met melk meer mans
Eindelijk konden de huisvrouwen
eens vragen
coors
m
Het argeloze hart
TEZAMEN 209 JAAR
De verdeling
van ons dagelijks brood
Forum-avond over de reclame-techniek
Leerzame gedachten wisseling over de
achtergrond van de advertentie
M. D0MMERING
"ZATERDAG 12 NOVEMBER 1955"
PAGINA 4
Waarom geen prijzen?
Nuchtere critiek
Hulpmiddelen
Taalgebruik
Advertenties over dames-
U kleding en.-, mannenogen
Tevreden over reclame
Ook de Nederlandse
huisvrouw
Huishoud praat
DOOR BETTY KORTEKAAS-
DEN HAAN
MINISTER SUURHOFF
BESTUDEERT NOTA'S
„GEEN HIATEN IN REIS
VAN WESTERLING"
Alles verloopt volgens plan
„ST. MARTINUS" EINDELIJK
ONDER DAK
VOORLOPIGE KAMER-
CANDIDATEN K. V. P.
KIND VAN VIJFTIEN JAAR
OPGELICHT
JU
Milii
fabrikaat
door
Ad verten tie
NEEM PER MAN
DRIEKWART KAN
Publicoti* Nederland» Zuivelbureou, Grovenhajje
39
a 9
ROTTERDAM, Vrijdagavond.
(Van onze verslaggever)
DE huisvrouw, die de krant openslaat en daarin een advertentie leest,
wordt op de hoogte gesteld van een bepaalde boodschap. Een zeker
soort zeep of een zeker merk wasmiddel is beter dan best. Wie denkt dat
de doorsnee huisvrouw een dergelijke melding zonder enige critiek accep
teert, maakt echter een gedachtenfout, en dat kwam wel zeer duidelijk tot
uiting tijdens de leerzame gedachtenwisseling, welke zich gisteravond in
hotel Atlanta te Rotterdam ontspon, toen een forum, samengesteld uit huis
vrouwen en reclame-deskundigen op een door de Rotterdamse Publicityclub
belegde samenkomst het onderwerp „reclame" uitvoerig onder de loupe
nam.
De huisvrouw, die dagelijks een kwan
tum reclame onder ogen krijgt, vraagt
zich bij voorbeeld af. of het nod'.g is. dai
er telkens nieuwe artikelen met veel pu
bliciteit op de markt moeten worden ge
bracht. Geeft dit geen versnippering ln de
massaproductie, welke toch tot lagere pril
zen leidt? Een andere vraag luidde: is de
strijd tussen ons eenvoudige huisvrouwen
en de deskundigen op reclame-gebied, die
veelal een speciale studie op dit terrein
achter de rug hebben, niet ongelijk? Ver
der: Is het noodzakelijk de verkoop met
bonnen- en prijzensystemen te stimule
ren? Ia het wel in de haak te adverteren
voor kopen op afbetaling en dan speciaal
zo, dat de eerste betaling vet wordt ge
drukt en de afbetalingen in kleine letters
onderaan komen? Zijn bepaalde „medi
sche" advertenties wel sociaal-hygiënisch
verantwoord? Zou het niet wenselijk zijn
meer producten van een rijksmerk te
voorzien, zodat wij in de advertenties een
zekere waarborg kunnen lezen. Moet er
niet meer nadruk worden gelegd op het
gebruik van de Nederlandse taal in de
advertenties? Waarom toch al die buiten
landse uitdrukkingen? Je snapt er soms
de helft niet van. En dan, waarom zoveel
tekst in de advertenties? Waarom zo wei
nig annonces, waarin melding wordt ge
maakt van de prijs? Waarom, naast de zo
Intens voorlichtende reclame, het verko
pend personeel niet beter geïnstrueerd
dan op het ogenblik het geval is?
Een lawine van vragen, afkomstig uit de
monden van me). Th. van Schalk, hoofd
van de technische afdeling van het Voor
lichtingsbureau voor de Voedingsraad, me
vrouw mr Chr A. de Ruyter—Zeeuw, lid
van de Provinciale Staten van Zuid-Hol
land mevrouw G- J. van Beelhoff-van
Slems voorzitster van de Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen en mej, A
Bolstus als de doorsnee huisvrouw, en
bestemd om te worden beantwoord door
de vier reclame-deskundigen, die aan de
linkerzijde zetelden van de-voorzitter, dr
M. Weisglas, adviseur voor externe be
trekkingen van het Verbond van Neder
landse Werkgevers en het Centraal So
ciaal Werkgevers Verbond. Dit „team"
bestond uit mevrouw H. A. M. Janssen-
Schamper, ex-reclame assistente, en de
heren J. P Coelingh, directeur van de
Erven de Wed. van Nelle N.V., <jrs G
Schoorl, directeur van N.V. Magazijn de
Bijenkorf te Amsterdam en mr Chr. W
Zeylstra, directeur van Untas N.V.
De heer Zeylstra beantwoordde de
.klassieke" vraag op reclame-gebied, „of
de reclamekosten verantwoord zijn". Zeer
zeker. Reclame geeft grotere omzet, dus
lagere prijzen. De kwestie waarom er
zoveel nieuwe merken op de markt wor
den gebracht dient economisch te worden
bekeken. De fabrikant ontdekt een
nieuwe markt en brengt dus een nieuw
merk in de handel.
Hij doet dit alleen, wanneer hij
weet, dat de markt niet oververzadigd
is. Als voorbeeld noemde de heer Zeylstra
het gebruik van toiletzeep, dat tpt op
heden het vooroorlogse verbruik in Ne
derland nog niet heeft bereikt, evenmin
als dat in verscheidene andere Westeuro-
pese landen. Economisch gezien is dit
verschijnsel dus alleen maar toe te jui
chen. De heer Schoorl vonr' in verband
met de „ongelijke strijd" dat „de lezeres
sen beslist de nodige critiek wisten op te
brengen. Wij ontdekken steeds, dat zij
nuchter en zakelijk reageren. Dat er ge
bruik wordt gemaakt Van gestoffeerde
advertenties dient alleen maar om het
effect te verhogen. Maar het loont be
slist niet de kosten om reclame te maken
voor een artikel dat niet deugt".
Het systeem van bonnetjes en prijzen
bij de verkoop vond de heer Zeylstra een
hulpmiddel, dat helaas noodzakelijk
is om bepaalde merkartikelen die in ge
weldige hoeveelheden worden gefabri
ceerd, bij de consument te brengen. De
instelling van de huisvrouwen is uit*:
mate beweeglijk en bij producten die goed
zijn, maar op een bepaald ogenblik min
der in trek, moet men, als typische con
sequentie van onze economische struc
tuur, wel tot dergelijke hulpmiddelen
overgaan. Het maken van onjuiste recla
me voor afbetaling werd door het ge
hele forum verworpen.
Wat betreft de medische advertenties
stelde de heer Coelingh vast. dat de keu
ring op dit gebied nogal streng is Tegen
de rijkskeur op bepaalde merken had
men uit reclame- oogpunt niet het minste
bezwaar en over het gebruik van de Ne
derlandse taal werd commentaar geleverd
door mevrouw Janssen, die veronderstel
de, dat bepaalde buitenlandse uitdrukkin
gen. mede door de bevrijdingstijd. toch
we] waren ingeburgerd. Zij achtte het
gebruik ervan weliswaar bedroevend,
maar aan de andere kant stond, dat de
Nederlandse taal zo moeilijk was. De heer
Zeylstra meende dat elk land in zijn eigen
taal van reclame moet worden voorzien
en dat de Nederlandse reclame dus tn
Nederlandse bewoordingen dient te wor
den gesteld, overeenkomstig onze aard.
De Engelsen kunner het nu eenmaal kor
ter zeggen en wij zijn ietwat langdradig
Maar dit vond hl in de voor Nederland
bestemde reclame geen bezwaar.
Het noemen var, prijzen tn advertenties
werd door het forum toegejuicht en, zoals
mevrouw Janssen vertelde, „komt dit er
steeds meer in".
Dat het personeel niet altijd jn staat is
een juiste voorlichting te geven werd
om. toegeschrever aan het feit, dat de
verkoopsters haar taak in vele gevallen
slechts zien als een „doorgangsberoep"
Niettemin worden ln goed gelelde bedrij
ven advertentieteksten tevoren met het
personeel besproken en worden er uit
eenzettingen gegeven over de te verkopen
artikelen.
Over het teveel aan tekst in de adver
tenties vertelde de heer Zeylstra nog dat
een onderzoek heeft uitgewezen dat vijf
tien van de honderd lezers de gehele
tekst van een advertentie doornemen, zes
tig tot vijf en zestig procent heeft het wel
Tijdens de besprekingen door het
fqrum onthulde mej. Van Schalk
dat haar gebleken was, dat zoveel
mannen advertenties lezen over
dameskleding. Hoe kwam dat toch.
De teksten waren toch speciaal voor
de dames bestemd? De beer Coe
lingh beaamde, dat de mannen In
derdaad voor dergelijk soort ad
vertenties een bijzonder grote be
langstelling aan de dag leggen. En
dat, terwijl toch tachtig procent
van het budget door dameshanden
wordt uitgegeven. Maar, zo voegde
hij er typisch mannelijk aan toe,
daarmede dt opvallende belangstel
ling van zijn sexegenoten verkla
rend, ik zou wel eens willen weten
hoeveel procent van dit bedrag
voor dameskleding wordt gebruikt...
gezien, en herinnert zich het product. Hij
vond het onverstandig wanneer een
adverteerder, die toch een bepaalde
plaatsruimte betaalde, van deze gelegen
heid geen gebruik zou maken.
Uit de stemmen van de huisvrouwen
bleek zeer duidelijk, dat zij tevreden wa
ren over de wijze, waarop in Nederland
reclame wordt gevoerd. Men Is over het
algemeen nooit op sensatie belust. Me
vrouw Van Beekhoff-van Slems bracht
naar voren, dat het voor de plattelands
vrouwen, die niet in staat zijn dagelijks
naar de stad te trekken, bijzonder belang-
rijk is te weten wat er te koop is. en mej
Van Schaik zei het in het algemeen
tenminste even positief toen zij betoogde: i
reclame is onmisbaar
Zowel voor de buisvrouwen als voor de
reclame-deskundigen was deze ontmoe
ting ongetwijfeld een prettig contact, dal
temeer positieve waarde en charme had.
omdat beide partijen, zo sterk op elkaar
Ingesteld, in de practijk zo weinig kans
hebben om op een dergelijke leerzame
manier van gedachten te wisselen.
winkel
V---VT.
- VT'?
etalage- en
standbouw
verbouwingen
VOORHAVËN tot TEl 34971 ROTT6ROAM
Op de 106de verjaardag van mevr. J. J.
de CallonneMeister, de oudste inwoon
ster van Den Haag en op een na de oud
ste inwoonster van Nederland, werd deze
krasse Haagse gefeliciteerd door o.a.
mevrouw Dierkje Lammerts, die „nog
maar" 103 jaren telt. Op de foto deze
twee hoogbejaarden bij. elkaar. Links
mevrouw Lammerts, rechts mevr. De
CallonneMeister.
De NOGAL ZWARTZIENERIGE En
gelse geestelijke Malthus heeft eens
een uitspraak gedaan waaraan ik
vandaag zou willen herinneren. In zijn
angst voor honger en gebrek noemde hij
ieder die in een overbevolkt land gebo
ren wordt een overtollig element. „Er is
voor hem geen plaats meer aan het
grote gastmaal der natuur.." Toen Mal
thus die sombere taal schreef wezen
de kalenders het jaar 1789 en de wereld
telde nog maar 900 millioen bewoners
vierhonderd millioen minder dan alleen
al het hedendaagse Azië. De wereldbe
volking is tot circa 2.500 millioen ge
stegen. Maar toch. wanneer de gemidriei^
de Europeaan voor de keus zou worden
gesteld, ziin welvaart en comfort te rui
len voor de soberheid waarbij de tijdge
noten van de eerwaarde heer Malthus
zich behaaglijk voelden, zou hij daarvoor
feestelijk bedanken. „«„«ia
De wereld produceert meer, de wereiu
produceert beter. En desondanks
tweederde van de wereldbevolking na ae
tweede wereldoorlog gebrek. Dat gebrex
manifesteerde zich niet alleen in te Klei
ne hoeveelheden voedsel die op de Dor
den kwamen. Het kwam ook tot uiting
in de samenstelling van een voedselpak
ket dat iedere deskundige een gruwel is.
Te geringe hoeveelheden calorieën, vele
honderden minder dan de ongeveer 3.000
die wij per dag in onze maaltijden ver
werken (in Tndia biivoorbeeld iets meer
dan de helft!)- een eenzijdige graanvoe-
ding zoals in Turkije, en vooral wat de
minder ontwikkelde gebieden betreft, een
tekort aan eiwit waarvan ons dagelnks
rantsoen minstens 30 gram moet bevat
ten Stel tegenover dat gebrek en die
armoede dan de angst dat vo®ds®V°X?,i~
schotten de landbouwpriizen zodanig zu-
len drukken dat de wereld daarmee v o
een nieuwe catastrofe wordt geplaatst.
En bedenk dan hoe groot de taak is van
de FAO. de Food and Agriculture Orga
nization of the United Nations, de voed
sel en landbouworganisatie, die lien
iaar geleden als eerste gespecialiseerde
organisatie der Verenigde Naties gevormd
werd.
Via haar organisatie en door deze weer
via de Huishoudraad is ook de Nederland-
se huisvrouw in het werk van het Neder-
landse FAO-comité betrokken. En nu zul
U vragen: waarom? Natuurlijk heeft de
verbetering van de voedingsomstandighe
den in een groot deel van de wereld onze
volle sympathie. Maar rechtstreeks al
huisvrouw" raakt ons dat niet. Om ons
eigen belang te zien zouden wij eens een
week lang bij iedere maaltud, bil iedere
versnapering het spelletje moeten spelen
om na te gaan hoe dat alles bij ons op
lafel is beland. Wij eten zuidvruchten en
rijst, baby krijgt zijn banaan, wij drin
ken koffie en cacao en het merendeel
van onze vis wordt niet in vaderlandse
wateren gevangen. Wij vinden dat alle
maal zo heel vanzelfsprekend. Zozeer van
zelfsprekend dat wij het aandurven om
huizen en fabrieken te bouwen op grond
die nog maar kort geleden het noodza
kelijke voedsel leverde. En tegelijk groeit
onze bevolking.
Diezelfde Industrie echter maakt het mo
gelijk, uit andere landen het voedsel te be-
trekken dat onze eigen grond niet meer
voldoende levert, De keus op onze tafel
is zelfs groter dan in de dagen toen de
Nederlandse huisvrouw uitsluitend wer
ken moest met wat het eigen land haar
leverde.
Verkeersagent.
Mag ik het eens heel erg populair zeg
gen? Er is een verkeersagent nodig om
dat alles te regelen. Een verkeersagent
die voorrang geeft wanneer er in het
ene deel van de wereld overschotten zijn,
waaraan elders een schrijnende behoefte
bestaat. Een vaderlijke verkeersagent
ook, die bereid is om door het zenden
van deskundigen (ook Nederlandse des
kundigen) hulpmiddelen en geld ook
minder ontwikkelde gebieden zo ver te
brengen dat zij beter voor hun eigen
maaltijd kunnen zorgen. Een verkeers
agent die op zijn tijd ook een tikje voor
bankier wil spelen door op Internationaal
terrein zodanig met de beschikbare voor
raden te goochelen dat al te grote prijs-
schommelingen worden opgevangen.
Naar n°8 valt te melden, hebben huis
artsen en ziekenfondsen gezamenlijk een
nota gericht aan het ministerie van So
ciale Zaken in antwoord op de nota van
de tegenstemmers in de Ziekenfondsraad,
waarover wij indertijd hebben bericht.
Deze nota wordt thans ten departemente
bestudeerd. Of zij de minister aanleiding
zal geven, partijen weer bijeen te bren
gen, moet worden afgewacht. Hij weet
echter dat de huisartsen niet meer over
het honorarium zelf willen praten Nieu
we besprekingen zouden dus alleen zin
hebben indien de minister bereid is zijn
middels de ambtenaren, ingenomen stand
punt te fterzien.
Van onze correspondent)
„Vóór zover bekend, zijn er geen hia
ten in de reis van oud-kapitein Wester
ling". Dit vertelde ons de heer M. Brokx,
particulier detective te Tilburg, die met
zjjn broer, de heer J. Brokx, gemachtigde
van „de Turk" is geweest.
De Geheime Dienst heeft achter hem
aangezeten, o.a. om tal van bezwarende
documenten, die Westerling van de plot
seling overleden journalist R. L„ hoofd
redacteur van de Ochtendpost en de
Nieuwe Post, heeft overgenomen na diens
dood. In het particuliere recherche-bu
reau van de gebroeders Brokx aan de
Hoogtedwarsstraat te Tilburg werden zo
pas twee kisten in beslag genomen door
deze dienst.
Tot nog toe zou alles volgens plan ver
lopen. Hoe de gebroeders Brokx in con
tact met Westerling zijn gekomen konden
ze niet vertellen, maar ze kenden „de
Turk" reeds uit de oorlog, toen ze in de
illegaliteit zaten.
Op het feest van haar patroon heeft de
Ned. Kath. Ver. van Militaire Ambtena
ren (beneden de rang van tweede-luite
nant) „St Martinus" na 44 jaar Inwoning
gisteren te Rijswijk haar vrije bondsbu-
reati in gebruik genomen In tegenwoor
digheid van zeer vele belangstellenden
heeft mgr H. van Straelen l.et bureau in
gezegend en het hoofdbestuur hartelijk
gelukgewenst.
De plechtige inzegening werd namens
de minister van Oorlog bijgewoond door
Secretaris-Generaal Rietveld.
In de gisteravond gehouden vergade
ring van de K.V.P. te Voorburg zijn op
de groslijst voor de Tweede-Kamerver
kiezing de volgende namen gesteld: mr
K. van Rijkevorsel, dr A. M. Lucas, ir
C, H Wittenberg, dr J. Delfgauw. mej.
A. Nolten, mevr. B. Kortekaas-den Haan,
prof. Romme. Chra Welter, B. Verhoeven,
mr Aalberse. drs P. Boogaard, mej. M.
Klompé, mr F. J. H. Bach, ir H. B. Witte,
W. J. Andriesen en F. G. v. d. Gun.
Het gerechtshof te Amsterdam heeft
de reeds negen keer veroordeelde 31-
iarige Haarlems» betonvlechter J. G. B.
terzake van oplichting van een 15-jarige
iongen. conform de eis veroordeeld tot
een jaar en drie maanden met aftrex
van de voorlopige hech' "us (ruim vier
maanden). Deze straf is hoger dan die
welke de rechtbank in Haarlem had op
gelegd. nl. tien maanden met aftrek.
In Juni jl had B. in de Haarlemmer
hout een 15-jarige jongen ontmoet. d:e
net ouderlijk huis was ontvlucht, omdat
ziin moeder hem bestraft had De jon
gen had zijn spaarbankboekje bij zich en
na overleg met B. werd besloten het
geld ƒ110. van de bank te halen Het
tweetal reisde naar de hoofdstad, waai'
op de Oudezijds Achierburgwal enkc.e
verteringen werden gebruikt. De iru."
betaalde met het geld van de iongen
stuurde de knaap daarna met slechts
enkele guldens op zak naar een adres ,n
de buurt en verdween zelf met de re,
van het geld. dat hij grotendeels o
drank omzette. Tegen de man loopt nog
een proces-verbaal in verband mei nc.
sturen van de jongen naar het bedoelde
adres.
7*o3
'li
*-/■'& v t
'A J A AêAA.A
'*<4
,f)/, I*
i 'J? V ::y--.---W-y...Jl
t*," v' *v-"t -j
A" A' ,A« A v A-' A - - .i;;Ai
Maam* L 3Mwdh*#té tffliii
- Rrvuuv* van raurtKaav
2ÈÉ3VS- „af Ml wm f W® 7 1
3.
Toe, ga hier niet vandaan, smeekte ze. Heus
Rolf, ik kan je niet laten gaan
Liefste, je danst als een elfie.Ik heb je toch zo
Hef, zei hij met een jongensachtig lachje.
Een* poosje later kwam Hilda Harte met nog
twee andere gasten, die na de bruiloft van haar zus-
ter nog gebleven waren, de danszaal binnen. Min-
nie had haar al eens ontmoet op een tuinfeestje
van een vrouwenvereniging. Dat herinnerde zij z
nog heel duidelijk. Toen dan ook Hilda met haar
danser voorbijzweefde, glimlachte ze en gaf haar
een beleefd knikje) dat door Hilda genegeerd werd.
Rolf moest er om lachen.
Hilda heeft weer een kuurtje! zei hij achteloos.
Maar Minnie wist wel beter. Hilda was verliefd op
Rolf Linge. Dat was dadelijk te zien aan de blik
ken waarmee ze naar hem keek en het kattige hoofd
knikje, waarmee ze hem groette. Rolf danste in het
geheel niet met Hilda. Hij vermeed haar de gehele
avond. Minnie maakte de bemerking: Rolf. a,s gast
van haar vader mag je toch wel eens met haar dan
sen. Maar Rolf haalde de schouders op en lachte.
Als het er op aankomt, wat wel eens mocht, dan
denkt ze niet aan mij óók. Moet ik het dan wel doen
In de loop van de avond maakte hij meer dan e®ns
een praatje met de twee heren uit het gezelschap
van Hilda. Iedere keer stond Minnie bijna vlak acu
ter hem, maar hij gaf zich de moeite niet, haar aan
hen voor te stellen. Zij was echter zo vol van Rolfs
bijzijn dat ze er zich niets van aantrok. Ze was
meer dan gelukkig als ze met hem kon dansen. En
naarmate de avond vorderde, voelde ze, dat hij zich
hoe langer hoe meer met haar bemoeide. Het was
net een droom., dit alles., en Rolf!
De betoverende sfeer, waarin ze verkeerde werk
te ongunstig op haar anders zo nuchter verstand.
Toen ze eindelijk het casino verlieten was ze vast
besloten Rolf nooit meer los te laten. Die liefde voor
hem was de enige drijfveer in geheel haar bestaan.
Toen ze weer een ogenblikje zaten uit te rusten
op een stil plekje kon ze het niet langer uithouden.
Rolf, zei ze, nu ga je morgen weg, wie weet
voor hoe lang en je hebt me nog niet eens in ronde
woorden gezegd, nog niet eens gevraagdZe zweeg
doodverlegen.
Je hebt al zo talloze malen gezegd, dat je van
me hield, ging ze schuchter voort. Maar nooit heb
je met me over de toekomst gesproken. Nu ga je
weg. Hoe moet ik nu hier achterblijven, als jouw
verloofde of.
Maar dat is toch duidelijk., zei hij ontwijkend.
Zo heb je het zelf toch ook altijd opgevat.
Ja, maar ik zou zo graag willen, dat de mensen
Het wisten, hield ze aan en ze begreep zelf niet waar
ze de stoutmoedigheid vandaan haalde. Ik zou zo
trots zijn en zo gelukkig hier als je verloofde op je
te wachten. En ik zou het zo graag naar huis schrij-
ven en het ssn mevrouw Berghaus vertellen
Rolf voelde zich hoe langer hoe meer in het nauw
gedreven. En, als gewoonlijk koos zijn lafheid de
uitweg, die op het ogenblik de gemakkelijkste scheen
zonder verder vooruit te willen denken. Juist dren
telden de twee jongelui, die in Hilda's gezelschap
waren, weer voorbij.
Een ogenblikje, zei hij haastig en geforceerd-
vrolijk schoot hij op hen af. Enkele minuten bleef hij
wat met hen praten, de rug naar Minnie toegekeerd
Toen kwamen zij gedrieën naar de bank waar zii
zat.
Minnie, mag ik je voorstellen de heren Paul
Gerndorf en Walther von Dehne? Mejuffrouw Minnie
Holt, mijn., verloofde.
Het grote woord was er uit. Duizelig drukte Minnie
hun de hand; de stijve onwennigheid van de een en
het cynische glimlachje van de ander viel haar
niet op.
Laten we ergens anders heengaan, fluisterde ze
Rolf toe, zodra ze weer alleen waren. Laten we het
samen ergens gaan vieren, waar het rustig en in
tiem is; die drukte hier benauwt me zo. Een paar
kilometer verder is een landelijk hotelletje waar des
avonds lampions buiten hangen en waar ze eigen
gemaakte vruchten dranken verkopen. Toe....
Hij stemde gretig toe en leek bijna opgelucht. Ze
hoorde nog, dat hij von Dehne toeriep, wat ze van
plan waren en hem verzocht de anderen te groe
ten. Een paar minuten later zat ze naast hem in
de wagen en gleed pijlsnel voort over de nachtelijk-
stille maanlichte weg
HOOFDSTUK IV.
Een gebroken hart.
In de tuin van het landelijke hotelletje brandden in
derdaad de lampions.
Ik zou me graag even wat opknappen ,zei Min
nie, toen ze een knus zitje in een der prieeltjes
hadden gevonden. Mijn haar is totaal verwaaid van
de rit en mijn handen voelen plakkerig. Ik ben bin
nen tien minuten bij je terug.
Haar vlug figuurtje verdween in de eenvoudige
hal-
Als in een droom kamde ze heur haar voor het
kleine spiegeltje in de garde-robe. Het was nu wer
kelijkheid. Ze was de verloofde van Rolf Linge, de
enige man, die voor haar op de wereld bestond en
ooit bestaan kon. Nu zou het al gauw iedereen weten,
ze zou een ring krijgen en rode rozen en dikwijls
heel dikwijls lieve, lange brieven..
Toen ze haar gezicht en handen gewassen had en
zich opnieuw had gepoederd liep ze langzaam de hal
door naar de zwak-verlichte tuin.
Buiten klonk het schrille lachen van een meisje
en dan de stem van Rolf.. Werktuiglijk liep Minnie
naar de deur. Daar zag ze een lange lichtgrijze auto
staan. De wagen van Hilda Harte. En nast
zat een man, die zoëven nog aan haar was voor
gesteld en als eerste van haar verloving vernomen
had, Paul Gerndorf. Ze waren m gesprek met Rolf,
die naast de wagen stond. Ze hoorde Hilda zeggen.
Je moeder heeft opgebeld, dat het vliegtuig
van Charlotte Dörfer vandaag is neergestort, en da
zij op sterven ligt. Je moet k°men, Rolf.Kom n
we wisten niet eens, dat je verliefd was!. En nu
vertelt Paul., maar dat is immers al te krankzinnig.
Zo'n doodgewoon school,juffertje.
Paul Gerndorf scheen er pret in te hebben.
Scheld nu niet al te veel op hem, Hilda. Ik he
je toch verteld, dat dat hele aankondigen van die ve -
loving maar larie was? Om dat domme schaap te
vreden te stellen? Ze wou en ze zou de flirtation voor
ernst houden en er consequenties aan verbinden, ze
liet Rolf eenvoudig geen rust meer en hij wilde geen
scènes hebben in het casino. Ik kan me niet begrij-
pen, dat een meisje zich zo kan laten bedotten, rie
lag er immers duimendik op? Maar sommige lui
schijnen zich nu eenmaal gemakkelijk..
Langzaam, met lome schreden trad Mmme naar
buiten en liep de stoeptreden af naar Rolf toe. Ze
voelde nauwelijks grond onder de voeten.
Rolf! zei ze, met moeite haar tranen wegslik
kend. Rolf, zeg toch, dat het niet waar is!.. Het is
immers niet waar? Je hebt me niet bedrogen, wel.
Je hebt niet tegen me gelogen! Je.
Ach, hoe lief, smaalde Hilda scherp en venij
nig. Maar daarmee red je het geval niet. Je moogt je
dan verbeelden, dat je je zelf schoon kunt praten
met je zo onnozel aan te stellen, maar daarin heb
je het glad mis. Wat een idee. Zoals je je aan Rolf
hebt opgedrongen. Het is een schandaal.
Nou is het genoeg. Hilda, viel Rolf haar in de
rede. Ze meent wat ze zegt., ze was ervan overtuigd
dat het echt was., daar kan ik alles onder verwed
den.. ze heeft nog nooit een flirtation gehad en ge
loofde vast.
Hilda lachte smadelijk en Paul grinnikte van pret.
Of je nu meent wat je zegt of niet, zei hij, je
hebt een goede vangst gedaan door Rolf aan de
haak te slaan.
Kijk.jullie me toch niet zo aan. Zeg zulke din
gen toch niet. Het is niet waarIk heb me niet op
gedrongen. Ik heb hem geloofdIk houd van hem
ik., ik.. Ze brak in snikken uit en keek hen beurte
lings vol wanhoop aan.
Moet dat de hele nacht zo doorgaan? vroeg Hil-
Holf wendend. Of zul je eindelijk je
plicht als man van fatsoen gaan inzien en mee naar
nuts komen om je boeltje in te pakken zodat je de
vroegtrem naar het Zuiden kunt nemen, waar je
a.s. vrouw op sterven ligt?
H'id naar de hoofdweg toe, en blijf daar op me
wachten, zei Rolf, ik korn met een paar minuten
bij jullie om er verder over te praten.
De wagen reed de korte oprijlaan af en Rolf bleef
1!? reeds verflauwende maanlicht vlak voor
Minnie staan.
Ik schaam me, zei hij, zo zacht, dat ze hem
nauwelijks verstond. Minnie, ik heb je een groot on
recht aangedaan., en jou niet alleen. Ik ben werke
lijk met een ander meisje verloofd. Ik had je zo
graag echt willen vragen, Minnie.omdat ik
zoveel van je houd. Maar ik ben gebonden door
mijn belofte en door allerlei omstandigheden.. Door
dingen, die met liefde geen rekening houden. Toe,
Minnie., zeg dat je het me vergeeft..
Als zij niet gekomen warenzei ze op steen
koude toon, in het plotseling volle besef, wat hij
daar had aangedaan, dan had je me hier nog uren
lang leugens zitten vertellen. En je zoudt weggegaan
zijn en ik had het zeker maar vanzelf moeten mer
ken, zo langzamerhand en ik geloofde je ik hield
van je.en nu heb jij mij zoiets aangedaan.
Lieveling, ik zal terugkomen, als je het wilt! Ik
zal nu gaan, om eerst dat afschuwelijke daar door
te maken., totdat die arme Charlotte.. Dan kom ik
dadelijk terug en dan verloven we ons echt en trou
wen we! Ik wist er geen andere weg op. En toch
heb ik je lief... Ik wist niet, dat ik zoveel van iemand
kon houden vóór dit ogenblik. Ik wilde maar even
tijd winnen, omdat je zo aandrong. Toe, vergeef het
me toch., dan zal ik alles goedmaken., dan..
Ik wil jou., jou nooit meer terugzien! fluister
de ze bijna onhoorbaar, nooit meer!.. Nooit! Ik haat
je.. Ik haat je!
Ze vluchtte weg door de duistere nacht, de weg
over, dwars door de velden heen, langs de oever
van het meer., weg., weg, van hem.
HOOFDSTUK V.
Thuis.
Het is toch iets ongehoords! klaagde Julia Holt,
terwijl ze loom van het fornuis naar de keukentafel
heen en weer drentelde en haar betraande ogen
met haar smoezelige schort afveegde. Daar komt ze
me nog voordat de vacantie begonnen is, thuis en
loopt als 'n geest door het huis rond. Ze wil niets
zeggen., ze zit maar te mokken..
Nöu, wierp haar man tegen, aan het geschuier
en gerommel boven zou je anders niet zeggen, dat
Minnie stil zat.
Boven op de kamers, klonken vlugge, besliste
voetstappen, het verschuiven van meubels en he*
openschuiven van de ramen. August Holt keek naar
de zoldering en schudde verbaasd en twijfelachth
met zijn hoofd. Het leven was hem nooit gunstig ge
zind geweest en telkens weer was alles hem tegenge
lopen. Hoewel hij nog pas even veertig was, scheet
hij veel ouder, behalve dan als Minnie in zijn nabij
heid was, want dan twinkelden zijn ogen van jon
gensachtige guitigheid. Hij voelde een buitengewo
ne toegenegenheid voor zijn oudste dochter.
Ja, dat ook nog! verdedig jij haar maar!
zei Julia Je zult nog maken, dat ze zich verbeeldt,
heel goed gehandeld te hebben, met midden in het
schooljaar naar huis te komen en een heel kwartaal
salaris te laten schieten! En waarom? De hemel
mag het weten! En ze had ons zo goed kunnen hel
pen en genoeg geld verdienen om die kippenfokkerij
te kopen, waarop jij al zo lang 'n oogje hebt! Eerst
gaat ze hier vandaan en trekt zich van het huis
houdelijke werk niets meer aan en dan komt ze terug
en zet ons te schande! Neen, laat me uitpraten! Je
weet heel goed, dat ze Iéts heeft uitgehaald, waar
over ze zich schamen moet, anders zou ze niet weten,
hoe gauw ze ons de reden van haar onverwachte
terugkeer zou vertellen!
Minnie is niet gewoon, ergens over te klagen,
zei hij op milde toon.
Neen, natuurlijk niet! Gooi me zoiets ook nog
maar voor de voeten! Minnie is een echte Holt! Jo
en kleine Julia lijken meer op mijn kant! Dat wou
je immers zeggen, nietwaar? Omdat ze graag in de
zon zitten te spelen, en..
Och, toe nou toch, Julia..! zei hij hoofdschud
dend opstaande om naar de rommelige kleine waran
de te gaan, die zo aardig had kunnen zijn met al die
bloeiende clematis maar er steeds even slordig uit
zag.
Ze riep hem achterna: En ik sta hier maar in die
gloeiend hete keuken voor jou te kokkerellen, terwijl
jij er vandoor gaat en me nog op de koop toe uit
scheldt en beledigt en..
Wat is er aan de hand? vroeg Minnie van de
trap komend. Ze was heel wat veranderd, vergeleken
bij het meisje, dat samen met Rolt' Linge door het
zomerse land had gelopen, hand ln hand. Haar don
kere ogen waren met diepe schaduwen omgeven en
haar mooie mond was strak vertrokken. Alle levens
vreugde scheen in haar gedoofd. Ze was volwassen
geworden. Ze was echt een vrouw. Ze had iets
ouders, wijzers, bedaarders over zich gekregen.
U bent moe, Moedertje en het is hier om te
stikken zo heet. Gaat U wat op de veranda zitlen.
Je kan hier nergens zitten, riep haar vader naar
binnen.
Geen plekje is er vrij tussen de poppen van Julia
en schaatsen en allerlei rommel en speelgoed en de
kinderwagen en..
Ik zal het meteen wel even opruimen, zei Minnie
en ze holde naar hem toe en sloeg haar armen om
zijn hals.
Julia Holt kon het niet uitstaan, zoals die twee met
elkaar konden opschieten. Er bestond tussen hen
beiden een innige verhouding en goed begrip, waar
zij zich buiten voelde staan. En ze had te veel mede
lijden met zichzelf, om te beseffen, dat ze haar graag
in hun kringetje zouden betrokken hebben als ze dat
zelf maar gewild had. Julia Holt was jaloers, traag
en mokkend van aard. Ze kon het in huis niet gezel
lig maken en wist dat maar al te goed. Ze kon het soort
liefde en toegenegenheid, door haar man en haar
dochter voor elkaar gekoesterd, niet betonen, om
dat ze veel te veel met zichzelf ingenomen was.
Met vinnige blikken keek ze toe, hoe Minnie de ve
randa opruimde de poppen, boeken, vuile schorten en
ichoenen, de vodjes katoen en zijde, de pan met
nodder, waarmee Jo gisteren had zitten knoeien, de
chotel met maïs. die Julia gisteren had zitten roos-
eren, de couranten en de verlepte bloemen en mod-
lerige matjes vlug opnam en wegbracht. Binnen vijf
ninuten zag de veranda er weer bewoonbaar uit.
Minnie riep naar binnen' Toe, Moeder, kom nou toch
vier zitten, het is hier lekker koel. In de keuken is
óet afschuwelijk. Ik zal wel voor het eten zorgen.
Ja zeker.jij zult wel voor het eten zorgen, nu
Ik al eenmaal de wortelen geschrapt en de aardap
pelen geschild heb en de groenten..
Goeienmorgen allemaal! klonk opeens een vro
lijke stem voor de veranda alles wel aan boord?
Dag lieve Cilia! zei Minnie.
Minnie!., jij thuis?.. En het schooljaar is nog
lang niet om! Wat.. Waarom?
Zoek dat zelf maar eens uit! zei Julia ontstemd
en vinnig. Wij hebben er al ons best voor gedaan,
maar ze wil geen stek loslaten! Ze is er van door ge
gaan en daarmee is alles gezegd! Ja, ja, ze helpt ons
wel uitstekend. Ze is van plan een reuze-kippenfokke
rij voor ons te kopen.
Toe nou, Julia! zei haar man verwijtend.
Ze haalde onverschillig haar schouders op. Nou,
mij goed., het is net wat ik verwacht had!
(Wordt vervolgd).
