j Nederlands kamp stijlvol
uit isolement verlost
De dokter heeft een „Tante Marie
en splinter bleek een mierenbeet
METABLETICA
RENNIES
Honderd jaren
neutraalonderwijs
w
DOM ROBERT LAMBRIEX O.S.B.
hen verkenners-)hoed vol jamboree jokes
Hoe de mens verandert
Brandend Maagzuur
Stem door liet IJzeren
Gordijn
St.-Jame Theater nog
op de wip
Georgette Hagedoorn
naar Indonesië
vertrokken
De meeste mensen krijgen
last van
wanneer ze van huis zijn...
1857-1957
le„schhïï!K?k.vnsn 'S5J: ae7 "fook
It
WOENSDAG 7 AUGUSTUS 1957
PAGINA 3
TV!" EN moet een stijf kwartier,
zo niet meer, wandelen om 't
Indabakamp van de leiders en
leidsters te bereiken. De Neder
landers voelden zich in dit lei
derskamp extra geïsoleerd en zij
besloten dit isolement te doorbre
ken. Daarom werd een grote hou
ten brug geslagen, de Magere
Maagdenbrug, die met veel cere
monieel werd geopend. Er ver
scheen een geïmproviseerd zeep
kist- en pannedeksel-orkest, ge-<
volgd door een aantal akela's
die de rol van de Magere Maag
den van Klompenburg vervulden
en daarop kwam de burgemeester
van het dorp, de in Den Haag
welbekende akela Rijks, contin
gentleider Kavelaars uitnodigen,
de brug als eerste te passeren.
Aangezien er geen rivier was,
had men een teiltje water neer
gezet met een bordje, dat het ter
plaatse vijf meter diep was.
Schipper Kavelaars deponeerde
een dubbeltje in de klomp, die
aan een touwtje voor hem werd
neergelaten en het isolement was
doorbroken. Met een klompen
dans en een theepartij werd het
feest besloten. Gezien de „cou
leur locale" was het hele festijn
een enorme attractie voor de
Amerikaanse en Canadese foto
grafen en filmoperateurs.
PADVINDERSREVUE
Bannelingen
Jeugd-volwassenheid
Neurosenleer
11
Tante
^uhheden gehad met
e °Öd rfanse Program", kwam op
a?r*t,
Gentenaren van Sutton Cold-
N:
- t
mzL
*"i I
man en macht werd er gewerkt om de schade te herstellen: deze Nederlandse jongens werden
terwijl zij hun doorweekte spullen aan de drooglijn hangen.
gefotografeerd
(Van onze Jamboree-verslaggever)
SUTTON COLDFIELD, dinsdag
V^ELIG bloeit hier de ruilhandel.
"Peds bij aankomst werden onze jongens
aangeklampt door verkenners van
Vreemde contingenten, die van alles en
bog wat wilden versjacheren, Bob Jor-
dans uit Bussum, lid van de Argonauten-
Sroep uit Amersfoort leverde op dit ge-
f"ed een buitengewone prestatie door
■Wee doodgewone Nederlandse klompen
te ruilen voor een volledig opgetuigd
Amerikaans leidersuniform. „Behalve de
broek," zei Bob, om alle misverstanden
re voorkomen.
SNIPVERKOUDEN en grieperig zijn
enige Amerikanen op de jamboree aan
gekomen. Consternatie bij de staf, want
kon wel eens de Aziatische griep zijn.
Tijdens een persconferentie evenwel
Werd verklaard, dat van deze ziekte geen
sprake was. De jongens uit de „States"
hadden een doodgewone kou gevat. Een
Japanse hopman-journalist zei tot de
Perschef: „En nu praat u wel over Azia
tische griep, maar het moet Amerikaan
se griep zijn," en hij lachte daarbij al
lervriendelijkst.
verkennersmoeders vragen zich
ongetwijfeld af: ..Wat eten onze jongens
daar in dat kamp?" Wel, zij eten origi
nele Engelse maaltijden. De meningen
hierover zijn nogal verdeeld. Gé Wartna
J'an de St.-Jacobusgroep uit Den Haag
kan de marmelade letterlijk en figuur-
hik niet pruimen en blijkens zijn kritie
ken op de kropjes sla maar moeilijk van
"loeders pot overschakelen op de En
gelse. Een geheel andere opvatting heeft
6d Timmermans uit Rotterdam, die het
jhgelse menu „fantastisch" vindt, even
t's aalmoezenier J. Kockmann SCJ uit
field hebben allemaal een gratis pas
poort gekregen voor het jamboreeter
rein. Dit als tegenprestatie voor het feit,
dat zij het grote gemeentelijke park heb
ben geofferd op het altaar van scou
ting. Burgemeester van Sutton Coldfield
is de knappe mevrouw Kathleen E.
Smith. Officieel draagt zij een driekan
ten-steek. een pracht van een toga en
een dubbele zilveren ketting. Haar leef
tijd ligt tussen de veertig en vijftig jaar.
SOMMIGE nationaliteiten hebben dui
zenden vertegenwoordigers, sommige be
staan maar uit één man, zoals dat vrien
delijke baasje, dat ons spontaan een hand
kwam schudden. „Ik ben het hele Viet
namese contigent" zei hij trots.
VIJF MILJOEN gulden zijn de totale
kosten van het jamboreekamp. Hoe die
er uit moeten komen? Drie miljoen hoopt
men te vinden in de kampgelden van de
kamperende troepen, de terrein- en ge-
bouwenhuur aan belanghebbenden (drie
kwart van het marktpleintje is bezet met
bankfilialen) en de twee overige miljoe
nen zullen wel in het laatje komen door
de bezoekers.
EERDERGENOEMDE Tante Marie
wordt sinds dagen door de kamppolitie
angstvallig in de gaten gehouden. Dok
ter Rebels ontmoette toen een Neder
landse verkenner, die klaagde over een
splinter in het benedenste deel van zijn
rug. De dokter nam de knaap achter op
Tante Marie, maar kreeg onmiddellijk
een reprimande van een kamp-politie
man, die hem duidelijk maakte, dat vol
gens de Engelse wetten op een rijwiel
slechts één persoon vervoerd mag wor
den. „Wat doe je dan als Nederlander?
Je stapt even af, loopt een eindje en
stapt dan met zijn tweeën weer op," zegt
de dokter. Overigens is er voor geen der
ouders reden tot ongerustheid; de splin
ter bleek een mierenbeet.
GESCHADUWD wordt een Braziliaan
se welpenleidster, die in het Indaba-
kamp, het leiderskamp, vertoeft. Daar
het in Brazilië niet tot de goede toon be
hoort, dat meisjes alleen op reis gaan.
kwam de mama van de welpenleidster
mee. Zij houdt een waakzaam oog op
haar dochter, kookt haar potje en kijkt
argwanend wanneer een of andere lei
der of voortrekker het kamp passeert.
(Van onze Jamboree-ver slaggever)
SUTTON COLDFIELD, dinsdagavond
Maandagavond ging in Birmingham de
eerste voorstelling van „The Gang Show"
die er tweemaal per dag wordt opge
voerd. Auteur en componist van deze
jaarlijkse padvindersrevue is de populai
re Ralph Reader, die er 25 jaar geleden
mee begon onder het speudoniem „A
Holborn Rover". De eerste uitvoering
werd een succes. Nu en dan verscheen
er een aardige „stunt" van in het week
blad „The Scout" en zo hebben vele Ne
derlandse troepen, wellicht zonder het
te weten, aan hun kampvuren de vond
sten van Ralph Reader benut, meestai
tot groot vermaakt van degenen, die toe
schouwers waren. Reader bezit een Over
maat van gevoel voor humor en jaar
lijks wordt met enige nieuwsgierigheid
de première van zijn revue tegemoet ge
zien.
ER IS op de wereldjamboree een groot
kamp gereserveerd voor radio en tele
visie. Een grote internationale groep
filmers en reporters draaft de hele dag
Sutton Park door. omdat men ongeveer
in elk kamp nieuwe stof voor boeiende
programma's vindt. De stem van uw ver
slaggever is verder gekomen, dan de
krant die gij nu leest. Hij werd namelijk
bij het verlaten van de restaurant-tent
plotseling weggesleurd, voor een micro
foon neergezet en moest a bout portant
een interview geven voor de F*anse uit
zending van de BBC. De volgende mor
gen stond een Roemeen voor zijn tent
om hem, vers uit bed, te interviewen
voor een uitzending van Radio Vrij Eu
ropa Roemeense sectie, zodat hij zelfs
door het IJzeren Gordijn heen heeft ge
sproken.
Overigens is dit niet de enige uiting
naar buiten van uw verslaggever, die
plotseling een boek voor zijn neus kreeg,
toen Hongaren er zijn er, hebben wij
ontdekt, een kleine 20 -7- hadden ontdekt
dat hij in 1937 enkele weken had gekam
peerd met hun laatste minister-president,
graaf Paul Teleki. Een blanco bladzijde
van het boek moest worden volgeschre
ven met herinneringen aan die tragische
figuur, die met de vrijheid van zijn land
ten onder ging.
De Hongaren vertoeven in een kamp.
waarin men het gehele geknechte Euro
pa bfjeen vindt. Men ziet er Russen. Let
ten. Llthauers, Oekrainers, Polen en Est-
landers. Het is een merkwaardig kamp;
er hangt een zekere beklemming over.
doch de bannelingen zelf schijnen het
niet te ervaren; zjj voelen zich deel van
een wereldbroederschap. Zij hebben ons
aan hun kampvuur genodigd en hoeveel
Het lot van het St. James Theater in
het har.t van Londen is nog steeds niet
bezegeld. De maatschappij voor onroeren
de goederen onder leiding van de mil
jonair Felix Fenston, welke het oudste
theater van Londen wilde slopen om
plaats vrij te maken voor kantoorruimte,
heeft er thans mee ingestemd, de slo-
pingswerkzaamheden op te schorten in
afwachting van het succes van een cam
pagne om 350.000 pond sterling bijeen te
brengen de som die nodig is voor de
definitieve redding van het theater. In
dien deze actie lukt zal de maatschappij
van haar plannen afzien.
Zoals bekend hebben de actrice Vivien
Leigh en haar achtgenoot, de acteur sir
Laurence Olivier, de campagne tot red
ding van het St.-James Theater ontketend.
Pater Werenfried van Straaten, die. zo-
w1 ,»-52d' zwaar ziek van Ajn reis door
het Midden-Oosten teruggekeerd is, is
thans voor algeheel herstel naar Beieren
invitaties wij ook moeteï afwimpelt', ken gthed'heriteW IT*
omdat een mens ook hier maar één 11- een van Jn T,an de gevo1"
chaam heeft, daar naar die Tannelfngenl fris °P Zijn
wyj gaan. Aldus meldt 'hè? K NJ' opSel°i:'en-
(Advertentie)
te Haag, die zegt: „Als ik de overschot-
hei mocht meenemen, zou ik er mijn
H6 e tr°ep voor het zomerkamp van kun-
v„p. f°urageren, zo goed is het eten en zo
bei kriigen wij hier." Joop Groen uit
'ujA Hoorn (St.-Cornelisgroep) is ook al
tiet der te spreken over het eten; hij
lw..er trouwens welvarend uit en wordt
1® e d door anderen, omdat zijn patrouil-
en heel blik frambozenjam kreeg toe-
is a^Zen in plaats van marmelade. Joop
g6n 'leen maar uit zijn humeur te bren-
Ujt door tegen hem te zeggen, dat hij
Delft komt. Hij staat op Den Hoorn.
Mevr. Georgette Hagedoorn is dinsdag
avond met de constellation „Tilburg"
van Schiphol naar Indonesië vertrokken.
Zij gaat, vergezeld van de pianist Pierre
Verdonck en voorts van haar assistent
T. J. Pajak een grote tournee door Indo
nesië maken. Twee jaar geleden is mevr.
Hagedoorn ook in Indonesië opgetreden,
toentertijd op uitnodiging van de B.P.M.
Ditmaal berust de organisatie van de
tournee bij de Bond van Kunstkringen in
Indonesië. Niet minder dan vijftig maal
zal mevrouw Hagedoorn optreden, o.a. te
Djakarta, Surabaja, Bandung, Medan,
Balikpapan enz. Op Bali hoopt zij een
wgek vakantie te kunnen nemen. Op de
terugweg treedt Georgette Hagedoorn
ook nog in Singapore voor de Nederland
se club op. Tegen half december zal de
kunstenares in Nederland terug zijn.
Brandend maagzuur op weg
naar Uw werk; oprispingen na
een haastig maal of na een
genoegelijk samenzijn - nog
aan tafel of dra erna...
Juist dèn brengen één of twee
Rennies uitkomst. Gemakkelijk
onopvallend in te nemen - ge
woon laten smelten op de tong -
Smakelijk en... altijd bij de
hand in handtas of vestzak.
Hygiënisch verpakt - één voor
één.
Waarom dan nog langer dat
lijden en dat onzekere gevoel
en die angst voor de pijn die
komen zal. Met Rennies bij de
hand bent U echter voorbereid
en blust ge 't maagzuur in een
handomdraai...
Over de hele wereld vinden meer mensen baat bij
Rennies dan bij enig ander maagtablet,.
U kunt ze kopen in alle apotheken en drogisterijen.
Dat wij in een sterk veranderende we
reld leven, is reeds zo vaak gezegd, dat.
het tot de gemeenplaatsen is gaan be
horen.
En toch beseffen zeer velen nog nau
welijks hoe diepgaand de verandering
is, welke het menselijk leven de laatste
eeuwen heeft ondergaan.
De grote verdienste van het nieuwe
boek van prof. dr. J. H. van den Berg:
Metabletica (Uitg. G. F Callenbach
N.VNijkerk) dat terecht sterk de aan
dacht heeft getrokken, is, dat hij aan de
hand van verschillende voorbeelden op
ongemeen boeiende wijze in het licht
heeft gesteld, hoe fundamenteel anders
vroegere generaties leefden. Tegenover
de oude onderstelling in de psycholo
gie, dat de mens onveranderlijk is,
gaat de auteur juist uit van het pos
tulaat der veranderlijkheid en uit
gaande van dit postulaat heeft hij de
grondslag gelegd voor een historische
psychologie, waarin de mens van vroe
ger en nu vergeleken wordt onder het
aspect van de veranderlijkheid.
In de eerste plaats demonstreert hij
deze verandering t.a.v. de verhouding
tussen volwassenen en kinderen. Deze
verhouding is gedurende de laatste
eeuwen ingrijpend gewijzigd. Was het
kind eertijds nauwelijks onderscheiden
van de volwassene en voltrok de over
gang van het kind-zijn naar de vol
wassenheid zich in korte tijd en in het
algemeen zonder veel stoornissen, in
de 18e eeuw begint er een proces van
toenemende distanciëring tussen jeugd
en volwassenheid op gang te komen.
Sindsdien wordt de verhouding tussen
jeugd en volwassenheid steeds meer
beheerst door afstand. De oorzaken
van deze ontwikkeling zijn, zoals prof.
Van den Berg op o.i. overtuigende
wijze uiteenzet, gelegen in de diep
gaande veranderingen, welke sindsdien
in onze cultuur en daarmee in de aard
der volwassenheid zijn opgetreden.
Het volgende hoofdstuk is gewijd
aan de neurosenleer zoals die in de vo
rige eeuw is ontstaan. De schr. geeft
hiervan een nieuwe interpretatie, die
ons zeer aanspreekt en in ieder geval
alleszins het overwegen waard is.
De neurose is, zoals de auteur scherp
in het licht stelt, eén tyDisch modern
verschijnsel, nauw samenhangend met
de aard van de moderne samenleving.
Zij is een symptoom van een samen
leving, welke haar eenheid en over
zichtelijkheid verloren heeft, „de in
dividuele weerslag van het samenstel
tegenstrijdige en complicerende vor
deringen, welke uit de samenleving
voortkomen", zoals de schr. haar zelf
formuleert. De samenleving is ziek, dat
is voor de schr. primair; pas in de
tweede plaats zijn er neurotische pa
tiënten; dat zijn zij, die deze ziekte niet
verdroegen. Het verschil tussen de
neurotici en de „normalen" bestaat
hierin, dat de neurotici aan deze ziekte
bezwijken, terwijl de anderen zich
staande weten te houden dank zij de
vlucht- en verstrooiingsmogelijkheden,
welke onze samenleving biedt.
In het hierop volgende hoofdstuk
betreedt de schr. het religieuze terrein
en constateert in het voetspoor van
vele anderen de afwezigheid van God
in het moderne leven, hetgeen ook de
oorzaak is voor het feit, dat er geen
wonderen meer gebeuren.
In het laatste hoofdstuk gaat de
schr. nader in op de projectie-theorie,
welke ons innerlijk mateloos heeft
doen uitdijen. Uit deze verinnerlijking
van alle menselijke realiteiten werd de
moderne psychologie geboren, waarvan daf °°k buiten de kring der vakpsy-
dit ook niet te verwonderen. De schr.
stelt zelf in het eerste hoofdstuk uit
drukkelijk voorop, dat zijn boek een
hypothetisch karakter heeft en dat
nader onderzoek veel lacunes zal aan
vullen.
Het gaat er echter primair om, of de
grondstelling van de schr. juist is en
dan is ons antwoord, dat wij hiermede
in grote trekken van harte kunnen
instemmen. Het is alleen jammer, dat
dq schr. niet duidelijk heeft aangege
ven, waar voor hem de grenzen liggen
tussen wat essentieel menselijk is en
wat veranderlijk. Dit is een ernstig
tekort. Maar overigens kunnen we de
auteur slechts dankbaar zijn voor de
synthetische, zeer verhelderende visie
t.a.v. het menselijk leven in zijn ver
anderlijkheid, welke hij in dit boek op
zo originele en ongemeen boeiende
wijze heeft ontvouwd. Het is een boek,
Freud de grootmeester is,
In verschillende besprekingen is
reeds gewezen op onjuistheden en on
volledigheden in de bewijsvoering van
de auteur. Gezien de uitgestrektheid
van het terrein, dat de schr. in een
machtige synthetische greep omvat, is
chologen een ruime aandacht verdient.
En dit is ook mogelijk, want de schr.
paart op zeer gelukkige wijze weten
schappelijk inzicht aan litteraire en
journalistieke vaardigheid, waardoor
zijn boek ook voor de ontwikkelde
leek zeer wel toegankelijk is.
AAROM IS de schoolwet van derwijs voor hun kinderen als on-
1857 zo herdenkingswaard? Niet i'.sbaar uitgangspunt zagen van alle
op de eerste plaats, omdat deze °P}'oeding en alle onderwijs.
Deze afwerende houding lag te meer
wet ons onderwijs zo geweldig heeft in de lijn der christelijke grlepen. om-
opgestuwd. Integendeel, zij heeft ons da' ZP de neutrale openbare staatsschool
'n de geestelijke atmosfeer der jaren
onderwijs enorm veel kwaad gedaan, zestig van de 19e eeuw als een staatkun-
Wetstechnisch was deze wet zonder dige anomalie moesten zien. De liberalen
■1 1 iji beleden de beginselen der Franse Revo-
t wij fel een knap stuk werk, doch iutie in een aantal axioma's, die allen
daarvoor komt de regering uit 1857 begonnen met vrijheid,
niet de eer toe. De schoolwet van 1806 Vrijheid van vereniging vrijheid van
was in dit opzicht veel vruchtbaarder
en bevatte reeds de goede elementen, les en nog wat. Maar die vrijheidsapos-
waarover in 1857 kon worden be- prof. Rogier het „maak-
ten angstvallig halt voor de vrijheid van
schikt. De reden van het herdenken onderwijs'*. Daar wisten zij geen raad
ligt ergens anders. mee- w.eI op PaPier, wel in de grondwet
maar niet in de praktijk, niet in de be-
De waarde van een herdenking wordt p fj zond e r n d -1 ff11 V die h?t
mede bepaald door de invloed op het
heden van een bepaalde gebeurtenis
uit het verleden. De werkelijke zin van
de historie is door het in herinnering
brengen van de meest markante feiten
onderwijs alle middelen ont
hield om in vrijheid te kunnen gedijen.
Ergens lag dus bij de liberalen in hun
onderbewustzijn de psychische barricade,
waarop zij het monopolistisch karakter
van de staatsschool bereid waren te ver
dedigen, tegen de redelijkheid van de
logica der katholieken en protestanten
■®attibPZienl:)arende
If Jvc' MARIE is een zeer populaire
Op 1 -LcllAl'c ie ia ecu uaiiitf&üttLS
kgj0®, Hjti, eigendom van het katholieke
rm eriandse trainingscentrum Sint Wal-
bryj', P°kter E. Rebels uit Nijmegen ge-
len„ het aftandse rijwiel voor het af.
Ned. figuur op de
°ree. Tante Marie is een damesfiets
hij n van zijn ziekenbezoeken. Wanneej;
'ietsh de drukbelopen jamboreepaden de
lirig gebruikt, denkt iedere vreemde-
stari ,dat hij grappig wil zijn en men
krom van het lachen.
Ï3lr
to^ZöNDER origineel is de poort die
hew-Pf geeft tot het kamp van de Ne-
se jamboreestaf. TT"
Uit het bouw-
"at on de vreemdeling concluderen,
d'Se Ze verre voorouders maar eenvou-
boort,}!ssers waren: boven in de houten
sf>abn gt een scheepslamp en de over-
'hg wordt gevormd door een fuik.
zUlje A EN MAMA Nielsen in Schiedam
een *an§ hebben moeten wachten
ktVafjP berichtje van hun Paul. Maar dat
omdat het pionierhout, waarmee
'ris j Jkamp moest worden opgebouwd,
an r arriveerde dan werd verwacht
?fgeVdkk 1dS enigsz'ns vertraagd werd
ae Pa van de Amerikaanse vader-
het
een
rt^Oor»
ï'e vQn imet w'e wij onze tent delen en
°5_du.rend in de weer zijn met de
ha
nvai°ip!tuil]iig ons linnen verblijf bin-
r.M. eh. „Geen mens kon een ander
X oa\ Wij klampten een Fransman
o\,„. hem voor de microfoon zijn zeg-
S'
°eh wij hem vroegen, het in het
jamboree te laten zeggen.
vertalen kon hij het niet. On-
Ik vloog er een Engelsman in he
s>kk'ic,ai° zei' dat hij Duits verstond,
«h ^'e p Vonden wij toen nog een Duit-
0? We6lfrans verstond en met wat heen
ij ^6. kwam de vertaling in
Z® 8aten gekke is, dat geen mens in
l Uat j-.had, dat de microfoon aanstond.
6h.
dit a
V' tv le Habel op de band was ge-
Dit alles in één adem.
v
tph het dag verschijnt een nummer
6"- Rpiamboreeblad „Jubilee Jambo-
>d. «acteur is de journalist Hazel-
rinj zijn redactionele apparaat
'.1 drie enorme tenten in beslag.
Pater Lambriex kennende verbaas
de het ons niets, dat hij de schrik van
zijn leven kreeg, toen wij hem opbel
den om een onderhoud,' waarin hij ons
eens iets van zijn leven zou vertellen.
Pater Lambriex is sinds de bevrijding
in 1945 de secretaris van de internun
tius, mgr. Paolo Giobbe en hij is
eigenlijk Dom Robert Lambriex
O.S.B.
Maar het verbaasde ons evenmin,
dat wij, nadat hij eerst in een onder
houd had toegestemd en een uur
daarvoor had vastgesteld, wij daarna
een telefoontje kregen van een zijner
vrienden, dat hij het toch liever niet
deed.
Ik kan toch moeilijk allerlei
dingen over mij zelf gaan vertellen,
was zijn verweer geweest en met het
oog op zijn zeer grote bescheidenheid,
konden wij dat begrijpen.
Een monnik en een interview, dat
zijn twee dingen, die volgens pater
Lambriex niet samen gaan. Uit hoof
de van ons vak legt men zich natuur
lijk niet zo gauw bij zulk een afwij
zing hoe voorzichtig dan ook inge
kleed neer en dus dachten wij er
een ogenblik aan om toch maar naar
hem toe te gaan, maar dat gaat niet
als men de eenvoud en bescheiden
heid van pater Lambriex kent, die
sinds jaar en dag de internuntius bij
staat, bij ontvangsten en bezoeken
liefst onopgemerkt blijft en alleen
maar ongemerkt toeziet of alles naar
wens verloopt.
Hij is al de jaren van zijn arbeid
aan de Internuntiatuur de eenvou
dige kloosterling gebleven, wars van
alle wereldse zaken, maar met een
vriendelijkheid voor iederdie. hij
ontmoet, welke bij hem tot een chris
telijke deugd is gecultiveerd. Zo heeft
hij zich, terwijl hij zich altijd op de
achtergrond hield, een grote kring
van vrienden verworven, die, nu hij
op 15 augustus zijn zilveren priester
feest gaat vieren, dit feit niet zonder
meer wilden laten voorbijgaan en
hem er bijna toe hebben moeten
dwingen zich éénmaal in de voorste
rij te doen plaatsen op een receptie,
welke a.s. zaterdag te zijner ere op de
Pauselijke Internuntiatuur zal plaats
hebben.
Het is met de priésterlijke loopbami
van Dom Lambriex eigenlijk 1 vat
vreemd gegaan, indien men deze be
ziet van Benedictijns standpunt. De
Benedictijnen, tot wier orde hij be
hoort, leggen namelijk niet alleen de
bekende drie geloften af, maar bo
vendien nog die gelofte van stabili
teit. Een Benedictijn mag namelijk
zelf het klooster of de abdij kiezen,
waar hij zijn hele leven wenst te ver
blijven. Dit houdt in, dat hij daar ook
kan blijven, indien hij dat wenst De
abt kan hem dus wel verzoeken een
bepaalde taak in een ander klooster
te willen verrichten, maar hij behoeft
dat niet te aanvaarden; hij mag, in
dien hij dat wenst, in zijn eigen abdij
of klooster blijven.
Dom Robert Lambriex nu was mon
nik van de abdij van Clervaux in
Luxemburg. Die had hij zelf uitge
zocht na vóór zijn intrede eerst vele
Ben^dictijnerkloosters te hebben be
zocht.
Op 14 november 1924 trad hij er in;
hij werd ingekleed op 8 december van
dat jaar en geprofest op 8 september
1926. Op 15 augustus 1932 werd hij
priester gewijd. Zo dacht hij dus zijn
verdere priesterleven in Clervaux te
zullen slijten. Maar reeds enkele
maanden na zijn priesterwijding deed
vader abt een beroep op hem om te
gaan naar de pontificale abdij van
San Girolamo (Sint-Hieronymus) te
Rome. Deze abdij is gesticht door
Paus Pius XI en men had daar mon
niken nodig voor wetenschappelijk
werk, namelijk voor het bestuderen
en heruitgeven van de handschriften
van Sint-Hieronymus.
Ondanks zijn belofte van stabili
teit weigerde Dom Lambriex niet. Hij
verliet Clervaux en vertrok naar
Rome. Men had hem daar nu'eep.m.aal
nodig. Overigens kan hij van nature
al niemand iets wejgeren,
In de Pontificale abdij te Rome ver
bleef hij van 1932 tot 1943. In die
jaren leerde hij mgr. Giobbe kennen,
die wistdat hij na de oorlog
weer naar Nederland zou teruggaan
om zijn ambt van internuntius weer
te aanvaarden. Pater Lambriex sprak
Nederlands hij is immers een Ne
derlander van geboorte, al was zijn
moeder, die hij bovenmate vereert,
van Franse afkomst. Hij sprak door
zijn elfjarige verblijf in Rome ook
Italiaans en bovendien Frans, Duits
en Engels. Het was dus geen wonder,
dat mgr. Giobbe op hem het oog liet
vallen en alles in het werk stelde om
hem na de oorlog mee te krijgen
naar Nederland. Het was toen 1943 en
het stond voor Rome al was het
nog vóór de invasie in Normandië
al vast, dat Duitsland de oorlog zou
verliezen, zodat zo spoedig mogelijk
de oude contacten moesten worden
opgenomen. Wéér weigerde de brave
Benedictijn niet en hij werd reeds in
1943 naar Nederland gezonden om
de zaak voor te bereiden. Hij deed
maanden over die reis en moest zich,
tenslotte in Nederland aangekomen,
tot 1945 voor de Duitsers schuil hou
den. Voor pater Lambriex was dat
niet moeilijk, hij weet zich zelfs schuil
te houden temidden van een uitge
breid en schitterend gezelschap.
Het is een geschiedenis op zich hoe
hij tot het kloosterleven kwam.
Hij werd geboren in Maastricht op
8 juli 1903. Zoals gezegd was zijn
moeder van Franse afkomst, zijn va
der was eigenaar van enige steengroe
ven in Nederland, België en Duitsland
en deze wilde niets liever dan dat
zijn zoon hem later in de zaak zou
opvolgen. Hij deed zijn gymnasiale
studies bij de Jezuïeten op „Huize
Katwijk" in Katwijk, waarna hij een
commerciële opleiding kreeg in België
en Duitsland, o.a. in Andernach en
Koblenz en zelfs verbleef hij enige
tijd in Bergen in Noorwegen.
Dat alles om straks zijn vader in
diens zaak te kunnen opvolgen. Maar
tijdens zijn verblijf in Duitsland
kwam hij in contact met hét beroem
de klooster der Benedictijnen te Maria
Laach. Daar verbleef hij enige dagen
en daar openbaarde zich zijn pries
terroeping.
Hij wenste toen in te treden in de
Orde van St.-Benedictus, en op aan
raden van zijn ouders reisde hij toen
eerst heel wat kloosters af om zijn
uiteindelijke keuze te bepalen. Hij
koos Clervaux. Voor enkele maanden
slechts, naar later bleek.
Zaterdag a.s., als er van vier tot
zeven uur een receptie zal zijn op de
Pauselijke Internuntiatuur, zal hij
zich niet aan een. huldiging kunnen
onttrekken. Hij zal dit wel als een
zware taak beschouwen, maar die met
priesterlijke nederigheid aanvaarden
als een beproeving, die voorbij gaat.
En op zondag 11 augustus zal hij
voor een kleine besloten vrienden
kring in de kapel van de Internun
tiatuur een H. Mis van dankbaarheid
opdragen voor de zegeningen, die God
hem in zijn priesterleven heeft ge
schonken.
Dat zal weer in alle stilte zijn.
Want zo verlangt het de monnik.
Dom Lambriex O.S.B.
F. S.
de mens in de gelegenheid stellen om 'n- Hie barricade was toen als nu een
t-:.. -I °P schijngronden steunend, geheel ver
uit feit na feit de wijsheid te puren, tekend begrip over de plaats van de over-
die middel kan zijn in het heden beter heid in de opvoeding en het onderwijs,
of minstens evengoed te handelen als De visie der christenen, die aan gezin
vaak in het verleden gebeurde. j" Kerk vanwege de directe relaties van
de mens met Christus, van het mensen-
kind met het Christenkind, onloochenbare
Naarmate de historische gebeurtenis opvoedingsrechten toekenden, ging aan de
nieer directe correlaties heeft met de Liberalen der 19e eeuw voorbij. Dit dreef
eigentijdse verhoudingen, ligt een herden- de kerken, op de eerste plaats de Katho-
lung ook hoger in het actuele vlak. Deze heke Kerk, speciaal in Nederland, tot
correlaties rijn evident ten aanzien van een houding van resolute afweer. De ac-
de schoolwet van;1857, die op grond daar- tu-aliteit van de schoolwet van 1857 is
van voor onze tijd een memorabele ge- door dit alles zonneklaar juist voor ons.
beurtenis is, waaruit onze generatie veel die met een eeuw afstand, schijn van
lering en ve^i leiding kan putten. wezen kunnen onderkennen. Welnu schijn
Allereerst beheerst de schoolwet van d€ schoolwet van 1857 was haar na-
1857 nog altijd de structuur van onze he- tl0naalkarakter, en haar wezen lag in
dendaagse lagere school. Wel bracht de een be,emmerende tendenz ten aanzien
schoolwet van 1920 ook' voor het open- Yraar fundamental doelstelling: de
bare onderwijsverandering, doch geen Nederlandse jeugd alle christelijke deug-
veranderingen, die het karakter van de te ,brengen._ Hier kon een ver-
openbare school, verankerd in de school- ze^sstri3d niet uitblijven en deze is dan
wet van 1857. wijzigde. De openbare staats- °°k gestreden, met de rug tegen de muur.
school van 1857, met haar uitgesproken «ttt ttc tm tvf j j
neutraal karakter leeft nog altijd voort VV/ 1N.DE wereld van vandaag
in onze tegenwoordige openbare lagere VV rondkijkt constateert als we-
school, al kan men toegeven, dat het be- reldversehijnsel een schoolstrijd
grip ,o^^Ujralit naar de interpretatie op alle fronten. De analysering der
:Vsa achterhaald' <7™ verschillende
klaard landen voert regelrecht naar een diep
Het begrip neutraliteit van 1857 en van INNN ttegen0Y?r -de Pfdagogi-
nu is door Kohnstamm uitdrukkelijk een desiderata der Kerk in het alge-
ficfie genoemd, zelfs niet één enkele dag meen, der katholieke kerk in het bij
houdbaar! zonder.
reritieetu?sln ededsXflwentavan IS^en ^STo^/f 0nderwijssituatie
die van 1920, dat de een noch bestaan- ln Nederland. ontstaan door een „non
baar, noch begriipbaar is, zonder de an- P°ssumus der voorgaande generaties,
der bewijst, dat de Kerk daar waar zij vrij
kan ademhalen, het onderwijs der
EEN NATIONALE HERDENKING jeugd ziet als een recht van het kind,
DEZER WET ligt ongetwijfeld een plicht van de ouders, een zorg
in de lijn van haar importantie, voor de Kerk en een noodzaak voor
al blijft er, naast de legislatieve waar- de staat,
dering van de voorstanders der open- Onnipm.r
bare school, in de schoolwet van 1857 Kwr iü l ll sj mptomen bespeur-
voor de aanhangers van de bijzondere f' j °P ee" stijgende ïnvloedcur-
sohool een zo grote apartheid opgeslo- sector van on-
ten, dat de legislatieve waardering er TJN V3 t
volkomen door op de achtergrond ge- ontkennen dat de gezichtsver-
raakt. en hun herdenking zich voor- a?dermg der, ™ode/M samenleving
namelijk zal concentreren op het na- 'Tl06®111 611 en
tionaal kwetsende van deze school- n 5 on°ntk9onibare conse-
wet quentie zien van de nieuwe structuur,
Van levensbeschouwelijk christeliik waarin de wereld zich gaat voegen'
standpunt bekeken gaf deze schoolwet Toch zal het zaak blijven, juist tegen
aan de kinderen wier ouders de open- de achtergrond van ons eigen verleden
bare school verwierpen, in het opge- en n°S meer tegen de achtergrond van
drongen neutrale onderwijs „stenen het recente verleden van andere volke
voor brood te eten" ren- om te bh]ven streven naar vrijheid
De geestelijke structuur van katho- °Uders 'nZake °pvoeding ppd-
lieken en protestanten verdroeg zich Die wflsh€;d der oudprs nu ln Ne_
met met een opvoedkundig voogdij- deriand door de wet van 1857 volkomen
schap van de staat via een neutrale illusoir gemaakt, omdat wel de vrijheid
staatsschool. Vandaar dat naast de van onderwijs door de grondwet van 1848
wierook gebrand voor de voorstan- was Sewaarborgd. doch de organieke wet
ders van het openbare onderwijs voor T-an ,1857, voorgeschreven door de addi-
een herdenking motiveert vanwege lijk met het onthouden van de middelen
net hoogopiaaiend verzetsvuur, ont- om die vrijheid te effectueren.
stoken bij hen, die confessioneel on- p. de KOOK
