Rotterdamse Diergaarde: Koninklijk
Hevige brand
kousenfabriek
Jac. Groen Azn vierde zijn
zeventigste verjaardag
OTTO VAN REES OVERLEDEN
DE VLOEK
Haagse
Regent van Rotterdams klein
seminarie jubileert
Cefa-Bever
bijdorp bij eeuwfeest
Onzienlijk verrijkt
P. C. Hooftprijs voor
Anna Blaman
Evenwichtig artiest in een
roerige kunstperiode
Zonnepriester
111 een
Gelakte meubels opknappen? NEDO-HEX
Prof. Romme: voorbeeld voor de jongeren"
Zilveren priesterfeest
prof. J. van der Gaag
Belangengemeenschap
Albert Heyn-Patria
^nieenteraadsverkie-
^ngen in Tsjecho-
slowakije
Roerige jongelui mis
handelden politie
Zilveren priesterfeest van de H.E. Heer
N. van Ruyven
Duitse vader miste twee
kinderen
MAANDAG 20 MEI 1957
PAGINA 3
VAN ROSSEM'
H
Band met verleden
Relief van personeel
Museum en diorama
Lege handen'
SURINAMER WAAR
NEMEND GOUVERNEUR
Totale voorraad nylons en garens
ging verloren
Voormalige gezinsleden'
klenrlak
van de
door
GORDON MAC CREAGH
2>-
Italië
Een der belhamels in been
geschoten
DAMPO
Loor alarm in Zandvoort
KAPPERS HIELDEN
CONCOURS
Advertentie
Inbaai-
en
krulsnede
IN DE WIJDE PATENT-VERPAKKING
(Van onze verslaggever)
is zaterdag voor Diergaarde
'jdorp een onvergetelijke dag ge-
i °rden. De Rotterdamse Diergaarde
^reeg het predikaat ^Koninklijk".
^.ai1 haar zorgen werd het Natuur-
s'®risc'h Museum toevertrouwd, een
'jk gebouwtje met drie diorama's
-1 geopend, een prachtige wand-
a®tiek achter het restaurant werd
huid en de fauna werd met een
,an^al geschenken verrijkt. Een ge
ldwaardige mijlpaal in het werk,
ectes honderd jaar tevoren begon-
ften
Qiet het steken van de eerste
Pade ju ilet voormalige terrein dat
h door de kernbebouwing van Rot-
dam in beslag is genomen
inJ wa-s een bijzonder aandoenlijk mo-
st0 hjdens de herdenking. Oud en blind
"it n •Mademoiselle Louise Beaudoux j
Jtjvj. ussel achter de microfoon in de
erahal om in enkele Franse zinnen
'ijkh ?ank uit te stamelen voor de moge-
•>aa haar geboden, vanuit Brussel
stojT, het feest te komen. Achter haar
een u een grote gravure, voorstellend
hjge rachtige man in gevecht met een
•va ..he eerste directeur Martin. Het
sCj.s ^'in kleindochter die hier de directe
hen betekende met het verre verle-
- Waren nog veel andere momenten,
n araver de bestuurderen van vandaag
late dikwijls zullen spreken en die bij
20alr® jubilea zullen worden vermeld,
hest de onthulling van het uit vier delen
he (aat?he reliëf, door het personeel aan
Jubilerende Diergaarde toegedacht.
gaae heer L. Keijzer, kassier van de Dier-
Won VQ,erde namens het personeel het
Bon en to,en de achtjarige Corrie van
t6ü rn> dochtertje van de diereninspec-
aan een touwtje trok, viel de Rotter-
hoiM vla2 die het reliëf bedekt had ge-
Hiifu n' ervan af. Niet alleen de maker,
W .Noorlander en architect H.D Bak-
tïja d'e de plaats zo gelukkig had gekozen.
- r ongeveer heel het personeel, be-
rf' directie en commissarissen van
Uith saarde honden op dat moment de
'oeelding van fauna en flora in heden
u verleden in volle glorie bewonderen.
het achter de bassins voor zeeleeu-
Tlsberen enz. gelegen nieuwbouw ver-
H-^lden zich 's middags tal van ge-
bov sden om er v00r het eerst het half
en half ondergrondse gelegen dio-
^fhugebouw te bezichtigen. Drie diora-
l(0a a stonden er reeds, afbeeldende vossen,
ijjfhoenders en kemphanen in hun natuur-
omgeving. Prachtige werkstukken
J Job v. Poppel en Ben v. Londen.
jJ^'6 heer E.J. Nieuwenhuis, secretaris-
k aningmeester van het Natuurhistorisch
dp „Wethouder Hoffmann" herinner-
1„. ®an de oprichting van dit museum,
in 1 30 jaar geleden, toen de oprichters
j, hun vrije tijd alles zelf moesten doen.
in 1935 kon men van een normaal
rs«um spreken.
voorzitter van het museum, de heer
fpjvertsz van Reesema, die tevens di-
&anJUr van he Diergaarde is, stelde een
•henwerking voor. Zodra het aquarium
Van d is- zal de alëehele overbrenging
thp ^t museum, dat nu nog op de Ma-
j^vnesserlaan 7 is gevestigd, geschieden.
1,a. zÜn betoog droeg de heer Nieuwen-
Van de exploitatie en de verzamelingen
J het museum over aan de Diergaarde.
■ty)Larnens de commissarissen dankte ir.
WÓ c- Blom voor 't geschonken vertrou-
tie11 en hij zag in de overdracht de garan-
ija' dat de verzameling nu voor Rotter-
arir. behouden zou blijven. Het werk van
haa c' Bakker, die het dioramagebouw
an? ontworpen, achtte hij een gelukkige
het k ng voor „de schijf", zoals men
tot hhplateau waar het op is gebouwd,
de jh°g toe noemde. En nu. zeide hij, is
het s*s gelegd voor althans een deel van
t[) aquarium. Wethouder A.J v d Vlerk
hij z^ch bijzonder verheugd over wat
eh i,noeihde het huwelijk van een jonge
jari htige 30-jarige met een wijze 100-
v0 en verklaarde daarop het gebouw
r geopend.
De muurplastiek van Huib Noorlander, het geschenk van het personeel van de
Koninklijke Rotterdamse Diergaarde na de onthulling.
commissaris der koningin in Z-Holland
had een zeer bijzondere betekenis.
Mr, Klaasesz draagt Diergaarde Blij-
dorp een warm hart toe. Toen hü was af
getreden als gouverneur van Suriname
vertrouwde hjj twee „leden van zijn gezin"
toe aan Bljjdorp, die ze in de apenkooi
zette en ze verzorgde. Mevrouw Klaasesz
komt nog elke week kijken, hoe haar vroe
gere huisgenootjes het maken. Des te
verheugder zal het voor mr. Klaasesz
zjjn geweest, dat hij nu mocht optreden
als overbrenger van de blijde tijding, dat
het de Koningin had behaagd, het predi
kaat „Koninklijk" toe te kennen aan de
Rotterdamse Diergaarde.
De mededeling werd met applaus ont
vangen en onmiddellijk zette een orkest
het volkslied in. Terwijl men dit staande
aanhoorde zag men door de vensters
een vliegtuig de woorden „100 jaar Dier
gaarde" door de lucht slepen.
Burgemeester mr. G.E. van Walsum
bracht zijn gelukwensen „met lege han
den", maar hij mocht dat doen, omdat
de gemeente sedert 1948 reeds 2.700.000
aan subsidies had bijgedragen, een be
drag dat 37 procent van de totale inkom
sten uitmaakt. Uit de entrees komt 49
procent en de overige procenten komen
uit bijdragen van „Volkskracht" en van
de provincie en van de restaurant
exploitatie. Nadat mejuffrouw Beaudoux
had gesproken kwam mr. Herman Vlug
namens de V.VV. de zilveren penning
van zijn vereniging aanbieden. Zijn voor
uitziende blik had reeds voor de naam
van de diergaarde „Koninklijk" doen gra
veren.
Hierna spraken nog prof. Slijper, voor
zitter van de Ver. voor Zoogdierweten
schap, de heer v.d. Zee namens de Rot
terdamse afdeling van de Ned. Invaliden-
bond. De directeur van „Artis" uit Am
sterdam, dr. Jacobi, sloot de rij.
Hij verzekerde uitdrukkelijk hetgeen
door het bestuurslid de heer ir. L.P Ruys
werd beaamd dat tussen beide dieren
tuinen van concurrentie geen sprake is,
doch een allerprettigste collegiale ver
houding. Deze bleek wel uit het feestge
schenk: drie aapjes, zgn. ringbaardmeer
katten.
Een andere gave „in natura" was een
prachtige roofvogel, een Kara-kara, die
eerst tussen de feestbloemen in een kooi
verveeld had gegaapt maar bij het vorde
ren der receptie bepaald woelig werd. Een
feestgave van de Wassenaarse dierentuin.
Verder kwam er een kooi met een klein
porseleinen pinguintje van de K.L.M. als
voorbode van drie echte pinguins.
Onder de gasten bevond zich ook de di
recteur van de Tilburgse dierentuin, die
tijdens zijn Rotterdams bezoek moest ver
nemen dat een voor hem bestemde tij
ger uit West-Berlijn tijdens het transport
in Hannover was losgebroken, maar ge
lukkig weer was gevangen
Op advies van de jury voor de staats
prijs letterkunde (P. C. Hooftprijs) 1956
heeft de minister van O. K. en W. be
sloten deze te verlenen aan de letterkun
dige Anna Blaman voor haar gehele
oeuvre.
Uit het in eenstemmigheid uitgebracht
advies van deze jury, bestaande uit dr. V.
van Vriesland, voorzitter; mevrouw Cl.
Eggink, mr. F. Bordewijk, dr. W. Buiten
dijk en B. Verhoeven, leden, en H. J. Mi
chael, secretaris blijkt, dat enkele juryle
den weliswaar bezwaren bleken te heb
ben tegen de voor hen niet altijd aan
vaardbare thematiek van de romans van
Anna Blaman, doch deze bezwaren minder
zwaar wilden laten wegen dan hun waar
dering voor de uitzonderlijke kwaliteiten
van het proza van deze schrijfster.
De jury vestigt er in haar rapport de
aandacht op, dat Anna Blaman haar talent
in dienst heeft gesteld van het motief van
de eenzaamheid van de mens, gelegen in
zijn hedendaagse schijnbestaan, dat niet is
geworteld in een morele, ideële, of reli
gieuze grond. Volgens de jury is het werk
van Anna Blaman in zijn geheeP en zeer
bijzonder in de bundel verhalen Ram Hor
na een hartstochtelijke poging om een uit
komst te vinden in een loutering, die in
derdaad een verworvenheid zal zijn.
De uitreiking van de prijs zal geschie
den in het Muiderslot op 29 mei a.s.
Zaterdag is in een buitengewone zitting
van de Staten van Suriname met groot
ceremonieel en in aanwezigheid van vele
genodigden de heer H. J. de Vries als
waarnemend gouverneur van Suriname
beëdigd. De heer De Vries is de eerste
Surinamer, die optreedt als gouverneur.
De voorzitter van de Staten, de heer Ax-
wijk, zei in 'n rede o.m.: „Uw benoeming
in rijksverband beschouwd, is tevens een
uiting van de loyale toepassing van het
statuut. De praktische toepassing van de
benoembaarheid van iedere Nederlander
in iedere functie van het rijk is niet langer
een illusie, waarmede ook op dit gebied
de gelijkwaardigheid in de praktijk een
feit is geworden".
Hedenmorgen zijn twee verdiepingen en
het dak van de kousenfabriek v/h Van
den Heuvel, gelegen aan de Loosduinse-
weg te Den Haag, totaal uitgebrand. Tien
duizenden paren kousen, waarvan een be
langrijk deel voor export bestemd was,
de gehele voorraad verpakkingsmateriaal
en halfprodukten benevens onderdelen
van enkele pas in gebruik genomen nieu-
de tJ;?tond daarop begaf men zich naar
Ue 5lv'èrahal voor de officiële recep
tie 9nder de gasten bevonden zich daar
W burgemeester van Rotterdam met
86c5®heidene wethouders en de gemeente-
^taris. De komst van mr. J. Klaasesz,
(Van onze correspondent)
In de gezellige ontvangstzaal van ,,'t
Gulden Vlies" te Alkmaar stond zater
dagmiddag het lid der Tweede Kamer, de
heer Jac. Groen Azn, ter gelegenheid van
zijn zeventigste jaardag in het middelpunt
van de belangstelling, want zijn mede-be
stuursleden van de Katholieke Land- en
Tuinbouwbond te Haarlem, hadden ter
gelegenheid hiervan een grootse receptie
georganiseerd.
Vele Kamerleden, leden van de Pro
vinciale Staten, afdelingsbestuurderen van
alle agrarische verenigingen, maar ook
andere vertegenwoordigers van stad- en
vakorganisaties enbelangstellenden, waren
naar de Kaasstad getogen om de jubilaris,
die vice-voorzitter van de bond is, met
sympathieke hartelijkheid en stoffelijke
blijken van waardering geluk te wensen
en hun dankbaarheid te tonen voor het
vele werk, dat Jac. Groen voor het alge
meen belang, maar voor de tuinderszaken
in het bijzonder heeft gedaan.
Het Tweede Kamerlid, de heer M. P.
v.d. Weijden was de eerste feestredenaar,
die het spreekgestoelte beklom om de
jarige namens de L.T.B. in geestige be
woordingen geluk te wensen. Spr. memo
reerde de grote verdiensten van de heer
Groen voor kerk-, maatschappij-, vereni-
gings- en bondsleven en belichtte vervol
gens de enorme staat van dienst, die de
jubilaris inmiddels heeft laten optekenen
in vele notulen van evenzovele vereni
gingssecretarissen. Kerkelijke en wereld
lijke autoriteiten hebben hier echter ook
wel iets tegenover gesteld, want op de
rever van Jac. Groen's jas prijken drie
ridderorden.
Namens de K.N.B.T.B. sprak vervolgens
het Eerste Kamerlid, de heer J. M. Ze-
gers. Hij wees op de taaie vasthoudendheid
van de jarige en op de vele artikelen in
statuten, die het stempel Groen dragen.
Prof. C. P. M. Romme gaf uiting aan
zijn vreugde om het gelukkige bezit van
collega Groen in zijn fractie. „Hij is een
levend voorbeeld voor de jongeren en een
fractielid, dat ik niet gaarne zou missen,
maar nog jaren hoop te behouden als lid
van de Tweede Kamer in 's Lands
belang" aldus de KVP-fractievoorzitter.
Namens het bestuur van de KVP kwam
vervolgens dr. L. A. Albering naar voren,
die in zijn speech wees op de grote ver
diensten van Groen op het gebied van de
verkiezingsuitslagen.
Nadat mevrouw J. A. LuijckxSleijffer
namens de Eerste Kamer en de Provin
ciale Staten het verjaardagswoord had ge
voerd, kwam de beurt eindelijk aan de
jubilaris zelf, die nogmaals uitdrukkelijk
verzocht om, als men ervan overtuigd was
dat „het niet meer ging", het hem toch
vooral te zeggen, dan zou zijn plaats on
middellijk voor eert jonge kracht worden
ingeruimd. Tenslotte bracht de vice-voor
zitter van de L.T.B. nog bijzondere dank
aan zijn mede-bestuursleden, die deze
mooie dag voor hem hadden georgani
seerd.
Prof. Romme feliciteert de heer Jac. Groen met zijn zeventigste verjaardag.
wemoed op die verschrikkelijke blanken.
Door hun overwicht in aantal wierpen ze
er enkelen tegen de grond; maar toch
slechts enkelen. Zeker en onweerstaan
baar drong de wig verder.
De oude ziener staarde neer op het
bloedbad en weende luid om het lot van
zijn volk. Naar links opziend, zag hij de
lamakaravaan met haar last van goud
langs de bergketen afdalen, onbewust van
de slachting in de duistere kloof aan de an
dere kant. Honderd lama's met goud be
laden En waarvoor Voor die verschrik
kelijke blanke goden., of duivels, wat ze
dan ook zijn mochten
Rechts beneden zag hij nog juist het
onvermijdelijke hoogtepunt van de strijd.
De stalen wig was tot de ingang der engte
doorgedrongen. De in katoen gepantserde
krijgers had ze achter zich gelaten. Hon
derden lagen roerloos ter aarde. Honder
den en nog eens honderden klauterden en
kropen wankelend tussen de rotsen om
hoog. De rest stond opeengedrongen als
een kudde schapen tijdens een donderbui.
De weg naar Cuzco lag voor de indrin
gers open.
Dat was genoeg. De oude ziener was
overtuigd. Er was geen plaats meer voor
aarzeling. Dit was niet de vrede en voor
spoed, door de oude profetie voorspeld,
welke die blanken aan zijn volk zouden
komen brengen, duivels waren het.geen
goden!
Goud was hun god; enkel goud! Dat
zachte metaal, door zijn volk slechts ter
versiering gebruikt. Goud was de gevloek
te oorzaak van de komst van deze blanke
duivels. Zo lang er hoop of vooruitzicht
Morgen herdenkt ook prof. J. van der
Gaag. die al sinds jaren liet kerkelijk
recht doceert op 't Theologicum van War
mond, zijn zilveren priesterjubileum. Maar
niet alleen als docent in de theorie van
het kerkelijk recht heeft deze in Rome
geschoolde jurist zijn grote verdiensten, als
defensor vinculi, d.w.z. als verdediger van
de huwelijks- en wijdingsband in kerkelijke
processen, staat hij ook al jaren midden
in de praktijk en kent hij de menselijke
problemen en de tragiek, die dikwijls met
dergelijke processn verweven is.
De katholieke uitgevers en boekhandela
ren zullen morgen ook dankbaar de ad
viezen gedenken ,die zij van prof. Van de
Gaag als adviseur van „St-Jan" hebben
ontvangen.
Albert Heyn N.V. heeft besloten een on-
dershandse emissie te plaatsen, wegens
ruil van een pakket aandelen in verband
met een tot stand gekomen belangenge
meenschap met de N.V Biscuitfabriek
Patria te Amsterdam.
'c
Louise Beaudoux, kleindochter van
X):arste directeur van de Rotterdamse
rSaarde, feliciteert het bestuur.
bieent^^hoslowakije zijn gisteren ge-
bdirt fadsverkiezingen gehouden. Alle
®ts e. n' ongeveer een per 70 inwo-
ja'ionti nden op eenheidslijsten van het
6 ki„ front. Een andere keus hadden
öe 8 -iet.
®rau "^Mister van binnenlandse zaken,
'>*eer verklaarde gisteravond, dat hij
rtahgen evFedigende" berichten heeft ont-
?®t (jp uit alle delen van het land en
11 tr ®rofe meerderheid van de kiezers
yifw aan het communistische re-
ïehd ®edemonstreerd heeft. Zondagoch-
®lft v m tien uur had reeds circa de
*6st®ihdn elf mili°en stemgerechtigden
De andere partij telde zowat tweedui
zend bruine mannen, die opgevulde ka
toenen harnassen droegen en koperen
zwaarden, bogen en pijlen. Ze stonden
aan het lagere deel der kloof opeenge
drongen, daar waar deze eindigde in een
nauwe spleet tussen twee rotswanden. Ze
schreeuwen zenuwachtig door elkaar, on
zeker en zonder te weten wat ze wilden.
De waker daarboven kon hun ordeloze
kreten horen, al waren ze verzwakt en
gedempt en vermengd met het geruis van
de stroom.
Boven hen, in het brede gedeelte van
de kloof, stonden de blanken in twee ge
lederen, zwijgend, streng en koud.
Van zijn hoge uitkijkpost kon Mamy,
de profeet, midden tussen die twee legers
een groepje mensen zien staan, die uit de
hoogte gezien op dwergen geleken en over
een gewichtige vraag schenen te beraad
slagen. Op die afstand waren ze natuurlijk
niet te verstaan. Doch Mamu wist maar
al te goed waarover ze spraken.
De leider van de blanken, een gedron
gen figuur met geweldige brede schouders
en een zwarte baard, hoorde ongeduldig
naar de tolk; luisterde met eerbied naar
een van zijn eigen mensen, een grote man
in een bruine pij met een kap op en
schudde daarna nijdig en driftig afwijzend
het hoofd. De „cacique", het dorpshoofd,
hervatte zijn pleidooi met hardnekkige vol
harding. En opeens verloor de blanke lei
der zijn geduld. Hij schreeuwde een bevel.
Bliksemsnel sloeg een ondergeschikte, die
naast hem stond, de bruine onderhande-
lssi* neer.
En in het volgende ogenblik liepen de
blanke mannen met ongelooflijke koelbloe
digheid in stormpas op de tweeduizend te
genstanders af.
Mamu. de profeet, kreunde van ver
driet en angst. Datzelfde was reeds eerder
gebeurd en altijd met hetzelfde noodlottige
resultaat. Altijd hadden die angstwekkende
blanken, hoewel slechts 'n handjevol, met
duivelse woestheid —ja, duivels, geen go
den waren het zich op de dichte scha
ren van zijn eigen volk geworpen en aj-
tijd hadden ze hen bij hopen afgeslacht. En
wat vroeger gebeurd was herhaalde zich
ook nu weer. De onoverwinnelijke man
nen, in staal gekleed, goed geoefend en
in gesloten gelid stormden op de dicht
opeengepakte Indianen in en begonnen
zich een we,g door de menigte te hakken.
Zij vormden zich tot een wig, met staal
bekleed en hieuwen zich langzaam, maar
gestadig een weg midden door de massa
heen. De smalle bergengte werd een
doodsval.
De Inca-krijgers wierpen zich met leeu-
De bekende schilder Otto van Rees is
in de nacht van zaterdag op zondag bij
een verkeersongeluk te Utrecht gedood
Dat bericht zal voor ieder die de groot
heid van deze bescheiden en evenwichtige
kunstenaar gekend heeft, als een ernstige
slag aankomen. Hoewel Van Rees reeds
73 jaren oud was en hoewel hij de laatste
jaren niet zo heel veel van zich liet horen,
was het kunstenaarschap van Van Rees
we breimachines, gingen verloren. De
ten dele onder hetzelfde dak gehuisveste
wasserij van K. Roos werd getroffen door
een zeer aanzienlijke waterschade.
Om tien over half vier hedenmorgen
ontdekte de vrouw van de bedrijfsleider
Lagerwey, die vlak bij de fabriek woont,
dat er vlammen sloegen uit de ramen,
waarachter de garderobe van de fabriek
zich bevindt. Zij waarschuwde terstond
haar man, die op zijn beurt, toen hij be
merkte, dat er met brandblusapparaten
niets te bereiken viel, de brandweer op
belde. Met behulp van drie autospuiten,
een ladderwagen en een materiaalwagen
werd daarop de zich snel over de gehele
lengte van het dak uitbreidende brand
fors aangepakt. Om half vijf waren het
dak en de daaronder liggende twee ver
diepingen één vlammenzee, zodat het erg
ste gevreesd werd voor de met een korte
verbindingsgang aan het brandende ge
deelte verbonden breierij. Hier stonden
onder meer de zeer kostbare, hypermo
derne breimachines opgesteld, ter waar
de van meer dan een half miljoen gulden,
die nog maar enkele dagen geleden in ge
bruik waren genomen. Doordat een stalen
branddeur dit gedeelte van de overige
bedrijfsruimten afsloot en de brandweer
de brand wist te isoleren, bleef het hart
van de fabriek echter behouden. Verloren
gingen de kantineruimte met garderobe,
de werkplaats, waar de machines werden
gereviseerd en waar zich reserve-onder
delen bevonden, de expeditieruimten en
de magaziinen met de voorraad afgewerk
te kousen en voor de produktie benodigde
garens. De fabriek, waarin ongeveer 150
personen werkzaam zijn, zal dus, zij het
met enige stagnatie, de produktie voort
kunnen zetten. Alleen het verlies reeds
van de voorraad van tienduizenden paren
nylons en van grote hoeveelheden garens
betekent een schade, die ver boven de
100.000 uitkomt. Twee arbeiders van de
cottonbreierij, die vannacht om twaalf
uur aan het werk waren gegaan en van
de garderobe gebruik hadden gemaakt,
zonder dat zij daar echter een sigaret ge
rookt hadden, hadden niets van de brand
gemerkt.
In de wasserij van K. Roos, die parterre
is gelegen en geen brandschade kreeg
stonden de installaties vanmorgen in deci
meters hoog bluswater, dat in stralen door
de plafonds kwam. De brandweer heeft
nog uren nodig gehad voor de nablussing.
De schade wordt door verzekering gedekt.
geenszins uitgebloeid. Hjj bewees dat het
vorig jaar met een overzichtstentoonstel
ling in het museum voor nieuwe religieuze
kunst te Utrecht en door de voortreffelijke
reisschetsen, die hij voor een recent boek
over Griekenland maakte.
Picasso
Evenwichtigheid was een van de meest
typerende eigenschappen van deze Utrech
tenaar. Niet alleen van zijn werk, dat
sober en helder van lijn en kleur de klaar
heid heeft van zuidelijke landschappen,
maar ook van zijn wijze van optreden,
nuchter en bedaard. Als men met Van
Rees in gesprek raakte, dan duurde het
niet lang of hij vertelde over zijn zwer
versperiode in het begin dezer eeuw. Want
al had hij tevoren een opleiding gehad bij
Heyerbrock en later bij Toorop, de beslis
sende £ijd voor zijn kunstenaarschap lag
tussen 1905 en 1918 toen hij in Parijs
werkts op het atelier van Picasso.
Daar raakte hij in bewondering voor Pi
casso's opstandige extravaganties, maar,
evenwichtig als hij nu eenmaal was, werd
hij niet de slaafse imitator zoals vele
geestdriftige jongeren toen en nu zijn
geworden.
„Ik heb veel bewondering voor Picasso's
kubistische experimenten," zei Van Rees
dan, „maar ik vind het zinloos om dit te
gaan nadoen. Wat Picasso deed heeft al
leen betekenis in het kader van de hele
ontwikkeling van zijn werk. Het is een
persoonlijk zoeken naar de vormgeving
dat hem bevredigt."
Wel is Van Rees in die jaren natuurlijk
sterk beïnvloed geweest door de Franse
Spanjaard. De strakke compositie in
kleurvlakken is een aan zijn kubistische
leerschool herinnerend element dat we
niet alleen in zijn Parijse werk maar ook
later voortdurend in zijn stilleuens en
landschappen terugvinden. Maar hij on
derging Picasso's invloed zonder zijn eigen
aard, zijn eigen schilderstaai te verliezen.
Bij zijn landschappen speelt altijd weer
Italië een grote rol. Het is een herinnering
aan zijn verblijf in Ancona bij het Lago
Maggiore, waar hij in zijn zwerfperiode ook
enkeh? jaren gewerkt heeft, samen met
een groep van zeven, „De Grote Beer"
geheten. Ook sommige portretten herinne
ren aan die tijd. Jacques Maritain en
diens echtgenote en Pieter van der Meer
de Walcheren portretteerde hij in Parijs,
Emil Ludwig ontmoette hij in Ancona
waar hij ook inet Thomas Mann kennis
maakte.
Naast zijn onovertroffen landschappen,
fijn van atmosfeer en niettemin in strakke
eenvoud van kleur en vorm gehouden, viel
in de tijd na zijn bekering tot het katholi
cisme meer en meer de nadruk op de reli
gieuze kunst. Jarenlang behoorde hij tot
de beste illustratieve medewerkers van
„De Gemeenschap". Kerkschilderingen
maakte Ifïj overal in ons land. De prachti
ge „Bruiloft van Cana" in de kerk van
Bilthoven is er een van. We zouden tal
loze andere specimina kunnen noemen
maar deze ene is wel zeer karakteristiek.
Het is een treffend voorbeeld van het
soort Bijbelse voorstellingen, waarnaar
juist in de laatste jaren Van Rees' be
langstelling is uitgegaan.
Zonder diepe psychologische karakteri
sering maar fijnzinnig van toon, klaar van
bouw en met een spiritualiteit die geen
„verhaal" nodig heeft om zich uit te spre
ken. Dat was Otto van Rees op zijn best,
een Nederlands schilder met zuidelijk
bloed in de aderen.
Bij de voetgangerstunnel aan de Park
kade te Rotterdam is het de laatste tijd
's avonds nogal rumoerig. Opgeschoten
vlegels vallen er telkens weer voorbijgan
gers lastig. Zaterdagavond was het weer
hetzelfde liedje en toen 2 politie-agenten
de jongens tot rede trachten te dwingen,
werden zij zelf het middelpunt van de mo
lestaties. Pas nadat er assistentie was ge
komen, konden de herriemakers worden
weggejaagd. Nadat de politiemacht was
ingerukt, begon het spel echter opnieuw
en moest de enige overgebleven agent het
ontgelden. Hij kwam zelfs zo in het nauw,
dat hij zijn revolver moest afschieten om
zich te bevrijden. Daarbij is de 16-jarige
L. v. d. S. in een zijner benen getroffen.
Negen anderen zijn door toegesnelde
agenten aangehouden, de tientallen ove
rigen namen de benen. V. d. S. is in een
ziekenhuis opgenomen.
Wanneer morgen de regent van het
klein-seminarie van Rotterdam, de Hoog-
Eerw. Heer N. van Ruyven, zijn zilveren
jubileum viert, zullen de meesten van zijn
vrienden en oud-leerlingen bijna automa
tisch zeggen: De „sub" viert vandaag
zijn feest. Jarenlang immers hebben zij
hem gekend als sub-regent van het semi
narie Hageveld, waar h\j in de zware
oorlogsjaren en in de niet minder moei
lijke naoorlogse periode zijn belangrijke
taak in de vorming van meer dan 400
jongens met bewonderenswaardige even
wichtigheid, wijsheid en toewijding heeft
vervuld
Niemand verbaasde zich er dan ook over
dat Mgr. Huibers hem opdroeg een nieuw
seminarie te bouwen, toen het gebouw
In Heemstede te vol begon te worden. De
ze opdracht werd onmiddellijk bij de
stichting van het nieuwe diocees Rotter
dam door Mgr. Jansen bekrachtigd. Sinds
september van het vorige jaar staat de
inmiddels ook tot kunnik van het Rotter
damse kapittel benoemde jubilaris aan
(Advertentie)
en pijn weg-
wrijven met
was 't volk der Inca's goud af te persen,
zolang zouden die duivels het arme land
uitplunderen. De vloek van de Opperheer
Zon en van de lagere goden Ilimane en
Caxama en Iliammpu over die duivels
en hun gouden god! En zoals die blanke
duivels verdelgd moesten worden, zo
moest ook voor eeuwig het goud, door
hen gezocht, worden vernietigd.
De oude ziener sprong overeinde en
strekte zijn magere armen in een extatisch
vervloekingsgebaar ten hemel. Zijn ver
weerde lichaam wrong zich in stuiptrek
kingen van haat, terwijl hij de vervloekin
gen van de machtige Zonnegod over de
blanke duivels afsmeekte, omdat ze zijn
volk bij honderden in die duistere kloof
hadden afgeslacht.
De duivels van hun kant wisten niets
van dit alles af; en al hadden ze het ge
weten, dan nog zouden ze gelachen heb
ben om die woeste maniak, die hoog bo
ven op die rots als een verschrompeld
aapje heen en weer sprong.
En toch wijzigde de spontane beslissing
van die zwakke oude man de loop der ge
schiedenis van dat land voor de volgende
eeuwen.
Vervloekt zij het goud! riep hij uit,
Zolang het goud bestaat, zullen die
duivels het volk brandschatten. Het mag
nimmer geschonken worden. Ze mogen
het nimmer vinden! Nooit mogen ze weten,
waar de mijnen liggen, waar het gedolven
wordt. Illappa, lllappa Dit is een on-
schenbare wet.
De lamakaravaan naderde de laatste
kromming van het pad langs de afgrond.
De dieren liepen één voor één achter el
kaar. De opzichters met hun lange zwe
pen, die over de mijnslaven toezicht hiel
den, bleven staan en keken vol ontzetting
naar de oude priester, die stijf en verstard
voor hen stond. Langzaam openden zich
de ogen van de man, als hadden ze een in
wendig visioen aanschouwd. Hij zag de
lange goudkaravaan op het smalle pad
langs de afgrond wachten, wachten op
verlof om verder te trekken over het pad
aan de andere zijde volop in het gezicht
van de blanke duivels daar beneden.
Doch Mamu de ziener had zij.i besluit
genomen. Er was zelfs geen plaats meer
voor een schaduw van twijfel. Een gele,
verweerde, magere klauw schoot onder
zijn bloedrode poncho te voorschijn en
wees op de vervloekte zakken met goud
op de ruggen der lama's. Zijn stem sloeg
over tot een schril geschreeuw, toen hij
zijn bevel uitkrijste: „Het goud moet ver
nietigd worden! Het goud is gevloekt! Ge
vloekt zij_ hij, die het nog aanraakt!
De slaven staarden hem verbaasd en
aarzelend aan. Onder hen, duizend voet
steil omlaag, glinsterde de keten van
meren als zilver in het zonlicht, voordat
het water zich een reeks van watervallen
vormde die eindelijk, om de kromming
van de uitspringende wigvormige rots,
in de duistere kloof waar de slachting
had plaatsgegrepen neerstortte. De on
verbiddelijke klauwhand wees plotseling
omlaag en de priester gilde het uit:
Vervloekt is het goud! Laat het ver
loren gaan! Terstond! Voor eeuwig.
(Wordt vervolgd)
■,V IWvi
het hoofd van het nieuwe klein-seminarie
van het bisdom Rotterdam, dat tijdelijk
een gastvrij onderdak heeft gevonden in
het aartsbisdom op het kasteel Stouten-
burg bij Amersfoort.
Maar de plannen voor het nieuwe se
minarie te Noordwijkerhout liggen reeds
klaar en de regent zal de tekeningen op
zijn feestdag wel moeilijk op zij kunnen
schuiven, misschien zullen ze zelfs mor
gen nog wel worden ontrold.
Het pionieren zit deze regent in het
bloed. Al tijdens de oorlog heeft hij onder
de moeilijkste omstandigheden een groot
deel van het door de Duitsers uit Hageveld
verdreven seminarie in Noordwijkerhout
weten onder te brengen in de paviljoens
van het St.-Bavogesticht. Hij heeft tijdens
die jaren niet vermoed, dat hij niet ver
daar vandaan een seminarie zou moeten
bouwen voor het nieuwe bisdom Rotter
dam. Rotterdam had zich echter geen
beter bouwheer kunnen kiezen.
Op het Zandvoortse strand heeft zon
dagmiddag een ongeruste Duitse vader
een gedeelte van het Nederlandse red
dingswezen in rep en roer gebracht: zijn
beide kinderen, die zich al enige tijd
met de vlet van de reddingbrigade had
den vermaakt, waren op het moment,
dat deze roeiboor in zee stak niet te vin
den. De man dacht, dat zijn spfuiten met
het spelevaren waren en toen het bootje
aan de horizon verdween, alarmeerde de
hevig ongeruste vader zowel de redding
brigade zelf als het reddingwezen, dat
prompt reageerde met het uitzenden van
de „Arthur" uit IJmuiden.
Toen de kinderen een half uur later
op het strand opdoken, bleek het alarm
volkomen overbodig te zijn geweest, want
de vlet van de reddingsbrigade was alleen
maar een controletochtje op zee gaan ma
ken, zodat de „Arthur" in allerijl naar
IJmuiden teruggeroepen kon worden.
In de finale van het nationale concours
voor kappersbedienden, dat in het restau
rant van de Bossche veemarkt door de
Ned. Kath. bond van Kapperspersoneel
„St.-Cosmas" werd gehouden, werd de
wisselbeker voor de herenkappers behaald
door F. Stevens uit Geverik (L.) en voor
de dameskappers door A. van Houter uit
Sybekarspel.
De eerste prijzen vielen ten deel aan L.
Nooyen uit Kerkrade voor de herenkap
pers en voor de dameskappers aan W.
Peels uit Eindhoven. Aan deze finale
werd deelgenomen door 44 herenkappers
en 31 dameskappers(sters) die waren ge
selecteerd in voorwedstrijden in Boxtel
en Roermond.
(Advertentie)
