„Atoom-bol" verrijst aan Schotse noordkust
G
„LACQ 3
revolutie der Franse
energievoorziening
te
te
te
f
sfti
I
F;
.,te
lillik
te!?
ste
Nationalisme in het Midden-Oosten (Slot)
Hl
I'
H
Spectaculair experiment in Dounreay
loei lampjes
F rankriihs economische expansie
i?>
S'
B
3
Alhi
Ï'V
Als er nog plaats is voor 2 miljoen Joden, waarom dan niet voor
100.000 Palestijnen?
Rijke aardgas- en petroleumvondsten
in Aquitanië
Broeder Eustac'11
50 jaar in het kl»0'
Beperking valX
kernproeven?
Belastingverhogi1^
zeer aanvechtb^*
'V§
Sï-'S
w*
ZATERDAG 1 JUNI 1957
W
Wij HEBBEN het Egyp.
99" tische zwaard, dat boven
onze hoofden hing, vernietigd".
De woorden, welke Ben Goe-
rion op 6 mei jl. uitsprak,
gaven de grondtoon aan van
Israëls Onafhankelijkheidsdag
1957. Verleden jaar vreesde
Israël een aanval. Nu leefde m
eenieder vertrouwen.
Waarvandaan 1,6 miljoen?
De jeugd van Israël
door de
HON. ANTHONY
NUTTING
Oplossing kan niet
wachten
lÉpl■■■ÜH
RT.
Bitter gestemd
Voor jaren bedorven
Dit zou natuurlijk maar een
gedeeltelijke regeling zijn.
Maar de kanker van het vluch
telingenprobleem eist .een der
gelijke urgente ingreep. Wie
weet, kan de operatie zelfs
voordelig zijn voor een alge
meen herstel van gezondheid
en stabiliteit in het Midden-
Oosten.
Glasgow
zijn mee kuaöSÖ «teen.
„Kerkhof" voor atoomafval
Geweldig laboratoriüm
De grote ontdekking
li» Ifiifüasm m iè van put Lacq 113 op een heuvel gelegen, Qfl 13 december. «g» j3aE bereikte
Produktiestij ging
Na impasse te Rome
BRITSE DELEGATIE TERUG
NAAR LONDEN
r«£tóe» bataten.
Nestor van Huize AW
tef
l856.*
'or
zÜ'V'
Kritiek uit de Tweede
Verschillende leden van de
mer kunnen zich er niet mee „.fcof' -jf
dat de voorgestelde belastingv ,e„ y
als bestedingsbeperkingen w° .ié1
gedragen. Zij hebben het ka 0 J
doorberekening van de verhoos
van de overheidshuishoudin® git"
de contribuabelen en beperkc" ut
stedingen. tro«f
Sm
C,hel
ANTI-INFLATIE PR°^ t
DEENSE REGERl^r ij
>1'
PATER P. VONKEN C'
DRONKEN AUTOBEST^/
REED IN OP POLITIK y
Een jaar &e'él*\te^4
V^r
.bi)
ia*
3
VN
5utN
ra<
Van S. had zich te veraart!' J
het besturen van een auto, v i
der invloed van sterke 6r® p j 3
en voor het niet voldoen
teken van een politieagent g .fip
Blijkens de tenlastelege
ïsj
De toekomst van Israël
Deze staat, die geconcipieerd is in
het geweld van de vervolging, die gh-
boren is in het geweld van het con
flict en gehard in het geweid van
de overwinning, heeft bewezen, dat
zelfs de best uitgeruste van zijn
vijanden voor zijn eigen strijdkrach
ten eigenlijk geen partij vormt. Toen
we spraken over de toekomst, leek
Ben Goerions rustige houding ons
e?n welsprekend getuigenis van Is
raels herwonnen kracht en optimis
me.
Gekleed zoals gewoonlijk in
een shirt met openstaande kraag,
formuleerde deze socialistische zoon
van Rusland even doorkneed in
het Oude Testament als al zijn me
destrijders Israels probleem als
„immigratie en irrigatie". Hij ver
telde'mij, dat hij hoopte door'immi
gratie Israels bevolking tot 4 mil
joen te laten toenemen ongeveer
het dubbele van het huidige bevol
kingscijfer. Er zou dan een leger
van 500.000 man kunnen zijn. Er is
binnen de huidige grenzen ruimte en
bestaan te verzekeren, mits de Negeb
geïrrigeerd kan worden.
Toen ik opwierp, dat de Arabieren
vrezen, dat een ongelimiteerde im
migratie absoluut zeker zal leiden
tot expansie ten koste van hen, re
pliceerde Ben Goerion heftig zo
als iedereen, die ik daarover sprak
dat er geen sprake van kon zijn,
dat de immigratie beperktzou wor
den. Dat zou strijden met het his
torische recht van het Joodse volk,
zoals dat in het Oude Testament is
vervat.
BEN GOERION gaf niet aan,
waar hij het extra aantal van
2 miljoen Joden hoopte te vin
den. Hij gaf toe, dat wat hij uit de
twee overgebleven „reservoirs"
Noord-Afrika en Oost-Europa
zou kunnen putten, hoogstens 500.000
man zou zijn. (Volgens een geheime
overeenkomst met Gomulka van Po
len, zal Israel de 45.000 overgebleven
Poolse Joden opnemen, tengevolge
waarvan de immigratie dit jaar
100.000 zal bedragen). Om de overige
anderhalf miljoen te vinden zou
Rusland zijn poorten moeten openen
en zelfs Ben Goerion heeft er geen
idee van, hoe dit land tot een derge
lijke ongewone stap kan worden ge
bracht.
Wat zal de toekomst van Israël
dan zijn? Krijgt dit avontuur in
staatsvorming op een gegeven ogen
blik wel voldoende stuwkracht om
het uit te kunnen houden tegenover
het opdringende gewicht van nu
reeds veel grotere en jaarlijks nog
toenemende aantallen Arabieren?
ZEKER, op het ogenblik brandt
in Israel de vlam van het on
stuimig idealisme van de jeugd.
De jeugd drijft de kibboets (neder
zettingen) de gemiddelde leeftijd
op een kibboet, welke ik nabij Gaza
bezocht, bedroeg 25 jaar. De jeugd
bouwt de olie-pijpleiding van Eilath
naar Beersbeba in een paar maan
den tijds. De jeugd heeft Israël ver- i
anderd in een gewapend werkkamp,
in een militaire democratie, waarin
iedereen, de vrouw incluis, even goed
soldaat is als boer. Israels rugge-
graat is de pionierende jeugd met
heel haar hevig gevoelige, stekelige
intolerantie, waarover een diplomaat
onlangs verzuchtte, dat er in Israel
maar twee standpunten mogelijk wa
ren, het Israëlische standpunt en het
verkeerde standpunt.
Maar wat zal er gebeuren wanneer
Israël ouder is geworden en de im
migratiebron is opgedroogd? Zal het
„gehuwde kloosterbestaan" van de
kibboets voor een oudere bevolking
nog aantrekkelijk zijn? Zullen de ko
mende generaties nog bereid zijn ge
scheiden van hun kinderen te leven
en zullen zij onvoorwaardelijk het le
ven van een arbeider met een zakgeld
van 20 dollar per jaar aanvaarden?
Er bestaat ook het gevaar, dat het
Europese element zal worden opge
slokt door de Levantijnen en dat er
een re-migratie naar Europa en Ame
rika zal komen, voornamelijk onder
de westelijke technici en intellectu
elen.
Ben Goerion vertelde mij, dat dit
voor hem een voortdurende zorg
was. Tussen 1952 en 1954 overtrof de
emigratie de immigrantie en de emi
granten waren Europeanen. Met
zoveel onzekerheid over de migratie,
den gehonoreerd. Aan de debetzijde
staat, dat de aanval op Egypte de
kans op een Arabisch-Israëlische
vredesregeling voor jaren heeft be
dorven. Daarbij komt het gevoel
van minderwaardigheid der Arabie
ren.
Zelfs als Israël zich nu wil blijven
bepalen tot het gebied binnen zijn
grenzen (en dat zal zeer waarschijn-
lijk het geval zijn) dan nog kan er
geen vrede zijn als de massa
immigratie doorgaat en als de Ara
bieren zich militair en economisch
de mindere van Israël blijven voe
len. Het zal voor de Arabieren lang
duren om de technische achterstand
in te halen. Irak heeft een goed be
gin gemaakt; maar alleen een ver
enigde poging kan uiteindelijk suc
ces opleveren en de Arabische een
heid kost Mjd. Zoals hoge ambte
naren op het Israëlische ministerie
van buitenlandse zaken mij duidelijk
lieten uitkomen, zal Israël intussen
elke mogelijkheid aangrijpen om zijn
Arabische buren verdeeld te houden.
i
kan men van Israels toekomst alleen
maar dit zeggen, dat, als de frisheid
van de lente er eenmaal af is, de
wortels van de plant diep in de grond
zullen zitten. „We houden, wat we
hebben, want dat is ons recht uit het
Oude Testament", is Israels motto
voor vandaag en het zal er voor
vechten, dat dit ook morgen het mot
to is.
Het recht, dat de Israëliërs op het
ogenblik het meest bezig houdt,
is dat van de vrije doorvaart
door het Suezkanaal en de Golf van
Akaba. De minister van buitenland
se zaken, mevrouw Golda Meir. ver
telde mij, dat Israel tenminste in
Akaba dit recht desnoods met ge
weld zou verdedigen. Zij liet zich
bitter uit over de Verenigde Staten
en de heer Hammerskjoeld, die „po
litiek onder één hoedje van de Ara
bieren speelden". Israel heeft wei
nig vertrouwen in de V.N. Haar
strijdmacht wordt beschouwd als
werktuig van Egypte. Dat die strijd
macht meer gezag bij Nasser zou
hebben, als Israël zou toestaan, dat
zij ook aan de Israëlische zijde van
de bestandslijn mag opereren, wil
er bij mevrouw Meir en haar colle
ga's niet in.
"OE KUNNEN WE dan de ba
lans voor de toekomst opma
ken? Aan de creditzijde staat
Israels herwonnen zelfvertrouwen,
waarbij moet worden gevoegd die an-
-dere les, die het land uit het Sinaï-
avontuur heeft geleerd de les
dat pogingen om door- verovering
grondgebied te verkrijgen, niet wor-
rNTUSSEN is er één probleem,
dat niet op een algemene rege
ling kan wachten dat van de
Palestijnse vluchtelingen. Het snelst
moet er iets aan worden gedaan in
Jordanië, waar de communistische
invloed onder de vluchtelingen
500.000 in getal steeds groter
wordt. Vier regeringen hebben de
sleutel voor de oplossing Ameri
ka, Groot-Brittannië, Jordanië en Is
raël. Als Israël b.v. 100.000 vluchte
lingen zou terugnemen en Ben
Goerion gaf mij gerede aanleiding
daarop te hopen, indien Jordanië van
zijn kant pok iets zal doen dan
moeten Amerika en Groot-Brittan
nië geld noch moeiten sparen om Jor
danië door de uitvoering van grote
irrigatie-schema's in staat te stellen
de rest daar te laten integreren.
Natuurlijk komt dit niet geheel te
gemoet aan de Arabische eisen op
volledig schade-herstel. Maar alleen
al de veiligheidssituatie maakt het
voor Jordanië noodzakelijk met een
half ei genoegen te nemen. En als
Israël nog eens twee miljoen Joden
kan opnemen (een getal dat waar
schijnlijk niet eens bereikt kan wor
den) dan kan het zeker ook 100.000
Arabische vluchtelingen laten terug
komen.
Copyright De Maasbodepers
New York Herald Tribune Inc.
Op de rotsachtige sombere noordkust van Schotland bij Dounreay verrijst, de aioomboFwaarin Britse
geleerden gaan experimenteren voor de vreedzame toepassing van kernenergie.
Een Britse marine-arts had'twaalf mar
telende' uren nodig alvorens hij er in
slaagde het leven te redden van een
Noorse duiker. Deze man leed aan de
duikersziekte, namelijk stikstofbellen in
het bloed, een gevolg van het te snel
van de bodem van de zee naar boven
halen van een duiker.
Londen
De hertog van Norfolk heeft ook een
oplossing van het woningprobleem ge
zocht. Hij wil namelijk zijn kasteel
Arundel officieel aan het Engelse volk
schenken, terwijl hij bovendien dan nog
een fonds van 250.000 pond sterling (of
214 miljoen gulden) wil stichten om dit
kasteel te onderhouden. De voorwaarde,
die hij stelt is deze: het recht voor hem
en zijn nakomelingen om te eeuwigen
dage in het kasteel te mogen wonen zon
der huur te betalen. Het Hogerhuis heeft
het voorstel dat de hertog heeft ge
daan met het oog op de zeer hoge in
komstenbelasting en de successierechten
reeds goedgekeurd. Doch in het La
gerhuis zal dit wel niet erg makkelijk
gaan, omdat men daar fel verzet van de
Labourpartij verwacht.
New Orleans V.S
Een dief stal een omvangrijk pakket uit
de auto van de heer William Brown.
De dief zal teleurgesteld zijn, meende de
bestolene, want het pakket bevatte hon
derd bijbels. Toch zou het kunnen mee
vallen; wanneer de dief in een voor hem
zeldzaam ogenblik deze bijbels mischien
eens ter hand zou nemen en er zelfs in
zou gaan lezen, zou hij mogelijk een
tekst tegen kunnen komen, waarin enige
woorden worden gezegd over dieven en
diefstal. En daar zou de autodief dan
DOUNREAY (Schotland) mei.
(Vap onze Londense correspondent)
Somber en koud is het aan de
noordkust van Schotland. De heu
vels en bergen zijn er kaal, want
slechts een enkele boom houdt het
uit tegen de noordenwind die van
uit zee komt aanjagen. De huizen
zijn van grauw graniet gebouwd,
de mensen zijn van graniet en zwij
gend als het land rondem hen.
Sinds de oorlog echter zijn er in
Caithness, de noordelijkste provin.
cie van Groot Brittannië (op de
zelfde hoogte gelegen als Bergen in
Noorwegen) twee dingen gekomen die
een grondige verandering veroorzaken:
televisie en het atoomstation Dounreay
(spreek uit: Doenree). Beide wonderen j
der 20ste eeuw hebben de mensen
spraakzamer gemaakt, omdat zp hun j
isolement van eeuwen doorbreken. De
televisie kunnen zij in hun huiskamers
gadeslaan, maar wat er in het atoom-
statidn omgaat was tot voor kort een
groot en ontzagwekkend geheim, want
pas in het begin dezer maand heeft de
Hoge Autoriteit voor de Atoomenergie
de wereldpers tot Dounreay toegelaten.
Wie het atoomstation ziet wrijft zich
de ogen uit, want het is of men een fan-
tastisc-he tekening uit een jongenspren.-
tenboek in de werkelijkheid geprojec- j
teerd ziet. Op de barre, glooiende rots,-
kust is een enorme bol van 40 meter
doorsnee verrezen, omgeven door een
menigte gebouwen van zo moderne i
snit, dat men nauwelijks kan geloven j
in een landstreek te zijn die om haar
woestheid 'en achterlijkheid berucht is.
Meer dan 2300 arbeiders krioelen door
een, temidden van puffende, krakende
hijskranen, bulldozers, zware vrachtwa
gens, donderende stoomhamers, ratelen
de rotsboren. Overal hangen borden met
de waarschuwing: „Wie de lijn trekt,
loopt kans onmiddellijk ontslagen te wor
den".
Dit geweldige gebouwencomplex, dat
van een verbijsterende ingewikkeldheid
is, is in drie jaar tijds uit de grond
verrezen a raison van een tomeloze
energie en zo'n slordige 20 miljoen.
Het meest spectaculaire (en tevens
het belangrijkste) bouwsel is de metalen
bol, die de atoomreactor bevat. De bol- j
vorm is bet beste bestand tegen druk,
en de mogelijkheid bestaat, dat er bij
het verbrandingsproces gassen ontsnap
pen, die gevaarlijk zijn voor de omge
ving, Die gassen blijven besloten in de
bol, en deze is daarom slechts toegan
kelijk via een ingewikkeld sluizensys-
teem. Het onderste gedeelte van de bol,
waarin zich de eigenlijke reactor be
vindt zal voor altijd worden afgesloten,
zodra de reactor actief wordt het
geen naar men verwacht op 1 april 1958
het geval zal zijn. De reactor zal wor
den „aangemaakt" ract plutonium, dat
vervaardigd is in Calder Hall, Engc-
lanjjs eerste en (tot op heden) enige ac
tieve atoomreactor voor praktische
doeleinden. Doch is de reactor eenmaal
op gang, dan produceert zij voor elk
verbrand atoom twee nieuwe atomen.
De na verbranding resterende resi
duen worden 10 meter diep in de grond
begraven, fen dit „kerkhof" mag nooit
meer geopend worden. De minder ra
dio-actieve afvalstoffen worden via een
speciaal daarvoor uit de rotsen gehak
te tunnel tot een diepte van 700 meter
onder de zeebodem gevoerd, en lossen
zich later op in het zeewater.
Dounreay is één geweldig atoomla
boratorium. Want hoewel het atoomsta
tion per jaar 15 miljoen watt elektri
citeit zal produceren, is en blijft het toch
allereerst de bedoeling hier op grote
schaal de theorieën der atoomgeleer
den te ,beproeven, om daaruit lering te
trekken voor de bouw van de atoomfa-
brieken, die Engeland in de komende
25 jaar van elektriciteit zullen voorzien.
In een „materiaal-beproevingsreactor"
worden alle materialen onderzocht, die
in de atoomindustrie zullen worden toe
gepast. Ook moeten er methoden ont
wikkeld worden om door radio-activi
teit besmette voorwerpen indirect te
kunnen hanteren, en de geleerden heb
ben reeds vernuftige „kunsthanden" ge
maakt. die elke beweging van de men
selijke hand op een afstand kunnen na
bootsen. De technici demonstreerden
zelfs hoe ze met hun kunstarmen een
achter een dikke loden muur gelegen
speld konden oppikken.
Een groot aantal laboratoria is op
het afgedankte marinevliegveld Doun
reay verrezen, en als het station een-
maai in werking is zal een permanen
te staf van 1300 werkers hier arbeid
te over vinden Hun bevindingen zul-
len van de gröotste betekenis zijn,
niet alleen voor Engelands economi
sche toekomst, maar evenzeer voor
die van West-Europa, waar „Eura
tom" voorzichtig-tastend de eerste
schreden gezet heeft op het pad der
atoomenergie voor vredelievende doel
einden.
Van onze Parijse correspondent)
Lacq, mei 1957.
Op uitnodiging van de heer Blan-
chard, directeur-generaal van de
S.N.P.A., de nationale maatschappij tot
het opsporen en exploiteren van pe
troleum- en aardgasbronnen in Aqui
tanië, ofwel Zuid-west Frankrijk, heb-
bij wij dezer dagen een bezoek kunnen
brengen aan de streek, waaruit Frank
rijk weldra 5 pet. van zijn energie
voorziening zal putten benevens een
enorme zwavel-produktie. Men be
geeft zich daar in een fascinerend
avontuur.
Men weet dat de Franse bodem rijk
is aan tal van grondstoffen, doch dat de
energievoorziening steeds de grote „botle-
neck" voor Frankrijks, industriële ont
wikkeling is geweest. Een enorme
krachtsinspanning is verricht om niet
langer alléén af te hangen van de steen
kool door het winnen van de zg. „houille
blanche", de waterwerken voor de elek
triciteitsopwekking. Alle petroleum en de
derivaten daarvan moesten ten koste van
ontzaglijke deviezenoffers worden inge
voerd.
Nu Frankrijk voor de uitvoering van
zijn grootse economische expansieplan
nen, het land in gewesten heeft verdeeld
om ze overeenkomstig de natuurlijke en
geografische mogelijkheden tot moderne
ontwikkeling te brengen, vraagt het zuid
westen bijzonder de aandacht. Op de eer
ste plaats is de hydraulische stroomwin-
ning in het Pyreneeëngebied begonnen.
Daar werden met behulp van gletschers
en bergmeren de grote kunstmatige wa
tervallen gemaakt voor de opwekking der
elektriciteit, die aanvankelijk het gehele
spoorwegnet van de voormalige spoorweg
van de Midi en van de maatschappij Pa
rijsOrleans van energie voorzag.
Thans, is dit gebied, met name het ge
bied rond Lacq, ook het centrale punt ge
worden voor een enorme levering van
benzine, gas en zwavel, welke gehele ste
den verlicht en een omvangrijke indus
triële ontwikkeling mogelijk maakt. Wat
de zwavel betreft: dit gebied is thans de
tweede producent en weldra de eerste van
de wereld.
Lacq dateert, kan men wel zeggen! van
1949, toen er de eerste .petroleum werd
gevonden. Lacq is een weidegebied aan
de voet van de Pyreneeën en langs de
oevers van de Gave. De Lourdes-pelgrims
vragen zich af wat die dag en nacht
brandende torenhoge kaars in de verte
betekent, wier reuzenvlam op de aanwe
zigheid van een fabriek duidt. Een vlam
De toren met de ver
branding van het on
bruikbare gas.
van 15 meter hoogte op een
vijftig!
m
pijp van
De zeer langdurige, miljarden verslin
dende werkzaamheden van het aardolie-
onderzoek in Aquitanië hebben vooral
van zich doen spreken toen in 1949 nieuwe
olielagen werden aangeboord. De tech
nici stuitten aanvankelijk op tegenvaller
na tegenvaller. Maar in 1949 vond men
in het westen van de streek tussen Dax
en Pau na vijf maanden boren op onge
veer 700 meter diepte gassen, welke op
de nabijheid van petroleum wezen. In
1950 kon reeds 65400 ton olie worden ge
wonnen en zonder dat men, zoals in
Amerika het geval is, behoefde te pom
pen. Het jaar daarop steeg de produktie
tot 233.855 ton. Doch in 1952 vermoedde
men reeds en vooral in 1953 werd dat
vermoeden sterker dat een jaarpro-
duktie van 300.000 ton de bron zou uit
putten. De opbrengst is sindsdien inder
daad gaandeweg verminderd.
Bij de pogingen om de uitgestrektheid
van de olielaag te bepalen deed men toen
de aangename ontdekking, dat onder de
aangeboorde laag er zich een andere be
vond van enorme uitgestrektheid, doch
op grote diepte. Een laag aardgas even
wel. Van de zomer van 1951 af was men
al begonnen met boringen op het terrein
bekend als „Lacq 3"
men daar een diepte van 3850 meter, toen
plotseling gas naar boven kwam met een
kracht van 500 kilogram druk per vier
kante centimeter. Een druk, die men in
Europa nimmer had verwacht. Het be
richt verwekte een „boom" op de beurs
van Parijs. Maar wat te verwachten was,
gebeurde: op 18 december vloog de boor-
apparatuur tot een hoogte van 25 meter
de lucht in. Het gas stroomde de vallei
binnen. Iedereen moest zich ijlings van
gasmaskers voorzien en de alarmklok
luidde.
In de dorpen en gehuchten werden de
vuren gedoofd, de elektrische treinen tus
sen Dax en Pau werden stilgelegd en zes
weken lang bleven de bewoners van de
streek, ondanks de winter, zonder enig
vuur. Om het boorgat te dichten, of zoals
de technici zeggen: een kurk te plaatsen,
kwam per vliegtuig de „vliegende brand
weerman" Kindsley, de vermaarde spe
cialist van zulk uitdovingswerk, over met
zijn ploeg en na twee maanden werken
gelukte het hem de put te stoppen met
een „kurk" van 700 meter!
Nog steeds heeft men niet de omvang
van het nieuw gevonden veld kunnen be
palen en onverschillig op welke afstand
men gaat boren, het wordt steeds aange
troffen. Een twintigtal „derricks" is
thans reeds geplaatst. Het werk vordert
langzaam en is ontzaglijk kostbaar, want
iedere putborlng komt op een half mil
jard franken. Er wordt steeds op 6 „der-
In 1956 wist men reeds, dat de gaslaag
minstens 400 miljard kubieke meter gas
rijk is en men besloot tot plaatselijke raf
finering over te gaan. Het gas is hier
ongekend zwavelrijk. Het bevat 15.2 pet.
zwavelwaterstof.
Er wordt reeds een miljoen kubieke
meter gas per dag verwerkt, waardoor
men een jaarproduktie van 55.000 ton zwa
vel verkrijgt. Nadat de zwavelwaterstof
uit het gas is gehaald, verkrijgt men jaar
lijks 200 miljoen kubieke meter, voor de
industrie bruikbaar gas. 3200 ton propaan
en 4200 ton butaan en dan blijft er aan
benzine nog 12.000 ton over.
Frankrijk, dat zwavel móest invoeren,
wordt nu uitvoerland. Lacq kan het gas
verbruik van Frankrijk nu verdrievoudi
gen; in 1962 zal men zó ver zijn, dat de
Franse handelsbalans, die nu alleen voor
zwavel al een invoerpost heeft van 300.000
ton waarvoor 40 miljoen dollars nodig
zijn een ontzaglijke verbetering zal
hebben ondergaan. De zwavelprjjs zal met
Amerika en Mexico kunnen concurreren.
Intussen moet ook op de betekenis van
Lacq voor de stroomlevering gewezen
worden. Op dit ogenblik is er een zg.
„feeder", die lang de omweg Tarbes, Tou
louse met Bordeaux verbindt en die ge
hele steden reeds door het aardgas van
Lacq verlicht.
Maar de plannen liggen gereed voor
veel machtiger „fpeders", die het gas naar
Parijs en naar Lyon zullen brengen.
De industrie heeft zich onmiddellijk op
het zuid-westen geworpen voor de vesti
ging van grote bedrijven. Pécheney en
Ugine hebben reeds de plannen voor fa-
brieksbouw aldaar laten uitwerken. In de
omgeving van Pau is reeds de plaats aan
gewezen voor de fabrieken van synthe
tische rubber.
Zo zal eindelijk welvaart opbloeien in
de traditioneel arme Béarn-streek. Maar
tegelijkertijd wordt ook aan het landschap
gedacht, vooral wegens de aanzienlijke
belangen der „toerisme-industrie".
Daarom hoorde men met genoegen van
de heer Blanchard, dat alle voorzorgen
worden genomen voor het onaangetast la
ten van het natuurschoon. Trouwens de
installaties van de S.N.P.A. zijn zelf reeds
een fantastische bezienswaardigheid. Het
zijn om zo te zeggen ingewikkeld bewerk
tuigde fabrieken zonder muren.
Maar we wagen ons niet aan een be
schrijving van die triomfen van het tech
nisch 'vernuft, en laten liever de foto's
zien.
Een Britse woordvoerder heeft vrijdag
avond medegedeeld, dat de Britse dele
gatie, die te Rome met een Egyptische
afgevaardiging vruchteloze financiële be
sprekingen heeft gevoerd, maandag naar
Londen zou terugkeren.
Een der Egyptische vertegenwoordigers
is vrijdag naar Cairo teruggekeerd. De
anderen blijven nog in Rome, waar zij met
vertegenwoordigers der Italiaanse rege
ring zullen beraadslagen over de wijze
waarop Italiaanse sohepen, die van het
Suezkanaal gebruik maken, de kanaal-
reda®
(Van onze Amsterdamse ;ntt
De nestor van het b^c-
Huize Aloysius te Amsterdam-
Eustachius, viert op 16 iu ffr'egat>L,ei)
jarig kloosterfeest in de cong jfi
de Broeders van O-L.VrouV 'oï° ,e(i
Smarten. De thans 75-janF g(9
heeft tot 1953 leiding geë^e^oen ie
groep jongens en heeft zlCïjag
nen als een uitstekend
peda
euwe
OP
nog altijd openstaat voor nj®,
ten op opvoedkundig gekjLLfd vap p
ogenblik staat hij aan het n®0 M
schoenmakerij van het huis „n j
0'J,„nh V°|I
zijn hele leven overigens <>uAgoO v""ji
gebleven" en heeft zeker te:d et
bal- en gewone schoenen he, er.o»
plaatsvervangend hr®
ste. Broeder Eustachius heeft "'m!
die in Rotterdam is geboren,^
verder plaatsvervangend hï?e jje
ste. Broeder Eustachius '"'ft pi,^
ren, be
halve eeuw, dat hij aan Hmz® y
verbonden is, zeker 1000 j a'atscbs| jj
als levenkenners aan.»de nl, oO jfLf
afgeleverd. Op zaterdagavond^
er te zijner ere een reünie. geö
comité verzoekt de oud-leer ret»f[
bekend te maken bij het -
p/a F. van Kuyen, Singel 3*
dam (tel. 34611).
Op. 13 en 14 juli worden Tjpgep ;i
gegeven voor de huidige \e g d'e jt
Aloysius en de vriendenkring jj
mogelijk zullen plaats heo
eigen feestzaal, wanneer 0 -pgefy
brand op eerste Paasdag a „jge» ,i.
schade bijtijds is hersteld. D®
neelvereniging „Staag", jg gc® op-
waarin broeder Euijstach-m5 ro0s
voert dan het toneelstuk „h-1
et*
De Amerikaanse regering 11 ^ep^. jfl
ten te onderhandelen over een p,oeIU'
van kernproeven bij wijze va
meldt de New-York Times
ton. Dit besluit zou een 'ru&St
de opvatting van president j^efvV
dat de V. S. de Sovjet-Unie n 0„!'
tegemoet moeten komen °mn.
peningsovereenkomst te bereik
Aldus staat te lezen in het
Verslag uit de Tweede K3fflC ver"y
wetsontwerpen tot tijdelijke u tt
van de vennootschapsbelasting-.ggtiiw'tj)f
lijke wijziging van de omzetbe
tot wijziging van de pers-one',jrjg W
en van de financiële verhoua ente'
het rijk enerzijds en de ge!"
provinciën anderzijds.
Verschillende andere leden 3 tri>
gelegde verband tussen de e .flg f 'J
ging van de vennootschapsbel»5 j, ip
dekking van meerdere uitS3
agrarische sector weinig eleB3
Van sommige zijden werd
de minister niet alsnog de m
wil overwegen van een verder yv.
sering van de vervroegde 3zS<Lc>gióy'
plaats van de voorgestelde ver sb3' f
het tarief van de vennootschap- je
waarover bij de behandeling
stedingsnota reeds werd bespr j,st Jj
Enige leden wezen erop. da r
tekort zonder twijfel moet y gc^/,
geschreven aan de overmatig eeti j('
lossing in 1956 in de orde van j0oU(
jard, welke mogelijk is gemaak
excedenf van de opbrengst "er
gen boven de raming.
'i2
W'°t>
S
kV*
he
hi
De'nota'ln^akr'de Betaling^f^
:t jaar 1956 bevat opmf
ijkt, dat 1956 een uitzon
jaar is geweest, waarin
factoren deden gelden, welk®r jeeUA
niet kan worden verwacht. Be
leden niet juist, op grond va# 0,
lige uitkomsten van een ze®5j,8f«
jaar principieel zeer aanvecbtD
tingmaatregelen te nemen.
C UCl».
opmerking 0nfji,
ultzonderW
raarin zie" i,efp ft
De Deense minister-pres,ci
«onsen, heeft in het Deense
medegedeeld, dat het nieuw pr j)
kabinet onmiddellijk de financjerpf"'A
van Denemarken zal verS ie J'-
anti-inflatieprogramma van
omvat besparingen op de st?a-ep
verhoogde indirecte belasting
dwongen besparingen.
Minister Hansen deelde wefl -
de
verhogingen, de Suezcrisis e®ndP0)l
van de prijzen van Deense „d ee Jj
portprodukten van de laatste p yjj
sterke ongunstige invloed ne~ j,et f i
op de betalingsbalans. Seder
van dit jaar is het deviezen®^
Deense nationale bank met "0od^j
kronen verminderd. Het is p
dat de deviezeninkomsten uit p. D
en export van industrieproduk f
rijk toenemen. Hiertoe is een pr^je'
van de Deense buitenlandse
produktie nodig.
J af
In het Missiehuis der Lazafi^.efy
ningen L. is donderdag vpU
nog voorzien van het H. Olie5 - u
Pater Piet Vonken C. M. te 'J
Pater Vonken werd geboren
juni 1887, maakte zijn lagere fj-i5
het kleinseminarie Wernhouts peK.A
in 1907 in de Congregatie te (fj
Na zijn priesterwijding in }9*
gen vertrok hij naar de miss> fj
waar hij werkzaam was in 0 8j 3 M
Paotingfu en Chentingfu vo
sionaris, maar ook als leraar ai
seminarie. In 1948 keerde hU yy-
terug en werd verbonden aa»
huis der Lazaristen te Paru8.'
hij werkzaam was in de
zijn gezondheid achteruit A
in augustus 1956 terug naar
De rechtbank te Haarleih s j, j
de officier van Justitie tege j'J
autohandelaar P. van S. 'ViiijV j'j]
jaar met bevel tot onmidd p t" i!.
gennemtng had geëist, besWte 0^L\rJ
inwilliging van dit laatste^
iv0:
Cjhist
dat herhaling van het PL;
autohandelaar op de avon» t0l p
jl. te Spaarndam in een 3
ïn enkele café's sterke dra" ^\e
ken. Een agent van Polit!^aai" vPj/u
de. dat de man niet
auto te besturen, gaf een 5
S. reed echter door en
door op zij t- springen .F fi,
hij werd aangereden. D® be^bl'V
weerde de agerf niet te Pfcgji-J
Uit verklaringen van get! \tA
men hem in een café bad tt
niet achter het stuur pla
Uitspraak 13 juad.
«6W V(
«»>1
h! 2a
