VOCHT TEGEN
Arabische staten kijken toe
GAILLARD vecht tegen de tijd
Het prijspeil in Frankrijk
de huisvesting van eensgezinden
Er zal een veel grotere waakzaamheid nodig zijn
Van oud naar nieuw
ls van slavenhandel
naar de olie
Vlag van de sultan
is rood
In Oman alles rustig...
De armste en de
achterlijkste
Observator
Alleenheerser
ONGERUSTHEID IN ENGELAND OVER
ZATERDAG 24 AUGUSTUS 1957
PAGINA 3
woestijnoorlogje is over. Of bijna over.
]jna, want zo'n reeks vechtpartijen in een
Schier ontoegankelijk bergland heeft altijd
ll0g wel een nasleepje van zwervende scherp-
ScWtters en sluipmoordenaars, die de strijd
°P eigen houtje voortzetten, omdat ze er nu
eettmaal plezier in hebben, hun medemens
°P de korrel te nemen. Het is een soort ope-
£etteoorlog geweest, daar in Oman. Enkele
^nderden opstandige schaapherders en
^attieeldrijvers en een dito aantal soldaten
Vau de sultan van Muskate en Oman, mits-
pders enkele compagnieën Schotse Hoog-
anders gaven elkander niets toe in kleurig
heid Van dracht. De z.g. scouts van de sultan
T,
dragen de bontste gewaden en de Schotten
hun kleurige kilts. Wat de volgelingen van
de imam betreft, die dragen van alles
of zijn halfnaakt en blootvoets- Tot voor kort
had het vechten in Oman en aangrenzende
gebieden ook in werkelijkheid iets weg van
een operetteoorlog. De hotsingen tussen de
opstandelingen en de geregelde troepen
waren ontmoetingen waarbij de eersten veel
lawaai maakten en nog meer stof op joegen.
Wanneer er een gewonde viel, haastte de
helft der strijdkrachten zich, hun makker
naar een veilige plaats te brengen en verliet
dan het slagveld, ook al had hij slechts een
schampschot opgelopen.
°e'1 cle vorst ofwel koning van Yemen buitenlandse journalisten
^nodigde, om de grensoorlog tussen zijn land en het protectoraat
J'n Aden te verslaan, waren die vrijwel uitsluitend getuige van
gelijke vertoningen. Af en toe verscheen er een Engels vliegtuig,
ri' de hele omgeving schoon mitrailleerde, terwijl de vechtersbazen
V(lrt de koning snel in de heuvels verdwenen. Van een werkelijk
geveclit was geen sprake, laat staan van een veldslag. Maar.
e"&e/e jaren geleden werd het in Oman toch wel een klein beetje
etnst. Want de opstandelingen, die tot dan met ouderwetse achter-
uers gewapend waren geweest, bleken opeens in het bezit te zijn
de modernste schietwapens en zelfs van machinegeweren, van
jet-Russische en Tsjecho-Slowaakse makelij. En de troepen van
p sultan ondervonden, dat die herders en kameeldrijvers heel wat
Pter in de wapenhandel geoefend waren dan voorheen. Ze verloren
Itl
een gevecht tien doden.
hi?6
Morgen, Zondag, gratis pleister!
En het móóiste nog is dit,
Dat in vele van die pleisters
Een pracht-prijzenkansje zit.
Maar U wilt niet klap gaan kpen
Bij d'E.H.B.O. en dus
Denkt U, naast Uw prijzen kansen,
Ook aan de collectebus
CL1NGE DOORENBOS
ELF DAGEN LATER
ZES KINDEREN
Dezer dagen heeft zich in Engeland een opzienbarende rechtszaak
afgespeeld. Terecht stonden twee jongetjes, van vijf en zes jaar, die
beschuldigd waren van moord op hun tweejarig broertje. Ze hadden
het met een mes doodgestoken, tijdens afwezigheid van de ouders, die
zich inmiddels zo goed als niet om hun kinderen bekommerden. De
rechter moest evenwel vaststellen, dat hier geen vonnis geveld kon
worden, omdat volgens de Engelse wet kinderen onder de acht jaar
niet voor hun daden verantwoordelijk kunnen worden gesteld De
rechtzaak had inmiddels de bedoeling, een uitspraak te verkrijgen, dat
de kinderen onder voogdij zouden worden gesteld en in een opvoe
dingsinrichting ondergebracht.
Er werd in die geest beslist, maar de moeder, ofschoon het trieste ge
beuren in hoofdzaak aan haar schuld te wijten was, aangezien ze de
kinderen sloeg en verwaarloosde en het grootste gedeelte van de dag
alleen liet, tekende protest aan. Ze wil haar kinderen zelf blijven
„opvoeden"
VOOR DE TELEVISIE
ne°rS in 1955 vloden de vechtlustige bewo-
!Via„s ,van het bergland van Dzebel Achdar
"«astig, -- -- *--- 1
wanneer ze na een overval
ra eenzaam gelegen dorp of een ka-
aan bemerkten, dat er soldaten van
de jUltan in aantocht waren. Toen slaag-
Al; suii-an er in, een zekere Ghalib ben
Wa' ^®n imam, ofwel geestelijke hoog
te ™i§heidsbekleder, na enkele kor-
Jl- bevechten gevangen te nemen. Het
Zi^chap, dat te Nizwa zetelde, had
se de rechten van een wereldlijk heer-
ge, aangemeten en was van plan, het
a§ van de sultan te ondermijnen. De-
lateZette hem gevangen, maar bemerkte
hetnl' dat de broer van de imam. Talib,
dg a ontsnapt was. Juist deze broer was
achter de schermen, de gevaar
tenat en de slimste. Talib vluchtte eerst
Saoedi Arabië en vervolgens naar
Daar heeft men hem naar het
tot Arabisch propagandist opgeleid,
gel" net omgaan met moderne wapenen
ggl^d^en enige strategische kennis bij-
sterkt door deze opleidirfg, verscheen
be'fp^aknle maanden geleden weer in de
^ofd t>es'^n van Dziebel Achdar, aan het
te
tUsto Yan 6en Paar honderd modern uitge-
van Yr: 'iScrs,
an die he^ kleine garnizoen
te V] Zvva overweldigden en daar de wit-
'aS van de inmiddels vrijgekomen
imam hesen. De vlag van de sultan is
roodAldus ontstond het oorlogje in
Oman, waaraan door de R.A.F. snel een
einde is gemaakt. De vliegtuigen der
R.A.F. hebben de rebellen Ghalib en Ta
lib incluis, echter niet kunnen bereiken,
want de Engelsen waren zo vriendelijk,
voordat ze 'n dorp of een bergvesting als
Nizwa gingen bombarderen, te waarschu
wen, dat ze dit zouden doen. Iedereen kon
zich dus bijtijds in veiligheid stellen. De
oorlog is nu mil-itair gesproken voorbij,
doch de Engelsen moeten thans bijgestaan
door de scouts van de sultan, de bergen
in. willen ze de leiders grijpen, die inmid
dels wel de grens van Saoedi Arabië be
reikt zullen hebben
In Saoedi Arabië zullen zé nieuwe plan
nen smeden en vermoedelijk ook nieuwe
en betere wapenen krijgen De Engelsen
hebben in het gebombardeerde Nizwa
wapenen gevonden van onmiskenbaar
Amerikaanse makelij, dje hoogstwaar
schijnlijk door de Ver. Staten aan koning
Saoed zijn geleverd, teneinde ze even
tueel tegen de communisten te gebruiken,
Het zal in Oman vermoedelijk weer
gauw onrustig worden. Koning Saoed
heeft inmiddels wat onrust laten verwek
ken langs de grens van het eigenlijke
protectoraat Aden. Wellicht zal er elders
in de zuidoosthoek van Arabië een ander
oorlogje ontbranden. Oman is ten slotte
De voornaamste leden van de Franse naamste grote industrieën hem zullen steu-
regering hebben vrijdagavond drie uur
lang de bijzonderheden besproken van de
maatregelen, welke genomen zullen wor
den om het prijspeil in Frankrijk te be
vriezen in de strijd om het behoud van
de frank
De Franse minister van financiën, Gail
lard, deelde na afloop van de bijeen
komst aan persvertegenwoordigers mede,
dat „het prijsplan ongetwijfeld maandag
avond gereed zal zijn en dat dinsdag een
besluit genomen zal worden."
Gaillard vecht tegen de tijd. De voed
selprijzen stijgen en. wanneer het groot
ste deel van de arbeiders de volgende
maand van de jaarlijkse vakantie is te
ruggekeerd, dan zal er mogelijk fel op
de prijssituatie worden gereageerd.
Minister Gaillard hoopt nu, dat de voor-
nen door vrijwillig niet tot het verhogen
van prijzen over te gaan.
Prijsstabilisatie of niet, minister Gail-
lafd is bovendien genoodzaakt tot verschil
lende tariefsverhogingen over te gaan om
de tekorten bij de staatsbedrijven en
openbare diensten weg te werken. Dit
geldt o.m. de spoorwegen, de transport- en
energiebedrijven.
Een andere factor, die 's ministers
stabilisatie-politiek doorbreekt is het
feit, dat hij voor de Duitse en Belgische
grensarbeiders met compensatie over de
brug moet komen. De verkapte devalua
tie van de frank betekende voor deze ar
beiders feitelijk een loonsverhoging van
17 procent. Ingevolge een bestaande
overeenkomst met West-Duitsland heeft
hij voor wat de Duitsers betreft al
moeten toegeven. Met de Belgische rege
ring moet nog worden uitgevochten, wie
de 1 miljard transfercompensatie voor
de 53.000 Belgische grensarbeiders op
tafel moet leggen. Gaillard meent, dat
dit de taak van Brussel is, en niet van
hem noch van de betrokken bedrijven.
slechts een pion in het grote schaakspel
om de olie van Arabië en de beheersing
van Rode Zee en Perzische Golf, Sovjet-
Rusland, dat samen met al zijn satelliet-
landen veel te weinig eCie produceert, is
nog steeds begerig naar de olie van de
Arabische staten. Engeland concurreert
hevig met de Verenigde Staten om de
politieke en economische suprematie in de
ze gebieden. Wat Oman betreft, het is een
van de zeven z.g. sjeikstaten langs Per
zische Golf en Arabische Zee, waar zich
enorme hoeveelheden olie in de grond
moeten bevinden. In Oman zelf is nog
steeds geen olie gevonden, hoewel teen
Engelse maatschappij er al sinds, jaren
naar boort.
Het ligt echter vlakbij de Buraimi-oasen,
waar wél olie is. Bovendien, Oman maakt
deel uit van het sultanaat van Muskate
en Oman en misschien zit er in Muskate
olie. Verder; Muskate en Oman maken
deel uit van de Hadramaut en het protec
toraat Aden, waar óók olie van het poli-
ieke complex gevonden kan worden. Ten
slotte. Oman is een stuk van Arabië en
op elk stuk van Arabië zijn de ogen der
wereldmachten! mitsgaders die van koning
Saoed gericht.
Daarom was het operette-oorlogje daar
belangrijk en zal het eventueel oplaaien
van de strijd tussen de imam en de sul
tan vérstrekkende gevolgen kunnen heb
ben. De sultan is Engels gezind, door een
verdrag met Engeland verbonden, de
imam leunt tegen Saoedi-Arabië en Egyp
te aan. Indien hij de macht in Oman en
in Muskate verovert en er in slaagt de
sultan te verdrijven, speelt hij tegelijker
tijd in de kaart van Sovjet-Rusland. De
imam kan sultan ofwel wereldlijk heerser
worden. Deze figuur is volstrekt niet on
denkbaar. De koning van Yemen is niet
alleen wereldlijk heerser, maar tegelijker
tijd imam of geestelijk opperhoofd van
de meesten zijner onderdanen.
Het sultanaat Oman en Muskate be
hoort tot de onbekendste gebieden van
Arabië. Tevens tot de armste en de ach
terlijkste. Sultan Taimoer, die nu tame
lijk modern doet, verbood nog enkele ja
ren geleden aan blanke vrouwen, zich
zonder sluier op straat te vertonen. Zijn
sultanaat was in de. achttiende eeuw en
nog kort daarna een der machtigste sta
ten van Arabië. De havenstad Muskate
werd daarna een belangrijk centrum voor
de slavenhandel. Doordat zovele negers er
naar overgebracht werden heeft de be
volking, vooral die langs de kust, een
sterk negroïde inslag, dus veel neger-
bloed in de aderen. Ook tal van slaven
uit India werden op de markt van Mus
kate verhandeld. Het is misschien mede
hierdoor, dat de sultan eerder de indruk
maakt van een Indiase nabob dan van
een Arabier. Hij heeft een weelderige
baard, hetgeen bij de Arabieren niet zo
vaak voorkomt.
Sultan Said bin Taimoer, zoals zijn vol
ledige naam luidt, is de dertiende van de
dynastie der Al Aboe Said, die sinds eeu
wen over Muskate en Oman geregeerd
heeft. Hij volgde in 1932 zijn vader op,
is nu 56 jaar. Men kan hem tot de ver
lichte despoten van Arabië rekenen. Tai
moer werd in India op Engelse scholen
opgevoed en nam daar de westerse
ideeën óver.
Toch, zoals gezegd, is hij een streng re
geerder. Deze typisch oosterse figuur in
zijn wijde, zijden gewaden, met goud afge
zet, staat in zijn rijk bioscopen niet toe,
verbiedt de verkoop van alcohol en wei
gert vergunning te geven tot het ope
nen van nachtclubs. Maar., de slavernij
is er nog steeds bij de wet geoorloofd. Of
schoon hij volgens de Koran vier vrouwen
mag hebben, is hij toch slechts eenmaal
getrouwd, hetgeen hem ondertussen niet
verhindert, er een groot aantal bijvrouwen
op na te houden. Te Sale, op de kust
van India, waar hij een prachtig paleis
bezit, bevindt zich zijn grootste harem.
Zijn enige wettige en officiële vrouw,
die zich nooit in het openbaar vertoont,
heeft hem slechts één zoon geschonken,
Ben Quebus. Deze werd in 1930 geboren.
Soldaten van de imam. Ze dragen nog
ouderwetse zwaarddolken, maar weten
ook met machinegeweren om te gaan
en beschikken tevens over landmijnen.
soort welwillende voogdij uitoefent. Het
representeert ze naar buiten, maar in hun
land regeren de vorsten als absolute mo
narchen.
Hun wil is wet. Voor democratische her
vormingen voelen ze niets. Het ontzag
lijk rijke Koeweit, Qatar, dat vermoede
lijk eveneens enorme olievoorraden be
vat, het z.g. Trucial Oman, dat uit ze
ven sjeikdommen bestaat en waar men
olie vermoedt en boringen verricht, de
luraimi Oase en 'net genoemde Oman
n Muskate of Muskate en Oman. zo
ien wil, vormen gezamenlijk de Britse
nvloedssfeer in de Perzische Golf, waar
e Amerikanen de Bahrein-archipel vrij-
/el in handen hebben. In de z.g. sjeik
ommen er heersen geen sultans van
iet kaliber van Taimoer is Engeland
eitelijk in politiek opzicht oppermach-
ig. Wat Muskate en Oman betreft, TaF
noer heeft er een geheel ander vriend
schapsverdrag mede. Hij regelt zelf zijn
verhouding tot het buitenland, heeft geen
Britse „adviseur" en behoeft niet eens
naar Britse raadgevingen inzake zijn bui
tenlandse politiek te luisteren. Deson
danks heeft hij steeds, indien nodig Enge-
lands hulp ingeroepen. Zowel bij de moei
lijkheden, welke met koning Saoed inzake
de Buraimi Oase ontstonden, als zopas,
tijdens de opstand van de Imam en diens
broer.
We noemden de British Petroleum als
concessiehoudster voor olie in het gebied
van sultan Taimoer. Deze maatschap
pij treedt inmiddels op in naam van de
Irak Petroleum Company, welke geza
menlijk bezit is van de British Petro
leum, de Shell, een groep Amerikaanse
oliemaatschappijen en een Franse olie
maatschappij. Het Amerikaanse aan
deel is in handen van twee oliemaatschap
pijen, die weer grote belangen hebben bij
de Aramco, de Amerikaanse oliemaat
schappij, welke in Saoedi Arabië ope
reert en koning Saoed daar aan een
reusachtig inkomen helpt.
In de buurt van Pahud, in Centraal
Oman, vermoeden geologen een uitge
strekt en bijzonder rijk olieveld, misschien
wel het grootste ter wereld.
In verband met Taimoers strijd tegen
de Imam tekenen we nog aan. dat sinds
eeuwen de Imam, ofwel het geestelijk
opperhoofd in Oman. door de plaatse
lijke stammen gekozen werd. Het was
altijd de sultan van Oman «n Muskate
In 1913 kozen de ontevreden geworden
stammen evenwel een lokale persoon
lijkheid en niet de sultan tot Imam. En
kele jaren later sloot de sultan een over
eenkomst met de Imam, waarbij deze een
zekere lokale autoriteit verleend werd,
op voorwaarde dat hij het opperge
zag van de sultan erkende. De sultan
behield zich tevens het recht voor, de
relaties van de Imam met de sjeiks en
andere landen te controleren. Nog in
1952, toen de sultan door koning Saoed
gezonden troepen moest bevechten, zond
de toenmaligs. Imam hem 'n aantal sol^
daten. Maar de nieuwe, in 1954 geko
zen, Imam hield zich niet aan de af
spraak. Hij werd toen door de sultan
zelf tot rede gebracht.
De rest stipten we reeds aan..
De Engelse generaal Robertson (links),
die de veldtocht tegen de aanhangers
van de imam leidde, met een adjudant.
Sultan Taimoer regeert zijn koninkrijk
autocratisch, slechts bijgestaan door een
Arabische minister van binnenlandse za
ken en een minister van buitenlandse za
ken. die Engelsman is. Zijn afkeer van
alcohol strekt de streng gelovige - sultan
Taimoer zo ver uit, dat wanneer hij het
hoofdkwartier van de R.A.F. in de oase
Sjarjah bezoekt, geen drankfles zichtbaar
mag zijn. Zelfs in zijn hoofdstad, een
drukke havenstad, Muskate, mag geen
bar geopend worden.
Hij is een door en door vertrouwd vriend
van Engeland en een man, die steeds zijn
woord houdt. Ondanks talrijke verlokken
de aanbiedingen van koning Saoed, van
wie hij grote sommen gelds kon krijgen,
weigerde -hij elke verbintenis met Saoedi
Arabië. Zelfs bij sommige emirs in zijn
eigen land vergeleken, is hij betrekkelijk
arm.
Sultan Taimoer trekt zijn inkomsten voor
namelijk uit de belastingen, welke hij zijn
onderdanen oplegt en uit de douanerech
ten.
Voorts heeft hij een jaarlijkse toelage van
de British Petroleum Company, welke
boringen op zijn gebied verricht. Of er
ooit olie zal worden gevonden, ls een
vraag, welke alleen in de toekomst be
antwoord kan worden.
Het sultanaat Oman en Muskate
behoort tot de Arabische staten, waar
over Engeland sinds de vorige eeuw een
kindermoorden
In het epistel van de vorige week
sprak St.-Paulus tot de Corinthiërs over
het feit, dat, toen zij nog heidenen wa
ren, tot de stomme afgoden gingen
Heidenen w a r e n. Morgen gaat de
Apostel in een vervolg van dezelfde
brief door over de prediking van het
evangelie dat zo zegt hij gij hebt
aangenomen en waarin ge ook volhardt
en waarin ge,ook zult zalig worden, in
dien ge het zó vasthoudt, als ik het u
geleerd heb.
Allereerst dus, toen de Corinthiërs
heidenen w a r e n. Is onze levenshou
ding, gezien de praktijk, heel anders?
Aanbidden wij niet te sterk het gouden
kalf, maken we ons niet al te bezorgd
over materiële dingen?
Ook wij hebben het evangelie aange
nomen. Hoeveel duizenden echter heb
ben niet volhard met de grote kans
derhalve hun zaligheid te verliezen?
Het officie van morgen is wederom
de moeite waard als rustpunt voor ern
stige bezinning. De grote gave van het
geloof kregen we om niet. Maar wat
doen werermee? Mogen wa met St.-Pau-
lus verklaren: Door Gods gunst zijn we
wat we zijn en Zijn genade 13 in ons
niet ijdel geweest. Of moeten w» eer
lijkheidshalve getuigen: Mijn niet-ka-
tholieke vakgenoten, kennissen en bu
ren beleven Gods wetten eigenlijk be
ter dan wij.
We doelen hier natuurlijk niet op
zwakheden, maar op de lauwheid, 't ge
brek aan geestdrift, de zorgeloosheid
en de platte onverschilligheid tot er
gernis benevens afkeer wekken bij de
„heidenen" van onze godsdienst.
Mogelijk worden we nog wat enthou
siast, wanneer een blinde gaat zien en
een dove horen. Doch dat is niet het
geloof.
Geloof is de blinde overgave. Dan
kunnen we ook bidden:
Zie Heer op mijn onderworpenheid
neer, opdat wat wij opdragen U een
welgevallige gave zij en een steun voor
onze zwakheid.
Wanneer zo een individu bidt en de
parochie-gemeenschap met hem of haar,
dan krijgt de Kerk het uiterlijk van
een woning, waarin God eensgezinden
huisvest, gelijk de Introitus zegt. De
Kajotters zijn om dezelfde idealen naar
Rome.
Geloof, sterk geloof, dat nooit mag
devalueren. Geloof mag niet onderhevig
zijn aan de wisselkoers van menselijke
stemmingen in verband met geluk of
ongeluk. De koers van het geloof moet
vast zijn. Met behulp van het geestelijk
monetair fonds d.w.z. de genade van
bijstand.
Wanneer tienduizenden katholieken
in de richting van geloofsstabilisatie
koersten, wat zou dan die woning
waarin die eensgezinden zijn gehuis
vest, een lichtend baken zijn voor mil
joenen dwalende, moedeloze, wanhopi
ge, kapotgeslagen mensen.
Vraag om barmhartigheid voor u
persoonlijk; hoop op God en ge zult
niet beschaamd worden. Doch geloof
en kweek geloof. En in Gods overgrote
goedheid zal meer gegeven worden èn
dan we verdienen èn dan we wensen.
Voor ons zelf en door ons voorbeeld
ook aan anderen.
(Advertentie)
Vergeet niet te luisteren naar de
KRO-uitzending 25-8-'57 - 20.4S a.
vliegeniers en duizenden andere vrij
willigers in actie, in totaal wel vijfdui
zend man. Ze doorzochten de weiden,
de bossen en de rivieren. Kikvorsmannen
zochten zelfs de hele bedding van een
rivier af. Ze vonden geen enkel spoor.
Elf dagen later zag een patrouillerend
politieman bij de Psychiatrische Inrich
ting van Bristol bij een gevallen boom iets
boven de grond uitsteken. Het was een
klein, smal, koud kinderhandje. Hij trok
de boomstam op zijde en ontdekte een
inderhaast gegraven graf. Hierin trof
hij de verminkte lijkjes van de twee
kinderen aan.
Naar aanleiding van deze afschuwelijke
misdaad verklaarde een hoge functiona
ris bij de politie, dat ze wellicht verhin
derd had kunnen worden, indien van de
vijfduizend vrijwilligers, waarvan velen
dagen achtereen gezocht hadden, er
tien zich hadden opgegeven, om de po
litie te helpen bij haar zware controle
taak. Hij zei, er van overtuigd te zijn,
dat het aantal kindermoorden, hetwelk
sinds 1938 verdriedubbeld is, aanzienlijk
zou kunnen worden teruggebracht.
Sinds mei zijn in verschillende delen
van Engeland zes kinderen vermoord.
De politie heeft vrijwilligers gevraagd,
haar gedurende vier uur per maand bij
te staan. Er meldde zich een veel te ge
ring aantal personen. De plaatsen, waar
de-kinderen en misdadige elementen bij
voorkeur heen trekken, zijn de oevers
der rivieren, de gebombardeerde en in
puin liggende gedeelten van steden en
stadjes en parken en bossen. Hier is het
houden van toezicht uiterst moeilijk.
In Londen bestaat reeds een korps van
vrijwilligers, 't Wordt gevormd door per
sonen van allerlei aard, beroep en stan
ding: handelsreizigers, oud-agenten, maar
ook bankiers, advocaten, winkeliers etc.
Een der functionarissen in het korps
heet Lord Baden Powell. Een ander is
onderwijzer. Ze voeren met een aantal
collega's het commando over het drie-
Dit is Mr. Woods, een rentenierend
bankier, die behoort tot de vrijwilli
gers, door wie de politie te Londen
geholpen wordt bij het houden van toe
zicht op over straat zwervende of daar
spelende kinderen.
honderd man sterke korps, dat uiteraard
onder toezicht van een politiefunctionaris
staat. De meeste korpsleden hebben zelf
kinderen. Ze stellen zich enkele uren op
een avond en eens in de week beschik
baar om de politie in het algemeen te
helpen bij het toezicht op straat en hou
den zich in het bijzonder bezig met te
letten op kinderen, die zich na het val
len van de duisternis op straat bevin
den.
Ook in andere steden kent men derge
lijke hulpkorpsen. Maar ze tellen veel
te weinig leden. Het werk wordt niet be
taald. Het enige, wat de politie verstrekt
is een uniform. De „manschappen" te
kenen een contract, om gedurende het
jaar, minstens achtenveertig uren be
schikbaar te zijn. De meesten verdubbe
len dit aantal uren. Ze ondergaan van te
voren een strenge opleiding. Wanneer zij
aangesteld zijn, bezitten ze dezelfde vol
machten als een gewone agent. Veertig
vrijwilligers stellen met hun persoon hun
auto beschikbaar, ze krijgen een waarne
mer toegevoegd en een radioman.
Engeland telt 55.000 vrijwiligers en
1000 vrijwilligsters. Het zijn er evenwel
veel te weinig.
Toch zal alleen een flinke macht een
einde kunnen maken aan de lugubere
daden van onverlaten, die het op kin
deren gemunt h°hfc**.
K.H.
ten, wier taak het is, de jeugd tegen
allerlei ongure elementen te beschermen
en de ouders, vooral in de grote steden
er van te doordringen, dat het niet aan
gaat, de kinderen maar buiten te laten
rondzwerven. Zeker, er is toezicht van
de politie en speciaal de straatpolitie
heeft de opdracht, nauwlettend er op
te letten, dat spelende kinderen niet
door verdachte elementen belaagd wor
den. Echter, het toezicht is totaal on
voldoende. Er zijn te veel spelende kin
deren, die feitelijk een hele dag aan hun
lot worden overgelaten. Over het alge
meen bekommeren de mensen zich daar
weinig om.
Pas wanneer er Iets ernstigs aan de
hand is, komt het publiek in beweging
en loopt men te hoop, om de helpen
de hand te bieden of vermiste kinderen
op te sporen. Dit gebeurde ook in juni.
toen de 7-jarige June Sheasby en haar
vijfjarig broertje Royston, wonende in
een buitenwijk van de stad Bristol ver
mist werden. Nadat met zekerheid kon
worden aangenomen, dat ze door een on-
bekende waren meegenomen, kwamen
honderden padvinders, soldaten, enkele
Van
een fort in een oase. Sommige van deze versterkingen doen
ejl ana de bolwerken, die door de Kruisvaarders gedurende de middel-
het Heilig Land gebouwd werden. Ze zijn honderden jaren oud.
Intussen heerst er in Engeland grote
onrust over een verschijnsel, dat naar
het lijkt, steeds meer in omvang toe
neemt. Twee kinderen, die moordenaars
worden, in dit geval van hun eigen
broertje, vormen wel een bijzonder uit
zonderlijk geval, maar het aantal moorden
op kinderen neemt op onrustbarende wij
ze toe. Zopas is er weer de aandacht op
gevestigd door het opzienbarende inci
dent van de vermeende kindermoorde
naar, die voor het televisiescherm ge
voerd werd, om daarop zijn onschuld
te betuigen. Inderdaad bleek de man on
schuldig. Desondanks heeft dit voorval
in Engeland een felle polemiek uitgelokt.
Velen achtten het onbehoorlijk, dat een
verdachte in een dergelijke, lugubere
moordzaak als een soort publieke ver
makelijkheid werd gebruikt. Het ge
val werd des te triester, omdat de wer
kelijke moordenaar, een familielid van
de verdachte, zichzelf vergiftigde.
In verband met een dubbele kinder
moord, in juni gepleegd, heeft een blad
een onderzoek ingesteld, waarbij het zich
speciaal richtte tot de politieautoritei-
