H
u
Ip
fvaltop:
Radio Moskou uit „ernstige"
waarschuwing
mmn
Mensen kregen merkwaardige visioenen
Observatie met raketten van
s noorderlicht en ozon
twee paarse
weken
Regeringscrisis vanwege een
smet op cle naam van het land
\vS
St3ziom che
registreranno fl pas
saggfo dei satellite.
r
,Z°«$
Wed. tf
i Velf
:.v. J A
ixand®
ancisc
e'
d; C
stellé
sp°ret
wo&
en tr
over 6c
zal J'
entrap,
S
w.<5
5t
w"7
ugK®r
du^/;
;n
ZATERDAG 6 APRIL 1957 PAGINA S
Russische hond
malyiska heeft
R^ezser in
sti?atosfeer-
vLUQHTEN
°iwijl het Internationale Geofisische Jaar
_e grondslag moet leggen voor een nauwkeu-
r g onderzoek van de hemelruimte, te begin-
nen rnet de ionosfeer, die nog niet zo lang
S- eeen een totaal onbekend gebied was,
k onderzoek weer de kennis dient op te
veren, nodig voor eventuele interplanetaire
s Uf -1^en, is men reeds bezig met heel interes-
ao(e experimenten, die betrouwbare gege-
ens boeten opleveren over het verblijf in de
1 erste regionen van onze dampkring en
^aarbuiten. De Sovjet-Russen hebben naar
uw zeggen proefnemingen voor hoogtevluch-
en' reeds door de Amerikanen gedaan, ver
volmaakt. Ze gebruikten geen apen, om o a.
vast te stellen, hoe de reactie van het dierlijk
organisme onder bepaalde omstandigheden is,
maar honden. Onder die honden is Malyiska,
wat Kleintje betekent, volgens hen een ware
expert geworden. Ze zeggen óók, dat Malyiska
plezier heeft in de stratosfeervluchten, die ze
reeds heeft gemaakt. Dit is dan in tegenstel
ling met wat de Amerikanen met de apen heb
ben ondervonden. Als die voorzien worden
van de uitrusting, welke eerlang de hemel-
piloten zullen dragen, worden ze onrustig en
bekruipt hen een soort angstgevoel.
^alviska zou zich in 1955, toen ze haar eerste „afschieting" mee-
aakte, op de tocht al bij voorbaat verheugd hebben. Ze werd eerst
een raket naar een hoogte van bijna honderd kilometer geschoten.
aar maakte het voorstuk van de raket zich automatisch los en viel
aar de aarde terug, met een snelheid van bijna 350 kilometer per
Ur' Pas op een hoogte van enkele kilometers ontplooide zich, óók
eer automatisch, de parachute en het plastiek gondeltje, waarin
aIyiska zou zich in 1955, toen ze haar eerste „afschieting" mee-
^as aanschouwd, kwam behouden neer. Het experiment was uitge-
°erd onder toezicht van prof. Alexej Pokrowski van het Sovjet
.^Pwimenteel Instituut voor de Medische Wetenschappen, waaronder
a Sovjet-Rusland het onderzoek naar het weerstandsvermogen van
'erlijke organismen berust. Na haar luchtreis, of liever, haar lucht-
_^a°t toonde Malyiska geen ongewone reacties en ze at even goed
fi te voren. Malyiska kwam er dus heel wat beter af dan Albert,
ep resus-aapje, dat in juni 1948 door de Amerikanen met een buit-
«taakte Duitse V-2 omhoog geschoten werd. Het vond de dood,
'«dat de parachute weigerde. Albert had onder de dieren de primeur,
«laar overleefde deze niet
Merkwaardige reacties
Als indertijd Columbus
Vader en zoon Piccard
Geëlektrificeerde laag
Observator
De mooie Amerikaanse Anita Carroll vond
gruwelijke dood, na uren van doodsangst
Het was een simpel bericht under het buitenlandse gemengde
nieuws. De Amerikaanse mevrouw Anita Carroll is dood gevon
den in de woestijn van Zuid-Jran, het voormalige Perzië. Haar
rechterlong was met een geweerschot doorschoten. Ze is ver
moedelijk bijna direct gestorven, nadat de moordenaar zijn
wapen op haar gericht had. Met messteken voleindigde hij zijn
sinistere daad.Uit dit bericht zou men mogen concluderen,
dat Anita Carroll, de mooie, geestige echtgenote van de onder
nemende Amerikaan Carroll, gelukkig slechts een korte dood
strijd heeft gehad, daar onder de moordende zon van de barre
woestijn, ginds bij de grens van Beloedsjistan en Iran.
Éllfc
ighan.
;roene
10 tot
n Fol
■ne«
—5 en
>nder-
-5 en
r 4
(—7.30.
—8.oo;
-8.30;
g 11.30
vol^'
ideren
tigang'
?orden
Burg'
in 59<
n 46,
51. r>e
t-Gele
door:
:raam'
do of
erdag'
lur.
van
tekst
5 Are-
van
lenaar,
>r het
20 uur,
?t dag"
:1 van
t, door
tmann-
in I8'
:rdams
Kreh-
mster-
1. Gus-
in At-
inc. dl
Sent"
t van
it o.I>
Qua-
to. Ba-
it Am-
Anton
c>'
i.)
CineSf,
■N K.C-
Col»'
gehefS
BZOOlja
shouOe'l
i zon><!
i«) j
ermoor^
1 Vf-
J-» v
i'
ïan v<
V Slo*#
m ,r
ge*
ian v
v M
t 1;
on p<jC
aar .5'
lag on'.'
;e V
nen«
den V
t zaJ
DIEREN als werefdruimreizigers
°tvd°r' geleden hebben de Amerikaanse
op ®rzoekers zowel apen als muizen tot
hiete hoogte van honderdtwintig kilo-
WL§?schoten- hoven de proefterreinen
het White Sands in Nieuw Mexico. Naar
j
schijnt is er dus een aap, die mo-
he?.u «et hoogterecord onder de dieren
2ijn want de Amerikaanse experimenten
Sovi ,eer recent- Inmiddels beweren de
als 'et-Russen, dat ze geregeld honden
jjdfcreldruimtereizigers gebruiken,
kg spreekt vanzelf, de resultaten, wel-
"laat et d'eren bereikt worden, zijn niet
zoevend voor mensen. Hoe mensen
is t' ia de wereldruimte zullen gedragen
hat, S een open vraag, al weet men er
Wuhrlijk al het een en ander over, o.a.
z\v aanzien van het opheffen van de
ge artekracht en het weerstaan van ho-
sej,"iperaturen en hoge drukken. Intus-
gre 's zo pas op een wetenschappelijk con-
Uj 8 van deskundigen, hetwelk te San
een in Californië gehouden werd, het
tg,.. en ander medegedeeld over de gees-
V ajk,e reacties, welke zich bij mensen
oordoen onder omstandigheden en in si-
tuahes, welke bij een tocht door de we
reldruimte kunnen ontstaan.
Deze geestelijke reacties zijn wel heel
Merkwaardig. De^ Amerikaanse psycho-
P George T. Hauty sloot een viertal
turSOnen me': een sierice geestelijke consti-
i„;e.°p ln, een kamer, die hij had laten
rpij. n, ais de Püotenkabine in een we-
^.rmmteschip. Door een speciale appa-
o uur bereikte hij de spanningen, welke
W=enorme hoogte moeten bestaan. Hij
Van tot de "^idehhing, dat het falen
k0 de prestatievermogens gemakkelijk
n Worden ondervangen door inspuitin-
b n met amfetine, een middel, uit het
top e benzedrine gederiveerd. Maar
stut ontwikkelden zich bij het viertal,
g."* voor stuk evenwichtige mensen, met
Se" helder oordeel en grote nuchterheid,
2 11 schier opzienbarend geestelijk proces,
telt e§en allerlei visioenen, die soms
Us op hallucinaties leken
ua,_, De een zag
ktp. bij heel iets anders dan de ander:
g «me mannen met parasols, een af-
egp d, een lange verkeersweg, middel-
sesoldaten met zilveren helmen.,
vsndien leek het, alsof de krachten van
°e een kunstmaan zal worden
'fcschoten en daarna rond de aarde
dp,
c« leert. Volgens een tekening in
v 11 Italiaans blad. De pionnen ge-
('lde plaatsen aan, waar zich
s"rvatoria bevinden, van waaruit
6 kunstmaan geregeld geobserveerd
zal worden.
Een kunstmaan, ze weegt 980 kilo
en heeft een diameter van 50
cm.
het onderbewustzijn aan het woelen gin
gen en de mannen een behandeling bij
ee psychiater doormaakten.. Ze ver
richtten de nodige functies nog mecha
nisch, alsof in hun achterhoofd zoiets was
blijven hangen als: we jnoeten dit of dat
doen. Het uitgestippelde plan werd naar
behoren uitgevoerd, maar het viertal had
een schier wonderbaarlijke geestelijke reis
gemaakt, waarover het zelf nog het meest
verbaasd was.. Deze ervaring is nu weer
toegevoegd aan de vele problemen, die
de verovering van de wereldruimte de
mens zal bieden. Men gaat nu, met het
Zuidpoolgebied als hoofdkwartier de
interplanetaire gebieden doorzoeken. Maar
men zal zich er rekenschap van moeten
geven, dat de reacties van de mens toch
doorslaggevend zullen zijn, naar uit het
voorgaande blijkt, i
Aldus staan de mannen van de weten
schap ook te dien aanzien op de drempel
van een vrijwel onbekende wereld. Ze we
ten er wellicht minder van dan indertijd
Columbus wist omtrent de weg, die hij
had te volgen, om het veelbegeerde Ci-
pango (Japan) te bereiken, waardoor hij
Amerika vond. Ook op zijn expeditie wa
ren het bijna de mensen, die alles in de
war stuurden. Het stond op een ander
plan. doch wie zal zeggen, in hoeverre
onbewuste vrees, zoals deze ook bij Co
lumbus' mannen een rol speelde, de men
taliteit der ruimtevaarders en daardoor
hun mogelijkheden zal beïnvloeden.
Er zijn trouwens reeds moeilijkheden
genoeg, .zoals b.v. het feit, dat mensen,
die de aarde verlaten, na hun terugkeer
uit de wereldruimte deze aanzienlijk ver
ouderd zouden vinden. Het zou eventueel
het omgekeerde zijn van de ervaringen
van een Rip van Winkle, de legendarische
Amerikaanse figuur, die insliep en twee
honderd jaar later wakker werd, in een
totaal andere wereld. Het is, alsof met
dergelijke verhalen het mensdom reeds
blijk gegeven heeft, iets te voorvoelen
van de wonderlijkheden van dit onder
maanse, die stellig nog lang niet uitge
put zijn. Juist deze wonderlijkheden ge
ven aan het hedendaagse wetenschappe
lijke onderzoek zulk een wonderlijk en ro
mantisch aureool. Ze maken het onge
meen boeiend en, eerlijk gezegd, soms
werkelijk voor een leek ietwat onbegrijpe
lijk. Maar ook hier weer de conclusie:
we staan hedAi ten dage in dezelfde po
sitie als de mens van duizend, twee dui
zend jaar geleden, die op de aarde zélf
zich telkens tegenover raadselen en
schrikaanjagende geheimen bevond.
Voor talrijke wetenschappelijke onder
zoekers is juist de avontuurlijke kant bij
zonder aantrekkelijk. Deze stimuleert hen.
Ze weten er door, dat hun theorieën niet
dor wetenschappelijk zijn of even zovele
slagen in de lucht.
Tegenover het vele ongewisse in het
grote avontuur van deze tijd staan geluk
kig tal van praktische resultaten, die om
zo te zeggen de burger moed geven. Zo
zijn de technici reeds tot de conclusie
gekomen, dat de raketten op den duur be
tere uitkomsten zullen opleveren dan de
De jonge Piccard, een der meest
romantische figuren onder de ge
leerden, die aan het Internationale
Geofisische Jaar medewerken.
z.g. satellieten, ofwel kunstmanen. Deze
mening wordt ook door de meeste man
nen van de zuivere wetenschap gedeeld.
Voor het overige, een grens valt hier
v/at de personen betreft moeilijk te trek
ken. De mannen van de wetenschap zien
zich vaak genoodzaakt, zich uitgesproken
technische bekwaamheden te verwerven,
teneinde praktisch te kunnen verwerke
lijken, wat hun voor ogen zweeft. Een
sprekend voorbeeld hiervan vormen wel
vader en zoon Piccard, die beiden uitste
kende werktuigkundigen zijn.
Intussen, wat de kwestie babymanen
en raketten betreft, kort geleden verklaar
de ook prof. Homer Newell, van het On
derzoekingslaboratorium der Amerikaanse
marine, dat de raketten veel betere re
sultaten zullen opleveren. Hij wees op het
betrekkelijk geringe aanal kunstmanen,
hetwelk zal worden „opgelaten". Als al
les volgens de verwachtingen gaat, zullen
in de Verenigde Staten, misschen dan niet
i\\
Het wordt nu hoge ernst in de Kerk
En aangezien wij de Kerk vormen dus
voor ons: twee weken passietijd, van
morgen af tot en met de Goede Week.
Rouw en weemoed om het zware lij
den en de smartelijke kruisdood van
de Christus.
De kleur der Kerk is paars en ze
blijft paars totdat het feest van de ont
sluiting van de hemel door de Man
van-Smarten weer kan worden her
dacht.
De gebeurtenissen, die in deze veer
tien dagen worden overwogen, moeten
de ernstige mens tot werkelijk diep
nadenken stemmen en in zijn leven in
grijpen. De blik op de Christus en in
eigen innerlijk leidt vanzelf tot een
vurig meebidden van de Collecte:
Zie genadig op uw gelovigen, opdat
zij door uw mildheid naar het
lichaam bestuurd en door Uw be
scherming naar de ziel bewaard
worden.
Onmiddellijk daarna is St.-Paulus
weer aan het woord om de Christus
te karakteriseren. Hogepriester der
toekomstige goederen. Bewerker van
de eeuwige verlossing. Reiniger van
ons geweten van dode werken. Mid
delaar van een Nieuw Verbond. En
door de tussenkomst van Zijn dood de
belofte der eeuwige erfenis!
En in die verwachting is de Graduale
begrijpelijk: Red mij, o Heer en leer
mij Uw wil doen.
In het Evangelie wordt de gestalte
van de Christus opnieuw onder de
schijnwerper gezet. De Waarheid die
niet wordt geloofd, omdat de
luisteraars niet uit God zijn. Want wie
uit God is, luistert naar Zijn woord.
Hoe is onze houding?
Rustig en zachtmoedig beantwoordt
de Leraar de venijnige opmerkingen
der farizeeërs. Zijn wij ook zo meester
van onze drift bij persoonlijke of zake
lijke tegenheden?
Overigens zijn weer treffend die on
eindige lijdzaamheid en dat oneindige
geduld van de Meester met de mens.
Ondanks de afkeer en de eigengereid
heid blijft Hij verklaren: Voorwaar,
voorwaar, zo iemand Mijn woord on
derhoudt, hij zal de dood niet zien in
eeuwigheid.
Maar er zijn grenzen. Hardheid van
gemoed en zorgeloosheid in vermetel
vertrouwen kunnen leiden tot een
vervreemding van en door God. Wat
er van ons terecht zal komen, wanneer
ons de genade onttrokken wordt en we
aan ons zelf worden overgelaten is
niet moeilijk te raden.
Daarom steek u in deze weken ook
in het paars. En het zal licht zijn op
de blijde paasmorgen. Vol licht en vic
torie.
dit jaar, dan toch het volgende, in totaal
minstens zes. hoogstens 20 kunstmanen
gelanceerd worden. Hiertegenover staan
niet minder dan tweehonderd raketten
van diverse grootten. Er staat er één ge
reed. de „Iris", die een hoogte van drie
honderd kilometer moet bereiken. De
„Iris" zal ongeveer vijftig kilo aan in
strumenten kunnen meevoeren, terwijl de
kunstmanen slechts ongeveer tien kilo aan
instrumenten mee de wereldruimte in
kunnen nemen.
Wat men in het kader vart het Inter
nationale Geofisische Jaar zoal met raket-I
ten zal willen bereiken? Wel, men wil er|
eveneens de luchtdruk op grote hoogten t
me? meten, de temperaturen registreren,
de geluidsgolven controleren. Hiertoe wor-l
den door de raketten zelf onder weg nog
granaten afgeschoten, volgens een tech-i
niek. welke gedurende de tweede wereld-!
oorlog door de Amerikanen ontwikkeld
werd. Men merkte toen op. dat artillerie
vuur bepaalde, merkwaardige effecten op
leverde. Hiermee wil men nu zijn nut
doen.
De raketten zullen ook de zon obser
veren, zoals het menselijk oog haar nooit
ziet. Tussen de zon en de aarde hangt,
tamelijk dich bij ons, een laag ozon. wel
ke de ultraviolette stralen van de zon ab
sorbeert, die ons anders zouden verblin
den en andere schadelijke uitwerkingen
zouden hebben. Met een raket kan op
enorme hoogte een foto van de zon wor
den genomen, zonder dat de ozonlaag in
de weg hangt. Aldus zal men een zuiver
kleurenspectrum van de zon kunnen op
nemen en daardoor ook beter georiën
teerd kunnen worden omtrent de elemen
ten, welke op de zon voorkomen. Ook
omtrent de ultraviolette stralen zelf. zal
men belangrijke gegevens kunnen verza
melen. Hiertoe zullen vanwege de ge
noemde Amerikaanse marinedienst meer
dan zeventig raketten worden afgeschoten
waarmede de uitstralingen van de zon
zullen worden gemeten, van de gewone
ultraviolette tot de keiharde X-stralen.
De hemel, aldus lazen we onlangs in
een artikel van de wetenschappelijke me
dewerker van „The New York Times", is
nooit helemaal donker, zelfs niet in de
donkerste nacht. Er is steeds een soort
luchtglans aanwezig.
Om deze glans nader te bekijken, wor
den vier raketten afgeschoten.
Ook de Ionosfeer, de geëlektrificeer
de laag in de hoogste regionen van onze
dampkring, wordt met raketten onder
zocht. Ze is belangrijk voor de trans
atlantische radioverbindingen. Radiogol
ven worden omhoog gezonden, door de
ionosfeer teruggekaatst, gaan dan weer
omhoog, om opnieuw teruggekaatst te
worden en bereiken al „dansend" hun be
stemming. Men wil meer weten over de
mate der elektrificatie van de ionosfeer.
Hiertoe zullen negentien raketten worden
gebruikt.
Niet minder dan 115 raketten zullen
dienen, om het Zuiderlicht en dergelijke
verschijnselen in het Zuidpoolgebied te
observeren. Men vermoedt, dat het licht
veroorzaakt, wordt door heel kleine stof
deeltjes. Wat het precies zijn hierop zullen
de met de raketten omhoog geschoten in
strumenten antwoord moeten geven. Voor
zullen tien raketten nagaan, hoe de ver
spreiding van het ozon is, een aantal zal
het aardmagnetisme meten, zoals dit zich
op grote hoogten manifesteert, alsmede
de kosmische stralen.
Al deze waarnemingen kunnen niet Van
Een raket, die met een parachute weer omlaag komt, dus niet in de
wereldruimte uiteenploft, slechts het kopstuk achterlatend, dat dan dank
zij een parachute geleidelijk naar de aarde afdaalt. Dit nieuwste raket
is van Engels maaksel en werd in Zuid Australië beproefd.
de grond af worden gedaan. Met de ra
ketten hoopt men, enorm veel materiaal
te verzamelen, waarna dit dan vergele
ken kan worden met hetgeen de kunstma
nen verzamelen en op andere wijze door
de waarnemers van het Internationale Geo
fisische Jaar bijeen zal worden gebracht.
Met de raketten zal men tevens nagaan
hoe het ongeveer staat met de hittemuur.
Er is reeds veel over de z.g. geluidsmuur
gesproken en geschreven. Hij is met vlieg
tuigen doorbroken. Maar van de hittemuur
weet men nog slechts weinig. Voorname-
ijk, dat vliegtuigen of raketten, die met
een snelheid van enkele duizenden kilo
meters per uur voortsuizen, daardoor een
Een commentator heeft vrijdag In een
uitzending in het Nederlands voor radio-
Moskou Nederland ervoor gewaarschuwd
niet toe te staan dat Amerika atoombases
op Nederlands grondgebied inricht, omdat
„de Sovjet-Unie in geval van agressie
maatregelen zal nemen om deze bases te
vernietigen".
Onder verwijzing naar de opmerking
van minister Staf in Washington, dat Ne
derland geen bezwaar heeft tegen opslag
van atoomwapens op Nederlands grondge
bied. deelde de commentator mee. dat
Amerika nog dit jaar een aantal Ameri
kaanse raketten van het type „Honest
John" aan Nederland zal leveren. De
commentator vervolgde: „Het volk van de
Sovjet-Unie wenst het Nederlandse volk
vrede en welvaart toe. De Sovjet-Unie
wil vriendschappelijke betrekkingen met
Nederland blijven onderhouden en de be
trekkingen op economisch en cultureel ge
bied met Nederland tot ontwikkeling
brengen".
Volgens deze commentator ls het in het
belang van het Nederlandse volk, dat de
westelijke mogendheden eindelijk van
vruchteloze onderhandelingen over de
ontwapening overgaan tot het nemen van
praktische maatregelen en voor alles de
Russische voorstellen aanvaarden om de
kernwapens te verbieden en de voorraden
kernwapens te vernietigen.
De regeerders van Nederland hebben
zich achter de westelijke mogendheden
geschaard, die deze voorstellen verwer
pen. Dit druist evenwel in tegen de fun
damentele belangen van het Nederlandse
volk, dat door deze handelwijze van zijn
regeerders wel eens het slachtoffer kan
worden van een atoomoorlog, aldus de1
commentator.
steeds groter» brtt* ontwikkelen. Koe lang
dit duurt is onbekend. Thans ontwikkelt
Zich bij een snelheid van enkele duizen
den kilometers per uur een temperatuur
van 200 graden, welke oorrosle veroor
zaakt en vliegtuig of raket spoedig „lek"
zou maken. Dit is weer een probleem
apart. Wellicht, dat er met de op het
programma staande onderzoekingen te
vens nieuw licht te dien aanzien zal wor
den verschaft,
We mogen niet nalaten, hog evati na
drukkelijk een der grootste medewerkers
aan het Internationale Geofisische Jaar te
noemen. Dat is de zon zelf. Ze zendt haar
stralen, zwaar elektrisch geladen Stof
deeltjes en meteoren naar omlaag en opent
aldus de mogelijkheid deze te observeren
Juist in het I.GJ. zal haar activiteit hl
dit opzicht groter dan gewoonlijk zijn.
De aarde zelf werkt voor het overfge
eveneens mede, door haar reactie» op tal
van verschijnselen. Toch vormt ze nog
steeds een onberekenbare factor, want het
binnenste van onze globe is nog tamelijk
onbekend. Hoe de constructie er van pre
cies is. uit welke stoffen haar kern be
staat hierover zal nog heel wat gestu
deerd moeten worden en zullen nog vele
proefnemingen moeten worden gedaan.
Het onderzoek van het binnenste de*
aarde staat feitelijk nog in de kinderschoe
nen. Men zou zelfs kunnen zeggen, dat de
mannen van de wetenschap meer weten
van de wereld rondom ons dan van het
hart der aarde.
Nog steeds worden zelfs omtrent de
oppervlakte van onze globe verrassende
ontdekkingen gedaan. Zo deelde de Duitse
professor Haxel het vorig jaar mede, dat
ook Amerika een ijstijd moet hebben ge
kend, waarin het grotendeels onder ijs
massa's bedolven lag. Dit zou pas onge
veer 18.000 jaar geleden zijn. Pas., in
geologische
Tragedie in de woestijn...
Anita Carroll was met haar man en een
van diens vrienden, vergezeld door twee
Iraanse gidsen, de eindeloze woestijn
binnengetrokken, die zich tot in Pakistan
uitstrekt. Ze reisden in twee stationcars.
•Haar man maakte deel uit van een com
missie, welke tot taak had gekregen, na
der te onderzoeken, hoe de onderontwik
kelde gebieden van Iran geholpen kunnen
worden. De Amerikaanse regering heeft
hiertoe grote bedragen beschikbaar ge
steld. Te Teheran verblijft het hoofd van
de Amerikaanse missie, die de gelden
moet verdelen, nadat plannen zijn inge
diend, om bepaalde gebieden i n ontwik
keling te brengen. Mr. Carroll had zich
de taak toebedeeld gezien, een streek in
Zuid Iran te verkennen, waar volgens me
dedelingen van de regering van Iran goe
de mogelijkheden bestonden. Hij was met,
een collega er heen getrokken en zijn
vrouw was met hem meegegaan, nadat
hem van officiële zijde de verzekering
was gegeven, dat het heden ten dage vol
komen veilig is in heel Iran en wester
lingen er ongehinderd kunnen rondrei
zen.
De streek van Koe-el-Safid is uiterst
bergachtig en bijzonder onherbergzaam.
Aangezien de Amerikanen ter plaatse ab
soluut niet bekend waren, lieten ze de sta
tioncars, waarmede ze reisden, door de
Iraniërs besturen. Naar het schijnt, heb
ben de bandieten, die het kleine konvooi
een hinderlaag legden, van te voren niet
geweten, dat ze met Amerikanen te doen
hadden. Er moet een zware en hardnekki
ge strijd geleverd zijn. De stationcars
bleken, toen ze door patrouilles van het
Iraanse leger gevonden werden, met ko
gels doorzeefd. De twee Amerikanen, die
gewapend waren, hebben op de rond de
auto's kruipende bandieten geschoten,,tot
hun munitie uitgeput was. Daarna moet
er een handgemeen ontstaan zijn. De ban
dieten vermoordden ook de Iraanse
chauffeurs en namen Anita Carroll ge
vangen, blijkbaar in de hoop, voor haar
een goede losprijs te zullen krijgen. Ze
stonden onder aanvoering van een beruch
te desperado, Dadsjah, een zestig-ja
rige Bedoein, die uit zijn stam gestoten
is en sinds jaren met een troep despera
do's door het woeste bergland van Zuid
Iran rondzwerft. Zijn bende heeft nooit
uit meer dan een man of tien bestaan.
Maar met de vrouwen en kinderen vorm--
den ze toch altijd nog een vrij grote kara
vaan, die over muilezels, paarden en ka
melen beschikte en vrijwel uitsluitend van
roof bestond. Eenzaam liggende dorpen
werden door Dadsjah ln het duister van
de nacht overvallen en soms voerde hij
jonge vrouwen en meisjes als slavinnen
mede, om ze aan handelaars te verko
pen, die nog steeds in Zuid Perzië slaven
opkopen voor de slavenmarkten langs de
Perzische Golf en het sultanaat Oman in
Arabië.
Hierom werd aanvankelijk aangenomen,
dat Anita Carroll op deze wijze zou wor
den „verdonkeremaand". De karavaan
van Dadsjah bewoog zich zo snel moge
lijk in de richting van Pakistan, om zich
daar voorlopi" te verbergen. Dadsjah kent
dit hele gebied op zijn duimpje en weet
er alle schuilhoeken van.
Rondzwervende nomaden brachten de
eerste berichten over Anita Carroll bin
nen, terwijl meer dan duizend soldaten
te voet de streek van Iransjahr afspeur
den, waar de overval had plaats gevon
den. Ze konden geen voertuigen gebrui
ken, omdat de bodemgesteldheid het on
derzoek dan vruchteloos zou hebben ge
maakt. Ze moesten letterlijk elke vierkan
te meter onderzoeken, achter ieder rots
blok kijken, in elke spleet of in elk ra
vijn afdalen.
De eerste berichten zijn zo goed als ze
ker misleidend geweest. Nomaden, die
de bandieten ontmoet hadden, verklaar
den, dat zij een blanke vrouw bij hen had
den gezien, die op een muilezel reed. De
bandieten hadden vrouwen en kinderen in
hun midden. Aangezien de nomaden niet
wisten', dat er overval gepleegd was, lie
ten ze de bandieten ongemoeid verder
trekken. Ook andere door de woestijn-
zwervende nomaden meldden, een troep
rondzwervende bandieten te hebben ge
zien, waarbij zich een blanke vrouw be
vond. Vandaar, dat men aannam, dat
Dadsjah er de voorkeur aan zou geven,
zijn buit aan de slavenhandelaars te ver
kopen, boven het lopen van het risico,
na het aanvaarden van een losgeld toch
gestraft te zullen worden.
Misschien is hij wantrouwig en zelfs ge
ïntimideerd geworden door het wapenver-
toon. Vliegtuigen hebben boven zijn kara
vaan gecirkeld. Verklikkers zullen hem
hebben verteld, dat de soldaten achter
hem aan zaten. En aldus moet hij het
ergste gevreesd hebben. Tevergeefs ver
klaarde men op de Amerikaanse ambas
sade te Teheran, Dadsjah al het goud te
zullen doen toekomen, indien hij Anita
Mrs Anita Carroll, door bandieten
in Iran vermoord
Carroll losliet. Hij moet he t zekere voor
het onzekere genomen hebben en heeft
zich snel van zijn gevangene ontdaan, op
de manier, bij dergelijke bandieten gebrui
kelijk.
Negen dagen, nadat de overval was ge
pleegd, werd ook het lijk van Anita Car
roll gevonden, niet eens zo heel ver van
de plaats vandaan, waar de moordpartij
geschied was. Er mag dus worden aan
genomen, dat de mededelingen der zwer
vende nomaden onjuist waren en Anifa
Carroll niet de uiterst zware tocht door de
woestijn heeft moeten maken, want het
lijkt uitgesloten, dat Dadsjah haar naar
de plaats des onheils heeft teruggebracht,
om eventueel schuld van de overval op
anderen fce kunnen afschuiven.
Deze tragedie in de woestijn heeft nog
ernstige politieke gevolgen gehad. De
Amerikaanse missie besloot, het verstrek
ken van gelden voor de onderontwikkelde
gebieden in Iran stop te zetten, tot de re
gering er absolute veiligheid kan waarbor
gen. En de minister president, Hoessein
Ala is in verband met dit incident afge
treden, omdat door zijn schuld een smet
op de goede naam van Iran is geworpen.
Hij had moeten zorgen, dat bandieten als
Dadsjah niet meer vrij door het land rond
zwierven.
Mrs. Anita Carroll was 35 jaar en sinds
1352 met Kevin Carroll getrouwd. Ze
hadden elkander in Japan leren kennen,
waar Anita aan een Amerikaanse biblio
theek verbonden was. Het echtpaar had
geen kinderen.
'i - i n K.H.
