Waarom lopen priester- en klooster
roepingen steeds meer achteruit
Episcopaat legt vragen voor in
Vastenbrief
w
Katholieke middenstand vraaat
voorrang voor kinderbijslag
m
„Mijnheer Robert
feruqoekomen
f
l'l
O
PHILIPS Infraphil
9
Mooi en Gezond!
e(ferIand-Duitsland
D
Corrie Brokken - voor miljoenen
publiek - won Internationale
Eurovisie Song-Festival
N
Betekenis van liet gezin en de taak
der ouders
Geestelijk klimaat
Gedane toezeggingen moeten worden
gehonoreerd
BRUNOTT
Architect t. M. van
Moorsel 65 j'aar
0'
f'
MAANDAG 4 MAART 1957
PAGINA 3
lC Spel Mat.
vNO6"' 0ok daar moet' ecllter Se-
ivN 6 - -
Ai
Ook dit jaar weer hebben de bisschoppen van Nederland bet
wenselijk geacht een gemeenschappelijke Vastenbrief te richten tot
hun diocesanen.
Deze keer behandelen zij daarin wel een bijzonder brandende
kwestie: de sterke achteruitgang van het aantal priester- en klooster
roepingen in ons land. De tekst van de brief, die gisteren in alle
kerken is voorgelezen maar tot herlezing noopt, laten wij hieronder
in zijn geheel volgen.
Godsdienstige ouders heb.
Redenen tot bezorgdheid
Gebrek aan idealisme?
Te veel aandacht voor
het huwelijk?
Onjuiste kijk op priester
schap?
Sfeer van het gezin
De ouders
O
LIEFDADIGHEIDS-
PAKKETTEN VOOR
HONGARIJE
PHILIPS „Infraphil" zo gemakkelijk in uw gezin
met dieptewerking
Onderwijzers
Triomf voor Nederlandse lichte muziek
Graven te Egypte
Osservatore Romano
Geen vrijheid van gods
dienstonderwijs in Polen
PRINSESSEN BEZOCHTEN
IJSREVUE
rr
Door Joseph Hocking
"General-bereinigung", een op-
<je SlnS-ineens van alle tussen Ne
tland en de Duitse Bondsrepu-
°g hangende bilaterale proble-
JDg hangende bilaterale proble-
reeds verleden jaar door de
i:se minister van buitenlandse
b'^le k°n Srentano, tijdens diens of-
■mPJ ®2O0k aan T")e>n TTancf hpnlPi'1
li,
Uit aan Den Haag- bepleit.
'caath6^n^°Pende karakter en de de-
"6 lSjecj1 Van deze problemen maakten
0r'andse regering niet verlam
'ids Vq ar zulk een transactie. De des-
?a (ja. °r de deur staande verkiezingen
'"et v 11006 afdeden van het ka-
jJajj. °rrnden bovendien een reëel be
t ahs p0:1 deze zaak aan te pakken
!e§enk Venwel heeft minister Luns, op
2pek te Bonn, de Nederlandse
'lUi^ ,p'd tot een dergelijke algemene
ken» Van de bilaterale verschillen
he,pnen gegeven.
Schou Ontwikkeling is, op zichzelf be
c°bseQl Zeer verheugend. Zii trekt de
>»tie
van een door Nederland
eei-ste uur der Europese samen-
^ne met enthousiasme voorge
le bil <.1!tiek door, óók tot het terrein
gro- Ie betrekkingen. Tegenover
Nnw!^e suPral en internationale
Vh6, rking der Europese en Atlan-
scliil]nden vormen de onderlinge ver-
een anomalie, die uit de weg
.°°k 0lL "aoet worden. En daartoe lijkt
e2etiSueen algemene liquidatie te ver-
5lw, ,b°ven een punts-punts-gewijze
g van de lijst over en weer be-
AT verlangens.'
be^aad gei
„eschilpunten zijn in-
,-vTe - zoals de toenmalige minister
eert i het bezoek van de heer Von
idctt.
'HjVerland en Duitsland hebben, ook
bilateraal gezien, bijzondere re-
""ateraal gezien, bijzondere
tfen 0lT! °ver en weer geen moeilijk
hijj, te laten Ibestaan. Nederland is
jki'i..biisch in aanzienlijke mate aan
tji *J uei DezoeK van ue ucci vu,.
atlo opmerkte, geen van alle onop-
,'OOfUr' Maar het ligt, naar het ons
•hjj,, °pat, voor de hand dat de oplos-
'leu 6'd aanzienlijk vergroot wordt in-
'hl tp h sen concessie hier kan afrui-
lvaaMSen een winstpunt elders. Voor-
1'le 66 is dan echter wel, dat werkelijk
dat Jerschillen worden uitgepraat en
Mj j en niet een bepaald probleem
{"tie 6tlken met name aan de interpre-
huit van de Acte van Mannheim
tujederip„j
k
JitsT'uscft in aanzienlij ice mare aan
h d gebonden; omgekeerd is ons
grootste afnemer van de Bonds-
m j?hek. Maar ver daarbovenuit gaat.
WJ' tijdsgewricht het besef van de
Se solidariteit, dat tot een zo
Mogelijke eensgezindheid moet
ij1' Wi.i ontveinzen ons daarbij niet,
?91dp I gemakkelijker is Duitslands
jkicj, ie aanvaarden en zelfs toe te
'5(1(1 in een gr0ot Europees of At-
?esLcb geheel, dan in een tweezijdig
N a BÜ een tweezijdig gesprek mist
N directe stimulans van het Euro-
'deaal, en bovendien raakt men
^onvermijdelijk aan gevoeligheden.
H», mend u't een afschuwelijk ver-
a' De uitdrukking „vrijmoedig" in
^Vp a de besprekingen te Bonn uitge-
Niv, etl overigens weinig zeggende
J't Nniqué, zal wel niet losstaan van
N^Qlijk aspect var) de Nederlands-
.k® onderhandelingen.
Norland en Duitsland moeten in de
Vnde onderhandelingen op de al-
\5ste plaats dit verleden zien te
VNnen. Minister Luns verklaarde.
N 'ia regering hoopt op een oplos-
K'Jvelke een streep onder dit verle-
y®U kunnen zetten. En de huidige
duitse regering heeft reden gege-
jV oor de verwachting, dat. zii deze
\Nk in haar edelmoedigheid weet
arderen.
\i „,'s aan weerskanten het psycholo-
«'sch klimaat gunstig, waarbij
N,Ve«wel rekening moet worden
<dden met de omstandigheid, dat er
N. in West-Duitsland Bondsdag-
NNjngen zullen plaats vinden. De
(Nn verkiezingsstrijd beweegt de
Nli> 'eSerm? zeer zeker tot het snel
JO van de betrekkingen met zijn
andse naburen, maar die snelheid
\NsN°r haar gepaard gaan met een
die voor de vage grootheid,
Nah Duitse publieke opinie is, ac-
N pe' is. Hierdoor sluipt een emotio-
Nt hogelijk een on-Europeis ele-
Ar 'n de onderhandelingen, waar-
sj hn6'^e gesprekspartners zich moe-
'V ^en. .Tuist hier evenwel kan het
NtN® van de te bereiken oplossing
vNJbtig werken.
Ntvi e.en aantal uit het verleden
At A°®iende vraagstukken moet bet
A A>eüijk zijn een oplossing te vin-
dp6 kwestie der Auslandbonds en
z-g- tractaatboerderijen zijn in
u ,v,niet moeilijk. Het is teleurstel-
j» n°S ai^ ontmoedigend, dat
JNl U'tse regering tegenover de
5a 0ni7,n<Jse slachtoffers van het nazis-
^''gfij.^bgs 20>n schrale houding beeft
tfNip 0ver te nraten zijn. Veel ge-
N ®®rder wordt 't met een andere
(A ZkL Z-g. grenscorrecties. Wij voor
w,® "ier nooit bijzonder gelukkig
(J 2'6est, wat niet wegneemt, dat
"b 'hp 0nden we'ke de Nederlandse
6n wetgever destijds bewogen
h,Ns aeer respectabel achten. In Eu-
tH>. rsPectief gezien kan men er
'5b
—"Jjeciiei gezien Kail uien ei
Nt,vSten wat onbelangrijker is, de
°Pnieuw te corrigeren of ze
"4, A vV.?0r wat ze zijn. Naast de Eu-
N^itirtJ6 markt w<jrdt de markt van
'tlrt u,auu WIJLUI uc lliaiuL VU,.
t)u, is een minimumprobleem.
N a st n P«nl«k> dat somm'Se
bij vari Amen, ongevoelig voor het
VN i_gïsteren en de eenheid van
icren en ae eennem van
P n öeze aangelegenheid klinken
TTtar'V'HrnnnliprlP'n
y topN marktkooplieden.
(Ik bil OïpRf: io maar Hl'rpf
bij êrVrnst 's meer direct betrok-
Kt As 'e andere wrijvingspunten
V1 Mie
ba Al
Mie aangevoerde gronden
'«h'reri °ns van Duitse zijde niet
'b 1%, vertuigen. dat de in de Bonds-
At liin staande cabotage-regeling
Am hw en zijn zijrivieren te rijmen
V Va. ?e letlar an rfp cppst, van de
vrije
"t /I tyijvivjwi a-
vat) «e letter en de geest van de
VNnTannhMm, noch met de vrije
"V lfleaaa,rk'':' welke toch een Euro-
A Absta maS heten. Evenmin in
AviNn 7lrr|in? met dit Eurnnese ide-
IbN, de -
A vv de z.g. N. Oes- en B. Oes-ta-
bbjbitse bet transito-verkeer on
hNiN) aP°°rwegen van Oostenrijk
Nf N te edei"land en België extra
Al Aam41 aade'e van de havens van
NkNe Antwerpen
ariri agstukken waarbij nog een
r are punten a]s het Dollart-
Tb ag vaJ de wederinvoering van het
NtN'gii? 1920, de wenselijkheid var
;"b A tha.gSverdrag vallen te noemen,
ANieq i dus ter tafel, en zij wor-
iW"? twee regeringen, die in
N baas,nds beleid van bun landen
j eSk staan Mkaar, dan tegenover el-
ii khr econ'a !e bovendien elkanders
tJ sJ de, Misehe partners zijn. Wij
NrwNhin °nderbandelingen toe. In
I,';Qa jl m5SvMd tussen verleden en
1 VvA leinSen zi-i l°t een harmonisch
l®bds.,en' dat goede nabuurschap
maakt.
ben het altijd als een voorrecht
beschouwd, wanneer God een
van hun kinderen riep tot het pries
terschap of tot de kloosterlijke staat.
Dat geldt voor alle kringen van de
maatschappij, van hoog tot laag.
Evenzo kan men in het aantal roepin
gen tot priesterschap of kloosterleven
gewoonlijk een teken zien van bloei
of teruggang van het godsdienstig
leven van de katholieke gemeen
schap. Wanneer vele jonge mensen
zich getrokken voelen om, met op
offering van het geluk en de voldoe
ning van het liefdeleven in het hu
welijk, zich te geven aan God en zich
te wijden aan de Kerk, dan is dat
een teken van groot geloof, van
sterke godsdienstzin en van heilig
idealisme, die alle zijn aange
kweekt in het milieu, waarin zij op
groeiden. Omgekeerd kan een terug
gang van priester- en kloosterroepin
gen wijzen op een neergang van het
godsdienstig leven, op een zodanige
achteruitgang van het geestelijk kli
maat, dat de roeping tot het geestelijk
leven daarin moeilijk kan gedijen.
Het is u allen bekend, dat de Kerk
van Nederland in de laatste generaties
een zeer groot getal priesters en kloos
terlingen aan de Kerk heeft mogen ge
ven. Wij denken hier niet alleen aan
de velen die in Nederland zelf werken,
in welke taak het ook mag zijn. Wij
denken evenzeer met grote dankbaar
heid en vreugde aan de duizenden,
die in andere streken, met name in de
missielanden, hun Godgewijd leven in
dienst stellen van de Kerk.
Nederland heeft in den vreemde meer
dan zestig bisschoppen en bijna acht
duizend missionarissen, onder wie bij-
"a vierduizend priesters zijn. Zo heeft
Nederland de eer en het geluk aan de
Kerk relatief het grootste aantal mis
sionarissen te schenken.
En toch zijn er redenen tot bezorgd
heid. Want het zal u evenzeer bekend
zijn, hoe in de laatste jaren het aantal
priester- en kloosterroepingen in sterke
mate is teruggelopen. Thans worden er
in Nederland per jaar tientallen minder
priester gewijd dan een vijf en twintig
jaar geleden. Ook het aantal roepingen
tot het kloosterleven van broeders en
zusters is in de latere jaren sterk ge
daald, zodat vele congregaties ook
wanneer zij, om zich te wijden aan de
noden van de moderne tijd, oude liefde
werken prijsgeven grote moeite heb
ben om aan alle aanvragen te voldoen.
Dit alles is des te noodlottiger, omdat
de geestelijke nood van de moderne
maatschappij veeleer vraagt om uitbrei
ding en versterking, niet alleen in het
eigen land, maar evenzeer in de missie
landen.
Het zal u allen duidelijk zijn, wat dit
betekent. Ging het er alleen om, de
Kerk van Nederland te voorzien van
de noodzakelijke arbeid van priesters
en kloosterlingen, dan zou het aantal
roepingen, dat jaarlijks toetreedt tot de
geestelijke staat, op het ogenblik wel
voldoende zijn. Maar Nederland heeft
ook een taak ten opzichte van de we
reldkerk. Hoe meer missionarissen er
kunnen worden uitgezonden, hoe meer
óns dat moet verheugen. Het moeder
land zal echter moeten kunnen blijven
beschikken over een voldoende aantal
priesters en kloosterlingen, die het gods
dienstige leven van de zendende Kerk
op peil houden, opdat niet door ver
schraling van het godsdienstige leven,
de werfkracht en de bezieling voor de
missionerende taak van de Nederlandse
Kerk gaat verschrompelen.
Waar zal men de oorzaken zoeken
van deze teruggang van priester- en
kloosterroepingen? Het is niet doen
lijk in het korte bestek van een her
derlijk schrijven alle verschijnselen aan
te wijzen, die hier van invloed zijn. Wij
kunnen slechts enkele gedachten naar
voren brengen.
IS ER BIJ DE MODERNE JONGE
mens een gebrek aan idealisme, zodat
hij niet meer warm loopt voor de uit
breiding van het Godsrijk? Men zegt,
dat de jeugd van vandaag zich niet
meer laat verlokken door de schone
schijn van hooggestemde idealen, maar
veeieer gevoelig is voor de keiharde
werkelijkheid. Maar is de harde werke
lijkheid dan niet deze, dat de tegenwoor
dige nood der Kerk roept en schreeuwt
om veel meer priesters en kloosterlin
gen? Men kan bovendien met vreugde
constateren, dat de belangstelling en
het medeleven van de leken bij alles
wat de Kerk raakt, sterk is gegroeid.
De apostolische inslag van de leken
wereld komt in brede kringen op al
lerlei manieren tot uiting, zodat men
daar veeleer een vruchtbare voedings
bodem mag verwachten voor priester-
en kloosterroeping.
Of leeft er een eenzijdige aandacht
voor de waarde van het huwelijk, als
de van nature aangewezen, volle ont
plooiing van de menselijke persoonlijk
heid, en daarmee gepaard een onder
waardering van de maagdelijke levens
staat, die de Kerk vraagt van degenen,
die in het priesterschap of in het kloos
ter zich willen wijden aan de dienst
van het Godsrijk? Het moderne open
bare leven met zijn publiciteit, zijn lec
tuur. bioscoop en dans bergt ongetwij
feld het gevaar in zich van een te een
zijdige aandacht voor de ontmoeting
van de geslachten. En wie in de maag
delijke levensstaat, die de Kerk vraagt,
niet méér weet te zien dan het louter
negatief ongehuwd zijn en de positieve
inhoud van het afzien van een huwelijk
om het Godsrijk niet meer verstaat, zal
eerder terugschrikken voor deze levens
staat, dan er door worden aangetrok
ken.
F IS BIJ ONS GELOVIG VOLK HET
zicht op de verhevenheid van het
priesterschap en de verhevenheid
van de kloosterlijke staat verbleekt,
zodat de jonge mens er geen ideaal
meer in kan vinden?
Misschien hebben priester en kloos
terling door hetgeen zij van de beleving
van hun priesterschap en kloosterleven
laten zien, er zelf schuld aan, dat het
zicht op de verhevenheid van hun roe
ping is verduisterd. Iedere priester en
kloosterling zal zich er bewust van blij
ven. dat hij nooit ten volle beantwoor
den kan aan hetgeen God en de Kerk
van hem mogen verwachten. Zij zullen
altijd bereid moeten blijven om schuld
te belijden, bereid tot zelfcontrole en
bereid tot zelfverbetering, opdat door
hun beleven van het ideaal de verhe
venheid van hun roeping aan anderen
duidelijk worde en mag strekken tot na
volging. Misschien ook dat de openlijke
kritiek op priester en kloosterling hier
ongunstig werkt. Enerzijds zal deze kri
tiek als zij juist en rechtvaardig is,
priester en kloosterling helpen en aan
sporen om zijn heilige roeping beter te
beleven. Maar ook als zij juist en recht-,
vaardig is, om niet te spreken van
onjuiste en onrechtvaardige kritiek, die
eveneens niet zeldzaam is kan zij
voor de jonge mens het ideaal verduis
teren. zodat hij de priesterlijke en kloos
terlijke stand eerder ziet als een opeen
hoping van tekortkomingen dan als een
door God en de Kerk geroepen instituut
om het Godsrijk te prediken en te die
nen. Ook al zou hij de verhevenheid
van de priesterlijke en kloosterlijke roe
ping kunnen aanvoelen, het toebehoren
tot de stand zou hem kunnen afschrik
ken.
Of moet men zeggen, dat in de ge
zinnen de christelijke levenssfeer ont
breekt, die voor een priester- of kloos
terroeping de geëigende voedingsbodem
biedt? God kan roepen wie Hij wil en
waar Hij wil; maar de ervaring wijst
uit, dat zelden een priester of klooster-
ling voortkomt uit een gezin, dat niet
op God georiënteerd is. Ook een werke
lijk godsdienstig gezin is geen waar
borg, dat er een priester of klooster
ling uit zal voortkomen. God roept in
volkomen vrije uitverkiezing; niemand
kan hier enig recht doen gelden. Maar
een gezin, waar niet met God wordt ge
leefd, of een gezin, dat niet doortrok
ken is van godsdienstzin en christelijke
levensopvatting, vormt zelden het mi
lieu, waar een priester- of kloosterroe
ping tot ontwikkeling komt. Moet men
dan niet vrezen, bij de tegenwoordige
ontkerstening van vele gezinnen, dat
priester- en kloosterroepingen schaar
ser worden? En mag men verwachten,
bij de tegenwoordig veelvuldig voorko
mende ontheiliging van het huwelijk,
dat dergelijke gezinnen het door God
bedoelde en gewenste milieu zijn, waar
een priester- of kloosterroeping kan op
bloeien? Wij bedoelen hier niet zozeer
de gezinnen, waar vader en moeder op
recht ernaar streven met God te leven,
maar in de tegenwoordige nood uit
menselijke zwakheid wel eens falen.
Veeleer hebben wij die gezinnen op het
oog, waar uit gemakzucht en wereldse
geest de heiligheid van het huwelijk
wordt vergeten, zodat de mentaliteit
van de ouders, die de sfeer bepaalt van
het gezin, de natuurlijke ontwikkeling
van een priester- of kloosterroeping in
de weg schijnt te staan.
ANT OOK AL IS HET GOD, DIE
roept door Zijn Kerk, er zijn men
selijke en natuurlijke factoren, die
bij het ontstaan en het tot rijping komen
van een priester- of kloosterroeping van
grote betekenis zijn. Op de allereerste
plaats komt hier dan het gezin De be-
wust-christelijke levenshouding van va
der en moeder, die met openheid en
wijs beleid de kinderen voorgaan in het
godsdienstig leven, zonder overdrijving,
maar in eerlijke beleving, zal een bijna
onmisbare factor zijn in de wegen van
Gods voorzienigheid. Een gezinssfeer,
die open staat voor de nood vooral
ook de geestelijke nood van de mede
mens, zal een gunstig klimaat zijn voor
het ontluiken van een geestelijke roe
ping. Eerbied voor de Kerk, eerbied
voor de geestelijke staat, eerbied ook
voor priester en kloosterling ondanks
alle menselijke tekortkomingen, die men
niet behoeft te verdoezelen, maar die
men evenmin voor de kinderen behoeft
te etaleren het zijn alle factoren, die
de sfeer bepalen, waarin de roeping tot
de geestelijke staat tot ontwikkeling kan
komen.
Overigens zullen verstandige ouders,
hoezeer zij ook verlangen, dat een van
hun kinderen de geestelijke levensstaat
zal kiezen, zich altijd moeten hoeden
voor een te sterke beïnvloeding en nooit
zich laten drijven door onwaardige mo
tieven. Zij zullen hier meer Gods roe
pende genade laten werken dan zelf in
grijpen. Dit neemt echter niet weg, dat
de ouders hun kinderen behulpzaam
moeten zijn bij het kiezen van een le
vensstaat. Zij kunnen aan hun kinderen
de mogelijkheid van priesterschap of
kloosterleven voor ogen stellen; de
ouders kunnen als zij menen dat hun
kind daartoe de geschiktheid heeft
te gelegener tijd met een enkel goed
gekozen woord wijzen op de verheven-
De Nederlandse Katholieke Middenstand
heeft aan de minister van Sociale Zaken
en Volksgezondheid een adres gezonden
over de kinderbijslagregeling voor zelf
standigen, waarin de minister verzocht
wordt met de indiening van het betrokken
wetsontwerp de groot-t mogelijke spoed
te betrachten en een zo spoedig mogelijke
invoering van de wet te bevorderen.
In het adres deelt de bond mede, dat
het advies, dat door de Sociaal-Economi
sche Raad is uitgebracht met betrekking
tot de weduwen- en wezenverzekering, in
het algemeen zijn waardering kan heb
ben, maar dat het onderdeel van dit
advies, dat handelt over de prioriteit van
de invoering van deze verzekering boven
die van de algemene kinderbijslagverze
kering. ernstige bezwaren ontmoet.
De bond spreekt zijn bevreemding er
over uit, dat de SER door het thans inge
nomen standpunt afbreuk doet aan zijn
eerder met betrekking tot het voorwerp
van wet kinderbijslasverzekering voor
zelfstandigen geuite mening, dat het om
praktische en psychologische redenen aan
beveling verdient de invoering van de kin-
derbiislagverzekering te doen samenval-
Advertentie)
MERCEDES HORLOGES
Jen roet die van de wettelijke ouderdoms-
verzekering.
In het adres wordt voorts gezegd, dat
de invoering van deze kin 'erbijslagver-
ztekerin.T voor zelfstandigen rep-'s lang een
sociaal vraagstuk van grote urgentie is.
De volksvertegenwoordiging heeft meer
malen met grote aan Irang verzocht, deze
wet gelijktijdig met de oud ••domsverze-
kering te doen ingaan en in de regerings
verklaring is de indiening van het betrok
ken wetsontwerp aangekondigd.
De bond wijst dan op de gestegen kos
ten van het levensonderhoud, die voor de
zelfstandigen met grcte gezinnen een wel
zeer dringende reden vormen om op de
honorering van de gedane toezeggingen
met klem aan te dringen.
Tenslotte wordt in het adres gezegd, dat
de door de SER uitgesproken verwach
ting, dat de premie-heffing tot bijzondere
moeilijkheden aanleiding zal geven, ener
zijds wordt erkend, maar dat anderzijds
deze moelijkheden door de invoering van
de kinderbijslagregeling voor een grote
groep zelfstandigen en wel juist degenen
die door hun gezinssterkte het zwaarst
belast zijn zullen worden verminderd.
WINKELCENTRUM BINNENWEG 45
TELEFOON 116615 - ROTTERDAM
Met ingang van I maart zullen door
Hongarije de invoerrechten op vele arti
kelen die per liefdadigheidspakket naar
dat land worden verzonden worden ver
hoogd- Vrij van invoerrechten zullen blij.
ven zeep, waspoeder gedragen kleding
en werkkleding. Licht bezwaard met in
voerrechten zulien worden o.m. cacao en
zuidvruchten en op artikelen zoals kof
fie. thee. tabak en breiwol zullen hoge in-
voerrrechten worden gelegd.
-I*
Spierreumatiek
Philips „Infraphil"
weg pijn!
Dit infrarood bestra
lingsapparaat kan ook
met succes worden ge
bruikt bij verstuikin
gen, spit, verwondin
gen, steenpuisten, ver
koudheid, winterhan
den 'en -voeten.
heid van priesterlijke en kloosterlijke
staat, op de behoefte van de Kerk, op
de schoonheid van de taak van priester
en kloosterling. De rest zal men dan
willen overlaten aan de genade Gods.
En wat hier van de ouders wordt ge
zegd, geldt ook van het onderwijzend
personeel van onze katholieke scholen.
Zij zullen nooit door al te sterke sug
gestie opdringen, maar zij kunnen en
mogen wel op voorzichtige wijze de
aandacht vestigen op priesterschap en
kloosterleven als een reële mogelijkheid
voor hun leerlingen, zeker wanneer dat
in het algemeen geschiedt, zonder al te
suggestief indringen in het leven van
de individuele leerling. Op deze wijze
vervullen zij een schone taak in het
leven van de Kerk.
IERBARE GELOVIGEN. IN DE
vastenbrief van verleden jaar heb
ben wij u voorgehouden, dat ook
de geest van boete en versterving tot
de sfeer van het christelijk gezin be
hoort. Een gezin, dat met alles wat van
de wereld is, zonder beperking wil mee
doen, zal geen geschikte voedingsbo
dem zijn voor een priesterroeping. Nu
vorig jaar de vasten- en onthoudings-
wet tot een minimum is teruggebracht,
willen wij u nogmaals vragen om u stipt
daaraan te houden, ook in de kleine
ontzeggingen, die de christelijke tradi
tie hiermee heeft verbonden. Éen jeugd,
die geleerd heeft zich wat te ontzeg
gen om het Godsrijk, groeit in edelmoe
digheid en offervaardigheid voor de
Kerk. En daar in de traditie van de
Kerk de vastentijd evenzo een tijd is van
meer gebed, sporen wij u aan om ook
te bidden om meer- priesters, en meer
roepingen tot de kloosterlijke staat. In
deze tijd van ontstellende geestelijke
nood komt de Kerk altijd werklieden
tekort. Bidt dan tevens, dat allen, die
door God geroepen zijn, heilige arbei
ders mogen zijn in de wijngaard des
Heren, die zich altijd diep bewust blij
ven van hun grote geestelijke verant
woordelijkheid.
Land van de ravioli, macaroni
en spaghetti, waar wij, Hollanders,
net zo goed van smullen. Niet alleen
als wij een reisje naar Italië maken,
maar ook op Nederlandse bodem,
want Ruteck's koks hebben een in
ternationale kennis van de keuken.
Deze week bijv. zijn er de volgende
Italiaanse schotels waarmee U wel
licht oude herinneringen ophaalt uit
het land van de zon.
Ravioli Napolitana
(Dit in Italië zeer geliefde ge
recht bestaat uit in deeg gewik
kelde fijne vleesfarce, op een bed
van spaghetti met ham en pikante
saus. Het geheel is gegratineerd) I 2.35
Scaloppina alla Romana
Gebraden kalfsfilet, gegarneerd
met kalfshersens. Hierbij toma-
tenmacaroni)f 2.95
Osso Buco alia Milanese
Gebraiseerde kalfsschenkel en
cocotte, geserveerd met spaghetti,
■waarin champignons, ham,
kaas en tomatensaus) f 3.25
Een juichende Corrie Brokken gisteravond voor de Frankfortse televisie
camera's, een bevrijdend zingende en vooral acterende Corrie, vlak nadat
ze op overtuigende wijze het Internationale Songfestival der lichte muziek, ge
organiseerd door de Eurovisie, had gewonnen, opnieuw brengend een liedje, ge
componeerd door Guus Jansen, dat het Nederlandse lied internationale triomf
bracht, zoals niemand ooit had kunnen denken.
Want, zegt u, televisie-kijker in Nederland, het maar cerlyk: dat gouden
metaal voor vertolk(st)er en componist, hadden we toch allemaal wel toegedacht
aan een van de Italianen, toen we enkele weken geleden in Remo hun kandi
daten bezichtigden.
Maar het liep allemaal heel anders. Na
dat de Nederlandse kijkers reeds in over
weldigende meerderheid enkele weken te
rug het liedje „Net als tóen" hadden uit-
gekozen als het beste, bleek een interna
tionale jury er zondagavond al evenzo
over te denken. Corrie Brokken wist het
liedje, melodieus van opzet en gezellig
van tekst dit laatste kon die interna
tionale jury echter zeker niet beoordelen
zó hartveroverend te brengen, dat ver.
staan van de tekst niet meer nodig bleek.
En toen uit Zwitserland van de Hen al
daar te vergeven punten er reeds onmid
dellijk zeven voor Nederland bleken te
zijn, steeg de spanning niet alleen in de
kleine Nederlandse kolonie daar in Frank
fort allemaal duimen voor Corrie had
men in Bussum gevraagd! maar onge
twijfeld ook in de 125.000 Nederlandse
huiskamers En reeds halverwege bleek de
waardering in Luxemburg, Frankfort,
Kopenhagen. Londen en al de tien Euro
visie-landen zo te zijn. dat Corrie, Guus
Jansen en het Nederlandse lichte lied de
overwinning niet meer kon ontgaan.
De vondst om Sem Nijeveen. de man
met de smeltende viool, naast haar te doen
optreden, was eveneens zeer gelukkig.
Enfin: het werd een groots feest plotse,
ling in Frankfort, toen de uitslag, de bloe
men en de kus voor de overwinnares er
waren. En die reprise van het winnende
nummer was eenvoudig weergaloos; be
vrijd van alle zorgen, zong, nee, kwinke
leerde een guitige Corrie Brokken over
het scherm, zweepte Dolf van der Linden,
die tijdens haar lied de orkestdirectie had
overgenomen, ook de begeleidende muziek
naar een hoog niveau op. dartelde Sem
Nijeveen zó over zijn viool, dat we een
ogenblik voor de snaren vreesden en
hoorden we later in Bussum dat Willy
van Hemert ja, dezelfde als de tele
visie-regisseur, de tekst voor zijn reke-
ning had genomen.
En over de negen andere deelnemende
landen: laten we alleen Denemarken noe
men, dat met een zeemansliedje wel mid
den in het Nederlandse hart getroffen
bleek te hebben en dat dan ook alleen uit
Bussum reeds vijf stemmen kreeg en dat
PROMENADE-RESTAURANT
Stadhuisplein - hoek Lijnbaan
Rotterdam
Morgen, dinsdag 5 maart hoopt de
architect C. M. van Moorsel zijn 65ste
verjaardag te vieren. Tot de bekende
bouwwerken van de heer Van Moorsel
behoren drie sanatoria, nl. „Berg en
Bos" te Bilthoven, „Hornerheide" te
Horn en „De Klokkenberg" bij Breda.
Voorts bouwde hij vele kerken, scholen
en ziekenhuizen, ook in het buitenland,
zoals kerken te Ajlonn (Transjordanië)
en te Kroonstadt. Reeds vroeg voelde
hij de behoefte zijn inzichten onder
woorden te brengen. Hij was medewer
ker van het Bouwkundig Weekblad en
oprichter, en tot 1940 hoofdredacteur
van het Katholiek Bouwblad. Hij
schreef twee werkjes „De beurs van
Berlage" en „Ruimtebeelden". Nu is hij
docent aan de Rotterdamse Academie
voor Beeldende Kunsten, waar hij les
geeft in de grondbeginselen van de
bouwkunst.
De Nederlandse aegyptoloog A. Klaas-
sens verbonden aan het Rijksmuseum van
oudheden te Leiden, heeft te Abou Rowas,
ongeveer tien kilometer ten noorden van
de grote pyramdden van Gizeh, een
honderdtal graven gevonden Hij ver
moedt, dat sommige daarvan uit de eerste
dynastie dateren. De meeste graven wa
ren door plunderaars geschonden. Tot nu
toe -heeft de heer Klaassens er in hoofd
zaak beenderen en aardewerk in gevon
den. Hij hoopt op belangrijker vondsten
als de nog ongeschonden graven zijn ge
opend.
De heer Klaassens is in het begin van
dit jaar, daartoe in staat gesteld door een
z.w.o.-subsidie, naar Egypte vertrokken,
in gezelschap van de fotograaf Van Veen.
die eveneens aan het Leidse museum ver
bonden is.
Nóóit gedacht, maar „Net als toen",
werd op dit ogenblik, dat w hierboven in
televisiebeeld ziet gebracht, plotseling
en zeer onverwacht hèt sncces van het
Eurovisie-Song Festival in Frankfort.
Corrie Brokken, één brok opgetogenheid,
zingt voor een miljoenen-televisiepubliek
Guus Janssens succes-song, dat liaar en
hem t.v.-roem bracht (zie ook pag. 3).
Hóe groot de triomf was blijkt uit de 31
behaalde punten van het Nederlandse
zangeresje; terwijl haar naaste (Fran
se) rivale het slechts tot 17 punten
bracht.
er terwijl wij het een heel goed kans-
paard achtten daarna niet meer aan te
pas kwam. Maar zeemansliedjes voor Ita
lianen, Oostenrijkers, Luxemburgers
AD INT.
De Osservatore Romano heeft zater
dag een artikel gewijd aan het godsdienst
onderwijs op de scholen in Polen. Het
blad wijst er op, dat ondank^ het besluit
van september 1956 in het land geen vrij
heid van godsdienstonderwijs bestaat,
ook niet wanneer de ouders daartoe uit
drukkelijk de wens te kennen geven. In
Kattowice, aldus de Osservatore, heeft
97 p;t der ouders zich voor godsdienst
onderricht op de school uitgesproken,
maar de autoriteiten geven aan de wens
geen gehoor. In heel Polen wordt iede
re communist, die zijn kinderen gods
dienstonderwijs laat volgen, uit de partij
gestoten.
De Osservatore besluit, dat op die
manier de katholieken voor de vraag ko
men tet staan of zij hun kiedren nog wel
naar de staatsscholen kunnen sturen.
De prinsessen Beatrix en Irene heb
ben zaterdagavond vergezeld door freu
le R. Röell en mejuffrouw Broers, een
bezoek gebracht aan de Weense ijsrevue
in de Haagse overdekte kunst-ijsbaan.
(Advertentie)
HAMEA-Gelei: mooie, gave handen. 95 d
HAMEA-Crème: fris gezonde huid. 95 et
Het is de Hamamelis die het 'm doet
WAT Mii n n ft ROT Maakt iSEQED
31).
Hij sprak op een toon, zo overtuiger>
dat Bertha aan haar eigen oerdeel begon
te twijfelen. Bovendien had Brichtauer
haar gevoeligste plekje geraakt, door
haar te verwijten te maken. Hij had haar
van onrechtvaardigheid tegenover haar
jeugdvriend beschuldigd. Ze had het hem
kwalijk genomen dat hij zich gebeterd
had!
Och, Robert! riep ze eindelijk uit.
Vergeef me toch, dat ik zo onrechtvaar
dig ben geweest! Ik had me nu eenmaal
een bepaalde voorstelling van je gemaakt.
Ik stelde me je nog altijd voor als de gro
te jongen, van wie ik hield. Als Robert
van vroeger.
Ben ik dat dan niet? Kijk me dan
eens aan, Bertha., kijk me eens goed aan.
Niemand heeft me zo goed gekend als
jij. Wat er voor goeds in mij was, heb
ik alleen aan jou "etoond. Ben ik dan niet
de Robert van vroeger, maar nu vervuld
van nieuwe voornemens en zonder de
fouten van toen?
Nee, 7:i ze .nwillekeurig, omdat ze
het gevoel niet kon overwinnen, dat hij
toneel speelde.
Brichtauer zweeg. Hij voelde, dat het
er nu om ging. Dat hij het meisje tegen
haar gevoel in moest overtuigen. Haar
tegenstand prikkelde z':n trots.
Nu goed dan., ik heb mijn oude
speelkameraad verloren! Ze gelooft, dat
ik een bedrieger ben, dat ik een valse
rol soeel, dat ik een masker draag!
Toe, Robert, wil je me nu niet be
grijpen? Och., ik begrijp mezelf niet eens!
Ja, je bent natuurlijk heel wat beter en.,
iedereen zal je natuurlijk bewonderen.,
maar toch.
Ik geloof, dat ik het wel begrijp. Je
bent bevooroordeeld tegen me. Je gelooft
me niet. Best, dan zal ik me daar bij
neerleggen, want ik wil tóch niet meer
zijn als vroeger.. Maar jij bent onrecht
vaardig, kind. Mijn omkeer heeft me
mijn oude vriendin gekost! Zijn stem
klonk zo gevoelig, dat ze hem wel moest
aanzien. Nog steeds kon ze het niet met
zichzelf eens worden. Ze moest tijd heb
ben tot nadenken.
Dag Robert, zei zerus tig, hem de
hand toestekend.
Dus nog geen enkel hartelijk woord
van welkom? Ben je nog helemaal niet
blij, me te zien, Bertha?
Toe, Robert, denk niet meer aan me.
Laat me maar links liggen Ik zal mijn
dwaasheid gauw genoeg inzien. Ik wens
je het allerbeste. Ik hoop, dat je leven
in je oude tehuis gelukkig mag zijn.
En zul je helemaal niet blij zijn,
als ik nog eens hierheen kom?
Ik weet zeker, dat vader erg blij
zal ziin, telkens als je komt, zei ze.
En jij, Bertha?
Och., ik tel immers niet mee, wel?
Het volgende ogenblik was hij in het
zadel en reed in razend galop naar huis.
Hij was woedend. Hij had het er op gezet,
Bertha te winnen en het was hem mis
lukt.
Ze was nu een groter gevaar voor hem
dan ooit. En het meest stak het hem, dat
ze hem wantrouwde en een afkeer van
hem had. Hij was niet alleen kwaad op
haar, hij had een hekel aan haar ge
kregen en er kwam een verlangen in hem
op om haar te vernederen en haar te
dwingen, vergiffenis te vragen. Hij lette
er niet op, hoe hard en hoe woest hij wel
reed. De uitgeruste grijze merrie vloog
in wilde vaart over de landweg en haar
berijder was te veel met zijn gedachten
bezig om er op te letten, waar hij langs
reed. En zo kwam het, dat hij rakelings
langs een zware boerenwagen rende en
de boer, die naast het paard liep, bijna
omver reed. Ogenblikkelijk kw-n hij tot
bezinning en hield zijn oaard zó strak
in, dat het op de achterpoten in de kuch'
kwam te staan.
Zeg. wat mot dat? klonk een woe
dende stem.
Het spijt me heel erg, riep hij, Betsy
met' moeite in bedwang houdend. Het
was heer onvoorzichtig van me om zo te
rijden. Heb ik je bezeerd?
De man tegenover hem, een stoerge-
bouwde kerel van een jaar of vijfender
tig, was blijkbaar ""en gewone arbei-'er
Brichtauer sprong van ziin oaard en kwam
naar de landman toe. Heus, het spijt me
heel erg, herhaalde hij. I' hoop. dat je
niet gewond bent.
De man keek hem verbluft en als we
zenloos aan.
Neen, dat loopt wel los, antwoordde
hij, hem nog steeds strak aankijkend
Het betekent niets. Hij blééf kijken en zei
toen plotseling: Zo., dus u bent het.
Wat bedoel je? vroeg Brichtauer.
Jawel, u bent het, mijnheer Reich-
mann, herhaalde de man. Ik dacht eerst
nog, dat ik me vergiste, maar ik heb
het toch wel goed gezien. 1 bent wel
veranderd, maar u bent het toch. Kent
u me niet meer?
Het spijt me, maar..
Wat? Wilt u beweren dat u me ver
geten bent? Dat kan toch nic'. De men
sen zeggen wel, dat u heel wat veran
derd bent, maar dat kan toch niet zó erg
zijn, dat u mij vergeten bent. De man
sprak met ingehouden woede, hij was
vuurrood geworden en keek dreigend uit
zijn ogen.
Je moet je toch beslist vergissen,
zei Brichtauer, die zich vergeefs iets uit
Reichmann's leven in het geheugen tracht
te te roepen, dat met deze man te ma
ken kon hebben.
Vergissen? Ik niet. En ik vergeet
ook nooit iets, wat ik me heb voorgeno
men; ik zal doen, wat ik gezegd heb.
U kunt me toch niks maken. Ik heb mijn
boerderij voor negenennegentig jaar ge
pacht en., ik hoor niet tot uw iderho-
rigen. En ik ben er de man niet naar om
me met geld te laten afkopen.
Maar waar hebt je het eigenlijk
over? riep Brichtauer ongeduldig.
Ja, nu wilt u de onnozele uithangen
maar u weet heel go'd wat ik bedoel.
U hebt nooit eerlijk willen vechten.daar
was u te laf voor.. Maar nu zal het er
van moeten komen.
Opeens ging Brichtauer een licht op.
Hij meende te weten, wie de man was.
De mensen dachten wel, dat u dood
was. maar ik heb het nooit geloofd. En
ik wist ook wel, waarom u niet thuis
kwam., u was bang. U wist, wat ik ge
zegd had en ook, dat ik een man van
mijn woord ben. Ik had niet verwacht,
dat ik zo gauw de gelegenheid zou krijgen.
Die steek heb ik het ergste niet gevon
den. Daar was ik gauw genoeg boven op.
De mensen zeggen bovendien, dat u daar
niets mee te maken had. Maar u had me
beroofd van wat ik het liefste wilde heb
ben.
Wacht, nu weet ik het, riep Brich
tauer uit. Jij ben Breuer..
Ja, ik dacht wel, dat u me zoudt
herkennen, En ik wist ook, dat we el
kaar wel eens zouden ontmoeten.
Maar je bent toch met dat meisje
getrouwd?
Jawel. Maar ze heeft nooit veel
om me gegeven. Ze dacht nog altijd aan
u. Zij vond het fijn, dat'n grote mij
neer verliefd op haar was geweest. Ze
is een jaar geleden gestorven, maar ze
heeft nooit wat om me gegeven. En nu
zullen we eens afrekenen, jonge meneer
Reichmann.
HOOFDSTUK XVIII
DE CRISIS
Brichtauer herinnerde zich heel goed,
wat Reichmann hem over het geval met
Breuer verteld had. En ofschoon het de
eigenlijke oorzaak was geweest, waarom
de jongeman van huis verjaagd was,
had hij er toch niet veel gewicht aan
gehecht. Maar nu stond het geval ineens
vóór hem met al zijn moeilijkheden. Breu
er was blijkbaar een wraakgierig mens,
die jarenlang wrok gekoesterd had. Nu
wilde hij door mishandeliug wraak
koelen. Wat er van komen zou,
kon hem niet schelen. Als hij zijn vijand
het hemzelf destijds aangedane onrecht
maar betaald kon zetten.
(Wordt vervolgd).
