""verantwoord ongeduld
T
ï^uï rijd
i
IS TOCH GOED
mensen
van
morgen
DE GESTALTE VAN HEI EVANGELIE
VERANTWOORD ONGEDULD
na mfm
STS*"
PEINS
Vernieuwen en ontzien is
9een gemakkelijke taak
tiki
u
V' <»t?ben'
We hunkeren steeds
naar de volgende stap
VRAGEN DIE- ANTWOORD VERDIENEN
mimi
'êi
f
$o!
^Qnteitsbesef
en een
intelligentie gevraagd
in
M^oord ongeduld.
Wnvjn Van morgen, wereld
Dn
st
t)e aat al veel ongeduld in.
tyje e^°mst is aan de jeugd.
Jeugd heeft, heeft de
Wev
nnen al die teksten wel.
*rSens vooruitkijkt, die
dig naar toe wil is ongedul-
Jeven
een schone taak in
Htej volbracht heeft kijkt
00tïl en ziet met satisfactie
tot stand kwam.
Vo°ruit te kijken heeft
eh h grenzen van dit
tij 5en- We zeggen dan „hij
Hwi ,aakt zich klaar voor de
T&eid»
®st
Ponsen hebben geen
;e mensen wel.
v
aan
Oeek
Er
bfc Slopers
X, rSen.
F V
JȕU^hjks
1
Ck '1 Zien' die caPabel ziJn en
^bl^6"r°kken-
VASTEN.
Egoïsten
Ze gaan hun gang
v
Bij de jeugd behoort ongeduld.
Ze betrekt Kerk en maat
schappij erin. Ze wil veranderen
en veroveren. In hoog tempo.
Honi soit qui mal y pense.
Maar er zijn kwaliteiten voor
nodig. Kennis en intelligentie,
rijpheid van oordeel en respect.
Dat kun je niet van te voren
leren. Dan ben je oud tegen de
tijd dat het karwei begint.
Dat moet je aldoende leren.
Het komt er dus op aan op
deze kwaliteiten bedachtzaam te
zijn.
Dan zit er een kans in, tot op
de laatste dag dat we meespe
len, positief werk te verrichten.
De slopers zijn gauw moe en
worden kankeraars. De egoïsten
worden eigenwijs.
De verantwoord ongeduldigen
worden wijs. F. B.
Te vroeg maar ongeduldig sta je al op de afgesproken plaats;
zij winkelt nog
Wachten op het afgesproken uur
„Welnee, Ik had juist een sigaret opgestoken"
er eens over
fu Tutti
ïLv
«lli
KR
Maar prompt op tijd staat ze voor je.
Ongeduld is die wonderlijke
deugd, waarmee we allemaal be
hept zijn.
Gelukkig maar, want elders op
deze pagina lezen we dat het juist
wezenlijk voor de jeugd is.
-Iedere dag staan we opnieuw van
ongeduld te trappelen. Eigenlijk de
hele dag door. Het ene moment
hunkeren we al weer naar het vol
gende. Het stoplicht treitert ons,
het had al lang op groen moeten
springen. Achterin de file toetert
al een ongeduldige automobilist.
Groot, gelijk.
Sarrend halfuur
Wie op het eerste gezicht
zo maar eens het Evangelie
openslaat, zal zich afvragen,
of het volgens de H. Schrift
wel mogelijk is, de wereld,
het milieu te kerstenen. Zó
scherp zijn de uitlatingen
over de wereld, zó dringend
worden de christenen aange
spoord de wereld te vluchten
en zich afzijdig te houden, dat
velen hieruit de conclusie ge
trokken hebben, dat er aan
deze wereld toch niets meer
te doen is. Zij is verloren.
Maar, wanneer men er dieper
op ingaat, liggen de zaken
toch een beetje anders. Het
woordje „wereld" (kosmos)
was in de ogen van de gewij
de schrijvers, zo besmet, dat
ze dit woord onmogelijk meer
konden gebruiken voor een
wereld, waar de Verlossing
van Christus ingegaan was.
Ze zochten daarom naar een
andere term en noemden de
wereld, welke verlost was,
daarom „aeon", dat is de we
reld, welke een afstraling is
van het Evangelie.
Verloste wereld
Toen Christus door zijn ster
ven en verrijzenis de mensheid
had verlost, had Hij de mensen
verlost met hun wereld. En deze
T N DE GROTE ZAAL van
het dansinstituut De Jong
op de Nieuwendijk in Am
sterdam waren onlangs 150
jonge mensen bijeen. Zij
overlegden samen omtrent de
keuze van een aantal onder
werpen die zij aan de orde
gesteld wilden zien. Hier
volgt een greep uit wat er
toen op tafel werd gebracht.
-Wij zouden graag God en
ons geloof willen leren ken
nen zoals God het bedoeld
heeft, bevrijd van de dingen
die ons alleen maar in de war
brengen. Wij willen de Per
soon van Christus leren ken
nen en daarbij, zonder om
wegen, wat Hij van ons
vraagt.
U' W
W/ w ïdünïl r HMft' '/fff
iièijf r'i VJmi 1 in In
t: T T
i if fff ij f i- I i f
If i/' 71 7.7/ f f
.7/ ff f:ff
Iffll f tf.
triïhi f v fü
7/ ff
1 1 OVpr J
hieer
Jon^i
i cb h
Al aaj,eV*'eren we veel met onge-
denu de ïeuSd toe te schrijven.
"gejj een stuk voorzichtiger
het ingezonden stuk
dat ge elders op deze
ts veel ongeduld onder
3?r het
Vaak verkeerd gericht.
«t
'a4rj, ^et behoort bij de jeugd
i. is im.i.
1 maar minimaal aanwe-
ensen die op kort zicht hun
S, es verwezenlijkt willen
V* 6r altijd Ëëweest.
7 dat 1S ket aanta* i°nge men
's is °nverantwoord ongedul-
i%re pPERS. Zij zijn het die de
nhet:
meest tegen zich in het
j^Oaj^gen.
de ouden zongen piepen de
een spreekwoord dat we
tot rustiger tijden wel op
ie big meesters nieuwe wetten
t>r °P en wie neemt het de
als deze het roer in
aeemt, op eigen gezag wil
l °fd 6^tlswiize oudere kan er zijn
7 tr0j n beetje bij schudden, maar
1.^1 tejSS':eert niet. Maar hij zal het
7-* T*1* wel doen als er beun-
be brug komen, die niet
voor hun taak ge-
-,-s en toch op eigen gezag
(«^s lllen handelen. Dit moet
dat moet anders. Het is
0Ud' Uill; moet anders,
j Vu te zeggen, maar moeilijk
lNWoAlleei» te doen voor de
,lvv 5n te doen voor
Tlrig °°rd ongeduldigen, die een
ij Seduidigheid kwaliteiten
t Ver°verd om oud door
I..1] Vervangen.
0 blijv nen sParen wat gespaard
e7 bijvoorbeeld en dat
C ?o0]! het minst voor het res-
5i11 frir.vde ouderen die het naar
N >6 toch
Zo
verkeerd doen,
graag zouden willen ver-
Zij
de
bet anders te doen.
s u °ude schoolmeester,
it, 6 t)ïl as> de oude politicus, de
si, 5Zitiester- Oud dan te verstaan
htj Van naar hun mening oud-
\7S «tj T°r velen nog van waar-
L Ie t^et de tijd laten vergaan,
vW Za* laten vergaan. Zij
^'^Ptwoord slopen, zonder
V,se br0
h;' \\»a?r,Qn sparen uit piëteit dat-
de kunst niet.
°°rd ongeduldigen pogen
'tp hu;>V^n aan een wereld die
Ss b(je f:rria<ik beter is ingericht.
'o^ej. a, er het recht toe, zelfs
0 eïfcQtie et ftjitltjJc wordt voor
- Ntw'Jen en traditionalisten.
5l(eew°ord ongeduldigen bre-
"ttar af.
mijn eigen ronde
V'1 °^k en zo ver moge-
b bt-vjy. Prijzen. Dat is ook on-
VHwrd°Pgeduld.
'ben St'kken m het ongeduld.
,Z°Veel mogelijk, zo gauw
k h>iSs. s Pmt zo belangrijk,
treft s°bdariteitsbeset.
^ist 26 0n(ter jongeren. Im-
iv bear 's ket ongeduldig te stre-
VVh 6611 goede plaats op
Sh6 ionif'^bjke ladder.
Ij.Het ^S' wtl vooruit in het
V» f,'S de struggle for life.
a mist
k °lt i dat
%^'ik r„ ®el dingen zijn die een
°th j P en die niet zozeer
\n bet materiële vlak een
e te veroveren.
is het daartoe te
We samen zijn en dat
'j'- r-,.-
„HET IS GOED voor jullie dat ik
weg ga."
Dat is een moeilijk woord van Chris
tus.
Wij hebben juist wel eens de neiging
om te vragen: ,Komt U alsjeblieft gauw
terug, want wij zijn zulke klungels, dat
we de hele boel verknoeid hebben. We
kunnen er niet zo enthousiast over
zijn dat U weggegaan bent."
Je kunt er heel wat over fantaseren:
als Christus er nog eens was.
Als Hij zelf maar eens op die preek
stoel stond. Er zou geen mens meer
bij kunnen in die kerk en het zou er
doodstil zijn.
Als Hij zelf maar eens in die biecht
stoel zat. Je zou geen angst meer heb
ben of niet meer hoeven te zoeken
wat je moest zeggen en nooit onvol
daan weggaan omdat Hij je niet be
grepen had.
Als Hij zelf maar eens op huisbezoek
kwam, zo maar tussen ons in. We zou
den dat bezoek nooit meer vergeten
en we zouden die liefde proberen vast
te houden die Hij onder ons gewekt
had.
Als ik met Hem zelf eens een per
soonlijk gesprek mocht hebben. Ik zou
uren achter elkaar naar Hem kunnen
luisteren. Ik zou alleen maar vragen
stellen en Hem laten praten. Ik zou
geen behoefte hebben aan een debat,
j En voor m'n hele verdere leven zou ik
daarna weten wat luisterend bidden is.
WE MOETEN het nu maar doen met
schamele tekenen van Hem en met
schamele mensen die Hem moeten ver
tegenwoordigen en er zijn elke dag
fouten. Soms zijn ze zo groot dat het
moeilijk is Hem nog te vinden in die
tekenen en in die mensen.
En toch schijnt het goed te zijh voor
ons dat Hij weggegaan is.
Ik begrijp het wel niet maar Hij zegt
dat het goed is.
*\'j ;A V-'
-.a:
Het is zo nu eenmaal bepaald in het
plan van God met ons. Eerst Christus'
leven, dood en verrijzenis en daarna
de H. Geest, die ons alles ven Hem in
herinnering zal brengen, zodat wij net
als Hij gaan leven, sterven en verrij
zen. Zo is het plan en zo wordt het
uitgevoerd, maar waarom het zo is
weet ik niet.
Je kunt proberen allerlei verklarin
gen te geven, maar je komt er natuur
lijk nooit uit.
Gods plan is nu eenmaal niet na te
rekenen. Dit is geen dooddoener, dit
is gewoon de werkelijkheid accepteren.
Ik zal vrede moeten nemen met dit
plan en mijn leven zal dus nu wezen
lijk zijn een verlangen naar Christus'
wederkomst. Dit is dus leven: op weg
zijn naar Christus' terugkomst. En de
Geest, die in iedereen de levenwekker
is, doet mij geloven in Christus, doet
mij Zijn ene gebod van liefde realise
ren en houdt daardoor mijn verlangen
naar Christus' komst open.
Zolang iemand naar Christus ver
langt, leeft Hij. Iemand die niet meer
naar Hem verlangt is dood.
WE ZITTEN nu eenmaal met de
pijnlijke afwezigheid van de herken
bare Christus onder ons.
Ik weet niet waarom, maar het is
nu eenmaal zo.
Ik weet alleen dat de Geest almach
tig is en dat Hij in mij alles kan uit
werken wat ik nodig heb.
Ik weet dat ik nooit Zijn kracht kan
overschatten.
Ik weet dat mijn leven altijd pijnlijk
zal blijven omdat Christus er nog
niet is.
Maar ik weet ook dat de Geest mij
en iedereen die Hem Zijn gang laat
gaan op weg houdt naar Christus toe,
en daarom zal het toch goed zijn.
D .C.
Jezus zei tot zijn leerlingen:
Ik ga naar Hem, die Mij
gezonden heeft, en niemand
van u stelt Mij de vraag: Waar
gaat U heen?
Maar omdat ik jullie dit
gezegd heb, is jullie hart vol
met droefheid.
Toch zeg ik jullie de waar
heid: Het is goed voor jullie
dat ik weg ga. Want als ik
niet weg ga zal de Helper niet
bij jullie komen; maar als ik
heen ga, zal Ik Hem tot jullie
zenden.
JOANNES
4e zondag na Pasen.
Eenmaal aan ons werk wachten we
met een hartstochtelijk ongeduld op de
koffiepauze.
Voor het vijf uur is, hebben we al
ettelijke keren op ons horloge gekeken.
Weer thuis vinden we dat de krant
vanavond wel erg laat is. We kijken
uit naar de avondpost, die voor ons
lists heeft.
Dari die afspraak.
Hoe dichter het naar vijf uur loopt,
hoe trager de tijd kruipt. Om half vijf
ben je al op je post. Een sarrend half
uur volgt. Je telt hoeveel auto's er ge
parkeerd staan, bekijkt de mensen die
naar de bioscoop gaan en houdt je
horloge met een al te starre regelmaat
in de gaten. Door je hoofd flitsen al
lerlei moppen van jonge mannen, die
ook op een meisje hadden staan wach
ten. Je herinnert je optimistische uit
spraken, dat je nooit op tram of meis
je moet wachten, over vijf minuten
komt de volgende. Tot je ongeduld dan
om een halve minuut voor vijf zijn
hoogtepunt heeft bereikt. Als je al bent
gaan denken, dat ze niet meer komt
met je verliefde hoofd ga je je kno
pen staan tellen Als je je al hebt
voorgenomen hoogstens tot tien minu
ten over vijf te wachtendan komt
om klokslag vijf uur, een figuurtje om
de hoek ruisen. Je trapt je sigaret
gauw uit (het was je laatste, want ge
durende dit laatste half uur ben je een
kettingroker geweest) en begroet haar
op een manier of je net aan kwam
lopen. Je maakt heel charmant een
compliment over het feit, dat ze zo
precies op de klok is. Als ze per on
geluk nog informeert, of je al lang
stond te wachten, zeg je „o neen, het
viel wel mee, ik had juist een sigaret
opgestoken". En voor de rest wordt het
een geslaagde avond.
Tijdens zo'n verliefdheid, wordt het
ongeduld bijzonder sterk geaccen
tueerd. Daarom natuurlijk is ongeduld
wezenlijk voor de jeugd.
Jeugd, mensen samen op zoek naar
het geluk, dat ze bij elk volgend stapje
verwachten te vinden, maar dan schijnt
het weer net één stap verder te liggen.
Daarom hunkeren we steeds naar de
volgende stap en daarom ook is on
geduld die wonderlijke deugd, waar
mee we allen behept zijn.
T. K.
Wij zouden graag wat dichter
toy onze priesters staan. We heb
ben het gevoel, dat er langzamer
hand een misverstand gegroeid is.
En dat moet toch op te lossen
zijn.
Bij andersdenkenden vóelen
wij ons zo vaak machteloos. We
beseffen dan hoe oppervlakkig
en weinig betekenend onze ken
nis is van de dingen die met het
geloof te maken hebben.
Is onze tegenwoordige luxe
wel verantwoord als er op zo'n
groot gedeelte van de aarde hon
gersnood en volslagen armoede
heersen? Straks gaan w(j weer
op vakantie alsof er niets aan de
hand is.
Waarolm is de bijbeluitleg op
sommige punten nu anders dan
vroeger?
In de gewone situaties van
het leven voelen wij niets van
Gods aanwezigheid, integendeel.
Wat is toch de Voorzienigheid?
Tot zover.
We geven deze onderwerpen
hier niet weer omdat ze zo bijs
ter órigineel zijn. Het zijn alle
maal bekende geluiden,1 Waarom
dan wel? Het lijkt ons voor de
zoveelste maal een close-up van
wat er onder vele jonge mensen
leeft, 't Gaat hun niet op de eer
ste plaats om kritiek. Er spreekt
iets heel anders mee.
Wanneer zij het geloof nu eens
willen leren kennen: „zoals God
dat bedoeld heeft", dan klinkt
daarin door een grote innerlijke
genegenheid en een bereidheid.
Dan spreekt daaruit de zekerheid,
dat het geloof, zoals God het be
doeld heeft de moeite waard is
om alles voor in te zetten.
Wanneer zij constateren dat er
vaak een onprettige afstand be
staat tussen priesters en jonge
ren, een afstand die waarachtig
niet opgelost wordt door wat
vlotheid en gewilde populariteit,
dan is in die constatering te be
luisteren een diepe, echte hoog
achting en eerbied voor het pries
terschap en voor de priester als
priester.
Als zoals zo dikwijls gebeurt
onze luxe gesteld wordt tegen
over de hongersnood van de ach
tergebleven gebieden dan is dat
niet een clandestiene aanval op
de K.V.P. met haar ijveren voor
bezitsvorming, maar een roep om
klaarheid, om eindelijk met je
eigen geweten in het reine te ko-
mèii, waar je katholiek wilt zijn
en met de Bergrede geen raad
weet.
En met de andere, aangehaalde
onderwerpen ligt het niet anders.
Deze vragen hebben, dunkt ons,
recht op een antwoord. En het
ongeduld dat er uit spreekt, lijkt
orts een verantwoord ongeduld.
P. WESSELING C.ss.R.
- -V -O-* -• -
TT t f
hi ■ièin f 'U
Verlossing betekende niet alleen, j
een uittreden uit de zondigheid,
een toetreden tot Christus en een
intreden in de Kerk, maar bete-
kende ook een verlossing en be-
vrijding van de wereld rondom
hen. Het gaat hier niet om een
woord, maar om een zaak. De
Verlossing van de mens was te- j
vens voor diezelfde mens een
appèl, om die Verlossing ook
doorgang te doen vinden in de
wereld buitin hem. Het Evange-
lie moest door het geloof en de
liefde van de verloste mens, ge-
stalte krijgen in de wereld buiten
ons, moest het milieu doordrin-
gen. Zolang dit niet gebeurd is,
is niet alleen de wereld nog on-
verlost, heeft niet alleen de mens
gefaald in zijn opdracht, maar is
de wereld nog steeds een gevaar
voor de mens, dringt zij hem
terug te keren naar de toestand
van onverlostheid.
Rechtvaardigheid en Liefde
De gestalte van het Evangelie
in de wereld is de toestand van
sociale rechtvaardigheid en lief-
de in de verschillende structuren
van de moderne wereld. Voor-
eerst de rechtvaardigheid. Dit j
geldt niet alleen voor ons eigen
land waar alles toch ook niet
is, zoals Christus het wil maar
evengoed voor andere delen van
de wereld. Zou het communisme
ooit zoveel invloed hebben ge-
kregen in vele delen van de we-
reld, als wij ons verantwoorde-
lijk hadden geweten voor onont-
wikkelde gebieden, als wij het
j Evangelie daar gestalte hadden
gegeven. Maar de rechtvaardig-
heid ook de sociale rechtvaar- j
digheid is slechts een mini-
j mum. De verhoudingen tussen de
j mensen onderling worden niet
alleen bepaald door rechten of
plichten, maar met name door de
liefde, welke de rechtvaardig-
heid verre overtreft. En al kun-
l nen wij een sociaal bestel opge-
bouwd hebben, dat misschien
beter is dan in andere landen,
zolang de liefde hierbij geen rol
j speelt, is er nog niets gebeurd
en dan leven we misschien in een
wereld, waar rechtvaardigheid
heerst, maar geen liefde, waar
i het leven hard is en koud en niet
0
j de moeite waard.
Het Evangelie heeft nog geen
gestalte gekregen in een land
ook niet in ons land wanneer
er op het gebied van de woning-
bouw nog ten hemel schreeuwen-
de toestanden zijn, wanneer
velen nog leven in te kleine hui-
zen of in krotwoningen. Het
S Evangelie heeft nog geen gestalte
gekregen, als het openbare leven
niet doordrenkt is van de chris-
1 telijke geest en mentaliteit, in-
zake het respect voor de vrouw.
S voor het huwelijk, het kind, als
in films, in beeld en boek dat
wordt aangevallen, waarvoor
Christus zich ten koste van zich-
j zelf heeft ingezet.
Hier ligt een taak niet ~p de
S eerste plaats voor de priester,
maar voor de leek, die leeft,
woont, werkt, zich inspant in de
wereld. H. B.
•••t
