Repliek aan Belgische Kamervoorzitter
De weg naar betere wegen...
Misleiding omtrent
Kerkvervolging in
DE „GROTE VADWAAKT
Mam
Missietentoonstelling nieuwe stijl
gaat Nederland doorkruisen
KRIJGT HET DIE OOl
iBBHI
s&«pw
Het moderne verkeer heeft plaats nodig.
laiiliiii
vmmffmrm<*
Amate 1957 begint in
Maastricht
Nief
alleen
repareren I
Wm
K,
ZATERDAG 19 JANUARI 1957
(Van onze missiologische
medewerker).
Het is in de laatste jaren dui
delijk genoeg gebleken, dat de
verslagen van groepen personen
parlementsleden, vakbonden,
journalisten e.a. die een reis
door communistisch China heb
ben gemaakt, bijna altijd onvol
ledig zijn. Dergelijke verslagen
geven dikwijls een totaal ver
wrongen beeld van de werkelijke
toestand, vooral wanneer zij be
trekking hebben op de toestand
van de Katholieke Kerk in China.
Een dergelijke „beeldvervalsing"
is trouwens het doel van de com
munistische gastheren.
Nuchterlieid zal
kenmerk zijn
Twee miljoen kilometers
VB
Gebrek aan systef'j'
ZONDER DAT DIT met zoveel
woorden werd gezegd is deze
week, op het jubileumcongres
van de Nederlandse Vereniging
voor Wegenbouwers, toch wel
duidelijk tot uitdrukking geko
men, dat zowel het Nederlandse
als het Europese wegennet om
verbeteringen vraagt. Het ver
keer, dat met de dag toeneemt,
eist eenmaal steeds meer goede
wegen en het is niet alleen een
kwestie van „bijhouden", maar
ook van „vooruitzien".
Verlies
ROOD-CHINA
is
Boven vele fabriekspoorten in het „nieuwe China" hangt het portret van Mao
die met groeiend onbehagen de verguizing van Stalin heeft aangezien. Commu
nistische propagandaleuzen aan weerszijden van deze poort snoeven, dat de
„Grote Vader" waakt over het Chinese volk.
In navolging van de Russische
Vereniging voor Culturele Relaties
met het buitenland (de VOKS) werd
in China in augustus 1955 de Chinese
Volksvereniging voor Culturele Be
trekkingen met Vreemde Landen op
gericht, die in datzelfde jaar nog 300
bezoekende delegaties uit 50 verschil
lende landen ontving en door China
rondleidde, waarvoor tot eind 1955 niet
minder dan 6,5 miljoen gulden werd
uitgetrokken.
De verklaringen van Huysmans
Op zaterdag 20 oktober van het vo
rig jaar kwam de Belgische delegatie,
bestaande uit 15 socialistische en libe
rale kamerleden onder leiding van
de Kamervoorzitter, Camilie Huys
mans, van haar bezoek aan Rood-Chi-
na in Brussel terug. Reeds op het
vliegveld verklaarde de heer Huys
mans, dat „het inderdaad juist is,
dat de Katholieke Kerk in de Chine
se Volksrepubliek de meest volledige
vrijheid geniet." Naar aanleiding van
de arrestatie van bisschop van Sjang
hai, mgr. Kiong, op 8 september
1955 voegde hij hier aan toe, dat
„Zijn arrestatie en die van een aan
tal priesters en katholieke leken vol
ledig rechtvaardig is geweest, omdat
die zijn oorsprong vond in de ontdek
king van een uitgebreid komplot te
gen de staatsveiligheid en van grote
voorraden wapens en munitie. De le
den van de Belgische parlementaire
delegatie hebben op hun gemak de
aanklacht kunnen bestuderen en hier
uit bleek, de schuld van de Kerk dui
delijk". Na felle protesten in België,
met name uit kringen van uitgewe
zen China-missionarissen, onze
Brusselse correspondent heeft daar
destijds uitvoerig over geschreven
verklaarde de heer Huysmans, dat hij
„in Peking en Sjanghai de meest be
voegde katholieke autoriteiten had
ontmoet, die een en ander hadden
bevestigd en verzocht hadden de Bel
gische katholieken door te geven, dat
er op het ogenblik in China geen gods
dienstvervolging meer heerst." Ver
volgens noemde de Belgische kamer
voorzitter twaalf namen van die
„meest bevoegde katholieke autori
teiten".
De „bevoegde autoriteiten"
Nu bericht het Fides-persagent-
schap uit Rome de resultaten van
een onderzoek in Rome en Formosa
naar de antecedenten van de genoem
de „bevoegde katholieke autoriteiten"
en hieruit blijkt wel bijzonder de zorg,
waarmee de communistische rege
ring de bezoekers van hun land rond
leidt. Uitgewezen missionarissen ken
den de genoemde Chinezen persoon
lijk en Fides heeft hierover het vol
gende rapport opgesteld.
Enkele van de door Huysmans ge
noemde „bevoegde katholieke autori
teiten" zijn afvallige katholieken, die
zich nu met grote felheid tegen de
Kerk keren. De heer Kou Mei-tsing,
een voormalig seminarist, sloot zich
in 1950 op eigen initiatief direct aan
by de autonome kerk, 't jaar erop lan
ceerde hij de eerste beschuldigingen
tegen zijn vroegere katholieke studen
ten-collega's aan de katholieke Sjang-
haise Aurora Universiteit, hij werkte
met de politie aan de samenstelling
van een kaartsysteem van katholie
ken uit zijn vroegere omgeving; or
ganiseerde huiszoekingen bij katholie
ken; had een actief aandeel in de
razzia's op katholieken in Sjanghai
op 15 juni 1953. De rector van de
Aurora Universiteit, de heer Hou
Wenyao, zwoer openlijk zijn geloof af,
toen hij zijn functie dreigde te ver
liezen; hij is een waardevolle infor
matiebron voor het kaartsysteem van
de politie; hij schrijft en spreekt her
haaldelijk met grote felheid tegen zijn
vroegere geloofsgenoten. Dr. Yang Ze
dah volgde vanaf de eerste dagen
de communisten met hun propagan
da voor de „autonome" kerk (los
van Rome). De katholieken van Sjang
hai beschouwen hem als het type van
de collaborateur; hij eiste de uitwij
zing van de Nuntius mgr. Riberi, en
is een van de voornaamste medewer
kers van het orgaan van de „aut-
nome" kerk. Uitgewezen missionaris
sen, die nu op Formosa werken, mer
ken op, dat niet deze figuren, maar
hun katholieke slachtoffers ,,de meest
bevoegde katholieke vertegenwoordi
gers" zijn.
Een andere groep van vijf met na
me genoemde „bevoegde katholie
ken" zijn katholieken, die onder de
communistische druk zijn bezweken.
Na een periode van verzet tegen de
rode regering, zijn ze omgezwaaid,
om zichzelf en hun familie te redden
om de kerk voor een totale vernieti
ging te bewaren. Over hen merkt
Fides op, dat degene, die nooit ver
keerd deden de eerste steen werpe,
maar dat de heer Huysmans niet
moet beweren, dat deze mensen de
„meest bevoegde katholieke autori
teiten" zijn.
Tenslotte heeft de Belgische Ka
mervoorzitter enkele priesters ge
noemd, die hem zijn informaties ver
schaften. P. Luc Zeng was tot zijn
gevangenneming in 1953 een van de
moedige leiders van het verzet tegen
de communisten. Murw gemaakt,
heeft hij kort voor zijn vrijlating een
van zijn gearresteerde ouders tever
geefs trachten over te halen de com
munisten te volgen. In juli 1956 kwam
hij vrij en sloot zich aan bij de
„autonome" kerk. De vroegere reli
gieuze overste, pater Louis Tsjang,
bleek reeds kort voor het losbarsten
van de grote vervolging tegen mgr.
Kiong in september 1955 in zijn vrees
voor de communisten besluiteloos.
Zijn uitspraken tegen zijn eigen con
fraters en zelfs tegen zijn eigen bis
schop noemen uitgewezen missiona
rissen het gevolg van de verschrik
kelijke en aanhoudende druk op hem
als overste uitgeoefend, waartegen hij
psychologisch niet bestand is geble
ken. Het geval van pater Tsjang be
wijst eens te meer de wreedheid van
een communistische vervolging, waar
van het wisselende karakter ons niet
mag verleiden te denken, dat vaak
in de beschrijving ervan wordt over
dreven.
Het optreden van de communisten
op vele terreinen en manieren te
gelijk, met ondergeschikte zaken zo
als b.v. een vergadering op een staats
boerderij tijdens de uren van de kerk
diensten, werkt op de lange duur ver
lammend op de katholieken. En er
zijn er inderdaad, die hieronder be
zwijken. Laten wij niet over hen oor
delen, maar in ieder geval hen niet
evenals de heer Huysmans beschou
wen als „de meest bevoegde katho
lieken". Dat zijn de duizenden, die
wel weten stand te houden, die ver
volging, gevangenis en dood als een
onontkoombaar alternatief accepte
ren. Hen heeft de heer Huysmans niet
ontmoet en gesproken; hij kreeg en
zocht de gelegenheid ertoe niet. Maar
bij mensen in zulke functies mogen
wij dan toch wel voldoende onder
scheidingsvermogen veronderstellen
om zulke verwarrende en onware uit
spraken te voorkomen.
.''■kX;
Goede wegen zijn levensaders van 's lands economie. Men moet het tempo en de behoefte van het huidige
echter niet alleen bijhouden, doch ook vooruitzien.
MAO TSE-TOENG
(Van onze Haagse redactie'
Eind april, begin mei zal in Maastricht
een nieuwe missietentoonstelling, de
Amatë 1957. haar rondreis door het land
beginnen. Promotor is pater .7. Smeets
M.S.C., die met zijn medewerkers deze
expositie weer verder op moderne leest
heeft geschoeid. De propaganda voor de
verschillende orden en congregaties af
zonderlijk is nu geheel vervallen. Per
stand zal in tegenstelling met vroeger
over een bepaald missiegebied worden
gesproken, waarbij leden van verschil
lende congregaties elkaar zullen afwisse
len Na Maastricht en Nijmegen komt de
tentoonstenlling van 11 tot 22 september
in de grote Houtrusthal in Den Haag. In
het geheel zal zij zeven a acht jaar in ons
land blijven.
BIJ de opzet ls men uitgegaan van de
moderne ontwikkeling op theologisch
terrein, waardoor men tot een beter be
grip van het wezen der Kerk is gekomen.
terwijl men tevens de grotere belangstel
ling bij het publiek voor andere volkeren,
hun karakter, zeden en gewoonten, heeft
aangegrepen om het meer interesse bij te
brengen voor de mogelijkheden en pro
blematiek van de missionering in snel
evoluerende gebieden.
Behalve het werk van de 100.000 missio
narissen en de 250.000 leerkrachten, die
grotendeels door missionarissen zijn op
geleid, zijn er 1200 leken, die aan het mis
siefront werken. Ook aan dit lekenwerk
zal bijzondere aandacht worden besteed.
Nuchterheid zal eveneens een voor
naam kenmerk worden, geen voorlichting
vanuit de romantische hoek. De grote
problemen van de moderne missionering
zullen aan de orde worden gesteld in
een zeventiental stands, die binnen een
geraamte van aluminiumbuizen zijn inge
richt. In een inleidende stand wordt een
overzicht gegeven van de Kerk van Chris
tus, zoals deze zich over geheel de we
reld heeft uitgebreid. De overige stands
zijn gewijd aan Afrika (3), India en Paki
stan. Zuid-Amerika (2). Indonesië (2),
Nieuw-Guinea en de Stille Zuidzee, de
zwijgende kerk van China, waar nog al
tijd 2000 inheemse priesters werkzaam
zijn. school en ziekenzorg en het aandeel
van broeders en zusters, de leek in de
missie, o.a. de opleiding in Ubbergen, het
werk van de Pauselijke Missiegenoot
schappen. de roeping tot missionaris en
het Nederlands aandeel in het wereld-
missiewerk- de hulporganisaties van het
thuisfront: de Memisa en de Miva en ten
slotte het apostolaat van de drukpers,
waaraan een verkoopstand van missielec-
tuur is gekoppeld.
Voor de uitvoering en inrichting van
de expositie is de hulp ingeroepen van
experts op het gebied van tentoonstel
lingstechniek, waarbij men o.a, gebruik
gemaakt heeft van waardevolle ideeën,
opgedaan op de twee jaar geleden in
Zwitserland gehouden missietentoonstel
ling-nieuwe stijl.
In iedere stand komt een missionaris
te staan, die na een bepaalde tijd weer
wordt afgelost door een, van een andere
congregatie. Ook het Kaski is betrokken
bij deze expositie. In de inleidende stand
is ook aandacht besteed aan het zendings
werk, zij het in algemene trekken. Het
is n.l. de bedoeling, dat ook anders den
kenden worden geconfronteerd met het
werk van de Nederlandse missionarissen,
die over de gehele wereld verspreid zijn.
Samen met' België en Ierland maken de
Nederlandse missionarissen 35uit van
het gehele missiepotenfieel, zodat men
inderdaad een beeld gaat krijgen van
missiearbeid in al die streken, waar onze
missionarissen en hun helpers werkzaam
zijn.
Voor Den Haag wordt de tentoonstel
ling gehouden in samenwerking met het
Comité Katholiek 's Gravenhage,
tuigen en verdere heffingen, die uit
het wegenverkeer voortvloeien. In
vele landen is de situatie zo, dat de
inkomsten niet slechts even groot zijn
als de uitgaven, maar dat zij deze
laatste nog aanzienlijk overtreffen.
.Door een kortzichtigheid is dan
aldus de Zwitserse expert, maar niet
als eenheid, maar als een veelheid
van afzonderlijke statenDit is niet
zo'n bezwaar, als hieruit tenminste
een vrije concurrentie ontstaat, welke
de activiteit van de landen stimu
leert.
De warmste voorstanders van een goed Europees wegennet zijn wel de vrachtautochauffeurs, die op internationale
routes rijden. En zij dromen dan niet alleen van lange, rechte en goed geplaveide snelverkeerwegen, maar ook van
goed geoutilleerde rustpunten, zoals dit Duitse hotelletje op enkele tientallen kilometers voorbij Keulen. Een monteur
die de wagen onder handen neemt, een kellner die voor warme koffie zorgt. Ook een dergelijke accommodatie behoort
bij de moderne wegenbouw.
in vele gevallen de wegenbouw tot
een fiscale bron geworden. Op het
wegenverkeer worden grote belas
tingen geheven en daarentegen
worden de wegenbouwkredieten
beperkt. Maar daarbij verliest men
de diepere samenhang uit het oog,
want een slecht gebouwd wegen
net betekent een doorlopend ver
lies aan vermogen. De slogan: bet
ter roads mean better living" bevat
een gewichtige waarheid, welke
geen land ongestraft kan overtre
den.
Europa zal het gigantische pro
bleem zelf ter hand moeten nemen,
Het belang van een goed Europees
wegennet werd ook nog door enkele
sprekende cijfers geïllustreerd, waar
uit bleek, dat ook in Europa de bete
kenis van het wegverkeer die van het
spoorwegverkeer heeft overtroffen
Volgens de UNO-statistiek zijn er in
19 Europese landen (met inbegrip van
Joegoslavië en Turkije, echter zonder
andere landen achter het ijzeren gor
dijn) wegen van ca. 2.200.000 km. Ver
gelijken wij hiermede het spoorwegnet
van deze 19 Europese landen, dan con
stateren wij 'n railslengte van 405.600
km. De verhouding is dus ongeveer
nen werden gewond. De venji
de
de
''.V.
5 1. Daaruit blijkt duidelij^N j;
wegennet veel sterker vertakt
het Europese spoorwegnet, z° i
halve een veel grotere ruin}
door de wegen wordt bed'6
door de spoorwegen. Ook
vergelijking tussen de beide Wi
middelen is interessant: in ^esf,
prestatievermogen van al
wegen 177 miljard reizigef' f;:
ters. In het zelfde jaar bedf j#
aantal automobielen in dez®.
14.3 miljoen, waarvan 10 mill i?
sonenauto's. Indien wij voor n
tatievermogen van de laatste
gelijking opstellen, aanneme"jj-
elk voertuig jaarlijks ëe. j'
10.000 kilometers aflegt, dan v J
bij een bezetting van één P®^
jaarlijkse prestatie aan reiz'®. ff
meters 100 miljard kilometeJ j!
een gemiddelde bezetting
sonen reeds 200 miljard k'
Daarbij is dan het transp®
autobussen en motorfiets®
buiten beschouwing gelaten-
Heeft men deze ontwikke'
de wegenbouw bijgehouden-
meeste landen, aldus dr.
ontbrak het tot enkele jaren
aan een eigenlijke opvattin»
terrein. J
Een van de weinige prijzey
dige uitzonderingen vormde j)ii
land en ten dele ook Italië ef
land. Overigens echter we1 i
getracht, het sinds eeuwen ee i\
wegennet op de een of andef j
waarbij men zich dikwijls iT 15'
helpen, aan te passen aan n e:
verkeer. Meestal werd bij t
passing geen goed doorda®
teem toegepast, maar betJ f
eigenlijk voornamelijk sleckJLif,
rati es. De belangrijkste van
laatste tientallen jaren
maatregelen betroffen stofVJ'1-1 t;
verbredingen, vergroting
ten, opruiming van de bela'y
hinderpalen etc. Daarbij w'5
zich nauwelijks van bewust
vroegere wegennet voor v°jc'1
werd gebouwd die in doorsne%
20 maal langzamer gingen
huidig verkeersmiddel van
type.
De gevolgen waren schi'11 j
In Europa zijn in 1954
35.000 personen bij het weQe^ f',
omgekomen en ruim 1.000.0" J'
yan
werd, voor zover bekend 71 1
troffen voor Europa, zoals jrf.
Amerika geschiedde, nl.
U.S.A. sinds de groei van jlj1
wezen meer slachtoffers bij 1 if,
verkeer zijn ontstaan, dan e J
zelfde periode Amerikanen a J
logsgebeurtenissen werden J,,
De aantallen zijn in ieder 9 (f-f
ons continent reeds schrikbGj:
alleen al om die reden is Wr
noodzakelijk".
Geld, dat in wegen wordt geïnves
teerd, is zelden weggegooid geld,
zeggen de experts, die met veront
rusting constateren dat het overheids
beleid op dit gebied zuiniger wordt
gevoerd dan zij verantwoord achten.
Goede wegen maken het het bedrijfs
leven mogelijk efficiënter te werken,
en er is geen land ter wereld, dat zich
de weelde van een slecht wegennet
kan veroorloven. En bovendien, een
veilig verkeer en een goed wegennet
gaan hand in hand. Een van de des
kundigen, die het belang van een
goed Europees wegennet warm ver
dedigde, was de Zwitser dr. Albert
Raaflaub, algemeen secretaris van de
Schweizerische Strassenverkehrs-
verbandes. Hij vroeg zich in zijn be
toog onder meer dit af: Wanneer wij
ons realiseren, dat de wetenschap
eigenlijk op al haar terreinen enormt
vorderingen heeft gemaakt, is het dan
niet verwonderlijk, dat, in de wegen
bouw met al zijn facetten, deze we
tenschappelijke vooruitgang nog zo
weinig is doorgedrongen? Hij kon er
maar één verklaring voor geven: ge
brek aan samenwerking. Een droevig
manco, dat tot dusverre oneindig veel
geld en bloed heeft gekost.
Ook op de financiering van de we
genbouw had de Zwitserse expert kri
tiek. Ondanks alle uitspraken, waar
in het tegendeel wordt beweerd is
het thans overal zo, aldus dr. Raaf
laub, dat voor de wegenbouw en het
onderhoud van de wegen niet alleen De Duitse autobahnen, breed, goed geplaveid en ruim. voorzien van duidelijke wegaanduidingen vormen 1 tfOj
heeld van goede snelwegen. Men kan er zijn auto rustig laten „doorhollen", zonder door het andere verkeer
gestoord". De Zwitsers hebben lange tijd bezwaar gemaakt tegen dit systeem. Men zog het als een vorm vu'"(
rtiini mrtmwf'y7 -■ fomhrtnm oom mi i m si~f mooov nmmimetino mnl i ti ok- o m om om norl n oh to in/to norhnm rlom H Li
grote sommen worden uitgegeven,
maar dat aan de andere kant de Staat
grote opbrengsten toevloeien aan be
lastingen en rechten op benzine, voer-
beeld van goede snelwegen. Men kan er zijn auto rustig laten „doorhollen", zonder door het andere verkeer^
bouwwaaraen o nskenbaar een m.in of meer ongunstige politieke nevengedachte was verbonden. Bij
naar joede voorbeelden van wegenbouw zag men veel liever naar andere landen. Zoals Nederland"
