Op „BROWNSEA" werd 50 jaar geleden de proef genomen
AFSPRAAK
Katholieken
en
mensen
WERELDJAMBOREE
I
^ÏERDAG 20 JULI 1957
Geei
ïn pers, toch pers
I
De gouden
5* GENERAAL
STREEPTE zijn
DOOR
JT"
3 T*"erdijk had de generaal een andere afspraak voor die zaterdag,
schr^UftUS maar ^9 haalde er in zijn agenda een streep door en
da ^ie dag kamperen en vijftig jaar later herdenkt men
y de stichting van de Wereldbroederschap van de Boy Scouts.
ant met dat kamp van die twintig jongens op Brownsea Island
egmt de geschiedenis van Het Verkennen.
,Ben gaan kamperen.
NA BROWNSEA ISLAND heeft
scouting over de gehele we
reld een wasdom beleefd, waar
van men de weerga maar moeilijk
zal vinden. Uit alle landen werd
Baden Powell bestormd met vra
gen om inlichtingen, steun en me
dedelingen en het mag een won
der heten, hoe dit alles in goede
banen kon worden gehouden.
Kriskras reisde de vijftigjarige
generaal over de wereld en daar
tussendoor kwamen telkens nieu
we publikaties van zijn hand van
de pers. In 1903 verscheen in af
leveringen het werk, dat als hèt
handboek moet worden gezien en
dat nog steeds actueel is: „Scou
ting for Boys".
Pearsou ontdekt
Mr. Boyce in de mist
Dmr riT.van 3oh^adsl„ j
X want to than it you: very mu&i Tor trie sheet
tht So out Toveaeat «hiewill be a ml o ah la pi gee
of pxopagaMa to help the gov te est on generally in
for having a
Vlekken uit korset
De „Girl Guides"
-land, X aa gT&
Tours si.no«rêlyi
rAP DINSDAGMIDDAG 30 JULI A.S. zullen duizend
Nederlanders per extra boot „Mecklenburg" zich naar
Engeland begeven 0111 er als Nederlands contingent het gouden
bestaansfeest te gaan vieren van de Wereldbroederschap van
de Boy Scouts.
Dit festijn wordt gevierd in Sutton Park te Sutton Coldfield,
niet ver van Birmingham.
Als begindatum van de Wereldbroederschap wordt aangeno
men 3 augustus 1907, toen de stichter, generaal Baden Powell,
zijn experimenteel jongenskamp hield op Brownsea Island.
De origine van de Boy Scouts ligt eigenlijk al omstreeks 1900,
toen B.P. in het belegerde Mafeking zijn korps van Boys
Orderlies oprichtte doch officieel heeft men Brownsea als
-lartpunt aanvaard.
Het was onze bedoeling, bij de herdenking van Baden Powells
geboorte, op 22 februari 1857, een beschouwing aan hem te
wijden. Deze verscheen op 16 februari van dit jaar. Thans
doen wij enkele grepen uit de geschiedenis van de Wereld-
broederschap van Boy Scouts, zijn geniale schepping, die op
3 augustus a.s. een halve eeutv bestaat.
w
'lief6 £ers w^de de generaal er beslist
schr ,tlebben. Zondag 4 augustus
boi, bij aan de redacteur van een
°e«end dagblad:
«.Geachte Heer,
In antwoord op uw schrijven d.d. 1
ezer wilde ik u mededelen, dat dit
amp maar klein en experimenteel
s en derhalve in geen enkel opzicht
Pnblieke aandacht vraagt. Zeker hoop
K een eventueel groot schema te ont-
vikkelen, doch dit is slechts een ge-
Peeltelijke proefneming en overdre-
^en publiciteit ervan zou slechts het
geheel kunnen schaden. Daarom hoop
dat u mij wilt helpen door er niet
0ver te schrijven. Ik zou uw mede
werking zeer op prijs stellen als u
b'e zoudt willen geven wanneer het
Schema in zijn completer vorm wordt
gelanceerd.
Met hoogachting,
R. S. S. BADEN POWELL"
.^laar de „Daily Express" tot welk
?lad dit schrijven niet was gericht
lucht van het kamp gekregen en
lUUrde er een speciale correspondent
af. Deze publiceerde het volgende
'erslag:
"Bezoekers van Bournemouth kennen
'"el van verre het eilandje, Brownsea
jW"a<UH(Z en liggend in de bijna door
Bongen ingesloten baai van de oude
Maar zelden zet de gewone toe-
i'st een voet op dat romantische eiland,
retlvelk thans het plezierige jachitcr-
zph is van generaal Baden-Powell en
]n korps padvinders.
y "Bet eiland is eigendom van de heer
0,1 Raalte, die er een mooi oud kasteel
lpeft staan op het naar de zeekant ge-
j 9en deel en dat uitzicht geeft op de
Uit9e rV zandheuvels, die het westelijk
einde van Bournemouth vormen.
v "Ben paar landhuisjes aan het ha-
*nt)e Van het eiland, een paar andere
P het noordelijke deel die uitzien over
5 Water naar Poole en een paar ver-
vreid liggen(je woningen van bewakers
lp ,0PawBters vormen de permanente
blij f plaat sen op dit eiland dat onge-
Hi„r a."derhalve mijl (2.5 km) en wei-
minder breed is.
hedenmiddag voer ik in een motor-
Zen van B°ale naar het kasteel en
de e 'k voet aan wal om het spoor van
verkenners naar hun hol te volgen.
be'ó grootste deel van het eiland is
nx met dennenbossen en beukebo-
zat, rnet dichte onderbeplanting en
'dpade
lncht
de ,Jla,^en- Bet gewas was zo dicht en
Pes - was zo s^> behalve dan het
k"!o""P Van ovtelbare vogels en het ge-
ren V(ln wilde eenden op kleine me-
Bila v, een ogenblik dacht, Schat-
t y'r' opnieuw te hebben ontdekt.
hexl.e''^°Be zag ik een soort uitkijk-
'op 'P rilel een paar pijnbomen op de
biq e*! toen ik er op geklommen was
klein nnr' dicht aan het strand, het
*to>,d eenzame verkennerskamp. Er
'i"flr rcn grote tent. dr eet-tent
'i.v„ 'Jfoerd door twee kleinere. Deze
rpfll de staanplaatsen van de gene-
en van de majoor Maclaren, een
v. V.%-
oude krijgsmakker die hem de verken
ners helpt trainen.
„Toen ik het kampje bereikte zag ik
een grote, magere man, blootshoofds en
zonder jas of vestlangs de verder ge
legen heuvelhelling verdwijnen. Ik ver
moedde wat ik later bevestigd kreeg
dat het B. P. zelf was, bezig met
sluipen.
„Er was vanmiddag ongeveer een
dozijn verkenners in het kamp en de
rest had avonddienst. In het geheel
waren er twintig. Zij die waren aan
gekomen, zetten hun tenten op onder
leiding van de majoor en als ze met
hun taak klaar ivaren, spreidden ze
hopen hooi uit die ze met zeildoek af
dekten om er op te slapen.
„Sommige jongens zijn leerlingen
van de Eton- en Harrow-scholen, an
dere behoren tot de Boys Brigade, maar
alle jongens zijn gewoon maar jongens
als ze onder leiding van generaal Ba
den Powell staan; kunstmatige stands
verschillen zijn er niet. Het kampje be
looft een van de prettigste herinnerin
gen van deze jongens te wordenwant
de Held van Mafeking is van plan hun
te leren hoe ze een spoor moeten vol
gen, hoe ze enkele Indische graankor
rels moeten vinden in een stuk heide
en hoe ze boodschappen in bomen en
onder stenen moeten verbergen of ont
dekken.
Van zes uur in de morgen tot half
10 's avonds zijn ze aan het verkennen
en dit verkennen wordt afgewisseld
met zwemmen en eenvoudige maaltij
den.
„Elke avond zal er een uur worden
doorgebracht rond het kampvuur en
alle Boy Scouts sullen enkele verhalen
horen, die beste, die ooit over Mafeking
werden verteld."
In 1931 meerde de „Calgaric" een
mooi passagiersschip, voor de kade
van de Holland-Amerika Lijn. Het
schip had een pleziertocht door de
Middellandse Zee gemaakt en toen
schrijver dezes aan boord kwam, om
Baden Powell een der passagiers
te ontmoeten, liep hij daar eerst
op tegen een rijzige, smalle heer die
hem de weg wees. Het was Sir Percy
Everett. Ook deze had als jongeman
dat kamp op Brownsea meegemaakt
en de reporter van de „Daily Express"
kreeg gelijk, toen hij over het befaam
de proefkamp schreef en de herinne
ring die eraan bewaard zou worden.
Kort voor de ontmoeting op de „Cal
garic" schreef Sir Percy over Brown
sea het volgende:
„Rond het kampvuur 's avonds
vertelde dc Chief ons opwindende
verhalen, hij leidde zelf de Zoeloe-
zang Ingonyama en op zijn onna
volgbare manier hield hij de aan
dacht geboeid en won hij aller har
ten.
Ik zie hem daar nog staan bij het
opflikkerende licht van het kamp
vuur, een wakkere figuur, vol levens
lust, nu weer ernstig, dan weer vro
lijk, allerlei vragen beantwoordende,
vogelroepen imiterende, demonstre
rende hoe je een wild dier besluipt,
een verhaaltje er tussen werpend,
dansende en zingende om het vuur,
een moraal aanduidend, niet met zo
veel woorden maar als terloops en
toch zo overtuigend dat ieder die er
bij was, zowel jongen als man, bereid
was hem te volgen waarheen hij ook
zou gaan.
Het was reeds hier, dat B.P. zijn
patrouille-systeem voor de jongens in
praktijk bracht, d.w.z. kleine eenheden,
onder verantwoordelijke leiding van
de jongens zelf. Het waren de Wulpen,
de Raven, de Wolven en de Stieren,
elk vijf man sterk. Deze jongens, voor
zover nog in leven, zijn thans mannen
van ongeveer 65 jaar. Hier volgen hun
namen:
Wulpen: R. Wroughton (patr.l.), C.
I. Curteis, J. Evans Lombe, Percy
Medway, Reginald Giles. Raven: T.
Evans Lombe (patr.l.), A. Brimmer, B.
Blandford, J. Rodney, M. Noble. Wol
ven: G. Rodney (patr.l.), Bertie Watts,
A. Vivian, T. E. Bonfield, R. Grant.
Stieren: H. Emley (patr.l.), B. Tar
rant, W. Rodney, B. Collingbourne, H.
Noble.
Van Brownsea zijn nog enkele foto's
bewaard gebleven die enige indruk
geven van de toenmalige opvattingen
van het verkennerskamp. Zij blijven
waardevolle historiestukken, omdat
hier het boompje werd geplant, waar
van later de wortels over de hele aard
bol zouden worden teruggevonden.
Een der eerste foto's van een patrouille
van Nederlands oudste katholieke verken
nerstroep. Hoedrand aan één zijde opge
slagen, lange mouwen, trommels en hoorn.
Als een VUURPIJL
Een van de gaven van B. P. was, dat
hij zijn mensen wist te kiezen en de
onderdelen van zijn systeem niet lan
ceerde, dan na degelijk advies en hij
erkent, dat vooral zijn moeder hem met
raad en daad ter zijde stond.
Bewaarde handschriften duiden hier
nog op. Zelfs het hoed-insigne van een
leider maakte een onderwerp van be
raadslaging uit. „Hoe zou dit het doen
als leidersinsigne aan de linkerkant van
de hoed?", vraagt -B. P. schriftelijk aan
zijn adviseurs.
Een voorbeeld van zijn keuze van
medewerkers.
B. P. v/as in de vroege zomer van dat
gedenkwaardige jaar 1907 gast van de
bekende Engelse uitgever Pearson op
diens buitengoed in Surrey en op dat
moment zocht hij juist iemand die vol
doende invloed en ervaring had om hem
te helpen, zijn schema tot vorming van
de jeugd te lanceren bij het grote pu
bliek, zodat daaruit weer de goede
krachten naar voren zouden treden om
de organisatie op touw te zefcen.
Het was een huiselijke partij en de
gasten amuseerden zich uitstekend,
maar de gastheer maakte aanstalten, er
tussenuit te glippen. B. P wandelde
juist langs de gereedstaande auto.
„Waar ga je naar toe, Pearson?"
,-Ik ga eventjes naar een tehuis voor
gebrekkige kinderen, waarbij ik geïn
teresseerd ben".
De wagen reed de laan uit en B. P.
bleef nadenkend achter. Hij dacht: dit
is mijn man. Eén, die van kinderen
houdt, een befaamd organisator, een
belangrijke nieuwsblad-eigenaar. Hij
weet, hoe ik mijn schip van stapel moet
laten lopen en het moet bemannen.
En zo geschiedde het: Pearson gaf
„Scouting for Boys" uit, hij stichtte het
weekblad „The Scoutt", verzorgde de
uitgave van talrijke handboeken en B.
P.'s merkwaardige levensgeschiedenis
„Lessons from the Varsity of Life" vond
zijn eerste publikatie als vervolgverhaal
in Pearsons Magazine.
Het zou ons te ver voeren te vertel
len, hoe in bijria alle landen ter wereld
scouting tot stand kwam. Een uitzonde
ring maken wij voor de Verenigde Sta
ten, omdat de kennismaking met scou
ting daar op een wel zeer uitzonderlijke
wijze geschiedde.
Het was op een donkere en mistige
dag, dat een bekende uitgever en rei
ziger uit Chicago, William D. Boyce,
zich een weg zocht door Londen om
een bepaald adres te vinden. Plotseling
stond een jongen naast hem. die hem
vroeg: ,.Kan ik u misschien van dienst
zijn?" Boyce vertelde hem, waar hij wil
de zijn. De jongen groette en zei:
„Komt u maar met mij mee, mijnheer".
AI gauw was Boyce, waar hij zijn wilde
en, typisch Amerikaans, grabbelde Boyce
in zijn zak om de jongen een shilling te
geven. Maar prompt antwoordde de jon
gen: „Neen, mijnheer, ik ben verkenner
en verkenners aanvaarden geen geld-
voor diensten". Boyce was verrast en
vroeg nadere uitleg; van verkenners
had hij nog nooit gehoord. De jongen
stelde hem op de hoogte. „Het hoofd
kwartier is vlak in de buurt. Ik zal er
u graag naar toe brengen", voegde hij
eraan toe.
Wat de „Daily Express"-reporter van
zijn heuvel zag: het kampje op het strand
van Brownsea Island.
P- Jo u l
HET VERKENNEN
Baden Powell in de „uni
form" van leider van het
l:amp op Brownsea Island
Ken deukhoed je en een
broek, die we thans ..een
twijfelaar" zouden noemen
E EN katholieke padvinder had in
de eerste decennia van deze
eeuw een hard bestaan. Op
school werd hij door onderwijzer
en leraar gewantrouwd en zelfs
was het padvinderschap op bijna
alle eerbiedwaardige katholieke
colleges voor de leerlingen verbo
den. Desondanks poogden enkele
katholieke leiders tot troepen voor
katholieke jongens te komen, maar
die troepen was geen lang leven
beschoren. Slechts één troep heeft
het bestaan, sedert 1917 in leven te
blijven. Dat is de St.-Laurentius-
groep in Rotterdam, oorspronkelijk
opgericht als „De R. K. Padvin
ders" met koninklijke en bisschop
pelijke goedkeuring. Deze groep
heeft alle mogelijke evoluties me
degemaakt, doch wist zich steeds
up to date te houden, zodat zij ook
de eerste katholieke welpenhorde
en de eerste katholieke voortrek-
kersstam in den lande bezat. Zij
verkreeg echter geen erkenning
van het Internationaal Bureau te
Londen doch kon, geholpen door
het wèl erkende Vlaams Verbond
van Katholieke Scouts, op de hoog
te blijven van de nieuwe inzichten,
welke leidden tot een steeds gro
ter vervolmaking van 't systeem.
De erkenning kwam eerst in 1930.
Ontegenzeggelijk is deze groep
van veel invloed geweest op de
vorm die het verken n door ka
tholieken uiteindelijk in ons land
heeft verkregen. In 1927 kreeg zij
een tweede groep naast zich op de
linker Maasoever en kort daarop
schoten de katholieke groepen als
paddestoelen uit de grond. Deze
wasdom werd sterk bevorderd
door een groep jongeren, voorna
melijk studenten, die ernstige stu
die hadden gemaakt van scouting,
toen zij daarmede voor het eerst
tijdens een studiereis in Frankrijk
kennis hadden gemaakt en daarna
een Nederlandse top-organisatie
formeerden.
In december 1928 kwamen de ka
tholieke verkenners voor het eerst
in de ether, toen de KR.O. een
tweetal uitzendingen gaf, verzorgd
door de leiding van de St.-Lau-
rentiusgroep in Rotterdam.
Ook op publicistisch gebied werd
vanuit Rotterdam hard gewerkt.
In een schrijven aan de hierbij be
trokken redacteur van ons blad
deed Baden Powell weten,.hoezeer
hij dit publicistische werk waar
deerde.
Niet vergeten mag hierbij wor
den, dat van de zijde van de neu
trale organisatie, de N.P.V., po
gingen in het werk werden gesteld
om het verkennen ook bij de ka
tholieken vaste voet te doen krij
gen. Nadat door de N.P.V. in 1927
een Nederlandse vertaling was be
zorgd onder de titel „Het Verken
nen in- de R. K. Parochie", van de
Engelse schrijfster Vera Barclay,
heeft de N.P.V. steeds in broeder
lijke samenwerking met de katho
lieke organisatie daarvan de uit
groei gestimuleerd, o.m. door het
in de eerste jaren beschikbaar stel
len van haar trainingscentrum in
Ommen en van haar opleidings
krachten. Thans overtreft het aan
tal katholieke verkenners dat van
de N.P.V.
J J
t
t
I
f
De kapeltent van hel Franse contingent
tijdens de Wereldjamboree in Vogelen
zang in 1937, naar een tekening van
Pierre Joubert.
Toen Boyce klaar was met zijn bezoek
bleek de jongen gewacht te hebben en
daarna bracht hij de Amerikaan naar
het bureau van Baden Powell, waar hij
alle gegevens kon krijgen, die hij wens
te. Boyces interesse groeide en een jaar
later werd door hem en enkele vrien
den de „Boy Scouts of America" ge
sticht. Een goede daad in de Londense
mist bracht miljoenen Amerikaanse jon
gens het verkennen.
Ook in Nederland kreeg het verken
nen in die eerste jaren al vaste voet.
hoewel het hier eerst nog naar een goe
de vorm moest zoeken. De zeer goed
willende dr. R. Romer schreef een hand
boek, dat grotendeels gewijd was aan
Eerste Hulp en allerlei handigheidjes,
die een padvinder moest weten. De
schaar had hierbij blijkbaar goede
diensten bewezen, want tot grote schrik
van het hoofdkwartier bleek na de
verschijning een wenk te zijn opgeno
men, hoe men het beste korsetten kon
reinigen. In de hele oplage werd dit
advies snel met een reepje papier
overplakt.
Eerst in 1927 kwam een ferme duw
in de goede richting, toen het Neder
landse hoofdkwartier de nieuwe spel
regels publiceerde en in snel tempo een
aan de Nederlandse eisen beantwoor
dende, eigen uitgave verzorgde van de
oorspronkelijke handboeken van Baden
Powell en van het Internationale hoofd
kwartier.
De belangstelling van het Britse
koningshuis was B.P. een grote steun
bij de verdere ontwikkeling van scou
ting. Het tweede kamp in Hamshaugh
in 1908 werd zo mogelijk een nog groter
succes dan Brownsea. In 1909 werd in
Crystal Palace een demonstratie ge
geven door 11.000 verkenners en dat
zelfde jaar gaven 6000 Schotten er een
in Glasgow.
Toen ook reeds in de beginjaren de
meisjes belangstelling voor scouting
toonden, werd overwogen ook voor
haar een organisatie te stichten en toen
in 1912 B.P. huwde met Miss Olave
St. Clair Soames vond hij in haar niet
alleen een goede echtgenote en moeder
van zijn drie kinderen, doch tevens een
uitmuntende leidster voor de „Girl
Guides".
De oorlog van 1914—1918 bracht de
verkenners in de belangstelling door de
diensten die zij aan het thuisfront be
wezen. De zeeverkenners versterkten
de kustwacht, de landverkenners hielden
inzamelingen, hielpen op het land en
bij de alarmdienst.
Na 1918 beleefde de wereldbroeder
schap een grote opbloei en kwamen db
kampen tot stand, de jamborees. Be
langrijk was die in 1929 in Birkenhead,
waar de „meerderjarigheid" van de
wereldbroederschap werd gevierd. De
enige, die in Nederland werd gehouden,
n.l. die van 1937 in Vogelenzang, had
27.100 deelnemers, waarvan 16.526 bui
tenlanders. r
Toen re"kds bleek, hoe scouting on
verenigbaar was met het systeem van
de totalitaire staat. Tijdens de tweede
wereldoorlog kwam dit nog sterker tot
uiting; in alle door Duitsers en Italia
nen bezette gebieden werd scouting
verboden en de bezittingen werden
verbeurd verklaard-
De eerste jamboree na de oorlog werd
onder moeilijke omstandigheden in
1947 te Moisson (Frankrijk) gehouden,
daarna volgden Bad Ischl in 1951,
Canada in 1955 en hoewel de tussen
perioden steeds vier jaar omvatten,
wordt dit jaar bij gelegenheid van het
gouden bestaansfeest van scouting een
extra jamboree gehouden: de Gouden
Jubileumjamboree van Sutton Coldfield,
in het geboorteland van scouting:
Engeland.
m S3 O» K B
atsl for having written if.
