die alles voor zijn stad over heeft
i
past toch op
Vakantie
grootbedrijf
'-ra
-lJ}\
tf
■■■■MB
Napels' burgemeester
houdt van stunts
Geen keizer of
koning
Je moet maar
durven!
Moeilijke tijd
voor Rome
Conflict
Naar het kookpunt
Onmogelijk maar
succesvol
Lieve mensen
Mogelijkheden voor jongelui
Cc
1
werd
-,.,[TXr*i
JTERDAG 1 JUNI 1957
HEATER
4 NOG EENS
HEATER
Burgemeester
Achille Lauro
- i|
.1b,*i 'Is1« i I
JtèSk
IH:
'to
an onze Italiaanse correspondent)
NAPELS, ma
)eze heerlijke stad is niet alleen
e mooiste van de wereld, maar
evens de meest interessante, de
leest boeiende en bovendien de
neest arme. Dit feit (van die bit-
ere armoe) vormt de achter
grond en de basis van alle proble-
hen. En in deze dagen bovendien
iok van het bittere conflict tussen
<Tapels in de persoon van de
burgemeester en de regering
tan Italië in de persoon van de
:ojuist afgetreden minister-presi-
lent Segni.
De burgemeester van Napels is
'.onder enige twijfel de rijkste burge-
neester van de wereld. Dat is een al-
■jemeen bekend feit en hij zelf heeft
ir nimmer een geheim van gemaakt-
De heer Achille Lauro werd zeventig
'~aar geleden ergens in een desolate
ichterbuurt van Napels geboren en
tracht zijn jongste en jonge jaren half
n en half naast het zeewater door.
rlij ging al vroeg uit vissen in zo'n ty-
oisch roeibootje met een enorme car
bidlamp en als hij wat geld bij elkaar
jescharreld had, ging hij enkele da-
jen „rustig leven" hetgeen in Na-
0els betekent: in de zon zitten en
tiets doen.
mmmmm
•te kKsm, 3iat
wte» J&j» in
Na deze adembenemende ver
kiezingsoverwinning van burge
meestér Achille Lauro, verleden
jaar zomer, stond het vast, dat de
„heren in Rome", zoals hij de re
gering pleegt aan te duiden, een
moeilijke tijd tegemoet gingen.
Lauro's plannen om Napels van
aanschijn te doen veranderen, be
horen tot de grootste en meest
stoutmoedige, die men zich kan
denken. Napels is de armste stad
van de wereld ën de Napolitanen
leven in een zeldzame ellende.
Het is als een vicieuze cirkel: door
de miserie komt niemand tot wer
ken en omdat niemand iets uit
voert, groeit de miserie. Lauro's
stelling luidt: laten we eerst een
mooie, schone, moderne stad ma
ken en ons volk zal vanzelf gaan
mee-doen en de handen uit de
mouwen steken.
■MUte. Bat ia aé «wt
Pleisterplaatsen
„De Graal
Voor meisjes
)e rijkgeworden
vissersjongen
v.y.- -V
Ofschoon Ln 'de loop der eeuwen on-
letelde miljoenen Napolitanen zulk een
Leven hebben geleid van de „wieg" tot
Jet graf, schijnt het van meet af aan
..duidelijk te zijn geweest, dat het met
Achille Lauro ietwat anders stond. Hoe
iet precies is gelopen, weten we niet
naar als jonge man verdiende hij zoveel
Held, dat hij een klein schip kon ko
eien (waarschijnlijk op afbetaling). En
lat bewuste schip is het begin ge
veest van de indrukwekkende „Lauro-
zloot", die thans de vijf wereld-zeeën
jevaart en die het persoonlijke eigen
lom is van Napels' burgemeester. Lauro
s na de bijna-legendarische heer Onassis
la grootste reder van Zuid-Europa.
In ieder geval zag deze bekwame,
mergieka man met steeds groter ver-
iriet hoe zijn stad de mooiste ter
wereld van kwaad tot erger verviel.
3n toen het in 1949 tegen de gemeente
raadsverkiezingen begon te lopen, stelde
Napels gebeurde, stond gelijk met wat
er sedert de vroegste oudheid was ge
presteerd. De stad veranderde inderdaad
van aanschijn. Het kostte allemaal
waanzinnig veel geld en geld was er
niet. Maar Lauro liet weten, dat hij
niet van plan was om te wachten totdat
de „heren in Rome" zijn stad te hulp
zouden komen. Hij betaalde voorlopig
wel uit zijn eigen zak: miljoenen en mil
joenen, jaar in jaar'uit.
Zo naderden de volgende gemeente
raadsverkiezingen: zomer 1956. Lauro's
populariteit onder het volk was een
voudig enorm, maar de wei-denkenden,
de bedaarden, de gezeten burgerij werd
al zee-ziek bij het horen van zijn naam.
Hoe zou de verkiezingsstrijd eindigen?
Heel Italië volgde met spanning de ont
wikkeling in Napels. Drie weken voor
de verkiezingen kwam de sensatie, die
iedereen met zekerheid had verwacht..
Men moet weten, dat op het grote
plein voor het gemeentehuis een col
lectie van zeer oude steen-eiken stond,
die de trots uitmaakten van de Napoli
tanen. Deze bomen waren evenwel een
doorn in het oog van Lauro, als men dit
gedurfde beeld gebruiken mag. Hij heeft
als zeeman natuurlijk niet veel oog voor
zoiets. Van het begin van zijn ambts
termijn af had hij al links en rechts ge
zegd: „Die bomen gaan eerstdaags tegen
de grond". Maar hij had er blijkbaar
nog geen tijd voor gehad. En nu, aan
de vodravond van de -verkiezingen, sloeg
hij toe. En hij deed het op zijn manier!
Zaterdagavond-laat liet hij enkele hon
derden gemeente-arbeiders bij zich ko
men en hield een vergadering met ge
sloten deuren. En toen zondagmorgen de
zon opging, liep heel Napels te hoop.
Het grote plein zag er uit alsof er een
cycloon overheen was geraasd, of beter
nog: alsof er een atoom-proef was ge
houden. Alle bomen lagen tegen de
grondHet was een droevige ruïne.
Heel Italië heeft er dagen en dagen
over gesproken en zelfs in het parlement
ging het opgewonden toe (om van de
gemeenteraad van Napels zelf maar te
zwijgen). Letterlijk iedereen was ervan
overtuigd, dat „dit het einde van Lauro
betekende". Het liep evenwel enigszins
anders: op de dag der verkiezingen was
Lauro de eerste, die stemde. Toen
scheepte hij zich in op zijn luxe jacht
en liet weten, dat hij de eerst-komende
dagen alleen telegrafisch te bereiken
zou zijn ergens op de Golf van Napels.
De volgende middag stond het voor
iedereen vast, het ongelooflijke, het
nooit-gehoorde: r»auro alleen had meer
dan 300.000 stemmen op zich verenigd
meer dan alle andere partijen samen.
m
i!
hij zich kandidaat en maakte een geheel
speciaal soort propaganda voor zich
zelf: Kiest Lauro en Napels zal van top
tot teen worden veranderd. En om aan
deze strijdkreet kracht bij te zetten,
liet hij dagelijks tienduizenden porties
pasta uitdelen aan de armen van de stad
(hetgeen neerkomt op ong. 80°/» van de
bevolking....). Dat is de historische
„spaghetti-campagne" van burgemeester
Lauro geworden: hij werd natuurlijk ge
kozen.
Dat het hem ernst was, bleek al di
rect. Op doldrieste wijze begon hij af te
breken, op te ruimen, plaats te maken
en onmiddellijk daarna, liefst tege
lijkertijd, te bowiïiR, tg vernieuwen, op
-TrajlÉgf
Bij de haven ligt
het oude kasteel,
waar de gemeente
raadszittingen wor
den gehouden
Hiervoor valt natuurlijk veel te zeggen.
Maar de regering in Rome antwoordt
hierop, dat er voor zulke plannen geld
nodig is, miljarden, om het duidelijk te
zeggen. En het aandeel, dat de stad Na
pels aan 's lands schatkist levert, is vol
komen te verwaarlozen. Waarop Lauro
dan weer antwoordt: natuurlijk kunnen
mijn stadgenoten geen belasting betalen:
ze bezitten immers niets. In de trant
van ons oude woord, „de Cost gaet voor
de baet uit
Het vernieuwde
plein met op de
achtergrond het
gemeentehuis.
Daarboven het
oude koninklijke
paleis Capo di
Monte.
HU liet zich telegrafisch van uur tot uur
op de hoogte houden en seinde tenslotte
dat hU woensdagmiddag voet aan wal
zou zetten. En geen keizer, geen koning,
geen leger-aanvoerder kreeg ooit zo'n
ontvangst.
Hij houdt van theater! En deelde de
dringende juichende volkszee kort en
bondig mee: wat we tot nu toe hebben
gedaan, was niks kinderwerk voor
bereidend gepruts. Na deze overwinning
gaan we pas goed beginnen: „Ik zal van
Napels de mooiste stad ter wereld ma
kende tuin van Europa"!
En hij begon met het veel-besproken
plein voor zijn stadhuis. Het mooiste
plein van de wereld. Nü! In plaats van
die „halfdode steen-eiken" ruisen er tal
loze fonteinen en de stralende zon
schijnt op wit marmer, groene gazons
en een ganse collectie vrolijke tegel
tableaus. Bovendien liet hij tientallen
volwassen pijnbomen aanrukken en
neerzetten. Dit was zijn cadeau aan de
stad. Zo begon hij zijn tweede ambts
periode.
Hoe dan ook, er groeide een scherp
conflict tussen de regering in Rome en
de burgemeester van Napels, (die ove
rigens de overweldigende meerderheid
van de Napolitanen achter zich weet.).
Dit conflict bereikte zijn hoogtepunt in
de laatste dagen van april. Een tragische
geschiedenis
Op zaterdag 27 april was het „betaal
dag": 14.000 mensen in gemeentedienst
plus 5000 man tram-personeel en 2000
gepensioneerden kwamen om hun geld.
Het antwoord luidde evenwel, dat er
geen soldo was, geen lire, niets. De oor
zaak lag In het feit, dat er in Rome
ergens iets niet geklopt had waar
schijnlijk de simpele handtekening van
een minister. Maar in ieder geval waren
de miljarden niet aangekomen.
Wat dit betekende voor het betrokken
gemeente-personeel, kan men zich voor
stellen. Goede raad was duur. En boven
al: Lauro was er niet. Die dreef ergens
op de Tireense Zee met het voetbalelftal
van Napels (door hem volledig gefinan
cierd!) aan boord en,was op weg naar
Sardinië, waar die zondag een belang
rijke wedstrijd zou worden gespeeld. Na
veel seinen en zoeken kreeg de loco-
burgemeester'hem te pakken: „Kom on
middellijk terug, want er gaan rampen
gebeuren!" Lauro nam een vliegtuig en
vloog terug.
Onmiddellijk belegde hij besprekingen
en vetgaderingen, met zijn naaste mede
werkers en met delegaties van het
zwaar-getroffen gemeente-personeel. Bo
vendien werd er op kernachtige wijze
met Rome getelefoneerd. Maar intussen
waren enkele dagen voorbij gegaan en
uit Rome kwam niets
Dinsdagavond, 30 april, na ononder
broken gedurende twee dagen en nach
ten aan zijn schrijftafel te hebben ge
zeten. ontving Lauro opnieuw de afge
vaardigden van het gemeente-personeel.
Men legde hem uit, dat de uiterste grens
bereikt was. Lauro luisterde zwijgend en
dacht na. Toen stond hij op en zei:
„Morgen zullen jullie worden betaald."
De communistische vakbondleiders
haalden hun schouders op: „Met wat
voor geld?" Lauro: „Met m ij n geld!"
Waarop de ander weer: „Commandant,
u moet geen onzin verkopen. Morgen is
het 1 mei en zijn de banken dicht en dat
wordt een mooie feestdag voor onze
mensen."
Lauro houdt van theater. Hij zei toen:
„Lauro staat voor niets, hU heeft zelfs
de macht om op de eerste mei de ban
ken te laten werken. MUn erewoord,
dat u morgen allemaal zult worden be
taald eerste mei of geen eerste mei
En als het voord van do burgemees
ter van Napels niet gelooft, gelooft dan
het woord van de reder Lauro."
Op de eerste mei ligt het gehele leven
ln Italië stil er lopen geen trams, er
zUn geen taxi's. Maar in Napels werkte
een grote bank de gehele dag en ln to
taal werden er 200 miljoen lire uitbe
taald van de privé-rekening van de
„Comandante". (Een bedrag van
1.200.000 guldenHet wordt in zUn
geheel door de Staat terugbetaald, het
was in feite „onderweg" maar dit
fantastische „gebaar" zal in de geschie
denis voortleven!).
Inmiddels was de burgemeester op
dreef geraakt. Hij stelde een uitvoerig
schrijven aan de minister-president sa
men en verzond dit, doch liet het eerst
levensgroot afdrukken in een manifest,
dat op iedere straathoek van Napels
werd aangeplakt. Theater, altijd en
overal theater,De regering pleegt
een aanslag op onsDe „heren in
Rome" trachten la bella Napoli
te wurgen.... Wij houden stand...."
De minister-president geraakte ook
op dreef en schreef een antwoord, dat
weliswaar niet op de straathoeken van
Rome kwam te hangen, maar rustig aan
de pers werd gegeven. Een brief waar
aan niets theatraals te beleven valt, een
lange opsomming van de gang van za
ken in Napels van Lauro's eerste dag-
als-burgemeester tot de dag-van-van-
daag: het deficit van uw gemeente
steeg van 6 miljard in 1953 tot 33 miljard
in 1957En verder in deze stijl!
De temperatuur in Napels steeg tot
ongeveer het kookpunt. En wat wil
men? Hebben beide niet gelijk? De
burgemeester die zijn stad kent als geen
ander én de minister-president, die
met ontzaglijke (juist financiële!) pro
blemen te worstelen heeft? Italië is een
arm land en de staatskas brengt het
niet op: de stakingen zijn niet van de
lucht: spoorwegen, posterijen, staats
ambtenaren, onderwijzend personeel
iedere week nieuwe dreigementen, ac
ties, vergaderingen „op hoog niveau"
(nl. met een machteloze minister, die
weet „dat het geld er niet is") en ten
slotte dan de staking. Iedere week een
andere
In Napels zeggen ze nu, en het is na
tuurlijk niet waar: „dat de commandant
zijn gehele vloot heeft verkocht om ons
te redden.In Rome zeggen ze: „hoe
eerder we hem kwijt zijn, hoe beter het
is." En ze hebben beide gelijk: Napels
én de regering; Lauro én minister
president Segni.
Intussen was de regering afgetreden
en de crisis in volle gang. En die week
sprak Lauro voor zijn gemeenteraad en
hij beheerste zich zichtbaar! Hij bleef
kalm en gaf in tien simpele minuten
een overzicht, nee: een samenvatting,
van de „toestand".
„Wij zijn een grote stad, wij zijn Na
pels de mooiste stad ter wereld. Maar
we zijn tevens de armste stad die er op
de hele wereld te vinden is. We hebben
persoonlijk (wij: Lauro) onlangs een we
tenschappelijk onderzoek laten instellen
naar de wérkelijke situatie van onze
stadgenoten en daaruit kwam onweer
legbaar vast te staan, dat er hier in
Napels een enorme massa mensen leeft,
die domweg aan elke vorm van controle
ontsnappen, mensen zonder enig inko
men, mensen die van dag tot dag en
van uur tot uur levenWij kennen
dit (wij: Lauro), wij hebben dit in lang
vervlogen jaren zélf beleefd: van uur
tot uurEn nu zullen zij (de „heren
in Rome") ons met dezelfde maat meten
als steden zoals Milaan, Rome, Bo
logna.... Maar Napels is niet een stad
als die andere!"
Het is beslist zeker, dat burgemeester
Lauro een „onmogelUke" man is Maar
het is even zeker, dat Napels nog nooit
in zjjn drieduizendjarig bestaan zó'n
burgemeester heeft gehad. Men behoeft
er slechts een korte wandeling te maken
om dit te kunnen vaststellen, zonder de
geringste kans op tegenspraak: nieuw
bouw, herstel, afbraak-van-rommel, op-
bouw-van-nieuw. Overal. De hele stad
ligt overhoop. Omdat deze stad de
„mooiste van de wereld" is en de „tuin
van Europa" moet worden.
De „armste stad" maar tegelUk de
Roel Wiersma werd op een
brancard het vliegtuig uitge
dragen b(j zijn terugkeer uit
Wenen, waar hij een partij
gevoetbald had.
Een zekere mijnheer E. O. Si-
vori uit Argentinië is voor 1
miljoen gulden verkocht aan
de Italiaanse voetbalclub Ju-
ventus. Hij kreeg er zelf
f 200.000 van en een maand
salaris van f 2500.
Maar dit is nog niets in ver
gelijking Wiet het salaris van
mijnheer A di Stefano, van
beroep middenvoor-werkge
ver Real Madrid. Salaris
f 2600 per week.
In de Cineac een vlieger ge
zien die een wereldrecord
verbeterde: een uur en zo
veel minuten op zijn kop vlie
gen.
Die feitjes hebben iets wiet el
kaar te maken. Het zijn alle tra
gische bewijzen hoeveel moeite de
mens heeft met het begrip be
trekkelijkheid. Het meest hoop
volle teken voor degene dit dit
leest of ziet is het feit dat hij dit
nog leest of ziet.
Blijkbaar is het toch wel zó
opwindend dat er een stukje over
in de krant geschreven wordt of
er een filmpje van opgenomen
wordt.
Gelukkig maar.
Ondertussen zijn wij alle weer
gewaarschuwd en inzonderheid
de jeugd die het eigen is abso
luut te denken, te doen en te pra
ten. Dit alles te willen althans.
Iemand lens trappen is geen
sport meer.
Voor iemand zulke dwaze be
dragen betalen is wel economisch
verklaarbaar (net een aantal wet
ten uit diezelfde economie, maar
niet billijk ten aanzien van wiil-
joenen andere mensen. Dat noe
men ze nu wat je noemt overdrij
ven.
En op je kop vliegen moet een
aardigheidje blijven.
Oh, dat gevoel voor betrekke
lijkheid!
De lucht is vol vakantiegezoem.
Het Hotelplan van de Nederlandse
Spoorwegen ligt hier broederlijk op
één stapel met folders in allerlei fleur
en formaat van de busondernemingen
die u naar de aantrekkelijkste plaatsen
van Europa lokken.
Het is een waar grootbedrijf gewor
den: vakantievieren. Maar bij al die
zakelijke papieren over de aanlokke-
lijkste aller bestedingen komen de pa
pieren die uit een ander oogmerk dan
eerlijk zakendoen zijn óntstaan: de
bezorgdheid om de vakantie van de
jeugd.
Voor duizenden jongens en meisjes
liggen de mogelijkheden om op va
kantie te gaan niet zo gunstig, dat
ze ze zelf verwezenlijken kunnen.
Daarom zijn er organisaties die een
belangrijk menslievend werk verrich
ten: de gelegenheid scheppen voor die
duizenden om er toch tegen een billij
ke prijs op uit te gaan. En daar komt
nog iets bij.
Vakantievieren is vrij zijn.
Op de meest in het oog springende
plaats „vrij zijn van". Vrij van school,
van fabriek en werkplaats, van stad,
gewoonten en dagelijkse sleur. Be
vrijding vieren.
Maar op de eerste en voornaamste
plaats is vakantievieren een „vrij zijn
tot". Vrij om de natuur te ontdekken,
andere mensen, andere volken en lan
den te bezoeken en te leren kennen,
schoonheid van natuur en cultuur te
vinden. Vrij om de menselijke natuur
eens te ontplooien anders dan in het
maatschappelijk gareel.
Het vieren van de vrijheid behoeft
juist de grootste zorg.... omdat het
om de vrijheid gaat.
Het behoeft geen betoog dat het een
bijzondere zorg is om de katholieke
jeugd een katholiek milieu te bieden,
om die beide vrijheden te beleven.
De katholieke vakantiehuizen- en
jeugdherbergencentrale heeft het land
overdekt met pleisterplaatsen voor de
katholieke jeugd. In het vakantiesei
zoen zijn er 1200 van die pleisterplaat
sen voor jóngens en meisjes, die er
samen op uittrekken.
Voor jongens onder elkaar nog eens
800 en voor'vriendinnen die samen op
pad gaan nog eens 500.
Voorwaar een indrukwekkende or
ganisatie die de jeugd ten dienste
staat. Maar die organisatie wendde
ziel» tot ons met een zorg die wij gaar
ne onder u aller aandacht brengen.
Er is dringend behoefte aan perso
neel.
De inleiding boven deze mededeling
schreven wij echter niet zonder reden.
De K.V.C. (zo duidt men de Katho
lieke Vakantiehuizen en jeugdherber
gencentrale aan), zoekt nl. wel perso
neel, maar möet dat doen op basis van
idealisme.
Aalmoezenier K. Mars zegt het zo:
De aard van deze vakantiedienst voor
jongelui brengt mee dat het werk èn
in grote mate seizoenwerk is èn geleid
«vordt door idealisme; daarom hebben
een groot deel van die tehuizen slechts
tijdens de vakantieweken een inwo
nende, leidinggevende staf en daarom
ook vindt de K.V.C. ieder jaar weer
jonge mensen, die daar als leidster of
leider optreden en die een deel van
hun eigen vakantie beschikbaar stellen
om in de vakantiehuizen en jeugdher
bergen het groepsverband in de ge
wenste sfeer en stijl te helpen schep
pen; deze toegevoegde leiders hebben
daarbij geen geldelijk voordeel op het
oog, want hehalve reisvergoeding,
kost en inwoning .ontvangen zij
slechts een zeer sober zakgeld,
Het is idealisme dat gegadigden drij
ven moet een dienst van een of meer
weken aan jonge medemensen te be
wijzen.
Aanmeldingen voor leider en leid
ster van een home voor een of meer
weken vooral in juli en augustus kan
geschieden door personen boven de 25
jaar. Ze ontvangen enige instructie
over het werk. Assistenten moeten
tenminste 20 jaar zijn.
Men stelle zich in verbinding met
het K.V.C., Nachtegaalstr. 60, Utrecht.
Dan is er een bericht van de
K.S.A. Sint-Andriesbond „De Graal"
uit Brugge.
Jongelui die iets moois willen mee
maken in hun vakantie en we kun
nen dat persoonlijk aanbevelen
kunnen terecht in een „tentenheem^
bij Brugge. Dan is deze wonderlijk
mooie stad op een goedkope manier
bereikbaar. Dat is in dit seizoen een
unieke belevenis vanwege het Heilig
Bloedspel dat een christelijk-folkloris-
tisch evenement is bij uitnemendheid
Het wordt gegèven op 3 4 6 jj
10 11 14 15 17 18
augustus. Het tentenheem is open van
27 juli18' augustus. Alle service :S
aanwezig. Inlichtingen en aanmeldin
gen: secretariaat Sint-Arrdriesbond, St.
Eewoudstraat 18, St.-Andries Brug-
ge 3.
Tenslotte een folder van het na
tionaal secretariaat van het Katholiek
Vrouwelijk Jeugdwerk. Daarin wor
den aantrekkelijke vakantieweken
voor meisjes aanbevolen tot in Italië
toe.
Leuk is de groepsvorming naar be
langstellingsrichting.
Er zijn weken met veel sport en spek
Er zijn weken voor meisjes van mid
delbare scholen uit de 4e en 5e kla
in Duitsland. De prijzen zijn fel con
currerend te noemen. Men kan van
11 jaar terecht.
Folder met uitvoerige gegevens
bekomen bij Afdeling Zomerkampen
van het Katholiek Vrouwelijk Jeugd
werk, Springweg 8, Utrecht( telefoo
030—15388).
Aldus voor ieder een kans om voo
zichzelf of voor de ander iets te onder
nemen. Q
y. d-
u
V-
«MM
A a i'f f f
/.'.V'. J..:.'o v
