Honderd jaar Vincentiuswerk in de diaspora
20-jarige keerde uit Polen terug
P?
m
Dwaze Anne door a. duncan
Een eeuwfeest in Dokkum
Katholieke Actie - avant la lettre
Na twaalf jaar
Ruime risicodekking voor hen, die
buiten ziekenfonds komen te staan
uk
Naasting van dagbladen
en boekhandels
Dronkenschap ontstaan
uit acute shock'
Onopzegbare polis tegen billijk tarief
Nieuwe richtlijnen voO*
misliturgie
VB
ZATERDAG 19 JANUARI 1957
PAGINA4
De Nederlandse resten
in Indonesië
GOED RESULTAAT NAT.
RECLASSERINGSCOLLECTE
NOORS SCHIP OPENGERETEN
DOOR „STAD AMSTERDAM"
45-URIGE WERKWEEK IN
OOST-DUITSLAND
Tfi,
soeks o! standing
K
In aartsbisdom Parijs
TWINTIG MILLE UIT
BRANDKAST GESTOLEN
e==
Bij menigeen valt vandaag een enve
loppe in de bus, die intrigeren zal door
een opvallende opdruk: een kaart van
Nederland met rondom het Friese stad
je Dokkum een zwarte plek; en daar
onder: „1857—1957", „Dokkum, een van
de grootste, bijna zeker de grootste pa
rochie in Nederland".
Deze laatste toevoeging wekt onmid
dellijk sympathie, vóór men nog weet,
wie de afzenders zijn en waar het hen
om te doen is. Men proeft eruit, hoe
dolgraag Dokkum als dé grootste paro-
cie naar voren zou zijn geschoven. Maar
nee, een rigoureuze waarheidsliefde
weerhield de afzenders van een bewe
ring, die niet met absolute zekerheid
vaststond. Deze brief, zo zal de lezer
terstond bij zichzelf vaststellen, moet
van uiterst respectabele lieden afkom
stig zijn.
En inderdaad, zij komt dan ook van
de St.-Vincentiusconferentie van Dok
kum! Deze richt zich, in verband met
haar honderdjarig bestaan, tot de uit
gezwermde katholieke Friezen, tot de
mede-Vincentianen overal in het land,
ja tot geheel katholiek Nederland om
haar bij het eeuwfeest financieel te ge
denken.
Honderd jaar Vincentius-werk en
hoe! dat is niet gering. Men moet
zeggen, dat men er in Dokkum vroeg
bij is geweest om het werk van Ozanam
verder uit te bouwen. Die enigszins
vertrouwd is met de sfeer van vroom
beid, welke van oudsher in de kleine
katholieke gemeenschap van dit stille
Friese stadje leefde, zal daar overigens
niet al te zeer verbaasd over staan.
Juist omdat men er vrij eenzaam zat,
in de Noordnederlandse diaspora, zoch
ten de katholieken elkaar én volgden zij
met intense aandacht wat er in de Kerk
ver buiten hun eigen bescheiden hoek
je, leefde.
Dokkum had tóch al een bijzondere
reden om buiten de eigen grenzen te
kijken, omdat nu juist daar „de grote
apostel der Friezen", St.-Bonifatius, in
754 het hoofd verloor bij een ontmoe
ting met de heidenkoning Radboud,
waardoor het stadje blijvend in de glans
van zijn Westeuropese roem zou delen.
En de handelsgeest van uit Westfalen
meest vóór de Franse Revolutie
geïmmigreerde katholieken droeg zeker
bij tot het aanpakken van kerkelijk-
sociale activiteiten, waardoor men, zo
als bleek, het voorbeeld desnoods in de
Franse hoofdstad ging zoeken. De na
men van de eerste generaties Dokkum-
se Vincentianen van vader op zoon
spreken in dit opzicht een duidelijke
taal. De huidige voorzitter, de heer Jo-
han Demes, stamt zelf uit een derge
lijke familie, die, als wij ons niet ver
gissen steeds de conferentie-voorzitter
heeft geleverd, van de oprichting af.
In de katholieke diaspora is de hulp
van de leken een realiteit geweest, lang
voordat de positie van de leek in de
Kerk tot een probleem werd gemaakt.
Wat wil men, als één parochie een ge
weldig territoir bestrijkt, met slechts
hier en daar verspreid een katholiek
gezin? Dat is voor de pastoor een uiterst
moeilijk te hanteren geheel. Op het ge
bied, dat de parochie van Dokkum be
strijkt, staan ruim honderdvijftig kerk
gebouwen van andere denominaties. Dit
geeft enig idee van de „ruimtelijke"
problemen.
Vandaar dat met name de St.-Vincen-
tius-conferentie van Dokkum in de loop
der jaren een veel ruimere taak op zich
heeft genomen, dan in het westen van
ons land gewoonlijk tot het werk der
Ozanamisten gerekend wordt. In feite
speelde zij de rol van Katholieke Actie
avant la lettre. En dat rechtvaardigt
ook, dat wij er hier bij dit eeuwfeest
ruimere aandacht aan besteden.
Dok-
De Vincentiusconferentie van
kum houdt de katholieke gemeenschap
bijeen, zij organiseert een autorijdienst
om de gelovigen, soms van tientallen ki
lometers ver, naar de kerk te kunnen
laten gaan. Zij ontvangt de afgelegen
wonende parochianen in haar eigen
Vincentius-huis, dat het centrum is van
vele Dokkumse katholieke activiteiten,
waar vergaderd wordt, waar de'kinde
ren overblijven. Zij ijvert voor de ka
tholieke pers en met een groot suc
ces. Kortom zij vormt „de diaconie" der
Kerk, die bij de zielzorg en voor de
onderlinge saamhorigheid van grote be
tekenis is geweest en nog altijd is.
De Kerk in het noordelijke bisdom
dat is reeds meermalen met klem van
redenen uiteengezet moet kunnen
rekenen op de steun van de andere de
len der Nederlandse kerkprovincie. Dat
is een levensbelang voor haar. En wij
twijfelen niet of de jubilerende Vincen-
tius-conferentie in de stad, waar een
der grootste grondleggers van het West
europese christendom zijn leven gaf; zal
bemerken, dat haar werk de daadwer
kelijke steun ondervindt van velen, die
buiten de diaspora levend, een besef
hebben van de moeilijkheden, die daar
door een kleine groep dagelijks moeten
worden overwonnen. Die velen zullen
graag hun „steen" of hun „dakpan" wil
len bijdragen voor de vernieuwing van
het Vincentiusgebouw, dat ook in de
toekomst een dynamisch centrum van
katholiek leven moet blijven. Dat b de
gave, welke de conferentie zich, met een
open oog voor de noden der verande
rende tijdsomstandigheden, op dit eeuw
feest zich heeft toegewenst en waarmee
zij een vruchtbare traditie trouw blijft.
(Van onze 'correspondent)
Na een gedwongen verblijf van ruim
twaalf jaar in Polen is te Herkenbosch
(L.) in het gezin van H. Brouwer-Scha-
fer de twintigjarige zoon Ferdinand door
bemiddeling van het Duitse Rode Kruis
teruggekeerd. Bij het einde van de oor
log verbleef het gezin Brouwer in de
naburige Duitse grensplaats Oberkrüch-
ten. De toen achtjarige Ferdinand kwam
met een transport in Pommeren terecht,
waar hij eerst onder Russische en later
Twee Britse mode-nieuwigheidjes: links een zwart-wit gestreept jasje met een
geel kraagje, dat getoond werd op een show in Londen. De bedoeling is, dat
er een wit bloesje onder gedragen wordt. Helaas werd. het ma.tenaalmet
vermeld. Rechts een „hoed", genaamd „Guinevere die geïnspireerd is op
een klassiek Engels hoofddeksel Vervaardigd van zeebUuwe en rose zijde
leent het zich uitstekend om steeds weer verschil in hoofdbedekking te maken
die zich kan aanpassen aan het toilet en de gelegenheid waarbij het wordt
gedragen
onder Poolse bezetting kwam. Hier heeft
hij een zeer moeilijk leven gehad. Reeds
op dertienjarige leeftijd moest hij onder
zeer ongunstige omstandigheden zware
arbeid verrichten. Hij is met een trans
port van 300 merendeels oudere perso
nen in het Duitse doorgangskamp Fried-
land gearriveerd en vandaar naar Ne
derland vervoerd. Uiteraard heerste in
het gezin Brouwer bij dit onverwachte
weerzien zeer grote vreugde.
De correspondent van het ANP in Dja
karta vernam in betrouwbare kringen
dat een delegatie van de Indonesische^ver-
eniging van dagbladdirecteuren vrijdag
tijdens een onderhoud met de minister
van voorlichting, Sudibjo, de eis heeft ge
steld, dat alle Nederlandse dagbladen
boekhandels en advertentiebureaus zullen
worden genationaliseerd. De vereniging
heeft beloofd een concreet plan voor de
uitvoering van haar eisen bij het minis
terie van voorlichting te zullen indienen
Er verschijnen thans nog vier Neder
landse dagbladen in Indonesië. Het aantal
Nederlandse boekhandels is beduidend
groter.
Uit Medan is gemeld, dat aldaar een mi
litaire censuur is ingesteld op nieuws, af
komstig van de beide Indonesische pers
bureaus. PIA en Antara, en op drie van
de oppositiebladen in Djakarta, namelijk
„Pedoman", „Indonesia Raya" en „Abadi".
De nationale reclasseringscollecte 1956
heeft een netto-bedrag van 374.466.56
opgebracht. Dat is 14.010,33 meer dan
in het voorafgaande jaar.
Lagere straf voor autobestuurders
Lichtere straffen dan hun door de recht
bank in eerste instantie waren opgelegd,
heeft de procureur-generaal bU het ge
rechtshof te Amsterdam gisteren geëist
tegen twee autobestuurders, die in de
nacht van 4 op 5 december 1955 betrok
ken waren bii een ernstig verkeersonge
luk od de Rijksweg nr 25 tussen de Bil'
en Utrecht,
Eerst ramde daar die nacht een 49-
jarige directeur uit Bilthoven een taxi en
later werd de chaos op de weg nog ver
groot. doordat een 26-jarige oozichter uit
Soesterberg. die onder invloed van ster
ke drank achter het stuur zat eveneens
tegen de reeds zwaar gehavende taxi op
reed.
In eerste aanleg ha 1 de rechtbank t.e
Utrecht de directeur uit Bilthoven. H P.
C. van K., die op de bewuste avond ook
diverse restaurants en bars bezocht had,
schuldig verklaard aan het besturen van
zijn auto onder invloed van sterke drank
en hem veroordeeld tot drie maanden en
zes maanden ontzegging van de rijbe
voegdheid.
Gisteren echter, verklaarde zijn huis
arts, dat de directeur na het ongeluk
aan een acute shock heeft geleden en
dat de verschijnselen van dronkenschap
waarschijnlijk aan die shock te wijten
waren Dit bracht d- procureur-gene
raal ertoe alleen het roekeloos rijden
bewezen te achten. Daarvoor eiste hij
een maand voorwaardelijk met een
proeftijd van twep jaar plus 200,-
boete subsidiair veertien dagen hech-
tnis, alsmede zes maanden ontzegging
van de rijbevoegdheid.
De 26-jarige opzichter J. J. in 't H.
uit Soesterberg erkende dronken te zijn
geweest. Hij kreeg van de procureur een
pluimpje, omdat hij sinds het ongeluk
nimmer meer alcoholhoudende dranken
heeft genuttigd. Wel vroeg de procureur
bevestiging van 't rechtbank-vonnis, doch
van de zeven maanden wilde hij er vier
voorwaardelijk met een proeftijd van drie
jaar opgelegd zien. Voorts vroeg hij drie
jaar ontzegging van de rijbevoegdheid.
Aanvaring op de "Weser
Het 7-980 ton metende Nederlandse
vrachtschip „Stad Amsterdam" is vrijdag
in de mond van d-e Weser in dichte mist
in aanvaring gekomen met bet Noorse
schip „Turcoing".
Het Noorse schip werd aan stuurboord
over een lengte van tien mter ooengere-
ten, doch het Nederlandse schip kreeg
slechts lichte schade aan de boeg.
De „Turcoing". die op weg was naar
Sidney, zal in Bremen gerepareerd wor
den. De „Stad Amsterdam" kon de reis
voortzetten.
De Oostduitse „Volkskamer" heeft
gisteren met algemene stemmen in
laatste lezing zijn goedkeuring gehecht
aan een voorstel van de (communisti
sche) socialistische eenheidspartij tot
invoering van de 45-urige werkweek in
Oost-Duitsland.
Het nieuwe stelsel zal van maart af
geleidelijk worden ingevoerd. De maat
regel heeft betrekking op 2.650.000 ar
beiders en employees.
In A rti et Amicitiae" te Amsterdam is een tentoonstelling geopend over de modernisering van het tekenonde
op de scholen gedurende de laatste 10 jaren. De twaalfjarige Claire maakte een jazzband met dansparen, die ze ui
schijnlijk op een film gezien heeft.
de
schappijen ook geboden worden aan
particulieren, die reeds bij de
schappijen verzekerd zijn en aan hen. j,
niet uit een ziekenfonds komende e
voor verzekering aanmelden. Voor d
laatsten zullen dan wel bepaalde v
waarden worden gesteld en z.g. s*eC.e'
risico's onder 'hen zullen met enige P
mievefihogimg rekening moeten houden-
De geboden verzekering wordt nog
trekkelijker. indien collectieve verz®
ringen worden afgesloten. In .vele
dergelijke gevallen zal de premie nog^
De Nederlandse Vereniging van Onge
vallen- en Ziekteverzekeraars heeft zich
zoals reeds in ons blad gemeld dezer
dagen met een adres tot de leden van de
Statcn-Generaal gewend naar aanleiding
van de indiening van het wetsontwerp tot
verhoging van de loongrenzen van een
aantal sociale verzekeringswetten w. o.
die van Ziektewet en Ziekenfondsenbesluit
De in genoemde vereniging verzamelde
verzekeraars betogen, dat deze loongrens
verhoging onnodig is.
Zij. wijzen er op, dat de stijging van het
aantal verzekerden het hun, ondanks de
omstandigheid, dat van tijd tot tijd niet
geringe aantallen verzekerden gedwon
gen werden over te gaan in de verplich
te ziekenfondsverzekering, heeft moge
lijk gemaakt, hun voorwaarden aanzien
lijk te verruimen.
De verzekeraars tezamen vertegen
woordigende ongeveer 90 pet va-n het to
tale in deze tak van verzekering behaalde
premie-inkomen hebben, met een loon
grens van f 6000 voor ogen, zich bereid
verklaard om diegenen, die door over
schrijding van de loongrens buiten het
ziekenfonds komen te staan, zonder
wachttijd en zonder enige selectie een
ruime dekking te verschaffen, die van
de zijde van de verzekeraar onopzeg
baar is.
Voorwaarde is aileen. dat kandidaten
zich binnen één maand melden na de da
tum. waarop geen aanspraak meer kan
worden gemaakt op de verstrakkingen
van het ziekenfonds, alsook,, ca-t deza
kandidaten gedurende één jaar, onmiddel-
(Advertentle)
MMoclc
Textielfabrieken Emile Lockefeer N.V. Hulst (Z)
lijk voorafgaande aan de uittreding uit een
ziekenfonds, verplicht verzekerd zijn ge
weest.
De premie voor dekking van de hieron
der nader omschreven risico's zal bedra
gen: voor ongehuwden ƒ113. voor een
echtpaar zonder kinderen 226. voor een
echtpaar met één kind 282,50. voor een
echtpaar met twee kinderen 339 en voor
een echtpaar met drie of meer kinderen
395,50 per jaar. Deze bedragen te verge
lijken met een totale ziekenfondspremie in
ai deze gevallen van ca 250 per jaar.
Verschafte dekking
De bij deze polis verzekerde risico's wor
den als volgt gespecificeerd:
1. Verpleging en behandeling in de laag
ste klasse van een ziekenhuis: a) verpleeg-
kosten gedurende 70 dagen ook ter zake
van psychische en neurologische aandoe
ningen; b) bijkomende kosten; c) klini
sche specialistenhulp tot maximaal drie
maal het ziekenfondstarief.
2. Sanatoriumverpleging (laagste klas
se) gedurende onbepaalde tijd.
3. Ziekenvervoer.
4. Poliklinische specialistenhulp tot een
maximum van ,150 per persoon per ka
lenderjaar, met dien verstande, dat het
eerste consult voor rekening van de ver
zekerde komt en van alle overige kosten
slechts 10 pet. voor rekening van de pa
tient komt.
5. Kosten van alle röntgenologie.
6. Vergoeding van kostbare geneesmid
delen. Bedragen deze voor een kuur meer
dan 100, dan worden al de-ze kosten ver
goed tot een maximum van 500.
Deze verstrekkingen (1 t.m. 6) omvatten
de minimale dekking, die elke maatschap
pij, die zich bij de overeenkomst aansluit.
zal moeten bieden.
7. Huisartsvisites, onbeperkt aantal met
een maximum van 3 per visite en met
een eigen risico van één visite per per
soon per kalenderkwartaal.
Medicijnen, behalve die. welke versterkt
worden tijdens de verpleging in een zie
kenhuis: per recept tot 1.50 100 pet; van
1,50 tot kostprijs 50 pet; maximum per
recept f 10.
Deze dekking omvat dus ook het risico
van huisarts- en apothekerskosten. Wil
de verzekerde deze risico's voor eigen re
kening nemen, dan wordt de premie ver
laagd tot resp. 77, 144, ƒ182.50 en 231
per jaar.
Hierbij valt op te merken, dat deze zeil-
de voorwaarden door de betrokken maat-
dekking vaak meer dan de ziekenfond-
bieden (onbeperkte verpleegduur in
ziekenhuis i.pl. v. 70 dagen en 100 Pct-
t de
pre'
natoriumverzekering i. pl. v. 75 P®
Bovendien komt het vaak voor. dat
werkgevers dan ook een deel van de
mie voor hun rekening nemen.
Kardinaal Feltin, aartsbisschop van
rijs heeft voor zijn aartsbisdom een s®
richtlijnen uitgegeven betreffende de
turgie van de H. Mis. Deze richtlij" 1(.
houden verregaande rekening met d® j
turgische vernieuwingen, welke ten
hebben de gelovigen zo nauw mogelijk
de viering deel te doen hebben. Zij
uitgewerkt door de kardinalen en aa je
bisschoppen van Frankrijk en hebben
goedkeuring ontvangen van de H. St t
Kardinaal Feltin legt er de nadruk op,
de voorschriften beogen nauwkeurig te
te geven hoe de liturgische geest het b
gehandhaafd kan worden binnen de g
zen van de plaatselijke mogelijkheden
het niveau der gelovigen. \i
„De liturgie", aldus de kardinaal. |V
echter geen oudheidkundige wetensc" j,
die zich uitsluitend tot het verleden ri
evenmin een soort science fiction. W»
in ieder zich kan uitleven verW
tingen over de liturgie der komendfe
wen of nog erger waarin men r
anderen zijn inzichten of persoonlijk
tiatieven zou willen opleggen."
Inbrekers hebben in Arnhem kans
zien uit de brandkast van de N.V.
nemingsbedrijf v/h M. Fokkens een e
bedrag van ongeveer twintigduizend t> )S
den te stelen. Dit aanzienlijke bedrag deS
in de brandkast aanwezig, doordat
vrijdags de lonen worden uitbetaald,
de daders ontbreekt nog elk spoor.
t,
13).
Maar als er nu een paniek uitbrak, dan zouden de
kleine beleggers geruïneerd zijn, doordat ze de raad,
door hem aan zijn vrienden gegeven, hadden opge-
volgd.
Op een of andere manier moest hij trachten, de be-
trouwbaarheid der maatschappij te steunen.
Die middag, belde hij zijn bankier op en gaf op
dracht, een groot gedeelte van zijn beleggingen bij
andere maatschappijen te verkopen. Hij had ten ant
woord gekregen, dat hoewel die stukken nog wel goed
en betrouwbaar waren, ze momenteel zo laag geno
teerd stonden, dat het dwaasheid zou zijn, ze nu te
verkopen.
Doch George bleef op zijn stuk staan. Hij had order
gegeven, zijn effecten te verkopen en te vervangen
door aandelen van de Inter-Oleum Maatschappij.^ Op
die wijze hoopte hij de markt op peil te houden, totdat
hij zekerheid gekregen had, dat er werkelijk geen olie
te vinden was. Hij hield nog steeds rekening met de
mogelijkheid, dat het slechts valse geruchten waren
geweest.
Ik kan die stumpers niet in de steek laten, dacht
hij bij zichzelf. Er zijn huisvaders en weduwen onder,
die al hun duitjes in die aandelen hebben gestoken,
enkel en alleen, omdat ik mijn mening ten gunste van
die maatschappij heb uitgesproken, 't Is meer dan
verschikkelijk!
De telefoon rinkelde. Hij nam de hoorn op en ver
bleekte.
Verkopen! zei hij heftig, en, zodra u verkocht
hebt, Inter-Oleum kopen.Doe nu maar wat ik zeg.
Als dat mijn ondergang is, dan ga ik ten onder, u niet!
Hij legde de hoorn neer. Hij had bericht gekregen,
dat in de laatste twee uur ruim twintig miljoen frank
van zijn vermogen uit degelijke en soliede onderne
mingen waren overgeheveld in een uiterst riskante
zaakde Inter-Oleum Maatschappij!
ANNE'S BESLUIT.
Verbitterd en teleurgesteld zat Anne op haar eigen
kamer. Ze was met George getrouwd, omdat ze hem
graag mocht en waardeerde, omdat ze hem meer ver
trouwde, dan wie anders ter wereld ook.
En nuwas dat vertrouwen verdwenen! George
had haar om de tuin geleid. Hij had haar vertrouwen
beschaamd, evenals Claire Pritère dat gedaan had.
Hij had achter haar rug om gewerkt, met de hoop,
dat ze een nederlaag zou lijden en genoodzaakt zou
worden, haar wraakplannen op te geven.
Tranen van woede vulden haar ogen bij de herinne
ring aan de woorden, die morgen nog door haar stief
moeder tegen haar gezegd toen Anne haar had verwe
ten dat ze op George's zak teerde; Wat heb jij op mij
neer te zien? Je doe immers precies hetzelfde? Je haalt
immers van hem, wat er maar te halen is?
En ze dacht over alle bezuinigingen, die ze getracht
had, sinds ze met Géorge in dat grote huis was ko
men wonen. Ze had haar uiterste best gedaan, bij al
le mogelijke gelegenheden zo spaarzaam mogelijk
met zijn geld om te springen omdat ze dit als haar
plicht beschouwde. Ze had slechts een heel kleine au
to van hem willen aannemen, omdat ze wist, hoeveel
plezier ze hem daarmee deed.
Opeens begonnen haar ogen te flikkeren van vast
beslotenheid.
Hij heeft me bedrogen! dacht ze. Waarom zou ik
zijn geld niet uitgeven? Waarom niet verkwistend zijn
en hem daardoor tonen hoe verkeerd hij gedaan heeft
door met mij te trouwen? Dat zou een goed lesje voor
hem zijn! Alles welbeschouwd, is hij schatrijk en ben
ik toch zijn vrouw!
Ze ging naar bed met dit vaste voornemen. Morgen
zou ze heel anders beginnen. Ze zou George s vrouw
blijven, wanneer het nodig was, als gastvrouw in zijn
huis op te treden, maar verder niets!
Ze sloot de deur van haar kamer. Een uur later, toen
ze nog steeds wakker lag, hoorde ze kloppen. Ze wist,
dat het George was, maar gaf geen antwoord. Even
later hoorde ze hem zachtjes weggaan.
In de volgende dagen was Anne zo goed als nooit
thuis te vinden. De kleine tweezitter stond ongebruikt
in de garage. Anne ging uit in de weelderige gesloten
wagen met een chauffeur achter het stuur.
Verscheidende mensen hadden hun kaartjes bij hen
achtergelaten, sedert George er met zijn vrouw was
komen wonen. Overal ging zij nu tegenbezoeken af
leggen. Ze maakte zich vele vrienden onder de rijke,
luchtharige villabewoners in de omstreken van Dam-
meville.
En het duurde niet lang, of ze werd om haar eigen
schoonheid en de rijkdom van haar echtgenoot overal
uitgenodigd. Ze ging naar de beste concerten, ze
speelde bridge en bezocht de schouwburg.
En ze nodigde haar nieuwe vrienden thuis uit en gaf
kostelijke diners,die zelfs in die kringen bewondering
wekten. Omdat zij het wilde, woonde George die fees
ten geregeld bij, maar hij voelde zich daar blijkbaar
nooit erg op zijn gemak.
Op zekere dag toen Anne weer een groot feest gaf,
liep hij stilletjes met zijn sigaar de koele tuin in. Hij
zat diep in zorgen. Het grootste deel van zijn fortuin
zat nu in Inter-Oleum aandelen en als die maatschap
pij failliet ging, zat hijzelf ook aan de grond.
Uit een priëel in zijn nabijheid hoorde hij stemmen
en onwillekeurig liep hij de andere kant op. Maar een
schelle vrouwenstem bereikte toch zijn scherp gehoor.
Wat een vreselijke man heeft ze toch! Arm kind!
Ze is zelf zo vrolijk en levenslustig. Maar ja, het is
natuurlijk weer een huwelijk om het geld! Ik kan het
Anne niet kwalijk nemen, dat is zo, maar....
Met pijnlijk kloppend hart haastte George zich daar
vandaan. Hij hield zo wanhopig yeel van Anne. Hij we ongekende vermaken.
vond het verschrikkelijk, dat ze met dergelijke men
sen omgang zocht.
Hij wist wel, dat ze zich gekrenkt gevoelde, maar
hij vond toch, dat ze hun misverstand hadden kunnen
uitpraten. Anne was verstandig en redelijk genoeg.
Ze moest aan zijn woorden toch meer waarde hech
ten, dan aan die van mevrouw Pritère. Maar het erg
ste was dat ze nooit echt van hem had gehouden. Als
ze van hem hield, zou het haar niet zo moeilijk geval
len zijn, hem het vermeende onrecht te vergeven. Nu
koesterde ze slechts verachting voor hem, als voor
een man, die haar verraden had.
Hij ging naar binnen en sloot zich in zijn eigen kamer
op. Op zijn bureau lag een stapel rekeningen van door
Anne gedane uitgaven. Hij nam er één op en floot tus
sen de tanden. Die kwam van een Parijsche modis.e
en bedroeg een dertig duizend franks.
Het wordt krankzinnig, mompelde hij in zichzelf.
In de afgelopen maand heeft ze een kapitaal opge-
maakt
Die avond, toen de gasten waren vertrokken,zocht
hij Anne op. Ze zat op haar kamer haar haren te oor-
stelen. Ze had haar vermoeid kamermeisje al naar.
bed gestuurd.
Anneikzou je graag even spreken, zei
hij, zich niet op zijn gemak voelend.
Anne gaf antwoord, zonder zich naar hem om te
wenden.
Ik veronderstel, dat je me vertellen komt, hoe
zeer je mijn tegenwoordige levenswijze afkeurt.
Neen, liefste, antwoordde hij haar rustig, ik kan
wel niet beweren, dat ik bijzondere bewondering voor
je vrienden koester, maar als ze je afleiding en ple
zier bezorgen, heb ik er vrede mee. Ik.ik wilde
je alleen vragen, of je me nu nog niet vergeten hebt.
Ik voel me als een vreemde in mijn eigen huis, omdat
jij zo'n hekel aan me schijnt te hebben....
Ze keek om en verklaarde met een ijzige koele blik:
Ik vind, dat we niet meer over die vraag moeten be
ginnen. Je hebt me wetens en willens bedrogen. Ja
kunt nu toch niet meer van me verwachten, dat ik iets
voor je zou gevoelen
Maar Anne, ik heb het toch bij mijn beste weten
voor jouw welzijn gedaan. Geloof je me dan niet? Ik.
Ze begon haar haren weer te schuieren.
Toe, George, ik ben doodmoe! Ik wil er veel lie
ver vanavond niet meer over praten.
Zonder een woord te zeggen, verwijderde hij zich.
Ze keek hem in haar kaptafelspiegel na, tot hij de
deur uit was.
Hij liep met gebogen schouders, als torste hij een
zware last. Heel zijn houding drukte diepe verslagen
heid uit.
Een plotseling medelijden welde in haar hart op.
Maar meedogenloos verzette ze zich tegen dat milde
re gevoel. Hij verdiende afgestraft te worden! Waar
om droeg hij het niet als een man? Hij was immers
rijk genoeg? Hij kon haar verkwisting wel dragen!
Toen ze echter in bed lag, duurde het heel lang,
voordat ze insliep. Ze voelde een vage ontevreden
heid. Ze dacht met afkeer aan haar nieuwe kennissen.
Ze waren zo gekunsteld en zochten steeds naar nieu-
Morgen weer hetzelfde liedje, zuchtte ze, s moi-
gens paardrijden, 's middags bridgen en dan de hele
avond dansen! Kon ik maar eens een dag helemaal
voor mezelf hebben. Maar dat gaat niet. George
mocht eens denken, dat ik toegeef!
„IK ZAL JE BIJSTAAN"
George Callon zat op zijn kantoor. Hij had juist de
telefoon neergelegd en het was aan zijn gezicht te zien
dat hij lang geen prettige tijding had vernomen.
De Inter-Oleum aandelen waren ongeveer tot nul
gedaald. Al het geld, door hem er in gestoken, om de
koers op peil te houden, was weggesmeten. De aan
delen, die hij in zijn bezit had, waren niet veel meer
waard dan scheurpapier. Hij was geruïneerd! Zijn
huis zou verkocht moeten worden. Al de mooie meu
bels moesten worden weggedaan.
Hij huiverde bij de gedachte, dat hij dit ellendige
nieuws aan Anne zou moeten gaan meedelen. Wat zou
ze zich beschaamd gevoelen tegenover al haar nieu
we vrienden! Met angst vroeg hij zich af, of ze het
hem kwalijk zou nemen, dat hij al zijn geld er aan ge
waagd had, om de kleine aandeelhouders zo mogelijk
te redden.
Anne was juist thuisgekomen van een rit op een
Anne trok haar wenkbrauwen op en begreep ndie
wat de bezoekster van haar wilde. Waarvoor zovi
oude dame George persoonlijk willen komen bed
ken?
Ik zal tegen mijn man zeggen, dat u er gev- p
bent, zei ze. Ik veronderstel, dat hij wel begriJP
zal, waarover het ging. t>
Ja, lieve mevrouw, dat zal hij zeker. Wee'
wel, hoe 'n goede man u hebt, mevrouw Callon
een dwaze vraag van een oude vrouw, nietwaar.
Weet u immers vanzelf?
Opeens voelde Anne zich ongeduldig worden.
had die oude vrouw voor reden, om George z®1 r>
genover haar in de hoogte te steken? Ze wist nat"
lijk niets van zijn bedrog en verraad af. 0$
En wat heeft mijn man dan wel gedaan, j
zo veel, dankbaarheid van u te verdienen, mevr ,s,
Neuville vroeg ze met ietwat afwijzende kal^s'
De oude dame omklemde haar handtasje wat
ter en haar ogen begonnen te schitteren.
Ik heb iets gedaan, mevrouw Callon, wa'^'p
nooit had moeten doen, fluisterde zij Ik.ik „je'
geld willen verdienen, meer dan ik reeds bezat.
het was een hele toer voor me, na de doodle
u,
imuiosw"""' -- mijn man de touwtjes aan elkaar te knopen.
nieuw paard, kort geleden door haar gekocht. Ze ging weken geleden hoorde ik heel toevallig dat de u'
naar boven, om een middagjapon aan te trekken, om- delen van een maatschanoii. die olieboringen vern^
dat ze bridge zou gaan spelen bij een familie, die aan
de andere zijde der stad woonde.
Met een zucht ging ze voor haar kapspiegel zitten
en keek naar de vermoeide trekken op haar gelaat,
die zelfs door zorgvuldig opmaken niet te verdoezelen
waren.
Kon ik er maar tussen uit en ergens rust vinden,
dacht ze. Ik kan die mensen, waarmee ik nu omga,
niet uitstaan. Ze zijn zo onoprecht en zo leeg en opper-
v' kkig!
Jean kwam kloppen.
Wat is er? vroeg Anne.
Er is iemand beneden, die mijnheer Callon
wenst te spreken, mevrouw, zei de huisknecht. Ik
heb geprobeerd, haar weg te sturen, maar ze wilde,
als mijnheer dan niet thuis was, met alle geweld u
spreken.
Maar wie is het dan? vroeg Anne ongeduldig kij
kend. Ik heb heel veel haast, Jean.
delen van een maatschappij, die olieboringen
ten, heel veel zouden stijgen. Tegen de raad
j,e>
mijn vrienden in nam ik mijn geld op en stalt, efl
in die aandelen. Het ging een poosje heel g°e uj®
het had er veel van weg, dat ik mijn kapit®
verdubbelen zou. Ik weet van dergelijke dingen
tuurlijk zo goed als niets af, maar ik stelde
trouwen in het woord van mijnheer Callon. .$A
Uehu bedoelt, dat mijn man u Ae
gegeven heeft, die aandelen te kopen vroeg
dat helemaal n'®
verbluft.
O, nee, lieve mevrouwtje, dat neiemaai
Maar de heer, die ze me het eerst aanbood eI? leK®f'
ried ze te kopen, zei, dat uit goede bron gef jn'
was, dat mijnheer Callon in die maatschappij z®
teresseerd was. En dat was me genoeg, 0
te vertrouwen. i".
Eneh, wat is er dan verder geben
Toen gingen de koersen zakken. Ik werd x
tol
1UCU 5UI5CH VAfc "VC1UV.Ü J
nauwd, maar de man, die ze me verkocht h®
1 Tl 7« rf rfny-l /J a f II clU AV Q j Iïlddt Qc llldllj Ulc ZiC IliC
Ze is erg oud, mevrouw. Ik^zo zeggen, dat _k yertrQUwen moest houden. Ik hield
ze ongeveer niets meer waard waren. En to
_n1«ras.
ze wel een dame is, maar haar kleren,
zijn nu juist niet nieuw meer, mevrouw.
Anne nam een besluit. Ze zou die oude dame, wie
ze dan ook was, ontvangen. Haar vervreemding van
George ontsloeg haar nog niet van haar huisvrouwe-
lijke plichten. Als hij niet thuis was, moest zij zijn
plaats innemen.
Zeg maar, dat ik over een paar minuten kom,
Jean, zei ze. En laat die dame maar even in de tuin
kamer.
Ze haastte zich met kleden en was na tien minu
ten in de gezellige kamer gelijkvloers. Het vrouw
tje, dat bij Anne's binnentreden van haar stoel op
toen pas
besefte ik, dat ik alles kwijt waf'v00^
oude vrouw zonder geld, nergens geschikt meer je
Wat vreselijk, mompelde Anne, terwijl
magere, bijna doorschijnende hand in de hare ^jji
Wat verschrikkelijk toch van George 1 Door^jji
voorlichting was die oude vrouw al haar ®elT;inneïl'
geraakt! Mar tegelijkertijd schoot haar te D'
dat die oude vrouw George haar dank kwam be
Hoe was dat er mee te rijmen?
Ik was radeloos, vervolgde mevrouw Ne® f'
Ik vertelde het degene, die me het eerst die ju'
verkocht had en ik vermoe°'».
ui Oleum aandelen verkocht had en ik verm"cw-»ai>'
stond, was in een oude verschoten mantel en hoed ge mijnheer Callon heeft oververteld, j,®'
kleed. In haar mager, bleek gelaat glinsterden een morgen tenminste kreeg ik een cheque voo ^j?
paar ogen zo blauw als Anne ze nog nimmer ëez yolle bedrag van myn verloren kapitaaltje. Dlebrje>
had. Ze glimlachte blijde, toen Anne naai haar 0 ^oor Qeorge Callon ondertekend en er was eet}
kwam.
Ik ben mevrouw Callon, zei Anne, Mijn man is
niet thuis, maar kan ik u wellicht van dienst zijn?
Ik ben mevrouw Neuville, zei de oude dame
vriendelijk. Ik kwam mijnheer Callon bedanken voor
de goedheid, mij bewezen. En omdat hij niet thuis was,
heb ik uw bediende maar naar u gevraagd, mevrouw,
II UCUt Ag
met het dringend verzoek, er niemand iei
te zeggen. Ik vertel het dan ook alleen rnaa-®
u, mevrouwtje, omdat ik ervan overtuigd ben»
u' het toch wel van uw man zult horen.
(Wordt vervolg
d»'
