Balmain toonde zijn creaties
voor de herfst
Tweede-Kamerleden vragen
STRENGER OPTREDEN TEGEN
VERKEERSZONDAARS
Gebied boven Noorse
Poolcirkel uit eeuwen
durend isolement verlost
MAANDAG 31 OCTOBER 1955
PAGINA 5
v
Vliegtuigen en kabeljauw
HERFST IN BODÖ
Borend naar rijkdom
Zwerftocht langs
de Poolcirkel
Geestelijken als ambte
naar burgerlijke stand?
Schepen liepen te water
Sleepboot voor Wijsmuller
Sovjet-Unie laat vier
Nederlanders vrij
DUITSE DODENHERDENKING
IN IJSSELSTEIJN
De Indonesische verkiezingen
P.N.I. vergroot haar
voorsprong
Auto reed tegen
winkelpui
Drie gewondenvijf fietsen
in puin
Hengelo
De vrouw deed haar intrede in
het hoofdbestuur
Vele bondsactiviteiten
Federatieve samenwerking
Op voorstel van het hoofdbestuur ver
enigde de vergadering zich met het voor
nemen van A.R.K.O. om contact op te ne-
en met andere officieren-verenigingen
ulaD1?.! Deze samenwerking wordt
rn^i, s een bundeling op federatieve
felf?tav^^arbU eIkR T'artncr zijn eigen
pinïüi i j? °,a- *en aanzien van prin-
cipiele levenshouding behoudt.
Joke Madame d automne 1955
Geen H-Iijn, geen A-lijn maar de lijn-Balmain
Vragen over nieuwe
Bisdommen
NEDERLANDS SCHIP BIJ
BONN GEZONKEN
door MARTIN W. DUYZINGS
De weg der vele doden
LONDSDAL (NORDLAND), October.
IN LöNSDAL vroor het negen volle graden. De
nacht had daar niets verontrustends meer.. Er hing,
met tere contouren een roestrode maan in een
met klare sterren volge?aaide hemel. De wind die,
nauwelijks twintig mijlen verder naar het Westen,
guur en gierend over de fjordweg loeide, met vla
gen van kille regen en buien vol kleffe naar de knoes.
tige aarde dwarrelende sneeuw, liep vóór hij Lönsdal
bereiken kon, te pletter op een bergketen, die hoog
boven de stille vallei met wit opblinkende sneeuw
toppen als een vroege Kerstkaart in het milde maan
licht te glinsteren lag. De nachten waren nu al lang,
daar boven de Poolcirkel. In stille, naar vis, traan en
teer geurende kustplaatsjes als Bodö en Rörstad dreef
dreigend de herfst de wolken laag over de fjord.
Dat verstikte daar des middags tegen half vijf ook
het laatste, grauwe glimpje daglicht. Dan leken plaats
jes als Bodö en Rörstad als twee kille druppels wa
ter op het décor van een bijzonder sombere Noorse
trilogie. Dan kropen in de kleine haven van Bodo,
achter de verveloze loodsen van „Det Nordlandske
Dampskibsselskap" de vissersscheepjes dicht opeen
een zacht deinend bos vol in de herfststorm zwie
pende masten; dan gloeiden in de hoofdstraat spook
achtig slechts twee giftig door het donker en de re
gen borende vlekken neon in de leegte een gemeen
groene slagzin van de S.A.S. en een vaalrood uit
hangbord van het FRAM-KINO, het enige vermaaks-
oord ter plaatse; dan scheurde, met telkens dezelfde
tussenpozen, slechts het geluid der ontploffingen op
het vliegveld door de stilte.
Het was een der Noordelijkste vliegvelden ter we
reld, men boorde er met enorme ladingen spring
stof nu straaljagerhangars in de rotsen. De experts
meenden, dat de nieuwe hangars, verborgen in de
hoge, naakte rotswand, zelfs tegen een vijandelijke
aanval met atoombommen bestand zouden blijken. In
Bodö zat men 's avonds stil en gespannen naar die
ontploffingen op het vliegveld te luisteren. Men zei,
dat ginds aan de grens nabij Kirkenes, de Russen
even nijver bezig waren enorme installaties te bou
wen voor het afvuren van geleide projectielen voor
gebruik op lange afstand.. Men zei voorts, dat de Rus
sen hun lanceerbuizen bij voorbaat alvast op dat
nieuwe enorme vliegveld van Bodö richtten. Men
vond dat in Bodö geen prettige veronderstelling. Het
was pas vijftien jaar geleden, dat het vissersstadje
in de jongste wereldoorlog zorgvuldig met de grond
gelijk was gemaakt.
Het stadje was nu her
bouwd. Slechts dominee had
zijn nieuwe kerk nog in de
steigers, doch voor het
overige vond men er nog
maar weinig sporen van het
drama, dat zich gedurende
de oorlog hier in het hoge
Noorden heeft afgespeeld,
het drama der verbrande
sarde.
Men had er nu een vlieg
verbinding met Trondheim,
Oslo en de rest van de
wereld. Men had er een
.Grand Hotel" met een com
fort, dat gij benoorden de Poolcirkel niet verwacht
aan te treffen. En de haveninstallatie was beter dan
die van voor de oorlog en de stad had met staatssteun
een ultra-moderne visdroogfabriek gekregen met een
capaciteit van 1,2 millioen kg gedroogte kabeljauw
per jaar (dit jaar haalde men overigens slechts
800 000 kg, er werd zo bar veel kabeljauw niet meer
gevangen in de wateren rond de Lofoten.)
Er woonden al weer bijna negenduizend mensen
In eenvoudige, egale doch royaal gebouwde houten
huizen, en voor het overige was er dan die weg, die
langs de fjord, bijna honderd kilometer diep het bin
nenland in, tot in Lönsdal reikte. Daar in Lönsdal, be
gon in een stille vallei de spoorlijn naar het Zuiden;
in Bodö had men enige decennia achtereen vergeefs
op die weg en op een aansluiting met de spoorlijn
zitten wachten.
Wolken, sneeuiu en enkele magere
uren daglicht.
Er was, zo had men de vreemdeling in Oslo al
gemeld, benoorden de Poolcirkel veel veranderd, se
dert daar in 1940 de oorlog als een alles verwoesten
de steekvlam langs de fjorden loeide. Drie „vergeten
provincies" Nordland, Troms en Finmark wa
ren eindelijk verlost uit een isolement, dat eeuwen
had geduurd.
Als men in 1939 niet van een kustvaarder gebruik
maakte, hield benoorden Trondheim de wereld prac-
tisch op te bestaan. Daar liep ook de laatste berijd
bare weg dood op de rotsen, daar reikte de spoor
lijn niet Noordelijker dan Mosjoën, een toen nog vol
komen onbeduidend gat aan het eind van de Vefsn-
fjord.
Wat de Duitsers er in 1940
vonden, was wat men een
„probleemgebied zonder een
voor de hand liggende oplos
sing" noemde; een volk van
vissermannetjes met te klein
en verouderd materiaal en
van weinig efficiënt met de
koppige rotsige bodem woe
kerende boertjes, wier bezit
tingen zelden verder reikten
dan tien schapen en een
handvol magere geiten. Een
gebied, dat niettemin over
een mateloze natuurlijke
rijkdom beschikt, doch dat
deze rijkdom nimmer aanboren kon, omdat het ge
ïsoleerd Was en arm en historisch te zéér met de
visvangst en de iandbauw vergroeid, en ook wei wat
vergeten.
De rijkdom heet: water; de rijkdom heet: kracht
Overal langs de fjorden in het Noorden diep in
het binnenland nog meer dan dichter bij de kust
storten wit schuimend fantastische watervallen nau
welijks te schatten watermassa's omlaag in de klo
ven en de weinige valleien, die al dat water nauwe
lijks verwerken kunnen.
Als men al deze waterkracht zou kunnen opvan
gen in turbines van electrische centrales, zou Noor
wegen in staat zijn, jaarlijks niet minder dan 12.267.000
kilowatt/u. aan uiterst goedkope en voor bepaalde
industrieën ongemeen aantrekkelijke electriciteit te
leveren. Doch nog altijd gaat, bij gebrek aan centrales, j
in Noorwegen ieder jaar bijna tien millioen Kilowatt/u.' I
Het bekende Haarlemse geval, waarin
door een priester een kerkelijk huwelijk
werd voltrokken tussen een man, die naar
burgerlijk recht nog met een andere
vrouw getrouwd was en een ongehuwde
vrouw, terwijl dit huwelijk niet door een
burgerlijk huwelijk was voorafgegaan
(uiteraard niet, aangezien immers de-
man reeds getrouwd was), gaf aan tal
van Tweede-Kamerleden blijkens het
voorlopig verslag over de ontwerp
begroting van Justitie aanleiding tot vra
gen en beschouwingen. Velen wilden van
de minister gaarne vernemen of veel of
weinig gevallen van deze aard te zijner
kennis zijn gekomen. Voorts vroegen zij,
of het waar is, dat de bedoelde priester
strafvervolging heeft voorkomen door
het betalen van de maximumboete van
600.
Vele andere leden wilden uitdrukkelijk
verklaren, dat zij de handelwijze van de
bewuste priester geenszins wilden goed
praten. Hij heeft een strafbaar feit ge
pleegd en dat had hij ook naar hun me
ning niet behoren te doen.
Verscheidene andere leden achtten het
in beginsel een moeilijk te beantwoorden
vraag, of men de mensen vrij moet la
ten om hun huwelijk uitsluitend kerke
lijk en niet burgerlijk te doen voltrekken.
Zij zouden geen principieel bezwaar heb
ben tegen een regeling, waarbij geeste
lijken zouden kunnen optreden als ambte
naren van de burgerlijke stand, indien
zou blijken, dat daarmee aan een ernsti
ge wens van grote groepen der bevolking
zou kunnen worden voldaan en indien
daarvoor een practisch bruikbare rege
ling zou kunnen worden gevonden. Maar
het spreekt wel vanzelf, dat de geestelijke
ook dan een huwelijk slechts zou mogen
voltrekken, indien het aan de eisen van
het burgerlijk recht voldoet.
Zaterdagmiddag is de tewaterlating ge
schied van het motorvrachtschip „Ban-
da", dat bij C. van der Giessen en Zonen's
scheepswerven N.V. te Krimpen a. d. IJs-
sel is gebouwd voor de N.V. Stoomvaart
mij „Nederland". De plechtigheid werd
sober gehouden wegens het overlijden
van de president-commissaris van deze
maatschappij, de heer M. P. Voüte. Zijn
echtgenote, mevr. C. L. T. A. Voüte
Holtzman, zou aanvankelijk het schip do
pen. In haar plaats was nu mevr. M. de
Josselin de JongLaman Trip, echtge
note van een der directeuren van de „Ne
derland", bereid gevonden de laatste be
letselen weg te nemen.
De „Banda" is het eerste van een serie
van vijf schepen van een nieuw type, die
de „Nederland" bij een drietal werven in
bestelling heeft. Drie zusterschepen wor
den bij de Machinefabriek en Scheeps
werf P. Smit jr N.V. gebouwd, en de Ne
derlandse Dok- en Scheepsbouwmij le
vert het vijfde schip.
Naast het m.s. „Banda" heeft de „Ne
derland" bij Van der Giessen nóg in be
stelling drie 13.000 tons motorvrachtsche
pen van het type „Karimata"/„Karimun",
die in 1957, '58, en '59 zullen worden op
geleverd. r
De „Banda" zal in het begin van het
volgende jaar aan de rederij worden over
gedragen.
Van een der hellingen van de scheeps
werf Jonker en Stans te Hendrik-Ido-
Ambacht is Zaterdag met goed gevolg te
water gelaten de zeesleep- en bergings
boot „Titan", die voor rekening van de
N.V. Zeesleep- en bergingsbedrijf Wijs
muller IJmuiden is gebouwd.
Het schip heeft een lengte over alles
van 31.50 meter, breedte 8.20 meter en
hoogte 4.20 meter. De capaciteit van de
Bolnes-motoren bedraagt 1200 pk. De
doopplechtigheid werd verricht door me
vrouw De Man, echtgenote van de haven
meester van IJmuiden.
Hoewel men er zich van bewust is.
dat de regeling van het verkeer in de
eerste plaats tot de bemoeienissen van
de minister van Verkeer en Waterstaat
behoort, willen de Tweede-Kamerleden
toch ook bij de begroting van Justitie
de vraag ter sprake brengen, in hoe
verre door strafrechtelijke maatregelen
de verkeerveiligheid kan worden ver
hoogd, aldus blijkt uit het voorlopige
verslag over de ontwerp-begroting 1956
van dit departement.
Vele leden zouden de suggestie aan de
hand willen doen aan het tweede boek
van het Wetboek van Strafrecht, dat re
gelingen bevat ten aanzien van tal van
speciale delicten, een titel toe te voegen
betreffende verkeersmisdrijven. Hierin
zouden dan o.a. kunnen worden opgeno
men de misdreven, welke thans zijn om
schreven in de Wegenverkeerswet, maar
daaraan zou een aantal andere verkeers
misdrijven kunnen worden toegevoegd.
Deze leden dachten hierbij o.a. aan een
speciale bestraffing van het z.g. ,,joy
riding".
Het zou ook de mogelijkheid openen
om. door deze delicten deel te doen uit
maken van het gecodificeerde strafrecht
de bedreigde straffen belangrijk te ver
hogen. Deze leden hadden nl. de indruk
dat de maximaal opgelegde straffen voor
verkeersdelicten niet meer correspon
deren met het reële gevaar en ook niet
met het heersende rechtsgevoel. Is het
juist, zo vragen zij, dat binnenkort de
indiening van een wetsontwerp kan wor
den verwacht, dat de maximumstrafbe
dreiging tegen dronken automobilisten
zal verhogen.
Andere leden konden zich bij de aan
drang om de verkeersmisdrijven over te
brengen naar het Wetboek van Straf
recht niet aansluiten. Acht men de
maxima te laag en voor verhoging
hiervan zouden ook deze leden wel ge
voelen dan kan men deze evengoed
verhogen in de Wegenverkeerswet. Over
brenging naar het Wetboek van Straf
recht zou daarentegen allerlei moeilijk
heden opleveren bij de omschrijving.
Een andere mogelijkheid, welke men
gaarne onderzocht zou willen zien, be
treft de uitsluiting van de verplichting
van de verzekeraar tot vergoeding van de
Het ministerie va.n Buitenlandse Zaken
heeft van Hr Ms ambassadeur in Moskou
bericht ontvangen, dat binnenkort we
derom vier Nederlanders door de Sovjet-
Unie uit gevangenschap zullen worden
vrijgelaten.
Hun namen zijn: A. G. P. Beernink
(geb. te Kleef, 13-7-1920), H. Boose, (geb
te Rotterdam, 19-10-1917), jhr W. A. G.
van Panhuys (geb, te Wiesbaden, 22-10-
104) en M. A. van den Wijngaardt (geb.
te Breda 15-8-1905).
Honderden en honderden Duitsers
hebben Zondag een bezoek gebracht
aan Duitse kerkhof te IJsselsteijn
bij Venray. Allen hebben kransen'en
bloemen meegebracht naar de graven
van hun gesneuvelden, die aldaar be
graven liggen. Dinsdag en Woensdag
(Allerheiligen en Allerzielen) ver
wacht men nog een grotere toeloop,
daar diverse Duitse reisbureau's extra
busdiensten naar Venray hebben ge
organiseerd.
eigen schade van hen. die onder de in
vloed van alcohol rijden. De verzeke
ringsmaatschappijen durven vermoede
lijk om concurrentieredenen. deze uit
sluiting niet aan. Zou zij echter niet een
rem kunnen zijn op het rijden door per
sonen die alcohol gebruikt hebben?
Overigens was men het er over eens.
dat wettelijke bepalingen alleen, ook in
dien ze eventueel zouden worden ver
scherpt niet voldoende zijn om de vei
ligheid van het verkeer te waarborgen.
Versterking van het politietoezicht zal
daartoe zeker eveneens nodig zijn.
Volgens het voorlopige stemmen-
cijfer der verkiezingsuitslagen is de
P.N.I. thans boven de acht millioen
stemmen gekomen en heeft deze partij
daarmee wederom haar voorsprong op
de Masjoemi vergroot. De landelijke
stand is thans in millioenen stemmen:
PNI 8.06, Hasjoemi 7:7, Nahdatul
Ulama 6.4 en de PKI 6.05.
Dit resultaat is bekend geworden
na de nadere uitslagen van de Weste
lijke kleine Soenda-eilanden, waar de
P.N.I. haar stemmental meer dan ver
dubbeld zag en waar ook de PSI (Par-
tai Sodalis Indonesia) winst boekte.
(Van onze correspondent)
Een auto bestuurd door een ruim vijf
tigjarige dame die nog niet in het bezit
was van een rijbewijs (zij zou binnenkort
haar examen daarvoor doen), heeft grote
consternatie veroorzaakt in he Bussum-
se winkelcentrum. Zij reed op de drukke
Zaterdagmiddag in de Havenstraat, een
drukke winkelstraat en wilde de scherpe
bocht naar de Brinklaan nemen, eveneens
een drukke winkelstraat, welke tevens de
verbindingsweg vormt tussen Hilversum
via Bussum, naar Naarden. Zij nam de
bocht veel te ruim, waarop haar 23-jarige
zoon, die naast haar zat en wel in het
bezit van een rijbewijs was, haar wilde
corrigeren. Hij trapte daarbij op de voet-
rem althans dat dacht hij maar
drukte het gaspedaal in. De auto schoot
het trottoir op en botste tegen de pui van
een groot modemagazijn waarvan de gro
te spiegelruit toaal vernield werd. Een
vijftal rijwielen, die daar in rijwielte
gels geplaatst waren, werden tussen pui
en auto totaal vernield, terwijl drie
voorbijgangers twee meisjes van 17 en 19
jaar en een 33-jarige»man uit Naarden
gegrepen werden. Hevig bloedend wer
den zij het modemagazijn binnengebracht
waar de eerste hulp verleend werd. De
meisjes konden weer naar de ouderlijke
woning gebracht worden met enige
schaafwonden en vermoedelijk een lichte
hersenschudding. De man moest naar het
ziekenhuis worden overgebracht ter obser
vatie. Hij had een shock opgelopen als
mede verwondingen in de lies en aan de
arm.
Bristol
Wanneer ingenieur Leslie Gardner in
zijn nieuw gebouwd huis zal trekken,
zal hij zijn kamers tegen de winter
koude beschermen met flessen vol
zonneschijn. Want de heer Gardner be
weert het probleem om de zonnewarmte
op te potten te hebben opgelost. Daar
om heeft zijn nieuwe huis ook geen
haarden, schoorstenen en 'o.v. centrale
verwarming. Daarvoor in de plaats heeft
hij een aantal stalen flessen gereed
staan, die op een geheimzinnige wijze
de zonnehitte binnen hun stalen wanden
geperst hebben gekregen. De flessen
hebben een voorraad zonnewarmte, die
het huis voor achttien maanden kan be
dienen. Bovendien is de gebottelde zon
newarmte nog voldoende om te koken.
Een tamme kraai met vandalenstreken,
doch waarvan de eigenaar niet bekend
is heeft een baby van zes weken oud
van de familie Koudijzer in de Botha-
straat lelijk toegetakeld. De moeder had
het kleintje in een kinderwagen gelegd
en even in de tuin neergezet oor iet
plotselinge geschrei van e n je
merkte zij, dat er iets niet m or was'
Toen zij ging kijken schrok ze hevig,
toen ze een kraai uit de wagen zag
vliegen en het kindje bloedend zag ig-
gen. De vogel had het meisje aan een
der oogjes verschillende wonden toege
bracht, terwijl ook de handjes en een
der oortjes van de baby geraakt wer
den.
Wenen
Een bekende Oostenrijkse geleerde
werd in t945 gedwongen zijn huis te
verlaten, omdat de Russen zijn woning
tot Kommandatur bestemd hadden. Om
dat hij niet wist. waarheen er zo gauw
mee te gaan, begroef de Oostenrijker
in zijn kelder een groot aantal Ro
meinse Japanse en Chinese goudstuk
ken en Bovendien nog de familiejuwe
len Tien jaar lang moes- hij verzwij
gen wat hij met de waardevolle voor
werpen had gedaan en honderden arres
tanten. die in de keld®!" van zlJn huis
hun lot afwachtten, hebben de goud
schat pal onder hun voeten gehad. Kort
geleden, toen de vertrokken uit
Oostenrijk, kon hij zich gaan overtui
gen of zijn verborgen schat niet opge
dolven was. Hij had geluk Drie tinnen
dozen kwamen te voorschijn onder de
vloer van de Kelcte^* de kostbaar-
heden tl? waarde van ongeveer 80.000.
waren in precies deze]Ifde istaat als
waarin hij ze tien jaar geleden had be
graven.
Het congres, dat de Algemene R.K. Of-
ficierenvereniging Zaterdag en Zondag in
Maastricht heeft gehouden, heeft niet al-
leen door de zeer bijzondere katholieke
sfeer van het zuiden een apart cachet ge
had, het kreeg door zijn, van vele züden
hogelijk gewaardegrde, voortreffelijke
organisatie nog een aantrekkelijkheid te
meer. Maar een hoogtepunt vond het on
getwijfeld in het moment, dat de hoofd
aalmoezenier kolonel mgr H. J. J. M. vsn
Straelen mededeling deed van de zeer bij
zondere onderscheiding: Commandeur in
de Orde van de H. Gregorius de Grote
„classis militaris" met ster, welke Z.H. de
Paus had verleend aan de A.R.K.O.-voor-
zitter, iuit.-generaal A. G. J. M. F, van
der Kroon.
En dan was er n°£ de Mijlpaal m de
organisatie-ontwikkeling: het opnemen in
het hoofdbestuur van vier vertegenwoor
digsters der vrouwelijke militaire dien-
sten.
Voordat de afgevaardigden in het
Staargebouw werden begroet, hebben
luit.-generaal Van der Kroon en majoor
mr M. J. Koeken, resp.'voorzitter en sec
retaris, met een delegatie der Maastricht
se afdeling een bloemenhulde gebracht
aan de Sterre der Zee, „de eerste Dame
der stad", in wier bescherming A.R.K.O.
speciaal!werd aanbevolen.
In de huishoudelijke bijeenkomst,
Va j T? in de Staarzaal, heeft generaal
der Kroon na een welkomstwoord
rn,n de Maastrichtse ARKO-voorzitter
wnr>rr?Pitei-n A- Budé in zijn openings-
hnnMK fnnnerd aan de acties van het
contacl rriU?r ta'v' beroepskerstening,
helantfLï^j z (^-ter-organisaties, materiële
losrefewf leden jaarwedden- en ver-
blemfn Gn terzake huisvestingspro-
ledenw^rvin^^ï1" ?aJ' in het kader der
fetal van 2 nn'n tr rlchten °P een streef-
n £e .verhogen van de ac-
1 rhttna aan afdelmgen, ruimere voor
lichting aan reserve-officieren en na
mZT PenSa°f0dni?k C°ntac' '«ssen hwfdbê:
stuur en afdelingen zijn de punten van
de actie, welke in de naaste toekomst de
bijzondere aandacht van het H.B zullen
hebben.
Aan luit.-generaal Van der Kroon werd
bij acclamatie een nieuw mandaat als
voorzitter voor de komende drie iaar ver
leend. De aftredende H.B.-leden majoor
P. J. A. Wouters. Den Haag, en res *2,°?!
kolonel C W J. Potjes. Vught werden
herbenoemd. De vergadering benoemde
in vacatures als nieuwe H.B.-leden ma
joor H. J. Peters, Den Haag, drs J M
Brand, kapitein der mariniers te Amster
dam en kapitein J. M. van Hoof uit Eind
hoven.
Bij het voorstel van het H.B. om in de
bondsleiding ook vertegenwoordigsters
van vrouwelijke militaire korpsen op te
nemen, toonde de vergadering zich zeer
enthousiast Benoemd werden: officier 2e
klas mevr, M. Janssen, Amsterdam (Mar
va). lste luitenant mevr. J. M. de Werd,
Rijswijk, (Milva), lste luitenant mevr. H.
ouren, Deventer (Luva) en hoofd Milva 2
mevr. A. H. C. M. Stevens (Geneesk.
Dienst).
^"pissaris der Koningin, dr F.
Houben, die zelf reserve-officier is se-
gemaak? *5 ^46 verdienstelijk heeft
gemaakt voor de heroprichting van AR
K.O.. werd tot erelid benoemd
In TUbiS tl h^udeenjaarVergaderin§ 1956
De congressisten met hun dames viel
tegen de avond een hartelijke begroeting
11 da®J PP bet stadhuis, waar burgemees
ter Michiels van Kesennich hen toesprak.
De muziek van het korps Limburge Ja
gers bracht voor het stadhuis een klin
kende hulde.
Hoofdaalmoezenier mgr Van Straelen
droeg Zondagmorgen een H. Mis op in de
kapel van de Beyart aan de Brusselse
straat, luit-kolonel aalmoezenier P. J. M
Schonebeek hield er een feestpredicatie
en het koor der broeders omlijstte deze
plechtigheid met zang.
Aan de algemene vergadering op Zon
dagmiddag gingen vooraf een touringsear-
tocht door Maastricht en een kort concert
van de Mastreechter Staar.
Met gouverneur dr F. Houben, gene-
raal-majoor J. G. Warringa, generaal-
majoor b.d. J. A; A. Sitsen, mr F. J. G.
baron Van Voortst tot Voorst, landelijk
voorzitter van de St Adelbertsvereniging.
en de divisie-commandant der Kon. ma
rechaussee, kolonel Eg. Kengen. woonden
nog vele andere autoriteiten de jaarver?
gadering bij.
Generaal Van der Kroon sprak een
jaarrede uit, waarin hij de werkzaamhe
den van A.R.K.O., buiten het militaire
vlak. memoreerde o.a. voor een gezond
gezinsleven en persoonlijkheidsvorming.
Hij gaf een schets over de na-oorlogse
ontwikkeling van de vereniging en haar
leden, met hun taak voor de culturele
vorming en het gezinsleven en als per
soonlijke gezagdragers, waarvooi de ka
tholieke officier ook een harmonische
persoonlijkheid moet zijn.
De hoofdaalmoezenier kolonel mgr Van
Straelen heeft generaal Van der Kroon
meegedeeld, dat de H. Vader hem om zijn
bijzondere verdiensten heeft vereerd met
de onderscheiding van Commandeur in de
Orde van de H. Gregorius de Grote, mili-
taire klasse met de ster. De versierselen
werden door mevrouw Van der Kroon
aan haar echtgenoot uitgereikt. De verga
dering stemde onder luid applaus in met
deze onderscheiding, welke de generaal
ook en vooral een eer noemde voor A.R.
K.O.
Kolonel Antoni en Kapitein-luit. t. zee
Van der Mey boden gelukwensen aan na
mens de minister van Defensie en namens
de staatssecretaris van Marine, en mgr
Feron merkte op. dat Limburg speciaal
reden heeft zich te verheugen bij deze
onderscheiding, omdat deze te beurt viel
aan een Limburger, zoon van de vroegere
burgemeester van Hoensbroek!
Mgr Feron hield vervolgens een magi
strale rede over beroepskerstening, waar
in hij de katholieke officieren voor ogen
stelde de grote waarde van een harmoni
sche, persoonlijke eenheid. Als de opvoe
ding van onze jongens wordt geleid door
officieren, bij wie de katholieke geest ge
ïntegreerd is in hun handelingen naai
buiten, gedragen wordt door de deugden
ener christelijke persoonlijkheid en met.
de militaire deugden van trouw, moed en
kameraadschap, dan zal de katholieke
officier zijn grote verantwoordelijkheden
gestand kunnen doen.
Het congres verzond telegrammen van
trouw en aanhankelijkheid aan H.M. de
Koningin en aan mgr Alfrink.
Een waaylijk koninklijke show presen
teerde Pierre Balmain in Amsterdam, een
show met modellen enerzijds eenvoudig
cn streng van lijn, anderzijds van een
pracht en praal, die elke beschrijving tart.
Pierre Balmaineen persoonlijk
heid in de wereld van de Haute Couture
Een Haut Couturier, die zijn eigen weg
gaat, de „decreten" van Dior trotseert en
elk seizoen weer met een geheel eigen
lijn komt. Zijn modellen zijn van zuik ren
geraffineerd-eenvoudige. maar onnavolg
baar chique lijn. dat het slechts bepaalde
vrouwen vergund is zijn creaties met
succes te dragen. Balmain ontwerpt na
melijk Zijn japonnen, zijn mantels, zijn
ensembles voor de lange, statige, uiterst
gedistingeerde vrouw. Nooit zijn zijn mo
dellen excentriek, maar altijd dragen zij
het stempel van de ware élégance.
Heel duidelijk bleek dit ook tijdens de
show in Amsterdam waarbij zijn collec
tie „Jolie Madame d'Automne 1955 werd
getoond. Dit seizoen huldigt hij een soe
pele maar klassieke lijn, waarbij de
schouders even verbreed zijn en de taille
over het algemeen op de normale plaats
zit De rok is vrij kort en nauw bij de
tailleurs en japonnen, lang en wijd bij de
meeste geklede toiletten. Vele hiervan
nebben een sleepje.
De wollen jurkjes en tailleurs sloten
soepel om het lichaam zonder te strak te
zitten. De strenge lijn werd alleen onder
broken door losse panden, hetzij vóór
hetzij achter of opzij van de rok, hetgeen
het lopen een zekere zwier gaf. Ook vie
len op de originele en rijke garneringen
van leer en bont.
Om een voorbeeld te noemen: er was
een eenvoudige, strenge japon van zwarte
wollen stof, die werd opgefleurd door een
kraag en manchetten van wit hermelijn
En wat denkt u van een flessengroen en
semble gecombineerd met een mink-
stola? Opvallend mooi maar wel zeer
apart was een tailleur geheel van
ocelot.
De meest gebruikte stoffen voor ja
ponnetjes, ensembles, mantels en tailleurs
waren wollen jersey, velours de laine,
ratiné in prachtige, warme herfsttinten:
kastanjebruin, diep-rood, warm grijs en
natuurlijk zwart. Zwart waren ook veel
van zijn middag- en avondjaponnen, diep
zwart velours, glanzend-zwarte zijde een
enkele maal wol.
Adembenemend waren de galatoi
letten. Statig gleden de mannequins
voorbij in koninklijke creaties van
zware zijde en satijn, met de hand be
werkt met honderden flonkerende
steentjes en met zilver- en gouddraad.
„Versailles" heette één van deze droom-
japonnen. en het roomkleurige satijn met
opgewerkte rose roosjes omgeven door
gouddraad wekte visioenen op van Marie-
Antoinette en haar hof. Vurig en roman
tisch tegelijk was „Madrid", een model
van zware wijnrode zijde. Heel anders,
heel gedurfd was een lange, felgroene
japon met een zeer nauwe rok, gecombi
neerd met een even felgekleurde blauw
groene stola!
Minder waardering hadden wij voor de
twee japonnen, die geheel uit glinsterende
pailletten bestonden. Maar die maakt
Balmain zeker voor de export over zee!
Door de vloeiende, soepele lijn van
zijn modellen, de keuze van zijn stof
fen en kleurencombinaties, zijn origi
nele maar toch niet excentrieke garne
ringen en zijn zin voor het eenvoudige
heeft Balmain eens te meer bewezen,
dat hij een kunstenaar is. Honderden
vrouwen laten zich door hem kleden,
duizenden anderen lenen zijn originele
invallen en passen die toe op haar
eigen garderobe. Pierre Balmain volgt
geen H-lijn, geen A-lijn, hij lanceert
ieder seizoen weer de Balmain-lijn. En
deze is geïnspireerd op zijn geliefkoosd
thema „Jolie Madame de France".
DIET VAN DUIN. I
Jubileum van het Wed. Priester
college te Rome. Mgr J. Damen,
rector van het college, tijdens zijn
rede. Rechts van hem mgr dr Jan
Olav Smit. Zittend van achter naar
voren: jhr mr M. van Weede, de
Nederlandse gezant bij de H. Stoel,
mgr dr Hanssen, kardinaal Pizzardo,
kardinaal Tedeschini, mevrouw Boon
en drH. Boon, Nederlands ambas
sadeur in Rome.
In het voorlopig verslag der Tweede
Kamer over de ontwerp-begroting 1956
van Justitie vragen sommige leden de
minister, of van de gewijzigde indeling
van de I5.K. bisdommen reeds medede-
ling is gedaan en of op de vestiging van
de nieuwe bisschoppen te Rotterdam en
Groningen goedkeuring is gevraagd? Zo
ja, zo vragen tenslotte deze leden, heeft
de regering deze goedkeuring verleend?
Het 450 ton metende motorschip „Spes'*
uit Rotterdam is in de Rijn bij Bonn ge
zonken. De bemanning heeft veilig de
oever kunnen bereiken. Hun persoonlijke
bezittingen en een deel van het meubi
lair konden geborgen worden. Men neemt
aan, dat verschuiving van de lading de
oorzaak van het ongeluk is.
voor goed verloren; in Finmark produceert en
slechts 16.000 K.W./u., terwijl men er 260.000 K.W./u.
uit zou kunnen halen; in de provincie Troms komt
men bii een theoretisch vermogen van 260.000 K.W./u.
op slechts ?-000 K.W./u.; in Nordland de belangrijkste
van de drie Noorse provincies boven de Poolcirkel
benut_ men slechts tien procent van de beschikbare
energie, die meer dan anderhalve K.W. bedraagt.
mei1 Psl° £an men nu de blauwdruk van een, in
1951 door het Storting aanvaard Noord-Noorwegen-
Tienjarenplan zien: een kostbare, gedurfde poging om
het gebied benoorden de Poolcirkel te industrialise
ren. Het wemelt op die blauwdruk van stuwdammen
en electrische centrales: de Noren zijn bezig om,
met speciaal voor dit doel vrijgemaakte fondsen,
die tientallen millioenen Kronen bedragen, hun na
tuurlijke rijkdom, de electrische kracht ook boven de
Poolcirkel aan te boren.
Er zit een dramatisch accent aan deze onderne
ming. De Noren hebben haast! Hun natuurlijke kracht
bronnen dienen volkomen gemobiliseerd te zijn, het
industrialisatieproces dient zich voor een belangrijk
deel voltrokken te hebben alvorens het zo ver is, dat
men de turbines der centrales elders in de wereld
wellicht even goedkoop met atoomkracht zal kunnen
aandrijven!
Met het oog op dit alles verlost men nu in allerijl
het gebied boven de Poolcirkel uit zijn isolement.
Iedere dag groeien er weer een paar meters nieuwe
rail aan de spoorlijn benoorden Lönsdal. Over twee
jaar zal zij Bodö en de kust hebben bereikt: een ein
deloze aaneenschakeling van tunnels en bruggen in
een streek, waar de rotswand weerbarstiger en moei
lijker te veroveren is dan waar ook ter wereld.
Nu echter begint het oude in zijn assen krakende
treintje nog altijd pas in Lönsdal, diep in het binnen
land, zijn tocht naar het Zuiden. Als men daarheen wil
van Bodö uit, moet men overde smalle scherp slinge
rende in de rotsen uitgehouwen fjordweg, die er in
1939 nog niet was en die er wellicht altijd nog niet
zou zijn als de Duitsers hem niet uit puur strate
gische overwegingen hadden laten aanleggen. „Neen"
zeiden ze in Bodö, „het zou overdreven zijn te zeg
gen, dat de Duitsers die weg uit menslievendheid had
den aangelegd". Er leefde in plaatsjes als Bodö nu,
na al die jaren, geen haat meer. Doch men proefde
er wel nog enige bitterheid. Men wist niet nauwkeu
rig hoeveel Russische en Joego-Slavische krijgsgevan
genen er ten gerieve van de Duitse strategie wel aan
die weg gewerkt hadden.
Men wist daarentegen wel, dat zij gehongerd en
gemarteld werden en dat zij, practisch zonder enige
beschutting, hun slavenarbeid verrichten moesten
j dertig graden vorst of méér. Men schatte, dat
iedere kilometer fjordweg tussen Bodö en Lönsdal
vijttig Russische en Joego-Slavische mensenlevens
had gekost. Het was, als men in de regen en de
sneeuw, uren achtereen in het vroege donker langs
die fjordweg gereden had, nu, na al die jaren nog
steeds een verademing als men, achter die veilige
bergketen de vredige vallei en de eerlijke vries
kou van Lönsdal eindelijk bereikte
