Vele waterschapsambtenaren
staan nog op salaris van 1940
Laatste Omgang
Tandartsen zullen op 1 april
met ziekenfondsen breken
,Het lied van de moordenaar
Nieuw stuk van Hugo Claus
bij Rotterdams Toneel
Hans Kaart
debuteerde in „Paljas"
„Mijnheer Robert
teruggekomen"
1 PRISMA
fiÜ
Twee bisschoppen
in de stoet
Veelbelovend
maar met
overrompelend
Ontevreden stemming:
in Zuid-Holland
Huidige basis noopt tot haastwerk
Nederlandse journalis
ten uiten protest
Coaster dringt door tot
de Jaarbeursstad
Benoemingen bisdom
Rotterdam
TB
MAANDAG 25 MAART 1957
FAGINA 3
EEN PRODUCTVAN DE K I N G FA B RI E K E N
fes
In totaal 90.000 pelgrims
calendar
V erantivoordelijkheid
LEVEN WEER DUURDER IN
DE V.S.
ANTWERPSE STRAATWEG
WORDT GERECONSTRUEERD
KAJ-LIMBURG KOOS
NIEUWE VOORZITTER
Tegen traag verloop
C.A.O.-onderhandelingen
11
Balladesk I
MEDISCHE MISSIEZUSTERS
AFSCHEID BURGEMEESTER
VAN DEVENTER
„Caribia" in Merwedekanaal
Door Joseph Hocking
WIM HORNMAN TERUG VAN
AFRIKA-REIS
Zware reis van 14.000 km
kiest de
zon
zijde, kiest de ^fflnige PANG ffe
Mgr. Jansen, bisschop van Rotterdam, icas een der deelnemers aan de Stille Omgang, die zaterdagnacht door de straten
Amsterdam trok.
Voor de derde en laatste maal is
dit jaar de Stille Omgang tot intentie
van de Zwijgende Kerk in Amsterdam
gehouden. Twee bisschoppen namen er
aan deel: mgr. M.A. Jansen, bisschop
van Rotterdam, leidde 1300 Rotterdam
mers en mgr. J.M.J.A. Hansen, bis
schop-coadjutor van Roermond, ging
aan het hoofd van 1500 Limburgers.
In totaal hebben ongeveer 90.GO katho
lieke mannen aan de drie Stille Omgan
gen deelgenomen, benevens enige duizen
den vrouwen en kinderen, die op eigen
gelegenheid individueel of in kleine groep-
de bedetocht maakten.
laatste maal namen naar schatting
i i rf5 duizend mannen aan de Omgang
neel. Het merendeel van hen was geko-
J;11, me' de 21 extra treinen en de 200
autobussen. Aparte groepen vormden de
v S en Utrechtse studenten.
Er hebben zich twee incidenten voorge
daan. De eerste eindigde in een kapot ge-
flagen bril van een ordecommissaris en
de arrestatie van een dronken man. Dit
gebeurde op het Spui- Op het Rokin reed
een dronken man met zijn auto in op de
bedegangers. Ook hij werd gearresteerd. De bond doet al het mogelijke
Er deden zich geen persoonlijke ongeluk
ken voor.
(Van onze correspondent)
De Zuidhollandse afdeling van de Bond
van Ambtenaren bjj de Waterschappen
in Nederland heeft zaterdag in Alphen
a.d. Rjjn een druk bezochte propaganda-
vergadering gehouden, die zich kenmerkte
door een ontevreden stemming met be
trekking tot de slechte salariëring van
waterschapsambtenaren. In het bijzonder
betreft het hier de molenaars, machinis
ten, secretarissen en penningmeesters van
de polders, de vertolkers van eeuwenoude
beroepen in een romantisch bedrijf, vaak
in een eenzame maar aantrekkelijke om
geving. Zo schetste de heer .G.P.J. Star-
renburg, lid van het Ambtenarencentrum,
de waterschapsmensen in hun arbeid.
Vele salarissen hebben sedert 1940 geen
verbetering ondergaan. Men noemt deze
mensen ambtenaren, maar bij de toeken
ning van een gerechtvaardigd loon houdt
men geen rekening met de zes loongroe-
pen, die men bij de ambtenaren onder
scheidt.
om ver
andering in de situatie te brengen, maar
stuit daarbij steeds op de ongenaakbare
m NIEUW. Daium aanwijzing:
i^faSSm n moderne vinding thans 07 50
SS ook in dameshorloges. ■■uw"
„De Nederlandse tandartsen achten het
tegenover hun patiënten en tegenover hun
beroep niet langer verantwoord voort te
gaan met de uitvoering van hun taak op
basis van de overeenkomsten, welke thans
wet de ziekenfondsen gelden". Dat is de
Unanieme mening, die werd uitgesproken
op de zeer druk bezochte algemene le
denvergadering van de Nederlandsche
IWaatschappij tot Bevordering der Tand
heelkunde, welke op vrijdag en zaterdag
jl. te Utrecht is gehouden.
De huidige overeenkomst van de zie
kenfondsen en de tandartsen nopen de
tandartsen hun patiënten te behandelen
in een sneller tempo dan te rechtvaar
digen is tegenover de mens, voor wiens
gezondheidstoestand de tandarts mede de
verantwoordelijkheid heeft tijdens en ook
ha de behandeling.
Als gevolg hiervan hebben de tandart
sen besloten per 1 april a.s. niet langer
°P deze basis te werken. Teneinde de
ziekenfondsverzekerden echter niet te du-
Peren zullen de tandartsen de behande-
üngen normaal voortzetten, met dien ver
stande, dat de honoraria door de patiënten
rechtstreeks met de tandartsen verrekend
zullen worden. Afgewacht zal moeten wor
den in hoeverre de ziekenfondsen bereid
zijn aan de hand van de door de tand-
arts afgegeven kwitantieformulieren te
rugbetaling aan de verzekerden te doen.
Aan het slot van de vergadering te
utrecht hebben de tandartsen hun besluit
telegrafisch ter kennis gebracht van de
hrinister van Sociale Zaken en Volksge-
29ndheid. Wellicht kunnen op ministerieel
hiveau wegen worden aangegeven waar-
langs een oplossing kan worden bereikt.
Niet onverwacht
.Het besluit van de tandartsen komt
"iet onverwacht. Sinds 1946 heeft de Ne
derlandsche Maatschappij tot Bevordering
•'er Tandheelkunde vrgwel ononderbroken
'het de zickenl'ondsorgar.isaties onderhan
deld om een basis te krjjgcn voor tand
heelkundige hulp aan ziekenfondsverze
kerden op een verantwoorde wijze. Keer
?P keer heeft de maatschappij node over-
rruSgingsrcgelingen aanvaard, waardoor
j'et mogelijk werd om voor kortere of
augere tijd voort te werken.
In 1955 dreigde een breuk tussen de
randartsen en de ziekenfondsen, welke
"reuk voorkomen werd door het instellen
;®n een commissie van goede diensten
ander een neutrale voorzitter, mr. J.A.
erger. Hierna werd een commissie van
uverieg ingesteld met de bedoeling om
daarin een betere sfeer te kweken tussen
"aide partijen.
Ondanks dit alles is men er niet in ge
slaagd overeenstemming te bereiken, zelfs
met, nadat de Maatschappij het aanbod
nad gedaan om in verband met de hui
dige economische omstandigheden een tij
delijke korting toe te staan op zekere, als
minimum te aanvaarden honoraria.
De Nederlandse tandartsen hebben thans
onomwonden uitgesproken, dat zij niet de
verantwoordelijkheid wensen te dragen
voor een tandheelkundige verzorging, die
niet meer zou voldoen aan de eerste
daaraan te stellen eis nl.: „te zijn in
het belang van de gezondheid van de
patiënt".
Het Amerikaanse indexcijfer voor de
kosten van levensonderhoud heeft voor
de zesde achtereenvolgende maand een
nieuw hoogtepunt bereikt. De index steeg
nl. in februari met 0.4 pet tot 118.7 pet
(basis 19471949 100).
autonomie van de polderbesturen, in welke
kringen men vaak niet op de hoogte is
van de importantie van het werk, dat hun
ambtenaren verrichten. Het blijkt zelfs
dat voor het provinciaal bestuur geen
mogelijkheid te vinden is om regelend op
te treden ten opzichte van een lager lig
gend orgaan.
Dat het propageren van het lidmaat
schap van de organisatie geen overbodige
luxe in deze kring is, bleek wel eeel
duidelijk bij de uiteenzetting, die de heer
L. Klevering uit Leiden gaf, als voorzit
ter van het hoofdbestuur van de B.A.W.N.
Er zijn ongeveer 2600 waterschappen. On
geveer 6600 ambtenaren werken erbij. Hier
van zijn er slechts 670 georganiseerd. Dit
totaal aantal noemde spr. beslist veel te
weinig om krachtig te kunnen optreden.
De heer Huisman, voorzitter van de
Bond, hekelde de pensionering van water
schapsambtenaren. Het gejuich dat in 1922
toen de waterschapsmensen ambtenaar
werden, opging in het vooruitzicht van een
behoorlijk pensioen, dat men toen als een
..uitgesteld loon" tegemoet zag, verkeerde
in tranen in 1957 toen bleek, dat men er
slechts 20 procent krijgt van het genoten
loon als ouderdomspensioen, ómdat men
ambtenaar is geworden.
Een grote grief is bovendien, dat de 6
pet loonsverhoging vrijwel over de gehele
linie nog geen tdepassing heeft gevonden.
De honorering van deze verbetering zal
men trachten te bereiken rechtstreeks bij
de polderbesturen.
De Antwerpse Straatweg onder Bergen
op Zoom zal worden verbeterd. Reeds lang
voldoet deze belangrijke schakel in het
verkeer met Zeeland en België, niet meer
aan de eisen van het moderne verkeer.
Niet alleen is de weg zeer smal en op tal
van punten onoverzichtelijk, ook is het
wegdek voor b snelverkeer uiterst ge
vaarlijk en ongelukken tengevolge van
slippen zijn hier als het ware aan de orde
van de dag.
Het gemeentebestuur van Bergen op
Zoom heeft reeds lang op verbetering van
deze provinciale weg bij Gedeputeerde
Staten van Noord-Brabant aangedrongen.
Eindelijk is men tot overeenstemming ge
komen en zal een algehele reconstructie
van de weg vanaf de Stalenbrug tot Kort-
ven, over een afstand van 5 km worden
uitgevoerd.
Alvorens de provincie tot vernieuwing
van het wegdek zal overgaan zullen door
de gemeente Bergen op Zoom de nodige
voorzieningen in het wegdek moeten wor
den aangebracht, zoals aanleg van kabel
en leidingnetten, waardoor B. en W. thans
de raad een krediet vragen van f 450.000.
De K.A.J. - Limburg heeft op de giste
ren, te Roermond gehouden diocesane
raadsvergadering Gerard Gijzen uit Reu
ver tot voorzitter gekozen. Hij volgt in
deze functie Hay van Leendert uit Tege-
len op, wie in verschillende speeches dank
werd gebracht voor zijn belangrijk werk
voor de K.A.J. gedurende de afgelopen
jaren.
Ruim 600 journalisten hebben zaterdag
middag In Tivoli te Utrecht een gezamen
lijke bijeenkomst van leden der drie bij
de Federatie van Nederlandse Journalis
ten aangesloten kringen bijgewoond, waar
namens de besturen een uiteenzetting is
gegeven van het verloop der onderhande
lingen tussen de Federatie en de Neder
landse Dagblad Pers over een nieuwe
c.a.o. voor dagbladjournalisten. Aanvan
kelijk zou deze bijeenkomst in Esplanade
worden gehouden, doch de zaal bleek te
klein voor deze grote opkomst, zodat men
gezamenlijk naar Tivoli trok.
Aan het slot van de bijeenkomst werd
een verklaring aangenomen, waarin ern
stige ontstemming wordt uitgesproken
over het feit, dat de onderhandelingen,
begonnen op 15 juni 1956, nog steeds geen
resultaat hebben opgeleverd, zulks temeer
daar een en ander straks mogelijk kan
leiden tot verschuiving van het tijdstip
van ingang der nieuwe c.a.o. Indien de
onderhavige besprekingen alsnog tot een
aanvaardbaar resultaaat mochten leiden,
dient naar hun mening als datum van
inwerkingtreding der nieuwe c-a.o. 1
januari 1957 te worden aangewezen.
Bovendien wordt geconstateerd, dat de
positie der journalisten in het dagblad
bedrijf reeds een pijnlijke achterstand
vertoont bij die van de maatschappelijke
groepen, waarmee zij in de c.a.o.'s 1948
en 1950 vergelijkbaar werden geacht, doch
welke, aanvankelijk door de N.D.P
erkende, vergelijkbaarheid later door de
directeuren is verworpen.
Een bijzondere teleurstelling, aldus de
verklaring, vormde in dit verband wel de
uitzonderingssituatie, waarin de dagblad
journalisten terecht zijn gekomen, doordat
zij in het kader van de gedifferentieerde
loonvorming per 1 september 1956 een sa
larisverhoging van slechts drie procent
hebben verkregen Dit laatste gevoegd bij
de reeds bestaande zorgwekkende achter
stand, heeft de journalistiek in Nederland
in een noodtoestand gebracht.
Met kracht doen de leden der journa
listenorganisaties die vrezen dat hun
streven om door een aan hoge eisen be
antwoordende vakopleiding de journalis
tiek nog te verbeteren, tevergeefs zal zijn,
wanneer tegelijkertijd ook niet een eco
nomisch aantrekkelijker perspectief ge
opend wordt daarom een ernstig, open
baar beroep op de N.D.P. on. de gevrees
de schadelijke gevolgen te voorkomen.
Het afwenden van een conflict en het
bevor leien, dat de lopende onderhande
lingen over een nieuwe C.A.O. alsnog tot
een snel en bevredigend resultaat zullen
leiden, zouden naar hun mening hiertoe
de eerste noodzakelijke stappen beteke-
De naam Hugo Claus had opvallend
veel jongeren naar de Rotterdamse
Schouwburg gelokt, waar zaterdagavond
diens tweede grote toneelstuk „Het Lied
van de Moordenaar" door Rotterdams
Toneel in première werd gebracht. Of spe
ciaal deze jongeren helemaal bevredigd
naar huis zijn gegaan Zij kwamen op
hetgeen hen geraakt had in „Een Bruid
In de Morgen". De onontkoombare kracht
van Claus' poëzie, maar vooral zijn voor
de jongere generatie kenmer'--nde proble
matiek. En het meest van al de manier
waarop deze, uit 't onderbewuste omhoog
komend, gestalte krggt in mensen die te-
geljjk droom zijn en realiteit, tegelijk le
ven op een mestvaalt en hunkeren naar
het paradijs.
Juist de voor de eigen tijd betekenisvolle
dramatiek moeten zij tot hun teleurstelling
gemist hebben in „Het lied van de moor
denaar". Claus heeft voor dit stuk een
totaal andere grondtoon gekozen. Minder
melancholiek dan in „Een bruid in de
morgen", driftiger en aangepast aan het
gegeven, dat meer met een oudvlaams
heldenepos dan met eigentijdse levens
tragiek te maken heeft.
De gedachte aan een in barokke kleu
ren gedramatiseerd epos dringt zich op aan
de toeschouwer van deze „Elisabethaanse
cowboyfilm", zoals Claus zelf zijn stuk
noemde. Het „verhaal" heeft er een be
langrijke functie in. Het wordt verteld,
gedroomd, in een herinneringsfilm, die de
gevangen roverhoofdman Moerman in zijn
cel opnieuw beleeft en die hem met spijt
en schuldgevoel vervult. Op het toneel
worden de herinneringsbeelden opnieuw
werkelijkheid.
Dat had het kunnen zijn wanneer Claus
de figuur van Preek, een afgevallen pries
ter, die onder de rovers de rol van de
wijze man en de noodlotsprofeet vervult,
verder had uitgediept. In deze afvallige,
wiens wijding ondanks karakterzwakheid
haar merkteken bljjft manifesteren, ligt
de tragiek besloten van Graham Greene's
whisky-priest. Als hjj de verloren Moer
man laf en leugenachtig verlaat om over
te lopen naar de brigands is zjjn argu
ment dat daar „de slechte priester even
hard nodig is als de goede". Het thema
verdwijnt met dit ene zinnetje en met een
vluchtig op Moerman's voorhoofd gedrukt
kruisteken in het niet. Preek bljjft 'n bij
figuur, een commentator op het gebeuren
in de geest van het klassieke koor, maar
geestelijk zou hg de voornaamste speler
kunnen zgn. Wellicht is het zijn, door alle
minachting heen toch werkzame invloed,
die Moerman in zijn cel tot een zuiver
schuldbesef brengt. Maar dit rudiment
van geloof, dat „Het lied van de moor
denaar" in wezen tot een christelijk stuk
maakt, blijft wel zeer in de schaduw
van hardhandige gruwelijkheden en hier
en daar bepaald te grove teksten.
De voorstelling heeft ondanks de zeer
toegewijde regie van Ton Lutz niet kun
nen waar maken dat Hugo Claus in dit
stuk een groot dramaturg is. Het spebjn
van deze lyriek is dan ook niet gemakke
lijk, zo niet onmogelijk. Aan Pim Dikkers 1
heeft het niet gelegen dat de avond geen
succes werd. Zijn Moerman, al was hij 1
nu en dan een salon-schurk, heeft een
onwerkelijke realiteit, die bijna in deze
ontredderde geweldenaar doet geloven.
Een zeer bekwame vertolking. Ann Hase-
kamp zette daar een behaagzieke barones
Lise tegenover. Zij miste de vervoerende
gedrevenheid, die haar tekst bedoelt.
Onder de trawanten van Moerman had
de „Preek" van Ton Lutz de allure die
bij deze rol past. Een enkele scene werd
door 'n teveel aan toneelkunst rainder zui
ver Heel goed typeerde Steye van Bran
denberg de half onwijze maar toch slim
me Binder. Henny Orri, de wanhopige S
bruid, had een haast soldateske drift in j
haar dictie, die uitstekend de grondtoon
van Hugo Claus benadert, maar wat ste- f
reotiep werd voorgedragen. Van de klei-
nere rollen waren Wim v. d. Brink als
de baron en Pieter Lutz als de giftige
knecht-minnaar van de barones goed zon- f
der op te vallen. p.
Op 25 maart zullen vier novicen van
de Medische Missie-zusters het habijt
ontvangen. Het zijn Evelien Bruins uit
Voorburg, Godelieve Prové, uit Deurne-
Antwerpen, Jean Boere uit Oudewater
en Mieke Hogema uit Arnhem. Zuster
M. Benedicta Karskens te Paré-Paré
(Indonesië) en de zusters M. Vincent
Vliegen (uit Gulpen) en M. Rosa van
Leeuwen (uit Delft) te Welkom in Zuid-
Afrika zullen haar Eeuwige Geloften af
leggen.
Te „Imstenrade" zullen de volgende
zusters de Eerste Professie doen: zr. M.
Rachel Fijnaunt uit Breda, zr. M. Ala-
coque Petit uit Vught, zr. M. Francesco
Horsthuis uit Winterswijk zr. M. Pris-
cilla de Vreede uit Delft, zr. M. Hiëro-
nyma Oorschot uit Voorburg, zr. M.
Margarita van Rijn uit Delft, zr. M. Ig-
nace Werner uit Utrecht.
Moerman is een duivelse roverhoofd-1
man. Zijn faam van onkwetsbaarheid voor
de kogels der gendarmes kroont hem tot
de absolute heerser over 't Brembos waar
de desperado's en vluchtelingen zich uit j
ressentiment, angst of schaamte rovend
en moordend keren tegen de maatschappij.
Onkwetsbaar voor wapens maar niet voor
de liefdeshunkering van een ongelukkige
barones, wordt de steenharde bendeleider
gekwetst in zijn hart. Als een verwarde
en ontredderde minnaar ontloopt hij zijn
getrouwen voor een rendez-vous bij de
moeder-eik. De roverskoning, „een hengst
in het kwaad" kent voor het eerst de
onzekerheid. Snoevend nog tegen zijn vol
gelingen heeft hij voor hen zijn aureool
van onkwetsbaarheid al verloren. Een
„ontwervelde hond" is hij geworden, die,
als de barones haar geloof in hem een
ogenblik verliest, karakterloos wraakzuch
tig wordt en haar met zes messteken
vermoordt. Het verraad waardoor hij valt
is alleen nog maar een incident. Innerlijk
is hij verloren vanaf zijn eerste ontmoe
ting op het terras van het adellijk kas
teel.
Zoals men ziet een balladeske historie,
een echt-Vlaamse legende, die een draak
zou zijn als Claus niet als een woorden
rijke hard dit heroïsch epos gezongen had.
De lyriek van de 27-jarige Vlaming be
geleidt voortdurend de gebeurtenissen en
in deze poëzie is hij dan toch wel nieuw
en modern. De bard die deze ballade
zingt is een experimentele bard, die met
associatieve beelden vreemde werelden
oproept.
Maar de poëzie is in dit geval een te
breedsprakig voertuig voor een eigenlijk
armetierige inhoud. Bovendien heeft het
stuk, naast goede momenten, toneelmatig
ook diepe inzinkingen de slottaferelen
bijvoorbeeld komen ons als een sterke
anticlimax voor; belangrijk om zijn pro
blematiek is het zeker niet.
Pim Dikkers en Ann Hasekamp in „Het lied van de moordenaar'
De nieuwe commissaris van de Konin
gin in de provincie Gelderland, de burge
meester van Deventer, mr. H. W. Bloe-
mers, houdt op zaterdagmiddag 30 maart
een afscheidsreceptie in de schouwburg
te Deventer.
Na een besloten debuut in Het Concert
gebouw, nadat hg voor de radio al enige
aria's had gezongen, heeft Hans Kaart
gistermiddag in de hoofdstedelijke Stads
schouwburg zijn „derde" debuut gemaakt
en wel als Canio in „Paljas".
Men kent hem van het toneel. Deze
Nederlandse „Orson Welles" zoals hij wel
werd genoemd, deze man vol natuurta
lenten, die een van de Karamazows speel
de evengoed als een komische rol, Hans
Kaart, die in een slechte film toch nog
zo wist te spelen, dat men hem blijft
herinneren als de louche figuur, die een
vensterglas stukzong. En deze man heeft
het gepresteerd om zondagmiddag in een
el-volle schouwburg, waar eenieder die
iets met het toneel, met de zang en mu
ziek te maken had vil spanning het mo
ment afwachtte, dat Hans Kaart als Ca
nio, alias Paljas, op het toneel verschijnt
op een wagen met grote trom om zijn
entree te maken in de kunstvorm, die
hij na lang beraad en veel communiqué's
eindelijk heeft gekozen.
Wat Hans Kaart tot nog toe heeft ge-
daan, heeft hij met allure verricht. Men
kan bescheidenheid niet een van zijn deug
den noemen, maar zijn artistieke span
kracht is krachtig en hij heeft talenten,
die men niet kan en mag onderschatten.
Wie met een grote scepsis naar de schouw
burg toog, hetgeen bij een met veel tam
tam aangekondigd „debuut" altijd het ge
val is, kan tevreden zijn voor 'de moeite
die men zich heeft getroost. Hans Kaart
heeft een stem, die veel belooft en daarbij
heeft hij een routine en flair voor het
toneel, die hem een grote steun zullen zijn
bij zijn carrière.
Het is natuurlijk onmogelijk om in alle
opzichten de loftrompet te kunnen spelen
voor hem. Maar men moet erkennen, dat
in Hans Kaart een veelbelovende opera
zanger schuilt. De geëmotioneerde en
krachtige passages zingt hij met een in
tense geladenheid en ook met een volume,
dat zich mag laten horen. De differentiatie
is nog gering, maar zijn muzikale loop
baan houdt beloften In als Hans Kaart
zich een ijzeren zelftucht oplegt en als
hij zijn natuurlijke talenten weet te scha
ven en te polijsten tot het niveau van de
ware kunst. Dat een man als Alexander
Krannhals hem in januari in Karlsruhe
onder zijn leiding nam, is veelzeggend en
wanneer de juiste artisticiteit van Hans
Kaart bezit gaat nemen, dan kan men hem
gelukwensen met de juiste intuïtie, die
hem de richting van de opera deed kie
zen.
Naast hem willen wij niet nalaten om
Scipio Colombo te memoreren als een
goede Tonio. Hij heeft misschien de juiste
stem voor deze rol, maar wanneer men
hem op louter muzikaliteit beoordeelt,
dan is Colombo een zanger, die uitsteekt
boven het gemiddelde.
Voor Louise de Vries viel in Uta Graf
als Nedda. Geen geringe taak maar door
Uta Graf met veel fantasie verricht.
Voor „Paljas" werd zoals te doen ge
bruikelijk de „Cavaleria Rusticana" gezon
gen waarbjj Carbline Raitt als gast zong.
Dit is niet bepaald een groots evenement
geworden. Is het omdat zij te vroeg op
de planken staat of omdat zij een parti
tuur zingt, die niet correspondeert met
haar aanleg, wij weten het niet. Wij hoor
den echter een Santuzza, die zich af en
toe geheel verloor in het koor, maar die
door een onbeheerste mimiek trachtte zich
te handhaven. De rol van Cora Canne
Meijer werd, wegens ziekte, gezongen
Frances Debossy. Bu.
Als attractie en ter verlevendiging van
de afdeling scheepsbouw, een nieuwe ex-
positiegroep die de Koninklijke Neder
landse Jaarbeurs op haar aanstaande
voorjaarsmanifestatie, van 2 tot en met
11 april, introduceert, zal in het Mer
wedekanaal te Utrecht ter hoogte van de
Bernhardhal een modern uitgeruste kust
vaarder te bezichtigen zijn.
Deze kustvaarder, genaamd „Caribia"
vaart geregeld op Scandinavië en is
thans op de terugreis via Engeland en
Frankrijk.
De coaster, die in Rouaan spoorweg
rails heeft gehaald, welke in Dordrecht
worden gelost, wordt dinsdag 26 maart
a.s. in Utrecht verwacht. De „Caribia"
zal in de namiddag met enig ceremonieel
in de Jaarbeursstad worden ontvangen.
De burgemeester van Utrecht, jhr. mr.
C. J. A. de Ranitz, zal vergezeld door
enkele jaarbeursautoriteiten aan boord
van een sloep van het Koninklijk Onder
wijsfonds, de kustvaarder tegemoet va
ren. In het Amsterdam-Rijnkanaal ter
hoogte van de Johan Wagenaar Kade-Vic-
tor Hugo Plantsoen zal de burgemees
ter aan boord van de „Caribia" gaan.
49).
Aan Arthur?
Ja, aan zijn vader dan. altijd.
Bertha zweeg enkele ogenblikken. Toen
zei ze: Dat had ik wel gedacht!
Denk je heus., dat hij werkelijk weg
is?
Ja, dat is wel zeker., beslist zeker!
Hij zei immers, dat hij alles wat in zijn
macht was, zou doen om de zaak in het
reine te brengen
Het was nog zo'n kwaje kerel niet!
mompelde haar vader.
Nee, hij was niet kwaad, vader, en
zeker niet zo slecht als het schijnt, zei
Bertha.
Maar.zeg eens kind.hoe moet het
nu met jou?
Dat weet ik ook niet. Ik wou maar.,
och vader, ik zou toch zo graag weten,
waar hij gebleven is!
Waarom dan toch, kindlief? Het is
erg, heel erg.maar het is toch maar het
beste, dat hij weg is.
Zij zweeg.
Zeg, kindje, weet je zelf wel'., dat je
nog geen enkel veroordelend woord over
hem gezegd hebt?.
Waarom ook? vroeg het meisje.
Waarom?.. Wel, omdat die kerel ons
ten slotte toch allemaal bedrogen heeft
Hij is een leugenaar, een bedrieger, een
indringer!
Ja, zo heeft hij zichzelf ook genoemd!
Heeft hij dat werkelijk gedaan? Wer
kelijk? vroeg de oude heer, zijn dochter
strak aanziende. Ik ga geloven, dat het
waar is, dat je nog altijd van hem houdt.
Maar bedenk dan toch, hoe hij je behan
deld heeft. Hoe hij ons allen misleid heeft!
Ik denk er eerder over, wat hij zelf
er onder te lijden zal hebben..
Maar dat verdient hij toch zeker?
antwoordde haar vader, nog steeds zijn
best doende om zich in een boze stemming
te brengen.
Bn dan., wat jou betreft., jij bent
volkomen onschuldig en hij heeft jouw he
le leven verknoeid., tenminste, als jij van
hem blijft houden.
Och, ik zal hem nooit terugzien, va
der. nooit.nooit.En hij lijdt er meer
onder dan ik. Hij heeft verdriet om mij.,
en hij heeft alles en alles opgeofferd.
Maar die kerel heefi je toch
schandelijk onrecht aangedaan? Jou en
ons allemaal!
Daarvoor boet hij nu., daarvoor on
dergaat hij de straf vrijwillig.
Hoor eens, we moeten verder maar
over het geval zwijgen, Bertha. We heb
ben tegen niemand over je verloving ge
sproken, behalve dan tegen Borlas, en
die houdt zijn mond wel. Trouwens, hij
heeft beloofd te zwijgen totdat hij verlof
tot spreken krijgt. De bedienden mogen
dat hijzelf nergens over gesproken zal
hebben.
Nee, hij heeft niets verteld!
Zodat wij.
Ja vader, ik begrijp het volkomen.
We behoeven natuurlijk niets te zeggen.
Nee, niets, mompelde hij. Niets. Och
lief kind, wat een geluk, dat je vader nog
leeft.
Twee uur later vroeg de oude heer
Reichmann belet, en het was hem duide
lijk aan te zien, hoe opgewonden en ge
jaagd hij was.
Legner! riep hij, zonder iets van zijn
gewone deftige afgemetenheid. Begrijp jij
er iets van? Weet je er een verklaring
voor te geven?
Waarvan., eii waarvoor?
Heeft hij dan niets tegen jou gezegd?
Weet je nergens van?
Maar wat is er dan toch aan de hand,
Reichmann? Hoe kan ik nu zeggen of ik
een verklaring geven kan van iets, wat jij
in je hoofd hebt als je me niet zegt, waar
over het gaat?
Maar heeft hij je dan niets gezegd?
Wie moet me iets gezegd hebben?
Wel., wel.. Robert natuurlijk! Ja
moet me begrijpen! Je hebt hem gisteren
toch nog gesproken?
Nee. Ik ben 's avonds bij Borlas gaan
schaken. Hij is hier wel geweest, maar
naar ik hoorde, is hij al vroeg weggegaan.
Wat is er aan de hand?
Hij is er vandoor gegaan!.. Maar Pe
ters heeft me toch zelf gezegd, dat je op
het Huis geweest bent?
Zeker., ik wilde Rovert spreken,
t^gHnon"l»e^fnt gefead, feebben' m,aar 'v e Paar Peters zei> dat h'j niet wist, waar met veei ogzonaers uit op te make
en doen ze niets. En ik ben er zeker van, I hg was. Ik dacht, dat hij een morgenrit halve misschien uit de slotwoorden.
of zoiets was gaan doen en keerde dus
naar huis terug. Wat is er aan de hand
met hem?
Ik zei je toch, dat hij er tussenuit ge
trokken is? En hij heeft dit voor mij ach
tergelaten. Lees zelf maar eens! Hij duw
de Legner de brief van Brichtauer onder
de neus.
Maar.. Reichmann.. dat is toch a!
te erg! Dat is gewoonweg vreselijk!
Daar zit iets achter! zei de advocaat.
Je weet ook wel, dat ik hem van den be
ginne af niet heb vertrouwd, evenmin als
Arthur dat deed. Ik heb altijd wel gezien,
dat hij trachtte, iets te verbergen. Ik zeg
je dan, dat hij weggevlucht is, omdat hij
bang is geworden. De politie zelf zit heni
om een of andere reden op de hielen.
Enja, wat moet die brief eigenlijk
betekenen?
Dat kan van alles en nog wat bete
kenen, meende Legner bedaard.
Je weet er dus niets van af?
Ik heb je toch gezegd, dat ik hem
gisteren niet gezien heb en dat hij vóór
dien over niets met mij gesproken heeft?
Tenminste niet over iets dergelijks 1
Meen je werkelijk, dat hij niet van
zins is, terug te keren?
Het heeft er tenminste alle schijn
van, naar die brief te oordelen,
Dan kan ik gerust tot inbezitneming
overgaan, zei de advocaat begerig. Leg
ner, die de brief nog steeds in handen
had, las hem nogmaals over. als was hij
niet zeker van wat er in stond. Het was
een heel algemeen schrijven, en er was
niet veel bijzonders uit op te maken, be-
.7- Ik kan er niets anders uit maken, zei
hij, de brief teruggevend.
Ik moet er eens met Arthur over
praten. Zijn inzicht is dikwijls scherper
dan het mijne., en., en., ja, wie weet of
hij me niet weer er tussen neemt met die
brief!
Legner gaf er niet veel antwoord op. Er
lag een eigenaardige uitdrukking op zijn
gelaat.
Het gaat er op lijken, dat Arthur nu
toch mettertijd landheer zal worden, zei
de advocaat na een poosje. Als., als dat
zeg, Legner, Arthur heeft me verteld
dat hij met Bertha gesproken heeft en..
Nee, nu asjeblieft niet! Ik kan er nu
niet over praten. Kijk, je weet ook, dat ik
erg op Robert gesteld was en., en dit be
richt heeft me meer van streek gebracht
dan ik zeggen kan. Ik had niet méér van
hem kunnen houden, als hij mijn eigen
zoon was geweest en dus begrijp je. dat
dit nieuws me heel erg in de war brengt.
Heus, het is iets verschrikkelijks voor me!
Het was voor Legner een grote opluch
ting, dat Reichmann kort daarop afscheid
nam.
Wat ben ik toch eigenlijk een huiche
laar, bromde hij in zichzelf.
Daar verwijt ik me die jongen, dat
hij een bedrieger is en wat doe ik nu zelf
anders dan om de zaak heendraaien? Och.
het was natuurlijk om het kind., maar
het was toch niet rechtuit.. Waar een
mens al niet toe komen kan, als hij in het
nauw zit! Reichmann weet in elk geva!
nog niet, wat hij er van denken moet. Hij
ziet Brichtauer nog voor Robert aan en..
Maar de waarheid zal toch gauw genoeg
aan het licht komen. Arme Bertha!
Mgr. M. A. Jansen, bisschop van Rot
terdam, heeft benoemd tot kapelaan van
de parochie van St. Bavo te Rotterdam
(Pendrecht) de weleerw. heet S. A. Bruin,
thans kapelaan te Loosduinen; tot ka
pelaan van de St.-Martinusparochie te
Hillegom de weleerw. heer J. de Bouvère,
thans kapelaan te Pijnacker en tot ka
pelaan te Pijnacker de weleerw. heer W.
J. Kieyn, die kapelaan was te Hillegom.
Na een zeer zware reis van 14 maan
den door Afrika is de Zaandamse journa
list Wim Hornman gistermiddag met zijn
echtgenote, die de hele reis heeft meege
maakt, met zijn auto in zijn woonplaats
teruggekeerd. Het is een grandioze in
tocht geworden.
Duizenden mensen waren op de been
om het echtpaar Hornman te begroeten.
Na aankomst in het gebouw de Harmonie
sprak burgemeester W. Thomassen een
welkomstwoord uit en dankte de Afrika-
reiziger voor het overbrengen van enige
geschenkzendingen aan de burgemeesters
van Khartoem en Kaapstad.
De reis heeft Wim Hornman van Algiers
naar Egypte en vervolgens zuidwaarts
door Oost-Afrika naar Kaapstad geleid.
Terug reed hij via West-Afrika naar de
Belgische Kongo, waar hem verder rijden
met de auto onmogelijk werd gemaakt,
omdat hij geen vergunning kon krijgen
om door de Sahara naar het punt van
uitgang terug te keren. Hij ging daarna
met zijn auto aan boord van een schip
dat hem naar Portugal bracht. In totaai
heeft het echtpaar 14.000 km afgelegd.
