em Pijper vanuit zijn brieven
Luisillo's Spaanse dansgroep
brylcreem
ZALIGVERKLARING
MOEDER CLARA FEY
600 studenten congresseren in Nijmegen
HANS KAART DEBUTEERDE
Een ware geschiedenis
i
4
f
f\
18 maart - 1957
Faam van de Spaanse dans
Verjaardag van Paus-
kroning in St.-Pieter
herdacht
Uil NederlandBelgië en Zuicl-Afrika
In het Concertgebouw
Ligne pirouette"
Schout bij nacht Byrd
overleden
Oproep tot steun aan
„Theater"
Uw hoofdhuid fris Uw haar gezomL.
heeft „voedingswaarde voor Uw haai
Proces komt definitief op gang
VAN HART EN
DINSDAG 12 MAART 1957
PAGINA 3
j\^ er een decennium verstreken is sinds het verscheiden van
de componist Willem Pijper, heeft het zin even te verwijlen
hetgeen we uit zijn geestelijke nalatenschap hebben opge-
6m' zijn uitgebreide briefwisseüng welke tot dusver niet aan
'lept:
°Penb;
'aarheid werd prijs gegeven. Want er zijn twee manieren
van zijn
als rechtstreeks contact en via zijn geschreven of ge
doken woord als zijdelings middel tot zijn gedachtenwereld.
ijl Pijpers minstens zoveel woorden als klanken heeft neer
schreven in essay's: „De Stemvork" en „De Quintencirkel"; in
Sbladi
MIL
biti
len verschenen kritieken en in meer dan duizend brieven,
•en we even de schijnwerper op deze laatste, meer individuele
jMgsvormen richten. Uiteraard is onze keus niet vrij geweest,
a JJ het grootste deel bijna hermetisch gesloten is in de
^hieven van de Kon. Bibliotheek, een hermetiek die overigens
^eel in het raam van deze persoonlijkheid past.
P4IUJS LANCEERT
nieuwe haardracht
GEZANT VAN ISRAEL IN
DEN HAAG
Nederland-B elgië
UITWISSELING TUSSEN
STUDERENDE KATHO
LIEKE JONGEREN
Vandaag 190.000 examens
VOOR HET SCHOOL-
VERKEERSDIPLOMA
brylcreem
Thans ,,ernst,'
Tot nu toe tot vanmorgen dus was
alles zuiver „informatcrisch" dit is:
zuiver voorbereidend. Thans echter ver
gaderde de Riten-Congregatie in het
Apostolisch Paleis en besloot officieel tot
de Introductie van bet proces. Hetgeen be
tekent, dat het thans „ernst" gaat wor
den en dat het zaligverklaringvsproces
thans een eigenlijke (officiële) aanvang
gaat nemen.
In alle kerkportalen
BUREAUS VOOR LEVENS-
EN GEZINSMOEILIJK
HEDEN
Vaststelling subsidierielitlijnen
spoedig verwacht
Dj
'"tiftu* u'l'e zich niet dan aan enkele
Mei-,'.en. dan n°S geserreerd en ge-
ryeerd.
'Iti corr®spondentie rond de jaren
'aar p Va" op z'Jn sterke neiging
SeltsUe|reudiaanse Psyeho-analyse en de
jl'va divagaties hieraan inherent:
f'he we'k® ziJn eigen Sturm und
j s~tÜd verraden.
'ater jaren vcrebt dit getjj tot een
W^heid welke nu een geestelijk
hiejj 1 tracht te vinden in het magon-
'cllfj.'yntbool. Het vrijmetselaarstijd-
Thot gat in 1953 een Willem
'•Uit "nuwmer uit waarin een duidelijk
®P dit aspect van Pijpers geest valt.
Sen o0ans'ei1 de yelgeude uitlatin-
8e^aaJ".°rn ik musicus geworden ben en
Ms' i°:l°og, zoals eerst mijn plan
'sw De weet-drift wierp zich op de
.0l°gie, de dadendrang beperkte
°t het gebied der klanken
Mr Scl°l>er 1933: Het was bijzon-
Plezie
Zondag heb ik af-
tlaifi, reizenmuziek 1ste gr
W Kehjk is dat laatste ook
Maat of 50,
e' bijkomen.
1
'4kov
V^jSd. is geleverd, toen zijn laatste
de opera Merlijn werd uitge-
b Zijn vriend Vestdijk schreef
,r korte tijd de tekst, doch de
'Uz
zou niet geheel voltooid worden,
ren we terug naar zijn tempel-
M 0 ek (de Zes Adagio's), welke vóór
h' p °g werd voltooid, ter gelegenheid
uMuM bezoek aan de tempel te Sneek,
Pijper kennis met Notker, en
\jj,r.onvoldaanheid over de keuze der
iMhj-i spoorde Pijper aan, de daar
v Vpj, gramofoonplaten door anderen
kt langen ten dienste van Loges, die
°ver een kapel beschikken.
le onpas worden hier „katholieke
jN>rae?aars" op het magonniek tapijt
?eden om hier als getuigen op te
sUln (Hupperts als dirigent en Ver-
als criticus)
Mri,,d®ze introductie welke enig licht
M,, °P Pijpers geestelijke gerichtheid
Mn -^e nu enkele fragmenten volgen
jjii: .®®r algemene aard. In 1943 schrijft
z'aa *>el' een uitgesproken gevoel van
k®id. van niet-tocbehoren Dit
l'Zen diepste kern van 's mensen
J'h Als hij zonder zich te bedotten
t ïgSen dat hij aan niemand anders
(Mtyj'behoren met de logische conse-
v''®h *s van gehoorzamen, wilsidenti-
,'lUatj ®tc. dan lijkt me dat een
/qkkpC> die waarschijnlijk, voor de be
rt; Personen een aanmerkelijke
Vo 'n bet leven uitmaakt maar
mij even onzinnig is als het
(V;
atl onze medewerkster).
'6Sj-5enen onder u die juist met
wipdftd en toewijding een knot
ni?-ng bebben gekweekt moet ik
bl U"1 spijt meedelen, dat daar,
tenminste modieus gekapt
radicaal de schaar in moet
tyb gezet
pkffuj ^®t Syndlcat de la Haute
e Frangaise in Parijs lan-
KltOnBf, dezer dagen „La Ligne
isMt Deze nieuwe haardracht
a bet ln:. vrii kort geknipt baar
{pvew, Midden glad naar achteren
of 'sorns door middel van een
h^tszi-^nsterende garnering), aan
en daarvan twee kleine
5 öfd. fnaige lokjes op het voor
in Wh °nbedekte oren; op het
JMlW0?fd grove slagen zonder
A gBK ofwel naar elkaar toe
■sr SteJd in een punt ofwel
A „n..kant zijn gewerkt,
h, Pt J. deze haarmode een dag
Ulur kcmVn Par9s werd gelanceerd
een n bewonderen is werke-
de Opmerkelijk snelle prestatie
Vï' 6e,. den bewonderen is werke-
Si de Opmerkelijk snelle prestatie
t>Mdi„ Nederlandse leden van het
JaMcau de la Haute Coiffure
t^Mbei- j .Alleen vonden wij het
igidat de proefpersonen niet
meer zorg waren gekozen.
visi afav°nd heeft u in het
Wiii .iournaal deze nieuwe lijn
m kunn
en zien.
G. S.-De W.
°Ud Mrtieugd over de benoeming
uln Rotterdam. 10 November heb ik
ouwstuk.
■'Oecemiber 1939: Gisteravond
„p'tten ergeren bij de Zauberflöte
i*12
%oza „;r
as opera waarin wat argeloze
lij), tnieke symbolen zijn verwerkt,
V<W"wat mij bovendien aan deze
,eiling zoo ergerde, was, dat Wal-
tlapk11 al zijn best gedaan had alle
^„„^Pieke symbolen te verdonkere-
waardoor het visch noch vleesch
Vis^nuari 1940:
<tu tend aan de (opera) Merlijn en aan
besteed,
niet; ik
er moet nog 2 x
ember 1940 Gisteren heb ik
n,00,t aan de Merlijn kunnen
JPoneeren....".
tbjpM Was toen volop oorlogstijd en
ven r prijst de „Beatus ille" wiens
erruiten nog heel waren
Vo0a de oorlog blijkt zijn belangstelling
Ü3 j de Loge „niet erg groot" te zijn
Mlfrinuari 1946). Doch op 10 April het-
bojPp jaar schrijft hij: Ik heb
Vfj.derdag a.s. meesterverheffing van de
bgiipetselarij. Dat speelt zich af in
Is, ».in de Loge genaamd Silentium.
'0ch°Ciatie^ n°gai aardig; het doet me
V 11 Wel plezier dat het er dit jaar nog
komt. Waarschijnlijk laat ik me
li0ena ^verschrijven naar een Haagse
Louise Bolleman, aan wier toe-
de publiikatie van onder-
V hde brieven danken, voegt hier aan
V dat nu zijn laatste levensstadium
I»8 aangebroken. Pijper ging dagelijks
ijle ruit. „Dr. v. d. Stam gaf nog
'«o^njecties. De toestand bleek hope-
metastasen overal. Ongeveer een
tlj^k lag hij stil, met gesloten ogen.
%ndagavond, 11 uur, 18 Maart 1947,
j,.a bij op te ademen".
fctJm magonnieke geest uitte deze com
bi \s,t in de „Zes Adagio's" voor orkest
jae opera Merlijn.
^iL^fessing schrijft hierover in het-
'iju tijdschrift: „Het bewijs, dat hij
bijj. muzikale principes niet had ge-
mcerendecl van b.v. alle religieuze
dogma's".
23 maart 1944 spreekt Pijper over z'n
verhouding tot de opera:
„Vroeger, zoo omstreeks 1920, was ik
veel fanatieker: nadat ik die Fêtes
galantes van Verlaine had gecompo
neerd, heb ik jarenlang de literatuur in
mijn muziek slechts toegelaten in den
vorm van het anonieme volkslied. Daar
naast (ik was toen al even inconsequent,
als tegenwoordig) vertoonde ik de am
bitie, een „dienende" muziek te schrijven
ten behoeve van enkele antieke tragedies,
waarin ik welbewust probeerde alle
specifiek muzikale complicaties uit mijn
partituur te weren. Doch toen ik een
maal geproefd had van de Boom der
Kennis, was ik in potentie al opera
componist geworden. Het zou meer
dan 10 jaar duren voor ik alle schroom
overwonnen had en in de „Halewijn" op
bescheiden schaal het vrije verkeer tus-
schen mijn muziek en andere kunsten
toeliet.
Tegenwoordig ben ik bezig aan het
stuk (de opera Merlijn) waarin ik naar
een sterker spanning tusschen de vorm
gevende muziek en zusterkunsten streef.
In hoeverre het me zal mogen lukken,
het libretto tot het eind toe op het
niveau van de eerste acte te houden zal
nog moeten blijken, en evenzeer of de
vertooning, het mimische en het kinaes-
thetische deel, de geëischte hoogte zul
len krijgen en houden. Maar niettegen
staande deze opera-occupatie, of mis
schien juist daardoor, zijn mijn absolu
tistische principes even rigide als in de
jaren, dat ik in het Utr. Dagblad fulmi-
naties deed afdrukken tegen de veile
operakunst en de onnozele „begeleiden
de muziekjes". „Dit stukje autobio
graphic is misschien instructief", besluit
de componist, waarmee hij stellig niet
te veel heeft gezegd
Om niet méér problemen t.a.v. deze
componist dan in deze uitlatingen reeds
opgestapeld liggen en welke een onop
houdelijke strijd in zijn binnenste moe
ten hebben veroorzaakt, willen we hier
besluiten met een fragment van een
brief aan Karei Mengelberg, gedateerd
2 november 1944:
„Beste Karei, je brief van 20 October
kreeg ik hier op Allerheiligen, wat me
attent van de post lijkt
In de leeftijd van 68 jaar is gisteren
schout bij nacht Richard Byrd, de beken
de poolonderzoeker in Boston overleden.
Schout bij nacht Byrd, die de algehele
leiding had van de Amerikaanse Zuidpooi-
expeditiee die in het kader van het Geo
fysische jaar op het ogenblik in het
Antarctische gebied verblijft, kon per
soonlijk niet aan de onderzoekingen deel
nemen vanwege hartzwakte.
Byrd kreeg een marine-opleiding. Tij
dens de eerste wereldoorlog werd hij in
gedeeld bij de marineluchtvaartdienst. In
1925 werd hij gedemobiliseerd. Het jaar
daarop maakte hij een verkenningsvlucht
over de Noordpool, in 1927 vloog hij met
nog twee anderen over de Atlantische
Oceaan, een heel waagstuk in die dagen,
en in 1928 vloog hij voor het eerst over
de Zuidpool. Sindsdien heeft Byrd zich
toegelegd op onderzoekingen in het Zuid
poolgebied. Verschillende expedities leid
de hij. Toen de V. S. deel zouden nemen
aan het Internationale Geofysische jaar
met de operatie „Deepfreeze" werd Byrd
benoemd tot algemeen leider. Byrd was
ook hoofd van de afdeling Antarctische
zaken van hot Amerikaanse ministerie
van marine.
Binnenkort zou de benoeming te ver
wachten zijn van dr. Hannan Sidor tot
gezant van Israël in Den Haag. De heer
Hannan Sidor was het laatst werkzaam
aan het ministerie van buitenlandse zaken
van Israël als deskundige voor vraagstuk
ken, welke met de internationale organi
saties verband houden.
Het gaat hier op de school (het Con
servatorium te Rotterdam, waar Pijper
toen directeur van was, M.) ook zéér
moeilijk. Plm. 25 leeraren verschijnen
niet; vanwege de spoorwegstaking. Er
kan niet gestaakt worden en 's avonds
hebben we binnenkort óók geen licht
meer. Ikzelf kom op onregelmatige
tijden, ga dan 's ochtends om zes uur
uit mijn huis (te Leidschendam), tracht
een tram naar Delft te halen, dat is
eerst al een uur loopen Daarna kan
men met een bootje, of, beter nog, met
een rijtuigje in Rotterdam probeeren te
komen. Het is een reis van 4 a 5 uur,
zoodat ik. als ik eenmaal in Rotterdam
ben, er gewoonlijk een dag of 5 blijf. Je
moet er niet aan denken, dat het op
deze wijze no-g een bepaalde tijd zou
moeten doorgaan Het is nu al ruim zes
weken, het lijkt wel zes jaar. Als ik
thuis ben, en dat is soms dagen achter
een, tracht ik wat aan de Merlijn te
werken. Ikzelf ben verre van fit,
permanent erge neuralgische pijnen in
hoofd, hals en kaken. Enfin, laat ons
daarover niet zeuren.
Aan zijn moeder schrijft hij ruim een
maand vóór zijn overlijden (11 februari
1947):
„Ik kreeg vandaag juist op tijd weer
een mud of 10 kolen. We zaten er om
te springen, en Mily had over 2 dagen
niet meer geweten waarvan ze had moe
ten stoken. Gelukkig -is dat nu ge
regeld.
Men zegt dat de volgende week het
weer omslaat (men herinnert zich de
barre winter van '47). Ik heb zoo'n idee,
dat ik dan ook meteen wel eens even
naar buiten kan. Nu zou dat onzin
wezen. Het ziet er naar uit, dat ik
in Maart een tijdje naar Zwitserland
zou kunnen. De eenige manier om er
gauw bovenop te komen, in die heer
lijke frissche lucht, en dat mooie land
schap.' Ik moet me er echt bovenop zien
te halen; dit is een taaie winter voor
me geweest, Moeder.
Schrijft u gauw weer? Ik doe het ook;
tenslotte begrijpen u en ik elkaar altijd
met een half woord Dag, hoor, veel
liefs van uw
get. WIM.
M. M.
Wat steeds de grote kracht is geweest
van de dansstijl van Luisillo en Teresa,
die in ons land geen onbekenden zijn,
werd gisteravond in het theater Carré te
Amsterdam weer duidelijk. Het jeugdige
élan, waarmee deze danser van Latijns-
Amerikaanse origine iedere toeschouwer
won, is blijven voortleven in de groep,
De Stichting „Vrienden van Theater"
heeft zich om steun tot het bedrijfsleven
gewend in de overtuiging dat de industrie
gebaat is bij een gunstig cultureel klimaat
en bij een toneelleven, dat niet behoeft
onder te doen voor dat in de centra in
het westen. Het stichtingsbestuur heeft
tevens een beroep gedaan op het toneel
publiek in de twee oostelijke provincies
(Gelderland en Overijssel) en er op ge
wezen, dat het gezelschap „Theater" in
de drie jaar van haar bestaan de cultuur
spreiding in praktijk heeft gebracht en dat
het oosten op het gebied van toneel kwa
litatief niet voor het westen behoeft onder
te doen. In het stichtingsbestuur hebben
zitting de heren B. Breuning ten Cate,
voorzitter, burgemeester C. Matser van
Arnhem, burgemeester M. van Veen van
Enschede, burgemeester S. de Jong van
Zutpben, drs. B. Sweers, directie-secreta
ris AKU, en Johan van der Woude, secre
taris.
Op initiatief van prof. J. Honders, in
specteur van het voorbereidend hoger en
middelbaar onderwijs in het Bisdom Luik
en van dr. J. Boosten, rector van het
Henric van Veldeke-college te Maastricht
en lid van de Nederlandse Onderwijsraad,
is een uitwisseling tot stand gekomen
voor r.-k. studerende jongeren van 14
jaar en ouder uit de Luikse en Limburgse
grensgebieden. Het bureau te Luik staat
onder leiding van prof. Honders te Thi-
mister-Verviers; dat in Maastricht onder
directie van drs. Jef Notermans aldaar.
Tijdens de grote vakanties kunnen jon
gens en meisjes van r.-k. gymnasia, mid
delbare- en kweekscholen uit beide grens
landen gedurende tien tot twintig dagen
in België en Nederland gaan logeren bij
r.-k. families. De student of studente
dient naar beste vermogen de taal van
gastvrouw of gastheer te spreken. De re
sultaten van deze uitwisseling zullen tot
grondslag dienen voor een landelijke or
ganisatie tot uitwisseling van studenten
tussen Nederland en België, welke men
in 1958 wil stichten.
Vandaag 12 maart is het de dag, dat
190.000 leerlingen van de hoogste klassen
van de lagere scholen schriftelijk ver-
keersexamen afleggen. Het praktische ge
deelte van dit door het Verbond voor Vei
lig Verkeer in samenwerking met leer
krachten en politie georganiseerde ver-
keersexamen, volgt in de komende weken.
Geslaagden ontvangen, zoals gebruike
lijk, het verkeersdiploma.
ook nadat Luisillo zich op eigen benen
heeft begeven en niet meer de steun heeft
van zijn artistieke partner Teresa.
Als choreograaf en danseur is Luisillo
een man van vjsie, toneelkennis en vir
tuositeit. Dit wil niet zeggen, dat deze
faam van de Spaanse dans van a tot z
kritiekloos met lauweren gekroond moet
worden. Met name het eerste nummer na
de pauze „Madrileense Straatgeluiden"
hoort meer thuis in een revue dan in
een Spaans danstheater. Daarentegen
vergt het eerste nummer van het pro
gramma „Sevillaanse Symfonie" een
grote dosis geduld, omdat met een
asetisch ballet de avond wordt geopend
en men even een lichte wrevel moet over
winnen. omdat Luisillo nu eenmaal her
inneringen opwekt aan temperament,
uiterste dansdrift en vurige grandezza. De
zigeunerliederen uit de Alpajarras geeft
deze sfeer al enigszins, maar de nocturne
Flamenco en natuurlijk Café Flamenco
brengen alle elementen aan deze Spaanse
stijl in optima forma.
Maar vóór deze virtuose dansen heeft
men gelegenheid de mimische capaciteiten
van Luisillo in „De Blinde" te aanschou
wen, waarbij de lichteffecten geraffineerd
goed zijn toegepast om dit ballet de toon
te geven, die de spanning tot een climax
voert en de dansfiguren kleurt met een
inhoud, die meer is dan alleen maar ver
beelde of gedanste fabel.
De Flamenco-dansen muntten uit door
spontanëiteit en virtuositeit. Luisillo is de
primus inté pares, maar de jeugdige
Maria del Rosario en de 19-jarige zigeu
ner-danseres Teresa Amaya tonen, dat
zij danskunstenaressen pur sang zijn.
Mario Vivo zingt weer op haar speciale
charmante wijze en de Flamenco-zanger
Nino de Almaden beluistert men geboeid
Het programma valt enigszins op
door onevenwichtigheid. Niet altijd is het
peil zo hoog als men verwacht, maar na
de pauze krijgt men Luisillo op zijn best
te zien en dat mag men niet missen.
Bu.
Ter gelegenheid van de achttiende ver
jaardag van zijn kroning heeft Z.H. de
Paus hedenmorgen geassisteerd bij de
pontificale H. Mis, die door kardinaal
Aloisi Masella om half elf in de Sint Pie-
ter werd opgedragen. Vanwege het enorm
aantal verzoeken vanuit de gehele we
reld om deze plechtigheid bij te kunnen
wonen, is de pontificale H. Mis dit jaar
niet, zoals gebruikelijk, in de Sixtijnse
kapel gecelebreerd.
Enige minuten voor de aanvang van de
H. Mis droegen leden van de Pauselijke
Hofhouding Zijne Heiligheid, gekleed in
het Pauselijke ornaat, op de sedes gesta-
toria de basiliek binnen. De in Rome aan
wezige leden van het H. College van kar
dinalen alsmede de leden, der Romeinse
Curia en het bij de H. Stoel geaccredi
teerde corps diplomatique woonden de
plechtigheid bij. Na afloop gaf de H.
Vader Zijn Apostolische Zegen. Aldus
meldt het K.N.P.
OMDAT Brylcreem waardevolle,
versterkende stoffen en zuivere,
natuurlijke oliën bevat.
OMDAT de oliën in Brylcreem
geëmulgeerd zijn voor smetteloze
haarverzorging.
OMDAT massage met Brylcreem
een dubbel voordeel geeft: mooi
haar en gezond haar!
geeft wat Uw baar nodig heett
"M-
B—cham (NtUrland) N.V. Voor Engrot; Jacq. M* AmMtrdom
(Van onze Romeinse correspondent).
ROME, 5 maart 1957.
Hedenmorgen heeft in het Vaticaanse
Palcis een vergadering plaats gehad, die
voor katholiek Nederland van grote be
tekenis is. De Riten Congregatie kwam
in „sessio ordinaria" bijeen onder voor
zitterschap van de prefect, kardinaal
Gaetano Cicognani, om te beraadslagen
over de introductie van het apostolisch
proces van zaligverklaring van de diena
resse Gods Moeder Clara Fey, stichteres
van de Congregatie van de Zusters van
het Arme Kind Jcsus, waarvan het Moe
derhuis (Huize Loreto) is gevestigd
Simpelveld.
Clara Fey werd op 11 april 1815 in
Aken geboren als kind van rijke ouders.
Reeds vroeg trok zij zich het lot aan van
wat zij later zou noemen de „verwaar
loosde kinderen", (die wij thans aandui
den met „voogdij-kinderen", slachtoffer
tjes van omstandigheden van huwelijk,
O C
geland, hetgeen in die dagen een niet ge
ringe stap- betekende. Het Moederhuis
van de Congregatie evenwel vestigde zij
in Nederland, in het Limburgse Simpel
veld, waar het ook thans nog steeds is.
Zij overleed in geur van heiligheid
Als interessante „inside-story" kunnen
we nog vermelden, dat het besluit van
de Riten-vergadering van hedenmorgen
éérst naar de Paus gaat. Zonder Hem is
niets mogelijk. De H. Vader ontvangt
met alle andere stukken ook de tekst
van de z.g. „commissio introductionis", de
„opdracht om de zaak officieel aanhangig
te maken". Deze commissio moet de Paus
ondertekenen, anders is zij waardeloos.
Welnu, volgens een traditie, die zich ver
liest in de duisternis van vele, vele
eeuwen, ondertekenen de Pausen zulk een
„commissio" niet met hun officiële Paus
naam („Pius P.P. XII") maar met hun
eigen naam" als we dat zo mogen noe
men. Dus binnenkort zal de H. Vader op
op 8 mei 1894 en onmiddellijk kwamen er een stille vroege morgen Zijn pen nemen
en onder een (voor óns) belangrijk docu
ment schrijven, in Zijn zorgvuldige hand-
verzoeken tot het openen van een proces.
Een en veertig jaar geleden
Het diocesane proces werd begonnen
door de toenmalige bisschop van Roer
mond, mgr. Schrijnen, op 12 juli 1916
waarbjj we als bijzonderheid kunnen ver
in melden, dat de bisschop tot secretaris van
de rechtbank benoemde de jonge pries
ter J. H. G. Lemmens, die veie jaren la
ter zélf bisschop van Roermond zon wor
den Dit eerste diocesane proces werd
besloten op de plechtige eindzitting van
14 maart 1924.
Uit die tijd stamt ook de eerste levens
beschrijving van Moeder Clara, van de
schrift: „Placet Eugenio"
Wonderlijke, onverwoestbare
van de Kerk!
tradities
gezin of milieu). Zo kwam zij er toe in hand van pater Ignatius Watterott O.M.I.
Aken (1844) een Congregatie te stichten, van de Oblaten van de Onbevlekte Ont-
die zich voornamelijk het lot van deze vangenis.
kinderen wilde aantrekken. Na aanvan- j In 1925 ging het proces naar Rome. Tot
kelijk gunstige jaren te hebben doorge-„ponens", zoals de kerkelijke wet dit
maakt, kreeg de jonge Congregatie (die voorschrijft, werd benoemd de onvergete-
zich uiteraard veelal beweegt op het ge
bied van opvoeding en onderwijs) het
hard te verduren in de periode, waarin
Bismarck iijn onzalige „Kultur-Kampf"
tegen de katholieke Kerk begon. De
moeilijkheden werden geleidelijk van
zulk een aard, dat Moeder Clara besloot
Duitsland te verlaten; zij ging naar Bel
gië en stichtte daar het eerste huis in
het buitenland, weldra gevolgd door hui
zen in Frankrijk, Luxemburg en zelfs En-
Te Neurenberg wordt op het ogenblik de jaarlijkse speelgoedbeurs gehouden.
Op de foto ziet men een nieuw stuk speelgoed, dat even kostbaar als mooi is.
De „Bambinofoon" is een eenvoudige uitvoering van een tape-recorder en
werkt op een 3Vi-volts batterij, terwijl de prijs ruim 80.bedraagt.
Enthousiaste ovaties vielen gister
avond de vroegere toneelspeler Hans
Kaart in het Concertgebouw te Am
sterdam ten deel, waar hij op een con
cert voor de Stichting Sociaal Fonds
Bouwnijverheid zijn concertpodium
debuut maakte als tenor.
Begeleid door het Residentie Orkest
onder leiding van Willem van Ot-
terloo zong hij de aria van Florestan
uit de Fidelio van Beethoven. Samen
met zijn verloofde, de Engelse sopraan
Caroline Raitt, zong hij het liefdesduet
van Otello en Desdemona uit Otello
van Verdi.
Het programma vermeldde voorts
o.m. de ouverture Oberon van von
Weber en de schilderijententoonstelling
van Moessorgsky.
Hans Kaart trad op 25 januari j.l.
voor het eerst op als operazanger in
,een uitvoering van de „Paljas" onder
(Van onze universitaire correspondent).
Na bijna een jaar van voor slechts enkele ingewijden indruk makende werk
zaamheden, heeft de Nijmeegse Congrescommissie, die het vierde Studenten
congres der Nederlanden heeft voorbereid, gisteren de deuren geopend. De Nij
meegse studenten die aan het Congres willen deelnemen, konden zich laten in
schrijven. Nu plegen dit soort plechtigheden nogal een saai karakter te hebben,
maar het was voor dc Congrescommissie stellig een eerste bemoedigend resultaat,
dat de inschrijving gisteren in en rond het Corpsgebouw aan de Oranjesingel
reeds een wat opgewonden stemming veroorzaakte.
Vandaag en morgen verwacht men, dat ongeveer 600 studenten van dc ver
schillende Nederlandse universiteiten, van de universiteiten van Brussel, Leuven
en Gent vanuit Suid-Afrika naar Nijmegen zullen komen. De huisvestingssectie
van de Congrescommissie heeft lange tijd met angst het aantal voorlopige in
schrijvingen zien toenemen, omdat 't aanvankelijk bijna onmogelijk scheen vol
doende slaapgelegenheden te creëren. Pas sinds enkele weken kan men, met
name door royale medewerking van de gemeente Nijmegen, met een gerust hart
een maximum aantal deelnemers opwachten.
Prof. mr. L. G. A. Schlichting opende
vanmiddag reeds een boekententoonstel
ling rond het centrale Congresthema
„De meningsvorming onder invloed van
de moderne communicatiemiddelen'' bij
Boekhandel Berkhout aan het Plein
1944. Uit het geschakeerde programma
voor de komende drie dagen noemen wij
de officiële opening in het Concertge
bouw De Vereniging, morgeij om vijf
uur, waar vertegenwoordigers uit Ne
derland, Vlaanderen, Suid-Afrika en
Noord-Frankrijk het woord zullen voe
ren. Op het na de oorlog herstelde caril
lon van de St.-Stevenstoren zal dezelfde
middag 'n beiaardconcert worden gege
ven door Réjane Bogaerts. 's Avonds zal
het sextet Alma Musica met medewer
king van Anette de la Bije een kamer
muziekprogramma uitvoeren in De Ver
eniging, welk concert door de KRO zal
worden gerelayeerd.
Donderdagmorgen en de eerste uren
van de middag zijn in het bijzonder ge
wijd aan het wetenschappelijke deel van
leiding van^ Alexander Krannhals te dit Congres; in drie sectievergaderingen,
Karlsruhe, 'in 1953 is hij te Milaan resp. voorgezeten door de directeur van
aan zijn vocale opleiding begonnen. de Gelderlanderpers, de heer L. Fre-
quin, prof. De Volder uit Leuven en de
heer Daudt, assistent aan de Stedelijke
Universiteit van Amsterdam, zullen de
vier ingezonden scripties over het als
prijsvraag uitgeschreven thema van het
Congres worden voorgelezen en in dis
cussie gebracht. „De invloed van de
openbare communicatiemiddelen op de
meningsvorming van de student"; het
is ongetwijfeld een thema dat in de snel
toenemende internationale contacten
grote actuele waarden heeft. De toneel
groep Theater uit Arnhem geeft des
avonds een opvoering van „Het dagboek
van Anne Frank", speciaal in het pro
gramma van dit Congres.
Uit het programma voor vrijdag blijkt
weer eens, hoe een overstelpend aantal
hoogst belangrijke commissies en func
tionarissen de studentengemeenschap
pen in binnen- en buitenland bezetten;
zij krijgen allen de gelegenheid te ver
gaderen. Na de slotvergadering waarop
prof. Demeyer uit Leuven een rede zal
uitspreken, volgt op de Sociëteit Roland
een copieus banket. Daarna zal het Con
gres worden besloten met een feest
avond. aangeboden door de Vereniging
van Vlaamse Studenten.
Hoewel nergens als afzonderlijk pro
grammapunt vermeld, zal een niet on
belangrijk resultaat van dit Congres on
getwijfeld gelegen liggen in de mogelijk
heden tot onderling contact. En daarbij
zal het congresthema waarlijk weinig
ter zake doen. Het klimaatverschil aan
elke universiteit biedt aspecten te over
tot contacten, die kunnen uitlopen op
verhitte en verbroederende discussies,
welke geen openbaar, maar zeker een
invloedrijk communicatiemiddel van
oude datum zijn, waardoor talloze gene
raties van studenten eikaars mening
mede hebben gevormd. Blijkbaar komt
het congresthema er toch weer aan te
pas.
lijke kardinaal Granito Pigmatelli di Bel-
monte. En toen deze in 1948 overleed,
volgde hem in deze fuhetie kardinaal
Aloisi Masella op, die dus nog steeds „po
nens" van deze causa is. In 1925 werd
mgr. Fr. Cesarini postulator van deze
zaak, die in 1934 werd opgevolgd door
Dom Anselmo Tappi Cesarini O.S.B. Se
dert 1952 evenwel is mgr. J. Damen pos
tulator, de rector van het Nederlandse
Priestercollege te Rome.
Het is van belang voor deze inte
ressante causa, die het katholieke volks
deel van ons vaderland zeer ter harte
dient te gaan, omdat het.in zekere.zin
om een toekomstige Nederlandse Zalige
gaat naam en adres te vermelden
van de vice-postulator, die in Nederland
de belangen van deze causa behartigt:
pater J. A. A. van Lent O.M.I., Grote
straat Cuyk. Hier worden gaarne be
richten over gebedsverhoringen tege-
moetgezien, daar die dringend noodza
kelijk zijn om deze causa met succes te
doen eindigen. En uiteraard ook giften
om de kosten van het proces te dekken.
Intussen had er in de jaren 1933 en 1934
nog een zg. „additioneel proces" plaats
te Roermond, doch daarna werd Rome
definitief het centrum.
Maar intussen: de zaak „rolt". Want
zodra de H. Vader die merkwaardige
handtekening beeft gezet, gaat het docu
ment terug naar de secretaris van de
Riten-Congregatie, die zonder verder uit
stel opdracht geeft tot het doen drukken
van een machtig manifest, dat aan alle
kerkportalen van de Eeuwige Stad zal
worden aangeplakt. En dat betekent het
begin van het apostolische proces inzake
de zaligverklaring van Moeder Clara Fey.
Die vergadering van hedenmorgen be
tekent een reden tot grote vreugde voot
dat huis in Simpelveld in Limburg. En
we zouden bijna willen zeggen: wie de
moeilijkheden van alledag en de prob,e-
men en zorgen eens één ogenblik wil ver
geten, hij begeve zich naar dat kleine
Limburgse plaatsje en bezoekt er de zus
ters van het Arme Kind Jesus. Het zien
van intens-gelukkige mensen is immers
een weldaad
Op vragen van het Tweede-Kamerlid,
mevrouw Heroma-Meilink (P.v.d.A.), heeft
de minister van Maatschappelijk Werk
geantwoord, dat het haar bekend is, dat
nog steeds geen richtlijnen zijn vastge
steld voor de subsidiëring van de bureaus
voor levens- en gezinsmoeilijkheden, hoe
wel reeds drie jaar achtereen een begro
tingspost voor het werk van deze bureaus
is goedgekeurd.
Hoewel door het verstrekken van voor
schotten de bureaus voor levens- en ge
zinsmoeilijkheden in voldoende mate in
staat zijn gesteld om hun werkzaamheden
te verrichten, Ts het Inderdaad voor een
verantwoorde ontplooiing van het werk
noodzakelijk, dat subsidie-richtlijnen wor
den vastgesteld. Het overleg over deze
richtlijnen is zeer tijdrovend geweest.
Vaststelling daarvan kan thans echter
spoedig worden verwacht.
boekenlezers vertonen om alleen
pasverschenen werken het lezen
waard te achten, heeft ons altijd ver
baasd. Niet omdat wij voor elk uur
van de dag Goethe zouden prefere
ren boven Jan Willem Hofstra of Lu-
cebert. Natuurlijk niet. Als mensen
van 1957 lezen wij gretig wat van
onze tijd is. Ging het daarom bij de
zozeer verbreide zucht naar nieuwe
en steeds nieuwere boeken, dan zou
den wij er vrede mee hebben. Maar
zo is het niet. Het vreemde van bo
venvermelde neiging is juist dat het
daar helemaal niet om gaat. De roep
om het nieuwe boek heeft zelden te
■maken met honger naar eigentijdse
cultuur. Zij heeft daarentegen meestal
te maken met spectaculaire publici
teit over schrijvers of met kleurige
boekomslagjes of nog meer met kwa
lijk verborgen snobisme.
Try IE meent dat dit oordeel te ri-
\y goureus uitvalt, luistere naar de
volgende geschiedenis, die zich
naar waarheid zo in de Amerikaanse
boekenwereld heeft afgespeeld. Een
omroeper van een Amerikaans sta
tion, die wat moeite had met het vul
len van een nachtelijk program, fan
taseerde zijn geachte luisteraars iets
voor over een boek dat in werkelijk
heid niet bestond. De titel die de om
roeper creëerde, „I, libertine" beloof
de juist voldoende pikanterie om de
leeslust der late toehoorders wakker
te maken. In het bespelen van zijn
publiek toonde de omroeper zich,
trouwens een meester. Hij overdreef
het prikkelende van zijn aankondi
ging niet. Integendeel, hij hield de
vage belofte in die richting verbor
gen achter sobere feiten. Zo zou de
schrijver van deze autobiografie, Fre
derick R. Ewing, een oud Oxford-
student zijn, bekend om zijn weten
schappelijke publikaties, o.a. over
erotica uit de 18e eeuwvoorts zou
hij na zijn carrière bij de Britse ma
rine thans in Rhodesia wonen, van
waaruit hij zijn levensgeschiedenis
het licht deed zien.
De uitzending had ongedacht suc
ces. Weldra plaatste een boekhande
laar, die niet voor achterlijk wilde
doorgaan, een advertentie waarin hij
meedeelde dat het boek bij hem be
steld kon worden. Het uitvoerige
boekenbijvoegsel van de New York
Times, verplicht door zijn faam van
snelle en volledige informatie, achtte
toen het ogenblik gekomen om de
aanstaande publikatie te vermelden.
Daarna woei het gerucht over naar
meer ambtelijke sferen. De ijverige
catalogisten van de openbare biblio
theek van Philadelphia haastten zich
het werk alvast in hun kaartsysteem
te verwerken. Ditmaal zelfs met ver
melding van de uitgever. Steeds meer
werd het als een ernstig tekort ge
voeld wanneer men van „I, liber
tine" niet het fijne wist. Een reporter
van een regionale radio-omroep
kwam op het idee om een uiteraard
fictief interview met meneer Ewing
uit te zenden, hetgeen door de betref
fende programmadienst werd goed
gevonden. Zo hoorden de Ameri
kaanse radioluisteraars de niet-be-
staande heer Ewing spreken over zijn
niet-bestaand boek.
Door al deze publiciteit steeg de
vraag naar „I, libertinemet de dag,
en het behoeft nauwelijks meer te
verwonderen dat een uitgever met
het plannetje ging spelen om het boek
werkelijk te doen verschijnen. En zo
geschiedde. Een broodschrijvertje
verschool zich achter de beroemde
naam van Frederick Ewing en schreef
met behulp van wat folders over
Rhodesia, wat Franse memoires uit
de 18e eeuw en een gewillige duim
precies het boek dat het publiek zich
geleidelijk aan als de bekentenissen
van een libertijn was gaan voorstel
len. De eerste druk verschijnt bin
nenkort. Zij telt 130.000 exemplaren!
Het verhaal van Ewings boek moge
de boekenlezers overtuigen dat het
lang niet allemaal goud is wat blinkt
in het kleurige plastic van nieuwe
boekomslagen. De bestseller is zelden
best.
