B
w
SPOF-T. OM die melkfles
DE VROUW IN DE „CIVITAS DEI
„Salon de la mode" in Parijs tijdens de Brusselse tentoonstelling
Vrouwen Varia
na
1.-VI P
Of de kijkers kopers worden hangt van de Fransen zelf af
C C6"en 00k". »*»-
aanrikaüten'
t 5 Wi:ize d°*n
EHD AC 22 TT TNT TQS7
Het aards paradijs... ligt dat niet in multi
color in eik vakantieland dat mode is?!
7
pak ik mijn koffer
l'ij| mij vergeven,
^innten misschien peinzend
Tm1" °P de stapels onontbeerlijk-
l((e eA die ik allemaal uit mijn
st heb opgediept. Van een
'S zal ik mij daarbij diep be-
dat ik dan
wust zijn: dat ik al koffer pak
kend zoiets ben als een ernstig
sociaal verschijnsel.
Met driekwart mouwen
X- -
mmmm
HU
Niet laten 'koeken') nee:
Metéén onder de kraan ermee I
De goede kant uit
Kwetsbaar
Emancipatie-verschijnselen dieper dan de profane oppervlakte
U
Wat zoudt u denken? Schuilt er
zo gezien zelfs in het koffers pak-
pen niet nog iets van een levens
les? Oneindig meer opwindend
overigens dan alle schoolse theo
rie!
Mondiaal
C*8"- teut®1 Sroot Se"
We kens weer ho-
W,°> gen is dat
5w5aa
v
df jlie\gektfnd
*4 Lr de «in aan
1JSe mode geeft
Een kopje thee
Alles groen wat bloeit
i
B B
'"^vertrouwen in haar verschijning, onverschillig nnar-
:<in -"Intel inn een licht geweven tweed geeft de draagster
i v wUH/tJfl» t'l iHiU' n-i 1TV r
r Wereld de reis haar voert. Philip Mangone hield er bij
f rui rekening mee,
/Jet deze mantel terwille van
'nitebes[)uring over een tailleur gedragen moet kunnen
worden
en dat tailleur ziet u dan op deze foto. Philip Mangone
koos hiervoor bij het rookgrijs met wil van de mantel ren soepel
flanellen „sky-line" blauw weefsel. Ilet glad over de heupen
vallende jasje kreeg een enigszins bloesende rug. De diepe
plooien in de rok zorgen er voor, dat deze ook bij het vele
zitten tijdens de reis correct valt.
e c?e,,fsp''s langs de randen accentueren
van lijn in deze zomerse japon
.kiep"' r"gfijne blauwe tvollen dessin.
eefs; 'cCardell ontwierp dit model op
'e tl-,P I'laats voor al die jonge vrouwen
to,, *n* "en week-end buiten vast een
P> oef je
nemen van de komende
vakantie.
Even ernstig als de advertenties
'en de prospectussen en andere mani
festaties van het massa-toerisme die
ons heel erg in ons binnenste doen
twijfelen of de bijbel er met zijn
geografische plaatsbepaling van het
aards paradijs tóch niet naast was.
Want ligt dat niet in multicolor
in elk vakantieland dat mode is?! Om
de goedkoopte of om net natuur
schoon. Omdat je er zo lekker eet of
omdat de mensen er zo vriendelijk
zijn. Of alleen maar omdat het er zo
lekker rustig ,is (maar dan is het
werkelijk een paradijs, en daarvoor
is dan ook geen multicolor nodig!).
En de weg erheen voert niet meer
langs de aartsengel met het vlammen
de zwaard die de ingang bewaakt,
maar simpeltjes via de juffrouw van
het kaartjesloket. Alleen die koffer
wil er ons nog weieens aan herinne
ren dat wij met onze reisbagage toch
wel een stevig eind zijn afgedwaald
van wat naar paradijselijke normen
oirbaar was.
De oirbaarheid van toen strookt nu
eenmaal niet meer met de eerbaar
heid van nu. Wij voelen ons daar
zelfs heel wel bij, gezien het enthou
siasme waarmee in één run achter
eenvolgens Parijs, de Italianen en de
Amerikaanse modecentra hun ban
bliksems hebben gestrooid over het
enige, min of meer paradijselijke kle
dingstuk dat duizenden jonge brou
wen als voornaamste attribuut in
haar vakantiekoffer pakten.
De bikini heeft het veld moeten
ruimen. Van modestandpunt bezien
althans. Inplaats daarvan is het
nieuwtje gekomen van de vrij lange
zwarte jersey badkostuums met wel
iswaar een gedecolleteerde halslijn,
maar met driekwart mouwen.
Zij hebben in elk geval het voor
deel dat je er eenvoudig een rok
overheen kunt slaan om volgens alle
eisen gekleed zó uit zee een eet- of
drinktentje binnen te stappen om de
nare smaak van het zeewater kwijt
te raken.
Er zijn nog wel andere mogelijk
heden, ook voor wie er overwegend
bezwaar tegen heeft om als eerste
in haar omgeving met driekwart
mouwen te water te gaan. De een
delige maillots van de Fransen bij-
pti ijg
m, SS*
m
m>. m
■MM V*
IP'S
Een combinatie die een typisch voorbeeld
vormt van kledingmogelijkheden in een
klein bestek. Barney Max uit Los Angeles
ging daarbij uit van een marineblauw met
wit geruit kamgaren jasje. Daaronder
wordt een witte gtdian'.ne rok gedragen
voorbeeld, waarvan de schouder
bandjes bij het zonnen zonder kans
op ongelukken verwijderd kunnen
worden. En ook de in combinatie met
het zwempak gedragen strandjasjes,
waar de Amerikaanse vrouwen
tegenwoordig dol op zijn, en die
onder meer ook al in sommige Duitse
collecties zijn opgenomen. Maar we
hadden het over die vakantiekoffer,
die ons zo steevast iedere z'omer aan
onze afdwaling van de paradijselijke
normen herinnert.
Toch, als ik dat zo eens zeggen
mag, gaan we juist daarmee een heel
'eind de goede kant uit. Niet het
minst dank zij de paradijselijke
plaatjes van de reisbureaus. En de
daarmee bij elkaar getrommelde
medereizigsters in trein en vliegtuig
en bus. Ook die hebben, net als wij,
allemaal haar bagagezorgen. Om wat
er uit de koffers gelaten moet worden
vooral. In een touringcar voor twin
tig echtparen is nu eenmaal geen
ruimte meer voor de vijf imposante
koffers per vrouw, plus hoededoos,
plus bloemen en lectuur, waarmee
oma Parijs en Zwitserland en de Ri-
vièra ging ontdekken.
Het vliegtuig en het massatoerisme
hebben dit allemaal een beetje geni
velleerd. En daarmee speelt de ironie
van het lot ons toch wel enkele
eigenaardige jiirten. Want juist naar
mate de vakantiereizen verder gaan
dan het traditionele tochtje langs de
Rijn waarop vroegere generaties in
hun herinnering een mensenleeftijd
teerden, zullen er ook grotere kli
maat- en weersverschillen moeten
worden overbrugd. Met minder kof
fers en minder kleren. Maar met een
beter uitgebalanceerde keus.
Voor alles: kritisch.
Wie straks met een minimum aan
bagage grenzen en kilometers wil ver
slinden, zal daarom vóór alles kritisch
anoeten staan tegenover de inhoud van
haar koffer. Zij zal daarin vooral die
combinaties moeten vouwen, die, zoals
de Amerikaanse ontwerpers dat zeg
gen, geschikt zijn voor „wear around
the clock". Het jasje dat op reis en
overdag in een vreemde stad kan
worden gedragen, en dat een japon
bedekt die meteen pasklaar is voor
een wat joyeuzer verschijning aan de
lunchtafel of voor een cocktail. Of,
wanneer u weer andere eisen stelt,
zo het een en ander dat we „thermo-
statisch" zouden kunnen noemen: iets
dat met even veel plezier op een war
me dag gedragen kan worden als on
der een bewolkte hemel.
Want zeg nu ook weer niet, dat 't
er eigenlijk maar weinig op aan komt
wat je zo onderweg draagt. Aoh nee,
nu p'ra'at ik nog niet over de vrien
den en de buren die allemaal op het
zelfde ogenblik als wij rendz-vous
schijnen te geven in Venetië of Parijs
of Tirol. Of wanneer ze wat meer
met hun tijd meegaan: in Joegosla
vië en Spanje en Majorca. Het gaat
er alleen maar om, dat voor iedere
vrouw die waarde hecht aan haar
verschijning op elke reis het ogen
blik komt dat zij de kleren die zv>
bij zich heeft mjnstens even belang
rijk vindt als alle bezienswaardighe
den die met een, twee of drie ster
retjes in de reisgids om voorrang
vragen.
„Wanneer een vrouw een deel van
haar reisgarderobe verliest, dan is
daarmee meteen haar vakantie be
dorven". De man die mij met die
aperte uitspraak zo nadrukkelijk met
mijn neus op dit verschijnsel duwde
is chef van het vrachtvervoer van
een bekende buitenlandse lucht
vaartmaatschappij. Hij heeft voor die
wijshvid een simpele theorie. „Zet
een vrouw in een goed gesneden
taileur midden op de Champs Ely-
sées, en zij is bereid om alle aan
trekkelijkheden van Parijs volledig
te ondergaan. Maar laat diezelfde
vrouw nu eens een regenmantel aan
trekken van drie seizoenen terug, of
iets anders dat zij in een onbewaakt
ogenblik verkeerd in haar koffers
heeft gestopt, dan heeft op datzelfde
moment voor haar Parijs al veel van
zijn glorie verloren".
De opvoeding is voor een niet ge
ring deel een zaak van de vrouw en
daarom zou het gewoon zijn, om op
deze pagina aandacht te geven aan
de wereldtentoonstelling, die in 1958
te Brussel gehouden wordt en waar
het Vaticaans Paviljoen, Nederland
en Amerika de afdeling christelijke
opvoeding heeft toevertrouwd.
De christelijke opvoeding wordt
uitgebeeld in de „Civitas Dei", zoals
het paviljoen van de H. Stoel heet.
In éen van de betrokken comité's zal
door het Centraal Bureau van On
derwijs en Opvoeding te Den Haag
waarschijnlijk als representante van
de Nederlandse Katholieke Vrouwen
worden aangezocht mevrouw M. van
Nispen tot SevenaerRuys de Bee-
renbrouck, presidente van het Ne
derlands Katholiek Vrouwencentrum.
Zij is de enige Nederlandse vrouw,
die hiervoor mogelijk zal worden
gevraagd.
In het verband van deze pagina
zou het ook zin hebben, om aandacht
te geven aan de emancipatie van de
vrouw. Maar dat heeft dit nadeel, dat
wij dan snel te nationaal zouden
worden tot schade van het geheel.
Want 't zijn juist de niet-katholieke
landen die schijnbaar veel bereikt
hebben, ofschoon men geneigd is
het aandeel van de katholieke lan
den te onderschatten. Bovendien is
de vrouwenbeweging zoals zij zich
in W.-Europa ontwikkeld heeft, al
te vaak een zaak van de niet Kath.
landen. De katholieke landen hebben
....maar ook mogen dit flanellen Berm ie
da shorts zijn, hel tot de knieën vallende
model dat van Amerikaanse zijde sterk
wordt gepropageerd. Het is een combinatie
die voor de meest uiteenlopende gelegen
heden dienst kan doen: bij een bootreis,
aan het strand, bij sport. En waarom zou
den we daarmee ook niet in trein oj bus
stappen?
Misschien begrijpt u nu, waarom
ik straks niet alleen maar vijf mi-,
nuten peinzend staar op alle stapels
onontbeerlijkheden. Daarna ga ik er
mee werken. Kiezen en combineren.
En weglaten van alle overbodighe
den vooral, om daarmee de werkelijk
belangrijke dingen een kans te ge
ven.
ELSE DAN AH
daarvan wel overgenomen, maar zij
hadden lang daarvoor een eigen
vrouwenemancipatie. Wij moeten.
vooral het aandeel van de protes-
stantse landen niet overschatten. Of
een land vrouwelijke politieagente»
heeft en of vrouwen er toegang heb*
ben tot de belastingacademie (of hoe
dat dan heten mag), is minder be
langrijk. Belangrijk is het, dat de
verworvenheden van de vrouwen
emancipatie eventueel dieper liggen
dan de profane oppervlakte. Wij mo
gen hier in Nederland wel geen vrou
welijke redenaars hebben (als zij
er ooit geweest zijn) het is toch een
feit, dat de vrouw bij ons. mag wer
ken en zich ontwikkelen en politieke
zeggenschap heeft zonder door de
conventie gehinderd te worden. Wij
moeten ons niet blind staren op de
uitzonderingen. Maar wij mogen ook l
niet zeggen dat de vrouw in de
katholieke landen minder aan de i
emancipatie heeft deelgenomen dan I
de vrouw in de protestantse landen
De emancipatie is nog niet voltooid,
en wij moeten niet denken dat die
voltooiing juist in het profane leven
gezocht moet worden. De Kerk heeft
daar trouwens op zich genomen wei
nig belangstelling voor. Dat blijkt
uit de stand van het Vaticaan op
deze tentoonstelling. Wel zijn de ver
worvenheden van de emancipatie
ook onder de katholieken doorge
drongen. Kloosterzusters studeren
aan de universiteiten en promoveren
er. Dat is een verworvenheid van de
emancipatie, die daarmee nog lang
niet voltooid is.
De „Civitas Dei" wil mondiaal
zijn' en de groeiende mens in zijn
wezen 'zien zonder hinderlijke bij
komstigheden van land of volk. In
alle landen heeft de christelijke op
voeding haar eigen vormen gescha
pen. Deze tentoonstelling wil alleen
maar het essentiële, dat in alle lan
den hetzelfde is, laten zien.
Zo is het ook met de emancipatie
van de vrouw die als moeder een
zo grote taak heeft. Juist in de
katholieke landen is van de eman
cipatie, die zich in hoofdzaak tot het
profane leven bepaalt, nog weinig te
bemerken. Het waren de niet-
katholieke landen, die hier het spits
hebben afgebeten. Wel verre van
chauvinistisch te willen zijn, beperkt
deze wereldexpositie zich tot het es
sentiële. Mannen en vrouwen hebben
ieder een eigen taak in de opvoeding,
terwijl zij als mensen aan elkaar ge
lijk zijn. Op deze gelijkheid wijst de
tentoonstelling zoals zij ook wijst op
de gelijkheid van de rassen.
In het gehele paviljoen gaat het
om de zin van het leven. De erken
ning van die zin wordt openbaar in
de geschiedenis van de kerstening
der wereld. Deze kerstening wordt
afgebeeld, zoals zij geweest is in alle
landen en alle tijden: in de catacom
ben, de abdijen, de moderne missie.
De taak van de vrouw lijkt hier een
geringe, maar die taak bestaat ook
niet in de eclatante successen, maar
in het stille werken aan de haard.
De zin van het leven zal ook tot
uitdrukking komen in de wijze waar
op de betekenis van het huwelijk
wordt getoond. In dit verband wordt
aandacht besteed aan de taak van
de vrouw, zowel op materieel als op
spiritueel gebied. De vrouw geeft,
mét de man, het kind zijn natuur
lijke opvoeding De school .zet deze
taak voort. Na de school komen de
godvruchtige Draktijken van de Kerk
om de opvoeding van de jonge mens
te voltooien. Het gezin is op deze
stand natuurlijk ongemeen belang
rijk. In bet gezin vindt de rol van
de moeder een eigen, belangrijke
plaats. De uitbeelding van de moeder
is zonder, de figuur van Maria voor
katholieken ondenkbaar. We vinden
deze figuur dan ook vele malen op
de tentoonstelling terug. Reeds in
1955 werden er suggesties gegeven
voor de wijze, waarop de Maria-
figuur zou kunnen worden uitge
beeld. Eén ervan luidt: ,,een prachtig
beeld van de Onbevlekte in een
stemmige zaal, met aangepaste ver
siering, licht en muziek." Rondom in
kl#ne bijzalen zouden de Madonna's
van alle grote Mariabedesraartplaat-
sen ter wereld geplaatst kunnen
worden. In 1958 is de honderdste
verjaardag van de verschijningen
van Maria te Lourdes.
De jeugdgroeperingen zullen ge
durende de expositie een belangrijkr
rol spelen; o.a. zullen er sportevene
menten plaats hebben.
Aan de vrouw als moeder is in de
„Civitas Dei", die 425 miljoen katho
lieken vertegenwoordigt, een grote
plaats toegekend zoals wij reeds zei
den. Het gehele paviljoen staat in de
schaduw van het verlichte Kruis,
dat op de top van de kerk binnenin
de Stad Gods is geprojecteerd.
In Te.
k"\
b!V^eten meer ex-
N of „onze ex-
dat hier zeggen.
is een ware
<1p 6 p„rrie voor de ge-
C>t *ns.man gewor-
<48edron emdelbk
i«atld> Welk of het
,i i§
tLNortl*106* uitvoeren.
*ai8oh geneiSd zijn ie
ta; 1'iikKn?ar die nood
tij8 is de „Fran-
1ls>„,thOyenv J
«b
'racht.
nog niet
tJ^r°rtture' de Prêt-a-
tpNiei' modisten, de
VNenfh tassen" en
3e llen die jets
X hebben
ik
n achten het
gek°meri de
V) 1ocpnS tot k°Pen
dat 7Bge2' aRen voe-
K boeien2'0*1 Verdedi"
V het en" dat wd"
volgend jaar
Salon -
te
de la
richten zoals
X*8 rirw LC11 zoais
V= Pre^eent dit aan
hNeV!ft,ge van de
Aue°d® «huldig te
hehKropaganda-
K PreTft ben het °ver
Va'iteit 1 dat da
en men meent kinderlijk
naïef dat dit voldoende
moet zijn om debui
tenlanders te doen ko
pen. Als men het onge
luk heeft te zeggen dat
deze in heel veel geval
len niet in staat zijn die
kwaliteit te zien en al
is dit wel het geval, ze
er geen rekening mee
houden omdat de prijs
te hoog is, dan worden
de schouders kwaad op
gehaald.
En toch wil de Parij-
se prêt-a-porter blijven
kunnen concurreren,
dan moeten de prijzen
naar beneden toe. In
plaats van zich daarop
toe te leggen, organi
seert men de ene mani
festatie na de andere;
inderdaad het is waar
deze komen het prestige
van de couture en aan
verwante vakken ten
goede. Alle vreemdelin
gen bewonderen wat ge
toond wordt; maar dit
is praktisch gezien maar
een pover resultaat.
Toch is men van plan
op de oude manier van
propaganda maken door
te gaan door een nieuw
soort tentoonstelling
over de mode te organi
seren, de ,;Salon de la
Mode" geheten. Deze
salon zal in de loop van
juni en juli 1958 voor
het eerst in het Grand
Palais -plaats hebben.
Maar men is van plan
hem ieder jaar te orga
niseren.
In 1958 heeft de grote
Brusselse tentoonstelling
plaats en men meent dat
tal van vreemdelingen
die dan België bezoe
ken, even naar Parijs
zullen doorreizen om die
Salon de la Mode te
zien.
Op deze idee is een ze-
Een geklede japon zoals er op het ogenblik veel in
Parijs gedragen worden. Madeleine Rauch nam er
marineblauw orlonkant voor. De hoed heeft echter
gelukkig geen succes gehad!
kere Madame de Minou
gekomen die jaren ge
leden, tegelijkertijd met
Dior, een conferentie
over de mode in de Sor-
bonne hield en waar
toen Dior, maar vooral
zijn toiletten, een enorm
succes hadden. De bui
tenlanders die vakantie
cursussen volgden ke
ken hun ogen uit.
Nu wil die mevrouw
alle beroepen die met
mode te maken hebben
nieuw leven inblazen.
„De mode", zo zei ze te
recht, „is één van de
voornaamste sectoren
van de Franse economie.
Er zijn tussen de 70 a 80
verschillende industrieën
en vakken bij betrokken
en deze moeten we o.a.
verdedigen door te be
werkstellen dat ze on
derling beter samen
werken".
Als men bedenkt dat
het jaren geduurd heeft
voordat men het er
over eens kon worden
of het noodzakelijk zou
zijn vast te stellen wel
ke kleuren voor een sei
zoen gelanceerd zouden
worden (dit gebeurt al
jaren in Amerika) dan
kan men tegenover al
die móóie ideeën een
beetje sceptisch staan.
Die Salon moet in 'net
Grand Palais plaats
hebben. Wie het kent
weet wat voor een on-
gezellige kast het is. Net
goed voor de Arts Mé-
nagers of voor het Con
cours Hippique.
Men zal alles zien wat
bij het scheppen van
een modecreatie nodig
is, van het simpele ga
ren tot de mooiste stof
fen toe. Natuurlijk zal
een theater van de mo
de niet ontbreken. Daar
iets sprookjesachtigs
van te maken is de
Fransen wel toever
trouwd. Het is best mo
gelijk dat de belangstel
ling van het buitenland
groot zal zijn, een der
gelijke manifestatie kan
een goede propaganda
zijn die het prestige, de
Fransen zo lief, ten goe
de komt. Maar nog be
ter zou het zijn als de
nrijzen beduidend naar
beneden gingen.
Wil die Salon een fi
nancieel succes worden
v.oor hen die in de mo
de hun bestaan vinden,
dan moet de prijzen-
kwestie ernstig bestu
deerd worden. Tn elk
geval zal de Salon de la
Mede de moeite waard
worden om te komen
zien; of de kijkers ko
pers worden hangt van
de Fransen zelf af.
Diny K.W.
SHliü
u Wat een genot en wat een honneur
te vertoeven in een huis, opgebouwd
naar Japanse traditie, waar de gast
vrouw met handen als waaiertjes de
thee offreert in sierlijke porceleinen
bakjes, die intens harmoniëren met
de mooie, dieprode kimono en de ge
vlochten rijstmatten op de grond.
Nochtans beweren, dat dit het enige
land is, waar men het geheim van de
ware thee kan nntfutselen, zou stier
lijke nonsens zijn, want ook onze En
gelse overburen weten dit aftreksel-
op de juiste wijze te waarderen.
„Where w'll have the tea?" en ze
zullen nog liever een dinner in de steek
laten dan deze uitgebreide theeceremo
nie, waarbij onder geen beding talrijke
lekkernijen mogen ontbreken: speciaal
theegebak, toast, cake, enz.
En ook het Chinezenrijk handhaaft
heden ten dage de vele welbeproefde
citaten uit het verleden, o.a. van keizer
Tsching-nung (3000 v. Chr.): „Thee
brengt tot wijze gedachten. Hij maakt
een eind aan neerslachtigheid, verfrist
het lichaam en kalmeert." En onder
vreemde, ietwat weemoedige muziek
drinkt men uit een bijzonder klein kop
je, dat tien tot twaalf maal achtereen
met verstilde gebaren wordt volge
schonken. Thee, die zoet en bedwelmend
ruikt, doordat men in de theepot zelf
geurige bloemen te drijven legt.
Inmiddels heeft men ook op het vas
teland van Europa nieuwe bereidings
wijzen bedacht, die menige keukenpiet
wellicht vele uren zullen verpozen. Ik
denk hier bijvoorbeeld aan de „prik-
thee", waartoe men in één liter sterk ge
zette thee bij voorkeur gebroken
Ceylon-thee flink wat suiker laat
oplossen; vervolgens afkoelen en in een
sifon zetten onder toevoeging van kool
zuur.
Verrukkelijk in de zomermaanden
en dit moet u stellig eens proberen is
de „ijsthee". Daarvoor moet 1 liter
sterke thee van gemehgde theesoorten
getrokken worden en in een ijskast ge
zet. Dan klopt u een lypje room, met
100 gram suikerpoeder, stijf en doe dit
vlak voor het serveren in combinatie
met enige druppels cognac.
En tenslotte voor ondernemende ko
kers volgt hier de vermaarde „thee
limonade". Vermeng 3/8 liter sterke
thee (liefst Amman) koud met 1/4 liter
citroensap, een scheutje witte wijn en
ongeveer 50 gram suiker. Alles flink
door elkaar roeren en offreren in glazen
met stukjes ijs als verfrissende connec
tie.
Hoe onwaarschijnlijk het ook moge
klinken, er zijn van die bevoorrechte
mensen in ons land, die kunnen zeggen:
„Ik heb een tuin". En dan niet zomaar
een tuin met een fluwelen grastapijt en
bendes kiezelstenen tussen bloemsprie
ten, maar zo'n geval waarin je even,
vlak voor twaalf, je verse kropje sla
plukt of even vlug nog een paprikaatje
of zo'n zalige aubergine.
Jammer genoeg zijn er vele catego
rieën mensen, die zich zonder dit feest
moeten vermeien, maar nochtans, de
karabies is actief en de voorjaars- en
zomergroenten in de meest exclusieve
tinten groen vergoelijken het tekort
van immer florerend gras, waar /je zo
heerlijk op zou kunnen luchten.
En al die raapstelen, spinazie, snijbiet.
kropsla, peultjes, doperwtjes, en tuin
bonen, al die sappige malse kost brengt
de geuren van het voorjaar binnen, die
tintelende vitamine C, waarop we in de
donkerte van de winter zo lang hebben
gewacht.
En wilt u niet zo duur doen, eet dan
de jonge bladgroenten rauw, als sla,
want dan kan men eventueel volstaan
met een derde tot de helft van de portie,
die men bij koken gebruiken zou. Bo
vendien gaat er bij rauwkost weinig of
niets van de voedingswaarde verloren.
Dit hele betoog wil nu echter niet zeg
gen, dat men een plat met varkens- of
konijnenvoer aan zijn gasten kan offre
ren, want bedenk dit wel: zelfs de
meest lijnige patiënten hebben iets van
een smulpaap in zich, dat tikkeltje dat
naar „lekker" hunkert, al is het ook in
het verborgene.
Om nu zoveel mogelijk van al het
groen te profiteren voor de ondoorknede
koker enige nuttige wenken:
snijd ze kort Voor het gebruik;
was ze vlug en laat ze niet in het
water deinen;
kook spinazie, stoofsla, e.d. slechts
met aanhangend water;
verwerk het groentenat in veen saus;
breng ze snel aan de kook op een
hoge vlam, even omroeren, daarna
vuur temperen;
alles opdienen, zodra het klaar is:
liefst gemixed met goede boter en
specerijen.
Want nastoven of warmhouden ont
trekt vele vitamines.
En als u tensSotte uw heus in enige
welbeproefde en welbelezen kookboe
ken steekt en u houdt uw fantasie op
roodgloeiend, dan twijfel ik er niet aan,
of uw maaitijd wordt een lekkernij, het
Het rechte korte jasje heeft na enige jaren Parijs veroverd. Wit met zwart gestreept oog en de maag waardig.
flanellen tailleur uit de boutique van Nina Ricci.
LUCIENNE.
