Paler Verkoelen
"Ike dag een etappe
s
DE GEEST VAN JESUS
wereld
wording
PEINS
m
GESPREK
IIP
111
Mf3!?
met nieuwe avonturen en nieuwe gesprekken
naar de solidariteit onder de mensen
a
M
Nationale ontmoeting
kan allerlei vormen aannemen
Samen praten, tegen of tot elkaar
i
m
er eens oyer J
f$. 'M. W>;
lSIESiEl!IIEMI!lEl
met
;'t er Verkoelen, wij weten
jeW^r°°tse plannen heeft die
hebben op de kath.
V^ensen van ons land, we
'3°'t)cle7>f;r dus bij zijn, wat is er
t> ''Als
h de bedoeling van de
At As^~beweging kent, weet
Aij bede- en boetetochten,
j% °r§aniseert prachtige mid-
t?;t A^11 om de solidariteit on-
At i1116115611 te beleven, regel-
111 de praktijk van het trek-
\h b
!>lV'
Discussie
Pleisteren
Medewerking
Met elkaar
Naar Den Bosch
A
Na de tweede wereld
oorlog
Program
Zondag 16 juni Casino Den Bosch
'dw-
Er zijn van die mensen, tegen wie
je zo heerlijk kunt praten. Je
hoort echter nooit iets van ze terug.
Alles wat je zegt, wordt wel be
luisterd en soms zelfs zeer aan
dachtig. Al wat er terugkomt is
„ja", „neen", „steek eens op" of
„kijk eens wat een aardig kind",
daarmee is het dan op. Je zit je de
hele avond te vermoeien, om het
gesprek op gang te brengen. Je
schrikt al, als dergelijke mensen
voorstellen, een glaasje bier te
gaan drinken. De stilte-pauzes
overheersen dan en tenslotte ga je
de mensen, die ook een glaasje bier
drinken bestuderen. Je merkt op,
dat die vent in die hoek daar zo'n
snorretje heeft (iets beters om over
te praten kon je heus niet vinden)
en als antwoord krijg je, „ja, dat
dacht ik ook net."
s- '6
Jto Jtth JO* 41k
WIÉIW
Wij mochten een gesprek hebben
met pater P. J. Verkoelen O.M.I.
over de Pax Christi-beweging in
Nederland waarvan hij landelijk
aalmoezenier is. We wisten dat
hö grote plannen had en eigen
lijk een beetje op zijn Frans
d.w.z. op een terrasje aan een
drukke boulevard in één van
onze grote steden hebben we al
wat leeft en groeit de revue la
ten passeren. Het resultaat is dat
we de lezers een Pax Chrlsti-pa-
gina aanbieden waarin hij de
schone gedachten van deze jonge
geestelijke loot aan de stam van
de Eeuwige Kerk die altijd
weer jong en boeiend kan zijn
kan vinden opdat hij er dank
baar en enthousiast over kan zijn
als de „routiers" van de Bewe
ging zelf.
Santiago di Compostela, het eind van een eeuwenoude bedevaartweg.
iSjj Èamen de grote tochten te
V h naar Chartres, ruige tochten
Arh>nderden 10nSe m®hsen aan
V Ck6.0, sprekend over de Vrede
5" ostus en in letterlijke zin.
elkanders lasten, want de
zwaar en vermoeiend.
?Cerk°elen kan er weloverwo-
\\i ij Praten.
D|\ 11 tocht moet je bewijzen, dat
k% V°°r elkaar over hebt. Je deelt
c, verdriet, zorg en ontberin-
lijSA sjouw je met volkomen wil-
I.' «iJf® tochtgenoten de zelfde kant
Vfl8r het einddoel van de tocht.
■Au 'hij elkaar een dag of drie)
Ae met nieuwe avonturen en
V be,,gesprekken. Het zijn dagen
■VaaAning> maar ook dagen van
Alls' ^'les gaat mee, meisjes en
fysiek sterkfen en fysiek
bi; bie laatste horen er juist
n) he sterken moeten dan hel-
Daarna gaat het discussiërend ver
der. Ik moet er nog bij zeggen, dat
zo'n discussie er niet is om heel on
persoonlijk meningen ten beste te ge-
vln, maar om mee te denken en mee
aan te voelen wat dat is: de Pax
Christi. Na de lunch volgt het zoge
naamde kapittel. Gezeten langs de
route worden de resultaten van de ge
sprekken uitgewisseld en door de aal
moezeniers samengevat en het nu rijp
doorsproken thema duidelijk gesteld.
Tijdens de middagmars kan iedereen
er nog eens over nadenken. Op de
plaats van aankomst gaan allen eerst
naar de kerk om het dankgebed uit
te spreken, daarna maaltijd en avond
rust.
De volgende dag, zaterdag, verloopt
eender, 's Avonds komen allen van
diverse richtingen in Den Bosch aan
bij de Zoete Lieve Vrouw. Zondag is
er dan een sluitingsbijeenkomst in de
kathedraal en trekt iedereen huis
waarts".
„En hoe gaat dat dan op de pleis
terplaatsen'"
„Over de organisatie kan ik nog
geen mededelingen doen, dat komt te
zijnertijd als de tijd van inschrijving
wordt geopend, maar het is de bedoe
ling dat de trekkers zich in de dorpen
en steden verbroederen met de men
sen, die ze er aantreffen, en dat mag
gerust in blijmoedigheid gebeuren, als
de ware geest van broederschap maar
op de eerste plaats komt. In Den
Bosch wil ik ook proberen de trekkers
onder te brengen in gezinnen van
middelbare scholieren om er in ge
zinsverband de zondagmorgen door
te brengen".
„Schrijft u vooral dat de tocht niets
met toerisme te maken heeft. Het
gaat er niet om overal een hotelka
mer aan te bieden en alle mogelijke
comfort onder de tocht.
De trekker aanvaardt wat hem ge
boden wordt, een strozak of een
mooie kamer. Alles is hem goed. Hij is
tevreden met sobere maaltijden en
aanvaardt Iedere andere trekker a'%
kameraad. De deelnemers moeten dan
ook overal op verschillende plaatsen
starten. Vrienden van één school
worden niet op dezelfde plaats inge
schreven. En alles trekt mee, meis
jes, jongens, seminaristen, gymna
siasten en kweekschoolleerlingen, ook
religieuzen en vooral ook zwakkere
jongens en meisjes, Invaliden. De
sterken moeten de zwakkeren helpen,
dat is de werkelijke beleving van de
solidariteit".
„Het plan is niet mis! En dat movt
volgend jaar in de Paasvakantie
plaats vinden. Ik hoop van harte dat
het plan slaagt. Geniet u goede me
dewerking?"
De opzet is geen particuliere actie
van mij, maar geschiedt met volle
medewerking van het Episcopaat en
allerwegen ontving ik van de scholen
adhesiebetuigingen. Ik mag echt
zeggen dat allerwegen het plan met
enthousiasme wordt begroet".
„Wat ons betreft pater, hetzelfde
U krijgt een pagina. En wanneer het
zover is, dat de grote actie begint zijn
we weer van de partij".
Pater Verkoelen raced in zijn volks
wagen weer verder op, want dag en
nacht arbeidt hij aan het plan, een
apostolisch plan, dat onder de kath.
jeugd van Nederland moet slagen.
F. B.
V ïy aHemaal moeten ze er ko-
yetit lesters gaan mee en priester-
Aiiu' a'Hen, als gelijke monniken
kappen.
th' in het gesprek is het heel
rs of je tegenover elkaar
V' Uiti°f le met enkelen de zelfde
VI tjHet laatste drukt veel
Vb solidariteit uit, die het ge-
A «e °e' kenmerken. Het is veel
Hf met elkaar praten dan tot
j111 u van plan een grote tocht
KArd °ok organise1611?"
'V jaaaad, de bedoeling is dat vol-
W''iei?r ln de Paasvakantie alle
e abituriënten van de mid-
öurt n een grote Pax Christi-
H Jjyrnemen naar Den Bosch.
''lit)11 is die jonge mensen voor
Maatschappij treden vanuit
'V ho schoolmilieu te leren be-
«V%t6Zeer het in die maatschappij
ytf °P menselijke broederschap
VAe Vrede van Christus kan een
SA ,„aatschappij scheppen. Daar
kW aan mee arbeiden, door
vV Va vredesapostel te zijn.
V*1 qv, n dat besef kunnen ze er-
nie tocht die ik voorstel te
vHt 11.7~~ noteert u dat goed
niet enkel om de kath.
n An de kath. middelbare
Oaar om al de katholieken
are schplen. Dat is iets
zo'n tocht nu eigenlijk in
I1 t>Sc'1 w°rdt de plaats waar
",e gaan. Maximaal zouden
PAX-CHRISTI
AAtreiV deeMemers kunnen zijn.
\j bi n dan in groepen van
S jt aatsen uit. In het Zuiden
A'ifath ?an in streken lopen met
5,1 1 L evolking. die dus gemak-
medewerking kan ge-
'AlAdo-v zal nodig hebben.
y'A'e Sng,is dat de groepen (bij
Uit ^ee^neming 10) op een
de vertrekplaatsen star-
een H" Mis' die wordt
h? a'V-b, p. a°or de aalmoezenier van
legt de trekkers tevens
V'Sa ''§e^S voor- wiJ interrum-
SlAt^Preksstof?»
A ei6tv5' het gesprek is een we-
,yhSet0Vnt va'n de tocht. Onder-
8 (h„de jongeren in kleine
A Adi- 0°uit met vijven, onder
A«itzihnf.zich al Pratend met el-
ti sti sgeri ,n op de christelijke soli-
biifchte en hoe die in het
VveU. °P de tocht waar
"fl "**1
Programma terug
>J in h«t dP ?e Mis is er ontbijt en
I) iv^hati PPht aan met een half
Apt daarna bidden of zin-
Hf eeps nenhjk het rozenhoedje,
dit Zi6n hoe je op deze wijze
gebed kan bidden.
De mensen die in oorlog leven,
die zij zelf hebben aangericht,
moeten zich wel op zeker moment
afvragen: „Wat doen wij toch?"
Want niemand wil het lijden, de
dood, de honger- het concentratie
kamp.
Om de enkele ontwortelde broe
der, die om welke reden dan ook in
zijn leven dat alles wel gewild
heeft, buiten beschouwing te laten.
Juist in tijden van oorlog ont
waakt geheel overeenkomstig de
gewijde teksten die er van spreken
dat het goede tegelijk met het kwa
de opschiet, dat bij zwakte, groot
heid geboren wordt een solidari-
teitsbesef, een geest van menselij
ke broederschap. Juist bij de puin
hopen en de massagraven. Wat
hebben wij elkaar aangedaan?
Waartoe zijn we gekomen, dat wij
elkaar zinloos vernietigen?
Het is niet verwonderlijk dat tij
dens en na de verschrikkingen van
een oorlog de bezinning komt op
de waarachtige vrede. Een monu
ment daarvan is onder de katho
lieke christenen: de katholieke in
ternationale vredesbeweging „Pax
Christi".
Ontstaan en tot bloei gekomen na
de tweede wereldoorlog in Frank
rijk, alhoewel er een voorgeschie
denis valt te schrijven, want al op
14 juli 1944 riep mgr. Théas, nu bis
schop van Tarbes et Lourdes en
nationaal voorzitter van de bewe
ging in Frankrijk in een bezie, en de
toespraak tot zijn medegevangenen,
op tot vergevingsgezindheid tegen
over de vijand en de bezetter.
De volgende dag celebreerde hij
in de gevangenis voor zijn onder
drukkers. Drie uur later werden de
Fransen op transport gesteld naar
Buchenwald
Er groeide een plan op om een
kruistocht van gebed te houden
voor verzoening en vrede onder de
mensen. Men predikte de liefde,
de vergevingsgezindheid, de toena
dering tot de vijand. Men bad en
offerde voor de vrede. Het kwam
tot grote manifestaties o.a. de in
ternationale ontmoeting te Vérelay,
waar respectievelijk Duitse krijgs-
gevangenen kwamen, terwijl ionge
Fransen zich als gijzelaar aanboden
voor hun terugkeer.
Onder voorzitterschap van Kardi
naal Feltin, de aartsbisschop van
Parijs kreeg de Beweging een pro
gram van gebed, studie en actie
in dienst van de vrede. Interna
tionale ontmoetingen en bedetoch
ten o.a. de beroemde naar Char-
tres vinden regelmatig plaats.
Waarop steunen deze activitei
ten? Is het christendom niet door»
trokken van de vredesgedachte?
Christus is de vredevorst. Hij heeft
niet nagelaten zonder ophouder, de
mensen de weg naar de ware vre
de te wijzen. Als er ergens vredes-
krachten te vinden zijn, dan is dat
in de katholieke Kerk.
Maar het komt er op aan vanuit
die vredesgedachte als goede chris
tenen te leven. En daar maken wij
de kapitale fouten. De opgave vre
debrengers te zijn maken wij zo
slecht waar.
De „Pax Christi" wil alles doen
om dat vredesbesef wat een soli-
dariteitsbesef is opnieuw levend
te doen zijn onder de christenen,
opdat ze in het dagelijks leven door
hun doen en laten daarvan zouden
getuigen. Dat is de katholieke grote
bijdrage tot het herstel van de vre
de.
In het nog onofficiële Beginsel
programma staat het volgende:
Haar eigenlijke doel is het bren
gen van de Vrede van Christus,
speciaal in de internationale ver
houdingen.
Deze taak bestaat in:
1. Het beleven en verspreiden
van de evangelische vredesgedachte
en het afsmeken van de vrede, die
een gave is van God.
2. Het benutten van de „vre-
deskrachten, die in de Kerk gecon
denseerd zjjn, dank zü de boven
natuurlijke eenheid van de katho
lieken in Christus". (Paus Pius XII
tot de Pax-Christipelgrims op 13
september 1952).
3. Het geven van vorming en
leiding aan de katholieken, opdat
dezen hun internationale plirht
volbrengen en samenwerken met
alle mensen van goede wil voor
het vestigen van de vrede, over
eenkomstig de leer en de richtlij
nen van de Kerk.
Op de eerste zondag na Pinkste
ren is er een ontmoetingsdag van
katholieke jonge mensen in Den
Bosch. Het initiatief hiertoe werd
genomen door enkele jongeren
van Amsterdam en Tilburg. Hun
bedoeling is te komen tot een si
tuatie-bepaling van dit ogenblik:
Waar zijn we nu ergens, wat be
treft de zgn. geestelijke vernieu
wing? Zijn wjj daar persoonlijk
werkelijk bij betrokken? Langs
welke wegen kunnen wij, indivi
dueel en gemeenschappelijk ver
der gaan? Langzamerhand heeft
dit initiatief concrete vormen aan
genomen. Er kwamen titels uit de
bus als: „Pleidooi voor jongeren-
zielzorg; Verantwoord ongeduld:
Terugblik en perspectief". Aan
het programma werken vele jon
ge mensen ln veel steden mee. Er
zullen korte inleidingen gegeven
worden o.a. door kap. D. Coppes
uit Amersfoort, drs. De Valk uit
Rotterdam, Frans Brakkee uit
Rotterdam en pater P. Wesseling
uit Amsterdam. Mgr. M. W. Bek
kers, de bisschop-coadjutor van
Den Bosch heeft toegezegd door
zijn aanwezigheid z\jn belangstel
ling voor deze ontmoeting te wil
len tonen.
De bijeenkomst wordt gehouden
in het Casino op de Parade te Den
Bosch en duurt van 11.30 tot 17-30
uur. Er is voor hen die van bui
ten Den Bosch komen gelegenheid
een H. Mis bij te wonen om half
tien in de kerk van O.L.V. van
Altijddurende Bijstand, Coperni-
cuslaan, Den Bosch-West (van het
station door de tunnel heen, 5 mi
nuten gaans). Er zjjn nog kaarten
verkrijgbaar bij Jan Takkenberg,
Zuid-Oosterstraat 63, Tilburg.
Wanneer men het geld opstuurt:
a f 1.per kaart, worden kaarten
en voorlopige programma's
prompt toegezonden.
De 16e juni wordt een werk
dag. Vele jonge mensen zullen bij
eenkomen omdat zij willen leren
hoe in deze tijd als bewuste ka
tholieken te leven een kunst
waarvan ze uit ervaring weten,
dat ze een mens niet aanwaait.
HET IS PINKSTEREN en het is 1957.
De Heilige Geest is kennelijk niet van
plan nog eens zo spectaculair op te
treden als op die eerste Pinksterdag
IJet zou trouwens al wel iets heel ge
weldigs moeten zijn als het nog indruk
wilde maken. Het zou in staat moeten
zijn om de laatste atoomontploffing en
de gebeurtenissen in Algerije en het
sportschandaal in Oostenrijk en het suc
ces van Sissi de Keizerin te overtref
fen.
In het lawaai van Rock n' Roll naar
Calypso en van bromfiets naar straal
jager zou het gedruis van een plotseling
opgestoken windvlaag nauwelijks op
vallen en een pleinpreek over Christus,
zo maar op straat, is in onze tijd al een
bekend verschijnsel geworden. Het zou
iets buitengewoon sensationeels moeten
zijn, wilde het opvallen.
HET ZOU NATUURLIJK best kun
nen. Er zou natuurlijk best iets enorms
kunnen gebeuren dat door de wereld-
publiciteit in een minimum van tijd
overal bekend was. Maar het is ken
nelijk niet de bedoeling. De Heilige
Geest is kennelijk zo voldoende aanwe
zig in deze wereld dat er geen geweldi
ge tekens meer nodig zijn om Hem ken
baar te maken.
Ook de verschijning van Christus in
deze wereld is voldoende duidelijk ge
weest om ons aan Hem over te geven
zonder dat er nog sensatie bij moet ko
men.
Het is helemaal niet altijd gemakke
lijk om Christus zo maar te kennen uit
wat er van Hem nagelaten is, maar de
Heilige Geest zal ons alles van Hem le
ren, alles van Hem in herinnering bren
gen als we dat willen. De komst van
Christus in onze wereld was soms heel
wonderlijk en in de jonge Kerk liet Hij
ook nog heel wat wonderlijke dingen
gebeuren. Maar dat was voor de entree
van Christus en Zijn Kerk in de we
reld. Nu is het blijkbaar zo dat we
genoeg de kans hebben om te weten wie
Hij is en wat Hij wil.
De Heilige Geest is er nu om ons ie
eigenlijke zending van Christus in her
innering te brengen (en dat was niet om
wonderen te doen!).
HIJ IS DE GEEST van Jesus. Hij zal
ons alles leren. Hij zal ons alles in her
innering brengen wat Christus gezegd
heeft. Het is niet zo gemakkelijk om al
tijd te weten wat Christus gezegd heeft,
zó dat ik er van leven kan. Het staat
wel opgeschreven ln de Heilige Schrift
Het is wel allemaal te vinden in de
leer van de Kerk. Maar als ik het nu
nodig heb
nu ik moedeloos ben
nu ik geen uitweg meer zie
nu ik teveel opga in al dat andere
nu ik me aan duizend en een dingen
erger
nu ik een verschrikkelijke hekel heb
aan iemand
nu alweer iemand me niet begrepen
heeft
nu ik domweg geen zin meer heb en
helemaal „leeg" ben
nu lijkt het of alles wat Christus ge
zegd heeft verdwenen is. Nu lijkt' Zijn
woord niet meer levenwekkend in me
Nu heb ik Zijn Heilige Geest nodig. Nu
moet ik in volkomen stille afwachting
leven. Ik moet nu niet eigenwijs conclu
deren dat Christus me in de steek gela
ten heeft. Ik moet me nu niet verliezen
in uitgebreide discussies over geloofs
moeilijkheden, die eigenlijk om de kern
van de zaak heendraaien en die de
stilte in mij doden.
Ik moet Zijn terugkomst afwachten.
De Heilige Geest komt altijd terug.
Hij is de Wijsheid, de Kracht, de
Sterkte.
Hij is de levenwekker.
Hij wekt altijd opnieuw weer het le
ven in mij. Dat leven dat Christus is
komen brengen. Zijn leven, als Zoon
van de Vader dat ook mijn leven zou
worden en hef leven van al die ande
ren. Daarom is de Geest door de Va
der en door de Zoon beide gezonden.
Christus' leer is helemaal niet zo in
gewikkeld. Het is een grandioze uitno
diging tot liefde, om met Hem als onze
Broeder die Vader lief te hebben en
alle anderen. Om die liefde nu hier al te
vinden en hem verder als een heimwee
door dit leven mee te dragen totdat we
helemaal bij Hem zijn. Het is niet zo
ingewikkeld. Maar soms zegt het je
niets.
Christus' leer is namelijk niet een
kwestie van een aantal mooie woorden,
die je moet kennen, zoals je andere
woorden kent. Je kunt er ook geen di
ploma in halen of er punten voor krij
gen. Het is levend woord, dat leven in
je moet wekken. Je moet in alle omstan
digheden van je leven Christus' leer als
realiteit ervaren. Daar zorgt de Heilige
Geest voor.
Je hebt dan verder niets nodig. Geen
enkele stunt, geen enkele sensatie. Je
zou het morgen kunnen bidden in het
Credo: „Ik geloof in de Heilige Geest,
die levend maakt."
Maar je moet wel geduld met Hem
hebben.
Hij kan niet zo goed werken als je
haast hebt.
En ook niet als het niet stil is in je.
D. C.
ij
y
%v" n f? V/
Jesus sprak: t
Wat jullie Mij hebben ho
ren zeggen komt niet van Mij
maar van Hem, die Mij ge
zonden heeft, van de Vader.
Ik heb er met jullie over
gepraat, zolang Ik bij jullie
was; maar de Helper, de Hei
lige Geest, die de Vader in
Mijn naam zal zenden, Hij zal
jullie alles leren en je alles
in herinnering brengen, wat
Ik jullie gezegd heb. J
JOANNES. J
lste Pinksterdag
Het gesprek
Pax Christi gaat pelgrimeren naar de kathedraal van Den Bosch.
Als je 's avonds thuis komt en zegt:
„Ik ben met Dinges uitgeweest", dan
voeg je er gelijk aan toe: „ik heb zo
maar wat tegen hem aan gepraat."
Er zijn ook van die mensen, die tot
je spreken. Ze hebben je allerlei ont
zettend belangrijke dingen te vertel
len. Hoe je je best ook doet om iets te
zeggen, het lukt je nooit, steeds gaan
ze weer terug naar hun eigen onder
werpje. Je komt eenvoudig niet aan
het woord. Zelfs als je een sigaret aan
biedt krijg je geen kans om „steek eens
op" te zeggen. Op weg naar huis, staat
hij in de tram nog druk te gesticule
ren. Als je tenslotte enkele haltes vroe
ger uit moet stappen dan hij, roept hij
je nog na: „we praten nog wel eens
samen". Als het dan maar samen is,
denk je dan.
Tenslotte zijn er nog die mensen, met
wie je zo gezellig kunt praten! Ze we
ten altijd nog net iets te zeggen, zon
der vervelend te worden. Ze praten
met hetzelfde gemak over een moeder
loos veulen, als over huurdebatten, of
over de verhouding Kerk-Staat. Als er
niets meer te praten zou vallen, weten
zij zich nog net een verhaaltje te her
inneren, waardoor het gesprek weer op
gang komt en weer interressant wordt.
Deze categorie is de prettigste om op
visite te hebben, of om een glaasje bier
mee te gaan drinken. Na een dergelijke
ontmoeting zeg je „ik heb een gezellig
babbeltje met Dinges gehad".
Maar hoe gezellig het gesprek met
deze laatsten ook was, het was nog niet
het gesprek zoals de Routiers van de
Pax Christi het zich wensen. Als zij
met elkaar, op internationaal niveau,
de mogelijkheden bespreken voor de
vrede, de hulp aan de onderontwikkel
de gebieden, of van betere menselijke
verhoudingen, dan gaan ze niet tegen
over elkaar aan een tafeltje zitten; hun
gesprek heeft plaats, terwijl ze samen
lopen. Terwijl ze „en route" zijn. Ter
wijl ze samen naar hetzelfde Émmaus
lopen. Terwijl ze samen opgaan naar
eenzelfde doel.
Het mag gezocht lijken, hierin een
symbool te zien. Wij zien hierin ech
ter een sterk symbool: spreken met el
kaar, niet met een tafeltje tussen ons
in, in een donker hoekje van een kroeg,
maar samen wandelend in eenzelfde
richting, zon en regen boven ons, een
grassprietje tussen je tanden en niets
meer tussen ons in, desnoods, zoals de
Fransen: hand in hand.
Als dan het gesprek even vast zou
lopen, heb je het niet over een leuk
snorretje, maar dan wijs je je partner
even op een kuil in de weg, of een
boom. waarvan de takken al te laag
over de weg hangen.
Zo'n gesprek moet wel vruchtbaar
zijn.
T. K.
