Speurtocht door schilderachtig Leiden
Er zijn meer Tsjechen en Sovjets dan Westerlingen
F K
Dorpsgenoten hielpen schippel
uit de brand
m
pagina6
Noordliollandse molens
onder bescherming
Smeden zamelen in voor
missie
HHBMNNMNf
VB
VRIJDAG 22 FEBRUARI 1957
ALMELO VOELT ZICH
ACHTER GESTELD
Nationale en Eerste Rotterdamse
BIJKANTOOR IN FRIESE
HOOFDSTAD GEOPEND
50.000 WATERKRANEN IN
OOST-BRABANT
Octave De Coninck
iimmi
fff
De groei van onze steden, vooral die
in het westen des lands, wordt van dag
tot dag heviger en men kent, in ver
band hiermede, de zorg van de autoritei
ten voor de gistende en expansieve rand
stad Holland.
Toch is de uitbreiding van onze steden
tiiet naar evenredigheid geschied. Of
schoon Leiden ook wel tot onze grote
steden wordt gerekend, is het door zeer
vele steden voorbijgestreefd. Niettemin
was Leiden in 't begin der vorige eeuw de
grootste stad van ons land na Amster
dam. Men kan het zich nu haast niet meer
voorstellen. Buiten de talrijke fraaie hofjes
kon Leiden ook bogen op vele monumen
tale stadspoorten t.w. de Rijnsburgsepoort
de Marepoort, de Zijlpoort, de Hooge-
woerdsepoort, de Koepoort, de Wittepoort,
de Morschpoort, de Blaauwepoort en het
Heerenpoortje. Van al deze poorten resten
ons nog slechts de Morschpoort en de Zijl
poort.
Vele namen heeft de stad Leiden gedra
gen en van de herkomst is weinig met
zekerheid te zeggen. Dat Leiden of Leyden
van ouds Lugdum en bij uitheemse schrij
vers Lugdunum heeft geheten, wordt als
een feit aanvaard, ofschoon er ook waren
die Lugdunum meer zuid- en westwaarts
zochten en zelfs de naam Loosduinen er
mee in verband brachten. Deze laatste
theorie lijkt mij inderdaad te ,ver' gezocht.
Het denkbeeld van anderen, dat de naam
Leyden van het riviertje de Leede, ook
wel Liede of Leide genaamd, afkomstig
ls, draagt misschien ook een spoortje van
waarschijnlijkheid in zich, daar in de
oudste Nederlandse charters de naam als
Leithe werd gespeld. Dit betekent ver
moedelijk dus Stad aan de Leede, vroe
ger Ter-Leithe. Als ik mij niet vergis, be
staat of bestond er in onze tijd een roei
vereniging met de naam „die Leithe".
Leiden wordt terecht beschouwd als
een der oudste steden van Holland. In
het midden der stad staat de burcht een
Provinciaal verbod van slopen
en verbouwen
Op verzoek o.a. van de verenigine „De
Hollandse Molen" en van de „Bond Heem
schut" hebben G.S. van Noord-Holland
een Molenverordening opgesteld, w aar
door het Noordhollandse molenbezit voor
onverhoedse sloping, veranderingen bui
tengebruikstelling wordt gevrijwaard. Van
de onderscheidene categorieën monumen
ten zijn juist de molens in hun bestaan
bedreigd, omdat zij als zodanig generlei
dienst meer kunnen doen en omdat er
voor hen geen aanvaardbare nieuwe be
stemming kan worden gevonden. Slechts
de instandhouding van de poldermolens
kan dikwijls verzekerd worden door toe
passing van de Wet bescherming water
staatswerken in oorlogstijd of van de pro
vinciale Toezichtsverordening op de wa
terstaat. Om nu te bereiken dat niet al
leen de poldermolens, maar ook korei
houtzaag, en papiermolens behouden blij
ven wordt bij genoemde verordening ge
hele of gedeeltelijke sloping en verande
ring verboden. G.S. kunnen van dit ver
bod ontheffing verlenen, nadat de belan
gen van de monumentenzorg en de be
scherming van landschapsschoon zorgvul
dig in aanmerking genomen zijn. -Het zal
dus in het vervolg niet meer mogelijk zijn
dat molens verdwijnen zonder dat een
van de belangstellende partijen dit tevo
ren heeft geweten en kunnen bekijken.
T)9 Nederlandse r.-k. Bond van smeden
patroons en werkgevers houdt ten be
hoeve van de missie in Afrika een inza
melingsactie van smedengereedschappen,
hamers, vijlen e.d. De missie in Afrika
leidt op vakscholen negers op tot vakbe
kwame arbeiders.
Er bestaat veel belangstelling voor deze
opleiding, maar om deze scholen draaien
de te houden, is er dringend behoefte aan
materiaal, dat verwerkt en bewerkt moet
worden tijdens de opleiding.
Verzet tegen sluiting kanaal
naar Nordhorn
Nadat reeds eerder een aantal gemeente
besturen bij Ged. Staten van Overijssel
zijn misnoegen en afkeuring heeft uitge
sproken over het voornemen om het ka
naal Almelo - Nordhorn voor de scheep
vaart t<- sluiten, heeft nu ook de centrale
voor de middenstand te Almelo zich tegen
dit plan verzet.
De centrale is van mening, dat de be
langen van Almelo en omgeving, mede
door de steeds toenemende industrialisatie
door een afsluiting ernstig geschaad zou
den worden. Het zou de stad beknotten
in haar groei en opbloei en haar beroven
van haar positie van knooppunt van wa
terwegen, aldus de centrale in een tot
Ged. Staten gerichte brief.
Naar haar mening zou, na verbetering
Van het kanaal, dat over het algemeen
ondiep is, groot vervoer verwacht kunnen
worden van grondstoffen uit het Duitse
industriegebied, van steenkolen en ook
van kunstmeststoffen.
Naar zij meent te weten, wordt ook
van Duitse zijde met verlangen naar her
vatting van de scheepvaart uitgezien.
Ten slotte merkt de centrale op, dat zij
met groeiende bezorgdheid het provinciaal
beleid ten opzichte van Almelo gadeslaat,
vooral in vergelijking met andere Twentse
steden. Zij krijgt steeds meer de indruk,
dat speciale belangen op de achtergrond
een rol spelen en dat daardoor Almelo
stelselmatig achtergesteld wordt.
De Nationale Levensverzekerings Maat
schappij en de Eerste Rotterdamse heb
ben gisteren in Leeuwarden een bijkan
toor voor Friesland geopend, dat het
tweede kantoor in het noorden is. Deze
vestiging in Friesland is noodzakelijk ge
worden in verband met de vele, steeds
ingewikkelder facetten van het verzeke
ringswezen in ons land en in verband met
een verhoogde activiteit van deze maat
schappijen.
Bovendien heeft de Nationale vele be
langen in de landbouwsector, zowel voor
als na de oorlog werden ook in Sneek en
Bolsward enkele kleine maatschappijen
overgenomen, en door deze maatschap
pijen werden ten behoeve van bedrijven,
het onderwijs en particulieren in Fries
land reeds miljoenen belegd in leningen.
De 50.000ste aansluiting op het net van
de Waterleidingmaatschappij „Oost-
Brabant", die deze maand tot stand is
gekomen, zal op dinsdag 26 februari in
het gemeentehuis van Zeeland (N.-Br.)
feestelijk worden herdacht met een sa
menkomst van het gemeentebestuur van
Zeeland en de raad van commissarissen
van het bedrijf.
OJaMtDUl
De St.-Lodeivijkkerk aan de Steenschuur te Leiden
sterkte van Noorse constructie en een
overblijfsel uit het midden der 9e eeuw,
toen de bewoners dezer lage landen moes
ten bukken onder het juk van de Noor
mannen.
De oude mening, dat het „Lugdunum
Batavorum" de oudste nederzetting van
de Romeinen in deze gewesten zou zijn,
is onhoudbaar gebleken, want nooit heeft
men hier Romeinse overblijfselen gevon
den. Bovendien bouwden de Romeinen hun
sterkten nooit in drassige, lage gronden,
maar op hoge en vaste aarde.
Wat kerken betreft, bezit Leiden twee
zeer fraaie en monumentale kerken n.l.
de St.-Pieterskerk en de Hooglandse of
St.-Pancraskerk. De St.-Pieterskerk was,
voor de Hervorming, aan de H.H, Apos
telen Petrus en Paulus toegewijd. Het juis
te stichtingsjaar is niet bekend, maar wel
staat vast, dat de inwijding op 11 sep
tember 1121 geschiedde. De kerk is in
het jaar 1334 vergroot. De toren, die
aan de westzijde der kerk stond, is in
1512 ingestort. Alle pogingen om weer een
toren aan de kerk toe te voegen ten spijt,
is het nooit zover gekomen. Wel is de
kerk herhaaldelijk verbouwd en gerestau
reerd.
De Hooglandse kerk, aan de Nieuw-
straat, zo genoemd, omdat zij op het
Hooge-land gebouwd werd, ca. 1300,
werd in 1315 toegewijd aan St.-Pancras.
j Een twist tussen de Heren van Hooge-
I landen en die van St.-Pieter is er de
oorzaak van geweest, dat de kerk niet
groter is geworden. Aan de noordzijde is
duidelijk te zien, dat de kerk is afgeknot.
Er is niets nieuws onder de zon; het
„l'histoire se répète" is ook hier aanwijs
baar. Het huidige wegzuigen van werk
krachten van het platteland door sommige
grote steden ten behoeve van de woning
bouw of industrie heeft een precedent in
de gebeurtenissen rond dc twee voornaam
ste Leidse kerken in die oude tijden. Vol
gens een oude overlevering zou men te
j Haarlem, waar men de St.-Bavo bouwde,
door hoger loon, nl. 10 duiten inplaats van
8, de timmerlieden, metselaars enz. van
de St.-Pancras uit Leiden, naar de St.-Ba
vo te Haarlem getrokken hebben. Nog een
zeer merkwaardige kerk is Leiden rijk,
nl. de Rooms-Katholieke kerk, aan de H.
Lodewijk toegewijd, staande aan de Steen-
schuur. Vroeger was dit het St.-Jacobs-
Gasthuis. In 1595 werd het de Saaihal.
Dit gebouw werd door de ramp van 12
januari 1807 zwaar geteisterd. Koning Lo-
dewijk Napoleon stond dit gebouw af aan
i de katholieken als kerk, nadat hij het ge-
heel op eigen kosten had laten restaure
ren.
Om nu weer Op de serie Leidse hofjes
terug te komen vraag ik Uw aandacht
voor de tekening van het Samuel de Zee's
hofje aan de Koepoortsgracht. Het is ge
sticht in het jaar 1723 en bestaat uit twaalf
woningen. Een opschrift aan de straat
luidt:
Geeft. God alleen eer,
Voor goede dog niet rijken,
neven ende nichten,
Deed Samuel de Zee
Dit bij zijn leven stichten.
Men zou hieruit kunnen afleiden, dat
het hofje oorspronkelijk de bestemming
moet hebben gehad van een familie-on
derkomen. Voor degenen onder zijn arme
neven en nichten die geen genoegen zou-
i dén nemen met zijn beschikking, liet de
liefdadige Samuel aan de binnenzijde van
j de poort in een hardstenen plaat de vol-
gende woorden beitelen:
J Dus was mijn sin;
Een yder praat
Na syn begrip.
Maer soo 't niet staat
Tot Uw genoegen,
Blijft dan buyten.
Ik kan met mijn poort
Uw mond niet sluyten.
M.a.w. als het jullie niet bevalt, dan
hoepel je maar op Zie de rust op dit
schetsje, de mooie toonverhouding, het
geestige lijnenspel ondanks eenvoudige
oer-Hollandse bouwtrant. Doet het U niet
denken aan een schilderij van Pieter de
Hoogh Ik kan U een speurtocht door
het schilderachtige Leiden van harte aan
bevelen. Als gij er de tijd voor kunt vin
den althans; want een haastig hollen door
deze schilderachtige, schier van de wereld
afgesloten, binnenplaatsen heeft weinig
zin. Voor wie over tekentalenten beschikt
bieden deze oorden prachtige tekenobjec
ten. Met de camera er op uit, is ook
niet te versmaden.
Mag fk hier vreemdelingen en ook de
Leidenaars aansporen hun eigen stad eens
te gaan ontdekken en de geschiedenis
na te vorsen. Het worde bij u een hobby,
zoals er zovele bestaan b.v. sport in alle
soorten, verzamelen van een collectie, enz.
enz. Het beschouwen van de monumenten
van uw eigen stad en land zal uw esthe
tische smaak nog snjtsen en U vele leer
zame ogen' likken verschaffen.
In het laatst van november kreeg schip
per Marinus de Wachter uit Middelhar-
nis, varende met de „Ambulant" het
snelste schip van de binnenvaart een
kapitale tegenslag doordat bij Lobith een
ernstige brand uitbrak in roef, stuurhut
en machinekamer, waarbij hij zelf nauwe
lijks het leven er af bracht. Maanden
achtereen had hij onafgebroken de Rijn
op en af gevaren en toen legde ineens dit
malheur zijn schip stil. Erger werd het
nog toen bleek, dat alle scheepswerven
zo overvol met orders zaten, dat het
maanden zou kunnen duren voordat de
„Ambulant" een nieuwe roef en een her
stelde machine kreeg. Vrij moedeloos
heeft schipper Marinus toen zijn thuisha-
DB 5 vya^MyM -pin
&EN VOEtPRMT
HA SVM T5Sc.I?iP
Tor V/WGIEHOECEN
3LVTT cvNi SuYrew
RtSfEMEX ttWU'OURr
crwMONDNiEr^LurTEH
SI 2 3
"THiinr"»
\UiZ&wyJ
OtfevTö tCcrW^.
ven, Middelharnis, maar opgez°c^ [aa's
nam met zijn gehavende schip *jaag"6
in de oude, stille Kaai. En daar
de redding op; een groepje atn ^Lelsd')
den uit Middelharnis en Som"' yjt'
verzekerden de schipper, dat zij en da'
weitje wel eens zouden opknapPe"u0et\
il niot r> o o v» non SX7PTf
hij helemaal niet naar een werf b
te gaan. Waarna noch De WachteLgbt,e"l
die ambachtslieden lang gedraald ^of
------
De schipper begon zelf, bijgestaan
de
zijn bejaarde vader, de verbran
te slopen en te verwijderen en
gebeurd was kwamen de timmert jeVe-
machinebankwerker, de smid en W'
rancier van de grote scheepsdie-
ter nog gevolgd door schilder en s rniw
der en in de meest prettige samen'* „jppf"
hebben die er voor gezorgd dat
De Wachter reeds in het begin
„et-
Het Samuel de Zee's hofje te Leiden.
MM M MMproei
week op het Haringvliet kon ga®"
varen, met een schip waarvan het
eur er piekfijn uitziet en alle caob ujt-
gemak biedt. De proefvaart slaas°,„ op'
stekend en dinsdag is de „Ambulan eys'
nieuw de Middelharnisse haven u'
ren, maar nu om verder te Sa (u' va3r'
Spui en Nieuwe Maas het bekende yi
water van de Rijn op, zonodig tot Q
Duitsland.
Experts van de verzekeringen, LLgeij
schip na het herstel kwamen bettespec
en controleren, hebben met groot i .scb'
en bewondering gesproken over de P cyt,
tige reparatie. Zij hadden niet ver
dat men dit herstel op zo'n manier m yc
delharnis voor elkaar zou krijgen-
ren deskundigen staken een dikke EqU'
op de hoeden der adspirantscheeP
wera! cbter
Het geluk voor schipper De
kwam vooral van de kant van de u"
lieden en stoffeerders, gebr. Wijnho
al vele zeiljachten uit liefhebberil
ben gebouwd en die van varen a'J
schepen vrijwel evenveel afweten
bouwers van professie. Die hebben 3 vyi>
deren geanimeerd tot het afleveren ^3ri
de hoogste prestaties op het gebie ^]o°s
vakmanschap. De lassers lasten na jjeP'
en onzichtbaar, de schilder, de heer
rion Verpoorten, gebruikte de beste«ri'
soorten en zorgde er voor dat het 'geb
eur van de roef nu blinkt als een ^P v,er
machinebedrijf Van den Nieuwenc'"*
ving de oude houten roef door e.® lv„-
len. timmerbedrijf Wielhouwer U1 ae0e
delharnis zorgde voor fraaie en d®°jy[ei"
houtsoorten en last but not least: «ej-jak'
cedes Benzvertegenwoordiger voor jjjK
kee, de heer J. Taaie uit Somm® zes'
zorgde er voor dat de grote, sterk® e{A
cylinder dieselmotor geheel gerev' j0jcje
werd zodat deze nu weer als een
loopt.
hst
Het spreekt vanzelf dat al die n uit
werkers met hun personeel werden ef
genodigd de proefvaart mee te mak pd'
dat deze vaart de climax op de nyd'
schappelijke en vruchtbare sarn®" jjjK'
king betekende. Ook is het beê^Y-i e*1
dat schipper Marinus maar wat
vooral trots is, dat zijn eigen dorP=j>.t jt
ten hem zo voortvarend en kundig ede
moeilijkheden hebben geholpen, cjiiP'
omdat voor hem, net als voor alls
pers geldt navigare necesse est,
er moet gevaren worden! En var® eiö'
hij, vooral als straks de motor is 1 gif'
pen en de „Ambulant" haar scherp et
ven door onze grote rivieren stuW^jt
haar naam van snelste der snellen
waar gaat maken.
sta'
EGYPTE VIJF MAANDEN LATER...
(Van onze reiscorrespondent)
CAIRO, februari.
Het regent en waait harder in Cairo dan men ge
woonlijk om deze tijd van het jaar gewend is. Modde
rige plassen bedekken straten en pleinen, terwijl de
Sowjet vlaggen, welke ter gelegenheid van een Russi
sche industriële expositie boven de Kasr-el-Nil-brug
zijn gehangen, beangstigend heen en weer klapperen.
Een donkere, dreigende wolkenlast jaagt over deze
grootste stad van Afrika heen en doet alles grauw en
somber lijken. Koud kan de Europeaan het er overigens
nog niet noemen. Maar de armen in hun lange, nacht-
hemd-achtige gewaden iopen zielig kleumend over de
trottoirs. Zij hebben grote, wollen mutsen over de oren
getrokken, of het hoofd vele malen met een vuile, ka
toenen doek omwikkeld.
In de huizen is het, vooral 's avonds, onaangenaam
kil. In deze stad, die op een periode van tien maanden
zonnewarmte is ge-planned, die 's zomers hittegolven
als in de Sahara kent, is centrale verwarming een bijna
ongekende luxe, terwijl alleen de keukens stookgele-
genheid hebben. Met gasoventjes, elektrische kachel
tjes en kerosine-branders probeert men nog wat
warmte in de kamers met hun tegelvloeren te krijgen.
Maar veel is het niet, nauwelijks voldoende althans om
zich er behaaglijk in te voelen.
De somberheid buiten en de kilheid binnen is van
een zelfde deprimerende werking als de zwaarte der
gemoederen. Niet alleen de nog overgebleven Europea
nen dragen haar uit, maar ook duizenden Egyptena-
ren. Het zjjn de mensen, die persoonlijk door de hefti
ge bewegingen van het regime van Nasser zjjn getrof
fen, of die met droefheid over de gang van zaken in hun
land vervuld zijn. „We hebben geen hoop, geen toe
komst meer" zei een Egyptenaar tegen me, die vroeger
een bloeiend-import-bcdrijf leidde. „Ons land tuimelt
dagelijks dieper de afgrond in.. De staat heeft bijna
overal zjjn handen op felegd en waar hij nog niet is,
daar zal hij nog wel komen
In de restaurants, die chic te noemen zijn en die
zich altijd op een uitgebreide cliëntèle hebben mogen
verheugen, kan men zien, dat de welvaart dalende is.
In gelegenheden, waar men vijf maanden geleden
slechts met moeite een stoel bemachtigen kon, kan men
op 't ogenblik zes tafels naast elkaar bestellen en nog
het gevoel hebben in een dode zaak te zitten. Er is geen
geld meer onder de mensen, of beter: de mensen, die
het, tot het vorige jaar toe, te verteren hadden, zijn het
land uitgetrokken, of doen het voorzichtigjes aan. Het
zakenleven is tot in zijn diepste wortel ontwricht, het
uitgaans- en toeristenleven vrijwel uitgevlakt.
Twee grote hotels, dc „Metropolitan" en de „Savoy"
zouden al te koop zijn aangeboden. Andere bedrijven,
die het van het verkeer van mensen moeten hebben,
kunnen het hoofd nauwelijks boven water houden. „Ik
werk momenteel met een verlies van vijftienduizend
gulden per maand" verklaarde de directeur van een
middenstandshotel. „Al m'n winsten van de afgelopen
jaren jaag ik er in een seizoen doorheen..De regering
weigert ons te subsidiëren en als deze toestand lang
blijft aanhouden, zal ik verplicht zijn m'n bedrijf te
sluiten.
Vroeger en Nu
Groot zijn de verschillen, welke de bezoekers opvallen,
die nog geen vijf maanden geleden in Cairo zijn ge
weest. De straten, die anders wemelden van de han
delaren, die bijna niet door te komen waren vanwege
de veelheid van snuisterijen, welke men kreeg aange
boden, zijn nu bijna geheel van venters verstoken. In
drie dagen tijd ben ik slechts door een wandelstokken-
verkoper lastig gevallen, door twee mensen, die met
portefeuilles en zonnebrillen liepen te leuren en door
een man, die een Perzisch kleedje aan me wilde slijten
Een ander opvallend verschijnsel is, dat men dagen
in Cairo kan ronddwalen, zonder ook maar een noorder.
ling te zien. De enige Europeanen, die men tegenkomt,
zijn Italianen en Grieken en mensen van achter het
IJzeren Gordijn.
Het zijn vooral Tsjechen, die bij honderden tegelijk
het land zijn binnengetrokken. Russen zijn ook in flin
ke aantallen aanwezig, Oostduitsers en Chinezen even
eens. Vier maanden geleden, voor de Anglo-Franse
aanval op Egypte dus, hielden deze heren zich nog zo
veel mogelijk schuil. Hun aanwezigheid moest geheim
blijven iets wat overigens gemakkelijk, ging, omdat
ze nog geen kwart van de sterkte van thans uitmaak
ten.
Maar op 't ogenblik zjjn ze, in groten getale, te voor
schijn getreden. In een hotel in Cairo wonen honderd
Russische en Tsjechische experts; in een ander hotel
zelfs honderdentwintig. En in het hotel, waar ik zelf ln
verblijf, zitten zeker een kleine vijfentwintig Tsjechen,
elke week trouwens weer anderen.
Wat zijn dit voor lieden? Wat voor beroep oefenen ze
uit? Waar komen ze precies vandaan? Praten doen ze
zeker niet althans niet tegen vreemden maar ik
heb er eens een keer bijgestaan, toen een grote groep
Tsjechen zich in een hotelregister lieten opnemen. Be
roepen gaven ze niet op, de plaats van herkomst even
min. Ze kwamen van de Tsjechische Ambassade, zo
als ze invulden, en gingen er ook weer naar terug.
Op een andere dag stond ik beneden, in de hal van
m'n hotel, toen een Egyptische officier een „wing com
mander" met een Tsjechische naam kwam halen. Wat
de Tsjechen dus niet wilden weten, liet deze officier in
een ogenblik van onbedachtzaamheid losHij zei
trouwens nog meer, dat waarschijnlijk geheim had moe
ten blijven. Want toen hij hoorde, dat de „wing com
mander" met een groep andere Tsjechen per bus ver.
trokken was, verklaarde hij, dat hij het dan wel wist en
dat hij in de Opleidingsschool voor de luchtmacht wel
verder zou zoeken....
Nassers populariteit
Wat de propaganda om de persoon van Nasser be
treft, zijn er, vergeleken met vijf maanden geleden,
eveneens grote verschillen merkbaar. Zijn de machines
der propaganda-media warm gedraaid, of mag Egyp-
te's dictator niet meer zo populair zijn als vroeger?
De luciferboekjes, die het portret van Nasser droegen,
zijn uitverkocht of uit de circulatie genomen. De foto
van Egypte's sterke man ziet men nog zelden in de
krant tegen het vorige jaar dagelijks. In de nieuws-
journaals merkt men hem ook niet meer zo dikwijls op
en veel publieke bezigheden schijnt hij er niet meer op
na te houden.
Heeft dit alles een bijzondere betekenis? De Egypte-
naren, die het regime moe zijn, menen, dat Nasser door
zijn trawanten aan handen en voeten gebonden is, dat
hij achteruitgeschoven is en dat de jaren geleden be
gonnen persoonsverheerlijking bewust onderdrukt
wordt. Anderen beweren weer, dat de man overwerkt
is, dat hij dc deur, die hij voor het oostblok geopend
heeft, niet meer dicht kan krijgen en dat hü een speel
bal op de pro- en anti-westerse stromingen in zijn rege
ring is geworden.
De laatste keer, dat Nasser nog de held van het volk
heeft uitgehangen is na de gebeurtenissen om Port
Said geweest. Want van de Anglo-Franse landing heeft
men in Egypte inderdaad een epos gemaakt, een epos
dan van „het moedige Egyptische leger", en „het dap
pere Egyptische volk". In documentaires kan men zien
hoe „Egyptische jagers" en „Egyptisch afweerge
schut" aan de lopende band „Engelse en Franse bom
menwerpers" naar beneden halen (volgens de Egypti
sche propaganda hebben de geallieerden liefst 125
vliegtuigen boven het land van de Nijl verloren, terwijl
ze drieduizend doden en gewonden hadden). Maar
degene die iets van vliegtuigtypen weet en die
het verloop van de strijd in en om Port Said heeft ge
volgd, kan slechts tot de conclusie komen, dat hij be
drogen wordt. En als hij heel goed kijkt, kan hij boven
dien nog ontdekken, dat hij met een stuk filmjournaal
uit de Tweede Wereldoorlog wordt beetgenomen, dat
waarschijnlijk uit de antiekkist is opgediept
Enthousiasme tanend
Hoewel de grote massa van het Egyptische volk, de
staatslezing van de invasie van 1956 heeft geslikt, is
haar enthousiasme, dat ten tijde van de nationalisatie
van het Suezkanaal wel zijn zenith bereikte, toch niet
meer zo laaiend als vroeger. Er zijn wat produkten
duurder en schaarder geworden; er zijn door het er uit
werken van vreemdelingen (en vreemd kapitaal) ook
heel wat mensen werkloos geraakt.
Voor 't eerst sinds lange tjjd krijgt Nasser, als lijj in
dc bioscopen op het doek verschijnt, geen daverend ap
plaus meer, maar een zeer lauwe ontvangst. Voor het
eerst ook hebben de met een bijzonder gevoel voor hu-
b"
mor uitgeruste Egyptenaren een paar mopjes oV®
dictator in omloop durven brengen.
Het eerste grapje, dat ik hoorde, is nogal zuuu of
heeft een buitengewoon fijne strekking. Het
een visser, die met een grote vis thuiskwam en a s
eega vroeg het dier te koken. „Ik heb geen Iïev0iKs'
meer" antwoordde de vrouw (kerosine is de r e
brandstof van de Egyptenaar; zij is duurder en j 0
daar ook schaars geworden). „Bak hem dan, geef;e
visser vervolgens. „Ik heb geen olie meer" r®®Ll
z'n wederhelft. „Leg hem dan in het zout," ,e l>e.
man ten laatste. „Ook dat is er niet meer," lm tiP'
1 laaioiu, vuiv uaii iü Cl lilcli iiicci j g> A
bedroefde antwoord. De visser, ten einde ra^a'et
toen weer naar het strand terug en gooide de vlS,0n5[L
zwaai in zee. Maar voor het dier in het water ffl
draaide het zijn kop om en riep: „Lang leve Gan1
del Nasser"jfoe
Een ander mopje, dat verteld wordt, heeft daa, d'®
wenskreet tot onderwerp. Het gaat over een P e 0'.
vijf jongen ter wereld bracht, die alle „Lang uesK,
mal Abdel Nasser" konden zeggen. De eigenaar
de beestjes naar de president te brengen, die a yfl
baar aanvaardde en er een ereplaats in zijn PaheS ecj,.
geve eigenaar en vroeg diens advies om dega'V
inruimde. Na een paar weken werden de P°e L
ter stom. Een teleurgestelde Nasser ontbood a^erl>,;
gere eigenaar en vroeg diens advies om de
weer aan het praten te krijgen. Toen de man a yrV
had gezien, zei hij, dat hij er niets aan kon doen;v'jariY
ger waren ze blind, Excellentie", luidde zijn veJe0pefl%
„Maar op 't ogenblik hebben ze de ogen wijd r<jig
Dit soort politieke grapjes wordt t-egenw0 r e
Cairo verteld, ondanks het feit, dat de verhal® 0 jp
paar jaar gevangenisstraf voor kan krijgen. eyf j,
kan er van overtuigd zijn, dat vele Egyptena^^l»^
eens zouden lachen als ze het mopje zouden vefi
begrijpen, dat sinds kort onder de Duits SP S
Europeanen circuleert. Het luidt namelijk:
mer wird nasser" („de zomer wordt natter") w
een slecht jaar wordt bedoeld. _TrG&
LINK VAN BKU
Foto onder: Op de Russische expositie in Cairo zijn vrachtwagens, rivierbootjes
en helikopters te zien. Wapens worden niet getoond, omdat de Egyptische
regering hier bezwaren tegen heeft gemaaktFoto rechts: Op de Kasr-el-
Nil-brug in Cairo hangen momenteel tientallen Sovjetvlaggen. Ze zijn er
neergehangen ter gelegenheid van een grote Russische industriële expositie,
die honderdduizenden Egyptenaren getrokken heeft.
