Bvallop:
Amerikaan zag Nederland eten
Heléne
van Frankrijk,
Politieke vulkanen
itx Indonesië
burgeres van Noord-Rhodesië
to
^-ornmunisten loeren op moment
van te kunnen toeslaan
de rechterhand van Zijn Majesteit
Zaterdagse
mijmer ingen
■J'1
B
Javanen en
Sumatranen
Maar de borrel smaakte niet
V
Zoo*'
rot?'
ZATERDAG 26 JANUARI 1957
PAGINA 3
(je°lnt Met Sumatra de verbrokkeling van
e Republiek Indonesië? Zijn nu reeds de
eiste voortekenen te bespeuren van het-
^oor pessimisten reeds direct werd
0rspeld, n.l., dat Java niet lang in staat
blijken, orde op eigen zaken te stellen
te gelijker tijd zijn gezag over de rest van
arcbipel te handhaven? Deze pessimisten-
aSeerden hun voorspelling op hun kennis
ai1 de plaatselijke toestanden en verhoudin
gen en beriepen zich voorts op de geschiede-
Welke zich nogal eens herhaalt, naar ze
leert. Wij voor ons hopen, dat ze on-
Sal krij"en en Djakarta werkelijk in staat
^a blijken, een bindend element te vormen
°r de gordel van smaragd, waarmede ons
l^nd ii
en ons volk nog steeds zulke nauwe
relaties hebben, die gevoed worden door
herinneringen aan zoveel, dat we samen met
de volken van de archipel hebben meege
maakt. Maar het trof ons dezer dagen toch
bijzonder, toen we het grote Amerikaanse
dagblad „The New York Times", een, aan
bet steeds voortschrijdende communisme en
zijn woelingen een artikel zagen wijden,
waarin zonder meer werd aangenomen, dat
de communistische agressie en penetratie, al
of niet vreedzaam, straks wellicht ook Indo
nesië zullen bereiken. Dat communisten eer
lang in de regering van Djakarta opgenomen
zullen worden, of reeds zijn. stemt in dit
verband tot nadenken. Het lijkt wel, alsof
hiermede het paard van Troje wordt bin
nengehaald.
s.r
iNtra
X
NÜSi
Observator
ËSi»
Een koningin en achttien vorsten van koninklijke
bloede in een landelijke kapel
Het huwelijk van prinses Helène van Frankrijk, de oudste dochter
van de graaf van Parijs, Frankrijks troonpretendent, is te Louve-
ciennes burgerlijk voltrokken door de burgemeester, de mairevan
dit stadje. Tot de gemeente Louveciennes behoort Dreux, waar de
villa ligt, temidden van een uitgestrekt park, waar het grote gezin
van de 51-jarige Henri van Orleans woontde man, die er niet aan
denkt, een revolutie te ontketenen, teneinde iveer op de troon te
komen, Men heeft hem daarom, enkele jaren geleden, toegestaan,
uit zijn ballingschap naar Frankrijk te komen.
Het bruidstoilet
Hij liet de ringen vallen
Welwillendheid vóór recht
Gebedsoase in Afrika
Zwarte vrouwen
van actie
Katholiek licht in
esperanto
Matigheid en buitenlucht
En morgen
Harry Prikker,
II
net"
60
de<
10'
td^
,Oei
i'i
SUMATRA WENST GEEN
JAVAANS KEURSLIJF
g regering van Djakarta heeft
air>Dprnatra met grote moeilijkheden te
Schijnt is bekend genoeg. Naar het
zbn het niet alleen nationalisti-
_,n seParatistische strevingen, waar-
Af6 moeibjkheden veroorzaakt wor-
°DfdnfJe?ien Van de neiëin§ van vele
flie beieren in de Aziatische landen,
''Uti -?ar de gebeurtenissen elders leren,
°P den duur voor eigen doel
en n gaan gebruiken en vlug geneigd
'itigjjr naar te streven een rol in de po-
'«H eh in de economische sfeer te spe-
t>estaa 's daar het feit van het
Var,e a van factoren, waardoor ze als het
^6et h ricbting gedreven worden. Men
"tatra militaire machthebbers op Su-
de Roeten hun troepen betalen met
n, op de smokkelarij van rubber
Iï d--
"ii
^artarPï-l komt, dat de regering van Dja-
die zozeer op het nationalistische
P'tiorf6/^ hamert, op deze wijze ook de
üite ahstische gevoelens van de volken
'stis J1 Java wakker roept. Deze gevoe-
bare "ben meestal een duidelijk naspeur
bar ,achtergrond. Wat Sumatra betreft,
°st ?er* zelfs het tijdperk, waarin onze
?che 'indische Compagnie de Oost, Indi-
v onder haar gezag bracht
'ke mate een bittere strijd tegen
dse machthebbers en veroveraars
att C°htreien met krijgsgewoel en bittere
be Vervuld hebben.
5*6 pP03' Indische Compagnie maakte
aVa» de aah de macht van het grote
j-tirPse rijk van Mataram, dat op zijn
jveer een voortzetting was van an-
H Dlken uit vorige perioden, die onder
A aihe en energieke vorsten er in
j gf n' niet aIleen grote gedeelten van
chipej onder hun scepter te bren-
1 ïh®?.aar hun gezag zelfs tot Malakka
1 Alpj 'a uitstrekten.
spS nS hebben grote delen van Sumatra
ti ati nder Javaanse heerschappij ge-
.1 jj„ e waren aan Java schatplichtig
aanse ambtenaren regeerden er in
vV?n ^un vorst met ijzeren hand.
vat v aÜ daarom niet te verwonderen,
begin af aan kenners van de
o.a.jder dan de beroemde veroveraar Alexan
der de Grote, wiens veldtochten naar India
hem zelfs tot Sumatra zouden hebben ge
voerd. In 1641 regeerde nog over Atjeh
sultan Iskandar Thani.
De geschiedenis van Sumatra, waar
eens machtige rijken heersten als Atjèh
dat het meermalen met het Javaanse
rijk lelijk aan de stok heeft gehad, is
boeiend en interessant. Des te meer reden
om te veronderstellen, dat er nog veel
van onder het volk voortleeft en niet zal
nalaten, invloed uit te oefenen op de gees
tesgesteldheid van de Sumatranen, die een
Javaanse overheersing vrezen, een over
heersing welke eventueel met uitbuiting
gepaard zou kunnen gaan.
Men behoeft inmiddels nog niet te con
cluderen, dat de gebeurtenissen op Su
matra tot een definitieve afscheiding zul
len leiden. Ten slotte, de idee van een
grote federatieve Repoeblik Indonesia of
zowaar een Verenigde Staten van Indone
sia heeft heel wat aantrekkingskracht op
de leidende persoonlijkheden. Intussen
trekken de moeilijkheden, welke Djakar
ta op Java ondervindt, ook in het buiten
land sterk de aandacht.
De „New York Times" maakte zich
ongetwijfeld tot tolk van een stille
vrees, die met name te Washington ge
koesterd wordt. De Verenigde Staten heb
ben o.a. grote oliebelangen in Indonesië
en met name op Sumatra. Ze volgen der
halve hetgeen er plaats vindt met grote
belangstelling. Echter, ook elders bestaat
belangstelling en aldus troffen we in een
Zwitsers weekblad een artikel, waarin ge
speurd werd naar de diepere oorzaken van
het conflict, in verband waarmede Dja
karta nog zopas twee missies naar Su
matra heeft gezonden. Een vorige was te
ruggestuurd, omdat de plaatselijke auto-
cie gen rekening hebben gehouden
mogelijkheid, dat de volken op
en met name de Ba-taks en de
9va=-gltabauwers. zich spoedig tegen een
liiLesiaSS suPremajJe in de Repoeblik,In
V dia Zouden verzetten. Ontegenzegge-
i, Prlzpn J 4" A AM T r, T.o
o «e erkend te worden, dat Java,
Of t ta?11^ zb het Nederlandse bestuur,
<r dit u van bekwame mensen beschikt.
IjTVi-lTSardering bij de Sumatranen on-
Hiv hipt Valt moeilijk te beoordelen, maar
o./UgjjJ erg waarschijnlijk. De Javaanse
do sUm gezagv°erders. waaronder zich
d.°r rfp granen bevinden, zijn gedeelte-
ra'1 daa JaPpanners geschoold. Ze had-
tjvdf een goede leerschool ,In hoever-
?S pe matranen dit waarderen, is even-
ba alken open vraag.
listers aIs de Bataks en de Menangka-
oA opzipbun beschaving, die in me-
bj,,er te j niet voor de Javaanse behoeft
Wcrisch n- bobben een grote en lange
traditie. Sumatraanse sultans
6nl&0id -1 met de voornaam Iskandar
Va1?r?)0t als ze gingen op de afstam-
bun ggjiacht van niemand min-
riteiten haar volmachten niet voldoende
oordeelden.
Soekarno heeft dezer dagen toegegeven,
dat er geen andere mogelijkheid bestaat
voor Indonesië dan het systeem van
plaatselijke autonomie voor de verschil
lende gebieden. De kracht van Indonesië
zo verklaarde hij, moet, worden gegrond
vest op een welvarend en gezond bestaan
op alle eilanden. Men zou zo zeggen, dat
hij hiermede Sumatra als het ware bij
voorbaat los laat. Doch Sumatra is voor
zijn voedselvoorziening in belangrijke ma
te afhankelijk van het rijst producerende
Java. Hiermede heeft dit een grote troef
in handen. Militaire deskundigen menen,
dat een afscheiding van Sumatra prak
tisch onmogelijk is, omdat er dan spoedig
honger zou worden geleden. De Suma
traanse regimenten moeten bun ravitail
lering van Java uit ontvangen en daar
door zijn de commandanten er van. zo
lang de voedselvoorziening nietgeregeld
is van Djakarta afhankelijk.
We zullen ons hier niet verdiepen in de
waarde, welke men moet hechten aan de
soms tegenstrijdige berichten over de si
tuatie op Sumatra, waar nu eens een
commandant zich lijnrecht, tegenover Dja
karta lijkt te stellen, om dan spoedig
weer het gezag van de centrale regering
te erkennen. Men diene er rekening mede
te houden, dat deze militaire ocmmandan-
ten zich tamelijk onafhankelijk voelen en
niet de gezagsverhouding kennen, zoals
deze b.v. in ons land tussen regering en
leger bestaat. Het komt er vrijwel op neer,
dat de kopstukken er een eigen legertje
op na houden. De manschappen daarvan
voelen zich nauw met hun commandan
verbonden. Het. komt voor. dat tegelijk
met de commandant ook zijn troepen wor
den verplaatst. Wat de manschappen be
treft, voor hen is Djakarta vaak niet
meer dan een woord.
Belangrijker dan de uitwendige ver-
Sumatra is groter dan Java. na
Borneo het grootste van de Indi
sche Archipel. Het is dertien maal
zo groot Nederland,, telt even
wel slee. 'n bevolking van twaalf
miljoen. Er hebben bloeiende rij
ken bestaan in het verleden. Pa-
lembang was eens de hoofdstad van
zulk een Sumatraans rijk. Djambi
staat eveneens voor een land met
eert groot historisch verleden. De
Menangkabauwers grondvestten er
eens een bloeiend Mohammedaans
rijk. Sumatra heeft echter eeuwen
lang geen eenheid meer gevormd.
Zal deze eenheid in een aparte re
publiek Sumatra bereikt worden?
De tijd zal het leren..
Natuurlijk mag men op de dag van
de Heer zich wat ontspannen. Maar
men vergete niet, dat de zondag de dag
van de Heer blijft. Terwijl het daar
naast van alles behalve christelijke stijl
getuigt om de zaken om te keren d.w.z.
met een uurtje, op een koopje de „dienst
des Heren" af te doen. Ook wij katho
lieken zijn veel te gemakkelijk gewor
den. Het verraadt zo'n ontstellend ge
brek aan besef, waarom het eigenlijk
gaat. God wordt gediend op de basis
van het minimum-tarief. De Kerk doet
morgen opnieuw pogingen om onze ver
plichtingen in te scherpen.
„De Heer regeert. Dat de aarde jui-
''Wise
lone. Het is een meisje
Menangkabauers.
volk
che. Vrezen zullen de heidenen Zijn
naam. De rechterhand des Heren heeft
kracht geoefend."
Doch wat zegt dit alles aan mensen
zonder inzicht in de weg van hun leven
naar de eeuwigheid, in hun belustheid
op wat van de aarde is.
Certa moriendi conditio, staat er in
de prefatie van het officie voor de over
ledenen. De wet van de dood is zeker.
Zij maakt de mens bedroefd. Ander
zijds zijn er de hoop op een zalige ver
rijzenis en de belofte van de toekom
stige ontsterfelijkheid tot troost.
Maar het is waar, men mag de mens
niet te veel schrik aanjagen en dus zou
zwijgen over dood en hiernamaals ei
genlijk geboden zijn. Daarom gaat het
ook zo best in een wereld, waar de zorg
voor het lichaam alleen hoogtij mag
vieren!
Katholieken van de daad, met kijk
op de horizon der eeuwigheid en met
ervaring van levensstrijd zullen de
Kerk begrijpen, wanneer Zij morgen
smeekt: „Almachtige, eeuwige God, zie
genadig neer op onze zwakheid, strek
de rechterhand van Uwe Majesteit uit
om ons te beschermen."
St.-Paulus staat daarna weer klaar
om de weg aan te geven.
„Broeders, houdt u zelf niet zo gauw
voor wijzen. Betracht het goede, niet
alleen voor God maar ook voor de men
sen." Eerste vorm van de noodzakelijke
naastenliefde. En dan: „houdt, voor zo
ver het aan u ligt, vrede met alle men
sen. Spijzigt uw hongerige vijand, laaft
de dorstige, al is hij u kwalijk gezind.
Laat u niet overwinnen door het kwade,
maar overwin het kwade door het goe
de."
Niet zo eenvoudig allemaal, hè? Een
taak ook, die in volledig begrip voor de
eisen, door God gesteld, slechts met
Zijn hulp kan worden volbracht.
Die hulp moet worden afgesmeekt,
om onze probeersels in de goede rich
ting steun te geven. Maar wanneer men
voor dat kracht vragen slechts een uur
tje „zondagsdienst" en dan zo moge
lijk met tegenzin over heeft!
Wij moeten met heel onze ziel bij dat
H. Offer van de zondag tegenwoordig
zijn. Dan pas krijgen de woorden vau
het officie zin en betekenis, wanneer
wordt gevraagd, dat de offergave de
zonden uitwissen zal en tot het opdra
gen van dit offer lichamen en zielen
zullen geheiligd worden. De hemel is
geen artikel voor een uitverkoop. Er
moet voor een gelukzalige eeuwigheid
gewerkt worden. En niet zo zuinig!!
Met het zogenaamde: Ik doe geen
kwaad is men er niet. Positieve ar
beid.
schijnselen van een ontwikkelingsproces is
de achtergrond, waartegen het plaats
vindt. In zekere zin is het conflict op
Sumatra een gevolg van de sterke tegen
stellingen, welke er bestaan tussen de tal
rijke volken, waardoor Indonesië bewoond
wordt. De Javanen verschillen lichamelijk
zowel als geestelijk zeer van de Sumatra
nen. Ze zijn slanker gracieuzer en bezit
ten een zekere verfijning. Daartegenover
zijn de Sumatranen stevige kerels, tame
lijk grof van bouw, minder geciviliseerd,
in dien zin. dat ze dichter bij de natuur
staan, hetgeen niet te verwonderen valt in
een land met woeste gebergten en einde
loze oerwouden. In Atjèh is ons indertijd
wel gebleken .hoezeer de Sumatranen een
ander slag mensen zijn dan de Javanen.
Er was een Van Heutz nodig, om hun
verbitterde verzet, te breken.
Het Christendom en de Isiam hebben
op Sumatra een veel steviger voedings
bodem gevonden dan op Java. waar het
Hindoeisme nog steeds oen grote invloed
uitoefent, al lijkt het in Indonesië tot uit
hoeken als Bali teruggedrongen. Ook hier
door verschilt de Javaan van de Suma-
traan. Deze is van nature meer op het
Westen georiënteerd, terwijl de Javaan
door zijn Hindoe-inslag typisch Oos
ters is.
Het volk der Bataks is christelijk. De
Protestantse zending heeft het als het wa
re in het Westerse denken opgenomen.
Naar een kenner van Sumatra onlangs op
merkte, is de Sumatraan. als gevolg van
Christelijke en Mohammedaanse invloe
den en welke laatste weder door Christe
lijke opvattingen zijn beinvloed een
mens die helder denkt geen compromis
sen duldt en geneigd is tot duidelijke en
snelle beslissingen. De Javaan heeft iets
Oosters-mystieks. Hij kent geen duidelijk
omschreven grenzen in zijn levensbe
schouwing, helt over tot een beschou
wende levens- en denkwijze en vervalt
vaak door zijn instelling tot een zekere
besluiteloosheid, tot een Oosters fata
lisme.
Naar voor de hand ligt, contrasteren
deze verschillende geesteshoudingen ster
ker. naar mate de tegenstellingen op di
verse terreinen groter zijn. De verschil
len in ethisch en cultureel opzicht vallen
direct aan te wijzen, maar heel duidelijk
werdt de situatie, a]s men overweegt, dat
Sunjatra. driemaal zo groot is als Java,
1 A:
- Y.<
slechts 12 miljoen inwoners telt. waarte
genover Java er vijftig miljoen kan stel
len.... In politiek opzicht liggen hier
talrijke voetangels en klemmen. De
vijftig miljoen kunnen bij de fede
rale verkiezingen een aantal stem
men opleveren, waarbij dat der
twaalf in het niet verzinkt. Aldus drei
gen voor Sumatra het spook van een poli
tieke overheersing door Java en dat van
een economische, vanwege de voedsel
positie op het overigens aan mineralen
rijke Sumatra.
We behoeven hier niet nader in te gaan
op de betekenis van figuren als kolonel
Simbolon, luitenant kolonel Achmed Hosen
of Hoessein en luitenant kolonel Gintin
e.a. Tenslotte zullen tal van factoren de
loop der gebeurtenissen Op Sumatra be
slissen. Bij de beoordeling van bepaalde
berichten diene men er rekening mede te
houden, dat een Hatta en een Soetan Sja-
rir Sumatraanse Menangkabauwers zijn.
Simbolon is een Batakker, Nasution en
Loebis zijn het ereneens. Tal van Menang
kabauwers en Batakkers bezetten belang
rijke posten in de Repoeblik Indonesia, de
Lampongers vormen er een groep van
rijke en daardoor machtige kooplieden,
die eerder belang bij een groot handels
gebied hebben, dat heel Indonesië is. dan
bij een onafhankelijk Sumatra.
De Sumatranen oefenen, ondanks hun
geringe getalsterkte, maar door de tal
rijke knappe koppen, waarover ze beschik
ken en vanwege hun militaire capacitei
ten in de regering van Djakarta een grote
invloed uit. De huidige leiders zijn voor
standers van autonomie. Velen hunner
zien weinig heil in een zelfstandige repu
bliek Sumatra. Maar er kunnen andere
machten en krachten opdoemen en-, de
communistische agitatoren zitten niet stil.
Ze hebben belang bij onrust en verdeeld
heid.
Een der fraaiste vergezichten op Sumatra, het Karbouivengat bij Fort de
Koek, waardoor een smalle rivier stroomt, die eens, als grote en machtige
waterloop, omlaag dalend van de Merapi, dit dal moet hebben uitgeslepen.
Het is thans rijk door zijn rijstvelden. De hellingen zijn met een tropische
plaivtenweelde begroeid.
't
.Lv.
Dit is een Zwitsers landschap in de tropen. Gezicht op he-t meer van
Singkarak, een der mooiste meren van Sumatra.
In de New York Herald Tribune wisselt
Art Buchwald bij tijd en wijle zijn humo
ristische briefjes uit Parijs af met verha
len over zijn belevenissen in andere lan
den. Deze week was Nederland aan de
beurt. Eerst was er een fraai relaas over
een bezoek aan Marken, gekruid met he'.
nodige sarcasme, thans vertelt hij over Ne
derlandse restaurants, welke hij ontdek
te. Daarbij komen ook onze eetgewoonten
te pas. die hij blijkbaar zorgvuldig, al is
het dan wel wat eenzijdig, heeft geobser
veerd.
U oordele:
„Ondanks het feit. dat het Nederlandse
volk niet vermaard is om zijn keueken
neemt de Nederlandse man en vrouw toen
gemiddeld 2900 calorieën per dag in. Een
groot deel daarvan wordt geconsumeerd
in hartige gerechten als dikke erwtensoep
met worst en varkenspoten, die aan de
oppervlakte drijven; haring, die men kan
kopen aan een karretje op straat en meest
al ter plaatse wordt gegeten; zuurkoo,.
worst, pannekoeken, kaas in soorten, slag
room en broodjes, die aan de maaltijd
maar ook daarbuiten worden opgepeuzeld
en volgeladen zijn met alle mogelijke soor
ten koud vlees."
„Al deze smakelijke gerechten", zo weet
de schrijver dan te vertellen, „worden
weggespoeld met grote hoeveelheden Ne
derlands bier en ofschoon de Nederlanders
een volk zijn dat licht is van hart, hebben
zij een neiging tot zwaarwichtigheid in
andere departementen".
Naar zijn smaal» was een Indisch res
taurant in een van onze steden het beste
van alle restaurants, waarmee hij kennis
maakte. En dat kwam door de rijsttafel
welke hij daar kreeg voorgezet. Maar
enkele Nederlandse ..eethuizen" konden
er toch ook nog mee door.
Onze jenever schijnt hem echter niet zo
goed te zijn bekomen.
..Na bier is de nationale drank in Ne
derland jenever, een Nederlandse „gin'
die voor een „dry martini" eigenlijk niet
goed bruikbaar is. Jenever wordt altijd
puur gedronken (al zult u er misschien
wat van op uw das knoeien na de eerste
slok) en men moet leren er de smaak van
te waarderen. Als je hem begint te drin
ken als je vijf jaar bent. zal het niet meer
dan ongeveer vijftien jaar duren. Mensen.
die de smaak ervan te pakken hebben,
vertellen doorlopend aan lieden, die dat
niet hebben, dat je dat op den duur wei
krijgt. Na een poosje werkt dat op je ze
nuwen". aldus de heer Buchwald.
De maire van Louveciennes, ofschoon
republikein, heeft Helène met de titel
Koninklijke Hoogheid aangesproken. ..Het
kan zijn, dat de Fransen niet sterk zijn
in aardrijkskunde", zei hij tijdens zijn toe
spraak tot de jonggehuwden, maar ze
kennen hun geschiedenis." Hiermede ver
tolkte hij de opvattingen der Franse re
publikeinen. voor wie het koningschap
verleden is, maar voor wie dit verleden
toch vol glorie blijft, glorie, ook onder
koningen verworven.
Het kerkelijke huwelijk werd zoals be-
kend de volgende dag voltrokken in de
kapel van de H. Lodewijk te Dreux, dat
ongeveer tachtig kilometer van Louve
ciennes ligt. De gasten, w.o. zich koningin
Frederika van Griekenland bevond e n
achttien vorsten van koninklijken bloede.
Prinsen aartshertogen moesten er wach
ten, tot de bruid zich in een aan mgr.
Michon, bisschop van Chartres toebeho
rend huis had laten kleden. Dit kleden
is een moeizaam werk geweest. De be
roemde kapper Alexandre van Parijs had
een zijner beste assistenten gezonden, om
de make up van de prinses en die van
haar bruidsmeisjes te verzorgen. Het
zal onze lezeressen ongetwijfeld interes
seren, dat deze make up speciaal gecre-
eerd werd. zowel voor de prinses als voor
haar twee zusjes, die als bruidsmeisjes
fungeerde. Helène's gelaat werd met een
nieuwe crème opgemaakt, die „Roos van
Frankrijk" is gedoopt. Het verkreeg al
dus de weershijn van parelmoer. De zus
jes Isabelle, Denise, Diana en Anna (de
twee laatsten zagen voor het eerst van
hun leven make up op hun gezichtjes
toegepast) kregen de kleur van cycla
men. Dit werd mede gedaan met het oog
op de eisen welke filmcamera's en het
maken van flatterende foto's stellen. Het
gebeurt ook meestal wanneer vorstelijke
personen staatsieportretten laten maken,
of bij officiële gelegenheden verschijnen.
Het resultaat is feitelijk een soort mas
ker.
Helène's toilet van witte, met rode roos
jes bestikte zijde, werd ontworpen door
niemand minder dan Christian Dior. die
eveneens zijn beste naaisters had gezon
den. teneinde te zorgen ■dat het toilet
naar behoren paste. De sjuier en sleep
van vijf meter kregen uiteraard bijzonde
re zorgen. De sleep werd gedragen door
broertjes van de bruid, die gekleed waren
in de kostuums van pages uit de tijd van
koning Louis Philippe. Het oudste broer
tje Thibaut, droeg het missaal van zijn
zuster. De gasten hebben enkele uren
moeten wachten vooraleer de bruid ge
kleed was en de bruidsmeisjes en de
bruidsjonkers op hun moqist waren uitge-
eens zo talrijke genodigden de kleine ka
pel binnenkwamen. De kapel was intus
sen verwarmd.
In een der voorste banken zat de va
der van de bruidegom graaf Thierry van
Limburg Stierum, een Belgische aristo
craat. Alvorens de bruid haar jawoord
gaf, begaf ze zich naar haar vader,
knielde voor hem neer en vroeg hem vol
gens de traditie verlof het „ja" te mogen
zeggen. De graaf van Parijs gaf met een
hoofdknik zijn toestemming. Er vond tij
dens de huwelijksplechtigheid een klein
incident plaats. De misdienaar die het
kussentje vasthield, waarop de ringen la
gen, liet dit in zijn agitatie vallep en
de ring rolde over de vloer. Niemand
lette er echter op of liever, men deed,
alsof men het niet zag. Rood van schaam
te raapte de jongen ze op en ging daar
na bedeesd naast de bisschop staan..
De voornaamste gasten op dit wel heel
bijzondere huwelijksfeest waren behalve
koningin Frederika van Griekenland de
gravin van Barcelona prins Victor Ema
nuel van Napels erfprins van Italië, zoon
van ex-koning Umberto, de erfprins van
Luxemburg, de graaf van Wurtemberg,
aartshertog Robert van Habsburg-Este,
twee prinsen van Joego Slavië. prinses
Alexandra van Kent. de hertog van
Sparta, erfprins van Griekenland, zoon
van het Griekse koningspaar, de erfprins
van Beieren, de prins van Asturië.
In totaa] waren er tweehonderd gas
ten, terwijl er twee recepties werden ge
geven. aangezien de villa van de graaf
van Parijs te klein was om allen tegelijk
te bevatten, omdat er nog driehonderd
genodigden waren, die niet in de kapel
konden.
Ofschoon het verre van verkwistend
was, moet dit huwelijksfeest van zijn oud
ste dochter aan de Franse troonpreten
dent ongeveer honderdduizend gulden
hebben gekost. Het is intussen niet waar
schijnlijk. dat deze vader van een groot
dost. Het was op <je ochtend van de trouw- gezin weer zulk een feest zal geven, wan-
dag bitter koud. maar er stond een
prachtige zon aan een blauwe hemel
De koude niet achtend, liepen de bruid
en de voornaamste gasten zonder man
tel of jas de afstand van het huis naar
4e kanel, waar vijftig gendarmen zorg
den dat niemand anders dan de niet
neer zijn oudste zoon, prins Henri van
Frankrijk, over zes maanden met prinses
Maria Theresia trouwt
Graaf van Limburg Stierum gaat met
zijn vrouw zich vestigen in Noord-Rho-
desië, waar hij een plantage heeft.
K. H.
DE benoeming van Lord Hailsham tot
minister van Onderwijs in het kabinet
Macmillan is met grote voldoening door
de katholieken van Engeland ontvangen.
Lord Hailsham is niet katholiek, doch
een gelovig lid van de Engelse Staats
kerk. Hij heeft zeer veel goodwill onder
de Engelse katholieken, met wie hij uit
stekende relaties onderhoudt. Het En
gelse katholieke weekblad „The Catholic
Herald" schrijft: „De bSnoeming heeft
de verwachting gewekt, dat er enige ver
lichting zal Jfomen in de ruim een mil
jard gulden, die de katholieken voor hun
onderwijs moeten betalen.
Hoop op begrip en welwillendheid. Dan
zijn we hier toch verder. Schoolstrijd
dwong rechten af.
MGR. dr. Eberhard Spiess O.S.B., abt
bisschop van Peramiho in Oost-Afrika,
heeft in Liganga de eerste steen gelegd
van een priory uitsluitend bestemd voor
inheemse paters en broeders, die zullen
leven volgens de regel van Benedictus
en vooral het ideaal van de kloosterfami
lie nastreven. Daarom zal er tussen de
paters en broeders geen onderscheid be
staan dan die van het priesterschap. On
der de broeders komen niet alleen arbei
ders, maar ook intellectuelen als onder
wijzer voor. Priesters en broeders bid
den gezamenlijk het breviergebed in hun
moedertaal.
Weer een steunpunt van gebed voor de
Kerk in Afrika.
XJIT Brussel is in Leopoldville aange
komen mej. W. Dubois van de Franse
tak der Katholieke Vrouwenbeweging,
om in de Congo de oprichting van een
inlandse vrouwenbeweging ter hand te
nemen. Spoedig zal ook een Vlaamse af
gevaardigde naar Leopoldville komen
met hetzelfde doel. De K.A.V.-afgevaar-
digden zullen voor onbepaalde tijd in
Congo werken. Haar taak bestaat er in,
voor de zwarte vrouwen een emancipa
tie-beweging in het leven te roepen, die
uitsluitend voor en door haar werkt. De
K.A.V. speelt hier slechts een rol van
voorlichting en hulp. Voor het overige
zal de nieuwe beweging alleen kunnen
renderen door de persoonlijke inzet der
inlandse vrouwen. „Vrouwelijke Sociale
Actie in Congo" is de voorlopige naam
van de niemve beweging.
Weer een aanpakken, dat toejuiching
verdient.
,fNIET-KA THOLIEKENdie inlich
tingen loensen omtrent de katholieke
godsdienst, kunnen deze bekomen bij het
Internationaal Katholiek Informatie
bureau; Loon-op-Zand, Nederland". Een
simpel berichtje dat regelmatig opduikt
in de verschillende Esperanto-tijdschrif-
ten over de gehele wereld. Een berichtje,
waarop blijkbaar wordt gereageerd! In
1956 was het aantal aanvragen opgelo
pen tot 2261 uit 66 landen.
En dat alles gefinancierd uit de vrij
willige regelmatige giften van katholie
ke Esperantisten. Esperanto is meer dan
alleen een hobby! Apostolaat!
ZUSTER Colombe van de Congregatie
van de Goede Herder in Quebec, Canada,
vierde haar lOjdc verjaardag. Op 29
april is zij 8J/ jaar kloosterzuster. Zuster
Colombe schrijft haar goede gezond
heidstoestand. toe aan veel beweging in
de buitenlucht en matig eten. Tot 191/9
toe had zij haar leven gewijd aan het
onderwijs en sociaal werk.
De matigheid, een der kardinale deug
den, zal zeer zeker bevorderlijk zijn ge
weest voor de gezondheid. Een deugd
overigens, die vandaag ivordt onderge
waardeerd.
MORGEN is het weer zondag. Dus,
jazeker offers voor de nieuwe kerken.
Nog miljoenen zijn er nodig, om de kerk
gangers behoorlijk te ontvangen. Voor
de rest een echte zondag met het sterke
gelaat van de katholiek, die weet hoe
hij 's zondags de Heer moet dienen.
