wmmm
I
Ernstig incident aan Tunesisch-
Algerijnse grens
voor zomerpostzegels
■PH—
i
II
'I
ATTENTIE I
1
I
droefheid in hoopvolle verwachting
TA
Laat de opbrengst weer méér zijn dan vorig jaar!
Pilgrim Fathers
in
desolate wildernis
Geboren: Oceanus
en Peregrine
Een belangrijke rol
Amerikaans-Poolse
overeenkomst vrijwel
gereed
Miehe
Amerikaanse studenten
gingen naar Hongaarse
grens
ZATERDAG 1 JUNI 1957
PAGINA 3
Harde tijden
terwille
van het geloof
traks zal, naar minstens de bemanning
°°pt, de „Mayflower II" te Plymouth in
staat Massachusetts aankomen. Men leest
flans nu en dan berichten over de reis van
notedopje, dat evenals het kleine smal-
eel, waarover we het een vorige maal had-
®fl» een rol gaat spelen in de grote fèeste-
JJkheden rond de herdenking van de stich-
\Ag der Verenigde Staten, die hun historie
^let laten beginnen met de opstand tegen
^Ageland, maar met het grondvesten der
^rste Engelse vestigingen in de Nieuwe
gereld, met name in Nieuw Engeland en
lrginië. De „Susan Constant II, de „Dis-
^verv IF' en de „Godspeed II", die in de
lenigde Staten gebouw werden, als repli-
reis van de „Mayflower II" wil die van de „Mayflower I" in
et jaar 1620 nabootsen. Daarom zal kapitein Villiers geen gebruik
ttken van moderne navigatiemiddelen en al die hulpmiddelen als
T(ld<o etc., tenzij het door de nood noodzakelijk mocht blijken. Zelfs
°nder onvoorziene omstandigheden zal de reis evenwel naar alle
nr*rschijnlijkheid niet zo avontuurlijk en uitputtend, ook niet zo
&vaarlijk voor de opvarenden worden als ze meer dan driehonderd
lQren geleden was. Die reis herinnert er ons aan, wat onze voor-
Vr"leren, bij het bevaren van de zeven zeeën hadden te doorstaan en
de Pilgrim Fathers er voor over hadden, om in vrijheid hun
geloof te belijden.
cae van de drie scheepjes, waarmede de
stichters van Jamestown de grote oceaan
overstaken, hebben, toen ze daar met volle
zeilen langs de kust paradeerden, één der
grootste verkeersopstoppingen veroorzaakt,
welke tot dusver in het land van Uncle Sam
geregistreerd werden. Het laat zich aanzien,
dat de avontuurlijke reis van de „Mayflower
II" onder commando van kapitein Allan
Villi er s, de beroemde zeiler, honderdduizen
den naar de stad Plymouth zal doen trek
ken, natuurlijk allemaal in Amerikaanse
trant gemotoriseerd. Maar men weet nu, dat
er een enorme belangstelling voor het ge
beuren bestaat en kan zijn maatregelen
nemen, indien dit althans mogelijk is.
Hatelijk, aldus de man, die het jour-
bijhield, was het een wonder, dat
V0 meer dan twee sterfgevallen
rkwamen. Het ene was dat van een
mm
m
bm
DE LANDING
wmm.
Observator
Het algemeen
ouderdomspensioen
CENTRAAL PENSIOENBUREAU
DE VERZEKERINGSUNIE'
Misschien is u door een aardig meiske al een mapje zomerpost
zegels of briefkaarten aangeboden, of heeft u deze gekocht bij een
der dames op de postkantoren. Weet u, vorig jaar kon er 20.000
méér uitgekeerd worden dan het jaar daarvoor en daar ik het
volste vertrouwen in het staartnuipmer van dit jaar heb, hoop ik.
dat voorzitter mr. W. F. Schokking van de stichting „Comité voor de
zomerpostzegelsdit jaar zeggen kan; „Het gaat nog steeds
crescendo.
f
Weer een Mayflower onderweg
Ha journaal van hun reis werd
- .iwkeurig bijgehouden en we kunnen
lezen, dat de eerste „Mayflo-
j er" in september het anker lichtte,
het slechtste jaargetijde in dit ge-
®elte van de Atlantische Oceaan,
k 0r een reis per zeilschip in westelij-
richting. Ze had zesenzestig da-
j n nodig, om van Plymouth in Enge-
de plek te bereiken, waar nu Prin-
^eiown in Nieuw Engeland ligt. De
Jde „Mayflower" was geen snel schip
■y. nieuwe is niet beter uitgerust, maar
nners hoopt de tocht toch in onge-
j. er dertig dagen te volbrengen. De
Püh Was !ang' oncomfortabel en uit-
nttend. Verschillende malen woei er
e n sterke wind, dat het schip niet
ns zeilen kon voeren, ook al omdat
Zee buitengewoon hol stond. Dagen
de Ae' -.Mayflower" zich dan met
Wind meedrijven. Op zo'n dag werd
jjt jonge opvarende, een zekere John
owiand, door een stortzee over boord
spoeld. Hij wist zich echter vast te
Dpen aan een loshangend touw van
h der geborgen topzeilen en kon toen
een bootshaak weer aan boord
se«"okken worden..
j Men kan zich nog nauwelijks de el-
hde voorstellen welke de passagiers
°esten doormaken. Zeeziekte was
het ergste niet. Ze hadden steeds
naargeestige kilte te verduren en
en feitelijk nooit droog. Door de
xaden van het dek sijpelde steeds het
c ®Water. In de kajuit brandde een
chel, die echter vaak gedoofd moest
orden, omdat de luiken gesloten dien-
ann hlijven. De kachel had geen
odere afvoer dan een luik.. Warlneer
Z Passagiers aan dek kwamen, werden
Z hoor de met de zeilen en het want
n °egende matrozen uitgescholden en
Z ar omiaag gejaagd, indien ze althans
Vi niet overhaast voor de stortzeeën
achttenDagen achtereen kregen ze
®n warm eten. Van wassen was nau-
f. 'Ms sprake. Vers water werd bij
Vr ndjesmaat uitgedeeld. Mannen, j
„_°üwen en kinderen sliepen in hun j
jongen, bediende van een der opva
renden, het andere leek de Pilgrim
Fathers een waarschuwing des hemels
toe. Het was een der leden van de be
manning, die van het begin af aan zich
om het lijden der zeezieke passagiers
vermaakt had. Hij had gesnoefd,, graag
er het zijne toe te zullen bijdragen, om
de helft van hen in een stuk zeil ge
wikkeld over boord te zetten en dan
goede sier te maken met hetgeen hun
toebehoord had. Iedereen was het er
over eens, dat de ziekte, waardoor hij
werd aangetast en die een eind aan
zijn leven maakte, een rechtvaardige
straf Gods was.
Maar zo er een jongen over boord
gezet moest worden, een der passa
giers, Elisabeth Hopkins, schonk het
leven aan een zoon, die heel toepasse
lijk Oceanus werd genoemd. Kort na
dat de „Mayflower" bij Kaap Cod voor
anker was gegaan, en men zich ont
scheept had, kreeg een andere passa-
giere, Susanne White, eveneens een
zoon, die Peregrine, pelgrim genoemd
werd, eveneens heel toepasselijk. De
ze Peregrine White werd de oudste van
alle Pilgrim Fathers. Hij overleefde
alle opvarenden van de „Mayflower"
werd 84 jaar en stierf in 1704.
De „Mayflower" kreeg Kaap Cod op
9 november 1620 in zicht, op de vijfen
twintigste dag na het vertrek uit Ply
mouth. Kapitein Jones en een der stuur
lieden kenden deze kust enigszins,
want ze hadden met vissersschepen
enkele reizen naar Nieuw Engeland ge
maakt. Ofschoon de wind naar het
noorden draaide en de „Mayflower"
in het zicht van het land moest blijven
kruisen, waren bemanning en passa
giers, zoals een latere beschrijver van
wat de Engelsen de Saga of the May
flower noemen, „not a little joyful",
e kleren, met slechts een deken, j
zich tegen de koude te bescher-I
latt
orn
De Kerk verkeert een volle week in
spanning. Men voelt dat duidelijk aan
in de liturgische gebeden. Christus ging
naar Zijn Hemelse Vader en de aarde
is in afwachting van de beloofde Ver
trooster.
Kennen wij ook niet van die dagen en
weken? Van spanning, van droefheid,
angst en vrees om dingen, welke moge
lijk staan te gebeuren en waarvoor geen
oplossing aanwezig is.
Hoe is dan onze houding? Een van
twijfel, van moedeloosheid, van bang
heid zonder meer?
Volg de Kerk en leer van haar de me
thode om staande te blijven.
Het officie van morgen opent met de-
noodkreet:
Luister, Heer, naar mijn stem. Uw
aangezicht zal ik zoeken. Wend Uw
gelaat niet van mij af. Gij toch ziit
mijn licht en mijn heil.
Om dan in de Collecte door te gaan
met de smeking:
Maak, dat onze wil steeds met U
verbonden blijve en wij Uwe Majes
teit met een oprecht hart dienen.
Doch met deze roep der hulpeloosheid
zijn we niet klaar. In het Epistel wordt
de aan te nemen houding nader uitge
werkt aan de hand van een gedeelte uit
een brief van St.-Petrus. En aldus
spreekt o.a. deze Apostel:
Weest voorzichtig en waakzaam,
biddend. Hebt echter voor alles een
bestendige liefde onder elkaar, want
een menigte zónden wordt daardoor
bedekt. Weest gastvrij voor elkander
Staat een ander ten dienste naar mate
van uw gaven.
Wordt niet juist permanent geklaagd
over tekort in liefde en een teveel aan
egoïsme? Zodat velen, die met wat hulp
geestelijk en materieel uit moei
lijkheden zouden zijn te redden, almaar
verder wegzakken. Overigens is er geen
leven zonder tegenheden. Daarop wijst
ook het Evangelie. Het leven zelf kan
daarbij op het spel staan. Kijk echter
naar boven. Bid en smeek en de Ver
trooster zal u de hand toesteken. Aan
de ziel zal hemelse genadekracht wor
den geschonken. We zullen voor kwaad
bewaard worden. Doch dan ook dank
baar zijn.
Helaas die dankbaarheid, de vaak zo
mooie weg voor nieuwe gaven, is nog
al eens zoek
Dat is een bekende menselijke erva
ring, maar ook een Goddelijke.
dus niet zo'n klein beetje verheugd.
Nog enkele dagen en ze zouden, naar
ze hoopten, de monding van de Hudson
bereiken, hun plaats van bestemming.
Maar tegen de middag kwam het
schip in een uiterst woelige zee te
recht. Er stak een zuidenwind op, het
tij maakte het verder ommogelijk, de
vastgestelde koers te volgen en men
koerste weer op Kaap Cod aan. Om
ongeveer tien uur 's morgens op 11
november kon de „Mayflower" het an
ker uitwerpen in Great Harbor waar
nu, zoals gezegd, Princetown ligt. Het
was al zo ver in het seizoen, dat de
Pilgrim Fathers besloten niet verder
te zeilen en onmiddellijk naar een ge
schikte plaats te zoeken, waar ze zich
konden vestigen.
Ze gingen aan land in wat toenter
tijd een desolate wildernis vol wilde
beesten en wilde mensen werd ge
noemd. „We hopen", aldus schreef
„The New York Times" in een arti
kel met een woord van welkom aan de
afgezant van het Engelse volk, dat
de „Mayflower" naar Amerika zond.
dat de Engelsen tegenwoordig niet
meer zo over ons-denken.Niet ver
van de landingsplaats werd (New)
Plymouth gesticht.
De geschiedenis van de kolonie, wel
ke door de Pilgrim Fathers werd ge
grondvest, getuigt van grote moed en
een even grote bereidheid tot het ver
dragen van bijna ondraaglijke ontberin
gen. Deze Pilgrim Fathers, die om
des geloofs wille uit Engeland via ons
land waren uitgeweken, kunnen niet
gerangschikt worden onder de stout
moedige veroveraars en koene ont
dekkingsreizigers, door wie heel het
vasteland van Amerika ten slotte door
kruist werd. Ze waren geen pioniers,
zoals het Verre Westen die later ken
de. De eminente Amerikaanse histori
cus James Truslow Adams getuigt in
zijn standaardwerk, „The Epic of Ame
rica" van hen, dat het eenvoudige en
goedaardige lieden waren, die echter
met grote vastberadenheid en een even
grote toewijding voor Engeland een
streek ontgonnen- waarheen het later
zijn mensen kon zenden, om er een
nieuw vaderland te vinden.
William Bradford, hun leider, die een
geschiedenis van de kolonie schreef,
kenschetste hetgeen ze te verduren
hadden met te zeggen, dat ze zeer door
muskieten geplaagd werden. Maar, zo
voegde hij eraan toe, stuur ons geen
mensen, die niet tegen muskieten kun
nen. Ze zouden het hier niet uithou
den Hij schreef dit naar aanleiding
van klachten, die Engeland hadden be
reikt en waarvoor hij zich, evenals zo
vele stichters van nieuwe nederzet
tingen, tegenover de hoge heren in het
vaderland moest verantwoorden.
Men moest mosquito-proof zijn, om
een Amerkaanse kolonist te wezen.
Ziekte, hard werk, waaraan nooit een
einde leek te komen, honger, aanval
len van wilde mensen en wilde bees
ten waren eveneens „muskietenbeten"
Gedurende de eerste winter van de
stichting van Plymouth, stierf de helft
van de honderd man sterke kolonie
tengevolge van ziekte en ontbering. Af
en toe waren er slechts een zestal in
staat, om op jacht te gaan en voor de
rest te koken en verder te zorgen.
Maar men hielp elkander als broeders
en overwon alle moeilijkheden. Allengs
kwamen er nieuwe kolonisten, die
zich langs de Massachusetts Baai ves
tigden. Bij Kaap Ann stichtten ze een
klein vissersdorp. Terwijl de kolonisten
in Virginië van de koning het recht
hadden gekregen, hun eigen wetten te
maken, waren de Pilgrim Fathers zon
der één enkele toezegging en met geen
enkel privilege in dit deel van Ameri
ka aan land gegaan. Juist hierdoor kre
gen ze, ofschoon ze dan een land had
den gevonden, waarin ze in volledige
vrijheid konden leven, moeilijkheden
met onrustige elementen. Er was im
mers niemand, die officiële volmacht
had, om recht te spreken en voor
schriften vast te stellen. Ze zetten ten
slotte een eigen bestuur op en verplicht
ten zich allen schriftelijk, hieraan te
gehoorzamen. Aldus werd het gevaar
van anarchie vermeden, maar tevens
een eerste voorbeeld van een soort de
mocratie geleverd. De kolonisten van
Plymouth kwamen overeen, vrijwillig
aan een door hen zelf gekozen bestuur
te gehoorzamen. Voor de rest was hun
„staat" erg autocratisch.
Ofschoon ze geen rijkdommen, geen
goud of zilver konden aanbieden, trok
ken de kolonisten steeds meer nieuwe
lingen. Dit was intussen in de andere
Engelse nederzettingen en met name
in Captain Smith's Virginië eveneens
het geval. In het jaar 1630 hadden zich
langs dat deel van de Atlantische kust
meer dan zevenduizend Engelsen ge
vestigd, ondanks enkele tegenslagen,
zoals in Maine, waar de kolonie spoe
dig te gronde ging. In 1640 was dit
aantal al ver over fle twindigdui-
zend gegroeid, in die tijd een aanzien
lijk aantal immigranten. De weinig
gunstige economische toestanden in
Engeland waren hieraan niet vreemd.
Ook in politiek en religieus opzicht zag
het er voor velen allesbehalve roos
kleurig uit. j-
In 1628 ontving de Gompany of Mas
sachusetts Bay waarin de z.g. Puri
teinen grote belangen hadden, van de
Engelse koning een charter met alle
daaraan verbonden rechten. Van die
tijd af aan werd' de kolonisatie sys
tematisch aangepakt. er kwamen
steeds grotere groepen kolonisten ïh
Massachusetts aan. In 1630 verscheen
Het model van de „Mayflower II" werd door een Amerikaans scheeps
bouwkundig ingenieur, William A. Baker, wonende te Hingham in
Massachusetts ontworpenHij moest zich daarbij baseren op hetgeen hij
wist van schepen als de oorspronkelijke „Mayflower"Dit notedopje was
kennelijk zo onbelangrijk, dat er nergens aantekeningen over afmetingen
etc. te vinden waren. Maar volgens Baker moet de „Mayflower" er
ongeveer zo hebben uitgezien. Naar zijn model werd het in Engeland op
ware grootte gebouwd.
er een groep van duizend man,«voor
zien van alles, tot vee toe, nodig voor
een nederzetting op grote schaal. Ook
deze groep moest een harde winter
doorstaan, maar goede raad, gegrond
op ervaring van hen, die eerder geko
men waren, maakte het overwinnen
der moeilijkheden gemakkelijker. In
het genoemde jaar 1640 telde Massa-
chuesetts veertiendudzend kolonisten.
Toen was de Atlantische kust van
Maine tot Carolina vast in handen der
Engelsen, met uitzondering van het
gebied rond Nieuw Amsterdam dat in
1609 was gesticht en een Zweedse ko
lonie in Delaware.
De Pilgrim Fathers hebben een be
langrijke rol in de stichting van de
Engelse kolonies in Noord-Amerika
gespeeld en derhalve ook in de ge
schiedenis van de Verenigde Staten.
Ze behoorden tot de eerste kolonisten
en het valt daarom niet te verwonde
ren, dat de „Mayflower" thans in
het land van Uncle Sam in het centrum
der belangstelling staat. De Pilgrim
Fathers waren de grondleggers van
een soort élite. Hun afstammelingen
stelden zich graag en ze doen het nóg
op één lijn met de afstammelingen van
de Hollandse kolonisten, wier namen
nog heden ten dage in de Verenigde
Staten voor puur aristocratisch door
gaan: de Van Rensselaers, de van
Sweringens, de Van Cortlandts, de
Roosevelts en vele anderen.
Nu de herdenking van de hoofdmo
menten in de geschiedenis der Ver
enigde Staten geconcentreerd wordt
rond de stichting van Jamestown en
Plymouth is het goed, even de kolonis
ten van Nieuw Amsterdam te geden
ken. Hun aandeel in het tot stand ko
men van de republiek der sterren en
strepen is lang niet onbelangrijk ge- j
weest en indertijd herdacht bij de vie
ring van de stichting van Nieuw Am-
sterdam, waartoe een replica van Hen
ry Hudsons „Halve Maen" naar New
York werd overgebracht.
Als een Engels sprekend, zich Angel-
Saksisch noemend land wenden de Ver
enigde Staten zich niet ten onrechte
naar die eerste Engelse kolonisten, al
hoewel niet alleen de Nederlanders,
maar ook de Spanjaarden het hunne
hebben bijgedragen tot het openleg
gen van het enorme gebied, waarvan
Washington nu de grote hoofdstad is.
We mogen tevens het aandeel der
Fransen niet vergeten evenmin als de
wijze, waarop Spanjaarden en Fransen
de Indianen tegemoet traden. De Pil
grim Fathers en hun nazaten hebben
nooit geprobeerd, de Indianen voor zich
te winnen en tot het Christendom te
bekeren en feitelijk steeds met hen in
openlijke vijandschap geleefd. Met al
le bewondering voor de stoutmoedig
heid van de kolonisten van de „May
flower" moge dit toch wel even vast
genageld worden.
(Advertentie)
is voor Uw werknemers slechts
voldoende voor het allereenvoudigste
levensonderhoud.
geeft uitvoerige
inlichtingen
aanvullende
vcxzdkeriog
levensverzeke-
ng maatschappijen
werken
Duynstee
Bezuidenhoutseweg54
"Mayflower II" bij hot vertrek uit Plymouth in Engeland, op weg naar
Plymouth in de Nieuwe Wereld in volle zee gekiekt
Het is wel aardig eens na te gaan. hoe
in zes jaar tijd de netto-opbrengst van de
ze actie luidde, nl. in 1950 107.178.07
[in 1951 123.475,36, in 1952 f 131.801,34
in 1953 132.933,50, in 1954 149.820,15
in 1955 135.923.48 en in 1956 156.345.93.
Dit geld is verdeeld onder een groot aan
tal instellingen voor maatschappelijk werk
vojksgezondheid en culturele zorg. S'nds
1952 worden 25 van 't beschikbare be
drag over de provincies verdeeld voor ei
gen sociale en culturele belangen en ge
zondheidszorg. Het overige werd uitge
keerd aan landelijke instellingen.
Ja, maar wie krijgen of kregen daar wat
van, hoor ik u al vragen. Daar komt een
'iele reeks aangemarcheerd: voor volks
gezondheid en maatschappelijk werk:
verpleegfondsen v.d. Kon. Ned. Centr
Ver. tot bestrijding der tuberculose, Prin
ses Irene fonds, Stichting „Vrienden vah
de AVAK" (actie voor het astmatische
kind) en de kath, stichting voor 't astma
tische kind tezamen, Ned. Centr. Ver.
voor gebrekkigenzorg, Ned. Ver. tot
reumatiek bestrijding, stichting „Metho
den Bugnet" (na-behandeling van Slacht
offers van kinderverlamm., Kon. Juliana-
fonds. Nationaal Fonds voor bijzondere
noden, erefonds voor oud-verpleegsters,
fonds voor oud-huisbezoeksters van de
Kon. Ned. Centr. Ver. tot bestrijding der
tuberculose. Voor culturele zorg; het
Prins Bernhardfonds, fonds voor bijz.
doeleinden v.h. voorzieningsfonds voor
kunstenaars, ondersteuningsfonds der
ver. van letterkundigen. Ned steuncomité
v. beeldende kunstenaren en het Neder
lands kunst verbond.
U zult toe moeten geven, dat dit geld
goed besteed wordt. Maar er zijn zo
veel dingen, waar ik aan mee doe, het
eind is ervan zoek, hoor ik u al zuchten.
Ben ik een heel klein beetje met u eens,
maar als u zelf gezand van lijf en leden
bent. overal op uit kunt gaan, al ls de
portemonnaie weieens smal, dan kunt u
toch niet dankbaar genoeg zijn. Weet u,
als je ziek bent, o. nee geen vervelend
griepje of een wispelturige blindedarm,
die er vakkundig ziende van wordt, maar
jaren ziek, jaren gebonden aan bed en
niets anders kennend dan de vier wanden
van een kamer, dan leef je eigenlijk op
de post..
Toe, moeders stuur eens zo'n fleurige
kaart, speciaal ontworpen door A. Sevenst
voor deze zomerzegelserie. Vorig jaar
waren het de prachtige Rembrandt-
kaarten, die natuurlijk zuinig door hen
bewaard zijn, verrast u hen nu weer met
de kaarten uit de serie van 1957. Zij,
die postzegels sparen, zullen genieten van
de afbeeldingen van een motorvracht
schip van de grote vaart, een coaster,
een trawllogger. de Nieuw Amsterdam
en de Willem Barentsz.
En u. zakenmannen, die dagelijks zo
veel correspondentie yerwerkt, toe plak
er eens één dag van die gezellige post
zegels op met extra toeslag. Het maakt
voor u niet zo erg veel uit, maar de in
stellingen, die zo oneindig veel goed doen,
zullen u hier dankbaar voor zijn. En daar-
De secretaris-generaal van het Tunesi
sche ministerie van buitenlandse zaken,
Hajeri, is gisteren ernstig gewond geraakt
bjj een schietpartij tussen Franse en Tu
nesische gendarmes aan de Tunesische
grens. De secretaris-generaal stelde een
onderzoek in naar het probleem van de
vluchtelingen die Tunesië uit Algerije bin
nenkomen.
Een Tunesische ambtenaar heeft gister
avond te Tunis op een persconferentie
medegedeeld, dat zes Tunesische militai
ren b(j een botsing met Franse troepen
zijn gesneuveld en zestien gewond. Hij
verklaarde ook, dat de Fransen drie Tune
sische legervoertuigen en vflf boerderijen
hadden vernield.
Een andere Tunesische ambtenaar, die
de gewonde Hajeri vergezelde, ver
klaarde, dat hij naast hen beider auto
bij een wegversperring met een Franse
officier stond te praten, toen kogels
over hun hoofden floten.
Hij en de officier zochten snel dek
king. Toen zij naar de auto terugkeer
den, vonden zij Hajeri, bloedend uit een
hoofdwond, in de wagen.
Het hoofd van de Tunesische voorlich
tingsdienst, Bechir Ben Jamed Said, ver
klaarde gisteravond in Tunis, dat Franse
militairen in twee Tunesische dorpen
huiszoekingen hadden verricht en de be
volking hadden ondervraagd.
In de dorpen bevonden zich enkele Al
gerijnse vluchtelingen, die daar zondag
waren aangekomen.
Said verklaarde, dat de Tunesische
regering het leger opdracht had gegeven
maatregelen te nemen om de bevolking
te beschermen.
Aan de Tunesische ambassadeur in
Parijs is opgedragen een protest over het
incident bjj de Franse minister van bui
tenlandse zaken, Pineau, in te dienen.
De Franse ambassade te Tunis heeft de
volgende verklaring uitgegevsn: „Een
Franse eenheid, die in het grensgebied
een normale oefening hield, dl» niet in
verband stond met de aanwezigheid van
Algerijnse vluchtelingen, werd vrijdag
middag door een wegversperring opge
houden.
Een voorste patrouille passeerde de
wegversperring, doch zij en d» rest der
eenheid werden beschoten, waardoor ver
scheidene militairen werden gewond.
Het vuur werd beantwoord, en er ont
stond een uitwisseling van schoten, waar
van het grensincident aan de Tunesisch-
Algerijnse grens. Slim deelde Ie ter aan
verslaggevers mee, dat hij niet heeft ge
vraagd om tussenkomst van de V.N. „Zijn
missie was eenvoudig de secretaris-gene
raal der V.N. op de hoogte te stellen",
zo verklaarde hij.
Naar vrijdag vernomen werd in kringen,
die in nauw contact staan met de econo
mische delegatie in de V. S., zal dinsdag
a.s. de AmerikaansPoolse economische
overeenkomst, waarover sedert 26 februari
j.l. onderhandeld is, geparafeerd worden.
Naar men meent te weten omvat de
overeenkomst: 1) Het verlenen van een
krediet van 15 miljoen dollar aan Polen;
2) De levering door de V. S. aan Polen
van landbouwprodukten tot een bedrag
van 70 miljoen dollar, welke met zlotys
betaald moeten worden; 3) Voorbereiden
de maatregelen voor de hervatting van de
in dollars luidende vooroorlogse buiten
landse Poolse schuld en tot regeling van
het vraagstuk van de in Polen genatio
naliseerde Amerikaanse bezittingen.
i y»,ii utiPWioocmiK vau st-uuteu, waar-
LT 'e;Pl„ee" „rilS,^nSl°,ne^ bij de auto, waarin Hajeri was gezeten,
aan anderen geven, dank zij de zomer
postzegels en briefkaarten, die wij na
tuurlijk overvloedig kopen, is het niet
moeders.
werd getroffen.
De secretaris-generaal van het Tune
sische ministerie van buitenlandse zaken
werd hierbij ernstig gewond".
De permanente vertegenwoordiger van
Tunesië bij de V.N. Mongi S.tm heeft
de .Verenigde Naties op de hoogte gesteld
Aan de Oostenrjjks-Hongaar» great
worden sedert zondag twee Amerikaans*
studenten vermist, die een trektocht door
Oostenrijk maakten.
Een Oostenrijkse douanebeambte beeft
zondag gezien, dat Hongaarss grenswach
ten twee jongemannen, wier signalement
overeenkwam met dat van de vermiste
studenten, hebben meegevoerd.
De studenten, Myron Gilbert en War
ren William Hair, die ongeveer 20 Jaar
zijn, hadden voor hun vertrek ta een
jeugdherberg in Rust gezegd, dat zij «en
kijkje in het grensgebied wilden geaa
nemen.
Het hoofdkwartier van de gendarmerie
in Eisenstadt heeft bekend gemaakt, dat
een Australisch medsje, Janice da Perom
heeft medegedeeld, dat zij de twea Ame
rikanen zondag voor het laatst gezien
heeft. Zij hadden haar gevraagd de Oos
tenrijkse politie en de Amerikaanse am
bassade in Wenen te alarmeren Indien zit
binnen 48 uur niet tarttl
tocht naar de
