verpletterende teleurstelling voor Cal
eerst recht compleet. Uit wraak confron
teert Cal zijn broer met zijn moeder. Dit
heeft zulk een indruk op de jongeman
gemaakt, dat hij zich bedrinkt en zich
meldt als vrijwilliger. Zijn vader krijgt,
na het vernemen van dit nieuws, een
beroerte. Het meisje bekent nu haar lief
de voor Cal en wil beide mannen met
elkaar verzoenen, wat inderdaad gelukt
Dit familiedrama, dat nogal verward in
elkaar zit en waarbij Steinbeck veel cli-
ché's heeft benut, heeft Kazan vaardig,
maar zonder grote spanning verfilmd De
romantiek is van een vals kaliber en al
leen het feit, dat het een „costuum"-film
is. licht het product niet op uit een matig
heid, die ons niet blijvend kan boeien
18 jaar. jj
kunnen bepalen van het ontwerp in ver
houding tot de omringende architectuur.
De jury, die op 19 October j.l. bijeen
is gekomen, was het er over eens, dat
de aard van de opgave een inleven in
de architectonische ruimte noodzakelijk
maakte. Daarom was het vereist een plas
tiek te vervaardigen. Zij vond het teleur
stellend, dat de deelnemers getoond had
den hiervoor geen begrip te hebben. Het
onderwerp was h.i. in zoverre gevaarlijk
geweest, dat het gemakkelijk aanleiding
zou kunnen geven tot de uitbeelding van
de geijkte arabeskvormen van de klassie
ke dans, waardoor een conventionele sa
menvoeging zou ontstaan. Gezien de werk
stukken der candidaten is deze vrees
geenszins denkbeeldig geweest. Het ont
werp van de heer Van Zanten bewees
evenwel, dat de vervaardiger begrip heeft
gehad voor de plaats en de vorm. Het
vertoonde enige zeer mooie details. Wat
de overge deelnemers betreft, een hun
ner had een zeer fraaie voorstudie ge
maakt, maar de daardoor geschapen il
lusie niet weten te realiseren. Hij had
zichtbaar te hoog gegrepen. Een ander
had zijn werkstuk uitgevoerd als een fi
guratieve wanddecoratie. De compositie
was echter te dualistisch om in aanmer
king fe kunnen komen voor de zilveren
medaille.
De heer Van Zanten, die in 1933 te
Zatbommel is geboren, stamt uit een
kunstzinnige familie. Zijn vader is een
enthousiast beoefenaarvan de muziek en
zijn moeder heeft gestudeerd aan de
Haagse Academie voor Beeldende kuns
ten. Zijn grootvader, wijlen prof. Wattjes,
heeft ais hoogleraar bouwkunde gedo
ceerd aan de Technische Hogeschool te
Delft. Op veertienjarige leeftijd werd de
heer Van Zanten leerling van de bekende
beeldhouwer Johan Poiet. Vervolgens
doorliep bij de academie in Amsterdam,
waarna hij zich verder nog bekwaamd
heeft onder leiding van Charles Leplas in
Brussel en van prof. Esser. Hij heeft ai
enige opdrachten uitgevoerd voor de ge-
meente Amsterdam, o.a. een vrijstaande
plastiek, voorstellend twee jongens, die
basketball spelen, welke een plaats heeft
gevonden in een school aan de Herman
de Manstraat. Van zijn hand is ook de
wisselprijs voor de jaarlijkse basketbail-
J tournooien in de hoofdstad, welke is uit
geloofd door Amsterdams hoofdcommissa-
ris van poltie, de heer H. A. J. G. Kaas
jager. De jonge kunstenaar bezit een
eigen atelier aan de Sarphatistraat 56 in
Amsterdam.
Het stipendium verbonden aan de gou
den medaille zal hem, naar hij hoopt, in
staat stellen zijn studie te voltooien aan
de Academia Dibrera in Milaan. De win
naar van de Prix de Rome, mag zich
namelijk, zoals bekend is, tenminste een
jaar in Italië verder in zün kunst bekwa
men. Dan houdt hij een expositie, waarna
zijn verblijf op het Apennijnse schier
eiland telkens met een jaar maar tot een
maximum van drie jaar verlengd kan
worden.
Raymond Massey, Julie Harris er James Dean in de film East of Eden
een productie in Cinema Scope en Warner color van Elia Kazan,
Tito naar Egypte. Maarschalk Tito van
Joego-Slavië zal medio December een
officieel bezoek aan Egypte brengen. De
uitnodiging werd gedaan door premier
Nasser toen Tito op terugweg uit India
door tat Suezkanaal kwua,
